장음표시 사용
341쪽
quod una uel plures partes alicuius totius discreti uel continia sunt dies honsunt, continentur ue non continentur, in toto aliquo discreto uel continuo, et clari,fimis accommodatijyimys exemplis hunc totam rem illu strauimus. oviare deis, alio Ariste telis et Pseuiophilosophorum non minimo errore, nihil hoc loco restit dicendum. Sed tantum buc asterenda aliquot doctorum Virorim testimonia, quibus confirmentur ea omnia, quae a nobis dicta fuerarunt supra de argumentationibus Pseudophilosophorum, et de libro Priorum Ansγticorum ne soli de tanta re, ac de tot turis claris uiris tam praue se msisse uideamur ergo Ludovicus Uiues in tertio se causis corrupturum artia libro, tu scribit. Adduntur uolumiui Pερ ερμηνείας, duo libri Priorunt Analditicorsi, utiles quid illi, et magni, atque excellentis ingenij sed utilistulaec obruta est primum multis superuacaneis adiectis, ut de modulibus,quae ad rem non magb faciunt, vim etera adverbia: Num de illis tituendum est ex negatione, affirmatione, uniuersalitate, particularitate Impo sibilesion aliud est hoc loco, quam nunqua, necessario qui, semper, o sibile quam aliquatuso Tum de redussionibus Hilogismorum, de ijs, quae uera exfusis nascuntur, quod est cuiuis ita promptum ut uix sit credibile Stoicos acutos homines, et in Dialectica multum uersutos negasse id posse fieri. Omnia uero tanta subtilitate dissecat , ut laboriosius fit instrumentum intelligere, quaminum Ita pulc,rrimum organum, et superuacaneis oneratum, et in tantus minutius fractum,et conclum, parum babile utentibus reddidit. Haec Viues eui in omnibus,quae de libris Priorum Anablicorii dicit, assentior, praeterαquam in eo quod putat eos esse non solum excellentis cuiusdam ingenij, sed emtiam utiles. Quorum neutrum 1 uerum, excellentia enim ingenia in rebustum friuolis et superuacuis non occupantur,nes resti friuola et pcne puerisses, possunt esse utiles. Sed Viues cum iudicium illud Ixcit non recte potuit dicare, eo quod quatenus iudicauit ea esse inutilia, a veritate rei tale iudiαeium facere fuit coactus,quatenus uero eadem dixit esse exce entis uii Iam ingen , non a ueritate sed ab opinione de Arisbtelis doctrina temere con cepta taloqui cogebatur. Argumentationum formae communes tumibilosopbis quam Oratoribus, ex Trapezuntis.
Violatio, graece siίαον. Inductis.collectio. mus.
342쪽
lentia Pseudophilosophorion, timui de mutili Asol Poseriori Anablicorubbro Cap. Tertium.
ERVENIMVs iidem a praeciosi yimum illum Dialaincticae besaurum, hoc est, ad librum Pilariorum Anesγαticorion, in quo agitur, ut Dialectici aiunt, de Hilogismo I n non simpliciter, ut in Prioribus An oticis, nec probabili ut in Topicis, nec Dqb stico ut in Flenchis, sed demul raritiuo per quem it et generatur scientia illa a Pseudophim losophis tantopere celebrata suae est, ut ijdem Ormant, certa et infallibilis et nunquam aliter sese haberepotens, et quae posti emo non nisis de rebus unia versalibus , necfurijs , ingenerabilibus , et incorruptibilibus habetur. De tali inquam Hilogismi, et de taliscientiagignenda disserit Aristiteles in boelibro Quare nos quos fistulantea icimus in alijs libris uideamus qualis sitis Hilogismus demonstrativus, et isti scientia demolitrativi, et o kndamus non minus in bis quam in superioribus , quae a nobis refutata fuerunt , Arimst telem et Dialecticos omnes Disse deceptos. Nos enim, ut ante libro tertio capite primo diximus,sic etiam hoc loco confirmamus, istim scientiam, quam Dialectici et Pseudophilosophi tantopere