장음표시 사용
481쪽
De immortalitate animorum 47 3
ista, ides Deum siauatorem meum. Secundo, possumus dicere, quod dc si talis aptitudo naturae viribus nunquam reduceretur ad actum, tamen, non esset aeterno tempore otiosa, quia, ut aliqua potenti non dicatur aeterno tempore otiosa, frustratoria, sufficit aliquando fuisse reductam ad actum, ut patet, de virtute inmatrice, quae absoluto foetu, non amplius operatur,&tamen, non dicitur otiosa,&HOaugmentativa potentia quae pariter, adepto termino augmentatio anis, qui debetur formae, non amplius operatur & tamen non dicitur
Hac pariter responsione, satis fit Septimo argumento, quod assere Pomponatius cap. s. primi libri Apologia, ut enim ordo naturae seruetur, non eli necelle aliquam formam, secundum omnes sui potentias,sem per operari s sed sufficit, ut secundum potentiam, operationis,sibi pro priae possit, quamdiu est. operari secundum alias vero, sufficit,ut Ope rata fueritaIiquando, scilicet cum oportuit, ut est de anima rationali; cuius cum sint multae potentiae, non est necesse, ut secundum Omnes
semper operetur sed sufficit, ut secundum potentiam intelligendi, quae est ipsi propria, possit semper,4 dum manet, operari. Hoc autem, illi non est impossibile, quia in operatione intelligendi, non indiget corpore, cum non sit facultas organica , neque in ea communicet actio eorporalis, ut Arist. saepius dixit. Adoctauum eadem responsio sufficit, nam quamuis anima aeterno
tempore separata a corpore maneret, tamen non posset dici homi in nem aeterno tempore, vera felicitate carere, quae est totius compositi, nam suificeret, quod totum compositum, aliquando hac felicitate potitum fuerit, nempe dum anima fuit unita corpori quam uis, etiam dici possit, ex Aristot sententia veram felicitatem , magis competerς animae separatae, quam coniunctae, tum quia, melius est animae, hoc est intellectui, esse sine corpore, quam cum corpore, et Ita anima dixerat tum etiam, quia vera felicitas,est in vita contempla in tiua,quae homini competit,quatenus participat intellectu, ut idem Phylosepus dicebat o Eibicorum. Ergo , verior feci litas est, quae competit intellectui, ut intellectus est, quia propter quod numquodque talς, illud magis. Erat nonum argumentum. Contrariorum eadem est disciplinas sed nio animae cum corpore est natura Iis , ergo eiusdem separatio, est Praeternaturam in violenta ex hoc autem , aIterutrum ex duobus absurdis, sequi necesse est, scilicet aut resurrectionem aliquando turaliter futuram , aut aliquod violavium ego Per Petuum.
482쪽
pondetur posita animi immortalitate neutrum ex his absurdἰ si apud Aristotelem sequi, Primo, non sequitur primum, nam quamuis ex hac ratione , supposito fidei articulo , satis probabiliter colligitur,
resurrectionem mortuorum , futuram , ut colligit Si Thomas. R. s. additionum ad tertiam partem, art. a. in corpore coclusionis Tamen non propterea probatur, resurrectionem , fore naturalem, hoc est a principio naturali, in praescripto naturae, quia, rii, anima sepa arata a corpore, supponatur habere aptitudinem, ex parte sui, ut unia istur corpori, cun lit forma corporis tamen hoc nunquam fiet, neque
fieri poterit, virtute naturalis agentis, neque respectu coniunctionis animae ad corpus, nec respectu, dispositionis, quae est necessitas ad talem coniunctionem, quia talis dispositio non potest a natura induci,
