장음표시 사용
241쪽
sciuntur omnes, nec quatenus reguntur et gubernantur,aut alio quopium m do aguntur et fiunt, sed quatenus de eis loqui et bene dἰcere potest orator. Hactenm enim et hoc modo non alio quopiam dicimus Oratorem suo et pro prio iure loqui et dicerepocte de omnibal rebm mundi, et omnino omnia,quae cuci sunt in reru natura oratoria facultati esse subrecia. Aliae ira cietiaulia docet,pissica cognoscere acscire res sum,politica praeter hoc etia agere et facere aliquid aliud uigubernere, suam familiarem quod ad oeconominicum, curare morbos quod ad Medicinum, bene restondere de iure quod ad Iusciuile, et alia multa huiusmodi, quae ad alias artes pertinent. Solucruto ria bene loquendi ac dicendi praecepta dat, et quoniam bene loqui ac dicere de nibri s rebus contingit, idcirco non mirum est,qtιod ad hunc partem attinet,
et Cicero et Quintilianus ais Arisbteles omnia prorsus de quibus sermo et oratio baberipolrit,oratoriae artisubiecerunt. Quod quanquam ita sit, tamen si Pol:ticam spectes, quatenus inter alias leges multas quM iri, etiam nonnihil sancit de oratoriae facultate, ut cumstituit accusatori ac desinsori quot horas utris liceat dicere, no immerito,ut alia ratione ipsa est oratoriae artisubjecta tanqua materia,sic uici,si in banc euntem Oratoria sibi metipsi subjcere,et tanqua parte fui quanda facere uidetur, ut omnino nihil sit laesurdi, si dicatur artes et scientia sibi nonunquam inuicem, sed alia adis alia ratione ubiectas esse . Quibus ita explicatis et uera ac generali omnium arratium ac scientiarum diuisione nostra fatia, non disicilefuerit os ridere diuissionem illam totiusibilosophiae, quam supra posuimus, ab Arisbtele et peris pateticis factam, multis, ut diximus scatere iiijs, et pluribus obnoxiam esse reprehensionibus isod insequenti Capite, quam brevisim fieri poterit, o Fnietur.
De errati s Peripateticorum in generali Philoso
phiae dilusione admisiis qui Quartion.
ERIPAΤETICI igitur primo, quos a turri partitione omnium Mentiarum sola Philosophia nulla oratoriae metim timne fudia diuisionem se jacturos pollicentur,non re te fo ciunt, sed netrementer erranm, eo quod stitim eloquentiam a sapientia, et ut Cicero inqxit , quasi linguam a corde emiparare incipiant,pe Sim et in erit ime collocantes Oram
Drim quo Rhetoricam uocant insue diuisionis suae tanquin Logi c
242쪽
4i R particulam et itastfamulam, cum ut nos supra diximus et in aprobabimiri, non Logicae particuli sit, sed tota Logica, et uere totius hιdi literari uiuis uer aes eius, quam uocant enc 'et aedium, dimidia pars tum Philosophia hoc est, rerum scientiae et actioni, ex altera parte regotidens tum Gravirimaticum sub se tanquam particiuam quandam hui continens tum Dialecticae eius, quae nim in usu est, ut pote falsae et superuacuae, nihil indigens, ut paulo infra demonstrabimus. Sic igitur Pseudophilosopbi cum primo diuiderent orirines scientiu et artes errauerunt, eloquentiam a sapietitia, et quo linguam a corde separantes. Quem errorem nos vitantes non philosopbiam solam, sed uniuersum itidit literarum, ais adeo circidum ipsi ac trinari omninium diuistinam in Philosophiam et Oratoriam ut quemadmodum dixtinus
in bomine esse corpus et animum, sic in omni lutio iterarum fit sapientia et
eloquentia, et sapientia corpori eloquentia uero animae proportione rupolim deut Alter uero error diuisionis Asuersariorum est, quod titim diuidunt Philosophiam totam n Theoricen et praeiticen Joc est, in contemplativam et activam: et rursus Theoricen in Metap sicam, Mathematicam, et Pissii casu Phγliologiam fructicen uero in E ibicen soliticen et OeconomIcen: Quassi non et tres istae instriores magna ex partesint Theoricae, et ex tribus illis superioribus ion et pene tota matbematica, et non parua etiam pis; ol giae pars sit activa. Nam quod altiliet ad primum illorum diuisionem in theoriricen et praeticen qriamuis huiusmodi diuisto orge discrepet ab ea, quam Antiq/ιiante Aristotelem fecerunt, inpissiicen ethicen et logicen, ut dixiαmus, esset ea tamen non omnino mala, si partes, quae utris sub ciuntur, non
