장음표시 사용
491쪽
De in Hortalitate animorum. 48 3
etranslati vel fortasse respondit, in lituo de Anima, qui inscriptus erae
Eudem ua, qui periit, citius sae piis mentionem habent Philoponus,&Hutarchus Tamra,respondeo absolute, α simplieiter, non pertinere ad Philbsophum nec naturalem, nec Metaphysicum , aliquid de-eterminare, de animis a corpore separatia, ac proptereat hoc argumeneum, esse ira pertinens, extra Philosophiae aleam, eius solutionem petendam esse, actientia superioris ordinis, scilicet a Theologia, cui haec diuino lumine sunt patefacta. Hoc vero, aliargumento pro Natura lis Philosophia non potest cognoscite, desermis separatis,aut separabilibus nisi, quod sint quomodo autem se habeant, inuidsint, non potest cognoscor , quia hoc pertinet ad Metaphysicum, ut
dileriis vel his Arist. Ccuit a Physe. m. ast Metaphysica autem , nec potest cognoscere, de formis eis deis , nisi illa, quorum notitiam Physica, antea praeparauerat, cum enim omnis nostra cognitio, originem habeat, a sensibus. de supernaturalibus, nullam possumus haberem, gnitionem nisi ad eam nos Perduzerint naturalia i qua propter Meta
Taphysici, hoe est , post Physica ii postia a turalis, haec scientia ah
Aristotele fuit appellata ,- idem intelligentias ex motu invenit, ipsarum numerum, ex numero orbium, cim materialem , atquOse piratam ipsarum essentiam , ex perennitate motus. At vero, quae ad animi statum, post mortem, pertinent, isse a corpore separatur nullo pacto ex sensibus innotescere possunt, cum nundam habeant, cum sensi huceonnexionem Wm Ers enim est extrema linea in omnis an iis mi Dperatio quae cum sensu est i in Orte desinit 'secus autem est, de
intelligentijs, piarum enim operatio, cum sit in corpore sens bili,pedi,
petuo ex sensit hus , nobis tanquam perpetua, innotescit, & ita , persentus in cibis, datur aditus, Ipsarum substanti ze contemplandaei qui nobis omnino praeclusus est , ad statum an jrnae, post mortem perquirendum, nee alia relinquitur nobis via haec scient i, nisi per reuelationem,
ex traditione, ab ij si qui sun d fide digni, quibus aduersarii, nolunt credere, quamuis Platroclamet in Time . tisinsiuile sane deorumst,
sium non habere soces, nec neesaris, nec infinio, somnibus eorum ora. D eoninmeIar Deorum autem filio appellata aut Genios , quos nos
Angelos appellamus, aut foliaέIe etiam Sacrorum praesides. Et idem tib ao de republica a dictes tu scide poenis malorum in praemio honorum,spost mortem , ex relatione Em Armeni j qui decimo die post obitur ri reuixit, omnia stituit desin Phaedone Socratts, cum Par iter di, isset, ide ijs , quae post mortem, animis contingunt, viden , nulla se rationes
naucii tum, de talibus loquutu fuisses admouet auditores,ne ea isti ment, .
492쪽
aliquid se eoia quae dixera flati erant et statui e sed probabiliter an .
