장음표시 사용
141쪽
edgehra uidetur indition Indiuidust autem comparatincti iam speciei ret-net sed generis potius accipis frinam. Haec Rodulpri ex qui fine sumperiore ilia Ciceronis definitione, curus etiam memini Porpbrius, it Iuido apparet, ut genus semper deorsum, nunquam sursum ectat, sic peciem nu quam deorsum respicere, sed semper fursum et cum deorsum conuertitur,et ad instriora comparatur, stitim peciei nomen amittere,etgeneris acquirere. Nam si pecies est quae subest generi, ut re te dicit Cicero, uel quae generi subscitur, ut etiam confirmat Porpbdirius, quomodo potest ecies non sema per alteri esse supposiva, hoc est, generi, sed aliquando etiam alijssuperpos rara profecto nullo modo pote1 inare nequaquam audiendi uni Dialectici. qui plusquamstulte putant, hominem, et equum, et caetera huiusmodi, ita esse Decies, ut nullo modo pos in essegenera dis ideo perperam appellant *ecies infimas situ ut ipsi loquuntur species pectulo imas. Quorum opinio
non solum indocta, sed etiam temeraria refellitur ac refutatur, partim ex ea definitione specie quam, ut dixi, Cicero ponit, et Porpbrius confirmati partim ex communi omnium Scriptorum redie loquentium et scribentium comsuetudine a quibus non solum homo, et equus, et caeterae animalis partes appellantur species, sed etiam eodem peciei nomine signantur multa alia, quae sunt homine et equo et reliquis peciebus animalis instriora, ut Thebanus et Troianus, antiquus et neotericus,quae non minuisunt uerae etgermanae speracies hominis, quam homo et equus animalis, nec alia est inter eas dioerentia, nisi quod Troianus et Thebanu,1pecies sunt extrinsece et ut ita dicam, aemcidentales homini, homo uero et equm intrinsecae, utpote ad quorum essentiam sub tintianis animal pertinet Sed hoc discrimen non facit, ut aliqua res magκ uel minins uere1pecies appellet:ιr, quemadmodum nec dignitas est, cit, ut Reges magis homines sint quam subditi et ignobiles, nec magnitudo elephantum maguanimal reddit quam ormicam. Sed hoc decepit Dialecticos homines, crassos et indoctos, quod nescio quo pacto contra omnem ueritatem
bi perstaserunt, nudam posse esse1peciem nisi quae genere suo separari non posset, et quae naturalis ei essentialis esset, sicut contra, nustum posse esse uerumgenus, nisii quod a specie di iungi non queat, et de est titia tu is
sub tintias sit. Quorum utrunq; est Di ijsimu sunt enim reuera, ut etiam in superiore Capite diectum est, quemadmodum ex generibus quaedam essentiis alia suis peciebus, quaedam uero accidentulia, sic te ex Jeciebus quaedam essentialesgeneri unt, quaedam accidentales,sicut cum dicimin, parietem et pannum esse in genere alborum, cum eorum uterque albus est, et aquam, at sfrrrum esse in genere calidorum, quando utruns calidum est. Quibus in
142쪽
ras I B E Rexemplis, et Hiis iunt erissum libus quis non uideat, tam album et culis esse vera genera, illud parietis et palam, hoc quae et irri, qui it animal 1
minis, et equi, et arbor, sta etini, et ulmi sit tamen nec album a pariete et pano, nec calidum ab aqua et irro est inseparabile, nec ullum ex bis generibuεrit de flentiad ecierum, ut l)ecies desub tintiagenerum. Pare, ut dixi, crassa nimis et indocta et bae in re Dialellicorum opinio, qui et contra com-nrunem usum Scriptorum, et contra publicam loquendi consuetudinem, et denis contra ueritatem sibi temere persuaserunt, inter omnia genera, et Omnes Decies tantam esse cognationem, ut et genera adspecierum, et pectes adge nerum essentiam pertineant, at sit necgenera a peciebus, nec1pecies agemneribus separaripo ini: quod,ut dixi, in generibus et peciebus naturalibus et essentialibus tantummoto uerum est, in extrinsecis uero et acclientalibres,
nequaquam. At si etiam omnes minus mirentur Thebanum, et Troianum et cae teras huiu modi formulaccidentales, in qu homo diuiditur, ut uere
Cicero dicit, esse uerus 1pecies hominis, dico non solum bis quas dixi formas
accidentarias, sed etiam earum fingularia indiuidua, ut Pelopidam et Antenorem, Socratem et Platonem, et caeter singularia, et uere esse et recte mpellari 'ecies. Ida; probo primi apici Graecos authoritate Zenonis Citti ei Stoicae disciplinae principis, cuius uerba apud Laertium Diogene in eius uita aecsunt, e δικωτατον δὲ Οἰνώ δος υκ χει, ο αερί Σωκρα ς .
