장음표시 사용
331쪽
-lieris argumentationibu3b Iech utili et uero earum furcontra inutilem et vanam Cristo
telis de eisdem rebus doctrinam, tres litam in libri syyriorum ualditicorum pii Secundum.
VANVIS in organo Arisbtelisgraeco, hoc est in inrustrumento illo tot M talacticae facultatis, tantopere ab imperitis celebrato liber Priorum Analyticorum, in quod argumentatiorum agitur,praeposi sit libro Topicoαrum, in quo Ar stiteles de locis urgumentorum inuenienαauorum disserit tamen quoniam naturaprim est arguinem tum inuinire, quὶ inuentum explicare nemo enim explicat, quod nondum inuenit. Idcirco nos in tradendi ueris principij et fusis refutandis, existi imauimus nobis prim loquendum esse de argumentis, et de libro Topicorum quod insuperiori capitefactum est. Deinde de argumentationibus et de libro Priorum Anublicorum, id quod in praesentia facere aggredimur Dearpum mentationibus igitur tam orator squam philosophicis earum si v quatuor haec in primis ab omnibus ijs, qui re tephilosophari cupiunt, putamus esse cαgnostenda: nuntinia earum numerus sititituendus, quae in uerae et quae non uerae argumentationes, quibus conueniant et ad quos pertineant singula argumenta sonum genera, et denis quis modus in eis tradendis usurpandyc fit tenendus. His enim quatuor cognitis liquido apparebit Bletores de arguimentationibus eurums usu multo rectius et conrodius praecepisse, quam Diam laeticos et Pseudophilosophos ata ideo illos multo magis, ita bos, huc iure sequendos Argumentationem autem hoc in loco intelligi uolumus, non prout est idem, quod argumentum, sed ut ab argumento distiirguitur: ais ut argumentatio est argumentiper orationem explicatio, siue modus quida exisplicandi argumention per orationem Argumentum uero ratio rei dubiae DE ciens fidem, siue ut Cicero definit, inuentum ex aliqim geriere rem aliquam aut probabiliter os,ndens alit necessariae demon trans. Qua distin tioneste praeposita nunc primo, quod ad niιmerum argumentationum attinet, nos eas insumma decem buessestituimus complexionem silue dilemma,enumeratioranem, simplicem conclusionem Jubiectionem, summisitonem oppositionem,
uiolationem, inductioitem collectionem ratiocinationem sive Fllogismum: quo nomine iam ire omnes pro latino utuntur in us decem argumentationa
332쪽
de inuentione partim post omnes alios Georgius Tr eruntius in teristio Rhetoricorum suorum sici lustrans eas clarifimis accomynodati simD exemplis, ut nes plura nes pauciora de j dicenda fuisse uideant r. lare
qui rinas omnes et moros argumentation re tam philosophicaru quum crurutoriarum uidere ac discere cupit, se ad eos, quos dixi, confug/a Aut bores.
