장음표시 사용
501쪽
De immortalitate animorum. ' 3
tum sit accidens, quod alicui enti contingat, tunc non infimium- sed illud cui contingit, erat rerum elemeratum. Rei pondeo. quod etiam si hoc sit verum,tamen Aristoteles non impugnauit infinitum, in rebus immaterialibus, nam ratio qua probauit, substantiam non posse esse infinitam 41 est indivisibilis,non concludit, de rebus immaterialibus i nam si illud diuis iis accipiatur ut dicit negationem illius di visibi sititis, quae competit continuo, Verum est, quod substantia, quae non est quanta, non est diuisibilis, ex consequenti, non potest esse intinita, illa infinitate, quae includit talem diuisionem partium , Si autem diui iis accipitur, ut dicit negatio nem pluralitatis, seu multitudinis i falsum est, quod accipitur, substantiam non quantam elle indivisibilem hoc est, no multiplicatam.
substantiae etenim, immateriales, non sunt quante, tamen sunt
multiplicate, ut patet, de intelligentijs, ita, cum possint esse diuisibiles, seu multiplicatae nihil repugnat, ut possint esse infinite. Quia
autem Petrus Pomponatius tib. r.Apologia cap.ra ad impugnandam hanc positionem, contra Contare num inquit, argumentum Arist.3 P0sic. Icx s . destruere, omne infinitum, uniuersialiter, tam in rebus materialibus , quam in immaterialibus, propterea, Z illud considerabimus,
O primo dicimus, falsum esse, quod eodem medio, utatur Arist. ad destruendum infinitum , in materialibus, cin abstractis , nam , hoc argumento, utitur Aristot si datur infinitum actu, aut est diuisibile, aut est indivisibile si est in diuisibile, non est proprie infinitum,si autem est diuisibile, tunc quaelibet pars infiniti erit infinita, cita erut plura infinita, hoc autem, est impossibile, quia infinitum , omnia co- tineo quod autem , quaelibet pars infiniti, esset infinita, Arrst. probat,
quia in toto similari, partes sunt eiusdem rationis, cum toto. ut quaelibet pars aeris, est eiusdem rationis cum tot aere , est aer, ita
quaelibet pars infiniti, est infinita quod si ita Aristoteles arguit ut apud ipsum est legere, quis non videt, ipsum fuisse usum, medio,
quod couesudit, tantum contra infinitum materiale, esse enim totum similare, est esse totum materiale Secundo, haec ratio est probabilis, Logica, non enim omne totum est similare sed est etiam totur dissimilare,in infinitum posset esse totum dissimilare, atque ira argu mentum corruet. Praeterea falsum est, quod pars infiniti, sit infinita, eo enim, quod aliquid est pars dicitur finitum, nam si omne totum, est maius sua parte, infinitum, est maius finito, cum totum sit infinitum eius pars necessario erit finita . Ita autem potest sormariar
502쪽
omne totum est maius sua parte Sed omne infinitum est totum, ut Aristi supponit Ergo omne infinitum , est maius su a parte At infinito, non datur aliquid maius Ergo pars in t finiti, non est infinita. Probatur sequela quia tunc infinito, esset aliquid malua Patet igitur, rationem hanc eme apparentem, quod cognouit, confessus fuit Aristoteles, propterea sequenti capite, hanc rationeὲ alias uniuersaliter factas , contra infinitum, appellauis Logicas. Quod si huiuscemodi responsiones, hucusque allatae quibusdam
Pertinacibus, lagrestioribus viris, non placeant, quia veluti Hebrae nnisi numerata sibi pecunia, aut dato pignore, nolui credere, ita neque ipsi nisi si ignatis sibi sensatis rationibus persuaderi volunt Allam afferemus responsionem, ex Scoto a semen dict. r.p R. 3. quod potuit scilicet esse homo ab aeterno, dc tamen non generasse, nisi in tempore.