hoc est, Speciali)Ωma ecies est , quae pecies cum it, speciem non habet, ut
Socrates. Deinde te1timonio A rishtelis Dialecticorum scilicet niminis, acnei qui in primo de partibus animalium, ita scribit ἰωρ δε ρυ α μι ν
κρατης, Κορισκος, hoc est, cum ultimae ecies substititia situ, ae alite nu
Io1pecie discrimiti edi terunt, ut Socrates, et Coriscus Apud Latinosior rursus primum arithoritate uri consultorim ueterum, qui singiιlares h mines, ut Stichum et Paruphilum, et reliquos huiusmodi dentidem appellant species, utidiuntι in lege In stipulatio libus, et Vlpianus in lege Scire de bellius Digestis de Verborum obligationibus . Deinde tritimonio Grammaticorimi militer antiquorum, iι Servij, et ultori , qui scripta ueterurn inmte regaritur, et subinde dicutit et speciem progeriere et genus pro specie poni jurate per speciem intelligetite indiuidium aliqlιod, puta Pudrini uel Licae , hoc est ingruareinuliquem luvium, tet lagidarem aliquem mon tem per genus uero liιuiu uel montem impliciter et absoliιte roc est,quemcunq; iuuit , et quellcims moritem iιt super eo Virgili uersu,
Pasciuitur uero diluas et sit ma ocaei.
143쪽
IECUNDUIs vim ait Immaidica montis Arcadia, testspeciesprogenere iteri super illo alio,
Nec non et torrentem tιndam leuis innatat alnus
Sic inquit, missa Pado, est species progenere. Idems ficiunt si Grammatici in nominibus hominum, aliarum s rerum, quae tum singulariter uni temneraliter a Scriptorib- positae reperiuntur. Quare aduersus falsam et miritum Dialacticorion opinionem, qui bominem dicunt esse speciem ultimam et Decialijsimam et in sta homiliem nullum esse amplius speciem constit et ast,
thoritatibus ummorion Philosopborum Graecorum, et testimonij Iurisconm ultorum, Grammaticorums Latinori ueterum nomen speciei non solani
homini, sed etiam ijs, quae sunt infra hominem, ut Thebano et Troiano, is adeo etiamsingillaribus pilis, ut Socrati et Corisco, Sticiaci punis bilo, Parido et oceo, uere et recte tribui posse. Atq; appellationem peciei pectato fimae nonspecie hominis nes equi, sed singularibus hominibus et singulariribus eqitis, aliarumsspecierum indiuiduis esse tribuendam seruata tamen semper hac differentia iit et homo, et equus, et alia similia species dicantur intrinsecae, et essentiales, et diuisibiles, Troianus et Thebanus, antiquus et
neotericiis, et caetera huiusmodi nominentur species extrinsecae et accideri
tales,eodemq; modo ut uperiores illaesiui ibiles Indiuidua uero ipse quo illiniliter appellentiirspecies sed indivisibiles etspecialisiis. addiderent siιperiorum illarim, eo quia diiud in alius species amplius non possunt, nee aliassipecies instast habent. Haec enim est uera et Germanasipecie doctrina ad rectephilosophandion in primis necessaria. Ex qua patet temeraria insiseria Ludovici Vii es in Libello de Explunatione uiugs essentiae, et Ioannis
Riui tu primo uae Dialecticae, quori sters audet renebendere Cicerorinem, eo quod in primo de Inuentione dixit, Troianim et Thebanum esse bota minisspecies Etenim inquit luessecies omnia, quae uti naturae ac essentiaegenerks continet, addits insuper exse aliquii quod est suae esseritiae, non inhaerentis aut materiae, ut homo ei quod est animalis, nempe uitae et sensui rationem adiungit, et album colorato sparsitonem intuitus Troianus nihil
essentiale affert homini, ac ne vir quidem aut Demina materiae nans estρ-xus non ridictionis Ideo mutasse quo iam sexum minus est mirandum, istis niam non migrabant ab eo retione essentiali in diuersam. Haec funt uerba viui uiri alias quidem docti)fimi sed hac in replusquamstati. Nam quis te docuit o nugator, necesse esse ut species omnia, qim sunt naturae et essentiae generis continiat aut oportere ut Troianus ad hoc visi pecies hominu.
