장음표시 사용
451쪽
De imi ortalitate animor una 443
illi aduenerit,in intellectus ut Aristo docuit, de gener ammat eq. fine autem & termino, unumquod .ue denominari, iustium est otvetus asserit reguli, ergo ab intellectu, qui praesesert immortalitatem annimus immortalis est denominandus quamuis enim etiam vege- talis, α sensitiva sint potentia animae constituentis hominem,ta.
memquia non sunt ultimi gradus, ab ipsarum operatione, non potest desumi indicium propriae formae hominis i sed tantum ab operatione ultimi gradus, qui est intellectus, neque obstat, quod simul coniuncti fines, hi gradus, cum intellectivo, senes huiuscemodi gradus, ani
malumana utatur corpore, nam non ex qualibet operatione alicuiusfhrmae arguitur eius essentia i sed ex propria si patet ex intelligene ijs , quaein si in operatione qua mouent orbes pendeant a corpor ,ε propterea uniantur corpori, & dicantur animae, tamen quia ir spropria operatione, quae est intelligere, non pendent a corpore, dic tur immateriales, incorporeae ut Pomponatius ipse docuit, lisi de immortalitate animae cap. p. ita di humanus animus, quamuis in m uanere vegetandi, sentiendi , non possit esse sine corpore, tamen quia in munere intelligendi, quod est illi proprium, non utitur corpor , dicitur immortalis, &separabilis. Hoc etiam confirmatur, quia ima operatione propria natura conquiescit, tanquam intermino, se sectione terminus autem, tersectio hominis, est felicitas, quae noin opere vegetandi , autem sentiendi i sed intelligendi consistit. Vna
igitur est , intellectus operatio quae naturam animi nostri arguit, at
que monstrare potest. Huic responsioni obi jcit Pomponatius primo libro apologia cy I.dicens impossibile esse, quod est suppositum sit
que ratione ultimae dit Terentiae, homo est immortalis,' ratione primarum differentiarum est mortalis , simul, homo erit mortalis etcimmortalis veluti vere, imprie est rationalis, iensitivus, quod est impostibile nisi dicatur, hoc diuerso modo contingere, ut scilicet, unum illi trabuatur simpliciter , alterum vero, secundum quid, ut vexo hoc dignoscatur, videndum esse, inquit, ex operatione quid vere ipsi competat, di quid non verea Manifestum autem est, vere homini competere , operationes, vegetatiuae,in sensitiuae, ut nutriri, augeri, generare, ac pariter gustare, tangere,in reliqua , operationes autem intellectium, nequaquam ipsi, vere competere sed per quandam participationem in similitudinem , aut umbram, ut praecedente capit tertio, fusius est monstratum . Ergo homo , penes suam thrmam dc essentiam , dicendus est, simpliciter mortalis in secundum quid, imi mortalis . Aut si contrarium dicatur, asserendum erit vegetat tuum, Ee senisb Corale
452쪽
di sensitiuum, in homine eme immortales, cuius oppositum ossenadunt operationes , quae necessano indigent corpore nec ab organis sunt separabiles. Haec obiectio, continet duo capita unum decora gradictione, quam deducit ex diuertis suppositis hominis differenis iij i penes quas , homo , aut humana anima, diceretur si mul, moria talis, Immorralis . Iterum ver de euidentia, Perati Num, eg tativae in sensit mae arguenti una mortalitatem. obscuritate siue ineuidentia, operationam intellectivae arguentium immortalitat m,
qui bius commutatoordine respondebimus rimo, scilicet ad secuta. dum si secundo vero ad primum, multa enim congellit PomPonatium, in secundo argumento, ad probandam hanc certitudinem, Peratio.
