장음표시 사용
111쪽
praestare eognitionis actum ' Haec sunt luce fulgentiora. Quod si clenmnibus ideis aeque dici potest, non tamen de idea entis universalis. Etenim . mens quae ne ullam quidem ideam haberet, atque etiamne ideam entis quidem. possibili S ne laret ' Quid haec conciperet si nρque quid sit ens in genere, concipiat Τ Nonne simul eonciperet. atque non conciperet ' Debet ergo Saltem ideam entis gerere, qua sit mens; ac tanto magis. quanto ne una quidem ipsi emicet idea, quae illam non includat, eum quidquid concipitur, de genere sit entium
Xeque habes quod opponas, ideas entia spectare determinata. Optime . sed determinatio non mutat essentiam entis, quod sive determinatum sive in determinatum, aeque ens est. Imo, si vides, determinationes entium ex ipsa cognoscuntur entis indeterminatione, ac uni- ersalitate, quae toties specificatur, quoties variis sensationibus applicatur. Est ergo tamquam obiectum primiti Vum, universale, immediatum , ac constans menti ingenitum agnoscenda idea entis, in qua mens omnia cognoscit, et sine qua nihil cognoscet unquam, neque ipsa mens haberetur. Quare merito quoque Scholastici, et maximes. Thomas. et s. Bonaventura, dixerunt - nisi sciatur ens per Se ,
non potest se iri definitio rei cuiuscumque - 1 .
AN OBIECTUM COGNITIONIS IDEM SIT QUOD FORMA EI UsDEM
163.' Neque . adeo B diaphorum est quod aggredimur inter obieelum et tormam cognitionis inquirere: eo enim contendimus, ut ex innumeris ideis, quae mente humana agitantur, item illam quaeramus, quae cognitionem sormat ac plane constituit; eaque vix inventa n dum intima cognitionis naturalis radix, sed et unde Super naturaliseognitio nobis incipiat, in lucem, dummodo Sagaci vigilique animo
166' Qua in pervestigatione nobis non est cur in obiecti theoriam redeamus. cum iam sat clare supra explicata suerit. Iuverit tantum hie meminisse, omnes ideas totidem esse mentis obiecta, quippe quae omnes similiter utpote intelligibiles coram mente immediate se sistant. Nihilominus iis omnibus iam unam vidimus ceu omnium maximam praeminere, ideam entis videlieet, quam si a mente ab se in-
1ὶ s. Thomas contr. Genti l l. LXXVI l. - S. Bonav. Itin. etc. lei Tametsi hic sermo de suprema mentis forma habeatur, animadvertendum tamen est . unamquamque ideam posse, sub diverso respectu. Vocari 0biectum. medium et formam cognitionis; dicitur enim obiectum quatenus mente intuetur ; sorma autem et medium, cum rebus percipiendis adhibetur.
112쪽
deris . omnes ideae continuo disparerent, ipsaque anni hilaretur m pns. Fieri ne quandoquidem poterit, quod mens sine lumine rationis intelligat Atqui lumen eiusmodi, quid tandem evit aliud censendum. Si
0uibus iam eonstitutis, intelligitur - ideam entis nedum uni er- sale mentis vel cognitionis obiectum, ut eaeterae ideae . sed sormam eiusdem constitutivam esse - . Enimvero forma generatim illud vocatur obiectum, quod subieeto infixum, ipsi mentem creat, atque conservat. Insuper forma intellectus indefinita plane universalitate ac in determinatione sese debet, ut sic dicam, dilatare, ut vastissimam cognitionem humanam comprehendat, cum eo fuerit menti indulta ut sensibilia universalirret, atque se in notitiam cuiusque entis possit perdueere, ne Deo quidem excepto. Porro utroque munere respectu mentis sola sungitur idea entis, vel Iumen rationis, cuius splendore anima collustratur, atque potentias emittit intellectivas, quae individuis non coercentur ad instar sensus, Sed species et genera apprehendunt unum simul et multa complectentes. Quare etiam ex sq. Patrihus cum de lumine rationis dissererent, Iuculenter quidam doeuerunt a lumen intellectuale in aliquo existens per modum sormae permanentis et persectae perlicere intellectum v 2 ; quidam a mentem ab ipsa veritate, cui coniuncta est, formari s 3 ; aliaque id genus
Sexeenta. Quae in id conspirant, ut primatum forma Iem cognitionis universae . ideae entis vindicent. Non dissitemur. singulis eognitionibus Suam specialem interesse formam, uti ideam hominis eognitioni hominis; ideam animalis cognitioni animalis; nulla tamen earum omnibus cognitionibus praeest, neque cognitionum formae die utitur, quia ipsa in idea entis iam insident, quaeum elaberentur, Si illa mente excuteretur .
