장음표시 사용
351쪽
sta sediuidua, vel minus communis, continuo necesse est, ut fit alius ab homine. tws uox estgenerica et magis communis: Homo enim Durate acceptus eligenus utris, si quidem tam socrate quim Plato uere ambo sunt in genere hominum a minus communi enim ad magis commune in negatione et diuersia tute probanda non ualet consecutio, ut non est homo ergo non est animal, et est diuersum ab homine, ergo est diuersium ab allimati . Secundum autem moridum recte quidem isse appellauit adαρα τρώαλῆς Ἀλααλως λέγε ο sed non fatis clarum apposuit exemplum, ut si quod non est opinabile sit, seoquatur id quod non est,esse. Nam dicet ortasse aliquu nihil esse inconuenies id quod non est,esse, alio uidelicet et alio modo acceptum. Quare accommodidatius exemplum erat illud Eut isdem apud Platonem in Eut demo Quieupit ferificiensAupit de sinere esse ignorans,qui cupit desinere essee ignorati
eupit desinere esse id quod est, qui cupit desinere Ube id quod est, cupit mori.
ergo qui cupitferisciens, cupit mori Fallacia enim est in eo, cum dicitur,
qui cupit desinere esse id quod est cupit mori, si quidem quod fecundum quid dictum erat, desinere esse id quod 1t, hoc est, desinere esse ignorans.
tanquam simpliciter dictum esset, accipitur, hoc est, desinere ope homo. Haec fallacia a Graecis post Aris tele, et maxime a Stoicis,nominatafuit orites, Cicero acerualem uertit, Recentiores uero Dialectici a primo ad ultimum appellant. Nec minin in alijs quos fassacij extra dictionem, quae sequunαtur, peccauit Ar 1l Pteles, uel quia quod est commune omnibusDilaeij id unitantum peciei attribuit, ut in ea,quae est, zzαρα το ., διωρ ξοα τι εστι συλλογισώιος χῖ, ἔλεγχος ' uel quia nulli apponit exemplum, ut in ea, quae est dαρα τὸ ἐν ἀρχῆ λαμβάνειν, quam Author ad Herennium instis eundo non solum clarius nominat, sed etiam planius explicat exemplo accommmodato sic inquiens. Item uitiosum est pro argumento sumere id quod indisquisitione positum est, ut si quisquemfurti arguat, dicat, hominem esse improbum, raudulentem, auarum, eis rei testimonium esse, quod tibifurta dicerit. Vel quia rursus non recte nomen imponit, ut in ea, quae est, ταρατο ἐπιμενον , nam cum quis ita argumentatur, ut dicat, ex eo, quod terra humida sit, pluisse, non ex consequenti appellanda est baec Dilacia, sed ut uit Author ad Herennium ex eo , quod ea re, quae plura significat, abutimur pro certo uuius rei signo, hoc modo, necesse est, quoniam passet, aegrotasse. Vel quia utitur exemplo obscuriore, quam tfacile intelligi positi, ut in ea, quae est, nε α το μὴ ρατιον ως πιτιον , atq; ideo Volateranus hanc falis
laetam illustrare uolens omisso Arisbtelis exonpla ipse aliud quoddam est sit, sed Mut nesciat quid dicat actor uero exemplum huius eiusde functae
352쪽