α ita non essent infinitae animae led finitae, quod si quis instet, ab
surdum esse, aliquod vivens peris tiam, ab aeterno tuisse , - nonae nerasse, quod init opus maxime naturale viventium , ad hoc dicit, quod non fuisset homo ab aeterno productus, maioris perrectionis quam Deus,& tamen nullum absurdum est a pud Theologos, Deum ab aeterno fuisse, produxisse mundum de novo;Igatur nullum absu dum esset, secundum veram Philosophiam fuisse hominem ab alterinno, non genui mei, ili in tempore . Postumi Metiam aliter responde Te ex concessis ab aduersario, quod ex Doctrina Aristotelis in Platonis,m Avicennae , de aliorum quam plurium naturalium Pht-losophorum , quamuis mundus tuisset aeternus , non tamen, species humana, fuit Tet aeterna. ratio est, quia potuit, desinere, esse , rursus, incepere esse, multoties, cita , etiam si animae superstites sint post mortem, non est nec elle, esse infinitas , quod autem is pius, possint homines Omnes interire, ostendit Plato,an Timeo, per Sacerdotem illum, AEgyptium, qui dicebat, Soloni. multa , ela varia, hominum exitia fuisse & futura esse , maxima quidem, aut igns , cori. Ista gratione,aut aquae inundationibus, minora vero, alijs quibuslibet, calamitatibus, ct quamuis paulo infra , dicat, in regionibus, terae Peratis , semper liomines extare , etsi alias plures , alias pauci res, tamen nihil prohibet, maximis illis mutationibus, omnes interiis re Rursus vero incipere posse,etiam sine semine ex terra,& calore S lis. idem Plato, non selum , in Menexeno, concessit, verumetiam, in
hoc eodem Timeo, dum praedictus sacerdos, inquit, Deam Athe-
503쪽
niensium , condidisse ciuitate iubaceipiendo , semina ex terra, in Vulo cano, quam eandem sententiam constat, sequutum nisse, Arist teα Iemincio part j oblematum,probumate Is θε a. Potiisto & Avicennam
in libro de Diluuio, de quamuis Averroes, hoc esse falsum, desimi sis sibile, coutra Avicennam, multis argumentis, ostendat. Tamen, P eo reus Pomponatius a. apologia M. cap. r. hoc totum, non solum concedit fieri posse, ex Aristotelis sententia, verum etiam , multis rationibus. prohat Averrois argumenta non concluderes. Quare si confitetur, ex Aristotelis sententia, posse, totam humanam speciem perire, aursus, coeli, α siderum calore, in magnis ipsorum coniunctioni huc, ex terra generari, ergo necesse est, concedat, etiam posita mundi rete nitate , iuxta Arist. doctrinam , non fores, animas hominum infinitas licet hoc totum merum figmentum sit. Et haec , pro mei ingenii tenuiolate grato animo , benevolus Lector, accipiat. Quod si plene, non satisfecerint, mem in isse debet , me esse hominem, quinimmo inter homines, mirrimum in ahi hominibus, humanas rationes, requirendas e Gis, quamuis , de qui hiasdam enim clare aliquid, tentare, de Omniis bus in praetermittere nihil videbitur utique esse signum , aut mul.
et amentiae aut mullae Pi Cmptitudinis, ut Aristo toler dicebat, a. a. cae
is rex.I. Non tamen, iustum est,cmnes similiter, increpare i sed videre Oportet, causam dicendi, quae nam sit, praeterea, quo pactio,se habeat, in credendo, virum, humano modo, an validius Certiores igitur necessitates , quando quis, fuerit assequiust tunc gratiam ha bere oportet, inuenientibus . Nunc autem , id quod videtur, dicenis dum est, ut idem Aristoteles, eo pariter loco dixit. Hoc tamen est certum, nobis Christianis qui credimus, mundum incepisse, di desiturum esse , hoc argumentum , nullum negocium facere ut heno Sahomas dicebat a. eemragorea caesi.& haec pro dissicillimi huius arissumenti lutione. v. si
Soluuntur resipua argumenta simul cum pracedente.
