장음표시 사용
301쪽
166 De modo coniunctionis Concursi in Dei
actione creaturae distinctum, potius quam immediatu na, proximum, & 1 Concursu creaturae indistinetum,quos sane verius multo pro nobis,quemaamodum aequitas postulat, adducturi sumus, . cum fateamur omnino, sicut & illi, quemlibet actum nostrum, tametsi prauum,reduci posse,ac debere in Deum tanquam in causam primam remotam,& uniuersalem, non quidem ipsius hialiatiae,& desectus,sed actionis. V. Atque ut in praesenti capite recenseamus eos quos pro sententia nostra ex uno Minorum ordine in promptu habuimus. Alexander Alensis nuncupatus suo tempore Doctor irrefragabilis, M Magister BB. Bonaventurae, &Thomae,negauit influxum illum proximum,& immediatum ad actus prauos, solumque admisit remotum,ac mediatum,prout illum refert citatque Pater Mendoeta disputatione io. physicae: Iste auctor I .parte quaest. 3 s. memb. 2. ubi
inquirit, An Demsit causa uniuersalis omnium quae Funi R Respondet; Non es concedendum quod nisiil fit suo non egrediatur de aula Summi Imperatoris, quia ex hoc silueretur quod malum egrederetur de aula, quod esset duere, quod malum culpae haberet exemplar in Deo, oe quod Dem esses eius causa ,sed sicundum fudistinum, dicendum quod nihil sit quod non
ude intelligibili aula, aut iubeatur quantum ad bona, aut permittatur quan tum ad mala. Et ne quis existimet cum asserere absolute aetum peccati nullo modo esse a Deo tanquam a causa: Idem 2. parte qua l. 9 .mcb. γ 'Mart.6. qui est, CAn actio mala, inquantum mala , a Deosit: propositis argumentis in utramque partem: Restondeo dicendum, inquit, quod mala actio ,secundum quod actio,es a Deo ;sed non secundum quod mala, Num mala actio sicundum quod mala,e se a voluntate mala; dicendo autem et luntatem malam duo dico; stilicet ipsam voluntatem qui ea motu potemtia es defcram ipsus qui es malitia, voluntaeae ergo ratione potentiae red
risu, in causim primam;quod autem ibi dico malum, pit in ipsa, secundῖm qi bd ea deficiens, o non ulterius procedit; hoc enim non habet a Deo, sed
quia ex nihilo ideo vertibilis ad malum ideo Det voluntas sit a Deo,
Hr malum a voluntate, non tamen malum a Deo non enim es a voluntate
secundum quod ad Deum refertur similiter etiam dicendum est de actione, Nam inquantum a tio, procedit a voluntate secundum quod es potentia a Deo :sed inquantum mala, procedit apotentis,ut deficiens est.
302쪽
Rursumque idem Auctor ibidem clare ostendit se intelligere, quod actio mala secundum quod actio est,reducenda sit in Deum tanquam in causam remotam ac mediatam ; co quod scilicet dederit virtutem agendi: Primo enim dicit ontunditionem fue continuationem , cr influentiam ; id est, dependentiam,o conseruationem potentia quantum ad esse inducere actionem,procedit aulcm malitis,inquit,apoto ita nquanti m i a se deuiat, se disicontinuat quantum adespectum a summo Tum deinde ad secundum ; docet Deum non adiuuare liberum arbitrium in malo ; adiuuat enim ipsum, inquit,citum quantum ad . inctionem, sed non quantum ad malitiam ; dat enim potentiam ad actionem inquantiιm actio nominat naturam, siue quid bonum; sita non dat potentiam
si voluntati ,seu likro arbitrio ad malum vel defectum; quia Agud non est posse, imo nonposscnon enim hoc habet potentia a Deo quod defciali sed a se, quia de nihilo: Et post: pauca, Non ergra adiuuat Deus tiberum arbitrium n malo , sed adiuuat ipsum in actionem in qua egi malum; quia dat potentiae siue libero arbirrio quodpositi operari ,sed non quodposita mace operari. Rursumque idem a. parte quaest. ioo. docens quomodo Deus adiuuet liberum arbitrium ad malas actiones, Adiuuat i um,in quit , ad actionem in qua es malum ; quia dat potentiae uelibero arbitrio quodpositi operari haec ille. Ex quibus patet Alcnsem idem omnino hac in re docuisse, quod supra docuisse asserimus S. Anselmumdum dixit , in lib. de Concordia praedestinationis & praescientiae