Dibi tantummodo principia philosophandi uera indicare, et falsa refutare, propos tum est. Haec igitur nos una cum ij autboribus, quos dixi, de uero
argumentationum tam philosophicarum qum oratoriarum numerostatuimus. Aristoteles uero et una cum ArsTtele Peripatetici omnes quatuor tantumis modo argumentiationum genera ponunt: S llogismum, inductionem ent inmema, et exemplum et enthymema imperfectum Hilogi num exemplum uero imperi . tam inductionemr cant Oui quidem Aristotelicus et Peripatet, cus argiment itionum numerus, tanto diminutior et imperfectior est nostro toratorio,quanto quaternarim titimeris est minor denario. et quanto quatuor
homines pauciores furit quam decem. At enim inquiunt seu ophilosophi, Aristoteles has tantum quatuor posuit argumerrtationes quoniam reliquae omnes qxae cutis feri po*utit a qtiatiιorbas taliquam inperstctiores ad magis perfectas necessario reducuntur. Et quoniam his cogitiis aliae omites
non disculter cognosci possimi, sic ut non necessiefuerit eu bigillatim rece insere, aut quomodosiant restri e sic inqtiam Pseudophilosophi impersectione
mimeri argumentationum ab Aristotele positarum excusant, sed nihil latet haec excusitio, quia si uera esset, eadem ratione debebat etiam praetermittereentbγmema et exemplum, cum ut ipsemet inqxit et illi non negant, enth merum iud)γllogismum, et exeinplum ad inductiotiem . anquam imperfectiora ad magis perstitu reducantur. Atq; ita patet, 'uera est taetriophilo,
sophorum excusatio, qua ratione en tbγmema et exemplum inter argumentum lioties ab Aris, tele iumeratafueru/:t, eade etia reliquas argumentationes a nobis scpra comemoratis immerari debiisse,praefertinis dilemma et antithemton, quae sunt rota Ila su exortiatioties, ut redie inquit Trapezurritus,sed etiam argumeritationes optes Scriptores tam graecos quam latitios steque tes. Quod autem pectat ad id, quod sectinio loco propositum fuit, nos tιeras armguinelitatioties esse frinamus omnes issas iecem. qtra Iupra commernorarιimus, partim ex Arithore ad Herentum, partim ex Cicerorie partim ex Trapezimi o desumptas. Nam cum argumentatio lita fert ab argumerito, corim muniter, tam a II hetoribus, quo a Dialecticis, et alijs definiatur , ut sumpra dixi esse arguimentipe orationem explicatio, siue nroius quidam expli-
333쪽
argumentum pluribus interdum et diuersis argumentationibus explicetur, et quasi transfrinetur. Vt aperti)fime docet Georgius rapeetistius in tertio Rhetoricorum, ubi clarijsimis exemplis monstrat ac docet quonam pacto tum enumeratio in subiectione, tum subie to in enumerationem, tum etiam clemeargumentationes in alias quasdam mutuo conuertantur. Has inquam nos demcem ut irinamus esse ueras et proprias, tam Philosophorum qum Oratorum argumentatione , ab utrisq; sine ulla disterentia communiter usurpandas, cum uidelicet et materia, qua de agitur, et eloquendi ratio diu hilat. At uero ex quatuor istis, quas A risbteles tituit, duas tantumpriores fatemur esse eruis, et ab alijs separatus argumentationum Ormas, id es Filogismum et inductionem, quas nos quos supra commemorauimios inter argumentatioαnes nostras et um M. Restquas uero duas 4hriores, hoc est, ent mema et exemplum, planu Ormamin aut non esse argumentatione , sed argumentararet si sunt argumentationes, tamen non per se nec ab alijs esse discret , sed aliarum una aliqua semper explicari. Loquendo semper, ut ante dixi, de armgumentatione, ut distinguitur ab argumento. Nam Aristiteles tumesi dies uersiis in libris de argumentationibus et argumentis loqui uideatur, tamen nullo in loco aperte distinguit argumentationem ab argumento sed de utros
mul bis loquitur, perinde ac Itidem essent Canofactum est, ut non forum
non potuerit uerum argumentationu numerum tradere, sed etiam ut in ueris argumentationibus docendiis uehementer errauerit Ent memata enim et
