장음표시 사용
181쪽
distinguendis homon mias et amphibologias ne ex eo quod aliqua diuersa habent idem nomen, ea prorsus eadem esse existimentur et d 1 utantes non ad idem sed ad diuersa restrentes animum, occal onem nanciscuntur, et frinstra concertandi et protrahendae incassum di ut itionis: In f non 'mIs uero et polyon mis rebus , ne eandem rem fars iu die furi, eodem semper nomine utamur, sed identidem uariemtos elocutionem: quod non tum ad dis atan iudis adibilosophandum, quam ad copiam et ad ora itum orationis pertinet. Atq; ideo haec Grammaticorum ac Rhetorum magis propria fiunt,quam Dialacticorum et Philosophorum. Quae tamen omnia ego paulo fusius explicanda censui, ut et eorum ueritas magis ellicesceret, quae nec Grammaticis adhuc, ne a Rhetoribus fatis fuerat explicata et clarius appareret barbaries uis ignorantia Dialecticorum praesertim nostri temporis Barbaries, eo quod praetermi)yis antiquis et probatis nominibus, introduxerunt inibilosophiam uocabula plusquambarbari, immutantes et peruertentes omnia nam pro phibolis siue ambiguis, intruserunt equivoca aequivocantia: pro homonγα missiue cognominibus, equivoca aequivocata pro synonymissiue cognomis
natis, univoca uniuocantii pro pol ori missiue multinomis, univcca unis: vocata et omnino pro homonymia aequivocationem, pro isnon mia unio itionem, quae non modo dicere, sed ne audire quidem dolitus quisquam aequo animo patiatur. Ignorantia uero quoniam isti aequivoca et univoca, no solum sunt barbara, sed etiam partimfusa, partim inutili partim etiam rectes bis Iosephari cupientibus contraria falsa, quia cum int, ut ipsi a firmant, uni uersalia dialectica, et talia uniuersalia a nobis supra probatafuerint non esse vera, non possunt univoca et aequivoca Diale ticorum non esse fuga Praeteri rea cum ab ipsis definiantur perinde ac si res essent, aiunt enim, univoca et
aequivoca esse ea, quae nomen habent commune, et cxtera, et habere nomen commune rerum maxime proprium sit, non nominum tamen poska tanquam
miti definitionis suae, eisdem univocis et equivocis, tanquam uocibus iacti aquam rebus tribuunt, ut de multis dicantur et praedicentur quod feri non potes', cum dici ac praedicari, ut supra flandimus, non rerum, sed uocum sit propriti, proprie enim uoces dictitur et praedicitur no res etsi quando haeea jectio dicendi et praedicandi rebus tribuatur, id non si vocum ac nominum suoru ope et auxilio fit. Quare etiam propter bassc causam, univoca et equis uoca non possunt 1be uera, ni i tanquam Centaliri ac Minotauri quidam ex duabus naturis diuersis Ont composita, hoc est, ex rebus et uerbis Numi
182쪽
tues certo sciunt de rebusne an de nominibus loquantur . Inutilia uero pubquoniam cum homondimae 6nondima Diales corum falsa sint, et eadem uera a Grammaticis ad quora artem pertinent ante essent tradita, quid opus erat ut de univocis et equivocis Diale fici denuo nobis nouam quandam, et quasi portentosum traderent do trinam certe nihil opus fuerat. At enim inquiunt eorum cognitio prodest ad ueritatem rerum inuest gandam, ac ne iudi luitando, ut ipsi dicunt, uersemur in equivoco. Immo uero non solum, mitrum horum Iaciunt, sed contra potius id quod supra tertio loco posui, mari