cum libero arbitrio: ii Deus omnes aritiones, oe omnes motus,quia i escis res a quibus,se ex qui z, o per quas, o in quibuου sunt, se nulti res habet usiam potesatem voland aut faciendi nisi illa dante k sium quoque velle quod aliquando iustum est aliquando inluseum i Deo es ron esse vero
rect m, non es. qui , nec a Deo ess r quibus verbis aperte significatur Concursus ad actum peccati remotus, mediatus, potius quam
proximus, immediatus. SI simultaneui. . . ,
Seraphicus Doctor B. Bonaventura in ta dist. 37. art. I. quaest. I. Vtram o se actio, sicundum quod actio Jt a Deo: Res Meo dicendum, inquit qu) sicut GMagister dicis in litera, circa istam piaesionem fuerunt diuerse positiones adeo magnorum virorum adeo rationabiles ut nec Magisera μου fuerit definire quaenam earum magis contineat veritatem: de quamuis Sanctus Doctor ibidem addat: Attamen Pia permultam isto gooem dubia ducuMur ad manifestavonemi Func communiser i απη
303쪽
16 8 De modo coniunctionis Concursuum Dei
quod illa opinio verissit, quae dicit quod omniis actio ue substrata peccato,
sue non, secundum id quod es actio,ea a Deo nec immerito,quia illud oportet ponere, sipensetur eminentia Diui potenti indigentia potentiae cremta ; quia enim Deus es causa primordialis ima, ideo es in entiae maxima
in causas secundas, o adeo magnae influentiae, ut nec modicum , seu quais tumcunque parum, dum tamen aliquo modosit eus procedat ab aliqua causa creata nisi cooperante Diuma potemia: Omias etiam potentia creata, quatum es desie, defectiva es ; nec est pure activa: Ergo quantumcunque faciat
modicam operationem,necesse habet adiuuari ab ea potentia quae eis actin'-rm propter omnimodam impermisionem cum materia ; se quasi asibi suffcit, nullo modo indigens adiuuari a causa aliai ct ideo haec positio quae di cis omoem actionem ese a Deo, secundum quod actio est, ab que omni ambiguitate tenenda es : tamen in his eius verbis duo mihi videntur obseruanda: Primum est, sententiam quam B. Bonaventura hic reprehendit , non esse illam quam nos in praesente opusculo sequimur i scilicet, quod actus praui ea solum ratione tribuendi sint Deo, qudd ipse ad eos concurrat mediante voluntate creata; sed
veI illam eandem de qua S. Thomas sepra citatus in a. dist. 3 7. di cebat quod nulli, aut pauci tunc illam auderent sequi ; eo quod esset duplici errori propinquissima ; scilicet quia inde sequebatur
duo esse prima principia, unum bonum,& alterum malu;oc Deum non esse primum agens omnium; vel potius eam qua absolute, M sine distinctione actionis physicae a deformitate de malitia, dicebatur actionem illam non esse a Deo ; Ista autem quam nos amplectimur,neque ad duplicem illum errorem, aut alium ullum accedit,quin potius hoc habet utilitatis, qubd longissime recedit a duobus perniciosissimis hqreticorum huius tempestatis erroribus, qui dum humanam libertatem negant,& Deum impρllentem nos in peccata confingunt nullum aliud in speciem probabilius erroris sui,ac blasphemiae fundamentum adserunt; quam sententiam afferentem Concursum Dei proximum, & identificatum ad qua- Iibet actionem nostram indispensabiliter ese necessarium, quemadmodum & nos infra iterum dicturi sumus: Neque eadem sententia nostra negat actum prauum,secundum quod actio positiva,& realis est,esse a Deo tanquam a causa uniuersali, S primordialissima ised solum negat cum esse a Deo tanquam a cause proxima, &
304쪽
Creatura , Sc. Pars IV. Cap. V. α
ma, & immediata, propria dc per se , quemadmodum Concilium
Tridentinum definiuit, eamque distinctionem actionis, prout ea ens positiuum est, a malitia 5 deformitate, admittimus omnino,