partim essent falsae, partim male sulteisae sed nos Theologiam primim a
Metapis ista separamus, eo quod Theologi , qtiae de Deo Opt. Max rem bu Is diuinis recte loquitur, et ueram et totam Theoricas esse orifitemur. Metapis sicam uero partim falsum, partim seuperuacaneam et non necessaria esse a lirmamus, atque ideo in numerum uerarum et necessariarum scient arum non recipiendam, ut infra in capite ad hanc unam rem probari iam destinato probabitur. De Mathematica et pissiologii, dico eas non mitius practicus
quam theorica esse, atque ideo jub solam theoricae philosopbiae partem ion, Etefuisse ubiectas. Num ut d athematica ticipiam, iii nescit uel solis
uel prima Mathematicae partes esse Geometriam et Artibineticam At in Geometria utit, ut ex Euclide totum est, iton solum Theorernata, hoc Hi ut Cicero uertit, percepta, silue, ut alij, jeculationes, i iam jlti dubio esse Theoricam probant: sed etiam problemata, quae docent facere aliquid, iusum
pra datum lineam triangulum aequilaterum cotistituere,et alia multa id genus
243쪽
meros numerorus affPctrones, ex quo theorica probatur sed praeterea etii componit subtrahit, multiplicat, et diuidit numeros tam integros quamst elos, et radices, qua uocant, et alia multa agit faciis, quilus negar non potest etiam esse ars practica, et ad agendum faciendum s aliquid comparata. Vt taceam ulterim utriusq; nomina, quae trans non solum theoricam, sed etiam praeticam esse demor trant Arithmetica enim diecta est, esio ov ριρμῆν, hoc est, a numerando Geometria αα του γεωμTheis hoc est,
a terra metienda ut numerare et exercere numeros, et terram alias omnia
ut ita dicam, metibilia metiri, non theorica sed practica uidetur esse officiu.
Quare Arithmeticae Geometria non minus practica quam theoricae sunt
existimandae. Quod idem uis adeo multo magis de Alu sta et Astrologia sentiendum est, cum ipse quos magna ex parte in agendo, hoc est, canendo, et rebus futuris praedicendis uersetur. Quanquam ego partem ilium Astrolo giae totum quae ad agendum, hoc est, ad diuinandum, rejs futuras praedicen dis pertinet otam improbo ais reqcio tanqaam fugam et ad decipiendos dem Iudendo Is homines comparatam Propter bus igitur cui fas Mathematica Llius Philosophiae theoricae pars non rectefuit posta Iam uero quis nescit
bonam Medicinae partem esse naturalem ac theoricam et propterea ab ipsis Nedicis appellari P Iologicen, ut de lamentis, de temperamentis, de uirαtutibus naturalibus, et caeteris huiusmodi et tamen nemo ni plane imperitus dixerit, Medicinam esse magis theoricam quam practicum. Quare non recte Aristoteles p ficas scientias, in quarum numero est Medicina, in parte tam
tum theorica philosophiae collocauit, cum coli' eum, quos este, ficum,et
tamen non minus in parte activa quam in parte theorica esse tituendum, stquidem est ars, et omnis ars proprie est activa,at ad agendum faciendumve uliquid, ut ante dixi, destinata. Quod autem ectat ad Ethicam, Politica, et Oeconomicam,cum quos in artes,ad benefaciendum aliquid inuetae, et elbica ad bene mendum, ses ipsum recite gubernandum, et politica ad rempubliciu salubriter utiliter administrandum, et oeconomicu ad remfaumiliarem regendam uenianis, cum inquam , ut dixi, tres hae sint artes ad aliquid agendum uel faciendum comparatae, et cum omnes artes,ut supra do