Num mortalitatis,' incereitudinem , operati Irum immortalitatis, qu ae omnia, unico contextu solvemus, quam uis, uIta , etiam ex is G
Qem, paulo ante sol uer imus, cap. proxime praecedente is i. Sunt autem haec, quod paucissimi homines,, hi breuissimo tem . Pore, inta intellectiva vivant, quampIurimi autem &PIurimuri temporis, vita vegetala. α sensitivi Quod obscurissima sit nobis i tellectio, & intelligibilium notitia, improprie, α aequivoce, a magis ragio inium, quam intellectio. Quos, etiam speculando intelleis clus pendet a corpore, Item ratione obiecta Ad haec omnia , si rete Tet responsioe, quam attulimus mitio praecedentis capitis, quod huiuGmodi, Malia, quae imperrectionem arguunt animi, vel intellectuscnemia quam illi competunt, propria ratione i sed e coruottici corporis, neque Impirciter sed ratione, qua, in quibusdam Perationibus.
Corpore utitur, quod nora sufficit ad eius Sisentiam arguendam e seasamen sigillatim dico ad primam probationem quoa n ta concla dies paucillimi homines vimini intellecta, quamplures autem sensa
di vegetat iubergo magis vere dc magis euidenter homo est sensitivus, α Vegetativus, quam iri relligen&- Anima enim quaelibet, dicitur forisma corpraris, non factus secundis, sed ut actus Primus,4 eIuti, quamuis Aristot di xerit a de amma, non omnibus h minibus inesse intel lactum , secundum prudentiam, tamen non putauiti Pter αι,
aliquem polle dari hominem, qui simpliciter, intellectu Careret. Ita. Neque propterea quia pauci uim sunt, erui ex inteΙIectu vivant f negandum est, caeteros homines vere, ac proprie intelIectu Praeditor esse , ut Pomponatius deducit utrummos simplici ex negandureia,
est, quod ipse supponit, paucimmos esse hominum, qui intellectu
iuunt, quamuis enim , revera pauci sint qui intellectu speculati uo riuunt, tamen, fera
453쪽
enim hominum pans, legibus ii politico regimine vivit,ac artes qua
uis ad imaginativam , ce extimatiuam quibus maxime adiuuantur, referantur, tamen ab intellectu Practico originem habent in perta.ctionem , ut fusius praecedente libro monstrauimus cc qui secundu mavirtutem vivunt,intellecti, ae ratione vivunt,4 ea quidem praedomi nante, & imperante sensibus , dc appetitui, tamquam Principe, de Regina. Quod autem dicit. hreuissimo tempore, intellectivam nos vitam degere, verum est, de intellectu speculativo, tamen hoc mi innimum, praeciositus est,in delectabilius, omnibus alijs operationi-hus Lex quo efficitur, ut sensus maxime diligamus .in prae caeteris,sen sum visus, quia nos, ad huiusmodi vitam ducunt, ut Philosophus x. Metaphyclcorum dicebat ac veluti, rerum superiorum notitia . quamuis illas leuiter attingere pollimus, reliquarum omnium,scientia , quae nobis coniunctae sunt, nos magis oblectat. ut Philosophus dicebatis de parasim cap. s. ita, α haec intellectus operatio , quamuis exiguo tempore, nobis insit,& vix paucis imis, nobilitate, ac prae
stantii omne alias animae operationes antecellic ut iure merito in
