장음표시 사용
91쪽
rsei procis muneribus coniunctis. Nil ergo mirum si pantheismum logiciam pauIIalim videris in immoralem quietismum, atque ad immisericordem degenerare indisserentiam . quae nullorum meminerit, ac ne su ipsius quidem. Id etenim inducit obiectivatio in quam intenditur .
DE ORIGINE ET EMTU COGNITIONIS RATIONALIS PERCEPTIvΛΕ
interna quae proprium coryuS Subiecti Vum, altera externa, quae corpus externum Vel extraSubiectivum percipit quaestio .etiam duplicatur. Prior, nempe pereeptio interna, nullum dubium est, quiuea oriatur ut primum corpori anima intellectiva adnectitur, qua in vitali unione anima se minime poterit quidem collibere a corpori Sperceptione, quia quatenus rationalis debet rationali etiam vinculo cum eo uniri, et praecipue actu perceptivo, in quo principium insidet eius rationalitatis. Perceptio autem rationalis externa interventu sensatioui S euaScitur. Nam quemadmodum acta perceptionis primigeniae et fundamentali S, totum , cui copulatur, anima percipit corpus, in quod irruit; Derci Diet Propterea eas quoque mutationes corpori deinceps orituras, rarumque causas, eorpora videlicet, quibus organa allicientur. Quod manifestius ipsa etiam rationis natura perspicuum sit. Ratio equidem saeuitas est homini eonnaturalis et ingenita. Porro ratio
quid est aliud, quam α potentia sensibilia taeis, vel materiam Sen-SUS sormae intellectus eonferendi 8 Nisi, clarius di eam , laeullas applicandi lumen rationis realibus, eaque applicatione SenSibiliatum interna tum externa percipiendi m ' Eodem ergo ae tu quo ratio homini originaliter haesiit, hoc ipso tum facta suit perceptio intelle- etiVa, ceu actus primigenius eiusdem existentiae corporeae 1 .
ceptivam in ip Sa animae a corpore solutione liniri propter desectum elementi empirici tunc animae Subducti. Quod nobis tamen sub aliqua exceptione dictum velimuS. Per Sye-etum quippe est psycho Iogis, animam sensibus exoneratam, corpore vel spatio pleno et conereto utique privari, retento interea Spatio puro et illimitato, quocum etiam illic unitur, sin ut principium proximum sensitivum, remotum saltem, ut sere pririelpium prino ipiis j Nos hic tantum de primo ad spontaneo rationis usu, non Vero de a. eundo renexo et discursivo loqui. ex ipso liquet contextu.
92쪽
sensitivi, quod penes quosdam theologos usu Saepissime venit, ut naturalis ad corpus inclinatio, nominetur, Vel eius sensitivitatis corporeae radix . Accedit quod duplex cognitionis species a quam plurimis scholasticorum, magistro Praesertim Aquinate, animae recen Seatur; altera praesentis vitae per conversionem ad phantasmata I altera anima separatae per in Auaeum specierum intelligibilium, id est a partecipatae divinae essentiae similitudinis; n quae plures prosecto et clariores angelis, pauciores ac multo obscuriores animabus nostris sunt, et adeo temperate indultae, ut ea tantum ostendant. quae animae corpore u Sae naturaliter perceperunt, itemque cohaerenter ad earum naturalem habitudinem insusae. Ita sit ut eharacter rationalitatis animae Separatae etiam supersit, ne puris permisceatur intelligentiis angelicis Quae hactenus, de anima separata prout Se naturaliter habet, et
absque divinae liberalitatis largitionibus, dici intelligique volumus 1 .
Corollarium - Perennis animi eogitatio 128. I x quibus facile cuiquam emergit - animum cum qua intelIeetivum, tum qua rationalem perenni cogitatione versari - . Si enim de puro intellectu, ageretur, iste. iugi idea entis, vel luminis rationis contuitu potitur. Sin etiam de ratione, ipSa eon Stanti quoque et primigeniae perceptioni corporis insistit. Non eo tamen iam cogimur , ut eum Cartesio animae essentiam in cogitatione perpetua re- Donamus, sed essentiam potius in duplici hac cogitatione statuimus yotentiarum intellectus et rationis, quae profecto aliud sunt ae sit essentia animi. qui verius m sensus subStantiali S est tin sentimento sosta natale j I in quo enucleando pluS alibi item elaborabi mus 2 . Quin etiam, si mavis, cognitio rationalis perceptiva con stituit essentiam hominis magis ex spiritu et corpore simul resultantis, quam animi, cui etSi corpus detractum suerit, ipse adhuc supererit uti hominis fragmentum dumtaxat. lj s. Thom. s. l. I XXXIX. - LXXVII. VII l.