Alterum quod in sententia B. Bonaventurae obseruatum Cupimus,cst; quod cum ipse dicat actionem peccati esse I Deo,ibi non explicat an sit ab illo per Concursum proximum,identificatum,dcimmediatum, de quo tamen hic praecipue quaerimus: imb si rationes, & auctoritates quas ibi pro se adducit attentd considerentur; potius probant Concursum mediatum,ac distinctum; qui tamen sufficiat ad hoc utillaactio dicatur esse , Deo tanquam a prima, uniuersali, atque, ut ipse loquitur, primordiali causa adiuuante
causas creatas, virtute:mque ad operandum perpetuo illis suppeditante, M influente; utitur enim auctoritate B. Anselmi in libro de concordia praedestinationis, dc praescientiae,cuius verba iterum consulto adducimus: Omnes actiones se omnes motus facit Deus quia
ipse scit res a quibus, o ex qu bus, per qua ,ct in quibusfunt,or nulla res habet vitam potentiam volendi autficiendi,nisi illi dante:ipsum quoque vella, quo aliquando iusum est, aliquando iniustum, a Deo eg Ecce qualiter B. Bonaventura secutus Anselinu : docet actionem mala, imo dc omnes ac singulas creaturarum actiones dc motus, esse a Deo;quia ipse est maximae influentiae in causas secundas, quas ad quidlibet operandum adiuuat, conferens illis conseruansque potentiam seu virtutem volendi, de faciendi; non autem ludit ipse immediato, proximo, & indistincto influxu concurrat ad earum actiones , ad eum prorsus modum quo B. Augustinus ubi supra dicebat, Deumfacere ut factamus praebenda vires e carismin voluntati;& Alensis Deum adiuuare nos adactionem in qua es malum, quatenus dat potentiae sieu tibero arbitrio quo post operari. Vnde patet quam immerito nonnulli B Bonaventuram contra nos produxerint; quod si quis corum obiiceret eum sequente articulo dixisse Deum esse causam immediate confirmantem quodlibet ens positiuum, atque aded quamlibet actionem creaturae. Respondemus; Seraphicum Doctore in ibi per causam immediatam intellexisse causam primam, dc independentem quae non accipit virtutem operandi ab alia superiore, dc priore causa ; ad eum
305쪽
a o De modo corii unctionis Concursuum Dei
modum quo supra ex B.Thoma, & aliis diximus prima principia
in demonstrationibus vocari immediata ; quia non suniunt fidem ab aliis, nec probantur per alia priora; nisi fortὰ etiam consentire velimus iis qui asserunt eam particulam simmediate) non haberi in . textu B. Bonaventurae, sed a quibusdam eius discipulis fuisse postea adhibitam cum non haberetur in antiquis Codicibus: vel dic, per immediatam illam causalitatem Seraphicum Doctorem intel
lexisse voluntatem immediatam qua de unaquaque creatura si tuit ut sit,aut ut esse permittatur,praesertim cum multi existiment ex mente S. Bonaventur Concursum Dei esse ipsam meteius volitionem internam: ex quo cui denter sequitur cum a Concursa Diuino identificato cum actu creaturae omnino fuissu semper alie
paulo post tempera Doctoris Seraphici , fateor Scotum in eo scripto super sententias quod communiter appellant Reportata, dum praesentem tractaret quaestionem in a. dist. 37. fuisse proble- , maticum ac docuisse sententiam illam videri sibi probabilem, quae cxistimat Deum non concurrere immediate, sed duntaxat remote& mediatEad actus voluntatis humanae, praesertim prauos; & ordinem seu quod idem est , sub dilaationem essentialem causae secundae ad primam aeque saluari S explicari; siue Deus dicatur immediath concurrere ad volitiones nostras iue dicatur concutrererantum mediate;propter quod Tarta sus eximius Scotista in 1. dist. 3 . dixit Scotum in re ista fuisse problematicum: Nihilominus tamen ,si rationes diljgenter expendantur, quibus Doctor subtilis usus est in utroque scripto super sententias dum in aesentem versa-