hac, vltimam hominis felicitatem positam esse censuerit Aristoteles. uamuis vero, exilis sit, desvalde obscura rerum separatarum a materia an nobis Notitia, tamen tanta est, ut potentiam ad ipsa intelli, genda, arguu quamuis actum perfectu deneget,ut capite praecedente in Aristotele ostendimus , desita, quamuis aequut e,nostra intellecti dicatur, cum ea, quae separatis competit substantiis, i men vere, discitur intellecstio, talis, qualis homini competere potest, quae tameria, aliquando adsimilis erit separatorum intellectioni, scilicet, cum no .ster intellectus, fuerit a corpore separatus , quod, nouisse Aristotelem s. d. amma r. mm explicasse , p. Metaph fpaνι. vli etiam ipso Pomponatio concedente, paulo ante monstrabum fuit. Ad instantiania vero aliam quam affert, quod intellectus . non omnino absoluitur a
corpore,quia saltem obiective ab ipso pendet, cum abunde cap. praecedente responsum fuerit, non oportet iterum respondere a sed quia bdiximus , Pomponati obiectionem , duo capita continere cum se cundo,iam fuerit fatisfactum, nunc primo satisfaciendum erit. Ubi j ciebat primo Pomponatius si homo , penes operationem Propriam intelligendi, senes eandem facultatem, emet dicendus immortalis, penes autem sentiendi, legetandi, mortalis 3 tunc simul ac vereia esset mortalis, Wimmortalis, secundum eandem animam , quia vere homo , secundum eandem animam, est vegetativus, sensiimus, atque intellectiuua , hoc autem est impossibile, nitidicauius
454쪽
egetatiuum in sensitiuum esse quid immortiae, quod uniuersae re
clamat Philosophiae Huic obsessioni possem ex Aristotelis se utenti faeile , respondere, nullum esse absurdum . si homo etiam sedisti cum
eandem anima, simul, esset mortalis, immortalis, quandoquid emAristoteles cum Platone praeceptore, humanam animam exduabus partibus constare putauit, re ac genere distinctis, nascilicet caduca a mortali qualis est, vegetatiua,in sentiens altera Fero, sempiter na, de immortali, cuiusmodi est intelligens ut multis superiore libro cap. vltim docuimus . Verum qui , Platonis. ωAristot liae essen. tentia, falsa est, in vera Phi Iosophia, propterea, aliter respondeo, ex concessione eiusdem Pomponatij, nullum eme absurdum , si una, i ceadem anima, quae secundum substantiam, sit immortalis iaeciamdumaliquas facultates, do perationes, proprias scilicet, sit immorta istic secundum aliquas vero non proprias 3 sed cum alior Communes.sit mortalis Totum hoc, concessit Pomponatius, libro de immore
. Si igitur intelligentiae , quamuis sint substantiae separatae . in irrha mortales, & in propria operatione intelligendi, dc desiderandi , non 1ndigeant corpore, tamen secundum facultatem mouandi puniuntur Qorpori ortas,ut animae de indigent Orpore ita P . statis operatio ipsarum .inseparabilis sit a corpore . Ergo,in animam humanari . quamula sua substantia sit immortalis, di propria eius operatio, sit separabilis, nihil prohibet, secundum aliquas facultates , dg opera tiones . esse mortalem, nempe secundurn vegetativam , de sensitDuam tamquam communes ipsi, & corpori, necnon corpore nece Osari iridigentes, ac propterea, simul cum corpore corruptibiles, Mita, nequaquam tota destruitur Philosophia i ut deducehat omisPonatius , non enim ex qualibet operatione, arguitur formi sed ex propria, quare , bc Aristoteles dicebat, quod si aliqua animae opera.