167.' Huic porro formae universali cognoscendi, si aliud validius lumen accederet, cuiusmodi foret lumen gratiae, nova inde gigneretur forma cognitionis supernaturalis dicta, qua potentiae intellectivae altius erigerentur, atque in Divinitatis perceptionem confusam adhuc et indistinctam impellerentur. Quod nobis laetum in Baptismo est,
Qui ideam entis repudiant, numquam ad statum primitivum . atque nrdinem intrinsecum mentis humanae pervenient detogendum .i2ὶ S. Tnom. S. ll. II. CL l. ll. - S. l. LXXlX , t V - . 3ὶ S. Aug. Lib. 83. qq. LXI. - S. Bona v. llin eis. Inter hanc sormam cognitionis, et sormas kantianas multum intereSSe discriminis . iam praemonitum suit: illa enim obiectiva est, indeterminata, insinita ete: istae subiectivae . determinatae. finitae. ac nonnisi nomine tenus sormae. item patet quam desipiant neo-platoni ei, qui contuitum Divinitalis homini elargiuntur. Hac enim in hypothesi divina essentia esset forma cognitionis. quo nil absurdius diei posset, ut docet AngelicuS.
113쪽
GNOAROLOGIA CAPUT sEXTUM 111 atque in sacramentis, quae ad ahditissimam usque animae essentiam perveniunt. eam immutant. reno ant sormam cognitionis, eui totus animus insistit. augendo lumine uberiore. Rerum autem essentias pervadere solius Dei est, sicque patet divinitas Religionis nostrae quae non ratiociniis tantum annititur Se hominibus persuadere, quin etiam parvulis communicatur, eo Sque in seipsam convertit superna quadam mentis illustratione, qua unusquisque si delium reformatur spiritumentis suae. Qua semel indita eDgnitionis supernaturalis sorma emo-rpseunt animo facultates tutellectivae et morales ordinis etiam super naturalis. quibus carens ethnicus a christiano dissent.
168. ' Quamvis hucusque quoad naturam obiecti praestituta. Derspe- elissima sint, nondum Omnium Sibi con Sensus sorte eaptivarunt. Vigent adhue sensistae, atque Deo-Platoni ei, quorum Primi sensibilibus seeundi soli realitati disinae nomen obiecti attribuunt. Illi eo illudun tur. quod sensibilia obiecta vocari con Suescant. quin animadvertant. verba res exprimere, quatenus iam cogno Seuntur: re S porro cognoscere idem omnino est ac eas, lumine rationis opitulante, menti exhi heri.
alque quodem modo obiectivari. ne quidem vera, si obiectivitas tanti habetur . quanti intelligibilita S, quis unquam mentis compos dixerit sensibilia intelligibilitate pollere- Nonne si ita essent, imidem ipsa lumina intelligibilia evaderent, atque aeterna, ut ideis contingit, quae utpote intelligi hiles, ideo semper intelligi potuerunt, semperque poterunt, atque inde aeternae Num ea non aspieerent et animae belluarum, eum ipsis nihil deeSSet, neque animae Simplicitas, neque unio atque re alio cum sensibilibus' Nihil ergo est ex realibus tam eorporeis quam Spiritualibus, cui obiectivitas conveniat.