V Dentades Demosthenis administrationem Reipublicae omnium malorum ea uni esse ait, eo quod post eam contigit bessum Uel quia non solum obscura sed etiam inusitatu exempla attulit, ut in ea, quae est, zαρά, τα δυο ἐραοτμμοπα ἐν αριῶν. Nam per Deos immortales quid estisiud, quo ille exemplo utitur citrum terra mare est an caelum s quis ita loquitur Laut quisita interrog iri certe nemo nisi Diale lictos aut Sopbisti ineptus et importuisnM. Ac tales quidem sunt omnes uitiosarum argumentationum modi extradidi ionem ab Arisbtele tradit, in quibus tamen omis: omnes eos, qui dicti sunt et praeterea etiam omnes illos, quos restri libor ad Herennium infecundo betoricorum,cum loquitur de uitios expositione, de uitios rati ne de uitiosa confirmatione rationis , et demo de uitio se complexione siluesonclusione. His enim tot modis, quo enumerat Author isse fieri potest gumentatio uitiosa, et eo loco, quo ille tradit, uere sunt tradendae huius modi fallaces reprehen iones, silue sopbθtici elenchi, hoc est, in capite de uiritio se argumentatione. Omitto hic captiones Pseudomenorum, quae a Receratioribus reflexu nominantur nec commemoro dilemmata, istu ceratina, hoc est, quasit cornutus argumentationes et antistrephonta, quae eis re pondent, et alia multa, de quibus Aristiteles, licet de rςbus istis usu ad nauseam promlixe loquatur, tamen nullam facit mentionem . Ex quibus omnibus licet in.telligere in Iopbisticis elenchis traiendis quantum Ar)kteles fuerit diminu tus, et obscurus, quamq; parum commode quibusdam noniana imposuerit, et enis quam omnes non recte inscripserit, et eos non Do nes proprio tradimuit loco. Quinquam si credere uolumus Platoni, neq; tempore eius sopbis stae uti erant probandi, nam praeter quam quod eos ubiq; deridet et infectaritur, etiam in ut demo de utilitate artis sopbisticae lascribit: Si qui obuius generis multa aut etiam omnia norit, rerum tamen naturaimbi magis interullet, ludere tamen ex illa nominum diuersitate homines poterit cilia si Pposita tibia supplantatis eorum more, qui sedere imientibus furtim subsessia subtrahunt et effusi ' rident, cim vident eum, qvi cecidit iacere supinIm. Haec Plato deIopboticae artis utilitate annos ab hinc duo millia monumentis literarum prodita reliquit: temporibus uero no tris Liriouictri Vives in terαtio libro de causis corruptarum artium ae eadem arte Platoni siιbscribens dem sentit, cutire uerba apponam, et ita caput huic finem imponam. Adducti suo quidam in ea opimonem, ut dicunt, haec qitidem bactenus esse aliis artibru
urumini. disticilia, quorsi leutim est uerum. Videntur esse ad ingeni M
353쪽
natat Multis perinde uidentur arguta, ut lusus pueriles sivi, et argutuli. Nam aenigmata baec non ex ingenio eruditione multa exercitato et subacto, sed ex ignorantia meliorum sunt nata unquam herbae inutiles insolo incusto. Necesse erat eos aliquid agere , haec est enim natura humani ingenus, ut quoniam igneum est, etiam hebet imum se ad aliquid agendum applicet. Itaque non acuunt baec ingenium, sed cogunt Diuescere, contentiosum reddat Ditiae istae et morosium, no uiuidit et actuosum in pu libris acuui quide et dem dolant, sed ita, ut nibi supersit solidi extenuant, minuunt, deprimunt et i ii semes stactum haud facile ad res pr.eclaras sinunt attollare: praesertim quu in haec non modo aliena sint a uerlis artibus, sed etiam contraria, ut ten*dentibus ad altiores, ac ueras disciplinas, tanta sint haec cura didiscenda ne prostitum impediant, quanta fuerant accepta.
I e vanitate eorum Iube , recetioribus Dialecticis appellantur Parua Logicalia Caput Quintum.