cui sint scientia quaedam praeceptis documentys,qua sciuntur, constantes: quomodo possunt ethica politica, et oeconomica non esbe scientiae s et si sunt scientiae, quomodo non Mit theoricae et contemplativis certes scientia
244쪽
nobis supra recte fuit desinita, esse cognitis rei uel rerum ficitud nostrum, cognitu discllimi, et Jgo ignotarum, non possunt hae, quas dixi;
tres urtes , non inter scientisset in parte scientiarum thecraca umerari
Omnis enim ars proprie quatenas ars est, necessurio agit velfacit liquid;atcpideo activa uel fictrua dici potest quatenus uero eadem cognoscit et scit praeiscepta ex quibus constit, et ea praecepta siuniscita digna cognitu difficilia, et uula ignoti quibus sciendis et cognoscendis homo contemplatur et delectaritur quatenus inquam ita est, non potest ars omnis proprie non spe beorica et contemplativa, si quidem necessario intelligimin, cum artem dicimus, actionem uti factionem quandam, cum uero scientiam profrimus speculationem
et contemplationem aliquam accipiendo tamen tam artem quam scientia, proprie, ut ante diximus. Quare concludo Elbicam, Politicam, et Oeconoruinicam ex ea parte, qua agunt velfaciunt aliquid esse quide artes et affluus:
Sed ex ea parte qua praeceptorum et documentorum scientiam continent, nentUbe non Ibe contemplativas et theoricas. Omnis enim scientia, quatenus scientia si necessario cum theorica qγadam et contemplatione confundia est, et propter hanc cause Arri lati es rursus non re te exi)timauit ethicam,pori liticam, et oeconomicam inter activas tantum scientia es le numerandas, et in parte philosophia prasticasolum coliccandas, cum fallem ex dimidia suis arte theoricae sint et contemplatiuae. Vt quemadmodum dicimus Medicinam theoruricam et medicinam practicam, sic etia re te dici po fit, ethica theorica, ibi ea praetica, politica theorica politica prastica , oeconomica theorica oeconommica practica non enim est maior ratio uila, cur theorica et practica deis dicina dicipo fit, de thica autem, politica, et oeconomica dici non pliat: cum omnes aeque sintscientiae et artes, nec quicquam differat in Medicini, siue discas medicinam theoricam fue medicinam scientiam, medicinam practica siue medicinum artem et in illissiue prostras ethicam theoricam siue ethicam ciuentiam ethicam practicam siue ethicam artem, eodems modo in alijs. Quod autem ijdem Aduersari in diuisone sua ad eas, quas supra diximus, theoricae et practicae philosophiae partes,adiunxerunt etiam Logicen, et Logicae subie
cerunt Grammaticam Dialecticam, et Rhetoricam, tanquam tres artes inaterse diuersu in hac quos adiunctione et eius subdiusione, multa admiserarunt errata. Et primum quia cum Veteres, ut supra dixi, ante tristotelem recte diu berint totam Philosopbiam in Physicen Ethicen et Logicen nulαla neq; theoricae nes practicae mentione facta attamen 6ti non solum non reαcite theoricen et praeticen adiunxerist iu supra o kn si, Ied etiam fuisso exin
I auerat Logicen dictam ab eo qtio ij λογος, ut silenscut nonsermoneri
245쪽
Alterum uero erratum eorum est, quod cum totam Philosophiam dini issent, in theoricen et practicen,et bH duabus partibus post a addidissent Iogicen, tammen banc ipsam logicen nec theoricae nec practicae bilosophiae subiecerunt, sed tanqua nec theorica nec practica esset, perbe ipsam reiecerunt in tertiunt quendam quasi Philosophiae a gulum o tamen 1Jkt logicen non minuε
esse tum theorica n rem practicam, qui,n mathematicam et ethicam, et caeteἀras, quas supra dixi sit quidem ipsi Logici sine Dialecticipraeserti ii iuniores