nisi determinato modo, per viam generationis i ex semine, ut docuit idem S. Thomas eodem loco quaest. β. ara vis in corpore conclusionis. non satis longe a fine, neque sequitur alterum absurdum, nam quam uisinio animae cum corpore, sit naturalis, quantum spectat ad dispositiones , quae requiruntur, ad talem unioriem, quae Producuntur ab agente naturali, ac propterea, dixerat Philosophus, quod homo, de So generant hominem, tamen, non dicitur naturalis,quoad produ-Etionem formae, quia mens humana, non blum ex veritates sed etiam ex sententia Aristotelis, non producitur ab agente naturali, nec educitur, ex semine , ut reliqua animae sed extrinsecus aduenit, ut claris verbis dixit a.de generatione Ammatium cap. I. dc ita unio eius cum corpo re non dicitur simpliter,in absolute naturalis, ut reliquarum forma Tum productiones, quae per generationem incipiunt. Quod si verum est, non erit dicendu ,quod existere separatum a corpore competat animae violenter, quamuis separatio, sibi aliquo pacto violenta ob corruis
Ptionem earum dispositionum , quae requiruntur ad vitam, ex quo ,
sequitur mors quae semper est praeter naturam, ac veluti prae exister corpori , quod putauit Aristoteles loco praedicto, dum dixit, illa a extrinsecus accedere, non fuit ipsi praeter naturam,in violentum Ilia, neque manere post corpus, dicendura est, eidem fbte praeter naturam,
Decimum argumentum est. Anima humaua aut habet idem esse. separata a corpore, quod habebat, unita corporis aut diuersum si haber, idem esse, tunc habebit easdem potentias,nam potentia fluunt abessenti sed hoc,est impossibile, nam potentis vegetandi, sentiendi. non p'ssunt esse sine corpore, aut non habet idem esse, tunc, neque habebit eamdem visentiam,quare non erit eadem anima Huic resPOR Oanu s
483쪽
demus dupliciter Primo ex sentehtia, principiis Aristotelis, quamuis falsis, distinguendo, assumpta disiunctivam, nam, vel accipitur,de tota anima, vel, de parte animae, qua anima intelligit. sapit , quae dicitur intellectus , si accipiatur de tota anima, dicendum est , quod non habet idem esse, quia tota anima, ut sic, comprehendit, vegetatiuam, dessensitivam, quae ex Arist. sententia sint corruptiuiles, si autem accipiatur de parte animae dicendum est , quod habet ide tria esse , non tamen, quantum ad esse , respectivum, nam amplius, non est pars, animae sed quantum , adesse absolutum, hoc est, quatenus intellectu, qui cum sit diuersi generis, a reliquis partibus animae,ac re substantia, ab ipsis distinctus , non oportet ut habeat, easdem p tentias . Neque obstat, quod hic idem intellectus , dum erat in corpore esset coniunctus , cum vegetatiua,in sensitiua , quia tunc habebat esse respectivum , scilicet erat pars animae , ad quod requireb tu necessario esse simul cum dictis alijs anima partibus, separatus autem, cum non habeat, nisi esse absolutum, non requirit, ipsarum connexionem. Ad aliud veros quod dicebatur, de duplici lioc.
animae statu in corpore dc extra corpus, aut uterque est illi naturalis, aut uterque praeter naturam,uterque secundum naturam, aut praeter e st impossibile, quia esse in corpore, ion eme sunt contradictorii Ergo, alterutrum erit secundum naturam, vel praetera si alterutrum, non est dicendum, quod esse in corpore, sit anima praeternaturam , quia ipsi maxime naturale est, cum sit forma Ergo esse extra corpus illi erit praeter naturam,in violentum in tunc aliquod violentum erit perpetuum. Respondemus, negando totum argumentum. ex insulti lenti diuitione ,- ratio insuffcientiae est, quia interesses
cundum naturam in esse praeter naturam, datur medium,quod neque est secundum naturam , neque praeter Hoc autem manifestum est,mmotu ignis circulari, acto a concavo Lunae, ipsum circumagent .