NTER principia peruersi philosophandi, supra etiamnum '
raminus ea,quae a recentioribus Dialecticis appellantur Paria
Logicalia, atq; ideo superest de bis quos aliquid ut dicaα miis, sed breuiter, ne tempus conteratur in meris Dialecticori
rum nugis uel recensendis uel refutandis. Parvorum autem '
Logicalium multa sunt capita, sed praecipue haec,quae ubtiliter deseribuntur a Reuerendo Magistro hos vino auello cunapitio, De suppositionibus, de Ampliationibus, de Appellationibus siue restrictionibus, de consecutiomnibus siue consequentijs ut ipsi loquuntur, de Probationibus terminorum: et praeter ea sunt alia quaedam, de quibus se non scribere ait, eo quia nou ad docendum sed ad decip=ndumfuerunt inuenta, ut de Obligationibus , et in solubilibus. Quae quidem omnia usi adeo sunt uana et ridicula, ut mihi noua decipiendum tantum, ut ille dicit sed adfulsitatein docendam, et ad temet pus stustra consumendum excogitata fuisse uideantur. In eis enim cum pene innumerabilia alia plusquam stolida traduntur tum in primi M'c, Insul pom tionibus materialibus, non recte dici, homo est nomen, sed dicendum esse, is homo est nomen uel aliquod homo est nomen Aiunt enim signum neutrius
generis: de ualere quoio et facerepropollutono materialiter igniscante,
354쪽
Ac talis quidem est praeclara illa doctrina, qttae traditur in primo ingressu Paruorum logicalium usuppositionibus formalibus Istim propo sitionei hommo est animal, in sempiternum tempus esse ueram, etiamsi nullus homo si imgulari esset in mundo: e, quoi, ut ipsi dicunt, in praedicatis essentialibus norequiritur exis,ntia subtestorum perinde qua si praedicata illa non essent in
sngularibus , et homo ais animes non essent in singularibus hominibus et in singularibus animalibus, sed in aere aut in globo Lunae aut in illis regionibus
ubi uni deae Plutonis. Nec contenti tanto mendacio, addiderunt etiam illud,
non ualere istim consequentium romo est animal, ergo homo est, quasi animal pH it esse, nisi in aliquo singulari uel homine uel alio quopiamsingulari animmali sit collocatum. In suppossitionibus accidentalibus communibus, cum dira citur, homo est si ecies, uel animal est genus: hominem ibi et animal;tire pronaetura hominis et pro natura animalis in se considerata, ut communis est pluaribus, quod est falsi finium, Idem enim dictu est , bomo est pecies et omnes
singulares homines stimul accepti sunt una ecies, et animal est genus, et oramni fingularia animalia stimul accepta sunt unumgenus Vtruris enim hoc est, tum homo quam anima in eiusmodi propo uionibus figurate accipiuntur, et homo pro omnibus singularibus ominibus, et animal pro omnibus singularibus animalibus ponitur. Alioqui nec bomo posset speJecies, nec animal genus ut in primo libro, cum de nominibus appellativis simplicibus figurate acceptis loquebamur, o landimus. Sed de uanitate et falsitate su postitionum, haec pauca tigilibe itis sit. In ampliationibus uero terminos communes exm tendi a minorisuppositione ad maiorem, ut cum dicitur, homo potest esse Antichrishιs, 3 homosupponit non solum pro praesentibus, sed etiamprofuturis hominibus, et alia quamplurima bula modi ut meretrix fuit uirgo,artocreae
deuoratae, et egestae uni edendae puer anniculus fuit centum annorum. In appellatronibus terminos communes a maiori ad minorem suppositionem remst fug/, et banc proposititone, cum dicitur, Deum trinum cognouit Aristitem te ueram cum uero dicitur, Aristiteles cognouit Deum trinum 1ue
iussum tem non uidi Papam et Papam uidi, consulem caecidi et non caecidi csidem uno modo esse ueraue, altero uerofalsas. In consequentijs a genere ad pectem, negative esse bonam consequentiam , ut non rit animal, ergo non es homo specie uero ad genus firmative consequentiam esse bonam ut 6
homo, ergo rit animaL Quarum conseqtientiarum neutra 1 nec a genere ad j pectem, nec 'ecte adgenus: Nam cum dicitur, non 6 animal, erpo none i homo, perii se est ac sii diceretur, non rit imum animal, ergo non tit unus bo no quae co sequentia 6 ab unogeneris ad unumstecie negative. Vera
355쪽
cies bominum in eo contineatur: ut afrmative non uidetur ualere, ph)ccies hominiim fit, ut continuo etiamgenus animalium esse concedatur. Nibi enim naturae repugnat praeter homines nulla alia reperiri animalia, quamuis Je cies hominum hoc modo cori derata, tot species sedgenus esse dicenda, quia iron ad superius antimalium genus comparariposset sed tantum ad instriora frigularii, quorum comparatione nonplectes, scdgcnus uere appellaretur: ac rursus e conseqiletitiis fatis. Ex ijs enim quae dixi, satis apparet Diale*cticos nunqua recte inteflexisse,quid sit genus aut1pecies,aut quomodo rediearguatur a genere adsteciem, uel a1pecie ad genus, tum strinative quain negative. In probationibus terminorum, propositiones aliM probariper,
solutionem situ resolubiliter, alius per expostionem siue exponi biliter, aliuper sciationem lineosciabiliter, has per descriptionem siue descriptibili, ter alius per cui Aueritatis in omnia quam sint inania barbara ridimcula et absurda qui uidere cupit, is legat Reuerendu et strion Chosos,inu Iallellum, eum quem supra dixi, qui de omitibus bis nugis, iudicio meo, magis clare scripsit, quam quisquam Dialecticorum recentioru in . ibi enim satis itidicasse, siquis frie ea uidere cupit unde sint petenda, non qu dem discelidi causa nam id quidem non esset discere, sed tepusfustra prorsus consumere sed ridenditum insulsus et inanes ineptias, et mirandi quotiam pacto isti tum sutilia unis barbara in mentem cuiusquarii non omninoμιliij iiiii et indoctis sim uenire potuerint. Exemplum probationisper resolutionem. Vt aliquis homo currit, hoc cur.rit, et hoc est aliquis homo ergo aliquis homo currit.