exempla, ut ante dixi, non argumentationes sed argumenta fiunt: nam si arogumenta uere definiuntur, esse non explicationes argumentorum, sed ratiorunes quibus res dubiae probantur et tam enthymematibus quam exemplis res dubiae probari flent quis dubitaret potest, quin ent memata et exempla non argumentationes sint sed argumentis certe nemo nisi Dialecticus, hoe
ueritatie plane inimicus. Ad haec enibi mala et exempla non in argimenαtationiblis, sed in argumentis esse numeranda, id magnum etiam est indicium, quod utrunq; alijs multis et uarijs argumentationibus explicatur, nec ratiorani consentaneum uidetur, ut una eadems argumentatio alijs explicetur arrugurnentationibu . Tam anthymemata autem quam exempla multis et uarijs
explicari argumentationibM, testis est ipsemet Aristiteles in fecundo Rheistorices, ubi de ni mematum locis disserit, explicat enim iit memata ibi
334쪽
3ro Reonclusimnem, hoc modo si maloruit causa bellum est, erit emendatio pax. Ent mema ab inductione per in uotione 3oc modo, Omnes populi colunt fampletes, tia Pari Arcbilochubonorarunt,cbi Homerum, Lacedemoni Chii Ionem Italici othagoram, Lampsacen Anaxagoram A benienses Solone. Ent mema a consequentibus contrarijs per complexionem situ dilemma me modo Sacerdos quaedam filio suadebat ne Orator fieret si enim, inquiebat, iusti dixeris, homines te oderunt, si iniusti, Dij. Ent mema ab numeratiora ne partium, aut per enumeratione, hoc modo Si anima est motus, necessario est uigeneratio aut corruptio,aut audito aut diminutio, aut alteratio aut loci commutatio tot enim et non plures nec pauciores uni motus, sed anima ni bilhorum est ergo anima motus esse non potest aut per subiectionem, hoc modo, Si anima est motis, quaero utrum generatio uel corruptiis minime utrum ductio uel diminuties multo minus rutrum tandem alteratio uel loci mutatio fmulto etiam minus : Quo sit in nullo borum sex motuum anima est , certe in nullo motu esse potest. Eodos modo multa alia erit memata per alias quodam argumentationes subinde explicantur. Similiters exempla ipsa quos expoliuntur multis et uarijs argumentationibws, nunc per Hilogi mum, oemodo Quaecuns a maioribus nostris facta sunt, ea nos decet imitari sed maiores nostri saepe multa pro utilitate Reip. innovarunt, ergo nos quos aliquid
innouare uereri non debemus . Nunc per antitheton, hoc modo, Si 'maiores
nostri ibi unqua innovassent'. ego quos nobis nihil innovandum censerem, sed cum illos multa innovasse non ignoraremus, quid est quod nos quos in
nosure aliquid tantopere uereamuris Nunc per implicem conclusionem,boemodo . Si maiores nostri multu innovare non dubitarunt, quid est per Deos immortales quod nos ab innovando tantopere absterrere debeat sci possem bue afferre multu quos alias tam ent mematum quam exemplorum xplicati ne diuersiis urgumetationibus factes, sed his quae dictae sunt, partim ab Arispotele ipso, partim a communi omnium argumentandi more acceptis, fatis inmtelligi arbitror,ent memata et exempla esse, argumentationes veras sed inuenta et argumenta uera,quae assumuntur ad probandum aliquid atq deo Mari s ubinde argumentationibus explicantur et expoliuntur. Q d nisi ita esset, quonam pacto quo tum uarias tamq; diuersas reciperent argumentuαtionum explicationes ais expolitioneis nulla enim ratione uidetur probari posse, ut alia argumentationes alijs argumentationibus explicari et expoliri queant. At enim inquiunt, ent mema uocabulu est graecum et apud Gramcos tribus modis accipi solet uno modo pro omnisententia siti e materia silueargumento adprobandum ali quid accommodato, alio modo pro at Sumentis
335쪽
tantiore contrarijs et repugnantibus, et bis duobus modis cum enthγmemaidem sit quod argumentum, non mirum esse aiunt sit pluribus interdum ursummentationibus explicatur. At vero tertio modo acceptum pro argumentati