nusquam non inculcant Logicam duplicem esse , docentem alteram , alterant Mentem sic enim ipsi loquuntnr, qua diuisione aut nesciunt quid dicant, aut hoc diere uolunt, Logicam alteram esse theoricam, alteram practicam ut ide fit dicta, logica docens et logica theorica, logica,tens et logica practica. Quanquam nono nisis lan imperitus et Didyctio ita diceret logicam do
centem et logicam utentem, sed uel logicum theoricam et Iogicumpraeticam, ut medicinam theoricam et medicinam practicam uel logicam ficientium et Io ricam artem, ut medicinam cientium et medicinam artem,quemadmodum nos supra docuimus. Quocirca non parum hoc quos nomine sunt coarguendi
quod logicen nec theoricae nec prahicae bilosophiae subiecerunt, quoi scienαtia aliqua aut ars esse positi, quae nec beorica fit nec practica. Et hoc maiori reprehensione dignisunt,quod cum logicen a theorica et practica Philosophia omnino separauissent: tamen post a tanquam immemores fui, et docentem etntentem cerunt, non intelligentes hoc modo ieri, ut simul et eme et beo rica et non theorica, et activa et non actina ess, uideatur. Quod uitium nostiliantes diuisitonem illam Philosophiae in theoricam et practicam omisimus, ac dominius inter scientias et artes proprie bane esse differentiam, ut scientiae omnespurae, scilicet, et propriae tantummodo sint theoricae artes uero simul fit oricae et praeticae stipo . Praeter haec autem, qua hactenus dixi, diuisionus Aduersariorum errata sunt etiam aliquot alia multo maiora,quo*rum unum est, quia ad etapbficum,quae falsa est et uperuacu ut o kndemus infra tanquam ueram et necessarium Philosophiae theoricae partem primam stereunt Alteram quia D Logicen una cum Grammatica et Rhetoricasubis
iecerunt etiam Dialecticen, quae militer, ut Netapis cu nec uera est nee necessaria quodq; perus est, nussum nec inter artes nec inter scientia i tes habere lacum, ut insequenti capiteprobabitalis Teritum quae Granirmaticen poterunt tanquam artem per siet non olum a Dialactica, sed etiam a Pleritorica separatu: Immo ars perse,nec ambetorica separata, sed Rhetorica
elocut: f particati quartam sit,ut in capite e Grumatica pro turis mus.
246쪽
et omnino credisserere et disputataee uult Orator,necesse haberet borus acie dorsi praecepta alia lectieis inrituari. Quae omnia quonia sunt falsi ima et abosurdijiama et multis uerbis longes oratione ad explicandum refutandum segent, idcirco in sequentia capita mibi fa sunt restrenda Illud tamen hiς Lectores admonere uolo,quod supra dicere oblitiri fueram. In eo etiam Perim pateticos ualde errasse, quod Theologiam et totam eam partem Philosophiae, quae de Deo et reliquis sub tintissseparatis loquitur, a Physiica separauerui, et pb icam uilopadio esse uoluerunt: prorsus et contra autboritatem Plu tonis, et Veterum illorum Graecorum, qui ante Aristitelem Philosopbiam diuiserunt ac pissicae nomine etiam scientiam de Deo rebuys diuinis intere. aerunt, et contra ueritatem, eo quia Deus et diuina omnia uere sunt res naturales. Id quod inanilis liquet esse uerum ex commmi linguarum usu tam Graecae quis Latinae Ac graece quidempropter authoritatem illorum ueterrum , quos dixi, latinae autem propter testimoniua Ciceronis , qui libros in quibus ire totis erat locuturus de Deo rebus diuinis, inscripsit de Natura Deoru n. god si naturae nomine Deus et diuina omnia apta Latinos non possent intelligi sequeretur ciceronein in illa inscriptione non latine locutum
suisbe Osod cum sit absurdum, pro certo babeunt rectephilosophaturi, et mi recte Theologiam Pissicae ubiecisse et Arisbtelem, qui Theologiam a P sicas araui uehementer erasse Vt insubiecita generalis nostrae diui sionis descriptione clare uidere licet uniuersum rei literariastidium
circulus doctrinarum Omnium. En clopaedia .
