장음표시 사용
451쪽
ctionis, unionis, tedis, erc. Commercii hujus duae sunt partes.
anima potest diei conario juncta.
quod ab obiectis moveantur organa sensuum , ex qua actIone ad re2rebri intimi delata sequeretur talis perceptio in mente, cui superstruitur postmodum judicium. Videmus itaque hic , pactum esse inter Deum 3c creaturas , quod transgredi non oportet, nec illa libertate Del abutendum, nee nimis libero mens nostra agere debet, nec arbitrio mentis , quod Deus ipsi concessit, abutendum; & sic nobis praebentur media moralia ad virtuotes contemplandas, & vitia fugienda. Deus est , qui nobis assistit in actionibus nostris , ut eonstat ex dictis r nullum enim membrum movetur sine voluntate Dei: mens hoc sacere ex se non poteti. Sic quandoquidem voluntates mentis feruntur ad ensem apprehendendum manu, eumque varid movendum, Devr haec omnia exsequitur, quatenus hunc conjunxit cum tali suo imperio nolirae menti; sed quando adigitur in hunc , vel illum , ad eundem trucidandum , tunc inepti diceremus, Deum concurrere ad hoc nostrum scelus: omnis actio procedit a Deo, quatenus bona est ; sed mentis intentio est pessima, quod velit injuriam fieri suo proximo. Debemus illis solummodo uti motibus, ad . ea , quae convenientia sunt, exequenda ; nee Dei voluntas protendi potest ad malum e nulla ratio potentior in morali philosophia ad nos revocandos ad nostra ossicia. νAtque ita videmus, quomodo philosophia non soldm homines reddat sapientes, sed etiam meliores,& minus peccantes , peccamus autem, cum ultra ea , quae bene intellecta sunt, judicamus ,&noltroarbitrio , a Deo nobis concesso, abutimur. Sed revertamur in viam , a qua nimio m degressi sumus , & videamus , num quicquam Praedicta notira contineant , quod propri8 lo quendo sapias conjunctionis & sedis animae vocem carnalem : diximus enim , in eo rem totam consistere, quod Deus aut exsequatur m tus membrorum nostri ergastuli ad mentis . nutum , aut quod certae actiones objectorum producant certas in mente cogitationes: quid ad hoc opus est uti voce connexionis , unionas, conjunctionis, sedis , similibutque vocibus carnalibus λVidemus itaque, duas esse partes hujus commercii. Prima est imperium dc actio mentis , quam sequitur, vel seqiiuntur
Secunda, passio, qua recipimus cogitationes per sensus , ut percipiat mens ea, quae corpori accidunt , dc de iis postmodum judicium serat; ita ut sentire & imperare sit tota junctionis hujus ratio , nec proinde anima habet tedem in corpore, nec ei juncta dici potest, proprie loquendor videmus itaque, quam simplex sit haec conjunctio &quhm facile concipi queat, postquam eam semel concepimus, ejusque
Puerilis nunc etiam est illa objectio, qua refutatur , animam non posse conario esse junctam, quod nobis quotidie obtrudunt; siquidem illa particula est corpus extensum sectandum longitudinem, latitudinem ,& prosunditatem , aeque ac totum corpus, cui illi animam junctam volunt, non intelligunt nostra m de hac conjunctione mentem rat si ejus veram nobiscum scivissent rationem, hanc nun qnam movi Dsent; sed quia non nisi carnales habebant ideas, hinc rem hane spiritualem concipere nullo modo poterant, di ridicula solummodo in medium
452쪽
lium proferebant; sed recte philosophantes hane rem emei pere perquam facilio possunt. Conario mens est juncta , quatenus eo utitur ad determinandos istis ritus, hoe est, ad imperia distribuenda. Deus est ubique praesens, hoc est , Dei voluntas diffluit undequaaque: conser cogitationes D. Poiret, ubi ubiquitatem Dei optime explicat . Est itaque Deus ubique, respectu suae voluntatis de operationis: se voluit, ut lux fieret, & statim erat eo ipso momento, quo hoc vole. bair fiat motus , dc est motus in nostris membris; simul ae ille hoe voluit, statim hoc sequitur , & praesens est actu ; & si non fierent hasessatim ad Dei nutum , tum esset aliqua in Deo impersectio, quod repugnat e si enim actus sequeretur ejus voluntatem , tunc aliquid aeciperet, quod non antea habuerat in sua potestate, quae impersectio est. rPotentIae vox est chimaera, tam in divinis, quam In humanis, & est tant lim entis multiplicatio citra necessitatem e nil est in Deo nisi, voluntas; nihil in mente nisi voluntas, sed limitata quodammodo de ec impersecta . In Deo unum dc idem est velle dc percipere, unicus horum est actus: simul ae Deus percipit, statim illud vult, & actu praesens existit. Secus res se habet in nostra mente, quae prius percipit, cui perceptioni postmodum superstruitur judicium dc voluntas, hoc est, perceptionem sequitur judicium in nobis, quae imperfectio est . At in Deo non est tale quid , sunt unum dc idem & eodem momento perceptio, dc voluntas, seu iudicium: alias postea aliquid acciperet Deus , quod antea non habuerat , quod imperfectionis esse diximus: Deus, quae cogitat,
illa vult simul: datur igitur necessitas convenientiae Omnium cum vo luntate divinst. Sie in nobis imago, seu idea nascitur, quam vis imperfecta, de motu alicujus membri ,& simul ac ea adest, motus adest quoque istius membri; & se voluntas nostra versiatur circa membra nostri corporis, sed tamen non omnia: at Dei voluntas se extendit ad omnia. Sic anima tion potest movere pro arbitrio, renem , lienem , hepar pulmones ,& quae sunt plura smilia motui arbitrario non subjecta , Ita ut nostra voluntas sit angustis limitibus circumscripta, nec extenditur circa res extra nos positas, ni si aliis mediantibus & intervenieniatibus virtutibus, seu instrumentis . Sic exempli gratia, licdt millies
cogitemus de avis per aerem Volantis casu in terram, in aeternum exinia de non cadet, nisi virtute intermedia , aut intermediis instrumentis utamur ad eam capiendam: debemus res externas tangere, priusquam eas regere possimus. Hic igitur verus modus junctionis animae cum corpore est: nune quaerendum restat, quanam in parte cerebri anima resideat, tilla vox fessionis nune nobis amplius errorem creare non debet, in praecedentibus eam satis eκplicuimus) hoc est, quanam parte Deus utitur ad nostras u luntates exsequendas, & imperia mentis nostrae per corpus distribuenda; aut Secundo, qua mediante facit Deus oriri in anima nostra speciales has cogitationes ex certis actionibus.
Certum est, Deum hoc potuisse facere infinitis modis; sed hos omnes recensere dc expendete nostrum non est, cum opus esset infiniti labo-
tas operetur in corpore πο-sro.
453쪽
ris . Sufficit scire, quem tenuerit Deus modum; hoe enim tantum ae it ad nostrum propositum : interim fatemur, anima cogitante de motibus digitorum, exempli gratia, Deum potuisse digitos statim fle- isse, eumque hac ratione esse praesentem omnibus panibus nostri torporis: potuisset hoc optime, facium fuisse.
At hunc modum Deus tenere noluit, quia vidimus , nervos ex re rebro oriundos requiri , tum ad exsecutionem motuum singulorum , membrorum, tum ad sensus externos. Si ergo esset anima praesens digit rum extremis, tum nervi non requirerentur ad eorundem motum,
qui fieret sine his ; dc sie juncta esset toti corpori, ejusque membris si
gulis anima. Λtqui obstructis his nervIs , aut ii Hem praecisis , eorum membrorum motus non fiunt, uti ostendimus: ergo certum est, animam non esse junctam singulis membris nostri corporis, nec proinde voluit Deus tenere hunc modum. Sed potuisset igitur toto cerebro uti,ad exsecutionem nostrarum v luntatum & sensuum. Λtqui vidimus in antecedentibus, non requiri totum cerebrum ad functiones animales obeundas : etenim sine harum laesione, quasdam portiones cerebri fuisse ablatas vidimus : a substantia ejus cineritia magnae portiones ablatae suerunt absque incommodo. Ex quibus sequiis tur, illam substantiam nihil facere ad iunctionum exsecutionem; nee proinde voluit Deus toto cerebro uti ad imperia mentis per corpus diis
