장음표시 사용
241쪽
ideas exigat simul comparatas, quibus, ut adnotavimus, idea entis
inhaeret. g. 6. Idea entis nobis divinitus in ipso actu pereepit Onta corporum non infunditur.
Quandoquidem nulla nobis se prodit conscientia de eiusmodi in susione; imo nobis constat idea entis haud sane uti tamquam renova. sed ingenita, familiari atque Sempiternali. ut inquit s. Bonaventura. Denuo tum haec in susio sit aliquid summi momenti, eo quia tunc intellectus et ratio primo conduntur, non video quomodo haec essentialis Bnimae transformatio nequeat experiri. Item, si toties idea entis infunditur, quoties ea egemus, nihil stabilis et constantis daretur in humana natura, quae rationalis seret quando perciperet. ir rationalis autem evaderet quum a perceptione cessaret, quod mehercule repugnat conscientiae testanti - rationalitatem nobis semper ines- se - . Demum haec opinio lavet errori Arabum docentium - intellectum agentem nostrarum idearum essectorem, Deu in esSe - , eo quod
ipsis videbatur Deum semper perceptionibus no StriS adeSSe. g. 7. Idea entis a nuIIa mentis saeuitate progignitur. 351.' Quod, partim ex dietis cir ea re nexionem et meditationem abstractionem et iudicium iam compertum est, partim ex dicendis magis constabit. Etenim mens donatur cognitione, quae essentialiter obiecti a est; ergo omnes lacultates, quas in cognose endo impendit, iam reposcunt obiectum ideam in quo exerceantur. Ideo S. Thomas: et omne cognoscens per virtutem cognoscitivam coniungitur obie-eto ideae ; et, per speciem intelligibilem ideam sit intellectus intelligeus actu n . Exinde ipse adoritur Averroem, qui puero potentiam equidem concesserat intelligendi, non tamen intellectum in actu, Vel actu aliquod cognoscentem; quia qui potest tantum aliquid agere, nondum ei inest vera potentia cognoscitiva, idcirco neque Verus intellectus, atque propterea puer esset tantum in potentia intelligens l . Potentiis igitur cognosciti vis lumen rationis, vel idea eutis est in Super adnectenda sive ut existant, sive ut cognoscant. Fac ipsis eripi ideamenti S, atque tunc omnes saeuitates una cum intellectu extemplo e Va-neScerent, homini puram relinquentes animalitatem, Si tamen aui ma-
iὶ contr. Gent. LlX. lX - cui praeierat s. Alig. iam citatus a lux increata e Si ratio cognoscendi. et lux sola increata est veritus . . De Ver. Relig. XXX lV - XXXVI; et in solito a. L. I l. c. V. docuerat; ha: .c veritatem, quao sola ost ratio cognoscendi, esse enS.
242쪽
litas subsistere adhuc pergeret. Demum ridiculum sane est se iactare originem idearum iam detexisse, quia in homine lacultatem admittunt id earum creatricem, cum potius explicandum veniat quid sit haec saeuitas, et quomodo ideas pariat. Equidem cum agitur de origine idearum, supponitur profecto animi aliquam esse activitatem, quae eas generet; ast haec activitas susticit ne sibi ideis pariendis' indiget sortasse aliquo adiutorio obiectivo ' Non ergo Sol Vunt, sed vix quaestionem de origine id earum proponunt, qui ad saeuitatem eas generantem confugiunt i ; idcirco sophismate implicantur petitionis principit.