tionum est propria, contingit ipsam separari inihil igitur vetat ani. mi nostri substantia, dicere immortalem,quamuis aliqua eius facultas, di operatio, sit mortalia sumit enim ut Propria cru Operatio sit
455쪽
De immortalitate animorum. 447
separabilis, quod iam monstrauimus Tertium quoque argumentum colligit Pomponatius , ex operatione intellectus, quae non potest per Petuo durare ut incorruptibilium rerum operatio perdurat, quin immo neque diutius, quin ex ipsa corpus languescat, & viribus attritis deficiat , nihil enim magis, quam litterarum studium, totissimum
speculat lo calorem vitalem dissipat morbos accersit, vitam breuiorem reddit. Quod , ipsemet, malo meo edoctus, fateor, qui naturae beneficio, validissimis donatus membris, habitu totius corporis, eu-Crat , firmo, ac pene athletico, eum temporis iniurijs diutius luctari,
usque ad ultimam senectam de facile superare, aut eludere potuissem , nisi his studijs, distentus , quibus tamen, vacame non piget, quamuis ab illis, adeo attritus fuerim ut viginti iam ab hinc annis, va rijs ac dissicillimis morbis implicitus sim , crebris potissimum febribus sed perenni a capite ad subiectam spinam, renes destillatione 1 qua incessanter, dc sine spe salutis, affligor, ob intc periem in cerebro iam contractam ex evaporationibus, intempestiua sed necessa in
ria speculandi assuetudine excitatis,& quinquagesimum vix attingens annum, adeo effetis sum viribus; ut semel in die, cibum sumere cogar, eam in coeteris senectutem experiar, quam vix septuagenari,consuerunt Ex his,in talibus,arguit Pomponatius, intellectum nequaquaesie abstractam, & immortalem forma. sed materiae immersania. caducam cum & in sua operatione languescat, Meorpore mali affecto, pariter ipse laboret ut in egritudinibus, ebrietate. Sed miror certe, qua nam ratione vir doctus, hoc argumentum inculcet, Aristotelis pariter, ac sui oblitus , ea quae corporis sunt, χCrporeain rum animae facultatum . immortali intellectus substanti te, tribuens mala sic namque Aristoteles de his testatum reliquit I de animatem f. sat pius a nobis citato. Imesam autem videris innasci, substantι quadam
a senio debilirare, nune autem quomadmodam insenseris accidit , si enim accipere senex oculam salem , o vidινα viique scac iuuenis, quor Ier. δεο am non es, quia substinat aliquid anima scd id in quo ficu in ebri ιηιιbm est morbu Ipse igitur intesilere est ipsam speculari marcescit alis quodam interim, eorrupto opsam amem impassibile est , egitare auram , amare, aut odisse non sun issim passiones, Irdhaim habentis Hud,seckndam quod istud habet. Et ipse etiam Pomponat ius,ib. I. AZAcsa V. I. posta quam proposuit dictum argumentum , haec omnia confitetur, his
456쪽
tat humam eis . non per se tingue ι θλ ouoniam sensu. eoma-- Η. Misens , proculdubio . per se tinguescit, cum an armonia ransim . Quare
inualidum est, ac nullius roboris proposΤtum argumentum . Ne mi
nus debile es quod sequitur, ex eo quia . intellectui repugnat sensus,
rationem aliquando vincit. Retorquetur namque Contra adue sarios, quamuis enim rationi obluctetur sensus, ob diuersa. inuicem Pugnantia obiecta , sensus enim , ad apparens honum , nempe ad v, luptatem Lintellestus autem, siue eius appetitus . ad vere bonu modi I igitur, quod non semper est cum voluptate, tamen in his , qui ut homines vivunt , non autem ut bruta ratio superat, ac vincitano sum I pugna autem, certamen inter sensum lationem , contingille consortio corporis, cuius temperamentum sequitur sensus qui est actus corporis, at vero hoc, minime trahit, aut cogit rationem . quae non pendet a corpore, ac propterea libera est. α suarum actionum domina, ut fuse praecedente libro monstrauimu . Erat quintum aris gumentum Pomponatij dc Portii, quod intellectus si esset immoris talis, non intelligeret formas materiales , tum quia immateriale, non patitur a materiali, tum quia non perficitur . Ad hoc, respondet prae .
cise Albertus Magnus tib a d inusiectu se inusiuisiti cap. s. mod hae es
u antimesiectis quidam is agit sus iamine istisigestia agentu cuias rae Us. Haec Albertus . ela rei veritate, magnae incuriae est, afferre hoc argu mentum,hanc eniis ob causam statuit Aristoteles , in Anima, intelis lectum, agentem ut formas materiales, ineptas intellectioni, spirituales redderet, & aptas emceret Argumentis vero , quae attulit Simon Portius, Partim ex operatione aeterna, quae debetur suhstanti j aeter. Dis, nec non motu aeterno,qui mobili inest aeterno Partim ex eo, quia sola prima uniueri principia, inter substantias, ab Aristot Eensemur
aeterna, cum uniuersum sit aeternum, inter haec autem humana mensi non annumeratur Partim ex via, latione, qua Aristoteles substantias venatur aeternas, quae intellectui, siue animo humanta accomm .