Per expositionem. Omnis homo est ri bilis, homo est risibilis, et nihil est homo, quin illud flori bile ergo omnis homo est risibilis. Percisciacionem. Necesse esticum est*Jaec propositos necessaria Don est, quae adaequale signiscat Deum I ergo necle est Deum esse. Per descriptionem cognosco fortem, cognosco aliquid sub ratiotie qua fortates, ergo cognoscos tem Per causa ueritatis. Rosa incipit orere, rosa nunc floret, et ante hoc nunc praeberis immediate non floruit, ergo rosa incipitflorere. Tt q
356쪽
Libros qui hodie sub ryZotelis nomine liguntur
plero sp non uere esse riytotelicos, sed subditi.
tios et adulterinos contra communem Tyeudophisiosphorum opinionem. Caput Sextum.
X tribus partibus, quas inter initia operis suprapropora fuimus, duae iam sunt absolutae docuimus enim primo induobiι primis capitibus, quae nam sint principia ueritatis et quae Pseudophilosophorum. Dein e in reliquis omnibus quae sequuntur, confirmauimus principia nostra uera et illa Aduersariorum tanquam falsa refutauimus no qui dem omnia , nam i fuisset infinitum sed tantum ea , quae imbis magis falsa, magi s ab urda uidebantur. Nunc restit tertia pars , ut os,mdamus ab is , qui recte philosophari cupiunt, quid sentiendumsit primo de libris et scriptis omnibus, quae hodie sub A, Bielis nomine circunseruntur. Deinde etiam de Aristi tele ipso, et de Porpbrio, et de omnibus Ari)hletis Interpretibus tam Graecis quis Latinis et Arabibus et praeterea quos de Platone et Galeno, ut intestigatur quantum unicuis eorum authoritatis et fidei t attribuendi . Oue omnia ut facilius intelligi et dijudicaris 4ῖint, paucis bic mihi apponem da spe uidetur uerorum tb rum iris,telis 1laria. Strabo in libro XIII Geographiae, et Plutarchus in uita L. DG nsumma tradunt, Libros Arimsbtelis cum aliquot secula in terram defosi latuissent , tandem erutos osse,
sed emilaceros et humore terrestri maxima ex parte corruptos. Sic ab Apellicone Teio Atheniensii et praediuite emptos magno pretio quicum eos in noua exemplaria transcribendos curaset, innumeris repleuit erroribus. propter corro sones chartarii, quae pertrecte suppleri non potuerunt. Dehi eub L. Flla captis Athenis, repertos in bibliotheca Apelliconis, et Romam translatos, ui dirannionis Grammatici et Andronici Rhodi manus perueranisbe, et ab eisdem editos fuisse multis tamen erroribus auctos, propter ne gligentiam Librariorum,qui in transcribendo exemplaria non diligenter coαfrrebant. Deniq; uero ab Autronico Rhodio factum fuisse iudicem omnium librorum A ristotelis eum qui, ut Plutarchus restri suo tempore circunst rebatur. 's' c insumma de I bris A ryti telis a Strabone et Plutarcho memoriae prodita fuerunt. In equentibus uero temporibus, Diogenes Laer trusis equos codem modo, quo Andronicus, in Aristitelis ulta libros eius
357쪽
diligenti Sime deIcriptos reliquit Sed in ea descripti e cim fere quadrinαgenta, ut ipse ait Arqbtelis uolumina recenseat, tumen nullam eorum,quae nostra aetate leguntur, mentionem facit,nisi admodum paucorum, idq; mu tatis ire uel inscriptionibus librorum, uel numeris uoluminum. Vt uulsemirum fit, quonam pacto tanta uarietas ae diuersitus in libris Arsa telis ortae sit, non modo inscriptionum librorum et numerorum uoluminam, ut dixi, sed etiam sententiara et dogmatum, ut infra docebimus. Atq; bactenus, hoc est, usq; ad tempora