352. ' Positive demonstrabitur id eam entis desursum nobis ingestam suisse. si certum fuerit 1. eam esse elementum sor male, SMntiale , atque con Stituti Fum humanae intelligentiae , 2.' eam in omnibus ideis necessario eontineri. 3.' atque sine ipsa fieri non posse iudicium primitivum de rerum Subsistentia iam pluries memoratum. Atqui haec tria exploratisSima Sunt; ergo etc. g. f. Idea entis est eIementum formale, essentiate eteonstitutivum humanas inteIIissentias. 333. Vidimus res in tantum a mente concipi, in quantum suntentia. propterea quod - obiectum mentis' sit eus - . Ergo ad entia concipienda mens naturaliter facta est, nec quidquam extra entium genera cogito Scere Valet. RurSus, sae mentem omnibus ideis, ne idea quidem Dei excepta, destitui, tunc, si attente animad ertis, videbis, mentem ideis determinatis Vacuam, adhuc aliquid concipere. Concipitonim ens in genere, cum Sciat - aliquid saltem posse eSSe, aliquid concipi - . Quod Prosecto non est aliud, nisi possibilitas rerum, veli j Inter ratione S quas in bac statuenda theoria de lacultate subiectiva .
idearum matre , haec sutilis plane et puerilis affertur. Si enim , aiunt, animus non haberet hane vim ideo gonicam omni activitate destitueretur ac passivus seret: perinde ac Si principium sensitivum, quod ideis caret, sit totum et undique passivum i Undenam Sensationes animales' undo vis et motus membrorum' unde robur belluarum immane 2 Nonne ex principio sensitivo ' Respuenda ergo est ratio huiusmodi, nobisque potius consentietidum primum mentis aetum eSSe tantum passivum . seu receptivum ideae entis , vel, ut ait s. Thomas u intelligere quoddam pati est s. Si ergo ad intelligendum magismen s patitur quam operatur cur tam fidenter isti, ut ita dicam, philosophiae labefactores, cognitioni produeeudae vim activam, aetionemque exquir uiri '
243쪽
inea entis in genere. Contra, pone mentem idea entis quoque ordire, et eo ipso radiealis ipsi ton ellitur cogitatio, ipsoque plane elabitur. Conditio ergo Originalis et essentialis intelligentiae humanae
reposita est in idea entis. Atque hinc tonStat cur fis. Patres tretro dixerint - ens prius cadere in intellectum -: - obiectum memi esse ens, Vel verum commune - 1 :- sormam intellectus agentis
esse Inmen divinitus derivatum -: - primum intelligibile non proe de re ab anima. Sed ipsam praecedere et creare 2 -: - intelligere esse pati quoddam N -: aliaque sexeenta, quae tot sunt documenta thesis nostrae sundamentalis, scilieet- ideam entis tamquam formam Ssentialem et originalem menti humanae eo ui unetam ire - 4 . g. 2. Idea eritis in omnibus ideis nee et sario continetur. 33l.' Id patebit e larissime statim ae ideae subiiciantur anal Si. Nam quid est v. g. idea equi, nisi idea entis eum qualitatibus ide
libus equi ' quid idea lapidis, nisi idea entis eum qualitatibus i ali-hus lapidis' quid id ea tauri, ciisi idea entis eum determinationibus tauris et sic de aliis ideis. Laint ergo, uti diximus, is sundo omnium
idearum idea entis; ipsa autem nulli idearum sublinitur, nullamque si hi superiorem agnoseit. Enimvero indigemus ne idea alicuius entis peculiaris, ut concipiamus ideam entis universalis ' Nonne haec sibis cit' quare' quia est extra omne genus, et primum intelligibile in mentem cadens. Uni eum ergo tundamentum ac principium idearum est idea entis. Si quae autem varietas in ideis est, haee in solis cle- terminationibus consistit. Optime propterea dictum est a s. Thomaa quod intelleetus resolvit omnes suas conceptiones in Idea entis a et a s. Bonaventura a quod nil possit intelligi nisi per ens, et per ipsum omnia a: determinationes quippe totidem sunt entitares. g. 3. Idea entia est elementum essentiale iudieii primitivi.