stribuenda, neque toti cerebro anima juncta diei potest. Denique potuisset Deus spiritibus uti, versantibus in ventriculis e rebri, eosaue opplentibus, ut quoties esset imperium in mente , statim spiritus illi mitterentur ad partes requisitas , & se cerebrum dae ne vi suos adhuc retinerent ulus r sateri quidem debemus , potuisse . Deum commodissime hoc modo uti , quod etiam multi desendere conantur. Λt unicus est morbus in rerum natura , qui doeet, hune modum Deum non servasse, nec uti spiritibus immediate, qui Catal psis dicitur, s voratur etiam Caroebe in vel deprehensio, quatenus horimines ut plurimum sani eo deprehenduntur in momento, dc instar satuae manent immobiles in illo statu, in ovo erant, dum hoe morbo corripiebantur , non aliter ac si fulmine icii essent; sed saepe brevi tempore post sani evadunt perinde ae si nihil uuicquam ipsis acet diseset. Hae ratione igitur facilὸ distinguuntur a fulmine ictis ae congeis latis , qui mortui sunt Zc manent,& non nisi rarissime restituuntur ;membra eorum dura dc rigida sunt, quod Epiletticis quandoque .aecidisse vidi : At illi homines mortui sunt, ct Cataleptiei vivunt , eorumque pulsus est naturalis dc legitimus , dc i ut diximus saepe quadrante post iterum sani existunt. Habet ille morbus Phaenomena sand miranda. Pνιmὸ, quod maneant eo in statu, in quo erant ultimo, eum depre
Hie Lodae cilim Consuli hoe accidit in templo sedenti, post concionem inter eantandum; ille oculis in psalterium defixis , non aliter ac si cantasset, locum suum servabat, interea dum reliqui omnes surgebant ad benedictionem a Pastore accipiendam ἔ postquam autem maxima hominum pars templum egressa fuisset. dc ille adhue' suum situm retineret, nee se moveret, aliqui ad eum accessere ,
454쪽
eemque alloquuti suere, sed responsum non dedit, quod adstantibus ansam dedit sulpicandi , num esset revera mortuus, necne; paullo tamen post sponte ad se rediit, & ab hoc malo liberatus est, domumque
Si e qui student, dum eorripiuntur, in aeternum studere videntur. t stribunt, pennam chartae impolitam retinent, non aliter ae si scriberent actu, oculis apertis . Qui stratae mensae assident, dum ami-guntur, oculos defixos habent in patinas, ad ea saue manum eκ tensam tenent ad bolos accipiendos. Si homini stanti superveniat, manebit stans; idem ille si ab alio protrudatur, faciet duos aut tres passus , redenuo subsistet immotus. Quaeritur igitur horum omnium phaenome- n dissicilium ratio. Μulti hie accusarunt eoagulationem humorum, alii denuo congerilationes; sed vana omnia sunt , nec corticem rei attingunt: illi enim, In quibus eoagulatio humorum, vel eongelatio in causa est, mortui manent; at loquimur de viventibus adhuc et sc qui frigore congelati sunt, mortui pland sunt, ut illi, qui sulmine sunt icti. Chymici etiam hie sua afferre videntur, allegant videlicet vapores, qum Fident enecare homines, In camera clausa constitutos, interrarbones recenter accensos: at illi moriuntur, aut versantur in maximo animi deliquio, cum pulsu admodum debili rat Catalepticorum pulsum naturalem reperimus r hi sani erant paullo ante, & denuo sani existunt, finito paroxysmo; subita illa mutatio docet, exiguam
eme eausam magni illius morbi . Diximus, eorum membra manere in eo statu, in quo ultimo erant 'immediat8 ante invasionem, exempli gratia, si manus emet exporrecta, ita exporrecta manebit; quod san8 arguit, spiritus adesse adhuc satis copiosos, qui suo jugi amuxu hos musculos inflatos tenent, interea dum multi per insensibilem transpirationem avolant. secundo, hoc arguit nervos non esse obstructos , per quos spiritus fluere pollunt ex cerebro versus musculos. Suffcientes igitur adsunt spiritus: ergo videmus, Deum non uti spiritibus immedia id ad imperia mentis exsequenda , quod proponebatur ante. Hoc enim si verum esset, cur remarent functiones animales , & motus arbitrarii, eum spiritus sum eientes adsunt λ erit Igitur alia aliqua pars nostri corporis, qua Deus utitur ad hoc agendum , quod diximus, in quam in sequentibus modo inquiremus.