ne rhetorica, ut ipsi dicunt, ex duabus tantum partibus constitit ut ab exemplo dijtinguitur, nullo pacto tales recipit argumentationum uarietates Sicinquam mihi responden Dialactici distinguendo ut meme et ei:Martis mcdidos faciendo, ut diximus. Quibus ego quos uicisii in re spondeo, duos illos priores ent mematis modos, quos dicunt, esse ueros et agnitos, non solum apud Latinos a Cicerone in Topicis et a Trapezuntio in Rhetoricis suis sed etiam apud Graecos ab Author illo,quiscripsit Rhetoricam ad Alexandruet ab Hermogene αεξ ευρεσεων. Sed tertium illum quem aiunt esse argu mentationem oratoriam, ex duabus propositionibM constititem et ab exempla distinctam, prorsus negamin esse uerum: Cum nec Aristiteles aperte ullo in loco tradiderit ullum talem entismematis modum, nec hi tradidisse id reviseet recte. Is enim infecundo Rhetorices libro duo capita icit,unum de exemplo ulterum de ent memate eius locis, et ita ibi distinguit exem Lahentisis
mematim , ut argumenta ab argumentis, non ut argumentationes ab arpuramentationibus. Nam cumspeciem exempli faciat reingestim praeter tam siri
militudinem et Apologiim, quis tam insipiens est, ut dicat argumentatiorines esse non argumentara similiter enthymematu1pecies, cum dicat esse, se miles cum consequentia, repugnantia, definitiones, maiora, paria, et alia mustasiimilia, quis urse tam demens fit, ut isti inter argumentationes nouinter argumentaputet esse numerandi certe nemo. Quare fateor quidem
exempla ubentisinemutibin ab Arisbtele distincta fuisse: sed ut argumenta
et res adprobandum accommodatae, non ut argumentationes et explicationes
argumentorum. Quanquam non nego Ariwtelem fortasse uocabulis exeminpli et entismematis,intellexisse non solum res ad probandum accommodatused etiam certum quandum explicandi argumenti formam, sed eam fimam dico et contendo ab Ariwtele nullo in loco aperte unquam iui1se explicatum. Quam ob causam, ut restri Rodulphus Agricola infecundo de dialaei cauntauentione cap. IIlI sunt quiputent Arisbtelem non discreui1se friuaurαgoentandi a ratiocinatone enthymema, sed certo tantum rerum genere enm
tbdim aconitire uoluisse. Quom sententiam usq; deoprobat Phobemi Rodulphi interpres, ut ualidis acritago argumentis eo in loco is se utet conmtra eo qui contrariam sententiam sequuntur. Ego uero et istorum ipsori m. et Phosemisopinione tanquam uerijsiimum confirmans, ad eum quos addo, exemplum ex Aristotelis clinione non tam argumentationis rina, quam
336쪽
ab ent memate non solum inlateria et rerum genere, sed etiam argumentatione et explicundi argumenti ratione, dico illum non recte fecisse propterea
quod, ut upra dixi, utrunq; illorum alijs puburum argumentationibM ideotidem explicatur, Iuod uideretur esse absurdijsimum. Sed ut re eam unde disceysii dico Arstotelem uehementer errasse, qui nullo in loco satis aperte distinxerit argumentationes ab argumentis, sed de utrisssimul confuse locutus fuerit. Rhetores uero multo recti s icisse, qui ut Iupra dixi, argumeritationes ab argumentis diligenter separant, et de utrisq; diuersa capita famciunt, ut et apud Aulborem ad Herennium in secundo, et apud Ciceronem in primo de Inuentione, et apud Trapezuntium in tertio Rhetorrcorum, licet uidere Ars ita patet uerum esse id quod in secundo loco dixi, ent,:nema et exemplum non ueras argumentationu Ormis, sed inuenta et argumenta uera esse, et propterea inter argumentationes ab Arisbtele non re te fulse numeri rata. Nessolum in hoc ab eo erratuna fuit, sed etiam in eo quod, quae uere