355.' Id elucescit tripliciter: primo quia generatim iudieium ideas iam exquirit. Porro ideae important ideam enus; ergo et iudicium S l. LV. l.
i2ὶ Mot. l. dist. 3. q. 7 - I. dist. s. q. 6.t3ὶ S. Thomas . Aristoteles. Avicenna. atque Seholasti ei. s. I. LXX X. li, habetur a intellectus est vis passiva lueI reoeptival respectu totius entis universalia . . S. Augustinus et s. Bonaventura doceut e animam ab ipsa veritato idea entis formari s. Lib. 83 qq. LXI - . Itiner. ete. Ermene g. Pini. prol. lib. l. haec habet: a Primus intelligendi actus non est iu homine ex ipsa existentia saeuitatis intelligendit et: primus tutelligenti actus est in homine non ab hominis potentia v.
244쪽
primitivum ideas praeexistentes sibi vindicat, atque ideam entis. Recundo quia iudicium est aetus intelligentiae; atqui intelligentia sinei deis non existit; ergo neque iudieium primitivum. Tertio clarius etiam e Migitur ex theoria ipsius iudicii primitivi, quae in sequenti capite
THEORIA IUDICII PRIMITIVI, QUO PRIMAE RERUM IDEAR A cevi RUNTER
colligenda sunt eo Potissimum fine, ut origo idearum ex idea entis videntior fiat, atque ut quisque alte mente retineat - problema cleidoarum origine - idern eSSe ac - problema de iudicio primitivo - :quo explicato, et idearum Origo detegitur.
in organa irruentes Percipimus, aut eas subsistere iudieamus. Huic porro intellectivae pereeptioni vel iudicio duo prosecto concurrunt, intellectus, et Sensus. Pone nos intellectu penitus carere, quid adhuc sensus prodesset Sed quid intelleetus, sensibus ablatis Τ Uterque ergo necessarius est. Primae rerum pereeptioni intellectivae vel iudicio sensus suppeditat materiam cognitionis, idest sensationes determinatas. intellectus autem formam cognitionis, seu ideam entis. Nam re peris cepia . statim nobiscum aut aliis dicimus - quod sentio existit - vel existit ens hoc vel illo modo - quod sentio vel modus existendi a sensibus, idea autem entis ab intellectu derivatur. Unio autem eorumst a ratione, quae, ut diximus, desinitur m saeuitas applicandi id eamontis sensationibus m. Certum quippe e Si Sensationes, etsi ex parte animae sint passiones, ex Parte tamen agentis eaterni esse veras actiones determinatas, ac naturae agentis consorines. Hisce sit ut ratio inserat agens externum Simile, quia ubi eSt actio debet ei respondere prinei pium actionis, Vel en S agens. Non ergo plane subiectiva est sensatio. sed partim subiectiva. Partim Vero extras ubiectiva, vel signum est rei externae, cui ratio subnixa inseri ens activum, eiusque ideam sibi eomparat. 358.' Sunt tamen quaedam hac super re notatu digni SSima, ne
erroris subrepat suspicio. tque in primis hoc iudicium dici consue vii - iudicium identitatis vel aequationis - , quippe quod de entexere io amrmet totam essentiam eutis, licet non totaliter, adeo ut Diqili Coral
245쪽
tam diei possit: - quod sentio est ens - quam - eus quod mente intueor in forma ideati, hic mihi in sorma reali adstare - . priori casu ens est praedicatum, secundo, subiectum iudicii, quia ubi tera interest inter subiectum et praedicatum identitas, invicem haec sub stitui possunt. Nihilominus huiuscemodi identitas non est totalis ei persecta, quasi in ente percepto totaliter eIhauriatur essentia entis, ac si dicerem - res percepta est ens l'en te - . Hac enim in hypothesi iudicium evaderet impoSSibile, eum notum pariter sit, quidpiam semper inter Subiectum et praedicatum necessarium e Sse discriminis. ne iudicium in eireulum vitiosum, vel in inanem repetionem abeat. Quare dicitur quod idea entis tota quidem . ut diximus, utpote indivisibilis et simplex in quovis ente peculiari realiZZatur, uon autem