extollunt , apud homines nusquam inueniri et demonstrationem illam, ex qua scientiam bancgenerari aiunt, ciromnibus illis conditionibus, quiset tribuunt, nec ab Ar hiel unquam, nec ab alio ullofuisbefactam, nec feriposse, etsi fieret, tamen nullam uim proba di habiturum. Et propterea totum suem librum Po kriorum non solumst ustra ab Aristitele fuisse compositum, sed etiam cum magno hidiosorum Philoso phiae detrimento, qui bonus horas in nugis et rebus nullius mometi impendere coguntur. Ais ut breuiter flandam quod proposui, uolo Lectorem bic inibi in memoriam redire eorum, quae supra dixi, de isti screntii, nempe eam, si uniuersalia realia falsa sunt, ut monstrauimus, quoniam non nisii de talibus uniuersalibus, ut aiunt ruditur, ueram esse non posse. si si te de no ueris Dialectici, ut uulβιlti, uerum scientiam posse esse autumant. Deinde Auruthorem dum, qui Introductio fui Medicus inscribitur, stirmare scientiam illam non modo apud Philosophos, sed ne apud homines quidem prorsus inue tim. Quibus duabus tantummodo rationibus i hi scientiaegenus tunc oppa gnaui, nunc uero alia adiungam, utperstae id quod proposumus, ueriuri spe
343쪽
maxime proprium uocant , ecte rem prorsus commentitium , et ut uere dic quod sentio, merum fabulam Aristotelicam. I is probo primum ex monastratione illa, quam propter quid et pol imam appe ant: ex qua tanquam ex parente quadam et procreatrice, aiunt fieri cientiam istam . Nego enim tulEdemonstrationem cum omnibus istis oditionibus, quas ei tribuit Aristoteles, hoc est, ex ueris, primis, immediatis, prioribus, et notioribus, et auctis comcluctionis etpraeterea ex uniuersalibus, necessarijs, per se et fecundum quod ipsum, nego inquam talem demonstrationem cum omnibus istis onditionibus aut ab Arsaotele linquam, aut ab alio quopiam fuisse factam. Et huius meae negationis causam et rationem banc uidentis imam fero, quia nec ipse Aripoteles in tanta multitudine et farragine uerboru quae super bac re consumit, ullum unquam talis demonstrationis exemplum attulit, nec ullus Interpretuadhuc, quod ab Ars otele praetermissumfuit vitis praestire potuit. Nam tanis tum abest ut ullum perfectae et poti; imae demonstrationis exemplum afferant, ut in tot seculis nonium reperire potuerint, nec inter se conuenire , quod nῶsit uerum poti Iimae demonstrationis medium Alij enim dicunt, id esse defonitionem subiecti, ut isticoniensis ali definitionem praedicati, ut uidius: nonnulli uero, ut Thomas Aquinas , utrunq; definitionem tam subiem quam praedicati. Quaecu ita sint, quomodo potest quisquam interpres, aut quiuis
alius proserre exemptu perfectae demonstrationis ab Aristotele omissum cuni nondum constet quod nam Isit eius medium, et fine medio, ut dicunt, nullo paractoseri queat s Namsi quis orte demostrationis perfidiae exemplum aliquod asterre conetur, et in ea pro medio ponat uel definitionem subiecti, id negabit
Egidius: uel definitionem praedicati , id non concedet onconten is uel trans definitione, omnes Egidiani et lanconiensiani aduersabuntur. At pila nullo pacto inueniripoterit exemptu ullum perfectae demonstrationi quod quiJem non multos babeat aduersarios, et multus rationes contrarias, ex eorudem Ars Ptele omnes desumptas Nec mirum, si nullum uerum talis demona strationis exemplum nec ab tristitele unquam, nec ab ullo Interpretumpromtitum fuit, cum prorsusfer nonpoysiit,cum omnibus dico conditionibus illis, quae ei apponuntur. Namper Deos immortales, quodnam maius aut euidemtius argumentum esse potest, demonstrationem istini uere feri non posse , et prorsus eskeful quam quod nullum eius uerum inuenitur exeippium nee apud Ar oteleti , nec apud ullum alium scriptorem Graecum aut Latinum, nisi irte apud Euclide,et alios Mathematicos, de quibus tamen postea visebimmus. Nuncpro certo costa re uolo,nec in naturali,nec in morali Philosophi