xime obsunt: nam dum sequuntur suam istini fusi simam acstulti)yimum dotadtrinam univocorum et equivocorum, et dum o idue inter se delac re, an mquam de anu caprina altercantur, prope in duobus annorum millibus, nondirdefinire potuerunt utrum ens de substititia et accidente dicatur univoce, uti aequivoce, an uero etiam analogice: Iampraeter aequinocationem et uniuocumtionem, introduxerunt etiam analogationem, quasi tertiam quanda diali. timeam stoliditatem . Tot enim in hac quaestione propemodum sunt sententiae, quot illorum se lae ali enim aliter dicunt, nec ullo pacto postunt conuenire, aut ueritatem reperire nec mirum, cum in falsitate non possit inueniri ueristes nam cumfulsi in uniuersalia, ut dixi, et equivoca et univocasin unis versalia,quiposeunt aequivoca et univoca non esse sal a s Ad hunc igitur mota
dum recte philosophaturis, maxime noxia est univocorum et aequivocorMudoctrina, non solum in ea, quam dixi, quaestione dijudicanda, sed etia in alijsquaplurimis similibus. Quod si uel ignorata uel rete tu istirum falsa traditatione, homines sequerentur ueram naturam rerum ac uerborum, nequaquam
dubitarent nec dubitandum putarent, quin eodem plane modo ens situ res diis catur desubstititia et accidente, quomodo dicitur animal de rationali et irram: tionali, siue de homine et bruto Tum enim uere en siue res,est genus substantie et accidentis, quam animal hominis ac bruti et tam proprie dicitur ens sive res desubstant a et accidente, quam animal de bomine et bruto nec inditer bae ulla di disserentia, nisi quod ens situ res est generali)yimum et suαpremum genus,amma uerogenus intermedium,et quod entis iue rei nomen
dicitur de omnibus, animalis uero non nisi de aliquibus, ut aperti me condistabit ex arbor no stragenerica, quam insta sumus descripturi Quare quod ad generum ueritatem velfalsitatem,magnitudinem uelparuitutem, et omni ad eorum uarietatem diuersitatems pertinet, qui aliquid horum scire u ipit,ad caput illud confugiat. Nunc uti ossensum putamus, homon m etpora bonIma esse res noti uoces, sisnonyma uero et an bibola siue ambigua uoces
non res ac Dialecticos simulat barbaro imperite icisse,quiprinia relictis
183쪽
neteribus et probatis nominibus nouas quasdam et tanquam prod giosas vo ces introduxerunt. Deinde univoca et aequivocastituerunt, partim fessa, partim inutilia, partim etiam philosophiae candidatis noxia casaed inmdere uoluerit, is prius oportebit, defindat uniuersalia, cum antea a nobis luna cum uniuersalibus, tanquam uniuersalia uerint refutata. Deinde, ut reddat rationem, cur non maxime reprebendendi sint Dialactici, qui conbube de bis scripserunt, ut ex eorum scriptis discerni non queat, utrum de rebus ne an de nominibus loquantxr uisbaec de unciuocis et aquiliocis. Supersunt analoga qualia dicunt esse en et unum, quae ut pleris Dialecticorarum colendunt, de substintia et accidente analogice praedicantur. Quae ipsa quos cum stituantur uniuersalia, una cum uniuersalibus a nobis labefastata corruerint nece ye est ut omittam interim istim analogorum Dialicticorum inductionem esse uanam et Ibutum, uel ob hoc,quod nullum estgenus,quod nouliquo modo analogice praedicari ideatur, hoc est, per prius et post rius, ut ipssi exponut Na ex duabus partibus in quas Irre omnegenus diuiditur, una semper apparet nobilior et praestiatior altera, ut in diuisione animalis ratiorunale quam irrationale, homo quain brutum qua ob causam si analoga essent aliquid, nullum genus non set analogum: et propterea non recte ab univocis et aequivocis distinguerentur, cum etiam in his necessario fit anaIogia, et alis quid, quo perprius dicatur uelpo larius . Quid enim causae est, cur non ita perprius animal dici uideatur de homine quam de bruto, sicut en desublatia quam accidente etsi hoc, cur non illus Qvocirca eadem imperitia et cin quivoca et univoca et analogia Dialecticis fuerunt introducta.