etgermanae erant argumentationum Iormae, hoc rit, reus nos supra dixin , eas non recensuit, nec numerauit inter argumentationes. Et ita dupliciter peccauit , adnumerando scilicet, quod non erat adnamerandum , et praeterminittendo quod non erat praetermittentum. Quibus alitem conueniant, et ad quos pertineant singula argumentationum genera,quod tertio loco ante promposuimus , nos etsi antea quos bac de re non solum nostram, sed etiam Romdulphi Agricola et Phosemi eitH Interpretis sententiam aperuimias, tamen etiam bic, qui locus est huiusce rei proprius, una cum eisdem aduersus Arispotelem et omnes Pseudophilosophos repetimus et inculcamus, omnes argu mentationum formas omnium tum oratorum quam bilosophorum aliorum s Scriptorum, sine ulla disterenti communes esse, et nullius omnino uel scrimptoris uel authoris proprias, sic ut non quilibet altus, quotiescunq; earu usus uenerit, i u usurpare tanquam suas et proprias queat. Atq; haec est o trae Rodulphi Agrico et Pbr emi illius interpretis, de argumentationum pertinentia opinio. Quod autem Ar 'telesscribit dillogismum et induelloanem Philo ophorum, enth mema autem et exemplum Oratcrtim argumenta4tiones esse proprias, id di sit j imum cum isti viij ius et induetrosilit urgumentationes non iures Oratorum propriae quam Philosophorani et en t mema atque exempluma modo argumentationes non argumen a sunt, nor magis ad Oratorem qui ri ad Philosophum ne pertinentes. Quorum ut rusre ipse videmus esse uerum mutiq; et oratores ui scriptis et orationibus suis
penumero,cum opus eji,utuntur dili et viis et indu tionibus, si non vij,
337쪽
et ut ua dicam, exanguibus, ut Dialectici lent, ut certe, ut inquit Vasta in proamio fecundi libram esecticae uae, di tis ornat ijs auro et purpura geαmyq;. Philosophi autem contra non solum Hllogismos et inductiones, sed etiάenti dimentata et exempla usurpant, et multo quidemstequentiu . Nam lege totam Platonem, totum Aristitele, re nunquam in totis eorum scriptis utruti opismum in figura et modo gura per cium inuenias. Sed firme seu
per enthymemata bipartita more dialectico conformata, ut ualde mirum quid Am latet uenerit in mentem, de urgumentationa conj0rmatione et permittientia, aliter praecipiendo et docendo, aliter scribenio et usurpando uideri
sentire , ut sibi ipse aduersarius esse, et sua ipsi in uerba contrarijs ficitis,
scindere uoluisse uideatur. Praeterea lege omnes Ciceronis de bilinopia iis bros, totum contrarium uidebis obseruatum, hoc est, rari)ἰime illum Hllogistamis et induestionibus f pisiime autenm ent mematibus et exemplis uti. Et pomstremo illud ut erat omnem admirationem, quomodopotuit Arisbteles dicere 1 3llogismum et inductione Philosophi enthymemla et exemplum rutoris armgumentationes esse prcprias, cum Maetores ipsi dicendipraeceptores prorsus
contrarium et sentiant et dicant. Nam et Cicero in primo de Inuentione et Trapezuntius in tertio Rhetoricorum Illogisimum et inductionem unquam proprias argumentationes Oratori tribuunt,exempli autem et ent mematis ut de argumentationibus oratorijs, nullam omnino faciunt mentionem. Sics
Arithteles hoc item in loco dupliciter peccauit, attribuendoscilice Oratori bus eas argumentationes, quas ipsi non agnoscunt, et adimendo eis illis quas
ibi tanquam fias et proprias uendicant. Atq; haec similiter est Arishletis et
Pseudophilosophorum de pertinentia argumentatronum sententia,quam actis unusquilibet uel mediocriter doctus intelgere potest esse falsiij linam, cum in rebus oratorijs prorsus discordet a sententia maximorum Oratorum, et dicat contra experientiam, hoc di contra id quod quotidie omnes re ipse videmus usurpatum. Sed ex quatuor partibus antea propositis in argumentationum doctrina cognoscendis, tres iam absoluimus, restit quarta, nempe quis modicis in eis tradendis usurpandi isti tenendus inia in parte rursu dico et stiris imo, multo recti ita iuslmyci factum esse a Rhetoribus quam attule licis.