tui cum dubitatione atque, ut ipse inquit, Periclitans, talia autem ,
sunt eius verba r me uisuri, eos pacto, rosa ba σέ. quo ego disposui,
magorum ram memibas nomis infundere. Quapropter sapienter Cardinalis Contarenus, libro, de immortali. late Animae contra Pomponatium, dixit Ratione naturali cognosci
quidem posse anima nostri immortalitatem, at vero, quae sunt, huic annexa , ut status eius post mortem, ipsiusq; operandi modus, α
an iterum, corpora hucvniatur ita ut non porteat. Infinitam dari ipsorum multitudinem, ochuiusmodi talia, non posse ratione, dumi. De naturali, certo scirici sed probabiliter tantum ut etiam Plato dixerat,4 ira, quamuis, de consequentia, non habeatur certa, euidens scientia , non propterea de antecedente est dubitandum , quia potest aliquid, in parte esse notum, quamuis non omnia, qua Consequuntur, ad talem notitiam, sint certe cognita, ut patet, in corporibus coelestibus, de quibus, multa scimus,4 rationibus necessat ijs, cum tamen, multa alia, quae consequuntur ad talem scientia on sciamus certo sed eum formidine, ob contradictionem, quam inuoluunt cum ceris asci emia antecedentis, ut exempli gratia, certissime, mathematici grationibus scitur caelestia corpora, ei se Sphoerica, ac propterea circa centrum mouet, sed virum, circa centrum uniuersi, vel circa propria centrum, non dum scitur, quia multas inuoluit contradictiones, truisque hoc, cum eo, quod est iam certum, ac determinatum, ipsa scilicet esse Sphoetica se si enim dicamus, habere unum centrum, tunc ipsorum apparentiae non possunt sine irregularitate motus celerioris, aut tardioris saluari, quod est abluidum, nulla enim in coelo potest esse irregularitas , si autem dicamus, habere alterum centrum, tunc non erunt perfecte orbicularia sed ex una parte subtilia, ex altera vero,
crassa, quod implicat, eum priore suppositione, & multa deducit ata surda,ut susus ipse demonstrat, sed praeter haec assero ego, aliud exemplum, in re nostra, de qua agimus. Supposita immortalitate animorum, supposita, Diuina iustitia, eertissimum est, Animas malorum. post mortem, esse puniendas minimas bonorum esse praemiandast, tamen, quomodo anima, cum sit immortalis, possit puniri, di dolo-xibus vexari, ratione naturali certo non potest sciri, atque ita, dicen dum
493쪽
De immortalitate animorum. 48s
dum erit, quod Philosophus, lumine naturali potest scire , vsque ad
Ueritatem hanc quod anima intellectiua , non est forma materialis, cum non sit organisa, nec est mixta corpori, cum intelligat uniuersa-Ita in percipiat omnia ,in ex consequenti est se Parabilis , de immoris alis reliqua autem, quae ad haec consequuntur, pertinentia, ad ipsius statum , post separationem a corporea non potest scire, & propterea,
omnes instantiae.& omnes interrogationes, quae ab aduersari jS, circa haec afferuntur . sunt impertinentes, neque illic, tenetur Philosiophus
respondere i sed mittere ipsos debet ad Theologos, Iaerae Scriptura interpretes , illos de his, certiores faciant . Hoc autem ipsemet qui Pomponatius coactu, fuit confiteri primo enim libro suae ApoIogiae cap. . in fine, ostendens, ad primum Philosophum , minime spectar ea,quae post mortem, animo contingunt: probat nullo pacto, haec lumine naturali posse cognosci , haec autem sunt eius verba, Ruod etiam is esse animae separata, quoad ua operationes , nisu ad primum Philosephumaιιιneat, praecipue, secundum post tronem si eonfirmatur Ham dato quod ema. nere prosecto non est ριιιuper naturam, de ram operatronibin , natum enim ope rationem habere poteΗ, qua nonfit cognitio, vel cognitionem non prasupponat, P modo igitur fir petis. de eius cogntisone P Hoc autem, etiam rationes a
lida probat, usque ad calcem capitis . Si igitur te confitente, talia naturae lumine, minime cognosci possunt , ut quid Vrges Philosopha naturaIem, solis Aristotelis principiis innixum, ut de talibus , tibi respondeat' Haec sola meo quidem di omnium , reste sentientium iuindicio responsio importunis omnibus Pomponati,garrulitatibus, po
terit fatisfacere. Qua praesupposita, poterimus etiam, alio pacto argumentum de infinita animorum multitudine soluere, ex Aristotelis sententia, ut soluit etiam Conta renuci posset enim aliquis peripat licus dicere, non fore necessarium , etiam supposita humanae speciei aeternitate, infinitos esse animos, actu , possent enim esse , in certo, Ecdeterminato numero, saepius corpora informare ut Plato statuit. neque hoc es iet figmentum Pytagoric si, contra quod inuehitur Arist.