philosophia siue apientia. Nifica sive OIitica uenaturalis ciuiliuLogica sue
Cratoria siue Rhetorica siue I loquenti
247쪽
Diesecticam inter scientias et artes nec istiniversa lem nec ut particularem tillum omnino loci habere
pse,sed tanq/ium non modostfam,sed etiam imitiinlem et supervacuam ex omni artium et scientiarum numer ei ciendam. Caput Quintum.
E falsitate Diesceticae, rubi hoc capitesuum locuturi, si id et measti erimus stre in cinnitus supra positis cupit TMet insta etiam ire in omnis las, qua sequuntur ecturist manus. Sed tantuanosknsuri Dialectica tanqua cinniprorsus propria materiacarente,et nullum propriucs ictu,nultu.peculiare fine babet nee inter Metius nec inter ines tuae
tu locu babere posse eo quia nec definiri, nec distingui ab alijs scientijs arminibus queat et propterea tanquam Aperuacuam et inutilem ab omni sole tiarum ais artium numero ei ciendam. Quodstitim, appareat uerius esse quam quae ut apud Sapram, ut dicitur, primum ita stituo, ad hoc, ut aliqua scientia iis fucultas uere in artiumgenere sit, et artis nomen uere sibi sistriendicare, necessarium esse, ut tria haec habeat, quemadmodum supra dixi.in omni arte requisita, materia, in qua uersetur agendo uelfaciendo aliquid osticium, quod prastare debeat, inem propter quem agat velfaciat. Sine guttalus tribus ne cogitari quidem potest, quomodo ars aliqua uere poysiit con stare. Sic enim ut rectisime Cicero docet in primo de Inventione Nedisinae materiasunt morbi et uulnera, officium bene eurare, finis fanare. Et ut idem in libri de Oratore asserit, nec Arishteles in Rhetoricis negat, Rhetoricae materia sunt omnes res mundi, cfficium bene dicere, finis probando uel persu dendo, hoc it, bene dicendo assequi quod intenduό et ita in caeteris omnibus artibus uisupra diximus. Quare si Dialectica vere di ars et inter artes meis rito numerandi, oportet ut tria haec habeat, materiam, officium, etfinem: quorum nullum uere eam habere, stitis bicprobaturi un-. Num quod ad materiam attinet, Amsktelas quidem, quemadmodum Rhetoricae, et M Dialecti, subqcit omnes res mundi. In primo enim Rhetoricae uit utrans in nullo determinatogenere ne fari sed de omnrbus robus generaliter esse,et deitilla priuatim intare quod ad materiam attinet, Dialectica, ex iris Edαtelis sententia, nihil distria Rhetorica, ut necessestsi volumus ea definire via Rhetorica dijstinguere, omnis et definiti et distinctio ab Ficio et asine
248쪽
sumatur. Nam iis, qui non omnes, sed certu quas m matrem Dialia sub ciunt, pὸka ejondebimus, et errorem idorum refutabimus. Sed de finscio et in Dialecticae, nec Ari isteles nec quisquam Veterim, quo sciviit, fati, apertescripsit, quo iram esset eius proprium csticium, et qui proprius frunis Aristiteles enim in loco upra citato, de osticio Diale sic nullamfacit mentionem, sed tantum te ossicio Rhetoricae loquens, non uidetur distinguere coicium artium a finibus aris si quidem ait, I Iedicinae non esse fata talem inducere sed quo ad eiusfieri pHyi , eo usi perducere, cum fieri poysiit, ut 'etiam j, qui nullo modo fanari possunt, bene tamen curentur. At ego contra aduersus AriJhtelem, una ct cicerone dic, Medicinae silue Medicio sic iresse bene curare, finem autem unitatem inducere quod si Medici: bene cuπτet, et lycium suum dii genter praesist etianis non fanet, nec finem Durret