344쪽
32. Rnec in Diali iicis,reperiri illlam talem demonstrationem potifimam Ex quo non solum Amsktelem maxime reprehendendum dico, qui de tanta tam s difficili et obscura re scribens, et tantum uerborum inutilium fundens , nullum unquam istius tam praeclarae latus egregiae cinon crationis exemplum attum Ierit, At si non rudicres et imperiti, at certe interpretes et doctiores uir scire
possent quonam pacto sileret si demonstrativus Hilogismus, et quodnam esei se uerum eius medium silc enim nec Egidius a L n contencti, nec Lyncontem is ab Egidio nec Thoma ab utros de medio demonstratinis dispensisseet.Non solum inquam , quod nullum demonstrationis attulari exemplum , dico grauisime reprehendendum Ube Aristotelim .sed etiam omnes situs Interαpretes, qui non potius dixerunt istim emcnsirationem feri non possee et esse fassiam si ut est: cum Arisbtelas ipse nussum eius ferre potuerit exemptu,
quam laborauerunt incassum, dando operam ut intelligerent id quod erat inmintelligibila, et ut explanarent id quod erat inexplanabila, et denis ut facem rent id quod nullo pactro fieri poterat. In quam reprehensionem, eugo quos inciderem, dixi et rursus dico demonstrationem istim cum illis ommbus conraditionibus a nullo unquam fulsi facitum nec fieri posse, sed essee falsum et fabu-
Io m. Nam quod quidem pernetae demonstration exemplum hoc a ferunt, Omne animal rutaenula est risibris, homo es an a rataenala ergo homo is risibilis. Dicentes in huc demolistratione definitionem subiccili 0le medium, et per ipsum propriam pol icnem de uo ab edio concliti R. ondeo per demmonstrationem itim nihil probari, eo quia non rit ex notioribus minus enim notum est, animal rationala esse risibila, qu in hominem esse risibilavi. Nam si quis forte negaret, hominem isse, sibi lini, et tu accederes cum iti demonis stratione coaliturus eum ad con icndum hominem esse rijibilam, nonne inserito ridiculus et inepti simus Logicastr urdereris fierte non posses, non sederidendus et ter ineptus. Quare si desiuiti subiecti pro medio sumatur, ne cesse est demonstrationem aut non esse poti rimamo nec ex medio uero factam, Qui certe potorima et ex uero medio est, tamen nulla uim habere adprobam dum id quod concludit, neq; ad cogendum Ad tersarium ut fateatur, id quod negat ovorum utrum uelint sumunt Diala tici, non posJunt de indere demmonstrationcm stim, quin ut non uera , aut certeiania esse uideatur. Seduli do initionem p ij aenis non subiecti pro medio adficiendam demor irataemne mirant, hoc modo, ut per itimus in eadem re probanti, Omne quod 'o
tot ridere est risibila, homo pote, ridere, ergo homo rit m sibilis ut pose ri*dere, sit definitae risibilis, id ut pa)ὐmnis milhil enim aliud Jt, 1 bila, solid quod potui ridere Catium demon trationem aes quos negamus esse erat et et poti si
345쪽
et poti simam, idq; non olim quia I Fnconsensis et bona Dialicticorum idem negant, sed etiam quia non babet omnes conditiones, quae in demostramtione pot6 marequirimtur. Non enim est ex prioribus et notioribus natum
rae, ut uult Arqtoteles is quidem utruns, hoc est, tam pasio quam eiMam
sinitio, est aeque noti natiιrae, aut certe neutrum altero magis ignotum.