neque sensu Corporeo, neque alterius luminis intelligibilis participatione, sed immediata mentis intuitione in propria qua sulget intelligibilitate. perciperetur. Eam vident Sancti in patria, de quibus dicitur - quod iii lumine Deo lumen Deum vident - . In praesentiarum
eontra tantum homini concessum est aliquid istius luminis arripere, et in ipso ceu in obiecto universali rerum essentias vel ideas conspicere, quae hoc in tempore nobis sunt cognitionis obiecta.
agit de rebus prout in ideis vel in obiectis contemplantur: historia Ilὶ Quod acuto vidit Norris eum Anglis Systema Malebranebo explicaret. Disitigod by Cooste
114쪽
vero de rebus prout subsistunt; atque inde recta invaluit consuetudo dicendi, obieeta scientiarum eSSe rerum esSentias specifieas vel gen ricas; historiarum autem lacta. Praeterea cum solius Dei sit, realitati identicam habere intelligibilitatem ideoque esse realitatem intelligibi lem, consequitur, ex seientiis solam theologiam in obiectum reale incumbere, non equidem intuitione, sed ratiocinio et fide comperium.
obieetivitati ostendendae, quam identitas cognitionis in singulis hominibus . Nobis est igitur haec studiosissimo persequenda. Beatibus quamvis plurima in sint specie identica, ac eadem omnino 1 , sicque in iisdem determinatis speciebus redigantur; unum
tamen ab altero numero realiter discernitur. Animantia ex. gr. hoc pacis eadem alioquin Specie, numero tamen distinguuntur, et quidem tot sunt quot adnumerautur indiVidua, quae suam habent vitam, suos motus, Sua corpora, Sua S MnSationes, suosque instinctus. Idem est de omnibus entibus realibus; realitas enim est principium individuationis.
numeri ea plurium individuorum in unica idea Specifica aut generica occurrit, sic ut innumerae etsi mentes quidquam cogitantes sint, idem numero respiciunt obiectum. Nam cum homines plantam vel lapidem, aut solem mente conspiciunt, quot putas sint obiecta eorum licet adeo invicem dissitarum cognitionum ' Suntne tot obiecta numero distincta quot aetus eognitionis' Cave hoc asseras; offenderis enim sensum communem tibi reluctantem. Omnes quippe concorditer arbitrantur, eamdem ideam plantae omnibus mentibus illucere, atque iam aliquando illuxisse, et in posterum lare ut etiam Semper illuceat. Alias enim, quomodo secum ipSi eonvenire, mutuo intelligi, ae loqui homines possent, si una uni, alia alteri, neque unica omnibus interesset idea, in quam aspicerent ceu in communem iudicandi regulam
cons. Plato in Parmen. Quoad Platonem iuverit animadvertere saepius ipsum rebus creatis quamdam intelligibilitatem conferre, quam secundam vocat atque a prima intelligibilitate realiter secernere videtur; quod nulla ratione admitti potest, quia intelligibilitas est essentialiter aeterna, una atque indivisibilis. Nil ergo mirum si haec Platonis doctrina a s s. Patribus cernitureastigata. qui unicam aeternamque posuerunt intelligibilitatem , eamque divinam , cuius paullulum nobis elargitum fuit, idest radiolus tenuissimus ex
ipso intelligibilitatis sonte nobis derivatus. Disitired by Gooste
115쪽
Neque est tibi regerendum, satis esse singulis mentibus similes tantum , idest easdem Syeete, non autem numero ideas insundi. Nam quaero abs te, unde discernis ideas eiusmodi invicem similari Nonne una utens idea tamquam communi men Sura, cui, eum repereris illas eonvenire, amrmas, eiusdem eSSe Speciei Τ Atqui ea quae sunt eiusdem speciei, puta homineS, non plureS arguunt ideas, sed sub uni ea continentur idea, idest humanitatis, quam in omnibus cuiusque hominis pereeptionibus eogeris adhibere. Itemque de cognitionibus dicatur, quae nequeunt Simul Specie convenire, quin in unicam indivisibilem ideam resolvantur omnibus mentibus praesentem 1 . Sin autem dieas hanc ideam exemplarem pro numero etiam mentium distingui, et nonnisi specie tenus eamdem eSSe, tune redit argumentum, Semperque redihil in in sinitum; cum hisce in casibus eadem semper sit comparatio lacienda, ideoque in unicam ideam ideae comparatae item reducendae. Melius est ergo quod concludatur, cognitiones humanas esse singulis mentibus identicas propter identitatem obiectorum eas illu strantium, quemadmodum unu S e St Sol, tametsi infiniti propemodum sint oculi intuentium 2 . Quae cum ita Sint, lubeat inde nonnulla praeclarissima inferre corollaria. g. f. Corollarium primum - obieetiuitas ideae .