De denominatiuis , et reIi. Irix capitibus ante praedicamentoruuestiperuacaneis iteOIss.
mbo capite nihil babeo utilis aut necessari ad directephilosiophandum quodseruandum esse moneam,
uin uel Dperiiacaneum, ne quisquam id legens, decipiatur. Nam quae hic dicuntur ab A ristotele de Denominatiuis icet uera sint, tamen ea philosophiae - 2 studiosii, antequam a philosophandu veniant, inter pra cepta Grunnnaticorum didicisse debent. Quae usq; adeo puerilia de non dissiciliasunt, ut inter Grammaticae rudimenta tradanturi. eadem enim,
184쪽
denominatio, quae ea,quae a Grammaticis appellantur derivativa, ut montonus a monte, et Gram naticus a Grammatica . Quod sideriuatiua inter Dida Iectica principia sunt numeranda, cur non etiam reliqua nominum accidentia ibidem traiantur quae ratio fuit, ut derivativa ponenda uiderentur gentos uero, numerm figura, et alia huiusmodipraetermittenda fuerte inibi nutauitetur esse posse, quae fatis idonea fit. Post denominatiua, stitim sequunturalia quaedam capita non tam serio refutanda, qxm ridendo contemnenda uel tanquam eo tem moto puerilia sicut superiora illa, et ad Grammaticam pertimnentia, ut illud inρὶ τῶν λεγομένων , hoc di de ijs, quae dicuntur, uel tauqua plane falsi, et partim supra refutata in Capite de uera rerum diuisit omne, partim insta refutanda in capite de Subtintia, ut illud αερι τῶν Ο,των, hoc est de iis, quae sunt et caetera i s in finem Antepraedicamentor M. Naibi inuiore ex parte sermo est de ij quae , ιι Dialectici putant, dicuntur aut de subiecto nec sunt in subiecto, ut sub tintiae fecundae, siue uiae alia aut
dicuntur de subiecto et sunt in subiecto, ut accidentia uniuersalia quae omnia nos supra, ut arbitramur, ita refutauimus et labefactauimus, iit peremus neminem unquam ore qui ea recte positi derendere. Iare his omi; istantsi illud dica, ex repugnantia borum, quae dixi, capitum inter se, et ut ita dicam, monstro state, tantam esse natam disicordiam inter Arti telis Interpretes de subiecto, iuedit Graeci dicunt, de scopo libri Praedicamentorum. ιι in duombus prope millibus annorum nondum fatis judicari potuerit, qua de re agat Ar titeles in eo libro Nam aliqui,quorum imus fuit A lexander, ut recitat Ammonius, dixerunt, Aristitelem ibi tralitare solummodo de uocibus, moti uerbis illus, cum ait, Eorum quae dicuntur, et caetera Ali uero ii quorum numero fuit Eu hibuis, asseruerunt eum ibidem agere tant modo de rebus, propter illa iιerba, cum dicit, Eorum quae sunt,et uetera Adi uero, ut Porrap rius, affrmauerιιnt de conceptibus mentis solum ab Arhbtele in eo libro uerba feri propterea quod decem genera in multis cogitantur et sunt , ut ipsit iu t, τεξογ hoc tit, po krius genita, quae exstitit in mente norastra. Sed post bos omnes exorti sunt quidam alij in quibus extitit Iamblicta et ipse Ammonius, qui improbatis omniiιm superiorum opinionibus dixerunt, Arisbtelis scopum fuisse in libro praedicantentorum trai ita re non de uocibus solis, nec de rebus solis, nec de conceptibus folis, sed de uocibus res significum tibiis per medios conceptus, uis ita ne unquam possent reprehendi congestis mul milibus aliora opitiionibus, quas inpi latim repreheliderant, ex multis qua isiimplicibus scopis imum tantum e compos tum scopum libri praedis.