qui neque dicitur secundum naturam , quia igni secundum naturam, competit motus sursum,in uni simplici corpori , unus tantum competit motus simplet, neque praeter naturam cum sit perpetuus,
ignis coset uatiuus,qualis no esset, si esset praeter naturam i sed medius, cum participet secundum naturam , quatenus est conservativus,&praeter naturam, quatenus non fit a principio intrinseco i sed extrina CP, quapropter appellant aliqui, ipsum , motum supra naturam Ita pariter,dicendum est. de duplici hoc animae statu, quod neque uterqu
est secundum naturam neque uterque praeternaturam, quamuis , esse in corpore, di non esse in corpore, sintcontradictoria, a me ,
484쪽
non propterea sequitur quod unu sit secundu natura desalter praeree natura .cu altem excissis,posri participare, utriusque praedicati condi. tione, ut est, in respici positat esse enim intellectus in corpore,est ipsi na. turale, ut par animae,in tarma corporis, cli tamen esse separatu a corapore non est illi praeter naturam,cum sit forma separabilis, fi non dea Pendens in esse a corpore,quare nihil prohibet quin talis status possit esse perpetuus eum non sit violentus, quemadmodum nihil prohi. bet , motum ignis circularem esse perpetuum .in ratio est quia velut inlotus rectus in igne, non est contrarius motui circulari sed tam is quam imperfectus ordinatur ad circularem, tanquam ad perfectum quod inde patet, quia motus rectius, non competit nisi partibus. ignis. α igni existent , extra proprium locum , motus autem circularis, competit tot igni,in existenti in propriasphoera. Ita, esse. in corpore, non competit intellectui niti: quatenus est pars animae in invia. tu imperfectiori esse autem extra corpus ipsi competit, ut intelle
clus desin statu perfemori, Hac ad Aristotelis sententiam. & ex eius principi j responderi possunt. Verum quia AristoteIes supposuit,
intellestum este aliam substantia a sensu, dc vegetali, quod est falsum, cum rei veritate, anima sit una tantum suhstantia , tota immortatis, quamuis aliquas potentias habeat mortales, ut vegetativam , dessen. sitiuam . Propterea aliter respondemus . Supponentes distinctione nipotentiarum animae, ut etiam supra in potentias fundamentales ut ita dicam. in potentias organicas. Fundamentales, hoc est, quae sunt in radice sua .in fundamento, scilicet in essentia animae sunt idequod anima , ut bene inquit Scotus, nec differunt ab anima re sed, tione tantum, non enim est aliud potentia animae, quam animato tens, potentia autem organicae, hoc est , quae sunt coniunctae cum organo, illae differunt re, ab anima, ut bene docuit S. Thomas in sunt accidentia, quae fluuit, ab animi. Exemplum est facultas visiua . quae est in oculo auulso oculo perit, at vero facultas quae est inani. ma, non perit, unde possiimus diceres, quod dixit Philosophus 1 de anima part os. quod senex, si acciperet oculum iuueni 3 videret, iuuenis, quamuis Aristoteles, hoc aliter acceperit , ut alias declar uimus, nunc satis est, hoc accepisse, ad exemplum. Hae suppolata
distinctione. Respondemus, animam separatam, habere idem esio, quod habebat in corporea si esse non distere abessentia &ex consequenti, easdem potentia , fundamentales tamen, siue radicales. ut diximus, non autem Organicas, nam organicae, cum non possint esses corpore, necesse est pereant, corpore Hrcunta Ad aliam vero
485쪽