duntur obieeta, cum aliquid e0Πcipiunt, iam concludendum est, obieeta cognitionis haud ab ipsa animorum Substantia educi, atque alia plura esse, quam Sint mente S ea intuentes. Porro eiusmodi obieeia ideae sunt; ergo ideae non animi modi si eati0ne S, non actus, non quidquam aIiud subiectivum, Sed Vera Sunt obieeta. De sensatiouibus haudita loqui profecto fas eSt, cum unu Squi Sque Suas habeat. g. 2. CorOIIarium secundum - Pos3ibiIitas magisterii.
eum inter se disputant, aut colloquuntur, Puta SDe eos mutuo intel- εὶ Plato in Parm. identitatem idearum ex eo Probat, quod ea ablata progressio Exurgeret inlinita .l2ὶ Hac ratione facito exploditur opinio AverroiS , de intellectu universali. atque singulis hominibus communi. Adest quidem intellectum universalo ae commune . idest obieetum . non vero intellectus , aut subiectum intellectivum . conse. s. Thom. S. I. LXXIX. v. - S. Aug. passim hane cle idearum identitato numerica quaestionem pertraciat et per quam acutissime, ut semper mos est
eius acerrimo ingenio. VOL. I. S
116쪽
1M PROTOI. OGIAE PARA PRIMAligi Nonne ut verbo sententiaque eoncordent, aut dissentiant necesse est unum atque identicum intueri obiectum ' Quod, ut quisque perspicit , et ipsi lactis saepe ostendunt, eamdem numero ideam suis quidem enitere mentibus, cum in ieem provocentur, ut ideam rei, de qua agitur, attente Speculentur. Deinde . quid sibi praestituit magister, cum scholam adit 3 Id tantum, ut ideas quas ipse novit, eaSdem numero et discipulis manifestet. Iam age, si haec manifestatio non seret ac proinde ideae magistri mentibus non assul gerent discipulorum. magisterium impossibile redderetur, quin etiam et omnium hominum collocutiones interciperentur, quae aut ideas aliis insinuant, vel eas iam habitas excitant. Quapropter si ideae animi larent modis eationes aut sensationes, quinam aliis exhiberentur ' Quis nostrum intimum Sensum atque conscientiam introspiceret, nisi ipse suerit Deus, qui serutator est cordium ' Tam ergo magisterium, quam conversationes ideo seri possunt. quia idem numero obiectum mentibus insidet 1 . . 3. Corollarium tertium-Unanimis voluntatis in unum consensus.