Rhetores enim ut Author ad Herennium in secundo, et M. Cicero inprimo de Inuentione, et Quintillanus in quinto , et denis Georgius rupeet tralius in tertio Rhetoricorum, breuiter et expedite scribunt de argumentationibus tradendo in primis uerum earum numerum. Qualiquam TrapezuntiuN ad eas
338쪽
pars ues rectasti uel uitiosi Ais hinc cupita illa, de uitios expositione, de
uitiosa ratione e uitio a confirmatione rationis de vitiosa exornatione, de complexione rate conclusiione uaria, partim per conductionem, partim perii quod con icitur, partim per id quod sequitur et ad extremum quot modis
contingit non re tam facere conclusionem. Haec inquam Rhetores et multa aliasii milia de argumentationibus scribentes , et singulis scriptis clara et aces commodata exempla sub cientes, ita breuiter, ut dixi, et expedite docent fatacere et facitas reprehendere argumentationes , ut tres plura quam oporteat,nes pauciora dixiisse uideantur Arula teles uero et Dialeictici omnes em feriectatores illa ipsa re uehementer errasse reperiuntur. Peccant enim primo quoniam in tradendis et docendis argumentationibus, nec modum ullum, nec mensuramJeruant, proponentes ante omnia tres figuramis logismorum priαmam,secundam, et tertiam. Quibus tamen Galenus , tanquam numerussae
gurarum esset diminutus, et Philosophiae Iladio si parum laborarent in perdiri scendis tribus Duris , ipse quos addidit quartam, ut non tres sed quatuor essent Fllogismoru figurae Nou solum inquam proponentes tot figuras diis logismorum, sed etiam subjcientes unicuis figurae multos et uarios modos, partim directe concludentes, partim indirecte, partim de inesse ut ipsi uocat, partim modales, hoc est de necessario, de contingenti, deposibili de impose sibili, de uero et falso: partim denio mixtis omnibus bis inter se partim nomixtis V omnes modi simul collecti tam ab et si quam Illa tici, queo admodum ait Nicephorus, ascendant ad summam n riadum triginta trium et amplius. Ad quos quidem modos perdiscendos ne uitae quide multae, opinor, frent fatis, etiam si essent longiores quam Mathusalemicae. Vt omittam inriterim capita bene longa de conuersitonibus propositionum, non solum absoluαtarumsed etiam modulium: de octogismis tam absolutis qui ii non absolutis in omni figura, et plurimis alijs rebus huiusmodi non solum inutilibus f i etiadainuo is et nox s. Si quidem bilos blaeshιdiosi, dum in ambag osis litis,
et perplexis nugamentis legendis occupantur, plane amotiunt et prod gunt tempus, quod melioribus rebus erat impendendum. Quae tamen omnia facile
oris is irripo flent, quamuis immodica et inutilia si tamen essent aperta et clara tali sine labore uel fillem cum non multa disticultate intelligi possient.
sed Arhbteles ad immens in rerum inutilium multitudinem, insuper etiam additit obscuritatem et tenebras exemplora. Non enim exemplis utitur exrapi nantibus et illustranti ac, sed baracteribus et notis literarum , quae rem
per se obscura multo etiam obscuriore reddunt,perinie quasit mathematica liqua Moremata aut problemata tractaret , quaeia topacto ita intelligi
339쪽
telis aranearum, uel potius artificio illius, qui ut Quintilianus restri, grana ciceris ex patio di tint in oramen acus identide inserebat, utq; ideo a Ca: sare Augisti iure optim,don itus fuit modio illius leguminis. Sic igitur in tradendis urgumentationibus peccauit Aristiteles, et ues se reprehendendus est, quia tradidit eas uel nimis immodice , uel nimis inutiliter, uel denis nismis obscure . In usurpandis uero et em argumentationibus, non ita quidem peccauit, propterea quod, quae pra cepit de argumentationibus tanquam ut sutenda, ipse tamen nullo in loco uidetur usus. In libris enim eius nunqua I