504쪽
ipsis praecise ae specialiter respondere. Erat aliud Pomponatii a
gumentum . Si anima , post mortem remanet I aut corpori iterum unietur , ut non, utrumque dicere , est absurdum , . Ergo non remanet, probatur sequela nam si nunquam munietur corpori, tunc aptitudo, quam habet ad corpus, cpotentia, sensitiva, acu gelativa, erunt semper otiosae , aut iterum unietur,in tune incid mus in fabulas Pytagoricas. Et quia Cardinalis Contarenus, in rein sponsione, ad hoc argumentum, dixerat, non posse nos lumine nat Tali alterutrum, ex propositis, quaesitis, certo scires sed posse probabiliter, utramque partem sustinere ex Arist. sententia, quemadm
dum . nos etiam, ante attirmauimus, Propterea contra hanc responsionem, obiiciens Pomponatius I. Apologiae cap. s. Ita argumentatu fuit. Si hac de re, naturali lumine, homo certus esse non potest, tunc incertus erit, de suo fine,&ita erit deterior carieris animalibus quae, in suo fine quiescunt. quod est, valde absurdum, probatur sequeI maior nam si quis dicat, hominem esse certum , de suo fines quod scilicet, aliquandossi iuste vixerit, fruetur beatitudine , tim arguis tur aut de hoc erit certus futurum esse anima unita ex istente corpori aut ipsa separata, neutra fieti potestinam hominem perfecta frui felliseitate, in hac vita, lanima unita existente corpori nemo dixerit, cum in hac vita, quilibet i umeri prematur calamitatibus, ne quo Post mortem, illa poterit potiri. cum non sit unita corpori, & non possit dici, persecta se talitas, quae non est, totium sed partis, tantum, vel utrumque equetue contradietorium, scilicet, quod certus erit. ni re re uniendam, ut nunquam sit separanda, α ita flare separanda, ut numquam re unietur, aut semper erit dubius,' anceps de sua felsis citate. infelicitate, si eniis coniuncta, est telii, non erit certus , de illa felicrtate, quia eparata, ipsam amittet, ac pariter, si separata,est felix, neque de ipsa, erit certus, quia coniuncti, eadem Privabitur,
hoc autem auctoritate S. Augustini confirmauerat , qu Ia de cruιιaιe Dei, contra aliquos Phalas hoc huiusmodi etiam argumentatione , usus fuerat,' idem incommodum ex eorum sententia, deduxerat, his verbis . tuomodo enim veνaleatuari es, tae euιas namquam ternitas co Mitur , dum anima , venturam miseriam, aut i periissime in verιtate, ne Fit aut tarasime. x beatidudιne pertim ιν at ita, Petrus Pompona tirus, primam Contarent responsionem, conrutauerat, videlicet illa , qua drxerat, nou eme nos certos, utrum anima separata, iterum uni tur Ad quae dicimus, concludere totam ipsius argumentationem, Pinpositis Principiis fidei, α ex vera PhilosoPhia non autem, luminet Dissiligo by Orale
505쪽
De immortalitate animorum. 497
naturali tantum, & ex Aristotelis Doctrina, si enim supponamus.
animam esse unam substantiam, sorinam, quae habeat diuersas potentias, tum vegetatiuam, & sensitivam, tum intellectivam,in hac, tamquam alteram partem essentialem, compositi, habere esse imperia sectum extra corpus, nec posse frui perfecta felicitate, separatam a corpore, ut supponit Pomponatius, tunc optime concludit argumentum , at vero talia sunt nota nobis lumine supernaturali non, autem lumine naturali, cum supponat resurrectionem mortuorurru,
quae est Articulus fidei, quod si quis dicat, nos etiam libro praecedente, & lumine naturali,4 ex Arist. doctrina, demonstrasse animat rationesem, esse formam informantem, & ex consequenti, esse alteram partem essentialem compositi. Ad hoc dicimus, nos statuim quidem,in probasse tali pacto, animum nostrum, esse formam informantem citaui det esse substantiale composito i sed non secundu tria omnes conditiones,quas statuunt Sacri Theologi, quia naturalis Philosophia cum sit inferioris ordinis, non potest pertingere, ad omnia ea, quae docet Theologia, Sacra autem Theologia docet, quod anima rationalis, qua uis separata, a corpore existat, tamen no habet perfectustatu, quia semper cupit uniri corpori, esse coniuncta, cu corpore, tamquam sine ipso integre, non possit esse beata quod non docuer ut, gentiles Philosophi , sed Beatus Apostolus Paulus , a. ad Corinthios cap. .