Laerti , et apud homines non Pseudophilosophos, sed uere dodios et de rebus uere iudicantes, historia uerorum Aristotelis librorum se iis certa est ut post Illa tempora non dubitandum sit de eis , quin uideri et legipotuerint, atq; adeo quin isti ac lectifuerint a multis uiris doctis ictorum temporum, tum Latinis quam Graecis , et ex latinispoisimum a Cicerone, quem constites em pene temporibus , quibus libri Aristotelis Romam fuetirunt tranflati, floruisse et Tyrannionis Grammitici, qui eosdem libros barabuit in manibus, familiarsimu amicij imus fuisse Et quod caput est, qui saepe non solum totissententia Aristotelis, sed etiam libros ei dein inscris
piis suis citare reperitur. Ex Graecis uero a Diogene Laertis,qui cum talis ac tantus uir fuerit, et ex pro bo tam diligenter scripserit uita omnium amIiorum Pbilosophorum, tum maxime Aristitelis , miraculi cuius sum similliaemum esset si in coquiretidis et describendis ueris Arisbtelis libris tantopere fuisbet negligens ac pene dissolutus , ut eorum, qui non ueri essent, tantam multitudinem descripsiisset, uerorum autem et legitimorum uel nulla uel certe per quam exiguam dicisset mentionem: et eo magis quod ipsemet affirmat delys, quos recensuit, nihil ambigi. Quae cum ita sint, in iudicio de ueris Ariaestitelis libris faciendo dico et contendo Ciceronem et Laertium inprimis femquendos este Deinde reliquos omnes ueteres et doctos uiros, ut quisq; minis me uidetur agnoscere istam, quae nunc in usu est, Philosophiam seu aristit licam. Quanto uero quis in ea diutius uersati et uolutati uni roc est, magis Pseudophilosophi euaserunt tanto eos pronuntiamus ad iudicium deueris Aristatelis libris faciendum, et legitimum eius do trinam discernendam mimnus esse idoneos Propterea quod habent naturale iudicium, et sensum com munem quasi necessario corruptum, ex a)fidua lectione et meditatione falsitatutum et mendaciorum, quἰbus Dialectica pene tota, et Metapb sica magna ex parte restria est, et quae a nobis supra fuerunt refutata. Quorum cum tum caeci et exoculatifuerint , ut ne urium quidem unquam potuerint uidere:
quid mirum est, si in discernendis et dijudicandis A risistetis libris tantopere iacutiunt et balucinunturis Inminero autem Pseudophilosophorum,noson
358쪽
de libris roti telis, primum hoc proponimus , Eos hoc modo , quo nunc humbentur, nequaquam uere esse Aristiteticos, nec ab Arisbtele uero ita compositos, sed ab alio quopia exieris Arisbtelis libris magna ex parte extrumeto , et in bus Epitomas et compendia, quae nunc extant, redacton multis tamen uiditis, detractis, et mutatis, prout placuit ei, qui eos contruxit ut non ueram et germanam , sed purium et adulterinam Ari hielis doctrinam hoc tempor babeamus. Deinde uerisimiliter credendum esse Ailborem linium, qui bis epitomas et compendia scriptorum tristitelis conjrcit, fuisse noTheophrathim, non Eudemu, no Theodectem, non alium quempiam ex discimpulis Arisbtelis , sed Nicomachum eius filium , ut cum ex aliis multis tum maxime ex Cicerone, Laertio, et Suida fumus probaturi. Quorum utrunq; ita esse, ut dixi, nunc multis ualidis argumentis et authoritatibus probare incipiam, sit prius admonuero lectores, adulteri iam istim Aristitet sita cistbecum non a pluribus nec a diuersiis sed ab uno eodems author totam uim
deri, ita ut nunc est, fuisse factum, partim propter fimii tudinem dogmatum