Quare neutrum per alterum recte videtur demonstrari posse. Vt omittam interim hic, strutum esse dictu, aliquamprobationem inter bomines did)utanntes uel discentes ieri per irotiora naturae non nobis . Probatio enim uel do ctrina debet ieri per notiora ei, qui cum dis utamias uel docemum Aldi u tatio nobis est cim Aduersario nostro non cum natura, et discipuli nobis non natura docenda. Quare omitis probatio et doctrina ex notioribus aduersario,
uel discipidis non naturae fieri debet. Sed ne simu morosiores, demus doni
tionem pastoriis esse notiorem quam ipsa pusio et demonstrationem eam, quam dixi esse ex ueris, primis, immediatis, prioribus, notioribM, et causis conclusimni non propterea tamen adhuc est pol ima demonstratio, quia nobabet alia conditiones, quae requiruntur: non enim est ex necestarijs , nec uniuersalibus. Quis enim nisi 'ultus Dialacticus dicat, posse ridere, esse rem necessarium fraeido etiam esse necesi uriam, nec propterea tamen concedam esse iniuersalem, quia uniuersalia realia, ut upra demonstrauimus, no uere constant in rerum natura, sed Masunt et comentitia. Ais ita demonstratio
isti quomodocunq; fiat ex defiuitione siue ubiecti ueto ni me utriusq;. nam eadem etiam ratio est de utras, iusso pacto potest destridi esse potisiima:
Semper enim deerit aliqua conditio requisiitu. Vt omittam interim etiam de conditionibu ipsis esse maximam inter ipsos controuersitum. Nondum ettim fati perstite intelligitur, quid sibi iιoluerit Aristoteles, cim dixit, demon strationem debere esse iρωτων, κω ο μέσων, hoc est, exprimis et imα1nediatis. Si quidem ali aliter exponunt, ut inspatio paulo minus duum mirulium annorum ex uerbis Ar Ptelis nondum potuerit elici,no solum qiwdnamst rerum demonstrationis poti)fimae medii , sed etiam quae et quales sint nonusse particula in eius desinitione appositae. Nec mirum hoc cuiquam uideri
debet cim ipsemet rylateles cum ista nugas scribebat, et alios docere, Iebat, non fatis inteligebat aut sciebat, quid aut qiιale es fit, id quod scribet dum susceperat et docensim Namsi intellexisset et scisset, certe nunquam praetermisisset,quin attulisset, exemplum aliquod potisimae demonstrationis, quo id quod erat amassicile tamq; obscurum uis etiam si uerum esset, mitibus ueritatis indagatoribus tum necessarium , aliquo modo 'iceretur, maninum et apertum , ac ne gerim humanum in perpetuum doctu unius
346쪽
exempli tanto de tam praeclaro quo auro priumtur sed nescio quo modo tot interpretes, qui istis nugas interpretati sunt, et tot homines quιeuus in in bunc diem legerunt, usq; adeo fuerunt'pidi et caeci, ut non id rint ii e intellexerint, in toto hoc Ar 'tela libro, nihil aliud agi I id quod
non est nec esse potest, tradi ac doceri, utq; isti quas fabula decipi ac deludi
uniuersum penus humanum. Id quoi ego intelligens ac pro certo habens, nuru Iopacto amplius di)fimulandum piuaui, ut qui recte philosophari cupiunt, num gi isti reiectis et explosiis, probatos libros legat, et in melioribus hιdiis orariasior consumant. Sed iam fatis, ut opinor, demonstrationis definitionem eum, que a materia factam uocant, impugnauimus ' nunc ad eum uenio, quam
a fine demonstrationis signant Demo trationem enim, irint, ese is logis
munificientialem, hoc est, facientem scire, et generantem in nobis scientiam illum, quam maxime propriam uocant. Et quoniam scientia deducitur ab eo,
quod fiscire, idcirco ipsum scire definiim hoc modo, scire est cognoscere per causam, propter quam res est, et quod illius causa est, et non contingit hoc aliter sie habere sed haec quos definitio tam scientiae quam scienti falsa est: aam fidemonstratio poti Rima nunquam factu fuit, es fieri potest, ut supra