144쪽
es en in genere hominum, si utris hominis non essent sipecies rarem quomodo uiri et foeminae essent in genere hominum, si utris hominis species esse nopossent f At inquis ideo mutasse quos dat exum minus est mirandum, quia non migrabunt ab elemone essentiali in diuersam. Ego uero Tibi respondeo, Illos si non ab essentiali, at certe ab accidentali effectione in grasse in diuerα
sum, etsi sexum mutarunt, mutasse etiam genus auoniam qui antea erant in genere uirorum, pos, in foeminarum it contra, qui prius erant in genere Deminarum, o k in uirorum esse coeperunt. Ais ita nibit ualet oblatratio illa Viuis coutra Ciceronem Riuius uero ita scribit, Huic errare iam liquet eos, in quibus est Cicero,qui Thebanum et Troianum species hominis putat, quae non hominis perita se sunt ac nationis quoniam nes ad sentiam hominis pertinent sed ad accidens, neq; defuisiuiiuiduis inqt: d praedicantur, sed in cuius Induit tamen homo formam generis, cum extraordinem sub Hettiae egredimit , ut hominum alius mas allus formitra dominion alius bonus alius multιs. Haec quos tutus, multo quam tiιes ineptior i quidemnem.gat Thebanum et Troianum esse species omitiis cietur quasi dairans concedit eodem hominem induere formam gerieris, cimi, scilicet, extra ordinef ιb tintiae egredimur. Sed quis Te docuit o inepte Gramniaticule, Hominem, etiamsi extra ordinem substititia non egrediamιιr, non posse esse ierumge nus Thebani et Troiatiis et riιrsus Thebanum et Troianum , etiamsi ad sese main bominis non pertinent, non posse obe ueras hominis species scilicet, Tu quo P ex eadem ce baushii, ex qua Uiues, hoc ot ex uolutabro Dialectico At ego contra te dico idem, quod paulo supra coiitra Vitiem diceba, ad constituendam ueram generis et specie naturam rubi seori , quae tι0s di citis, necos ritis esse eas alitu modo loci labere ingetieribus et specimbus naturalibus et ribentialibus, non accidetitalibus et ad essetitiam non per titientibus, qualia futit ea, de quibus niιnc loquimiιr. Quare Tu quos disce
Merum esse id quoi dicit Cicero, Troianim et Thebarum ebe ueras bominis species,
145쪽
s lal species, si non essentiales at certe accidentales, et cognosce ei, quae Tu exserquilini Diale sicctu bauristar contra Ciceronem iugaris, nihil aliud esse nisi mera insanias. At inquis Thebanus et Troianus de Juis indiuidulsis quid non praedicantur, sed in cuius , dis ideo non possunt esse uerae species: omnis enim uera 1pecies exsententia Dialedi: corum de pluribus munero diffrentibus in quid est praedicatur. Audio et in his alijs uerbis tuis duplicem infiniam dialecticam agnosc o, unum quod una ctim Dialecticis putas aliquiesse possespecie uera,quae deorium 1piciat,et de aliquibus instrioribus praemdicetur, quam opinionem nos supra refutauimus, alteram quod ignoras nec generis nec Decieiproprium esse, ut dicatur in quid, aut in quale de suis in frioribus, sed nominis appellativi simplicis, ut nos anted docuimus. Qua qui em ignoratio hoc tibi turpior eis, quod Grammaticam profiteris, et quid nominis appellativi proprium it nunquam intelligere potu jt . Sed ita resumtutis nugatoribus i iis, qui contra Cicer em temere ato impudenter nugari
sunt ausi, nunc redeo ad id, quodpropositum est, hoc est, ad tradendam uera Deciei definitionem nostrum, et ad illam Aduersariorumfalsam funditus euertendam. Est ergo pecies uere, ut nos arbitramur, pars una multitudinis uel totius discreti, eius quod appellatur genus , ut homo et equus a malis, Troianus et Thebanus hominis, Socrates et Coriscus, Stichus et Pamphilus.