dari non potest Argumentis inquam huiusmodi, unica responsiono
facile occurremus , si supponamus, quod est veri uimum, longe cliuersam rationem esse substantiarum sempiternarum qua ex DP rati nisi aut motus aeternitates vel etiam ex omnimoda immobilitate Aristotelea venatus fuit humani animi pariter sempiterni, aut imis mortalis,in Propterea, non esse eandem Iam , 2 investigaradi.
457쪽
Substantiae enim sempiternae, quas putauit esse agnoscendas ex asti nis eternitate, aut sunt sensibiles, mas ex motu sensibili a terno . licet arguere aeternas, aut sunt insensibiles, Se has exactionis aeternitate in omnina eorum immobilitate, colligendum est eme aeternas cum enim moueant, nec ab alio moueantur, necesse est , semper mouere,ita
enim sunt, prima mouentia, quare , neque lunt corpora nec virtutes in corpore sed omnino abstractae, ac separatae a Corpore dc materia Pt
Aristor L Phetin demonstrauit, at vero, humanus animus,vel intellectus , est astus corporis vel est pars animi , qui est actus corporis, si de intellectu loquamum, quare, humanus intellectus, quamuis immo talis, non dieitur actus purus, intelligentia autem , sunt actus puri,ex
Aristotelis sententia is intes lectus quasnuis non pendeat a corpor
tamen peratur in corporea Intelligentiae autem nullo pacto, nec sunt in eorpore, nec operantur in corpore, non sunt in coepore, quia essent virtutes finitae, si euent in eorpore, cum omne corpus si finitum, ut Aristo arguit .m e nec operantur in corpore, quia intelligentiae nomouendis ut emciens sed si finis, tamquam intellectum, volitum ἐucide a.Me h. rex ψ.dicebat, ac propterea, motorem alium coactus fuit ponere , in coelo, qui virtutis esset finitae, In materia, inie moueret ut efficiens a. de caelo text. s. ut me ibi docet Simplicius, calii expositores nec non Auerroes , non lum dicto loco ; sed etiam
igitur poterat Aristo ex operatione sempiterna arguere iubstantias sempiternas aut mobiles, aut omnino immobiles, quia nihil prohibet is horum sit actio sempiterna, mobile enim statuitur corpus per-Petuum,4 mouens, actus purus. At vero, animo hoc non potest co- Petere, cum sit actus, ea duci. corruptibilis corporis quare non misTum si operationes, quas exercet in corpore, sint corruptibiles Susmcit autem ad eius immortalitatem ι ut aliquamine corpore possit habere operationem, quae est intelligere, dc haec ipsi, corpore separato, Competat, quod etiam Aristotelem cognouisse supra fusius demon, strauimus . Rursus vero, quod Portius incuti sola prima principi fuit me ab Aristo aeterna posita, intellectum vero non potuisse inter prima principia connumerari. Hoc falsum est, ex Arist. sententia , nam si Aristo statuit intellectum non educi ex potentia materiae sed extrinsecus aduenire, ut singenerari ima dixerat, statuit pariter ipsum inter Prima principia ut etiam Plato ipsius praeceptor censuit, in Phaedro, quare, numerabitur inter primas formas , quarum considerationem 3 effictara vis dixerat ad Metaphysicum pertinere dicuntur autem
458쪽
sermae quae abstracitie sunt a materia, iure merito prima principia. quia, cum sint causae, minime per generationem productae, non fiunt ex aliis, qualis etiam est humanus intellectius . Ad aliud vero argumentum quo dicebatur, ex auctoritate Aristo. δ P0β tex.sa quicquid mouetur per accidens a se ipso, est corruptibile sed animus humanus siue in istellectus, est huiusmodi, quia mouetur ad motum corporis, quod P se movet Ergo Respondetur cum S. Thoma, in expositione illius loci. Illa dici ab Arist. moueri per accidens a se ipsis , quae in suo esse. Pendent, a materia, & corpore, quod mouent, quia talia mutantur in suo esse, ad motum corporis , haec autem necessario corruptibili a
sun r. At vero humanus animus, siue humanus intellectus, non Pen.