diximus, quomodo est Hilogismus scientialis scitit quomodo generat in Ri inscientiam, qtiam uocant maxime propriam Duod uero aiunt, scire esse per causam cognoscere, fateor id esse uerum, cum de causa dubitamus, et eam quaerimus, et Vitaerendo inuenimuε . Vt si quaereremus, quam ob causam L nu deficit, et eam deficere inueniremus hac de causa, quia terra inter ipsum et solem interponitur Fateor inquam scire hoc modo, nihil aliud esse, nisi per causam cognoscere. sed si de causa nulla esset dubitatio nec qiιaestio, ut quaeraratiιr, exempli gratia, an sint et quales sint A ntichthones, et quaerendo sciαremire eos esse et quales sunt, quid est, cur hoc scire, aut sit, aut putetur, aut dicatur, esse per causam cognoscere suerte ego niιssi uideo canjam, cum
nulla bic causae fiat mentio, nec ulla sit de causa dubitatio, aut quaestio Nisἰβrte quis ipsas rationes, quibus aliquid scitur, causas esse scie di dicere uelit:
quo est absurdum, cum nec Arhtiteles de talibus causis intellexerit, sed de causa essendi et hoc modo nosolum demor tratio poti)Mina, et propter quid, sed etiam quaecunq; alia feret per causam iniicquid enim scitur, et quomo docunq; scit r, per causam sciendi, hoc rit, per rationem sciatur necesse eit. Atque ita praeceptum Arhtotelis de causa in definitione demonstrationis poli ta non Dium esset falsum sed etiam ridiculum: praesertim cum item Ar timteles addat, et quod illius causa est, quasi uolens innuere ad demonstrationem faciendam nou quaticivis causam sed uerum, et non tanta ad cognoscendu M.
347쪽
dum est. Per quam causam, cum non semper sciamus, quia non semper de ea dubitatur nec quaeritur, nec per eam semper i probatio, non potest definitio sciendi ab Arisbtele tradita esse uera ac generalis omnibM quaestionibus, in quibus aliquid etiam persi te sciri potest, ut in exemplis supra positis appa*ret. Quare fide initio sciendi non est uera generaliter, quomodo generaliter potest esse uerastentia, quae ab illo scire deducitur ' Sed hic mihi sese oppoonunt Dialectici, et non iam rationibu sed authoritatibus mecum agunt uiunt enfinio solum Arisbtelem, sed etia multos alios maximi nominis uiros, apo probasse banc demonstrationem, et inter eos Galenum, qui a sepe in scriptis suis citat libros et comentarios de demonstratione a se complitos, ut demon strationem hanc maximi stcssi uideatur. Qita sit non esJὸ uera, ut nos diciαmus, quorsum non solum Arillateles, sed etiam Galenus in ea tradenda et Eqcenda tantopere laborasset maec destnsito demo Vtrationis poti)fimae maximine commouet eos, qui se uel Arisbteli uel Galeno usq; adeo addixerunt ut quicquid isse uel ille dicit, quamuis falsiij imum et absurdijsiimu tamen uerum esse putant, et in quaerenda ueritate rerum, no quid reuera sit in natara, sed quid ab Arisbtele uel Galeno dictum fuerit, tanti confiderent: idq; perinde dis a Deo uel a natura dictum esset, uerti esse arbitrantur. Sed nos qui nulli addicti sumus, et in nullius uerba iurauimus, longe aliter facientes , nullius quamlibet magni uiri authoritatem tanti facimus, quanti ueritatem it pro pterea, ut tristitelis, sic etia in Galeni bac in re authoritatem no recipimus, sed plane improbamus et rejicimus: non quod non arbitremur Galenum inarugnum fuisse uirum et Medicu, sed quod nimium Di Dialecticus, hoc est,mam gnus Ariola telicarum nugarum cultor, et dialecticae uanitatis approbatorrpraesertim eius quae pertinet ad demonstrationemfaciendam De quicumβαpius citet librum a se compo itu tamen ita loquitur in libello de libris sui ut aperte confiteatur inscriptis Dialecticorum ueram faciendae demonstrationis artem se nunquam reperire potuisse sed tantum apud Arithmeticos et Georimetrus, cum tamen omnes de demon tratione Aristitelis libros non solum diis ligenter egisset, sed etiam prius quatuor, deinde quinq; commentari s bene longis explanasset, ut ipsemet testitur. Quae cum ita sint, quid ultra egemus testibus ad improbandos hos Posyriorun Analyticorum libros me ad rebuαtandum istim demonstratiotrem, quam docere se profitentur es Cum Galenus eorum tu diligens lector, et demit attonis potissimae unius author ingenue