Troiani et Thebani, et caeterae ecies tam diui biles quam indivisibiles, et
specialis imae sui cuiuss generis. Qua in definitione dictum est primo pars
loco generis, quoniam, ut supra dixi, cinnis; ecies est pars quaedam, et in genere partium uere posita, tres uero cuiuscunq; totius discreti species pars est, sed tantum eius, quod proprie uocatur genus. Nam quemadmodum su*pra de inlu genus esse totum quoddam discretum ex huis omnibus speciebus eompo itum, sic hoc joco dico speciem esse partem quandam, ex qua uti cum multis alijs componiturgenus, at genus eis ectes,cum sint ad aliquid, uesuti
totum et pars alterum in definitione alterius ponatur. Ergo citerionunia,
praeter partem in bac definitione posita ocum dii rentia ,sive proprietatis
obtinent. Di tinguunt enim speciem a partibus aliorum totorum scri torre, ex quibus non componuntur, tres constitit genera, ut a partibus populi, exercitus, gregis, armenti, quae licet con ' ex partibus,non tamen ex Jpecie
bus suis Noli enim partes gregis et armenti proprie sunt species gregis et armenti. Quod uero in tiue addidimus, exempli causa, ut homo et equus animal s, id scimus, quia Dialectici etiam ipsi ita faciunt, et quid uerum os, hominem et equum esse ecies animalis, naturales cilicet, et essentiales: Deinde, I hebanus et Troianus hominis,quia Thebani et Troiani et caeteri
146쪽
similes populi uere fiunt species et 'rinae hominis, Ilion intrinsecae et egenistises, ut illae fui eriores, ut saltem extrinsecie et accidentales, ut recti medicit Cicero, et efiime illi duo inepti quos ante refutaui. Po tremo ut Socram te et Coriscus, Stichus et Pampbilus, quoniam summi Pbilosopbi Graeci, et Iurisconsulti, Graminutici pieteres Latini, cum exempla singularium et intimiduarum specierum utrerre uolunt, bis atque alijs huiusnodi nominibus proprijs et indiuiduis utuntur Ars ut quam erit Sime intelligatur quale nos uolumus esse idgenus uisub citur species, et quales intelligamus species tam diui ibiles qtiam initusibiles, ad extremum id per quam accommodata similitudine quasi ante oculos ponimus, hoc modo uigenus, hoc rit, animal exempli causa, sit tanquam exercitus quidam militum, species uero diui ibimiis tanquam legio una, ut homo uel equus, altera uero species diuisibilis, inmquam cohors una, ut Troianus uel Tbebanus, Dardanius uel Cadmeus, pomstremo individuum uel species indiuidua tanquam miles unus singularis corabortisuae comparatus Talia enim nos esse genera, tam naturalia et mathemmatica, qua oratoria et aliora quoruncas generre et scriptoru ,et tales stemetes tam diui ibiles qum quae diuidi non possunt , arbitramur. Atq; ita degenere, et pectesentiendum est omnibus, qui uere et rectepbiloyopbari uoαIunt, neglectis et contemptis omnibus nugis Dialecticorum, si muls deri se explosa falsa illa opinione eorum,qui ite putant nullam posse ejbe specie,
nisi quae constituatur perdiderentia siue proprietates generis essentiales, cum id etiam, quemadmodum supra docui, per disterentia situ proprietates extrinsecus et non essentiales percommode fieripositi, concedente id ais se sentiente communi omnium loquendi consuetudine et usu scribendi do ti)fismorum quorunculis authorum. Sic igitur pecies a nobis de in tur,et omnia definitionis nostrae partium raec est ratio munc excutiamus definitionem specie Aduersariorum, et os,ndamus eadem plane uitia bic ab eis, is etii plura et maiora quam in genere definiendo fuisse admissa Porpbγrius, et una cum Porpbrio omnes Dialactici uno ore speciem esse aiunt, quae deplu ribus numero disserentibus in quid est praedicatur, ut homo et equus. Haec est in umina definitio pecie Dialecticorum, in qua, ut omittam id quamuis leue ullium, quodnsllum rit appo itumgenus, item illud aliud eorum qui multo magis indocte et barbare apponunt uniuersale, uel praedicabile loco generis, quae a nobis uprafuerunt reprehensi, ut inquam haec omittam Primum I lus est uitium, quod etiam supra refutauimus in definitione generis Diale ctici quod non res quae uere dispecies, Icd nomen peciei hoc est nomen appellativum implex depnitur. Nams, ut upra multoties iam dictum rit.