r. de anima: Pytagoras enim animas humanas, transmigrare statuebat, etiam incorpora brutorum, quae sunt diuersa speciei, & ex hoc capite, quorumdam antiquorum Pytagorae sententiam, damnavit philosophus, de amma ex sy his verbi, Hi autemsolum emantur dicere gnate qaidis anima de se eptru autem corpore, nihil amplain δε- νη-π- , amquam postibiles . secaenaeum P ι agorica fabistas quam6suammam, qaosibet corpus ingredi. ιmιυIercitaque Duxi, atquc qui Δων. Tinaricum in savia ingredi, oreta exim, anem amrim , Mi ιυν-mtis,
494쪽
σηimam autem corpores,idetur enim numquodquae pro ut haberesseriem informam . At vero, secus esset, in hac lententia , quae animas regre di in corpora humana tantum statueret. Quod autem Aristoteles, ab hac sententia , non ahorruerit, non solum Contarenus Cardinalis est Auctor sed etiam ante ipsum, Bessiario Cardinalis Nicenus a. lis in. tra calumniatorem Platona cap . his verbis: Nam qui Mundum ingentium, ataue incorruptibilem, o nihil acturin utam, ponit isne Platonis sententia probare id transitione animarum, necesse es, si animam hominis e se immoris lem fateatur Heri Aristotelem , hoe negarurum sese existimo, modo quod quidem reor immoria m esse , hominis animam censuerit . quod nisi hunc. tenes animationis modum nefarium istum amplexuum nreesse es, qηem eius expositores, qui prasertim doctiores habui sunt, Alexander Aphrodisiensis Graec- , o Auerrae Arabs, ei mansis tribuunt, ut unus , communis sit, omnium hominum intefictus. Nos, ex de religismis nostra . omnia rite tueamur, cum principium Dem uniuersiamamus . Haec Bessario sed clare Arithis tib de ammi pari. o. hoc significauit, ubi dixit Nan emim,
scimur autem, quia hoc quidem impassibile es, passivin vero intela- . cor ruptibilis es, o sine hae, nibit inresilis quae verba profecto , non possunt intelligi, nisi regressum hunc animorum , in corpus suppona mus , non enim , ita posimus . ipsa intelligere . ut aliqui putarunt, non eminiscimur autem , scilicet, post mortem, quia hoc Re .mmi Ici aut intelligitur de composito, d hoc est impossibile, qui ais post mortem, compositum, non est , aut de anima, & hoc pariter est impossibile, quia Reminiscentia est cum sensu, imaginativa. haec autem in morte perierunt, quin immo propterea dicit, nos non Reminisci, quia intellectus passivus, hoc est, imaginatiua, sine qua iintellectus, nihil intelligit, corruptibilis est, desin morte , perit. Reli. quum igitur est, ut hoc, intelligatur, de composito, cui unita est anima, siue intellectus qui iam alijs hominibus fuerat ante unitus, dc hoc consentaneum est, & connexum cum ijs, quae Arist. ante dixerat, cum enim dixisset, intellectum agentem , qui est intellectus acceptus, ut mellectus est,in secundum sinceram sui substantiam, ut alias momstrauimus, esse separabilem, incorruptibilem, hunc vero eundemia
antea dixerat, copulari, cum anima vi causam efficientem , intelle .ctionis, posistet aliquis dubitare, si hic intellectus, non interit sed iterum copulatur, cum alijsialcenti hu hominibus, quare cum hahea mus intellectum, qui fuit in aliis hominibus, ante nos, non Reminisci. mur, eorum, quae idem animus . in alijs ante existens , cognouit, Macquisiuit,ut verbi gratia, si intellectus non morituri sed est superstes, c
495쪽
De immortaIitate animotam. 487
iteram eoniungitur orpori , supponatur , corpori me , quar . ego, haben eundem intellectum , qui ant fuit in Iulio Dictatore, non reminiscor, eorum quae ante , idem animus in bello farsalicomeditatus ruit.