fateatur se in eas acie a Diuis licii nihil uisse adiutu, sed ab Arithmeticis
348쪽
Mum et GeometrR. nibus uerbis fatissupers etiam nobis tacentibus vi. probauit omnes, non solum aliorum Dialecticorurn, sed etiam Aristotelis de demonstratione libros. An uero rectam faciendae demonstrationis rationem apud Arithmeticos et Geometrus inuenerit, ut testitur, ipse uiderit. Ego certe rursu ita dico, talem aliquam demon trationem, qualem Aristiteles describit, cum omnibus illis conditionibus, quas ei tribuit , nec apud ipsum Aristitelem, nec apud Galenum, nec apud ullum alium Scriptorem reperiri, nec omnino feriposse ' Quia si reperiretur, interpretes butus libri non tan topere laborarent in us ignando meIio demonstrationis etsi fieriposset, ipsi aliquam ficissent, uel ab aliquo alio fuctu attulissent, ut exemplo, sit notari stitesis, nam ipsi nullum per rectae emollirationis exemplum reliquit, at cer te uel suo uel alicuius alterius nos docerent, quonam medio demonstrat omnis fit utendum auod cum non licerint, nisi falso, ut supra dixi, lignum uel euidentissimum est, demonstrationis istius nomen esse uanum, et ipsam niαhil aliud esse nisi rem commentitiam et meram fabulam Praesertim cum, ut probaui, etiam siseret, tumen nullam uim haberet adprobandum quicquam, quoniam oportet ad probandum aliquid inter homines argumenta esse notiora nobis non naturae, idq; quia cum hominibus non cum natura disputamus. Nimbi enim absurdin aut tultius praecipi potuit, qua id quod ab Amstitele prae ceptum est, hoc est, in facienda demonstratione seruandum esse, ut ea ex prioribus et notioribG non nobis sed naturae fiat perinde quasi cum natura non cum hominibus nobis esset disputandum. Ita sic conclusimms totum boc caput, ut dicamus et allirmemus, Demonstrationem illam, de qua loquimur. potis imam et perfectam, non esse in rerum natura: idq; multis de causis, ac primo, quia nullimi eius reperitur exemplum uerum, non ab Ariobtele ipso. non ab Interpretibus, non ab uilo alio prolution aut usurpatum deinde quia non certo scitur quod nam sit uerum eius medium, cum ali definitionem flumiecti, alijρὴς otiis, alij tritos stituant ut supra d ximus deinde quia fieri non pothi quoi ita probatur, quia sit feri poset, iam is aliquo facta esset,
et aliquod uri appareret exemplum tum etiam quis si eret, nussum haberetesticaciam probanti, quia non sit per notiora noli,s: postremo uero lι a dicitur fieri utitim de uiuerJubbin; et uitiuersalia, ut supra probauimus alsa sunt, quare demonstratio de uniuersalibus facta, non pote1 non nili Ia in summa uero, ut omnia, quae ante dixi, in pauca redigam, sic dico, utrudis uniuersilibus , id quod sic mus in primo libro, non posse non deitructam esse istim demonstrationem, qua ex talibus uniuersalibus fieri dicitur. De fructa
uero demoliratione, non possestirescientiam illam, quum qi sayo uocant,
349쪽
maxime propriami, eo quia ex tali demonstratione phni firmatur: etp .stremo de1tructascientia, necessirio ruere etiamfapientiam dum ab Arisba tete in sexto Ethlcorum, tantopere celebratam, quae ex scientia et inteilectu, ut ipse ait, composita 1t. Ut inanist)to appareat cadentibus uniuersalibus rein alibin non posse stire nec demonstruitonem, nec scientium, nec apientiam: et qui haec defendere ac tueri uoluerit,eum necesse habiturum prius dilidere uniuersalia, quaesunt tanquam columnae quaedam totius dialacticaefacultatis.
Desopbiblicis Henchis ab ristoteli in Rhetoriscam no recte introductis, et de librotophyticorim elenchorum itid entiendum Caput dourtum.