SI Igitur spiritus suffetentes adsunt, certum est, sanPu Inem esse M. De Cataleps,. ne dispositum, ex quo illi spiritus depromuntur: s partes move- Catalepi eιri queant, si propellantur, indicium est , vias esse ayertas, hoc est, ner- eum ruenis vos de musculos esse naturaliter dispositos, verbo, homines illos effetas fimiles, ν BF sanis plane similes. possunt corpus Quid igItve deest illi eorpori, cur non potant membra pro arbitrio pro arbnris
mentis moveri ρ nil sane, praeter determinationem spirituum anima- movere Θlium, in Catalepsi deest. Λt dicet nobis aliquis, quid aliud hie eonciis E e e a Pere
455쪽
non requiri-rur,sanguinis ut adsit aliis qua intempe-
pere queat , quod in causa esse possit: diximus , in conjunctione esse duo ; primum, imperia mentis; secundum, sensus. Primum est imperium mentis, seu exsecutio Dei: si Deus nune v I uisset omnibus parti bus junctam esse animam, tunc moveret pro nutu sui beneplaciti sinsula membra. Sed in Catalepsi videmus contrarium , ubi omnia membra manent in eo statu, in quo sunt: ergo est conditio sine qua non , quod voluerit alligare mentis imperia certae cuidam parti . Sed dicunt adversarii,conario non opus esse,& Deum posse licis moistus produxisse sine conario; atque ita incidimus in quaestionem, num Deus voluerit, animam existere sine particula quadam , qua mediante, sua imperia distribuerentur per corpus, quod sensorium esset. Quantum igitur ad primum, Deum non opus habui me conario, eumque potuisse illa essicere sine conario in corpore nostro, de hoc non facild quicquam determinare licet, ne potentiam Dei limitare videremur, di sic potuisset imperia noli rae mentis non tantum distribuere per eorpus, quod nunc nostrum vocamus, sed etiam per quodlibet aliud ,quod tamen nemo crediderit unquam. Quod ad ultimum attinet, Deum voluisse uti particula quadam , , tanquam conario ad imperia mentis exsequenda , hoc Cata lepsis nos docet, in quo desunt solae determinationes spirituum, quibus Deus utitur ad hoc, vel illud membrum movendum. Illae igitur sublatae & impeditae erunt causae hujus mali Cataleis pseos: at effectus non datur sine causa : ergo quoque causia esse debet illius determinationis impeditae . Si causa esse debet , sequitur , necessario esse aliquam particulam, qua utitur Deus, ad determinandos spiritus ad hos, vel illos nervos I deinde sequitur, necessario esse aliis quam particulam , & illam particulam debere esse mobilem , eamque nutare posse horsum, istorsum, ab hac & illa parte . ad varias determinationes spirituum faciendas; at que ita sequitur, si determinationes sint hic impeditae, hanc particulam, vel sensorium immobile factum , inque motu & mutatione sua impeditum esse, ut hac ratione determinatio omnis tollatur: hoc autem fieri potest per insortunium, ut quidam catarrhus crassus hanc particulam obtegat, ejusque motum impediat, & in eo tota consistit res . Ex his praemissis sequitur sacile ratio, cur partes maneant in eo sta in tu, in quo erant ultimo, quia spiritus eo verssis fluunt continuo,ad quod conarium ultimo nutabat, & ille fluxus tamdiu durat, donec conarii restituatur situs naturalis, & mobilitas quamdiu autem nutat ver sus nervos ad musculos , exempli gratia, brachii extensores, tamdiu spiritus influunt per hos nervos in illos musculos. Expendimus nunc paucis causam tanti morbi, quam exiguam esse debere, patet eκ duobus sequentibus.
I Quia contingit homini alias sano. II Quia subito invadit, & subito quoque perit, sine exhibitione
ullius medicamenti; quod arguit, sane causam esse debere exiguam,&subito& sorte sortunὶ advenientem. Posset tamen quandoque adesse notabilis aliqua intemperies sanguinis; sed tune Catalepsis prona esset in morbos soporosos, inter quos etiam vulgo numerari solet, & sic terminaretur in lethargum , aut a poplex iam, similemque , quod tamen non nisi rarissime accidit; ac
456쪽
proInde non requiritur notabilis intemperies sanguinis, ut hie morbus
Porro habemus apud observatores Μ edicos, quosdam catalepticos nec videre, nec audire, nec quicquam sentire ; alios post paroxysmum fassos esse, se vidisse ea , quae ab adstantibus acta fuere, & audi vi me ea , quae ab iisdem fuere dicta , quae. omnia post paroxysmum recitarunt; interim tamen, ipsos, durante parOκysmo, neqnaquam potuisse ad interrosata respondere, vel membrum arbitrio movere 2 ex quo nunc clare videmus, solam determinationem esse impeditam , imperia mentis non posse dii ribui per corpus , dum interim sartae tectae manserint quaedam sensationes, ut vitus & auditus: totum hocce dependet ab exigua quadam circumstantia, quatenus videlicet catarrhus oppleverit aut totam glandulam, aut solummodo ejus partem, ita tamen, ut ejus mobilitas, dc nutatio impediatur.