instantiam, Qua quaerebatur de esse separato, virum, sia animae naturalis, vel praeter naturam . Dicimus, quod esse separatum est ipsi praei et naturam, quatenus anima sua natura , est forma , constituenS Cor-Pua ,δε altera pars compositi, cita, non semper erit separata a corin P Ore sed aliquando, ruetur corpori, ab omnipotenti Deci , ut verissime fides nostri, nos docet. Ad Decimum, quo dicebant aduersari j. Si anima est multiplicata iErgo est Orma materialis , ctam ea quae sunt unum specie, Multa , numero, materiam habeant, abunde respondimus praecedente libro, in disputatione , contra nitatem intellectit, sed nunc iterum breui inter dicimus , animam quamuis immaterialem, indiuiduari siue multiplicari penes habitudinem, quam habet, ad materiam, siue ad corpus , cuius est forma in ita intellectum, qui est pars animae informan- Iis corpus ut S. Thomas docet in opusculo, contra Auertoem. Ad aliud argumentum , quod attulit Alexander a. de anima cap. I. Ex eo, quod anima est forma, dans esse corpori et ex consequenti necessario oportet, ut sit inseparabilis . Iam satis , superci respondimus. tum libro praecedente contra Averroem tum etiam paulo ante. in hac eadem disputatione, dum solueremus primum argumentum , e na tura, dc et imo logia Entelechiae, quibus in locis ostendimus mon omnem formam inλrmantem, neque omnem Entelechiam , esse apud
Aristotelem , sormam inseparabilςm i sed illas tantum, quae ita lunt
formae , Laesus corporis , ut Corpori sint mixtae . e materiae iis me .se , ut ipsemet Alexander , confessiit uit . bb. r. de anima cap. . notia longe a fine, his verbis. OR aam autem anima, qua perfectionis cis Ente- Iechia vocabulo ab Aristotele , vocari come,it stecies es, ficu ossendimus , eiu adispeciem intestigamm, qua fit in materii. oc aliis etiam multis in i locis , quae citantur ab Eugubino lib. p. de perenni Philosiopbi cap. a . Cunfiigitur talsum siti omnern Entelechiam esse sormam infesta ga lenia iac nihil Oh stet, quin aliqua forma separabilis, sit actus, antelechia, ut suis , ante probatum fuit. Falsa erit illa consequentia , quam Ale xander deduce hat, si anima non est Entelechia , dorma inseparabierit allistens tantum in non informans , quare,in absurda , quae icit contra hanc consequentiam 1 nos non tangunt, qui monstra-imus, animam intellectivam , quamuis separabilem, non esse forma
illa Misit tali uin ylicitiisὁrniant m Probationem vero sequelae s
enim ibidem valide confutauerimus , non est , cur iterum aggredia
inur. At vero adsurduis ultimo loco deductum, propter opinionem
486쪽
Praetermittemus. Erat autem hoc absurdum. Si anima est formasse. Parabilis, nulla poterit assignati causa , ob quam in corpus mittatur cum neque propter bonum corporis, quia illi esse non tribuit neque Propter bonum sui ipsius eum formae separabili melius sit, esse sine Corpore, quam cum corpore. Huic dicitur, quod supposito eo,quod iam probauimus, animam scilicet, quamuis separabilem, esse infor mantem 3 causa in promptu est, cur anima, cum possit esse sine eo pore , indita fuerit corpori. Hoc enim factum est,ri propter honum corporis, propter bonum animae, propter bonum corporis qui illi largitur esse substantiale, cum largiatur, esse animatum propter bonum autem sui ipsius, eum ipsae coniunctione cum eorpore,ubrineffatur operationes aliquas, quas sine corpore, non posset exercere, ut vegetandi, dessentiendi; quin immo, intellestiis , ex unione eum corpore, aliquam accipit perfectionem, saltem secundum intellectum practicum, operationem motivam.