359.' Secundo monemus, in iudiciis primitivis puram entis essentiam sensationibus dumtaxat copulari, non autem modum vel formam, qua idea entis nobis exhibetur. Quamobrem non Praedicatur entis idealitas, possibilitas. universalitas, et indeterminatio, neque proinde aliquid reale percipientes dicimus: - existit ens ideale, possibile, unia versale, indeterminatum - , Bed tantum - existit em talibus proprietatibus praeditum - , Vel etiam, - enS quod mente inplicite vel explicite noscebamus ideale esse modo a Sensu 2 admonemur realiter quoque existere - . Et re quidem Vera, cum homines, plantas, lapides. ete. percipimus, utimur certe idea homini S, idea plaviae, idea lapidis, attamen nemo die et quod existat homo ideatis, planta idealis ete . sed solum homo, planta, quia in idea homini S, plantae noni dealitas, sed hominis essentia consideratur, eaque de homine uno iereali amrmatur. Aliud etenim sunt formae entis, aliud ens; sor e
circa hane identitatem, ni decipiaris, animadverte eam non esse in te sensibile qua sensibile et ideam entis. veI, inter realitatem rei et eius in . telligibilitatem, quae cum binae sint entis formse categorico distinetas ne queunt ad identitatem reduci: ast hane identitatem esse inter realitatem cognitam , vel ideam realitatis expertae, et ideam entis et quidem in ratione eatis ideatis tantummodo, quatenus tam prima est ens, quam secunda , etsi illa ens ideale-peculiare . ista ens ideat universale sit; identitas est ergo inter duas . pene dicam, idealitates . quorum una in altera continetur; vel etiam, identitas est tantum in eMentia entis. quae, sive in sensibilibus si voin idea entis habetur, licet sub sorma diversa. extrinsecus. in forma realitatis finitae . in mente autem. in torma idealitatis universalis. quae rebus percipiendis non ceu universalis, Vel ideatis, Sed ceu essentia entis, adiungitur . ut in textu dieitur. 2ὶ Sensus possunt uobis realitatem entium ostendere , quia hominis natura utpote sensitiva et realis . iam extra idealitatem existit. ideoque . qui quid attingit. reale quoque est.
246쪽
tres sunt, ide8litas, realitas, et moralitas resentialiter distinetae et ineommutabiles; ens autem sub tripli et forma unicum et identicum est, et potest seorsim sine ulla ad tres formas relatione conelpi et praedicari; quocirca simpliciter dicitur - existit ens . Quoad autem formam realitatis, haec hauritur a Remibus. Ad hoe enim homo pra ter intellectum a epit etiam a Conditore torpus, ut ens integrum, atque in suis formis idea litatis et realitatis perciperet.
idea vero entis, praedicatum eum Simul uniuntur, appellari . Porro quia sensationes ante huius iudieii efformationem latebant, ideo sintuitur iudicium istud, sensationes eum idea entis topulans, sensationes in subiectu in eonvertere, seu in lucem cognitionis trahere. Nam quemadmodum tamdiu ens per Syeetum nescio hominem esse, quamdiu ideam hominis ipsi non reseram, qua applicata, statim agnoscoens visum esse hominem; sie pariter nescirem quid sit sensibile priusquam idem entis ipsi non coniunxerim, qua semel coniuncta, dieam protinus Ἀ- existit, vel ens est - . Hoc iudicio nil clarius a stimo. Etenim quid mirum, si mens, quae semper existentiam in genere intuetur, postea existentiam sensibilium percipiat ' Mirandum sane esset, si existentiam vel ens ignorans, sensibiliter entia perciperet, ut d et Reid, qui iudicium sine ideis seri posse tuetur. Quibus Praemi Ssis, videndum nune est, quomodo ex hoc iudicio deducatur Origo idearum.