Respondet Arist in inquit, quod propterea, non Reminiscimur, quia αὶ hic intellectus, qui separabilis est, est incorruptibilis tamen intellectus passivus, hoc est, imaginatiua, corruptibilis est &ί- ne hoc , intellectus , dum est eoniunctus corpori , nihil intelligit, quare, habens aliam phantasiam sibi ministrantem phantasmata, in corpore meo, ab illa , quam habebat in corpore Iuli Dictatoris, noris postum , quamuis habens eundem numero intellectum, Reminisci, quae ille in farsalia meditabatur. Quare mendacem, α inanem exis stimasset Aristoteles, illam Pytagorae recordationem, qua dicebat, se ante, in Troiano bello, fuisse Eumlbum pariter, illam, vanissimi Tian ei, qua se iactabat,suisse Pytagoia; haec enim impossibilia sunt etiasupposito animorum regressi, in corpora. Neque obstant, contra hanc sententiam impotiunae Pomponati interrogationes, scilicet, si reuniuntur, utrum statim, vel post aliquod tempus, cillo intermedio tempore, quid agunt,4 utrum omnes animi malculorum, uni an turmasculis meminarum foeminis, an promiscue, .utrum animae Gallorum vnientur Gallis , an potius Hispanis, vel Italis, Malia similia nugamenta , ad haec enim, cum pertineant ad animae separatae statum , qui naturali lumine, etiam ipso confitente, cognosci non P
tem, Philosophus respondere non debet. Verum , quia haec sentemtia de animorum regressu, quamuis Aristotelis doctrinae,& principijs, non repugnaret, falsa omnino est, in vera Philosophia. Propterea aliam ad argumentum afferimus responsionem, quam etiam ante attum mus,4 dicimus, infinitum actu, quod Arist impugnauit,4 contradictionem inuoluit, esse infinitum in materia , hoc est , in quantitate continua, de quo principaliter Aristol. 3. Phnicorum, loquutus fuit, quamuis ibidem impugnauerit etiam infinitum, in quantitate discreta, quod pariter fecit, I r. Metaphysicorum s Tamen hoc nihil prohiber, qui dari possit infinitum actu , in rebus immaterialibus , hoc est, nullam materiam .in quantitatem participantibus, neque sensibilem, ut sunt naturalia, neque intelligibilem, ut sunt Mathematici, quias Aristoteles non negauit sed indecisum reliquit, eodem libros Phficipari. Ist his verbis. Sed frrasse , haec quidem est, seiuersalis quaestio magis scontingit in lium es in Mathematicι esse , o in intes ibilibu , est his, qua nullam hascra magnitudinem . no autem consideramus, de sensibili in Argu
496쪽
menta vero omnia, quae Aristoteles attulit, tum M.f. Me tum M. re. Meraphs non auferunt infinitum, nisi de quanto, di continuo, His e tot non autem destruunt infinitum quod Potest esse in non quanto, qualia sunt intelligibilia, & omnino separata a materia quae statue ahantur principia a Pytagori is, de quibus indecisum reliquit Aristot. si sunt infinita actu, necne & quamuis dicat, non posse dari infinitu. proprie dictum i nisi inquanto, quod enim non est quantum est i diuisibiles tamen hoc, non est verum, nisi de infinito , accepi in re, hus Physicis, aut Mathematicis, quae non abstrahunt aquanto, aut sensibili, aut intelligibili nihil autem prohibet in rebus immat talibus intelligere infinitum, sine quanto , veluti enim multitudo est quodam accidens, quod potest esse in quanto, non quant Q ita Ecinfinitum potest esse inquanto, hoc non est actu, sed pbtest tmsiue sit in quanto continuo, siue discreto, in non quanto .in hoc potest eme actu. Quod autem multitudo possit esse . etiam in non quanto inon solum docuit Aristoteles s. t raphs p. sis- ν ubi dixit 3ud igitur quantum quι , si numer is es ergo multitud non est aliis quid quantum, si non est numerabilis, sola igitur illa multitudo est
quanta, quae est numerabilis itast, multitudo sit genus, quod continet finitum in infinitum, alias non daretur infinitum Porestate, quod Qihil aliud est, quam multitudo interminata eorum quae Possunt es le Minci sunt i ita multitudo, est accidens cui repugnat infinitus non ratione suis led ratione subiecti, in quo est,quare Omnul numerus. est mula itudo numerata . quia omnis numerus , est aliquod quantum discretum, aut sensibile, aut intelligibile, omne autem quantum est terminatum i verum etiam, hoc est manifestum, quia intelligentiae
quamuis sint omnino ammateria be1 dc nud lo Pacto, quantitatem paris ici Pent nec sint quantae . nec virtutes, in quanto , ut Arist. a. Physicis M. Me aphI demonstraulis tamen sunt multe, quamvis ipsarum mulis titudinem, nos nisi ex multitudines rhium cognoscamus i tamen hoc
est, ex defectu nostri intellectus, non autem, ex ipsarum natura,quod dependeant a materia, vel aliquo pacto participent quantitatem . ita argumentum Aristotelis, quo impugnat infinitum actu, non comt sudit nisi de in inito , in quantitate exiliente . nam tali Pacto arguit.
