장음표시 사용
141쪽
DE RELIQUIS THEOLOGICIS LOCIS.
Quinque alii Theologici Loci examinandi superia
sunt; nempe M. Patrum auctoritas; scholasticorum auctoritas; Philosophorum etc., Rationis naturalis a gumenta , et humana Historia Proteg. est. ). Vsium de his plura loqui Instituti ratio non patitur. Unde omnes, Sequentibus regulis , absolvemus. g. έos. Regula I. Vnanimis SS Patrem sententia in Doctrina Mei, et morum , et A d λα-rum Literarum ex ositione , quae ad Domatre ρα- sinet , infallibile distam Itevelationis testimonium Aria et, missimum nobis eahibet seruatis amomentum. Nam Sancti Ecclesiae Patres illi dicuniatur , qui temporis antiquitate, orthodoxa eminenta doctrina , morumque sanctitate floruerunt, atque uti tales declarati sunt ab Ecclesia; Ergo etc. Deinde Sancti Patres sunt illi Doctores, quos ad consum macionem Sanctorum in Uus ministeria, A sed ea ιionem Corporis Christi, Dominum Jesum dedisse, testatur Paulus ad Ephesios scribens hes. IV. n. D.); fieri ergo nequit ut eorum unanimis consensus in materia fidei et morum sit saltibilis; alias namque non in aedificationem Ecclesiae , sed in destructionem
dati essent; adeoque etc. S. Regula II. Concors , atque conuans omnium I heologonum Scholasticorum sensentia circa alia quod Mei, fel morum doma, est tantae auctoris sis , ut ei concradicere, Si non est erroneum, saltem errori ρr-λαm censeri dehet. Nam Theologi Sch lastici nunquam aliquod Dogma uno ore 3SSeruere, quod fel ex Sacris Literis, mel ex Amstolorum rem
Arione , vel ex Poniti rem, aut Conrisio m de Lisenibus non habeat certam originem 1 ; Atqui quod 1ὶ Melchior Cantia Lib. LII. Δ Locis Neo-
142쪽
est saltem errori I r S Ilegula III. Philoso horrem omnium con
143쪽
hilale , prudentia , atque Viriu actum esset, quod admisti nequit Deut: XXXII. V. 28. .
De iis ipsae homini tam in ealtu, quam poSt exitum de loe Miando eventura Sunt. Quoniam , docente Apostolo Hebraeor. XIII. v. 14. : Non habemus hic manentem Civitatem, sed futuram inquirimus, omni studio Anitendum. est ut sobrie , et iuste , et pie Viventes in hoc saeculo, digni inveniamur , qui accedem y Simns ad Ieru- salem caelestem p et Ecclesiam Primisse iam, qui conseripsi sunt in Cretis Hebraeor XII. v. 22. 23. ). At quonam Pacto eveniet, ut tanto bono fruamur aliquando, si pro eo fruendo et peccata odisse opor iet , ct bona opera perpetrasse Z Est ne medium aliquod ita inicax quo a peccatis praecavemur, et ad bona facienda incitemur 8 Est utique ; Illud nempe a Spiritu Sancto propositum Ecclesiast. Cap. VH. v. ult. ) , et commendalum illis verbis: In omnibus operitas tuis memorare N Asima tua, es in arteriarium non Peccabis. Quod si res ita se habet, certe opportunum his erit, peculiarem Tractatum de Novi Stinis habere ; eo vel maxime quod icet in S. Ecclesiae Romanae sinu nati simus , non pauci sunt , qui ea veluti praeiudicatorum , atque Superstitiosorum Inventum rident, atque despiciunt : Getis absque con-siais , et sine Rrudentia. Utinam saperent, et intelligerens ae novissima providerent i) Ad rem itaque. 1 Quos Aio desideranttir DPi possunt IV
144쪽
De hominis ea Pu de hoc mundo , Ave de morte. q. 35. Def. I. Mors hominis niasi aliud est
quam amissso Atiae naturalis Per se ares nem antamae a cor ore, qua si ut homo non amplias existat.