ret materiam;facile apparebit quas ipse attulit pro Concursu immediato,proximo,& indistincto, non admodum magni esse m menti; prout etiam nobiles Scotistae non diffitentur; sunt autem istae,nimirum quia,inquit,sequeretur Deum non esie omnipotentem,neque praescituri futurorum,& aliae huiusmodi, quas nos quidem inscitus propositas facillime diluemus, econtra vero lapparebit solutionem aliquarum rationum ex illis quas ipse adsert pro Concursu remoto,ac mediato esse dissicillimam aut et i in impossibilem; ut esset indicio,Doctorem subtilem quem latere non poterat quantum roboris soliditatisque in unoquoque suo argumen-l to
306쪽
to,M ratione contineretur,propensius inclinasse in sententiam nostram,quam in oppositam;quod ipsum sussicere potest ac debet,ut dicamus opinationem quae visa est Scoto probabilis, & quam ipse non obiter, sed ex professo quaestionem examinans validissimis rationibus communiuit;ab omni vel leuissima erroris,temeritatisque suspicione esse liberrimam;eamque fortasse ob causam samuri est, ut haec nostra sententia deinceps in Sacro Minorum ordino iam inde ab illis temporibus satia communis, ac solemnis habita fuerit;quemadmodum oliensuri sumus cx Aureolo, Nicolao Boneto, Scotello , Pelbario, Palanterio, sarnano , Bocherio
Petrus Aureolus S R.Ecclesiae Cardinalis ex ordine Minorum
assumptus,ante trecer.tos annos idem expressh docuit in a. dist. 37. quaest. unica art. I.cuius titulus est, utrum actus malin fit a Deo, ubi
praemittit duas esse circa hoc dubium opiniones solemnes,quarum una est haec nostra, quam ipse disertis verbis pronuntiat videri sibi magis rationabilem:Neque ego video, inquit, quod dicunt, scilicet aduersarij, Omnis actus es a Deo,dato quod sit postitum, ni oris co seruando potentiam quae elicit, es naturam astas elicituram 1, ct ita dico quod Dem non agit immediast in actum voluntatis deformem per peccatam, nec oportet quod agat immedian in omnem creaturam; quam propositionem fuse probat firmissimis rationibus & argumentis, quae nos inferius suo loco adducturi sumus, solum enim pro nunc tria animaduertere te velim,benigne Lector.
Primum est, Cardinalem Aureolum non fuisse in sententia ista unicum, aut singularem ; quandoquidem ipse dicit eam suo tem pore fuisse solemnem , quod ipsum etiam fatetur Gregorius Ariminensis in z. dist. 37.
Alterum est,hanc nouam editionem, qua ego utor,Commentariorum Cardinalis Aureoli Romae impressam fuisse anno rinos. cura& sumptibus eruditissimi Cardinalis Sarnani eiusdem ordinis Minorum Sancti Francisci,& Clementi VIII: Papae dedicatam,necnon a Petro Capullio I heologiae proselibre, & Episcopo Conuer- sano reuisam,& iudicatam quod tuto,& cum fructu in lucem prodire posset; quae omnia mihi videntur non parum commendaro doctrinam in ea edixione contentam ; neque cnim facilὸ passurus fuisset
307쪽
De modo Aesiunctionis Concursum Dei
fuisset eruditus iste Cardinalis, ut noua illa editio Commentariorum alterius celebratissimi Cardinalis ex eodem Franciscanorum ordine assumpti, quem summa veneratione, & amore colebat, erroneam aut temerariam doctrinam contineret,quam,si talis fuisset, pro stimina sua eruditione facile Sarnanus deprehendere, de- prehensamque nullo negotio expungere, & corrigere potuisset, quemadmodum alios sane multos secisse nouimus in nouis editionibus A iactorum quos speciali honore prosecuti sunt) quod tamen tantum abest ut Sarnanus hic secerit, ut potius idem ipse se cundo libro summae suae Theologiae eandem antecessoris sui Aureoli sententiam amplexus, doceat ideo Deum non esse causam effectivam, sed solum permissiuam peccati,quia, inquit, defectus qui comitatur aliquam actionem non tribuitur cause remotae tulis actus Jed tantum cause proximae, immediatae, Dems autem non est causa praxima, ct immediata actas praui. Addam ego nunc & tertium, videlicet