147쪽
Galeno reprebensum et eodem modo peccat , ut qui populi et exercitus non tanquam rerum, sed tanquam nominum desinitiones fert dicens, populum uel exercitum esse qui dicatur uel praedicatur de pluribus, et caetera, ut ante dixi . Quae definitiones si populus et exercitus colliderentur, ut nomina sunt sine ut i dubitatione uerae sunt. Dici enim et praedicari de pluribIA tion rem rum, sed imminum propriim est, ut iam toties monui Praeterea etiamsi peαcies nomen esset, quod saepe accidit in peciebus rominum definis idis, tamen
adhuc ingenti et foedo uitio laboraret isti definitis,quia1pecies, ut d ecies est, semper est pars generis, et semper bursim ad genus et ad totum suum discremtum ripicit, ut ante dixi, ii quam deorsum uersum conuertitur. Nud ut deorsum 1 icit 'eciei proprietate amittit, et non amplius Decies, sedget: debet appellari. Et hoc rit illud quod Cicero in primo de Inuentioli supra imtato ait, Eundem rem saepe ut genus, alij partem esse, Homo enim cum adsuperiora respicit, hoc est, ad ultimul, proprie species est, cum itero ut ad instinriora spectet, detorquetur, ut ad Troianum uel Thebanum, uel ad singularia hominis,stitim ex specie efficitur genus, diuersa enim comparatio, diuersum ei comparat nomen O uod etiam confirmati odii bus Agricola quihpecie
definiens dixit, eam esse in quam sub se comprehensam diuiditur genus, quasi
innuens speciem semper ad suum genus, ursi aspicere, utiqua deorsum, Et re te quidem. Num ci species sine ulla dubitatione sit pars quaedam, quemadmodum pars semper fursim ad sum totum contiersa est, sic etiamspecies ud suum genus. Et rursus quemadmodum absurdi est dicere, partem,
ut pars rit, deorsum ad partes suas spe lare, sic etiam stirmare specieiu, iit species est, deorsum ad alius partessuas esse conuersam. Exstιibus manife si apparet tiscitia, uis ignorantia Dialecticorum , qui in desintendaspecie,
non solim illud Qtium admiserunt, quod nomen rei pro re ipsa definierim sed etiam illud multo grauius, qlιod putauerunt sipeciei omen, dici de rebus, non ut de partibiι quibi lain, quae sursum ad uum totii, si ue genus spe te sed ut de totis su egeneribus, quae deorium aspiciatit ad partes suas , et eis. tangi ne id scomposita contineant Q odrionsecus ab urdum Hs ac si quis diceret partem, ut pars hi, non ut olim est, continere alius sub se parrates. Nam species, ut dixi, cum semper pars quaedam generis Ait ut primis illis immitium authoribus placuit, trutiquam feripotest, ut quatenus talis HI, contiirere ulla non contineri ab alio dicatur. Ergo haec sunt duo maxime
148쪽
Dialectico u errata in definienda specie admissa. Quod autem alunt sis ected ei non solum de pluribus, sed etiam numero disserentibus, tertium est erra. ium bit duobus illis seupra dicitis leuius. Omne enun quod destri, ut et ante monui, et infra clarius in Capite Mequenti dicetur, uelspecie uel genere disse fert D tyrre autem numero et esse idem numero eo modo,quo ipsi intelligui, nemo uir uim dixit, nisi Dialect cus, hoc est, linguarum deprauator, et praue Io uendi Author Nam quod aiunt Platonem, et Socratem, et alia quaecunq; duo ui uiduageneris humani diferre numero, non est uerum,quia non dideo rentem, fiet eunt m babent numerum, hoc est, unitatem, et uters eorum est unus, quo fit ut distrant non numero, bethpecie, cumsint duae d sterentes species indiuisii biles generis Troianorum uelgeneris hominum: sic enim steae cie non numero diserunt omnia indiuidua D ferre aut numero recte diis euntur duo globi hominum, quorum alter decem homines, exempli causa,alm ter uiginti contineat, quia habent diserentem numeru At Socrates et Platocum, ut dixi, ters eoru unus fit,quomodo possunt di ferre mimeror Equiisdem non uideo quilo Sint Praeterea communiter loquentes dicimus tinunt numero, duo numero, decem numero, et sic in insinitum, ut hic loquendi in dus comm iter ad numerum semper restratur. Quare nescio qua ratione