2ὶ Vid. s. Thom. S. l. LXXVll , l. quo loco distinctionem inter essent lamet potentias animae doctissime explanat, atque etiam LXXIX intellectum abessentia animae item distinguens, concludit a solius esse divinae essentiae sibi intellaetum identificare . . item cicero: a menS ipsa SenSuum sons est. atque etiam ipsa sensus est . in Luculi. At Si ita de animae essentia tandem est, quid respondent sensus fundamentalis animalia irrisores 2 ipsis prius intereundum est quam nobis amplius re Spondere quidpiam. Operam ergo perdunt . qui viventibus adhuc hominibus nituntur perSuadere - ae sensum sundamentalem animalem non haberε - . Quos iupiter perdere vult dementat, dicium est quondam.
93쪽
DE PR MARIIS ANIMI FAtu LTATI A DTRIOB B coGNITIONI INTELLECTIVAE ET RATIONALI EXERCENDAE IDONEIS
129. ' Quod, quamquam diutius iamque saepius in cognitionis natura fuimus hactenus immorati, nobis equidem non est praetereundum. Habent quandoquidem animi facultates plurimum lucis, quae, in tognitionΡm essu sa, eam inquirentium in penitiorem notitiam quemque adducet. Duo quamobrem maxime hic sequemur; 1.' ut solae recenseantur cognitionis lacultates, aliis psychologiae dimissis; 2.' et eluti per transennam ac perspicue . Atque illico tres iam nobis occurrunt, aliarum tamquam parentes, intuitio, pereeptio intellectiva et resteaeio: illa intellectui, istae rationi reserendae; quibus Seorsim studendum est l .
130.' Multoties supra fuit gradatim ostensum, mentem humfluam sibi lucem minime esse, ast superno coque divino licet modicissimo Iumine illucere, quae sane illuminatio e t menti recipienda, ut ei Vimeon serat intelligendi. Verum quomodo recipitur' Si lux est, oportet quadam mentis intuitione excipi : videndo enim accipitur lumen. Atqui revera intuitio quaedam animae est, qua lumen rationis in ipsam dimuit, quae ideo desinitur m primigenia, perennis ac simplicissima luminis rationis, vel ideae entis receptio, mentis naturae constituti a m. Iis. qui ad simplicissima mentis primordia nunquam zon Surrexerunt, etiam Si in vivis exquisitissimo iudicio sacris atque profanis haec nanciscatur lacultas verbis disertissimis - intuitio, intuiιua, eontuitus, Uisio, nuneupata, inaudita adhuc et mira ipsa videbitur.
Tres sunt primarias eo itionis species: mim ιivae, porcepιivaδ, et dealea- negativae r prim3s in ideas, secundae in realia, tertias in absentia ae in isthilia golum incumbunt. Hino triplex earum sons. intuitio . Perceptio intellectiva et resexto, ε qua ratiocinium . aliaeque tacultates Perplures.
94쪽
Id evenit potissimum, quia sensibilibus circumducti, purissimam impediuntur eam mentis intuitionem detegere, cuius exemplum ex visibi alibus aptum perperam quaereretur 1 . Merito propterea eos Vespertilionibus Ss. Patres comparant, ac Porum ineptitudinem ut inter nam redarguunt caecitatem, quae impedit, quominus id videant, quod prius vident, et sine quo nil posSunt videre 2 a commonebo, si potero, ut videre te Videas u inquit s. Aug. de trin. XI. 12.131.' Inde iam prono veluti alveo nuit, intellectum, quem nonnunquam Ss. Patres apicem et arcem animae vocant, hac primigenia intuitione contineri, ac recte ideo definiri m saeuitatem intuendi lumen rationis vel entis ideatis . Atque quoniam lumen rationis est medium quo tognitionis P0tiu S, quam obiectum quoia eiusdem, ut passim inculcat Doctor Angelicus, duplex suboritur intellectus, videlicet intelleetus-elementum, et intellectus-potentia r ille Solo ac immobili luminis rationis intuitu constitutus, iste ad alia itemque alia obiecta cognoscenda comparatus, qui cum neque Sem Der, neque Omnia , Sed lapsu temporis et quidem successive cogno Scat dicitur optime in potentia, vel saeuitas m ideas plus minusve determinatas intuendi m. Ex quo intelligitur, intuitionem mentis facultatem esse
Quam intellectus distinctionem acute adumbrat Λngelicus: a intellectus dupliciter considerari potest. Uno modo Secundum quod est apprehensivus entis et veri universalis lumi uis rationis . Alio modos j cons. s. Τhοm. S. I. LXXIX. II. qui dissertis verbis docet a intellectum esse vim passivam treceptivam in respectu totius entis universalis is vel, ut ipso alibi passim insinuat a luminis divini v. item LIV. iv, Ostendit, inter intellectum possibilem et eius obiectum eamdem interesse relationem,ae colores inter et oculos; quas certe est visionis. vel intuitionis. 2ὶ S. Bona v. Itin. ment. in Deum. Si ergo intuitio est simplex ac directa ideas contemplatio liquet iam evidenter cognitionem perceptivam realium non posse, uti Galluppi aliisque Sensistis mUS OS t. proprie intuitionem nuncupari. cum diversas naturas sit utriusque cognitionis obiectum, ideate videlicet et reale: atquis etiam Angelicus ex hoc eaιegorieo entium diserimine , distinctionem deducat animi potentiarum . Secus etiam pertimescendum laret, ne ensidealo cum ente reale confuderetur.