Itaque Anima, ut bene notat S. Augustinus Lib : de Spiritu et anima Cap: 43. 'i, Non aliter quamn Sol lucem diei, vitam tribuit carni cum venerit , M mortem efficit cum recedit s g. 436. Def. 2. Immortalis ille dicitur, qui vitam quam habet amittere nequit. i 7. Schol: Quoniam vero duplici ex capite aliquis nequit interire, vel nempe quia eius naturae QSt, ut nequeat non vivere, vel quia alterius , nempe Dei honescio id obtinuit ut seinper vivat ; hinc du-plici sensu quis dici eotest immortalis , vel nemΡe eXSuae naturae constitutione, vel beneficio Dei. Duplicem hanc hominis immortalitatem designavit Augustinus , Primam per verba illa non Posse mori; S eundum per illa alia posse non mori lib : VI. de Gen: ad liit : circa sn. γ. Auctorum Placua. g. 418. Circa hominis mortem duplex adest oppositus error, Baii nempe , et Pelagii. Baius docuit, hominem a Deo conditum suisse , conditione inaturae immortalem; Pelagius e contra sustinuit, hominem ita mortalem fuisso a Deo conditum , ut sive pecea Tet, siVe Π0n, Semper mortem subiisset Utrumque errorem detestantur Catholici , atque hominem cum
CO V Is GΠιmatis, immortalem vero bene se Cora it ιs , adeo ut si non peccasset, potuisset Π0RmOVI. Et recte quidem, ut ex sequentibus patebit
145쪽
Homo mortalis erat conditione naturae, et Si pers merasset in statu innocentiae, immortalis fuisset beneficio Conditoris.
419. Prob. I. pars. o Scripturis. In Ecclesiastico legitur Cap. XVII. V. I. : Deus ereaDiade terra hominem; Atqui, ex eodem Ibid. Cap.
XLI. v. 13. , Quae. de terea Sunt in terram con--rsentur ; Igitur homo conditione suae naturae mo talis erat.
42o. Prob. 2. Pars etiam ex Scripturis. In Sapientiae libro habetur Cap. II. v. 23. . Deus creanis hominem inea terminabilem; hoc est immortalem, et qui non esset e vita exterminandus Turinus in hunc loc. ; Atqui homo talis non erat Co ditione naturae g. 419. 3 ; ergo et beneficio Condbtoris. Deinde Deus minituur homini mortem si ede-xet de fructu vetito, dicens Gen. II. v, DIn quacumque die comederis ex eo morte moriaris; idest mortalis eris Hieronym. in hunc loe. ; Ergo si non peccasset, et in Statu innocentiae persevcrasset, fuisse immortalis; sed hoc non ex conditione maturae g. eod. ); Ergo etc. S. 42I. Prob. haec eadem a. pars testimonio D.
Augustini , qui sic ait Lib. de peccat merit Cap. 3.
Erat Adae corpus mortale, sed non m iturum : Scctit hoc nostrum Potest, ut ita dic sc o grota-Biae, Sed non aegrotaturum. Et alibi Lib. L de Gion: ad lil' circa sit. ): Illud quime, ait nempe
Adae corpus ) , ante Peccatum , et mortale secundum aliam causam disi poterat mori, immortale quom, quia poterat non mori: Aliud est namque non POSS mori , Sicut quasdam na luras immortales creaxia DcuS aliud est autem msse non niori, secundum quem modum primuS creatus est homo immortalis : Uuod
146쪽
ei praestabatur de ligno. τι fm , noia de ronStilutionc natum . . . . mortalis ergo erat condis&Le mi horis animalia , immortatis mutem hen sicio Comii lotos. X namque comus animale, uluyue mortala; quia et mori Polertit, quamvis et immortale resco, 'Lia et non mori Polerat. Ergo otc. Juro Itaque merito ruo a I)ii,