185쪽
aut generi humano necessariam . At ego contra dico Ammoni, multo magis
falsam, magiys absurdum esse tuam et Iamblici opinione, qu in illam Alexadra, Et tithis,et Po Di ij. Illi enim non putauerunt propositum Disse Ari Hielis in uno eodems libro , ut de rebus tam diuersiis , et natura contrarissdissereret, et recte quidem putauerunt. Nήm quae malum est Ammoni isti tua sic itum monstrosa compositio Atinquu Aristoteles pertra tutis de uomeibus significantibus res, non immerito attingit etiam iuuires et quoniam res intelligi non possunt nisi per medios conceptus, idcirco etiam ipsos conceruptus non negligendos, nes praetermittendos putauit: banc enim tam egregia, tam praeclaram, tam monstro sic itui rationem asstrs. Sed dic inibio Ammmoni, nonne Grammatici ipsi quos in libris suis loquuntur de uocibus res signiscantibus per medios conceptus fieri hoc non negabis, nisi iri putu in Grammatica tradi uoces nihil prorsus significantes et nullis conceptibus ad inteligendum egentes, quod 1 absurdi yimum. Nonne etiam Rhetores in prima parte elocutionis rhetoricae, quae ad uerba pertinet dem quod Grammatici faciunt floc est, nonne ipsi quos Rhetores uocibus suis per medios conceptus res ignificant f certe ues hoc opinor inficiaberis, non enim potest ulla uox uere significare, nisi res quae significentur uere adsint , et nisi ueregie medios conceptus ab humana mente apprebendantur. Qitae cum ita sint,
aerus est iste tuus scopus , quonam pasto quaeso euades ais euitabis, ain
turpiter ocedere cogaris, eundem etiam este scopum et Grammaticae,et immae partis elocutionis rhetoricae, qui et :bri prHicamentorum 'quando quiαdem, tam in Arammaticis et rhetoricis, quam in praedicamentis, ut tu uis, de uocibus res lam Mantibus per medios conceptus agatur et si concedes, ex pecto ut mihi reddas rationem, qui dueniat in libris tam diuersurum artium,
et facultatum esse unum et euntem scopum sen negaueris, rursu intelligere cupio, quaenam sit ratio tuae stius tam absurdae, tamq; impredentis negationis. Sed ne ego strittio qui rationem ullius rei qua ram ct hominibus omni prorsus ratione carentibus. Hac igitur de causa dixi opinionem Ammoni et lamblici
de scopo libri praedicamentorum, utpote monstro in spe multo magisfalsam magissu abstιrdam, quam dam Alexandri Eustatb , et Porpb rq ex quo ignificare uolui, neque istas esse uer cum Aristoteles reuera sibi ipse non
186쪽
utpote addictiti et tanquam seruum pecus, dum aut non intelligunt, aut nomlunt, aut non audent dicere Aristit elem erras'e, et quid diceret reuera nescis uisbe unicum ipso Arisbtele in maximis errorum tenebris uersantur nee Arhhielem uere interpretantur, nec ueritatem ullam issequuntur, eo quod in falsitate non potest inueniri ueritus. Sed post a quam illi potius una cum Aristit eleerrare, quam ueritatem dicere uoluerunt, Ego quisum, tu inquit Horatili , Nullius addictis iurare in uerba magistri, et solum ueritatem fe-quor circumaperte ut res se habet Aristiteles in illis Antepraedicamentis
prorsu nescit quid dicat, aut quid sibi uelit, dimi modo de uocibus , modo de
rebus, modo de conceptibus bermonem habere uidetur et dum per mili annc set amplius miro unquam exsectatoribus illius ruere intelligere potuit, otiis