Omne, quod est num e abit e potest pertransiri
omnis numerus est numerabilis Ergo Omnis numerus, Potest pertransiri
Sed, quod potest pertransiri, non est infinitum Ergo nullus numerus est infinitus.
497쪽
De immortalitate animorum. 489
Dictum autem est, numerum esse multitudinem quantam concludit ergo hoc argumentum , non dari infinitum actu is multitudine qua
ta, non autem in multitudine non quanta qualis foret , multitudo animarum separatarum 4 species esset aeterna. Videtur autem hoc argumentum nobis efficacissimum , in lubile, ex debilitate nostri intellectus, qui cum non possit aliquid comprehendere, nisi sub certis terminis, non potest intelligere infinitum acti quemadmodum. nem Perpetuam durationem, totam simul sed vix cum successione,& moalui non autem valet argumentum intellectus noster non valet comprehendere infinitum a tu . Ergo a parte rei infinitum actu, no potest dati, multa enim alia sunt, quae intellectus noster non potest capere,&tamen sunt. Quare optime S. Thomas par.semma quaR. I. an. .esticaciam huius argumenti deduxit, ex comprehensione, intellectus diuini omnium opificis, descreatoris. Dicit enim, quod multitudo, actu infinita, non potest dati, quia omnis muItitudo, in rerum natu ra existens, est creata omne creatum , sub aliqua certa intentione creantis comprehenditur. Sed hoc argumentum est Theologicum , non autem Physicum , aufert enim hoc argumentum, non solum inmnitum acti, verum etiam infinitum potestate, quia nihil esse potest. tam magnum diuisibile, quod a diuina notitia non comprehendatur, secundum totum,in secundum partes , tam actuales, quam poten tiales, nihil est in potentia, vel futurum, quod in mente diuina, nosit actu in praesens quare etiam si mundus foret aeternus a Parte ante in a parte post,in motus coeli foret pariter aeternus, Omnes circulationes, tam praeteritae quam futurae essent a Deo pl. Max unico intuitu comprehensae ex fundamento igitur praedictae rationis, nulla datur infinitum neque acti, neque potestate, quod tamen concedi
tur a Physicis , qui non transgrediuntur naturae limitem posset itaque Deus facere aliquam multitudinem, puta animarum, quae etsi ab ipso esJet comprehensibilis , a nobis tamen esset incomprehensibilis de ita esset infinita , apud nos . quemadmodum dicimus , de conti nuo, quod est diuisibile, in infinitum potestate , non actu, non quia partes proportionales, actu non sint incontinuo ita enim continuum non esset ens, totum cum nihil aliud sit,quam suae partes,simul iunctaeν sed quia in ipsas actu, non diuidetur, quamdiu enim est continuuITu, necesse est, ut ipsius partes sint simul iunctae,in implicat contradictionem,esse continuum,& eius partes,eme diuisas. Esse igitur infinitu, nihil repugnat,ut sit cum multitudine; sed tantum,ut sit, cum aliqua multi. tudine scilicet numero, cum numerus sit multitudo quanta, ierint.