V: , et Gregorio XIII. damnata suit Iuste Michaelis naii propositio : Immortalitas Primi hominis non erat patiae beneficium, sed naturalis ejus conmIIo. Argumenta Omosita Solaeuntur. f. 422. mite t contra f. p. Hominis mortalitas est separa bilitas animae a corrore humano ; Atqui talis separabilitas non fuisset in statu innocentiae ;Ergo in tali statu homo mortalis non erat conditione naturae Probe min: In corporibus gloriosis non est hujusmodi separabilitas, quia corpora sunt immortalia ; Ergo nec etiam in c.poribus innocentibus fuisset ; Adeoque etc. f. 23. R. dist: ans, non fuisset talis separaba litas ab eXtrinseco , conc: , ab intrinseco, D. antee : et Consm. Sicuti in statu innocentiae anima fuisset Sepa rabilis a corpore, conditione suae naturae, ita et talis est in statu beatitudinis, quia beatitudo non idem tificat animam cum corpore, ita ut sat cum eo una substantia spiritualis, pastibus omnino carens, atqud hinc immortalis ; quod si Beati possunt non mor , neque separabilitati animae a corpore Sunt obnow sid est in ipsis, non ab intrinseco , sed ab . extrinseco 3heneficio nempe conditoris, qui non vult amplius concurrere ad Separationem animae a Corpore , nec debet, ratione suae promissionis justis amicis suis factae s Joan: X. v. 28. . Vitam internam δε eis q. 424. Contra. Atqui licet homini competeret separabilitas Animae a corpore , adhuc ipsi non com Peteret mortalitas; Ergo n. r. Prob: subfm: Lice
147쪽
torpori glorioso competeret separa bi litas ab anima adhuc ipsi non competit mortalitas; Ergo etc. f. 425. R. dist: antec : licet et ab extrinseco, conc: , ab intrinseco, n. antet , et con Sm. Nescio an sit, qui Vel unquam somniaverit, Beatos in Coelo esse ab intrinseco impassibiles, atque immortales Si enim hoc esset , non forent amplius ipsi homines , compositi nempe anima, ct corpore, quod est salsum. Sunt tamen incorruptibiles, sunt immortales, sed ab extrinseco , quatenus Deus non concurrit ad Separationem animarum ab illorum corporibus; idque propter beatitudinem , quam ipsis concedit, quaeque cum m te constistere nequit. Apposite S. Augustinus Lib:
v renus , sed caelestis homo erit , non quia corpus , γ, quod de terra factam est , non ipsum erit. Sed quiau Gono coelesti iam tale erit , ut etiam Coelo incon lendo , non amissa natura , sed mutata qualitaten conveniat n. Adeoque si posset concedi, quod Adam, et ejus posteri habuissent beatitudinem externam , nempe iustitiam originalem, quae esset impedimentum mortis, non perirent.
f. 26. Confra. Atqui justitia originalis in statu
innocentiae suisset impedimentum intrinsecum mortis humanae; et consequenter homo ab intrinseco immortalis ; Ergo n. r. Prob: subsui : Iustitia originalis in illo innocentiae statu sui et impedimentum omnis imperfectionis; Atqui mors, est maxima humanitatis imperfectio; Ergo iustitia originalis fuisset impedimentum mortis intrinsecum adeoque etc.
S. 42 . R. dist: mai: Iustitia originalis etc ,
moralis transeat; naturaliS, n. mni , et contradistinc in min: , n. consam utramque. Cum justitia originalis Sit donum externum nomini, qua homo est , ideo non est impedimentum intrinsecum , sed tantum cxtrinSecum mortalitatis; Cumque donum naturale non sit , Sed Superuaturale, seu morale , certe pugnat
148쪽
: 346 cum imperiactione morali, hens autem convelati enm imperfectione physica , et naturali. Si ergo mortalitas est imperfectio physica, et naturalis , certe nequit a iustitia originali impediri; adeoque etc. f. 429. Objic: contra II. p: Homo in statu innocentiae eorpus habuisset nutribile, atque vegetabile sicuti nos modo habemus; Ergo fuisset aliquando
f. 43o. B. Ex quo hominis corpus etiam in statu innocentiae indiguisset cibo , ut Substentaretur, et suerit corpus vegetabile , hoc solum inferri potest, i sum conditione Suae naturae lare mortale , quod et nos
quando mortuum fuerit, cum illius Conditor, virtute aua, et beneficio effecisset, ut nunquam moreretur. q. 431. Contra. Atqui ex quo hominis corpus erat nutribile , atque vegetabile, recto infertur ipsum non Solum mortalem suisse , sed quandoque etiam moriturum; Ergo a capite amm. Probe subfm. Nutribilitas, et vegetabilitas corporis humani, important