inquiens nam, quisumus, in hoc tabernacido ingemiscimus grauati,eo quod nolumus expoliariise ver eviri, viaUrbeatur, quod moriale est, a vita, quae verba exponens S. Ioannes Chrysostomus, inquit, hoc velle. Apostolum significare , scilicet, quod propterea ingemiscimus, dum sumus, in hoc tabernaculo, hoc est mortali corpore, illud deponere, ab ipso grauati,non quod absolute, velimus a corpore liberari, nemo enim Hisne moerore, ipsum deponit, quare, neque ego haec dico, ait Apostolus, quod propter hoc ingemiscimus,ut illud deponamus sed vi su per induamur, hoc idem corpus,in incorruptione,etenim hoc est,quo in corin Pore, grauamur, non quod corpus; sed quod corruptibile, passibile corpus circumferimus , hoc scilicet est, quod nobis dolorem aD sertiverum vita sutura corruptionem absiumit,ri aufert, corruptionem inquam, non corpus,haec Diuus Paulus, dc Chrysostomus, ex quibus patet, nos ex fide cognosceres, quod anima appetit uniri corpori, neque poterit semper esse a corpore separata, ut sit perfecte felix,non
autem lumine naturali tantum, aut ex principijs Aristotelis; quamuis enim, ex principijs Aristotelis habeatur intellectum date esse corpori vi esse formam informantem , quatenus est pars animae, quae
506쪽
inlarmat corpus, tamen non habetur, quod talia intellemis, separaatus existens, necessario re unietur, cum in suo esse non dependeat a Eorpore, fic habeat,operationem, sine corpore scilicet, intelliger iquae est perfectissima eius operatio, ut sepius ostendimus quod siti Io. Eιbuoram, dixit Philosophus, perfectam hominis relicitates , in hac vita esse intelligere, &isa -- β. esse eandem operatio. nem, quae Deo quidem, peremnis est, nobis vero, in hac vita exiguo tempote perdurat. Quomodo, non putabimus , eum dicturum fuisse , felicitatem perfectam, fore animis, a corpore separatis , cum Praesertim, prirno de anima, non improbet illorum sententiam, qui discebant, melius esse, intellectui esse separatum, a corpore, quan . Cum corpore Concludit igitur argumentum Pomponati , veluti etiaconcludit illud, S. Augustini, ex vera Philosophia, iupposito primcipio fidei, non autem, ex sententia Aristotelis, de qua disputaturi Neque propterea, quod dicimus ex Ariaesententia animo mi posse esse, Perfecte felice, etiam si corpori iterum non uniatur negamus post probabiliter sustineri, ex eiusdem sententia eius reumonem nam cc si, privabitur illa felicitate contemplativa ad tempus, tamen acqui. ut persectionem, ex alijs operationibus, quas exercet incorpore, ut inteIlectus practici, di principii motiuit, deserviet ordini uniuersi, ac summo rerum omnium auctori, quod Micitas est,&dum corpori nitur, hominem constituit, qui omnium, quae infra coelum sunt, est nobiIissimus, de ut Arist. ipse dixita. Phm .rex a .est quodammodo, cunctorum finis . Quod vero Pomponatius deducebat, si dicamus animum separatum, numquam amplius corpori uniri, tunc dicere oportebit vegetalem, &sensitivam, fra stratioras, ore, quia semper vacabunt ab opere. Iam ante solutum fuit,aut enim diceret, perip teticus, ipsas noremaneressed solum intelleciuum, aut si remanent,quod verum est, secundum ipsarum radicem, fundamentum, non sequi, tu esse frustra, quia, si in posterum vacabunt, tamquam functae. ossicio suo, tamen ante non vacaverunt i sed fuerunt, ad actum redactae, neque si iterum vnientur, illa sequentur absurda, quae ante dice bamus Pomponatium deduxisse , non enim talis reunio diceturr surrectio, ut ante monstrauimus, neque necesse est, animum separatum, statim, uniri corpori, ac non posse unum hominem mori, nisi alius statim nascatur, cum animis tamquam forma separa bilis,aptuast, aliquo tempore, esse in corpore, α aliquo allo, extra Corpus, neqs esset impostabile, etiam si statim oporteret uniri, occiso aliquo e seris citu, in una mundi plaga in alia aequiuesentes homines generari veli etiam
507쪽
etiam in toto mundo , cum generatio , corruptio, semper fiant , tamquam in fluuio fluentibus aquae partibus, nouae temper succedat. neque assignare necesse est certa corpora, Gallorum vel Hispanorum, foeminarum, vel masculorii, quibus iterum unietur, quemadmodum