498쪽
nata , qu a propter S. Thomas quodlibeι ra. n. s. dixit in itum ata . non implicare contradictionem, nisi ex eodem capite, quo dixerat prima parte summae, nempe ratione modi, quo Deus agit, quia Deus, agit, per suum intellectum m per verbum, quod est formatiuumta. omnium, unde oportet, quod omnia, quae agit, sint f mata , infinitu autem accipitur, licui materia, sine forma, Qquodlibeto, ara. r. inquit, quod infinitum, non repugnat facto, inquantum factum, quia etsi aliqua creatura esset actu infinita , tamen non adaequaretur creatori. cum creator, sit simpliciter, indequaque infinitus, creatura autem,
non I quia secundum aliquod potest esse finita, quamuis , secundum aliud, sit infinita, neque repugnat huic facto, in quantum est, hoc factum, quod est,ens in actu, ut etiam extimauit Algazeles Quamuis vero in fine, eiusdem articuli, hanc Algaetelis sententiam impugnauerit. auctoritate Auer. ratione, statuens infinitum, in actu, no posse dari, nec per se, nec per accidens, tamen illam non impugna inuit, nili in rebus quantis , non autem in rebus, non quantis, ut patet, ex eius verbis , inquit enim . Sed contra commentasor dicit, quod in acta esse non potess, neque infinitum per se , neque infinitum per accidens , in potentia vero inuenitur infinitum per accidens sed non infinitum per se , es se secun Am actum, esse infinitum, omnino pepugnat ei quod es , esse in actu es Moeverius esse videtur , non enim potis esse actu . in rerum natura , aliqui non specificatum, ad diuersω species , indifferente se habens, quamuis enim intellectus concipiat animal, non specificatum rationali, vel irrationati disserentia non ramen potes esse actu animal, quod non fit rationale, vel irrationale, unde eo cundum Philosephum , non es in genere . quod non es in aliqua eius specie,
sicut multitudinis syectu seu duo, vel iria , oes de albo, est magnitudinis spretes, an bicubitum risubitum, oraui nodi vel secundam aliquam
determinatam mensuram unde imposibile eis sic inueniri aliqua quantitarem, in actu, qua non propreis termini limiista, cum auum infinitum,comoua quantitati, o dicatur infinitum per termini remotionem, impossibile erit
- isum esse in acta propter quoή dicis mitifim s. 'μ ιμι ι . quod η nitum , II seu materia, non specificara , sub prauatio erismi, se
habu magis in ratione partis, emcontenti, quam to ius es continentis, ideoscu meas non potest facere, equum rationalem, ita πω potes facere, em actu
esse infinitum Firma igitur remanet eiusdem responsio, quam approbauit a contra genies cap. n. quod in rebus immaterialibus, infinitum per accidens dari, nihil prohibet, cuius rei exemplum afferre licet, si enim mundus fuisset ab aeterno iis Sol ab aeterno illum in amet aerentia suis
499쪽
De immortalitate animorum 49 I
suis radijs, ut nunc illuminat, producendo illos in aere essent innniti radi jactu, probatur sequeli nam quotidie, Sol accedens ad emispherium, producit nouos radios , qui tamen , non pereunt ipso recedente,' umbra terrae interposita, quia lux non habeti mirarium positiuum , a quo possit destruici sed vel iecipiuntur in alio diaphano, ut in aere, alterius emispherij, vel dato, quod no esset , aliud diaphanum, iterum, reuocarentur, ad primum luci. dum , a quo processerunt, tamquam ad suum fontem, quod nullum esset in conueniens, quia lux, radius , sua natura, ad aliud ordinantur, scilicet, ut sint diaphani actus in persectio ' ita posito, quod infinities, corpus lucidum Solis, factum fuerit praesens diaphano, in finiti fuerunt producti ad ij, qui postmodum, impediti, ne recipiantur in diaphano, in suum sontem reuocati fuerunt. Ita posset aliquis diceres, de animabus, quod cum animae sui natura sint actus
corporis, a primo intellectu, & prima causa, tamquam a suo fonto potuerunt, infinitae manare, Ac distinctae, inter se, prout , fuerunt genita, infinita corpora humana, in quibus recipi apta sunt, corruptis autem ipsarum corporibus, in suum principium reuocatae, non distinguuntur, nisi per illam aptitudinem, quam habuerunt, ex diltincti non numerica corporum, quibus fuerunt unitae, admonitum autem