eruntur aduersariorum argumenta, ex ter is fonte
x tertius Iocus siue sens, ex quo Mitentari,argumenta depromere consuerunt,animi nostri status, siue condisio post mortem Menim superstes maneat, multae, atque in extricabiles, ex principijs is Doctrina Arist telis nobis aderunt difficultates. Et primo supposita mundi in speciei humana aeternutate, ita ut numquam inceperint, quod Aristoteles, ubique clamat necem est, infinitos homines interijsi quorum animae si iam manserunt, adhuc acrumanent, ut ipsarum immortalitas supponit, erunt actu, etiam infinitae, quod impossibile esse Aristot docuit is minorum. Neque
satisfacit,quod aliquis posset dicere, loquutum fuisse ibi Philosophum
de infinito continuo argumentum enim, quod affert in ratὶonibus Lo- picis sex. ρ. bene concIudit, etiam, de quantitate discreta', cum enit
numerus quilibet , si nn merabilis, nullum autem infinitum, satiuis
merabile, quia infinitum pertransiri non potest, necessario sequitus,
ut nullus numerus sit infinitus, uniuersalis enim negativa in seipsam conuertitur, quar si nullum infinitum est numerabile, nullum nu- mer
487쪽
De immortalitate an oriam. 4 y
dnerabile est infinitum. Nec minus soluit difficultatem, quod aliqui
nimis inepte dicunt, in tali animorum numero, non esse infinituri a ,eo quod ipsi possunt, nouae animae , nascentium semper hominum , apponi a in sinito autem, non datur maius, ex quo fit, ut tales numerum , non simpliciter infinitum dicant i sed tantum a parte ante, non autem a parte post Hic enim ipsorum discursus, verus est in ijs, quae non permanent, non autem iiijs, quae permanent ut exempli gratia nullum est absurdum si coelum fuit aeternu,infinitas ipsius, prae .cessisse circulationes, siue infinitos dies, nam tales circulationes norc, parmanent sed praeterierunt, quare ipsarum infinitas non est aclio uautem futurae sint,in possint esse, ex ipsis intinita aliae dicentur infinitae potestate, at secus est de ij si quae permanent, ut sunt animi, nam Pa rum refert, si detur vltima anima,& non detur prima lita enim dicent infinitae animae ili detur ultima in non detur prima, quemadmodum dicerentur, si daretur prima.& non daretur vltima ineutrum enim ipsa tum numerum, seu congeriem esset pertransiret sed semper esset aliquid
aliud extra accipere i tale autem est,' dicitur in t finitum manet igitur argumentum in suo robore. Supposita humanae speciei aeternitate ut existimauit Arist. Si igitur animae sunt immortales, datur inlinitum ames. Sed consequens est falsum . Ergo,in antecedens . Hoc argumentum fuit tanti ponderis, viri Thomas a conrra gentes cap. II.
in essensione ad lenium , putauerit illud esse soluendum , supposito
fidei principi, nempe quod mundus fuerit creatus, statuerat enit infinitum actu esse penitus impossibilis tam in quantitate continua, quam indiscreta, ut postea docuit in I. par quaeae. . anu. I. Ex hoc eo dem fonte, status, conditionis animae separatae alia quam plura . desumuntur argumenta, quorum aliqua fuerunt etiam ante propon ta, soluta,quae nunc iterum, quantum pertinet ad praesentem disputationem considerabimus, & inter caetera HArguit Pomponatius. Si anima remanet post corpus, aut semper remanebit separata a corpore, & ita potentiae vegetales, Tentientes, quas dictum fuit, rematinere in essentia animae, tamquam in suo fundamento, radice, erunt frustratoriae, istiosae, aut aliquando reunientur corpori, ex hoe
multa deducitabsurda,vtapud eundem legitur lib. .seia soletia da in
nempe quod homo, nunquam esset certus de sua felicitate, quia semper esset dubius, de fato suo post.mortem, manens etenim separa δta anima non poterit frui integra felicitate, cum illi deficiat altera parsi essentialis , nempe corpus unita corpori, multinpremitur cal nutatibulavi malis, quare pro tempore quo maneret separata, esset