neque in generatione necesse est, assignare unam partem potius,quam aliam materiae , quae actuetur a forma sed indit Terenter quaelibet forma potest quamlibet partem primae materiae occupare . antequam agens certas dispositiones producat, pro certis formis. Ita etiam dicendum erit de regione , quod non magis in Italia , quam in Germania sed ubicumque homo,& Sol generauerint corpus aliquod, aptum animo humano illud animus quilibet poterit in krmare, repotissimum intellectus,qui non est actus corporis, nisi ut pars animae, cum qualibet anima, potes h quodlibet humanum corpus informare. Quae omnia, quamuis falsa sint, si vere velimus philosophari, tamen poterit, peripateticus aliquis sine incommodo Pomponatio respondere. Erat aliud argumentum, si anima poli separationem, manet prosedlo,cum non sit dicendum, ipsam feriari,intelliget, noris cum phantasmatibus, qui phantasia iam perijt, ergo sine Altur igitur separata habebit operandi modum ergo alium modum essendi, non ergo eadem erit anima, quae erat coniuncta . Huic egregi respondit Contarenus, libro primo circa medium in inquit. Diuer sum modum opesandi essentialiter sumptum arguere, diuersum essendi modum, in rebus eodem modo se habentibus . At vero diuersu operandi modum, accidentaliter acceptum, non arguere diuersum modum essendi, & maxime in rebus diuerso modo se habentibus Vt verbi gratia . Natura diuersum habet modum operandi, in elemersetis extra suum locum existentibus,m in proprio loco, nam terrae, si fuerit extra centrum . erit principium grauitandi , si autem tria centro , quiescendi , quies autem , Motus non solum sunt diuersa operationes ; sed contrariae, tamen eadem est natura, neque terra habet diuersam essentiam, mota,& quiescens cita etiam Embrio, dum est in utero, habet diuellam operationem vegetandi ab ea, quam habet extra, nam in utero sumit alimentum per umbilicum,nec utiatur proprijs organis, extra autem nutritur peros, proprijs utitur organis, & tamen non habet diuersam essentiam . Hoc etiam de nostro intellectu i dicendum est , nam quoad eius operationem essentia lem, quae est intelligere, per aliquam speciem, semper habet eundem modum operandi, quia tam coniunctus,quam separatus intelligit per
speciem, & ita semper habet eandem essentiam, quantum vero, ad id,
508쪽
aceidentale est eius operationi , scilicet acet per speciem aphantasmatibus, vel aliunde , diuerso modo se habens, diuersam habet operationem, coniunctus videlicet.' separatus, quomodo autem separatus intelliget, utrum se ipsum intuendo, vel alias separatas mentes, Philosophus naturalis non pereipit, ut dictum est. Aliud quoque argumentum, quod affert Pomponatius, valide confirmat sententiam nostram. Inquit enim exinde probari, quod Iumia
De naturali, non possit cognosci immortalitas animae nostra . Quia omnes opiniones, quae statuerunt animam immortalem, ut Homeri,
Hesiodi, Pytagorae, Platonis, Virgilii, Maliorum sunt fabulosae, &falsae,& impossibiles. Ex hoc autem colligitur, verum esse, quod dicebamus, Iumine naturali posse a nobis cognosci, quod anima sitim. mortalis , omnes enim praedicti hoc , lumine naturali cognouerunt,in in hoc eorum opinio, non fuit fabulosa, aut falsa , quinimismo verissima sed reliqua quae ad hane veritatem consequuntur, non possunt, nisi lumine fidei cognosci. Quod , cum praedicti Philosophi, Soetae non habuerint, in fabulas, dc absurdissima figmen.ta inciderunt . Et hoc est , quod Arnobius . contra Philosophos gentiles affert, quia etsi humana sapientia, hanc veritatem, Cognoscebat, nostrum scilicet animum . esse immortalem tamen lumine
Christianae fidei carentes, in maxima mala incidebant. Quomodo enim, animus indissolubilis,m immortalis existens, a corpore separatus, poeaasin tormenta, poterit pertimesceret Aut quomodo iudicem sustinebit, si aequa cum iudice est immortalitate munitus sola autem Christiana pietas docet omnia Diuinae Maiestatis In perio obedire, & corpora, iubente Deo, in incorporea in indis solubilia, agere posse, quemadmodum, di vim suam , quam alias efficacissimam haberes, sua natura consuerunt suspendere, ac detinere L ita Petri Pomponatii argumentis, pro me ingenii tenuitate, si satisfalium, ad laudem, α gloriam omnipotentia Dei.& Beatissi. simae virginis eius Matris, meae tutelaris .
509쪽
De immortalitate animorum sole eruntur argumenta , ex Araeotelis auctoritate
E LIMysm erit nune iis AristoteIis Ioeis reis spondere quae ab aduersariis afferuntur, qu rum aliquibus, etsi ante erram responderi.