prosequimur. Atqui sicuti in cognitionibus eadem numero sunt obiecta penes mentes cognoscentes, ita et unanimis in ip Sa omnium voluntas. Hinc in honum in genere omnes inclinamur, atque a malo
cohibemur, non quasi Subiectivis quibuSdam tantum atque distinctis incitemur, ac retrahamur instinctibus, indigentiis et eupidinibus similibus; sed potius quia eodem allicimur, aut repellimur obiecto, ut omnes fatentur, cum ad unam et indivisibilem selieitatem,ot ad bonum universale nos eSSe comparatos etsi in applicationibus varietas sit sententiarum amrmant. Quod magis etiam confirmaturdum attendas honum universale id respectu voluntatis dici, quod
respectu intellectus ens vocatur, ut scite no erunt scholastici, quibuS - ens et honum convertuntur - . Consen SuS ergo Voluntatis ex identitate est repetendus obiecti intellectus. Etenim bruta animantia haud sane in unum commune bonum consentiunt, quia neque intellectu potiuntur in unicam veritatem defixo. g. 4. Corollarium quartum - SOcietas, amorque proat mi.
quia unaquaeque Sibi vivit, agit, consulit, et Sullicit. Hominibus Vero, cum eaedem sint numero eritates discendae, eadem iura tueuda. eadem bona prosequenda, eadem felicitas praestolanda, Simul uniun- sit cons. s. Aug. de mag. Disiti Cooste
117쪽
GNOAEOLOGIA CAPUT SEPTI ΗΠM 113tur, Sociantur. ac vicissim congruis legibus Iuleiuntur, ut ad identieum sinem perveniant. Rursus, dempta identitate cognitionum, interdicitur, diximus eolloeutio, et conversatio, ideoque et societas, atque proximi di Ieetio, quae eo ordinatur, ut ad idem honum alios vertio et facto sollicitet, et quasi impellat. Atque ideo homines proximi vocantur, quippe qui cognatione naturae in idem punctum conspirantis simul appropinquantur, et uniuntur arctiSsi me 1 .
177.' Inter leges. quibus mundus regitur, Ieae germinis excellit, quae ubique locorum dominatur, atque id perpetim praestat, ut egermine generationes sani, genitaque exinde paullatim augeantur u Sque ad plenam evolutio aem. Hinc Deus initio temporis entium germina ubique Sparsit, simulque ordinem causarum et agentium naturae ita disposuit, ut pa datis temporibus saeeundent et explieent. Quod et hominibus lactum esse eon spieitur . Ipsi quoque ex semine generati Oadole Seunt, et complentur per iugem partium intus-susceptionem quod et animabus contingit. quae lie et utpote spirituales e nullo suerint semine materiali eductae, sed a Deo immediate creatae, non ideo tamen statim plane evolutae, atque omnibus potentiis ornatae prodierunt, ut Videre est penes parvulos, qui sensim animo explicantur, novas in dies lacultates, novasque acquirunt cognitiones, experientia, vel magisterio edocti. Quid ergo humanis mentibus tantum originaliter infuit' Insuit solum lumen rationis, ait s. Iustinus, instar germinis cuiusdam: seu purum lumen rationis absque ulla determinatione atque externa applieatione, ac ceu medium universale cognoscendi, nondum
usum, applicitum excepta applicatione perceptionis proprii eorporis
atque rebus postmodum intelligendis comparatum . Cum autem appli-eationes et usus eiusdem in rerum pereeptionibus magis unusquisque creverit, novas Pedetentim aequirit cognitiones, ac aliae ex aliis aui- εὶ Ex eodem principio identitatis idearum numericae poterit quis ceu corollaria inferre . tum iidem naturalem qua eisdem veritatibus et maxime primitivis ta quis a det ver primo, a eui ι uom eredet credimus, cum Spem naturalem. qua . rerum in iisdem ideis possibilitate concepta. eventus facturos sors confidimus. Paucis, totus animus et quidem landitus, atque quoad omnes suos actu S et polentias per obi petivitatem et identitatem idearum evplieatur .