et sententiarum, quae inter se consentiunt, partim propter citationes librora et locorum, qui pa in concordant, partim denis quia Pseudophilosophi omnes ita esse in fra dubitatione confitentur. Vt Bibliotheca liti quemadα modum dixi, non a pluribus nec a diuersiis, sed ab uno eodemq; author commposita esse pro certo fit litanda Quam ob causam fit, ut qui union ex illius libris non uere Aristi teli cum esse probat, si omnes esse a ulterinos et subdim titios probare uideatur Ouo sic constituo, primum, kndo ditos ex istis libris no uere esse Arisbtelis patrisse Nicomacbifl est, uolumina deceEthicorim Nicomachorum, et octo libros P si corusiue dei sire auscultatione, ut istis duobus refutatis, reliqui omnes, uel me tacente, non p*yint uider non esse refutati Deinde reliquas authoritates et argumenta ad idem pertinentia libo ungam Ab Et bicis igitur Nicomachim sincipiens dico librunori uere esse Aris telicum, idq; probo primum authoritate Ciceronis mide Finibus, tu scribentis, Quare teneamus Aristitelem et eius siliu Nicoma ebum cuius accurate scripti de moribus libri dicuntur id quidem esse Arisbtelιsae non uideo, quare non potuerit patri similis vj silius hic sunt
359쪽
n VARrvs uerba ciceronis, ibus non solum confirmat ibica Nicomachia uere esse Nicomachi, sed tacite reprehendit et refutat omnes eos, qui contra se nitunt, dum ait, sed non uideo cur non potuerit patri similis esse filius, inias irris dens et uituperans illos, qui relictu operis inscriptione et titulo exsolaphra si
etsi Flo libros a proprijs authoribus ubiuiicandos et Ari latet adiudicandos censebant . Erant enim tempore Ciceronis Ethica illa sine ulla dubitatione inscripta Nicomacho,alioqui nunquam Cicero ea Nicomachi esse non Aristiα telis affirmasset. At enim M. Antonius Maioragius insuis illis contra me blaterationibus ait,id a Cicerone nulla probabili ratione confirmari sed quadam tantum coniectura proponi intibus quidem uerbis Malaragius etiam is nihil
aliud unquam aduersus Ciceronem scripsiisse nisi hoc tamen fatis sese os,nes disset erga Ciceronem pestim animatum esse, et ueri)fime a nobis in Antapori Iogia nostra appellatu fuisse Ciceromastigem Na ego a te Maioragi,uere cis ceromastix,quaero qua probabile ratione eius reia Cicerone afferri uolebas san non uidebat Cicero inscriptionem libri s an non graece egere sciebat scin non aeque bene flaut tu eIocutionem et phrasim scriptorum Arisbtelis dignοαscebais sed quaenam aIta poterat a Cicerone maior asterri ratio ad probandum Ethica Nicomachia esse non Arisbtelsisse Nicomachi, quam quod erant inmscripta non Arisbteli sed Nicomacho sit non Aristotelis sed Nicomacbi nommen ritulum praeses rebant f certe nulla Nisi sorte tu, ut es impudentifisimus, dicere undeus inscriptionem illum non fuisse ueram, sed a Cicerone li-dium et simulatum et nisi rursus, ut es arrogantij imus persuadeas tibi, scripta Aristotelica exsisto et phrasi melius et uerius a te dignosci potuisse,
quam a Cicerone quorum neutrum a vanitate ingeni tui, ac temeritate, HEalienum. Neq; solum cicero, sed etiam Laertius Diogenes apertis ime coinprobat Elbica Nicomachia no Aristotelis esse sed Nichomachi cu et in cataαIogo I brornm Aristotelis, nullum huius operis faciat mentionem , et in uita Eudoxi dicat, eum ex sententia Nicomachi putasse uoluptatem esse summum bonum quae opinio manilis in decimo Ethicorum Eudoxo tribuitur. Vt omittam interim Suidam, qui ipse quos libros de moribus a Nicomacho feriis