488쪽
infelix, pro tempore, quo maneret coniuncta, pariter esset in filiae. atque ita numquam esset felix sed semper infelix.ut Sanctus Augustiis
nus, contra Platonicos, Pytagoricos , animatum regressum sta tuentes , arguit Ia ιι b. de ciuitate mei cap. s. his verbis: A quo ludibria prorsus immorraism animam . etiam eum septemtam perceperis , liberare uos Io uni eoum,flixe cessaticne ad fisem beaιιιadinem , ad veram miseriam. sine cessatione redeanum, quemcdo enim vera bearisuri est, de erim nunauam
arrenitare confiditur , dum anima, venturam misera am au .mperiissime soveritate nescit, aut infelicisime in bearisiam pertimescit . Praeterea re luris rectio naturaliter daretur quia eadem amma , habens idem esse redi. ret,in posiet eandem materiae partem saepius informare, materra Pr ma aeterna ex Arist. principi j x existente. Praeterea, non potest conci Pi se quem motum anima in corpora iterum redirent AmpIius: Certo a martim numero existentes ut necesse est dicere, ponentibus
ipsarum regressum, ut vitent litani tum actu, non posset aIiquis homo genera tr nisi aliquis alius periret, neque aliquis interire, nisi alius eis
Meraretur, aut alrquo certo tempore, frustra mane hunt separatae, qu . usque L no concurrant ad huicismodi reum nem Vlterius aut Omnes masculorum animae , iterum vnientur corporibus masculcis tum in foeminarum , Corporibus ea tim dem , Ut Promiscue, aut in eadem prouincia ' ciuitate , hi separantur . aut in a Iia , o
Si igitur hac in huiusmodi absurda sequuntur ad animae regressium, ficraunionem cum corpore, M semper separata a corpore non potessis nere', cum sit forma corporis dieendum est , ipsam nullo modo corpora superstitem esse posse . Arguit praeterea idem eap. n. eis emliseri anima separata , aut otiabitur , aut operabitur , non est dr-cendam , quod otiabitur, quia nihil frustratorium est ita natura, Praecipue aeterno tempore. Ergo intelliget, si inteIIiget aut inrelisisset, cum phantasmate, aut sine non cum Phantasmate, quia pharstasia peri j cum corpore, ut di erat Philosophus R. de anxmaxen a ergo fine phantasmate . Ergo habebit alium modum operandi , ab σον, quem habebat in corpor Ergo aliam essentiam , prohatur sequela, qura modus operandi diuersus diuersam sequitur ementiam. Ergo non erit eadem animi quae erae in corpore iniquae postmodum ess separata a corpore. VI terius, e vera philosophia patet, omnes opiniones, quae sta usui animns humanos, immortales, di mulari plicatos esse Iabulas, ta Isas, cim Possibiles , ut clarum est de opiis
nionibus non soIum Poetarum, Homeri,Hesiodi, VirgiIij, aliorum, x tumetiam Philosophorum , t PIta Iae, Statonis, ara munia
489쪽
exeepta sententia, quam docet Christiana,in Catholiea fides, quae diuinae reuelationi, non autem humanis rationibus innititur. Ergo talis sententiae veritas non est, ex Aristotelis, aut alleuius alterius, in fidelis hominis, Philosophia petenda sed ex Sacris Libris,& Canoni. eis, Ecelesi sanct e decretis 3 cum humana Philosophia errorum m. nium sit promiconda ac Philosophi gentiles, ut Tertullianus dicebar. Haereticorum sint Patriarchae. Hoc autem, maxime confirmat Arnobius, vir Christianus, de Doctissimus, ac Lactantii praeceptor , qui sententiam, de Immortalitate animorum, ab Elnicis Philosophis de monstratam, non solum inutilem, verum etiam perniciosam, hosnini,' hus esse, Seeundo libro contra gentes, postquam aduersus Immortalitatem animorum a Platonicis positam, ipsorum , in corpora regressum, multa di eruit, his verbis ostendit.