118쪽
PROTOLOGIAE PARI PRIMAmae ipsi exurgunt potentiae . re nexionis, abstractionis ete . sicque adipiscitur quod discere ae erudiri dicitur. 178.' Aequales ergo primo homines quoad animam incipiunt, cum omnes solum et Simplicissimum gerant mentibus suis infixum lumen rationis, quamvis multo clarius uni quam alteri, fortasse ob arcanum organismi in nuxum, illuceat. Disserentiae autem intellectuales deinceps subSecuturae vel ex eo pendere videntur, quod lumen huiusmodi variis perspicuitatis modis splendeat, vel quod magis magisque adhibeatur Secundum circumstantias loci, obiectorum, educationis, Praeeeytorum, atque Praecipue organismi et systematis cerebro-spinali S PotiSSimum cuius varietates nocero vel prodesse Iuminis applicationibus diVer Simode possunt. Hae autem applicationes tot vocantur evolutione S luminis rationis. Diversitas autem in claritate luminis non est ita aecipienda, ut aliquanto plus intelligibilitatis quibusdam revelet, alii S autem occultet. Nam lumen istud tanta est eum sapientia mentibu Shumanis aceommodatum, ut si plus quam ipso iam contineatur manifestet intelligibilitatis, iam mens Deum qui sonti est luminis intueretur, Sicque in ordinem supernaturalem gratiae transiliret, etenim lumen rationis iam ipsa tota et sola est intelligibilitas in determinata et univerSalis entis, quae ordini rationali condendo requiritur. Hi ne si aliquid amplius intelligi hile eo superius superadderetur hoc aliud intelligibile cum nequeat esse aliquid ens creatum, sive quod istud ex se intelligibile non foret, sive etiam quod eius intelligibilitas iam virtualiter in ente ideati praehaberetur. consequitur, hoc alterum intelligibile adiunctum aliud non esse quam substantiam divinam, quam novimus suapte natura intelligibilem quidem sed ordinis Superioris, nempe supernaturalis 1 . An vero haee diversitas splendoris luminis rationis quantitatem quoque cognoseibilium lumine ipso iam impli-eatorum adaugeat, adeo ut mens humana uberius collustrata, plura ac perlaetius cognoSeat, an vero verior et expeditior tantum in cognoscendo , atque etiam perspicacior eaeteris aliis mentibus lumine obScuriore instruetis, reddatur, res dubia est, et disputata. Interea iam inde constat quomodo identitas obieeti eum ingeniorum varietatibus eonciliatur. Sin Vero lumen rationis quoquomodo disserens penes plurimos haberetur, eo quia sunt alii aliis doctiores, id nondum ever-l in Pseudomystici et neoplatonici numquam systema obtrusissent immediatae divinitatis intuitionis, si aequa laneo quantitatem inιensivam entis ideatis ponderassent, cui vel minimo intensitatis gradu superaddito. iam ipsam nobis aliquatenus revelaret divinam realitatom. uti nobis per sdem avenire exγ-rimur. Est igitur statuendum. ordinem rationalem ex universali rerum intelligibilitata vel possibilitate, ideat, ex idea entis universalis et indeterminati originem dueere, eaque totum inniti.
119쪽
GNOSEOLOGIA cAPBT fBpTIMuM 11rteret identitatem obiecti, quod in primis iam commune est omnibus doctis, atque etiam rudibus idem acrius manifestari potest, si ipsi intelligendo apti essent. Nulli propterea Sapientium unquam de eo quasi de re sua gloriari fas est, cum certe sciat plures ipsum viridius apprehendere, aut lare apprehenSuros, utpote omnibus commune. Utinam si id sensistae ae subiecti Vistae perspexissent. Corol Iaritim - ΗaIlueinationes phrae nologicae .