pios testitur. Et ut ne commemorem pene tres totos libros ex Ethicis ad Euis
demum, hoc est, quintum sextum, et septimum, in haec Ethica Nicomacbia, ad uerbum translatos spe . Ut talis et tanta repetitio uerborum nequaquam
ab Aristotele ex libris suis, sed a filio ex scriptis uel patris sui uel co discipuli factafuisse merito stuputanda . Nam per eos immortales, quae tanta fusa se Aristotelis impudentia, ne dicanis hillitis,ex libro uel suo ipsius uel disei,
pulιμ trtis tota uoluntinam alterum librum suum transfrres et tantum
360쪽
Pro re loqui putant et astri mant hoc ab Aristotele facitum fuisse s Aristotele
magnae cuiusdam impudentiae ac bittitiae condemnant. Ex quibus omnibus concludo Elbica Nicomachia non ab Aristotele patre, sed a Nicomacho filio ex libris patris magna ex parte fuisse extracta, et eo modo, quo nunc extant, compo ita. Nam quod Maioragius Ciceromastix contrarium bentiens ait, non potuisse uicomachum Platonis amicum Ube , ut dicitur in Ethicis , cum
conflat exsistirijs Aristitelam Platone uiuo illos non fuscepissese mirum qua est Maioragianum hoc est stidium et ineptum , quasi non p6 it aliquis cyὸ
amicus abcmus etiam mortui et quasi Cicero non appellet Terentiam fami liarem suum, quamltis aliquotbeculis ante uita functum. Sed de libris Et bimcorum sitis, quos nemo putare potest uere esse Aristotelicos uisii qui nil ilprorsus credat Ciceroni, et plane turpis imus fit Ciceromastix, quemadmotris Maioragias Cnosic probato, quamuis reliqua Ar otes it scripta ope ra statim probentur non uere esse Aristoteliae, propterea quod ab eodem o mia author scripta constat , ut supra dixi, tamen alia etiam argumenta et authoritates , quibus idem pro tur , hic sub ungam it velint nolint, qui contrariumbentiunt, reliquos libros Arcteteli instr ptos non uere Aristote sicos, sed potius Nicomachios spe fateri coguntur. At c in promis octodiis brosi sticorum aedes uesica auscultatione, nam nes horum Laertrus in descriptione librorum Ari)htelis meminit et Suidus aperte dicit Nicomachil
scripsisbe αερι res puc ακραγασεως του Ξο πρὸ αυτρυ, hoc est, de PD ica ustultatione patris sui ex quo mans , intelligitur, octo libros de P silc auscultatione siue Uicorum non Arisbiel sed Nicomacho esse tribuendos Eteo magis, quod si Aristoteles eorum librorum uerus si quauthor, nunquam ipsos inscripsisset dei sic auditu cum talis inscripti no Aristoteli patri, qui docebat ilium Ied Nicomachosilio, qui patrem audie
bat, et ab eo discebat conuenire itideatur. Quis enim, silli lius et ineptus
Pseudophilosophus, cretere aut sibi persuadere pliat librii suum ab Ar Jl tele praeceptore dei stica auscultatione fuisse inscriptum fieri nemo Nec dubitandum est.quit Nicomachus patrem suum audiuerit, elius discipidus fuerit, cum Studiu dicat, eum scripsisbe libros dei si ea ulcultatione pa tris ut quomoto enim fuisset patris siti, si patrem fuim utiquariauit uisset'
Ris ita iam satis constit decem libros Ethicorum, et octo Ph3 lcorum hoc est, duo primaria Ari)Ltelis huius neoterici uolumina, tanquam Ar Ptelifes 10 inscripta ab Aristotele ad Nicomachim .vithorem uerum esse trans relida. Ax Aucra utit, iit certe rint,tion possunt reliqιιaq sdis id i