NUne ulterios progredimur : s causa est exigua , sequἰtur , particulam quoque debere esse exiguam , quam pro conario assumimus, quo mediante , determinationes fiunt, quo in motu impedito; eaedem cessant; debet, inquam , illa particula esse exigua , ut a Dfici possit ab exigua causa. Atque ita habemus argumentum omni exinceptione majus contra eos, qui objiciunt,
i Exiguitatem pinealis glandulae impedire , quominus tantum usum haec glandula habere possit. II Nervos omnes non pertingere posse ad hanc exiguam particu tam . Quae duae objectiones pueriles sane sunt, nec quicquam solidi continent. Argumentum Positivum attulimus, quo probatur exiguitas hujus conarii; & alia argumenta in sequentibus sese offerent, quibus probabitur, hanc glandulam debere esse parvam : nam quo major , eo ineptior erit, & homines stupidiores erunt, ut patebit ex sequentibus . Imaginemur nune cum Peripateticis, tellurem esse centrum mundi, di mundum esse circularis figurae, in cujus centro erit centrum telluris, ae proinde centrum telluris erit centrum totius universi.
Nunc certum est, ex propositionibus primis Euclidis, ex quolibet puncto circuli duci posse lineam rectam ad quodlibet centri punctum , ita ut ex quolibet puncto circuli coeli linea duci queat ad centrum telluris; dc sic omnes illae lineae, quae tendunt a singulis punctis circuli ad centrum telluris, debent attingere & describere ei reum serentiam telluris: at in circulo coeli plura sunt puncta, quam in centro telluris, ita ut plures lineae a circulo educi queant, quam quae attingere possunt circumferentiam centri telluris: opus igitur est , ut plures aliae se intersecent, nec ad centrum pertingant, uti in hoc schemate clare videri licet.
Cataleptici quidam cur audiant oevideant , Θ
457쪽
Concipiamus similiter, glandulam hane pinealem Λ esse eentrum
ventrieulorum cerebri , a quorum circumferentia elliptica & oblong rotund1 oriuntur nervorum principia Β, ad partes sensitivas protensorum, qui nervi hic erunt instar linearum , a circulis coeli ad centrum telluris protensiarum . Objiciunt nune , i Ilam cireumferentiam ventriculorum esse nimis magnam, respectu hujus parvae glandulae. Respondemus negando, dicimusque, nullum esse punctum circum inserentiae ventriculorum , a quo non protendantur lineae ad hanc glandulam , licet se invicem intersecent in medio itinere ; hinc quicquid venit a quolibet puncto circumferentiae , lnvenit locum , in quem exserat suam actionem , nec proinde exiguitas glandulae huic usui obesse videtur r si enim haec glandula esset ma3or, elset minus apta ad hoe obeundum ; sic autem esset minus mobilis, dc segnius dg tardius spiritus determinaret versiis partes movendas , & homines minsis existerent agiles, ut ex sequentibus constabit clarius. Responso secunda haec est , quod superficies ventriculorum cere. bri, non sit obsita nervis undequaque; nec putandum, Omnes neruia1. qui in corpore nostro reperiuntur, in eam terminari, sed illos tantum, qui sensibus inserviunt de motibus arbitrari s , hic illic esse sitos in quibusdam hujus superficiei locis ἰ adeo ut non opus sit, glandulam pinealem respondere cimnibus circumferentiae ventriculorum parti. hus, sed solummodo iis, ubi sunt principia illorum nervorum, qui reis quiruntur ad motum arbitrarium, & ad leniationem. Multi autem dantur nervi, qui non in superficie terminantur venistriculorum , qui proinde sensibus non inserviunt, nec motibus arbitrariis; tales sunt illi, qui eunt ad pulmones, lienem , hepar,& similes partes, quae sensitivae non sunt: requiritur ad sensationem, ut nervus sit legitim d tensus: at illarum partium nervi dispersi sunt ultro citrO- rue per partes, hinc tensionem amittunt, nec eorum actio ad cerebrum e serri potest, hinc est , quod sunt aut nullius, aut saltem Glusi sen-ras, uti postea dicemus . Sic spinae medulla est congeries nervorumper eorpus dispersorum , quibus nullo modo respondet glandula pinealis, nec proinde subjacent mentis imperici, & tantum inserviunt spiritibus vehendis per partes ad partes , & non sensibus & motibus arbitrariis ; adeo ut certum sit, dari multos & plurimos nervos , qui non attingunt superficiem ventriculorum cerebri . Ergo exiguo tantum numero nervorum respondet haec exigua glandula, adeo ut hoc etiam commoditatem praebere videatur pro nostris functionibus exsequendis.