det, in suo esse, a corporea ut supra probatum est ex Aristo qui ipsum
dixit immixtum corpori. Ergo humanus intellectu Sion mouetur ile
cundum accidens a se , ut competit corruptibilibus. Ad caetera vero argumenta, quae ipse potissimum contra AverrOem torquet qui intellectum humanum, unam quamdam intelligentiam eme dicebat.
Respondemus, valere quidem contra Auermem, non autem Contra
nostram sententiam , quae statuit, etiam ex Aristoteles, intellectum non esse quamdam intelligentiam, nobis tantum assistentem sese se formam informantem mirincipium intrinsecum, quod dat eis
homini, ut fuse antea , probatum est. Concludunt igitur contra Averro em quae sunt allata, nam si intellectnfestina ex intelligenti se est actus purus in ita non indiget intellectu agente cum tantum habeat luminis i ut suopte ingenio, intelligere possit, ac primo intelliget se m caeteras mentes deinceps vero re materiales, Pariter esset sciens &ignorans, & non esset potentia , nec ut tabula agra. pha in alia sequerentur absurda, quae nos ante , contra Averrois senistentiam attulimus. At vero si statuamus hunc intellectum esse scir.
mam informantem , quamuis ipsum dicamus separabilem a materia tamen quia dicimus esse in materia, corpore ,4 esse partem animae. quae est actus corporis , ac proinde, principium intrinsecum cor Priris, quo saltem obiective, in propria operatione indiget. Dicemus etiam nequaquam esse actum purum, ut iunt intelligentiae, sed esse sua nat Ia,potentia, & tamquam grapham tabellam, intellectus agentis I mine indigentem, α persectibilem a phantasmatibus dum ramem, est in corpore, Tacultas anima est, quem admodum pri Ino Capit huius libri, luculenter monstrauimus CCnstituta autem, hac veri. tate , soluuntur reliqua argumenta, propterea enim intellcctus nobis non inest ab initio ortus, pellectui, ut Aristo t. Iri Zara. Problem a tui
459쪽
dixerat, quia mediam naturam obtinet, inter substantias omnino separatas,in formas inseparabiles, cum ipse separabilis existens,in materia sit,in operetur, in materia autem existens, nequaquam ab initio
perfectus est i sed perfectibilis usu, quippe qui, sensibus indiget. αPhantasia, quae cum corpore roborantur, atque perficiuntur, ac pro Pterea neeesse habet,uniuersalia, quae ipse suo opificio a materii, dconditionibus materiae separauit, cum phantasmatibus,4 in singularibus intelligere, quare hoc minime eius inseparabilitatem , quemadmodum neque intelligere uniuersalia, esse eiusdem separatum, arguit; sed esse mixtum, scilicet separabile, in materia tamen, intelligere enim uniuersalia , arguit separabilitatem, immixtionem, intelligere vero ipsa in singularibus, arguit εsse in materia. Quamuis vero, etiam Phantasia, in brutis, percipiat intentiones rerum, tamen, quia ipsas non percipit , nisi singulariter, hic. nunc, non adaequat cognitio nem intellectivam, quae est uniuersalium, ac propterea extimatiu . quae est gradus phantasiae non potest dici immortalis . Hanc eandem ob causam dicendum est, Operationem nostri intellectus, non esse con tinuatam ut est intelligentiarum , sed interruptam neque sui ipsius intelleeticnem esse peressentiam propriam de mediantibus speciebus, quas acquisiuit , ut Aristot. s. de anima tex. δ. dixerat, quae tamen omnia, secus competunt intellectui a corpore iam separato, dccunia Physicae considerationis limites transgrediantur , in nostram disputationem non veniunt. Et haec satis , pro nostris viribus,ad argumenta, quae ex primo fonte hauriunt ut contra immortalitatem,dicta sint. js vero quae, aucretius, alinius ad ea confirmanda, quae consuta uimus,attulerunt speciatim suo loco,Deo iuuante,etia respodebimus.