RISTOTELEs non solum in Dialecticam, sed etiam in Rhetoricam haud scio quam recte, certe multim praeter consuetudinem aliorum Rbetorum introduxit speeialam tractatum de non ueris, sed apparentibus argimentu: ea teri enim Rhetores tam graeci quam latini scripserunt iliquidem etiam de argumentis tum necessari s tum probabistibus, fies de apparentibus argumentis nominatim in Rhetorica nemo unquam veterum, quo sciam, scrip sit, praeter Arisbtelem, qui tractatum is in Dialecticis appellauit moh τικοὐς ἐλέγχους, 1M est, fassaces et aptiosa reprehensiones in Rhetoricis uero Φανομένα ν ἐνθυμηματων το χρους, hoc est, apparentium erit mematum locos. Quo in tractatu quamuis ab imis perita Pseudophilosophorum turba existimetur tradidisse omnes modos quiribus fallacie intendi possimi, tam in dictione quam extra dictionem, et ea ipf, de re nec per ictu nec melim a quoquam scribi aut disseri potuisse . amen nos in boc quos libro non pauca ab eo fuisse peccata, et multo melius multo perstitia scribi potvisse, breuiter fumus o knsuri. Primo enim licet tradae multos modo texendifallacias am in dictione, ut dixi,quam extra dictione,
tamen non paucos utrobis praetermittit. Deinde ex eorum n mero, quos tradit, nonnullos incommode et obscure, ne dicam inepte, nominat et aliis
quibus iam non fuis clara, sed obscura et pene eummatica exemnia apponit. an sopbimat bin enim dictionis omittit illos alios modos cunis lacia biten iis tur uel ab eo, quod in argimentatione transitus fit a uoce proprie sumpta ad socem figurate accepta, ut Socrates est homo, homo ejigem, ergo Socrateo
350쪽
s genus homo enim in primo enuntiato proprie, tu est, pro uno tantum homine, in secundo autem figurate pro omnibus hominibuς, uelpro genere hominum, aliter enim homo non posset essegenui uel ab eo quod in arguine tundo transitura uoce significante ad rem significatam, ut illud Ch si pi,
quod loqueris per os tuum transit, currum loqueris, ergo currus per Os tuum
transit uel ab eo,quod una eadems vox, et cum diphthongo scribitur et sine diphthongo, ut quos tum estplacet. .ctum est mors, ergo mors placet: uel ab eo, quod Hilabae unius dictionis uel colanetis uel disiunctim legi et pro e ripossunt, ut apud Graecos cum dicitur ἰνδεκαέτεσιν, coniunctim, hoc est, undecim annis, uel ετεσιν, distinctim, idest in decem annis. Qui fallaciae modus diserte ponitur ab Hermogene, interpretibus in capite αερι ἀμφιISολ- et ab eisdem appellatur dερι διάστασιν συλλαβων, nec idem apparet esse cum illo, ques ab Aristitele traditur, et nominatur, κατο ο λσιν κω διαίρεσιν. Nam ille Aroti telicus in distinctione et coin inctione no tum ollabarum unius dictionis quam plurium dictionum uidetur esse constitutius. Atq; ita putet Arisbtelem non multum fuisse diligentem in colligendis fallaesis dictionκ sed nec in eisdem nominandis maiorem adbibuit
diligentium: non enim recte unum tantum modum appellauit Exhα μνάμα διωρεσιν, αρα την ζωροσω αν, Παρά τοῦ διάστασιν συλλαί, λ Sic enim et Hermogenes, et eius Interpretes recte bis nominibus utuntur. In
fallacij uero extra dictionem rursus insit issam, qua utebatur bos pulsboc modo, Quod non amisisti abes, cornua non amisi: ti, cornua igitur baisbes. Item illam, Est quoddam caput, id autem non habes, caput igittar non habes. Et alia quus ani huiusmodi, quas restri partim Plato in Eut demo partim Laertius in uita Cho sippi et quae ad nullum ex iis modis quos re vrt Aristotelis, uidesurreducipossensi ad ignorantii Iauaciae tam in dictione quam cxtra dictionem re irri possunt. Nomina auignon recte imposuit Aristiteles primum, primo barum taciarum modo ue