assequatur, non propterea tamen debita laude carere debet, nec minus bonus Medicus est existima idus A risi eitim officium artis gae prae lare tenetur, non finem uas Medicin modo bene curet, et fecundam artem nihil eorum, quae ad citratio Mn pertinent praetereat,s muis propter malignitate morbi uel quampiam aliam causam, non sanet, non est uituperandata Sicut nec gum bernator nauis,qui nauem benegubernat, sed propter nu tempestitis in pomtum peruenire non potest nec Imperator belli, qrci aciem suam perite instruit et ea omnia fici quae facere debet, sed vel opter imbecillitatem militum, uel opter alitin qxei iam fortintinn casum, amittit pugnam. Quae isi Arisbo feles intellexisset nunquam pro icto dixisset, Medicia e non esse serutatem inducere nec addidsset, quoad eius fieri poysiit, eo usq; producere sed priusfnem Medicinae ab officio Utinxisset, deinde admonuisbet, Medicinae cisic igesse bene curare, finem autem fanare. Est enim reuera Medicinae fanitaten; inducere, sed finis noti officium, atq; ideo Medicus eum prae stare non teneturia Quod autem addit, quod te: ipo fit,eo:ι- producere . non officium est Rhemtoricae priuatum, ut illis putat, sed commime omnium artim omnes enim amtes tenentur facere id quia possunt, sed aliud aliae faciunt. Irus et Medicina bene curare, et Rhetorica bene dicere, et omnes aliae artes quod di fuiιmproprium munia facere debent. Quare Arisbteses in eo,quem dixi, loco demoteria quidem Rhetoricae, re te sensit, cum ei subiecit omnia reuera eniim Orator ex suo et proprio iure de omnibus rebus loqui et dicerepotrit, ut et cicero in primo de Oratore,et Quintilianus in secundo oratoriarum Institu: tionion in capite de muteria urtu, perti; ime testitur. Verum idem Aristis
teles de obficio et fine, im eiusdem tum etiam Dialecticae non ita redie quianoi satis distinxit inem artis ab scio, nec iiitellexit artium, quodnam sylproprium
249쪽
teri Dialacticae satis perte locutus fit, tamen deifficio et fine e- nihil omtuerit definire Omumobrem et ueteres Peripatetici, ut Alexander Aphr di tensiis super primo Topicorum, et Seueriti in Boethius in quarto dei D: reniij topicis, et ex recentioribus Dialetiricis nonnulli, ut Rodulphus Arrim colu in secundo de Dialactica inuentione et Ioachin us Perion uom, imo
Dialecticae suae, et aliquo ali multum laborasse reperiuntur in jsignando uero officio et uero sine Diu icae, et instituenda disserentia uera, quae itinter Dialecticam et Rhetoricam. Nec tamen quisquam eorum adhuc qu
quam pro rcit partim quia ignorauerunt quo num esset proprium faciam, et quinum proprius finis artium , partim quia ignoratis ueris discrimini fas, quibus artes interse uere distingui tur secuti uni non ueras disterentia et meras nugas partim etiam quod uerius est, quia Dialecticam,quae arsio est, iiquus uera ars esset, a Rhetorica incassum distinguere conabantur in se ut omnes luce clarius veraepe posint intelligere, breuiter simul exponam omnes illorum disterentias, et eadem breuitate expositas omnes refutabo, ut appareat Dialecticam inopia ueri et propri ollicis, ueri et proprij finis , nee definiri, nec ab alijs artibus distingui, nec omnino inter artes locum ullum baribere 'oye Primum igitur ut omnes flarum distirentias, quae multae et uariae sunt ad certa capita redigam: In summa dico eos ex octo locis siue capitatibus Diale sicam a Rhetorica distinguere conari quorum primus est a mariteria utriusq; fecundus a quintionibus, tertius ab instrumentis, quartus ab
usu, quiritus ubi ficio sextus a fine septimus a desinitione, octauus a modo
considerandi. Acquod attinet ad primum locum uiunt Materiam Dialectice esse omnes res praesertim naturales et subtiliores,i hetoricae autem res ciui