generieae ex inferioribus speciscis deducantur, atque ita porro, donec ad ideas specisseas - plenas - impersectas per Ventum sit; non quasi istae illas parturiant. sed tu quantum eas continetat, atque om abMractionis inde educuntur. Hinc si qua est dissemitas in explicanda idearum origine, haec in ideis speeinois - ylenis- imperfectis tota versatur. Porro ideas huiusmodi per iudicium primiti Uum, quo rei subsistentia amrmatur, acquirimus. Ergo reeta iudicii primitivi theoria origium omnium idearum explicabit. Verum enim vero, omnia Suyra memorata systemata ideo reiecta fuerunt, quia nullum eorum apprime exposuit, enucleavitque primitivam mentis operationem eugno Sciti am, idest iudicium primitivum, cui vel nullas ideas, vel Subiectivas tantum, vel perceptionem divinitalis adscripserunt, absque eo quod numquam praecise designaverint eius elementa, cuiusmodi sunt 1. senia salio, 2.' idea entis. Diuitiros by Corale
247쪽
Hinc ne haee temere dicta sint, specimen dabimus non nul rumi deorum ah idea entis, eo operante SenSu, Progenitarum, quδsras, vel a priori, et in nonvuraa vel A Posteriori partimur. Ici,ae purae eae dicuntur, quae in ente ideati ceu in germine aut potentitaliter implicitae. oeeasionE Sensationum, inde evolvuntur. Eiusmodi sunt ideae Suhstantiae, eausae, etc. Ideae non-purae, quae ex ipsa idea entis sensationis applicatione oriuntur, ut idea subAtantiae corporeae, spiritualis . huius aut alteriuS rei materialis. Quare sensationes respeetu prioris generis id earum Se tantum ha boni ut occasio; respectu autem id earum generi S DOSteriori S , ut occasio simul et materia considerantur.
ORIGO IDEARUM, QUAE PURAE VOCAΝrva
ORIGO IDEAE RUBSTANTIAE ET ACCIDENTI
362.' Substantia est m actus, Vel Vis, aut energia, q res quaedam in se subsistit ata, vel ra Betus existentiae ab aliis quia latibus independens m. atque triplieis generis eSt, Substantia Scilicet niver salis, generi ea et specifica, prout energia aut vis substantialis L ni versali, vel in aliquo genere, Vel in quadam specie praecipue corderatur. Sic eum simpliciter dicitur substantia, intelligitur substantia in universali: quom autem additur subStantia eorporea, hahes substantiam genericam speeisseam demum, Si Substantiam plantae cogitas. Verum ad ideas substantiae in universali et genericae quod spectat elarum est eas ab idea sub Stantiae specificae abstrahi, vim vel energiam sine ullis determinationibus aut notis specifieis aecipiendo. Idea autem substantiae specificae oritur in actu alicuius individui pereeptione. Hinc ego cognosco substantiam animalia semel atque aliquod animal percipio . Tota ergo quaestio originis idearum substantiae incumbit originii deae substantiae specifleae . Ast haee idea iudicio primitivo, quo rei existentia amrmatur, enascitur: nam iudicio primitivo freti nedum aecidentia, verum etiam et quidem primo energiam qua res subsistit, percipimus, et dicimus, aliquid hoc vel illo modo in se existere, seu actu esse, vel subSi Stere, propterea quod lex sit iudicio primitivo constituta, ut SubStantias Semper amrmet, aut saltem eas in uuat, quia eius praedieatum, ideSt ens, actionem vel energiam indetermi- Duiligod by Gorali
248쪽
natas iam includit, quae cum individuo cuidam applicatur, energiam detirminatam, vel substantiam specificam ostendit s . Quo nil sane satilius . Si enim in idea entis actionem vel energiam existentia quippe est primus actus rei iam indeterminate concipimus, quid obstat quominus actionem vel energilim quamdam individuam sensu acceptam cognoscamus ' Idea autem Substantiae adepta. id eam quoque accidentis simul consequimur. Ergo idea entis ope iudicii primitivi rebus adnexa, nobis praebet ideam plenam Substantiae, quae postea interventu abstractionis, neri Potest Specissea, abstraeta et generi ea. Quapropter neque Sensistis ideam Substantiae denegantibus neque subiectivistis eam exanimi aetivitate, vel eius modificationibus derivantibus, neque iis, qui ingenitam autumant, subScribimus, Sed ab applicatione ideae Otis malumus eam depromere.