Diale lici eum, ad id quod est esse disterens, uel idem numero detorquere ueαIint. Nam cum illa in eade magnitudine quae habent eandem magnitudine. et differunt magnitudine quae habent diuersam, cur non eatem numero etiam sint ea, quae habent ei dem ni erum et diuersa quae diuersum Quocirca individui homines singillatim accepti et eodem numero praediti, non possunt distore ni ero, ni etiam differunt magnitudine, quae unam et eandem barabent magnitudinem, putabipedalem uel tripedalem. Quod st con ideres eaαdevi indiuidua non ut singula sunt unim numero perse, sed ut furit spectes generis fui, non immerito dicentur disterre specie, quia sunt unius et eiusdem gener species inter se disrrentes. Sed de hoc post a latius in Capite de difffirentia. Nunc tanti modo Le torem admonitum esse uolt us, in de initione specie a Dialecticis e me adiection fuisse illud, ni ero digerentibus, imitam indiuidii singilla perse non, ero, sed pecie et alijs multis modis disierunt, ut magnitudine, paruitate, nobilitate, diuitijs, et caeteris huius ini nodi Atq; etiam quia pars haec desinitionis est superuacanea,et id quod deinfinitur a nullod ferre facit, cum omnia tum genera et species, quam indiuimdua, si uera esset torrentia illa nimieri dialectica, pcssent eo modo dicit finferre umero C a quemadmodum init erundis hominibus dicimus uine esse Socratem, istum Platonem.et sic reliquos. Elpropterea Socrates et Plato
149쪽
ITCUN Dus , a Dialictis dicuntur disterre numero, sic etiam in numeransis speciebus uel teneribus, dicimus haec it species humana illa est species equina, hoc est
genus animalium, illud est genus arborum, et caetera atque ideo qua ratione singuli homines, eadem quos genera et species inter se numero disserre non male dicerentur. Sed recte dici non possunt, quia falsum est indiuidua singi, latim inter se iij rre numero, et propterea valde errauerunt modulphus Agricola, et Ludovicus Viues, et ali quicunq; hunc falsum numeridis premtiam in de initione specie tanquam ueram in confliderate receperunt, et apri probauerunt. Sed quod in fine definitionis adduntspeciem dicisiue praedicari in quid est, hoc uero eodem modo falsum est, quemadmodum supra diximus, in definitione generis Dialectici, quia species, ut sipecies et res uera est , de nullo proprie dicitur, nec in quid nec in quale, sed hoc proprium est nominu sub tintiui uel adiectivi, ut supra docuimus in definitione nominis substintiui et adiectivi. Quare sit definitio nostra nominis ubi tintiui et adtestrui uera es ut certe est, haec definitio speciei dialectica nullo pacto uera es Repotest Xuiussi partes omnes falsae sunt, aut superuacuae, alit barbarae, ut diximus, certe nec exempla, quae ad eam confirmandam teruntur, vera erunt: Num et homo et equus species quidemsunt, sed ut in animali, hoc est, ingenere suo comtinentur, non ut ipse alia continent: haec enim habitudo continendi et decim sum aspiciendi, non pecierum se generum propria est. Ex quibus a poet
in definitione sis eoiei dialecticae nihil esse fani, hoc est, nisi uel falsum velfια
peruacuum uel ridiculum. Quamobrem qui recte philosophari cupiunt, nullo pacto definitionem hanc jeciei Dialecticam sequantur , sed aut illam quam nos upra posuimus, ut illam ciceronis, quae utitur nomine partis pro nomisne speciei, hoc modo, pars est, quae ubest generi, aut denis illam Rodulpes Agricola, quam supra diximus,quae talis est, Species est in quam subse comae