460쪽
Si en Im tota superficies ventri lorum cerebri esset obsita nervis , Nec rer ali- vix posset anima perei pere distincte, a quo Dervo actio illa veniret, ter se habereti sie facile fieret confusio ; quae omnia incommoda tolluntur, si con- potest.
eipiamus, modicam intercedere distantiam inter nervos ventriculo
rum superficiei insitos, & sensui, dc motui arbitrario inservientes, ita ut distincte anima percipere queat, quaenam pars sit affecta, quinam nervi moveantur; oc ut distincte dc ordinate possit spiritus determinare in hos potius, quam illos nervos pro animae imperio, dc non in plures simul, aut perversos, ne confusio oriatur, dc membra moveantur, non imperante anima: sed ut illa tantsim moveantur membra , quae
intenderet mens. Λt si nervi tam copiosi concurrerent hae in superficie ventriculorum cerebri, non nisi dissiculter spiritus praecis8 possent determinari versus hos, & non illos nervos. Verum eum remoti sunt illi nervi quodammodo a se invicem , facilius spiritus determinari queunt in hos & illos nervos, pro mentis arbitrio, & glandulae nutatione . Sume iant igitur hae duae responsiones ad objectionem primam, qua dicebatur,glandulam eme nimis parvam. Altera objectio erat, quod nervi non pervexiant ad glandulam ρι- Responsio ad κealem . Sequitur revera ex dictis, absurdum fore , sp verum esset, alteram obtein illos ad glandulam pertingere,& impossibile esset, ut actiones distin- ctionem, vide. Od obiri possent, si nervi concurrerent ad glandulam r nulla nutatio Deet nervos posset spiritus dirigere in hos potius , quam illos nervos , ac proinde non pervens- maxima oriri deberet tonsuso actionum: quo enim magis appropin- νe ad glan-xant lineae ad centrum, eo eaedem lineae propiores sunt sibi invicem, duIam pinea. e se tangere debent. Sie si penna copiosiores lineae a circumferentia Iem. Λ ducantur ad centrum B , quo propius ad id accedunt, eo a se invicem miniis distabunt, & tandem atramentum confunditur ita , ut fiat linearum confusio : ut Tab. XXIV. Λ, Fig. II. Idem si fieret in cerebro nostro, ut nervi tangerent glanduIam, plurimi nervi se invicem contingerent,& sie nullius nervi actio distincte
ad plandulam pervenire posset, nee glandula posset spiriti determinare in hos,& non in illos, se invicem iam proximὰ continsentes, atque
ita oriretur tam sensuum, quhm mntuum maxima consuco , eum non posset discernere unde acito veniret, quae jam aliis nervis esset comis municata; nee tam praecis8 possiet spiritus mittere in hos nervos, quin aliqui etiam ingrederentur alios vicinos, siquidem non satis a se invicem distincti essent, sicque confusio oriretur motuum. Atque ita videmus, ipsos tantum absurda ob icere , quia res non ruminantur , nec easdem diligenter examinant, nec oculis utuntur
philos hieis. Dc Habet haee glandula tui constat ex accuratiori Anatomic1 obseris Destutian vatione in duos funiculos nervosos ivide tractatum de homine Carte*, 1μ α pinea pag. 136. in uora g. 74.ὶ quibus tam dextrorsum , quam sinistrorsum εμ- tenetur suo in situ naturali: secus enim si libere haereret, nullisque su Gωηαμω ρι-nibus sui ita loqui liceat in esset alligatus ejus landus, erecta non mane- η ΟΠ auo tu ret diu; sed nunc in hanc, nune in illam inclinaret partem , & inordiis niculi nervo naid moveretur e faeilὰ rediret ad situm dc Ioeum naturalem, dc s , qu bus te sic fatuitas exoriri posset, uti patebit elarias in sequentibus. Vetur suo in Si igitur intra hos lanieu Ios sederit ea tarrhus exiguus, reserens , μ' exempli gratia , magnitudinem medii ipsi minoris, & sic impedierit Cataleptie ejus mobilitatem dc nutationem , tunc determinationes spirituum cesi quidam , cur