esset uerus scopus libri praedicamentorum it denis dum is scopus a nemine unquam erat intelligendum nisi scilicet, magno quodam Deorum beneficio, natum esseet Iamblicns, qui primus, ut opitior, uidissest putauit, qtia de re ageret Aristiteles in eo libro, hoc di de uocibus res ignificantibus per medios concepitμ, quasi dicus de rebus compositis ex tribris diuersis naturis, qua essunt chimaerae, et Centauri, caeteras huiusmodi monstra Poetarum. Quae pro toto nihilo uti magis falsa et absurda. quam bona pars eorum quae Ar bteles in Antepraedicamentis dicit, dum more suo interscribendum non discernit uoces a rebus, tres res a uocibus, nes has utrus a conceptibns fiamnia miscet, turbat, confundit. Eorum quae sulit, inquit, quaedam e subi Et aliq/ι dicuntur, in subiecto autem nullo sunt, quorum veriorum rura pars manifula ad uoces pertinet vocum enim proprium est dici, reliqua uero me dubio ediat ad res, ut exemplo hominis,'itod istic positum 1i, aperte declaratur. Sed quaenam malum est isti farrago tua o Ari 'teles Dum uis aliqua desubiecto dici, uoces designas dum addis ea in subiecto non isse res Ignificas, et tu ut dixi, monstrum nobis allers ex diuersiis et contrariis nam
turis composilit . Quare apage in iratam crucem, et facesse cum tuis i tu Antepraedicamentis, iram quid H in eis utile cognitu, id Iutis supers tum a Grammaticis est traditum, tio etiam a tiobis is ruexplicatum Ost aute
187쪽
tantummodo unum et summum et uerum et generali mumgeniis oratorium, quod Vt,genus re-τum sex autem illa transcendentia Dialecticorum et decem praedicamenta ristotelis, et tria Lam
ONSTITUTO iam et stibilito uere quid figenus,quid Decies, quid diffrentur, quid proprium, quid commune: et fingillatim refutritis explosisq; primum omnibu3 Diam
Iedlicorimuntuer ussiue praedicabilibus, deinde etiaa qui uocμ, uniusc8, et analogis, caeteris . Antepraedimcumentorum nugis consequens erat, sit ordinem coeptum struare uolebamus, ut stitim transiremus ad Categoria sive Praedicamenta,
ni uocant, Aristitelis haec enim; titim post uniuersalia, ijs qui Dialecticam discere cupiunt i publicis gdimns s discenda proponuntur sed ut melius et facilius inteligatur, ea quae dicturisumus ab Vs quae uocantur transcende. tia mihi uisum,1 spe ordienda at prius 'tuendum rem iuegenus rerum
esse unum uerum et generalij imum omnium genus, caetera uero quae struit tu transcendentia, aut fuga esse, aut sub genere rerum subiecta. Quoproinbuto multo facilius erit si rideresub tintia et caetera praedicamenta Arillo telis non Hegenera generalijsima, ut Dialecticis Llte arbitrantar Ante semnia enim nobis principia ueritatis tradentibus euellenda uis extirpanda
est ex animis hominum, fusi fima illa opinro, quae iam amplius mille ann rumpene in omnibus philosophorum scholis dominata est, uidelicet, ese decegenera rerum generalissima quo nihil magisfalbum, iugly s absurdum excogitari potest. Nam si con tibi rem siluerenus rerum esse summum acgen rub ἰimum genus, pro icto nullum aliud poni ucstitui supremumgenus pol irit. Sed ut iam ueniamus aso kndendum id quod propositum rit, Dialectiei
author partim Aristitele, partima ij nescioquibus, sex esse ea, quae uom, cantur transcendetra existimant, nempe eris, Mnti, aliquid, uerum, bonum, et rem ex quibus tamen ens tanquam omnium regem ais imperatorem Itiαtuunt, si quidem ad ens reliqua omnia facile reduci arbitrantur. Aiunt enim
unum nihil aliud esse, nisi ens in se mitu sum aliquid qua i aliud quid, hoe est, en diuisum ab omniatio:ucrum ut en appreheditur ab intelle tu bonum
188쪽
At nos contra prorsus haec omnia sentientes prius nostra uera confirmare uolumul quam aduersaria fuga refutare . tas dicinius et firmamu in tota
rerum natura, et in buc immensa mundi uniuersitate esse tantum unum, uersi summum, ac generali ramum genus iue transcendens, silue categoriam, siue proesicamentum,sive quomodocunq; aliter allellare placet in quo genere reliqua omitia inferiora ac pene innumerabilia genera continentur, quod est, genus rerum, siue res, accipiendo tamen rem non proprie ea figurate pro omnibus rebu3. In curios fleueri conjitutione, quod primum diximus, Dum esse tantu modo unum ac sininum, id bac de caust icimus, ut excluderemus et ei ceremus primum ista quinq; alia, quae supra memorauimus transcenden, tia, eris, unum, aliquid, uerum bonum. Deinde illa decem mitelis an, topere celebrata gemera, qllae uocantur praedicamenta, hoc est, fit tintiam, quantitatem, qualitatem, relationem, actionem, pa)fionem, ubi, quanto siti