prebensam diuiditur genus. Hae enim omnes suut uerae et recte. Nam illa
quam cicero asstri in Topicis, sic dicens, Forma est notio, cuius diserentia ad caputgeneris et quasi ad fontem Hirripotest, non Ciceroni ut upra dis xi sed uel Aristitelis, uel Stoicorum est, et hoc uitio maxime Ialorat, quod dicendo speciem esse notionem, rem definit non ut extra mentem exijtit, vera, sed ut in mente, tanquam in speculo posita est et cognita. nem des uniendi modum etiam diximus esse uitiosum. Res enim non ut cognoscuntur et intelliguntur, sed ut sunt et ex huit reuera extra cogitationem no Iram deri finiri debent. Quod et in nostra si periori de initionegeneris etspeciei, et in il ullis omnibus. quas dixi eruatum est. Ex quo patet in defitiitione ge-
uitium fuisse admisium a Stoicis utch Dialecticis. neri ac specieridem pene uitium fuisbe admissui
150쪽
L. I B E Rstoici et mea definierunt ut cognita et in mente collocata Dialectici uero ut appellationes ac nomina in uoce posita. Quorum utrunc uitio igimum est. Sed hic mihi occurrunt quidam Dialectici dicentes, illa quae a nobis definita sum genera e 1pecies, non esse uera genera neque uera species dialecticas, etpbicos bicas, sedgrammaticuet oratorius, quae longe a diale ticis et philo sopbicis disserunt ut ter enim accipere res et rerum uocabula Dialecticosetibilos bor, liter Grammaticos et Oratores et propterea quae diximus nihil aduersari Dialecticis suo quoda etpriuato more loquetibus, nec accipie*sibus res, et uoces rerum eodem modo,quo alij faciunt. Licere iiim unicuis aiunt in arte sua ut uult loqui , et tam rebus quim uerbis suo modo uti: Quae Dialecticorum responsio, licet ussis adeo absurda et indocta sit, ut nulαla nec absurdior nec itido litor p*ia excogitari, tamen ut uideo sit a pleris' etiam docti)ssimis Viris recipitur et approbatur, ut putetit u isidu.ta tueri esse linguas, et duas disterentes rerum naturus illam Dialeeticorum et Pbimios borum, et illam Grammaticorum et Oratorum allorus Scriptorum, et
utrisq; licitum e suo modo, hujs uerbw, qt vlibet diuersis loquiescribere. At ego una cum Laurentio Valensii coiitra dico, neminem rectepbilonsopbantem olere, ac ne debere quidem in ueritate nitriἷganda, recedere ab usitatu et comminii omnium loquendi consuetudine, et quasi a uia uulgo trita et filicibusItrata, qualis est illa Grammaticorum et Oratorum: Et illud triadiurigo quemadmodulintriuisa animatorum quam inanimatoruina eade est eri in natura sic etiam omnium latine loquentium es e unam eandemq;lati iam linguam tacut unam et Graecorum Graecam et Arabum Arabicam: nec aliam Dialecticorum etibilosophortor, alia)n Grammaticorum et oram
torum esse stilliendam, ut ipsiplusquam stilii Sime arbitra itur Nisi forte quibusdam in uocibus, quas utrica ipsit ibi pepererunt, ad exprimenda et iugnifica idus res ab ipsis inuentas,uel ab alijsantem linquam nominatas. Quiαbus in casibus licet iova ingere,ais impotiere nomitia Id bac tantum coraditione, ut resilia, quibus nomina imponuntiιr,sint uel uerae uel iιtiles, uel necessari , uel alton delectationis aliquid fere ites. Nam extra bos casus nemitii fas est, ut Graeci dicunt oνοματοαοιῶν, hoc est,noua nomina ingere, nisspopulo, Quem peties arbitriim est, et ius et iiorma loq1ιetidi, ut recte in quit Horatius. Atq; ideo Dialectici non recte faciutritae maximum comumittim uitium, qui primim impudenter et barbare tiominant res ase non inuentus, et ab alijs ante nominatus, ut exempligratia, qtiae Gramatici et Oratores iam iiιde a principio tι0cauerim nomitia uerba, adiectiva substititiua
Dppo ita apposita, propositiones, Pimptiones, et plurima alia huiusmodi,