3ὶ Hoc sensu s. Thomas , loco citato, demonstrat - intellectum possibilem haud purum actum esso, Sed in potentia, cum in entium cognitionem deinceps sensim perveniat - . Contra intellectui-olemento eae reserri debent Angelici sententiae, quibus dicitur; α intellectum esse ipsum intellectum in aetu; quia, ait, nil reducitur do potentia in actum, nisi per aliquod ensactu . . Ens porro actu est intelle tus - elementum, qui in actus Secundarios cognitionis ducitur eo quia actu intelligentias iam potiatur in lumen rationis , ceu formam universalem cognitionis enitontis S. I. LXXIX, III.
95쪽
GΝOSEOLOGIA cAPUT OB ARTUN 93 Secundum quod est quedam res et particularis potentia habens delerminatum ac lum ideas deler minatas v 1 . Nolim lamen duplicem realiter distinctum accipias intellectum. a Si unum ipsumque; qui lumine rationis instruelus, intellectus-element uni, ideis vero peculiaribus adipiscendis aptus, intellectus poten
praeterit. eos rationem interdum anteposuisse intellectui, quamquam contra habeatur apertissima s. Thomae doctrina: a investigationem rationis procedere a simplici intuitu principiorum per intellectum η en aliud specimen intuitionis intellectivae . Iam vero putandum ne est viros adeo exquisito iudicio fuisse hac super re sic deceptos fouibus platonismus multo pluris aestimatur, quam mos Sit Sciolis. Visum est, platonicos rationis nomine, unquam minime, ut germanici consuescunt, facultatem subiectivam animi, sed complexum intelligibilium menti adstantium. ss. Patrum exemplo, sumpsisSe 2 . Intelligibilia porro eum obiectiva sint ac aeterna, subiecto cognosci-tivo creato antecedunt, quin imo cum nobis exhibentur, mentem ereant. Atque hoc multo verius videbitur, si animadverteris, rationem ceu animi facultatem intellectui more peripateticorum platonicos reapse etiam substravisse. Quandoquidem Marsilius Ficinus acutissimus Platonis interpres scrip Sit: si prima Vis animae mens est, cuius actus est perpetua contemplatio veritatis: en iterum intuitus . Secunda, ratio, cuius aetus est in Vebtigatio veritatis 2 . Quod idem confirmat PIulare hus platonismi peritissimus. subruitur ergo, quo germauiei eritici adnituntur, ut praelationem prae intellectu rationi iure attribuant, propterea quia platonici, quibus inepte blandirentur, id rationi ut facultati aperte detrectant.
profecto magis, quam duplicem intellectum possibilem et agentem. lj s. l. LX li , IV ad I.
2ὶ Atquo s. Augustinum ideas quoque rationes rerum dixisse interdum . superius monstratum est.