tum esse, et habere quorum omnium tam praedicamentorum quam transcem dentium, nullum uere nec transcendens, nec genus summum 6t, nec generi rerum uulo modo par aut aequale Nans ut incipiam aba pe tatis transcendi dentibus, ea omnia praeter rem, ut recite inquit Laurentius Vada in primo
Diale sicae buae libro, cap. I. nequaquam transcendentia uere sunt, etsi secies quaedam et partes rei sit uegeneris rerum,cum tauquam Jecialia quaedaei compositiora resoluantur et quaisi retexantur in em, siue conceptum rei, tanquam in generature quiddam et superius si quidem ens reuera particimpium di, quod resoluitur in suum antecedens cu relativo et uerbo substintivo, sicut alia participia et quemadmodum legens se is qui legit,uel homo qui leαgit, et scribens 1 is qui scribit, uel homo quiscribίt, sic ens,ibit ullud est, ni1ἰ id quod est, uel ea res quae est iniare Dialectici dum eas rei aequare, et
transcendens facere conantur, perinde faciunt ac si legentem uel scribentem homini aequare uellent non intelligentes omnem quidem legente uel scrobentem cye boni nem, non contra, c; multi sint boni ne qui non solum non crιαbunt nec legunt, sed neclegere qui rem aut scribere didicerant. Praeterea nec
illud animaduertui, nomen rei solere tributio sola ijs, quae sunt, sed etia ijs,
quae non sunt ut cum aliquis loquitur de Centauris et Chimaera, et eum tocimus loqui de rebus, quae non urit, nec unquam fuerurit. At nomen eritis,
ut etiam fitetur boteles debis psiis rebus nequaquam proprie uidetur dimci pose, tu i quis si te non vereatur stiloqui, ut dicat eritia quae non junt.
189쪽
Ex quibus apparet nomen entis minus commune spe quam nomen ret,et Lia lecticos perueri yimefacere, dum ens rei aequare et trascendens Ocere. nantur. Similis imperitia decipiuntur, cum etiam alia quatuor, unum, ali quid bonum e uerum transcendenti faciunt, et unum quodlibet eorum rei qua1 ranam oui adaequant. Nam, ut idem Valla uere inquit, unum nihil aliud est si una res, aliquid aliqua res, bonum bona res , uerum uera res,
fue ueritas quae omnia non tam uidentur esse res subiectae, quam modi qui eam rerum subiectarum,quiper contraria diuisit alternatim ac divisim omniam rebus accidunt i ii quidem necessὸ est, omnem rem esse aut unum aut museta, ut aliquid aut nihil, aut bonum aut malum, aut uerum aut fum Ais ideo aen uidentur haecgeneri rerum ullo modo posse aequari, ac transcendenαtia uocari, tu i quis orte tamstultus est ut putet totum aliquidparti suae pardis aequale inuen: ri posse. His igitur de causiis nos una cum Valla existimamus , et pro certo habemus rem esse unum, et solum transcendens, saltem in tu allatini caetera uero omnia, quae transcendentia dicuntur,eise partes rei, et cum re nequaquam aequania. Vt omittam interim primo illam tranae scendentium interpretationem,quam a Dialacticis supraferi riximus, magna ex parte esse fam et barbaram quis enim recte loquens unquam dixit aut
tinu esse en in se indiuisum aut aliquid esse aliud quis quomodo hoc uerum esse potest apud Graecos, qui non aliquidsedis dicunt f Deinde illam plura