quendam Theologum libro quem ex parte aduersus hunc tractatum meum biennio antequam de eo publicando cogitassem, edidit, praeter caetera salsὁ mihi attribuisse, quod ego in eo dixerim Cardinalem Aureolum dicalle opus suum Clementi VIII. Papae, propter quod ipse subsannat me, dc conatur confundere turpiter valde, Cum tamen merito credere debuisset, eos qui haec scripta mea aut eorum partem me prorsus inuito quod ille non ignorabat cum tanta iniuria mea ad eum transmiserant ,& qui eidem curam commiserant opusculi mei priusquam imprimeretur, refellendi,non ex fide ea descripsissse, sed aliqua de suo, vel addidi siti, vel detraxisse, aut immutasse, prout contingere solet iis qui inscio, ac minime consentiente a ctore clam, festinanterque abbreuiare interdum volentes aliena describunt, praesertim si cx etclo, S contentione, ac malevolo animo id faciant: vix enim ego in animum inducam meum,quod ipse de industria prudens, ac volens hunc tam ineptum crassumque errorem, & alia caetera mihi assinxerit, quae reperi in illo libro falso mihi fuisse attributa, cum nimis turpe dc illiberale sit Doctorem Catholicum non ex fide citare auctores,& sibimetipsi Aduersarios confingere. eisdemque errores falso imponere quos persequatuc gratis,ac deinde hanc adeo abiectam humilitatem,& obmutesce
308쪽
e 'Creamra, Sc. Pars IV. Caput V. 273
tiam ab illis exigere,ac sperare ut non audis dicere cur me caedis Petrus de Aquila cognomento Scotellus eiusdem Sacri ordi- IX. nis Minorum S. Francisci, in z. distinct. 34. q. peccatum sit a bono, ut a causa: Respondet praemissis variis dicendi modis: Mumius modus dicendi est, inquit, quod peccatum habet pro causa benum creatum, scilicet voluntatem, quae est totalis, ct immediata causa sua volitionis e bonae, e malae, or Deus respectu illius non habet aliquam es
cientiam immediatam; um quia aliter voluntas ipsa non esset libera, quia non esset in eius potestate actu ; tum quia voluntas nihil contingenter causaret ex eo quod haberet nece fariam habitudinem ad primam causam respectu efectus;tum quia voluntad nonpesset peccare; quia tum Deus fit prior causa, in primosigno naturae causaret rectitudinem in actu; Tum quia Augustinus dicit lib.7. de civit. Dei cap.7.quod Deussic administratres quas condidit i vi eas agere proprios motu sinat; Tum quia Commentator dicit. 7. Metaph. Comment. 7. qhod si entia non habcnt proprias actiones,non habebunt proprias essentias. Et quia contra quartum illum dicendi modum arguitur; quia fundamentum reputatur falsum ; tum quia Deus non esset causa meriti , sicut nec peccati , tum quia destruit ordinem causarum, si quidem ex prima propositione de causis,causa prima infuit
pim in causatum,quam secunda; am quia si Deus non haberet efficaciam super velle, non esset praescius futurorum 3 tum etiam quia non esset omnipotens: Respondet idem Scotellus , Isa duo ultima argumenta non concludunt se soluuntur libro primo. Simillier primum non valet,quia Deus es causa meriti aliquo alio modo quo modo non essca a peccati, quia immedine causi in anima gratiam vel charitatem
quae inclinat ad merendum: Secundum etiam non valet nec concludit , Esenim ordo essentialiter inter causas in esse, quia prima causat secundam. uidquid autem sit de isa opinione, datur quintus modus dicendi, &c.
Haec ille, & distinct. 3 .eiusdem libri t. sententiarum , cum idem Scotellus retulisset argumenta quibus Aureolus probat Deum fore causam deformitatis quae est in peccato,si produceret immcdiate , & proxime actum realem cui malitia inseparabiliter annectitur; remittens se ad ea quae dixerat dist. 3 4. loco citato Respondet; ideo forte opinio quarta in L. t. . .es veriori, nimirum illa quae negat Deo efficientiam,& causalitatem immediatam in actum prauum.