96쪽
I is resertus est s. Thomas. his s. Bonaventura, his Scotus, his suarer, his quot fuerunt doctrinis peripateticis imbibiti. Intellectus possibilis, aiunt, est omnia fieri, agentis. Omnia facere l . InteIlectus agens omnia facit quatenus vis animae est, quae lumine intelligibili, quo persundimur, rebus cognoscendis utitur, idque sensationibus applicando, atque inde ideam entis agentis efformando . Intellectus possibilis omnia fit, quatenus anima potest alias atque alias ideas rerum in lumine intelligibili, vel idea entis contemplandas exei
13 t.' Quae ut clarius aliquanto elucescant, iuverit interpretari. Intellectus agens nobis esso videtur lacultas rationis, quae lumen intellectus eo putat sensibilibus, et ideas rerum sibi inde componit: hinc dicitur omnia sae e re intelligibilia. Ante enim quam res intellectu percipiatur, nulla eiusdem inerat menti idea, quae illico se prodit ix ea est pereepta. Ergo propter luminis intellectus usum animus primo ideam rei sibi comparat et facit. Intellectus possibilis ipse est animus in quantum intuetur Iumen rationi S, Vel ideam entis, quaa eum possit in varias ideas determinatas transformari quia quidquid excipitur semper ens quoddam est . idcirco animus iugiter id eam entis contuens, potest hoc ipSOras determinationes. vel ideas in ipso distinctas intueri. Quare dicitur omnia seri intelligibilia, tum quod idea entis omnes ideas Speciales evadit, et fit; tum quod animus iis intuendis toties incitatur. Atque utroque in casu dicitur intellectus possibilis ea de ratione. s.' quod neque idea entis fiat simul omnos ideae, neque proinde mensideas omnes intueatur sed suecessive iuxta sensuum oeca Si ouem. Adi j Aristot. De anima L. Ill. Leet. X. - S. Thom. S. l. LXXlX. III. IV. v.
- LIV. IV. - S. Bona v. com p. verit. theol. Tantum orgo abest ut S. Bouam Ventura Suffragetur neo-platonicis quoad intuitum divinitatis, ut potius ibe.riam Peripateticam duorum intelleetuum contra Platonem obiectum conSulto sectatus fuerit. Theoria enim isthaec duorum intellectuum est undequaque di- initatis intuitioni adversa. Quapropter alia est s. Bonav. scribendi ratio iu0Peribus philosophicis et theologicis, alia in operibus mysticis, uti in illoer. ment. in Deum. 2ὶ S. Thomas saepe sano numero enumerat intellectus agentis ossicia; nimirum 3. Sese Super phantasmata sensus convertendi . 2.' ea suo lumine illustrandi, 3. aetuque immaterialia vel universalia ope luminis reddendi, 4. ut' quo quodammodo intellectui possibili, in quem agunt. homogenea emetendi; eo videlicet sensu, quod non in ipsis eonditionibus individualibus et materialibus res amplius inspiciantur, ut sensus se habet, sed in earum natura communi et essentia universali adeo ut, exempli euusa haud ille actu homo in dividuus sentiatur, Sed homo in universali, et tu inunitum reali 22abitra altiu-gatur . - De verit. x , VI. - S. l. LXXIX, IV.
97쪽
sNoREOLOGIA CAPcet uc AnTcu 95 suturas autem ideas merito in potentia mens censetur. 2. ' Quod possibilitas tantum rerum in idea entis intueatur. Paucis, intelle eius possibilis Pst ipse intellectus proprie dictus. Utrique ergo intellectui opus est lumine rationis, vel idea entis secus intellectus agens, omnia lactens Sibi ceu mensurae cuncta aptaret ac disponeret idest subiectivaret I atque hinc scepticismus . Cui ut prospiceret ipSe AriStoteles, necessitate compulsus Statuit - intellectum agentem eSSe ae tu enS- . Atque haec quidem hactenus, in poSterum Plura. Libeat tamen adhuc Subnectere, intuitionem intellectivam eaeterarum facultatum esse fundamentum in homine hac vita agente, cuius sorma intellectus est ens ideato: in patria autem, ubi haud- ampIius modicum lumen rationis, sed lumen ipsi coruscabit gloriae plenissimae, prima ac sundamentalis mentis saeuitas erit - perceptio intellectiva Dei - atque inde duplex intellectus, naturalis et Supernaturalis, iste autem item duplex, secundum gratiam ex Seeundum
FACULTATES COGNITIONIS RATIONALIS. RATIO 1