gas, nego maiorem, nego minore, nego consequentiam: probo maiorem, prorubo minorem, probo consequentiam, et alia plurima huiusmodi, quibus plena sunt ingentiu barbarorum Dialecticorum et Philosophaitrorum Ecluminarsed tamen reprehensione non curet, eo quia praecepit alijs ea, quibus ipse nrῖα quam tamen uti uoluit, et ita praecipiendo post ri dedit occat ouem utendi et peccandi. At post riores Diale lici, qui praecepta ilia de argumentationibus ab Aristitele tradita no solum in circulis et publicis di utationibus, sed etia iiij placet, inscriptis et libris usurpare coeperunt, ex una parte quidem uidetur excusandi, quod ea usurparunt, quae ab antiquis iuuenerunt tradita, sed ex alia parte non solum reprehendendi sunt, uerum etiam ridendi, quod
in tum multis seculis, et in tanta multitudine, nemo eorum unquam uidit, nec
animaduertit, in illis Aristotelicis praeceptionum de argumentando frinulis tam multis uni superit: tiosis, tam obscuris,uel nihil uel parum admodum esse
utilitatis. Id quod uel maxime licet intelligere partim ex Cicerone caeterisq; Rhetoribus, qui et de argumentis et de argumentationibus scribentes, ei tot
pulcherrima utili)fimas praecepta tradentes, nullo tumen in loco quicquam unquam praeceperunt de figuris 16 Ut morum, aut de modis earum, ut facit Aristoteles partim ex Demolirhene, socrate, caeterio Oratoribus, qui uel ante Aristitelem uel Aristi telis aetate fuerunt, cum nondum ars isti argumetandi prioristica erat inuenta,qui tamen sitne ullis istiusmodi argumentationsifrmulis ita copiose, ita uehementer, ita subtiliter ij eruerunt, ut pit eos, hoc est pstquam inuenta est illi tam praeclara argumentandi urs, nemo utimquam nes copiam nes uehementiam, neq; subtilitatem illorum potuerit in tari, ne dum aequare aut superare. Ex quo Arsus licet intelligere argumenta tundi peritiam, saltem, quod adfiguram et modum argumentationis ut tinet, magis innatu quadam tueriij bonitate,et naturali mentis acumine, quam ullis Rr i II
340쪽
ad recte argumentandum, et ad ueritatem inusit gradam ut hactenus pene ab omnibus temere creditum fuit, is mihi quasio dicat et reddat rationem, cur nosolum Di de licia, hicli se tutores, sed etia A risbteles ipse et artis istius
inirentore Arcbidialecticus, subinde deprehendatur cadere et praec pitare in tota tam foeda errata, lxot nobis supra fuerunt de sucta et refutata. Quo si mihi huius, quam dici, rei causam aut rationem ullam probabilem re derestiuerit, nou recusones causiin ulla dico, quin omnes iudicent Ar mistotelem omnia recte et utiliter praecepisse, me uero nihil ni peruerse ac temmere sensi jὸ. Sed ut ad rem re eum et semel liniam, dico et conclaro Ar ibis telem in modo et mensura tradendorum argumentationum uehementer erras se ut diximus Dialecticos autem po fhriores illius sectatores, non solum in hoc peccasse , sed etiam in eo quod quae Arisbteles furpare nollait, ipsit non ueriti sunt his in in usum a ducere, et libros identi em refercire negationimbus maiorum, nminorum,consequentiarum, probationibus antecedentium, coxsequentium, et alijssimibbus nugamentis, quae prorsus uui diffinitia et plane contraria mod cribendi ac di putandi antiquorum. At sata patet irisbαtelem, et cum eo omnes Dialecticos et Pseudopbriosophos uehementer errasse, partim in 1ἰignando numero argumentationum, partim in ueris argumentarationibus rael in itentis et in non ueris tradendis, partim in aflignandis armgumentationum generibus ij ad quos iron pertinent, et ijs ad quos pertinent adimendis, partim postremo in modo tradendi et usurpandi argumentationum Drmul Rhetores autem haec omnia rectius, uerius, clarius, moderatiusq; rcise , ut nemo recte pbilosiopbaudi studiosus dubitare debebat, quin doctrinatam docendarum qum usurpandarum argumentationum, nona Diali elicis nec a Pseudophilosophis, sed a Rhetoribus et Oratoribus caeterj probatis scriptoribus siti petenda Apud bos enim non folion uera argumenta sedecia
uerae argumentationes tradita et usurpatae 'eperiuntur. Ac de armoentam
tronibus sitis, in quibus ibi dixi de eo quod 1Ι, :ci de omni et dici de iussio quibus duabus, tanquam coliturni; Dialectici fasso ex jtimant fu Tra omnes Is log mos et probationes amor ualere: nam fur ra fatis de eis di dictum