organica et maxime cerebrali dependeat, ex qua materiam sibi haurit cognitionis, atque eo persectior et promptior sit, prout persectius est cere tirum, inde phraenologi, Gali et Spurghelm ducibus, intulerunt, mentem adeo eSSe eerebro alligatam, ut ipsius operationes lorent cerebri aetiones censendae; ideoque etiam evolutiones animi ita ter bralibus complicari evolutionibus et prominentiis, ut sola inspectione eerobri, at L Gall, status animi erui illico sine haesitatione possit. Imo quiclam ex ea Schola audatioreS eo usque progressi sunt, ut mentem sustulerint, atque ludicrum inveherint materialismum. Quanta hic congerantur absurda nemo non videt, neque propterea nobis nece Mum eSt ea data opera refellere, eum resulatio ex dictis Sat constet. Recogno Scant ergo phraenologi propriae seientiae insantiam haud altius erigendae quam oporteat, neque semper eraniometro Sed interna ohservatione prosequendae. In antecessum enim tria potius ipsi statuere debent: s.' eorpus a prineipio sensitivo discernere: 2.' item principium sensitivum a principio intelleetivo, cum aliud sit sentire aliud intelligere 1 : 3.' relationes inter corpus, principium sensitivum, et intelleetivum elare exponere. Quae cum secerint, altiora quaerent.
si nullo medio donaremur, cognitiones aliis promendi. Quorsum nam Distinctio inter sentire et intelligero Xantio primo tribuitur. Ast immerito cum omnibus veri nomini S philosophis haec distinctio semper notuerit. et etiam evidenter penes S. Thomam occurrat . contr. Gent. L. H. e. s. - Item s. Bona v. Itiner . - S. August. aliique Patres, nec non philosophi Saniores euiusque aetatis; qui si interdum Sensibus cognitionem eIargiuntur, metaphorios solum id laciunt.
120쪽
anima eognitionibus ditata conticesceret Quid tantae ipsi eognitiones
prodessent, si aliis eas non communicet, unde Solatium, gaudium, honorem amorem, aestimationem obtineret, quibus mutuo sublevs. mur, diligimur, reveremur, et laudamur Necessum est ergo aliquod ei constitui vehiculum, cuiusmodi maxime eSt organum Vocate, quoeognitiones suas revelet forinsecu&.
DE RELATIONE INTER VOCABULA ET coGNITIONES
181. Plurima nobis signa sunt internis cognitionibus extra pandendis, puta Scriptura, gestus, verba seu vocabula. Ηine quod de uno dicitur, etiam potest aliis reserri. Nos hic de voeabulis ut verbis potissimum Ore Prolatis. Sunt, qui inter verba et cognitiones, vel ideas nullam omnino distinctionem agnoscunt, sed plenam identitatem, sic ut nomen ac idea rei idem sint. Alii contra ea invicem distinguunt, relationem dumtaxat conventionalem et ar hi trariam admittentes. Priores nominatistae vocantur, qui paucis prosecto exploderentur, dummodo at ente animadvertere non dedignarentur, verbum aliud non esse, nisi paullulum aeris pulmoni hus eiecti, oreque articulati, ideoque nihil habere illius id earum identitatis, obiectivitatis, immutabilitatis, un versalitatis, quibus scimus ideas revera splende Scere.
Relatio autem conventionalis ita intelligitur, ut verba ex se nihil significent, atque solo fuerint hominum pacto ad hoc vel illud significandum adhibita. Inde patet diversitas, atque in intelligibilitas linguarum Sola conventione invectarum, quarum verborum priusquam Sensus non ediscatur, neque, quod ipsa innuant, cognosceretur. Hoc
idem de scripturis et gestibus. Atque inde iure colligitur verba plurimum disserre ab veris imaginibus, quae non hominum consilio, Sed ex semetipsis praeseserunt similitudinem rei determinatae. Contra verba potius signa quam imagines vel repraeSentationes sunt. Quo ei rea imagines ab omnibus ut primum conspiciuntur, quid reserant, ostendunt: non item Verba, quae quamdiu non interpretantur, insignificativa sunt. Relatio ergo inter cognitiones et verba neque naturalis, neque intrinseca, aut immutabilis est, neque repraesentativa; sed gra tuita, conventionalis, et mere significativa. Duili od by Corale