I35. Ratio verbum est multiformis signis eationis, quarum unct. eaque nos magis attinen S, est illa qua dicitur me facultas reserendi lumini rationis res sensibiles vel ideales, ut in conspectum mentis perducantur ra. Qua ex definitione tria elucent: 1.' intellectum praecurrere in ordine logico rationem. 2.' rationem nec ex animalitate, nec ex intelligentia seorsim, sed ex iis simul consertis, emergerεοῦ ideoque nec bruta animalia, nec angelos quidem rationalitate donari; sed eam ad hominem dumtaxat Spectare, cuius e fisentia in rationalitate consiStit. 3. rationem ex unione animalitatis cum intelligentia exeuntem, esse homini ingenitam. quia ipso eius creationis instante, statim animalitas eum intelligentia copulatur . Ratio porro facultas complexa est, aliarumque mater. Inter eas occurrunt perceptio intellectiva, attentio, refleaeio partialis et totalis, atque ex rene1ione plurimae aliae, quaS Singillatim persequemur. natio ab intelleetu distinguitur non equidem ratione intuitionis, sed re-
speetu motii ad intuitionem veritatis perveniendi. Hinc sub priori respectu eam s. Thomas considerat ubi eius cum intellectu identitatem tuetur, sub posteriori contra, cum rationem angelis denegat atque ab ipso intellectu eam
98쪽
136.' Nil pluris interest philosophi rite scire, quam naturam perceptionis intellectivae, qua prima rationis evolutio initur, et tamquam pons communieationis animam inter et res externas interlicitur, quo anima soras veluti erumpit. Percipere generatim id audit, quod recipere. Animae autem res reeipiuntur Vel, qua activae, Seu sensibiles, vel qua existentes autentia. Λtque ideo duplex perceptio invi estin dissimillima, sensitiva et intelleetiva. Prior est subiectiva activitatis sensibilium receptio, qua concutimur ac assicimur. Haec tota animae inhaere ι neque ad entia protenditur; sentiri enim nequit nisi in subiecto. Eiusmodi Perce-ytione comparantur belluae, nostraque antinalitas. Contraque p0Sterior Dereeytio, actus est rationis, qui ad extra porrigitur, res, non utpote
sensibilia 1 sed ut entia prout sunt in se, in lumine intellectus
videt, quin in subiectum assectum, eiusque sensitivas assectiones iu- nectatur. Sane cum sorinsecus percutimur, illico nostri veluti obliti, in ea usam percutientem convertimur, ut quid ipSa sit in Se, cognο-Seamus . A vero ergo Fichte et Galluppi abludunt, qui nihil sine con scientia nostri nobis percipere datum esse, Proseugnant. Quapropter perceptio intellectiva complementum est Sen SitiVae, quippe quae a Sensibus removeat quae sensitiva sibi trahit, ut ea non quomodo agunt, Sed quomodo in Se sunt, quantique Valeant, cognoscat. Atque proinde ipsa dicitur m amrmatio subsistentiae rei α; et hilariam dividitur, in internam atque externam, prout nostra vel aliena subsistentia amrmatur. Verbis igitur, non rebus dissert S. Thomas, qui Pereeptionem hanc - conversionem intellectus ad phanta S-mata, Vel ybantasmatum illustrationem, abstractionem - , res Vero percepta S, - phanta Smata illuStrata - passim Vocat. Λllirmatio praeterea hisee sere verbis eratur - quod Sentio, existit - . Primum elementum, quod sentio, ad perceptionem Sen Siti-Vam; alterum, ea istit, ad intellectivam perlinet. Ex quibus colligitur tria esse elementa perceptionis intellectivae: 1.' sensatio in sensu ex dilata; 2.' idea eaeisten ιiae in intellectu; 3 φ aetus animi sensa -lli Etiam rerum sensibilitas. seu eorum sensibus percellendis apti ludo equidem potest intellectivo percipi. Ast non eo modo quo experitur, idest subie live, sed potius obiective vel in seipsa: mens enim ita est natura comparata, ut quidquid ei intelligetidum exhibetur . essentialiter obiectivet. atque etiam SeipSam eum se percipit.
99쪽
percipitur, loco ideae entis utitur id ea rei, ut eum librum video, aio - en liber - . Interim iam constat, perceptionem intelleetivam praeeuntem ideae entis, vel ideae specificae intuitionem praesupponere; ideoque aliud perceptionem, aliudve intuitionem esse, etsi Gallu pi contra cavilletur. Prior complexa, posterior simplicissima est l . 13T. Postremo, res Sensu percepta singularis est, ac suo loco eireum scripta. Cum autem ea percipitur, universalis evadit, et item atque item multiplieabilis. Semel enim ae arborem percepi, quot mihi alias possem exhibere hic illucque, ac ubique arbores existentes' Merito igitur scholastici docuerunt, res, cum intellective percipiuntur, immateriales vel universales fieri, quia dimissis conditionibus individualibus ac materialibus sensui haerentibus, manet intellectui pura natura rei, abstracta et universalis. Quod a natura intellectus petendum est, cuius obieetum est ens in universale, atque ea quae in ipso videntur, ut universalia ipse adigitur quoque intueri. Qui ergo perceptionem intellectivam vocaverit universali grationem, optime dixerit. Sed neque hic omnia de perceptione intellectiva.