uius multo μὰ addidisti causas quibus, o vitia reserent , in emendabialis nequιιι permaneret. Δῖοι est enim hominum, quamuis illi sit, induis in f mi/m semper, atque ignominis fugientis, qui , cam dici exaudiat, viris assapienιιbus , maxime immortales animas esse . Mee ιιorum esse nonas Ies- ου, non in omnia flagitia praceps ruat 'non inirepidus, res obeat, atque aggre Aia in Micitas 2 non denique omnia si cupidiutibus ti*ιει , qua tibidoin potens iusseris smpanisaris praterea etiam tiberiare munita. Ruiderim provilibebis, quo minus hae facia, metus superba pausatis, iudicium, diuinam, is qui ρMerit emiansrmidinis alicuius horrore cui fuerit persuasum, ιamse esse immortalem , quam ipsium Deum primum ' nec ab eo iussicari quicquam, a se me cum At una ammortalisa in viroque, nee in alterius , aiserico
c orum generibus matiformes Eequis eru sam Mum . o rerum conspMn.s nescιens, qvi anim/s incorru uitibus credaι, aut tenebras tartarea po viliquid nocere, a igneos sauios auceanosi gurgitisin paludes, aut rotarum volabatiam ιrcumactus . Auod enim conriguum non est , ct ab Iegibus i ' Διio oti amoιum es lite omnitas ambiasar fiammis torremium fluminum, volo a amo caeno saxorum imminentium casib., ct immanium montium opo
riatur ruinis, Misatum necesse es permanear, o inlaesum, neque ustum se ummorν fera pastιom assumere. πώρ quod is persuasio non rantum ect μυ- σει in ad vitta , Bbenate ex ipse peccandri verum etiam Philo Vbia i ius causem Iolli , ct manste eamsust ι superuacane operis, docuitate, eclarat. Causam vero legitimam videtur attulisse Arnobius, confutandi eat
490쪽
immortalitatem, quam Platonici statuunt,oc Pytagorici, senirn --mus, non solum incorporeus est, verum etiam omnino immortalis, impatibilis, qua ratione attici poterit a dolorificis . cumtalia dolo. rem afferant, soluendo continuum, aut intemperiem inducendo inara qualem, iubito, ut non solum Medici verum etiam Philosophista, tu unis a vero, hoc nobis Christianis nullum negotium facessit, quia fide Catholica docemur , animum nostrum, quamuis immortalem , tamen patibilem esse a dolorincia,tamquam diuinae Iustitiae instrusatenistis ad puniendum, neque aliam ipsi inesse immortalitatem eredimus , quam participatam, quam etiam Deus auferre posset,iscillam innihilum indigere, sed ad haec naturalis Philosophia peruenire non potest, tamquam inferioris ordinis, quare necesse est, se submittat. 5: Maioris
numinis lumen atque reuelationem expectet. Haec sunt omnia argu menta,quae Petrus Pomponatius, Simon Porthis, necnon alij peripatis tetici, tum ex AristoteIis principitis, tum ex naturali, humana Plutosophia aduersus immortalitatem animorum contorserum.
Soluuntum argumenta ultimo recitata
MAEDICTI argumentis mine erit reliquum respondere, ut in his etiam aduersariis satis fataciamus . Erat primum a1rgumentum, vald dissicile. Si animi post mortem remanent, uinp sit humanae specie aeternitate , erunt acquin finiti. At hoc repugnat Aristoteli, rei naturae, quia contradictionem implicae, esse multitudinem , dc eis actu infinitam, ergo . Huic tu. zν se argumento, quamuis ante , praecedente libro, indi I putatione, contra unitatem in te lectus, fati S fecerimus Tamen , etiam nunc, iterum relpon dehimus. Et primo, possemus dicere, quentis ad modum bene respondet S. Thomas, in opusculo de unitate intel e ctus, contra Averroem , quod nos, nescimus i quid Aristoteles , respon-
iurus fuerit huic argumento, quia agere de formin separatis, pertinet ad Metaphysicu,ut dicebat idem Philo phuis, Plin. panis .in illi libri Metaphysicoru in quibus ad hoc argumentu tu Potuit respondete, ad nos non peruenerunt , cum dicat idem Si Thomas , se vidisse aliosari. stotelis Metaphysicos libros,qui adhuc in Latin sermonem non erant