mus , tamen ociterum conabimur satisface. re. Est autem primus, de vuIgatiissimus Io.eus apud Ari stotelem I A anima cap. I ear. 12.e, Is ubi cum duhitasset, an passiones animae Omnes essent communes corpori, vel aliquata esset ipsius anima propria, tandempanis. II. inquit. Videtur autem plurimarum maamine eo me pati neque agere, υν irasi considere , desiderare . omnis seruare maxime autem asymιiarur preprio ipsum intelligeres antem, es, hoe ima natio quadam . aut non sine semetιnatione, non contingit utique hoc sine corpore esse . o parrie stequent subdit. Si igitur es aligo animae operaιionum propria , continget virque Esem separa ri in vero nasia es, propria i in non migae erit separaritu. At vero intel lectum humanum non sine inrasinatiua esse, nec ullam esse iPirus,pro, Priam operationem .de animapamys idem Arist.expresse docuit,cum dixit, se ob boe, qui non senti aliquid, -u visque adrisices, vel ιezge οὐ cum specutitur, nec e est a cum banta rate specularr. Ergo, huma innus intellectus inseparabilis est, nec sine corpore potest esse Hulear gumento ut dictum est iam ante saepius fatisfecimus,& praecipue tria hoc libro,cum aduersariorum argumenta, ex Operatione intellectus, deducta soluimus Pomermas etiam, nunc multa alia afferressed unica tantum contenti erimus Iulion quam ipsemet attuli Pomponaistius de ex ipsismet Arist.verbis eodem loco deprompsit. t autem pla ne intelligatur,supponere oponet; quod multis probat,in declarae Pomponatius 3 li apologra cap. L post respontSonem ad solutionet arogumentorum a multas scilicet propositiones per se, hoc est absolute, M impliciter sumptas esse necessarias, quartamen per accidens, siue cundu quid acceptae sunt impossibilea ut verbi gratia,ut hae proporutione continua est divisibile ad infinita , omnis motus est continuus motus est,eIcit ita hilis,m tardabili gin infinitum omnes hae proposutiones per se,do absolute sumptae, sunt necessariae, ut Arist. docuit ob br/ς quae tamen secundum quid acceptae, de per accidens, sunt immis bile
510쪽
hiles, probat enim Arist. 3. P si corum, nullum continuum quatenus est
in materia Physica, posse diuidi in infinitum, cum quaelibet res Physi
sica sit determinata, secundum maximum, is inimum in nullum motum posse in infinisum reddi velociorem, aut tardiorem Lob eam. dem rationem iuxta hanc similitudinem, inquit Pomponatius p test intellectus humanus per se,& quatenus intellectu, ,esse seiunctus a corpore,siue potest praecedere,& subsequi corpus, cum nullus intelle-etiis indigeat corpore, ut si dii esto Lai vero, secundum accidens, quain tenus humanus est, non potest seiungi a corpore siue non potest prae ine edere , aut subsequi corpus . Haec autem sunt praecisa Pomponatii
pus aquendo de imellectu per se, eum enim nasi intecto, indigeat Fore, sebiecto, non Ab repet ι qua intestectus est, pracedere, subsequi,-- lati am- -- , qua moim in potes in infinitum velocuari , , raraari, α Physic dicitur, in qua humaum, neque pus pracedere. mque subseqvi,cum uisi, O nos cum corpore. Hac Pomponatius quibus Praelu Pp sitis dicimus, validas esse Aristotelis eonsequentias, tum primam 3 in
restigere es mammula qua iam, ιυνι non sine imaginatione, non continge vitique sine orpore esse tum secundam , Si I aliqua anime veratronum, at pasi
cn- mique. erit.H--γs. Sed dicimus esse validas, de intellaciis. secvnstum accidens a non autem per se.& absolute sumpto,in propterea Aristotelem in utraque fui in usum, verbo contingat in te llectui enim, quatenus intellectus est, non competit esse separabile,sed sepa in ratum In ipsemet Pomponatius conse sus fuit, at illi hoc competit quatenus est pars animae , siue quatenus est coniunctus sensui, cita per accidens. Quapropter bene concludit Philosophus quod si intelligere est phantasia, aut non sine phantasia,non continget ipsum sine corpore esIe etsi animae operationum, aut passionum aliqua est pro . prici continget ipsam separari. Si vero nulla est propria, non erit se. parabilis i non tamen sequitur ipsam necessario esse separabilem, aut inseparabilem sed continget separari,in non separari,subdit auter exemplum Aristot Veluti enim recto multa accidunt, nam recto in quantum rectum competit agere sphaeram in puncto sed tamen actui non tanget, quia rectum semper est in materia, corpore aliquo senis
sibili, cita non possumus absolute, & necessario dicere, quod recto competit, aut non competit tangere sphaeram in puncto sed quod illi contingit utrumqucinam recto,inquantum rectum,competit tangCre sphaeram in puncto inquantum vero rectum semper cum corpore quodam