partium fluxibilitatem; partium autem suxibilitas importat carumdem denerditionem; Atqui partium deperditio secum seri aebitum exequutivum mortalitatis ;Ergo et ζ432. R. deperditio partium, cui non succedit restauratio secum seri debitum eXequutivum mortalitas, at non quando partes deperditae passim restaurantur. Iam vero in homine etiam innocente partium deperditio eveniebat; et ideo conditione suae natui aemortalis exat; morti tamen non suisset obnoxius, quia per esum ligni viis partes deperditae restau-
433. Comtra. Atqui allata restauratio partium non eviniit , hominem in statu innocentiae fuisse immortalem ; Ergo stat avo . Probe min : subs : Etiam in statu naturae lapSae, per alimcuta restaurantur
149쪽
partes deperditae, et tamen non per hoc homo est a morte immunis : Ergo etc. g. 434. R. Um in statu naturae lapsae non taliter, taurantur Parim ut m0rs possit evitari, quia in tali statu non conceditur cibus hujusmodi restaurativus, qualis in stala innocentiae, nomini concessus fuisset. In statu quippe innocentiae , Hominis corpus
,, immortalitate absoluta , atque indissolubili , sed lignon vitae mortis necessitate prohibebatur, atque in ju-n ventutis flore detinebatur n. Non ita tamen in praesenti statu naturae lapsae. u Eo quippe die, Sequitur paulo
i, post idem S. doctor quo Adam peccavit ), mutata
,, In deterius, Vitiataque natura, atque a ligno vitaen separatione iustissima mortis in eis etiam corporalis 3 necessitas facta est, cum qua nos necessitate nati
Si Adam non peccasset tam Ose, quam imira ρο- steri fuissent immortales. g. 435. Probatur i. ex Scripturis tum Veteris cum Novi Testamenti. In Libro Sapientiae Cap. I. V. I 3. babetur: Deus mortem non ferit; et iterum Cap. II. v. 23. 3 : Deus crearis hominem inea terminahilem: Oxima autem Diaboli mors infrisit in orbem ' Ergo ex Veteri Testamento si Mam etc. Deinde Apostolus ad Romanos Roman. V. ait . Per unum hominem ρeccatum intravis is Mundum , G Per Peccatum mors; et ad Corinthios scri hens Corinth. XV. inquit: Per hominem mors; Ergo
g. 436. Prob. 2. ex Conciliis. Concitum Mileuitanum haec habet Can. I Quicumque dicit Adam Primum hominem mortalem factum, sta ut Sisc ρe
150쪽
Tre, Sire non Pec arer, moreretur in cor Pore, σst de corpore ea iret, .non ρeccati merιto, scd nece suale naturin , anathema sit. Tridentinum, ut cae tera lateamus , Carthaginense nempe, et Arausicanum II. , ita statuit i): Si quis non confluetur ,
primum hominem Adam cum mandatum Deι ω Paradiso fuisset frangressus, statim Sanctitalem et justitium , in qua constituitis fuerat amιSISSE , Ac-risScque Per offensam Praevia ricationis Myιsmodi ι- ram , et indignationem Dei , atque trio mortem , quam antea ille comminatus fuarat Deus anathema sit ; Ergo etc.
g. 37. Probatur tandem ex SS. Patrihus , pro quibus omnibus unus sufficiat Augustinus, qui postquam pluribus in loeis ostenderat, mortem hominis Pinuam eSSe Peccati Protoparentis , ita Lib. I. de Peccator. merit. Cap. 4. concludit Gγus morauum t , non ρropter fragilitatem terrenum , quod deter in Aulvere factum est; sed prosetcr Peccatum. Quid amplius quo ramus ' . Dices. Si mors esset poena peccati originalis, BB. Vii go Maria, quae hodie communiter dicitur ,
et tenetur absque peccato originali concepta , non de- Luisset mori ; Atqui mortua est Ergo morS non est etc. Adeoq. etc. q. 438. R. Sicuti in statu Innocentiae: Corpus Adae mortale erat conditione naturae h. corpus BB. Virginis Mariae innocentis Inortale fuit. Conditione proinde corporis animalis mortua est rgo , non caussa culpae originalis, quae in ea non fuit. At inqui si Adam non peccasset, non suiSSet moriturus ; Ergo et Virgo quia non peccavit, non debuisset mori. Utique, resvondetur ; at id fidae prae