Asseruntur alia aduersariorum, pro mortalitate argumenta,
ex secundo fonte sue animi essentia re habitudinead corpus deprompta Captu VI.
NIMAE essentiam maturam , inuestigans Aristoteles secundo libro ipsam primo , in genere supponit esse substantiae. Facta autem catllegoriae diuisione,in male,riam, quae est potentia, in sormam, quae est actus,' incompositum, ex utraque , quod est hoc aliquid lanimam esse substantiam, ut formam , non autem ut materiam, & commpositum;pronunciauit inest enim animato, anima, at materia. cor
460쪽
rus, nulli insunt, sed ipsa potius, subtemim sunt Mates igitur, aut
corpus non est anima, sed formis foresa autem est actus . Mamrictu. Plex, alius ut scientia, irincipium operandi, alius vero, ut fPecu lari,in operatio utrumque ex his, dicitur actus, desperfectio. Rur. sus vero, quia amis alicuius est aestus anima certi alicuius corPoris. erit actus, non ut speculari nam etiam dormientibus, riatis, inest anima i sed ut seientia, prior autem cum sit scientia specularione, an, ma erit actus primus eorporis, non cuiuscumque, sed natur astra, Potentia vitam habentis, hoc est, organis praediti stanimae operationes,&officia sit idoneum exercere. Vt vero propriam in accommodatam. huius actua qualis est anima naturam, desissentiam, Aristoteles signi. 11 caret, ne in atquivoco laboraret: nouo adinvento vocabulo ipsum ε Πελε - appellauit , quod nequaquam actus nomines, ut tenter exprimitur sed vel interpretandum est, perseeti habia, ut Herm laus Barbarus vertit apud Themistium , quasi a diris . . unum
perfectum continens vel ut Philoponus a. dea rima comment. r. ab oquod est unum,in λιων quod est perfectum M συνό- quod est
Quocumque autem modo accipiatur,id certum est, ea de causa fuissest Aristotele usurpatum, ut actus naturam fgnificaret, adeo intr.nse. ei,in coniuncti, ut inseparabilis sit,ab eo cuius est actus,quod expresst, inquiens, si securis emet animal, aciem qua securis est. ει potest scindete, fore ipsius animam. si oculus esset animal visionem ,hoc
est, videndi potentiam pariter fore, eiusdem animam, haec autem , apta dic tis inseparabilia sunt, nisi aequi uoce dicantur talia, ergo Acanimi insepat ahitis actus est, ab eo cuius est anima, consequentiam Aristot. probat rexι. p. nam sicut se habet pars animae, ad Parterit Corp .ris, ita se habet tota anima, ad totum corpus sed pars animae, verbi gratia, facultas visiva, inseparabilis est, a parte, cuius est actus , scili. cet ab oculo: ergo tota anima inseparabilis est, a toto corpore , cuius est anima. Ex hoc Aristot discursu, definitione tradita, quae competit omni animae, multa desumuntur argumenta, ea quidem,satis difficilia, ad ostendendam ex Aristotelis sententia, animi nostri modi
talitatem. Et primo, omnis entelechia, inseparabilis est, ab eo, cuius estentelechia i sed omnis anima est entelechia . Ergo omnis anim xi inseparabilis est, ab eo, cuius est entesechia. Est autem omnis anima, entelechia corporis. Ergo omnii anima, inseparabilis est a corpore. Maiorem huius argumenti, toto pta habito discursu , Aristoteles iam Hobauit tum quia omnis entelechia est par compositi, ut forma,