volo, beneuolum Lectorem, quod haec dicta sunt ad exemplum, in exemplis autem, non est requirenda identitas sed similitudo, quae satis est, ut non sitim proportionata, in maxime, in re tam obscura. Si ipse aliud melius excogitauerit, libenter accipiam,' agam gratias. Certum autem est hoc ex rei veritate non quadrare animabus humanis,quia non pomunt redire in suum principium , Hoc autem, est vere illud intini tum acti, per accidens , in rebus immaterialibus de quo dixit Algazeles, quia enim infinita corpora,
humana generarentur,m corrumperentur, si aeterna esset speetes in . finita animae producerentur,in separarentur, si essent immateriales, quaecum non essent corruptibiles, contingeret, ipsarum multitudinem esse infinitam actu , quemadmodum, si quis opponeret Soli, infinita specula, unum post aliud μ deinde illa frangeret, reciperentur in illis speculis infiniti radi a Sole producti, qui tamen praedictis speculis confractis, non perirent, neque remanerent, ama infiniti, in suo fonte, nisi secundum illam aptitudinem, qua fuerant recepti,d distributi, in in mi ita specula cita ut possent iterum produci mo ' cipi, in inta nitis speculis alijs, si darentur. Quod autem , infinitum,
pos it dari, absque quantitate, continua, vel discreti, quod ab initio
500쪽
supposuimus,&etiam probauimus, dc ex consequenti reperiri, in rebus immaterialibus , Aristoteles, non negauit s. mque rasPorum cavellet probare , infinitum separatum a sensibilibus hoc est,infinitum, immateriale,quale est, quod nunc a nobis supponitur, a Pytagoricis esse rerum omniti elementum dicebatur nodari. Ita arguit, .n.or Si infinitu separabile est a sensibilibus, meque est magnitudo,neque multitudo, tunc aut erit substantia, aut accidens , si erit substantin ,, tunc erit indivisibilis, nam substantia, ut substantia non est diuisibilis, esse enim diuisibile, competit illi per accidens, ratione quantitatis, αua quicquid est diuisibile, aut erit magnitudo. aut multitudo Quod si infinitum est indivisibiles, non est infinitum nisi improprie ut est vox inuisibili Si autem infinitum, est accidens, tunc ipsum non erit elementum eorum quae sunt, ut dicunt Pytagorici sed potius, id cui accidit, ut inuisibile non dicitur ipsum elementum, locutionis i effvox cui accidit inuisibiles locutionis est elementum. Haec argumenomenratio, si bene consideretur, negat infinitum, ut infinitum est esse substantiam, ut substantia est i quemadmodum existimabant Pytagorici qui dicebant infinitum , ut infinitum, eure substantiam, iocin. finitum,esse elementum M principium omni um . At si finitum sa-
matur, Ut acciderigi non negat Arist. posse alicui enti competere .sea Negat tantum, illud infinitum quatenus infinitum, esse rerum princi-
Pium i potius enim principium, est res illa, cui accidit infinitum , ut clementum locutionis, non est inuisibile sed vox cui accidit ut sit ita. uisibilis. Cone edit ergo Philosophus dari aliquod en Si cui competat, infinitum,tamquam accidens. siue dari aliquod ens infinitum, secundum accidens.Hoc suppositodia arguo, hoc ens infinitum,secundu ac-εidens, no est quantitas ina nulla quantitas est infinita, neq; est lubsta, tia quanta , ob eandem rationem , neque potest esse qualitas,aut aliquod aliud praedicamentorum quia sola substantia eit suppositum .
accidenti uis neque sine substantia. alia possunt esse praedicamenta Ergo erit substantia non quanta, talis aurem est immaterialis. Ergoex
Arist. sententia, infinitum dari potest in rebus immaterialibus sed dicet aliquis potest dari infinitum potentia non autem infinitum actu. Contra; infinitum potentia est, aut appositiones aut subtractione, vel diuisiones omne autem tale est eum materia . Ergo in immateria Iibus, non potest dari tale infinitum. Quod si iterum aliquis drcat infinitum posse accidere a cui enti fuisse concessum ab Aristotele, ex
suppositione Pytagoricorum, quasi diceret . Supposito, quod infim '