tes et quasi rasitores .mnae prima torrentia stiti infalsa esse conuincitur,
quia est non solum contra ueritatem, sed etiam contra Ari titelem trans ut uere inquit Cicero in primo de Oratore, et Qvintilianus in secundo oratoriarum Institutionum in capite de materia artis Oratoris materia sunt omnes prorsus res mundi, tam naturales quam ciuiles, a subtiliores quam eroῖiores, nulla prorsus excepta. Id quoi etiam ante Ciceronem et viri tilianum, dixerat Aristiteles in primo Rhetorica , scribens Rhetoricam quemadmodsi et Diale licum nullius spe determinali generis subiccti, sedprorsus omnin, ac uersari omnibus in rebus nulla addita exceptione nes naturalia nec subtatiliorum, neque allius generis. Qisamobrem quicunq; Oratori cujsigna certum aliquod rerum genus, ut af eo remoueat reliqua Omnia rerum genera, is
arcn solum sei: tentiae pr. flant imorum Oratorum et veritati eis tuist
250쪽
Cratori nibri excipit, nec in una eum n.ueria magis proprie, aut si quenter uersari dicit quam in Aia cuius contrarium nucio unde Ut Phil 4 bastri aut quomodo somniarint. Qui circa ex parte materiae nullum potes inter Dialacticum et Rhetoricum uerum discrimen o ignari ais hoc modo
sublata est prima illorum diderentia, qt etiam tunc clarius apparebit esse falsa, cum responderimus ijs,s contra nos si tusse dicipossent. Secunαda uero didrrentia, quae a uritionibus umitur, talis est, aiunt ad Dialectitacam pertinere quaestiones infiniti et uniuersales, quas Graeci Theses perulant ad Rhetoricam uero quaestiones initus et particulares, quae ab eisdem uocantur, 3potheses. Sed haec quos disterentia ad materiam uidetur pertis nere theses enim sunt quasi materiae quaedam uniuersales . potheses auteparticulares,uis ideo eodem modo quosuperiori a refutatur. Nam et Arια sisteles cum omnia subiiceret Oratori tit supra diximus, non potuit non eide etiam subqcere quaestiones tam uniuersales quam particulares . ain theses quam notheses et cicero quamuis in primo de Inuentione, cum etiam it esset iunior, secutus ermagoram, dixerit Rhetoricam ciuilis scientiae partem esse, et thesim nibi ad Oratore pertinere tamen poskafactussenior, ut recte inquit Quintilianas opillioliem illum improbariit, et a be iniquam bdipothesim Oratoris esse uoluit Verbaranintiliani in tertio Oratoriarum Institutionum, capite, Quibus contineatur omnis ratio dicendi, cum de Hemagora loqrteretur, haec sunt, cum sicut ex Ciceronis quos Rhetorico priamo minis num est materiam Rhetorices in best et causas diuiserit modreprebendit cicero, ac bestin nihil ad Oratorem pertinere contendit, tolsis hoe genus quaestionis ad Philosophos restri. Sed me liberat Dropo dedi ver eundia et quod ipse bos libros improbat et quod in Oratore uis ijs, quos de Oratorescripsit libris et Topicis praecipit, ut a proprijspersonis et temporiαbus auocemus controuersitum, quia latius liceat dicere degetiere quam de 1' ete, et quod in uniuerso probatum sit id in parte probatum esse necesse sit. Haec Quintilianus, qui priorem iliam Cicerotiis opinionein se adeo non proαbauit, ut quodammodo ei subirascatur, quod illum sibi excidere esseti bus, et depositia ierecundiu illiberest onctimon fuisse dicat nisi poska correxisset
errorem uum. Quocirca hoc pro certo haberidum est, tam theses siue quaenstiones infinitis, quam Dpothesis siue qi Itiones finitas ad Oratorem uere
pertinere. Idq; non solim ex sententia luminorim Oratorum sed etiam Aristitelis, ut dixi Et praeterea qi iam aeque absurdim et ridiculis est, conαeedere Oratori Dpotheses suis stionessinitus deinde eide negare theses