363. Tria iunt in id ea causae probe seorsim elementa Meemenda :1.' actio vel metus, 2.' agens vel causa, 3. utriusque nexus seu relatio. Aetonem Statim percipimus vix eam utcumque sentimus; nil
quippe s litus nobis est, quam sensu experta illico intellective percipere Porro aetio eas equidem non est, sed qualitas vel quidquam ad eo spectans. Ideoque quemadmodum actio sine ente agente inor, i e Physico non existit, sic in ordine logico actio sine eius agentesimiliter non percipitur. Quapropter intellectus, cuius obiectum eS- sentialiter est ens, vel aliquid eiusdem, non potest percipere stetiovem, quin simul intelligat ens vel agens aliquod, ex quo aetio prodiit . Secu Squemadmodum actio divisa ab agente non existeret, ita neque conciperetur; quippe eum, ut idem repetamus, obiectum cognitionis sitens, Vel aliquid eiusdem . Alens igitur percepta actione, neceSSario a cleius agens perdueitur, necessitate, inquam, non subiectiva sed obiectiva et Ontologica, quippe quae inducatur in agens ab ipsa entis ideatis natura. Agens vero quodam veluti ratiocinio detectum vocatur ectu Sa,
Idem tenet s. Thomas. qui ait ad solum intellectum pertinere cognitionem suhstantiae a quia eius obiectum est quod quid est . seu ens s. S. III. LXXVI. VIl. Quod aequo ad ideam causae resorri debet. Nam causa quaedam est substantia st gens. Ergo et ipsa solo percipitur intellectu, euius obiectum semper est ens. Advertoodum mentem in perceptione non statim distinguero inter substantiam et accidentia. sed simul omnia, unico actu complecti, indeque autem analysi pereeptionis instituta pa invicem distinguere , atque sumstantiam et acti dentia singulatim concipere.
249쪽
IDEOGOXIA cAPLT Noxnu stirquae vel intrinse ea vel extrinseca est, Secundum quod conscientia certiores esse imur a nobis Vel aliunde actionem procedere . Causa autem eognita, facillimum postmodum erit. abstractione opitulante, alias exinde educere ideas causarum, specilicas nempe et generi cas, et generalissimas .
Constat ergo ideam entis ideae causae aeque ac ideae substantiae originem dare ut primum sensibus actionibus, vel accidentibus asseetis unitur, quia aettones et accidentia sine causa et substantia quibuscum uniantur nullatenus percipi possunt propter principium hel legem eo-gnitionis enti aut alicui entitati necessario haerentis.