138. Quamquam iudieium sit radicalis animi operatio, caeleris facultatibus cognitionis inserta, ut diximus; habetur tamen peculiaris iudicii saeuitas, qua subiecto praedi eatum coniungimus 2 . Subie-ettim id dicitur, quod subiicitur alteri, quod ideo praedieatum vel cit tributum nuncupant. Utrumque Simul est maιeria iudicii, ita tamen ut praedicatum semper latius pateat Subiecto. Quare praedica-lum maius eaetremum, subiectum minus eaetremum dici consuevit. Verbum praeterea copulativum, est, aut aequivalens, forma est iudicii .
139. - Iudicium etsi essentia unum, pro elementorum diversitate. ac cognitionis modo, in Syeetes dividitur, quarum praecipuae in iudieium primitivum et Secundarium classi si eantur . Iudicium primitivum parum. aut serme nihil est a pereeptione intellectiva absimile, cum Sit aetus animi, quo amrmatur subsistentia rei externae nos modisse antis, vel nostrum m. Id intelligetur si studiose animadvertetur, factum intellectivae pereeptionis conassi Recol. art. De elem. cognit. pereept. le) coniungitur autem positive vel negative, prout iudicium assirmativum .
100쪽
plexum esse, atque eonstare 1. synthesi primitiva; 2.' iudicio primitivo 3.' et pereeptione intellectiva. Primo enim idea entis unitur sensationibus synthesis : deinde amrmatur ipsis convenire iudicium ; demum res percipitur in idea entis ei adnexa. diciturque. reapse existit pereeptio intelleetiva . Tres porro eiusmodi actus. cum simul uno actu celerrime emciantur, adeo ut invicem nonnisi mentaliter secernantur, patet unum eumdemque actum esse, synthesi primitiva, iudicio primitivo, et perceptione intellectiva eonnatum 1 .
scriminis. 1. Creatio Sui Subiecti, idest ortus ideae rei subsistentis quae non prius sed ipso actu iudicii primo percipitur, sitque subiectum, cui idea entis ceu praedicatum supervenit. Amrmatur enim sensibilo existere hoc vel illo modo, contra in aliis iudiciis secundariis. subiectum, nisi qua subiectum. Saltem ut idea in mente praecurrit. Pro laeto cum dico - nivis est alba - , tam ideam nivis , quam ideam albedinis praehabeam necesse eSt; si vero dicerem - existit aliquid, quod me sic ameit - , ideam huius entis antea mehercule non gerebam cum illo actu eam tautum nactus sim. Res ergo experta sit iudicii Subiectum, cum amrmatur. Neque id mireris, eum et in aliis iudieiis idea praeexistens, priusquam iudicium sat, neque Subieetum. neque praedicatum adhuc sit, sed idea. 2. Creatio proinde primae cognitionis rei, quae ante iudicium ignorabatur, postea iudicando in lucem venit intelligentiae 2 . Toti quamobrem in eo sunt ideologi ut in iudicio primitivo sontem cognitionis comperiant, atque idearum factorem. Si id probe novissent Loche, Galluppi. Degeraudus, aliique, baud profecto simplicem rei apprehensionem ut primam facultatem res cognoscendi statuissent, eum penes cordatiores reoeptum Sit, primam cognitionem iudicio comparari, cuius elementa sunt 1. ' Sen M'tio; 2. idea entis . a.' Necessitas ipsum ponendi. eum haud suerit hominis arbitrio relictum amrmare necne quae ipsi sensibus exhi
rei alicui notae aliquid attribuitur ra. Dicitur secundarium et compa rativum , quia ideas rerum iam praesupponit, et eas Simul compa rat. Comparatio autem cum aliter fieri nequeat quam re nee tendo
Aliter propterea perceptionem sumendam ducimus. ac Degorandus aecipiat. scilicet ut - puram et simplicem apprehensionem vel intuitionem cuius simplicitati duplicitas elementorum iudicii certo adversatur . neque ideo Simul cohaerere possunt. - Ηistoire compar he. t. ll. chap. X. - Galluppi.
2ὶ S. Th. do natur. verbi intelleci. inquit a prima actio eius lintellectust Per speclem est formatio sui oblecti, quo formato intelligit s.