309쪽
De doconiunctionis Concursuum Dei
Pelbatius eiusdem feraphici ordinis Doctor eximius tomo a Rosarij.Verbo malum, g. . ad obiectionem Aureoli quae sic habet; Si Deus ageret actum substratum deformitati, necessario etiam ageret deformitatem actus; quia quando aliqua sic se habent, quod impossibile est illa abinuicem separari; tunc quod agit in unum, agit de in reliquum;sed sic se habet deformitas ad substratu actus praui: Ergo,&c. Minor patet in odio Dei; ubi ad actum necessario sequitur deformitas: Respondet; putes dici quod risui struo actu ose Dei,cumsit perse, cundum se malum odisse Deum, non habeat locum praedictapositi; nimirum qua dicitur Deum immediate si re quemlibet actum nostram)sed bene in aliis quae non sunt secundum se mala i vel aliter potes dici; quod quamuis in odio Dei non positi separari actus sub ratus a deformitate realiter, tamen actus in genere actus, dr deformitas inquantiιm deformitas, disinguntur per rationes formales, o sicundum hoc separatim intelliguntur; maxime cum a Ut quidpositiuum des mitas quidpriuatiuum; vel saltem permissae hui modi a Deo sum. haec ille; ex quibus patet probabilem ipsi fuisse sententiam quae negat
Deu cocurrere proxime,& immediate ad actus intrinsece prauos, cuiusmodi est odium Dei; quod satis est ut inferamus sententiam affirmantem Concursum illum Dei proximum uniuerse ad singulos actus nostros esse falsa Nicolaus Bonetus eiusdem familiae Seraphicς egregium decus, doctrinae resolutissimae, & perspicacissimi vir ingenij, quem Ioannes Picus Mirandulanus miris praeconiis extollebat,asfrmas eum esse exquisitissimς literaturae,sibique omni ex parte cosentaneum: Is lib. I. Theologiae naturalis cap. 3. quod est de Cpncursu primi motoris cum causis subcoelestibus, paulo post medium; poste quam docuit Deum habere certam notitiam futurorum, S posse suspendere actum causarum secundarum, addit:Sed cum dicis vltra; Ergo es causa essectiva omnium Respondeo;non opor et quodsit causa immediata , sed Umis quodsii causa mediata, dando entitatem istis causis secundis.
Rursumque paulo pbst,s si quaeras quapropositiosit magis probabilis,
vel quod causa prima concurra vel quod non: Resonsio negativa potia probabiliter teneri, Ad cuim euidentiam debes aduertere, qnod sicut in nobis voluntas mina determinat potentias inferiores adseos actus, nec tamen
310쪽
concurrit cum eis ad causandum essectas earum, propter ordinem potentiarum mota prima consequenter mouentur se aliae, nulla alio producto
in ipsis ι icui voluntas nosra potessustendere actin aliarum potentiarum inferiorum; ita etiam primus motor potes determinare causamsicundam ad agendum, vel non agendum, quod es ponere essecum eius in esse volito, vel in esse nolito non tamen immediate eum producendo. Rurstimque idem Auctor; si verosi quaera , causa ima Aproductiva es eius diformis, o moraliur vitiosi: Dicendum est consequenter ad pr dicta ; Nam Egi qui ponunt necessitatem Concursin primae causae cum secus is,di culter possum euadere, quin sit causa cui unque esse s m
ratis, cum sit causa jubserati, o miliatis positiuae ipsus acim desectus, ad
quem sequior necessario dissormitas actus moralis ; quoniam quicquides causa antecedentis si causa consequentis ista autem dissormitas eis conse quem ad substantiam actus: Palam etiam illi qui ponum Deum esse causam determinatiuam istius actus ametsi non esse cimam i quias cause secunda sequitur determinationem causae prima ; talis effectus non videtur imputabilis voluntati re quo conformasse determinationi causae primae. Aliter ergo dicendum s. haec ille hoc est, Dicendum ergo contrarium; scilicet quod non concurrat utique proxime & immediate de quo erat dubium, sed solum remote,ac mediatd. Iste Auctor quatuor praecipua opuscula edidit,metaphysicam, naturalem philosephiam, praedicamenta, & Theologiam nati ratem ; impressa Venetiis circa annum i so3. posteaquam satis diu in tenebris iacuerant, prout habetur pagina a. Ioannes Paulus Palanterius eiusdem ordinis Minorum, inclyti XI L Patauini stud ij lector ptiestantissimus, in z.dist. 37. lectione I . docet Deum non esse causam actionis peccaminosiae, nisi solum . remotam,ac mediatam ; scilicet, mediante libero arbitrio; suam- ique circa hoc sentcntiam tribus clarissimis assertionibus comprehendit ; quarum prima est,quod Deus sit causa uniuersalis, & prima actionis peccati: secunda,qubd non sit eiusdem actionis causa proxima & immediata: tertia,quod ex hoc peccati culpa Deo im- 'putari non debeat ; quibus positis soluit argumenta in contra rium, prout videre licet apud Auctorem.
Sarnanum Cardinalem diximus supra, clim de Aureolo, in ea- XIII. dem fuisse sententi ac docuisse secundo libro Summae suae Theo- Mm et logiae