transcendentium positionem, quae prorsus nugatoria et nvilius veritatis inα uestigationi aut inuentioni utilis. Quis enim unqua nisi Dialecticus garru et loquax in inuestganda aut reperienda ueritate istiusmodi nugis usui est 'aut si est usus, quem fructum aut utilitatem philosophiae attulit fierte nemo: et propterea non immerito plurimi etiam tempore Platonis Dialecticam istim appellabant garrulitatem, ut Demet Plato testitur in Parmenide. In summa Plato et Aristiteles, ut debis poti)firmum loquar, nunquam minus pbriosi bie magis loquaces uidentur,quam cum de istis nugis tanquam de rebus maxis mi moment feri di utant. Sed ut redeam ad genus rerum siue ad rem, quam ego constituo summum acgeneralissimumgenus, dico ex eo quod in eius con titutionem ui unum et summum, exclusa et rete ta se primo illa quinsaltu, quae uocantur transcendentia, qΠ nullo pacto transcendenti esse posis sunt. Deinde illa decem Arisaetelis praedicamenta paulo ante a nobis commeis morata, cum ipse quos sint partes rei sit vegeturis rerum , ut etiam Diu etictici fatentur, etpropterea neq ei tit esse summa genera, nec rectegeneruistis iocari. Sed res lunt hoc loco nobis Dissectici, dicentes et conscientera
190쪽
non uert ac per ictggenut hoc est ut eorum uerbis utar, non univocim, sed aequiu cum uel analogicum, quas dicas purium uel adulterinum. Sic inqui Dialectici nobis hoc loco resistunt, negantes rem esse uerum genus, et exi Iti mantes magnumsibi adiumentum ad id probandum ab illis suis univocis . quiuocis, et analogis praestiri. Quibus nos quos uici tan re bondemusae dicimus idcirco a nobis in constituendo rerumgenerepo situm fuisse, nonfolii Mnum, sed etiam uerum, ut o knderemus ipsum genus rerum habere omnes conditiones et proprietates ueri ac per icti generis, et omnino folii esse uera et perii tumgeneralijssimum enus, tu adeo tanto uerius et perrectius quam
to amplius et capaciusquam omnia alta gener . Quod autem isti aiunt non
esse univocum, sed uel aequiuocum uel analogu, ad hoc quos fili responsium
est in capite uperiori, de univocis, et equivocis, ubi isti omnia Dialecticora nugamenta ac deliramenta refutauimus. Iamobrem Dialectici prius inire1pondeant illi capit et uniuersilia a nobis in eo ab adfata tueantur, deinde cum ista, quae ibi restiluntur, de inderint, tum ea omnia in auxilium et demstnsionen uam aduocent. Nos enim tanti per dum aliquis re ponderit,quod nunquam rectebiecturum iri eramus, omnia uniuersalia Dialectica una cimi aequiuscis, uniuocis, et anulogis nihil aliud nisi inerra Dialecticoru insanias esse merussis barbaries ita uti sunt pro certo dicemus et affirmabimus, non a
cedentes ulla uera genera dici aut praedicari de aliquo , cum hoc non rerum, rquaesunt ueragenera, sed uocum ac nominum qua generibus tribuuntur, sis proprium, ut ante diximus. Non enimsequitur, si nominagenerum dicun-'tur de subiecta re, ut ipse quos uera genera eodem modo dicantur quan a quidem aliud est nomen generis, aliud genus ipsum,queadmodu etiam aliud est nomen exercitu sit populi, aliud exercitus ipse et popuIus uerus me linomen exercitus et populi uerepraedicetur desur. singularibus subiectis, idcirco non erit deridendus , quiculis populis et exercitum uerum de aliquo
praedicari astismare non erubuerit. Quare cu genera ipsa proprie nullodi. cantur aut praedicentur, nec univoce nec aequivoce, nec analogice dici, aut praedicari poterunt, et ita inanis et uaria erit omnis istirim nugatio contrainostram hoc genus generali)ςimum, oc est, gerius rerum. Postremo uero ne
quis forte miretur, quid causae fuerit quod in afferendo exemplo nostri huius
generis dictum fuerit a nobis non folion res, sed etiam genus rerim et cum Dialecticiacibilosophi communiter in exprimendi generibus iιna tantunt uoce ingularis itineri prolata utantur, is ita dicant,exempli gratia,ens,'
substalitia, animal, color ptios nonsolum una, sed etiam ditabus uocibus ute