3M.' Duplici ratione potest idea Dei adipisci, a posteriori et a
priori, et quidem in utroque casu ope ideae entis. A posteriori Deus eo gnoscitur, cum a contingentibus pereeptis in primam causam sublevamur. Ast quomodo rerum perceptarum eontingentia innotescit, nisi quia ad ens eomparatae, videntur nouistum quantum ipsum est, perfecte aequare, ideoque haud ens l'ente esse, sed de ente participare, idest existentiam non sibi intrinsecam, sed aliunde nacta in gerere' sine hae quippe rerum ad ens ideale comparatione, neutiquam Posset earum contingentia cognosci, qua nullo negotio ad Absolutum perducimur, eiusque ideam acquirimus. A priori Deum invenimus, in ideam entis reflectendo, quae et i immutabilis, aeterna, necessaria sit, extra modum tamen existentiae logicae non egreditur 1 ; atque neque entis plenitudinem, neque eon- Sequenter metaphr Sicam et moralem entis existentiam, vel subsi Stentiam Draesesert. Quapropter necesse est ut in ens completum, Seu in Deum eon sun datur. tum quia 1.' sorma ideatis expostulat sormam realem eiusdem, cui tamquam prinei pio insideat demonstratio ontu- logica existentiae di inae tum 2.' quia vel minima inter Deum et ens
4ὶ S. Bonaventura, compend. theol. verit. Lib. II. c Xlv, haud profecto subobscura insinuat. nos Por lumen rationis. Vel ideam entis in Deum transser-ri - a cognoscitur, inquit, Deus naturali zognitione qua intellectus possibilia ita informatus lumine intellectus agentis , quod est Similitudo primas tu. eis, in hae similitudine cognoscit inmen primum, quod est Deus - . Quid, si globertiniani, id scirent' ipsi s. Bonaventurae certe iraseerentur. Neque dicant - cognoscere lumen primum idem esse ac Deum intueri - quia haec intuitio adrersaretur oblecto intellectus, quod est similitudo tantum primae lueis . atque intellectui possibili et agenti, qui In visione ideati socium nequitam plius habere. '
250쪽
ideale posita divisione, haberentur bina immutabilia, bina aeterna. bina necessaria, quod rePugnat ci tum 3.' quia ens ideale nos est nisi aeterna rerum intelligibilita S, cui essentialiter opus est mens pariter aeterna, in qua recipiatur demonstratio ideologi ea existentiae divinae . Νou enim potest esse obiectum aeternum et necessarium absque monte pariter aeterna et nee esSaria: conssuit ergo ens ideale tu Deum, ceu radius in solem vel rivulus in sontem, et ideo dietum est - participatio luminis aeterni - . Haec divinitatis idea vocatur a priori, quia in ipsius tonsecutione uon eo usulimus experientiam, sed in pura ensis idea ingenita immoramur.
ORIGO IDEARUM, QUAS ELEMENTARE A VOLANT
365.' Ideis elementaribus accensentur praeRertim ideae veritatis, possibilitatis, uniqersalitatis, necessitatis, immutabilitatis, aliaeque id genus multae; quae eum non sint, nisi totidem elementa ideae entis vel tot in ipsa idea entis peeuliares mentis animadversiones, Vocantur elementares, atque una eum ipso ente immutabiliter, et implicito menti induntur. Hinc sit ut licet abstractissimae, Vulgares tamen Si ut, scituque lacillimae. Diximus quod sint totidem elementa ideae entis enimvero unitatem, possibilitatem etc. aliaque huiusmodi abstracta concipientes quid cogitamus Non utique ens aliquod reale, contingens, et Subieetivum, ex quo fuerint alistractione discerptae cum alterius sint naturae rebus creatis exeellentiores; neque imum Deum directe. Cogitamu& ergo potius ens in universale, cuius Sunt elementa abstracta. Nam inquirenti quid sit veritas, possibilitas, immutabilitas in genere reponimus dotes esse entis alicuius in genere d uua qualche com . Neque las est ab idea entis supremi, Seu Dei, hasce ideas comparari, quia hae saepe ideam Dei antecedunt, neque eam innuunt. Iosuper ethnici ideam Dei ut plurimum depravantes, i ut gram tamen istarum id earum notitiam conservarunt, easque interdum Deo detrectarunt, ut qui, Deos oriri, mutari, irasci, arbitrabantur. Eus idealo persecta et non interrupta, ut ita loquar, continuitate in
Deum resolvi, non aliqua intuitione cernimus, sed ratiocinio deducimus. Propter quippe nimiam luminis divini modicitatem mens non ita erigitur, ut ad Dei intuitionem perveniat. Impeditur enim aretissimis propriae cognitionis limitibus, qui eum terminos intuitioni circumponaut , monti quodammodo videtur ens ideala a Dao distingui, quae tamen distinctio utpota ab Iimitationamentis proveniens , non est nisi subiectiva , vel distinctio menti intuenti tantum apparens , quae illusio, dictante ratiocinio integrante , emendatur.