Historiae ecclesiasticae Novi Testamenti, Enneas, seu Pars prima. Qua res Christianorum, Judaeorum, Gentilium, Muhammedanorum, iuxta novem, post natum Christum, primorum seculorum seriem, breviter, succinctè & aphoristicè primò proponuntur; ... Autho

311쪽

tis & rationibus Theologicis niti , quae censuram .m Contumeliosam haud mererentur : Ualdeque esse indignum sacri ordinis Proceribus ,&sanguinem Christi, appellatione veneni eos violare, & Samctos Apostolos , omnesque Ecclesiae primitivae Patres, & multorum post seculo. rum; qui mortalium insigni emolumento spirituali cunctis calicem illum sanguinis ministrarunt ; habere pro veneficis. Sed praevaluit Cardinalium φιλονεικια , metu, ne hoc impetrato gradu,Caetera etiam paulatim flagitarentur, usus Linguae Vernaculae , conjugium clericorum pag. si T. unde & Papa cum modestiae tamen am ctatione, calicem Gallis negavit: Negavit& Concilium Tridentinum, Hispani cui primis Germanicae nationi calicem si dulb flagitanti, minime gratificari voluerunt , pag. Imb RFranciscin Forierin Lusitanus vocem emisit, consessus judicio, petulantis audaciae indicem, Principes eos , qui calicem postulant, permissis

Concili' evadere velli Luthera nos. Sublatus

ergo decreto fuit promiscuus calicis usus; argumentis adeb infirmis , & ineptis; quod haec materia Scholasticos ante comcilium Constantiense non occupasset; ut, postquam illis satis nugis, allegoriis, tortis&rid,

312쪽

CAP. I .de Caus Reformat. adjuv.seu sociis.& ridiculis S. Sc. explicationibus fuisset innuitum, F. Antonim Mondalphensis, Episcopi Pragensis Theologus, argumentorum allatorum imbecillitate motus, simpliciter Concilii Constantiensis decreto stan. dum quod causae erat infirmitatem prodere,) censuerit. Concomitantia monstrum,

quod tamen primarium Transsubstantionis fulcrum est, alii periculosum esse, propter consequentias, faxebantur, pag. 88s. Aliis, directe sub utraque specie in Sacramento non idem contineri affirmabant. Ex his Amans Servita Brixianus, veluti Bileamus ad maledicendum vocatus, benedixit. Hic enim , Thonne Cajetani doctrinam allegans, sanguinem non esse partem humanae naturae, proposuit, sed primum alimentum: Atque sic dici non posse,corpus necessarib alimentum suum trahere in concomitantiam : Addebatque, sanguinem in Eucharistia , juxta verba Chri iii, esse sanguinem effusum, adeoque ex raoenin in quibus, quandiu detinetur, potus esse nequid,)-cum vena in con- comitantiam non posse trahi. Imb, Euchari. liliam institutam in memoriam pagionis Chri-

sia, quae facta per separationem dc enusio-lnem sanguinis. ita bonus Pater libere& liberaliter Resormatae doctrinae patro-l

313쪽

Hist. Eccl. Sech XVI. ParS.V. cinium suscepit, donec per Theologorum excitatum in subselliis strepitum, animadverteret, non esse illius loci veritatem cle. sendere : Unde etiam humana fractus infirmitate , -ρρη πους suae rogaVit Veniam, quod calore disiputationis abreptus , adversiariorum rationes tanquam suas attulisset, pag. 686. Interea vero dum The logi adeo rigide contra calicis usum disputarunt; Legati verti in ejus concelsionem certis legibus, quas Paulus III. sanxisset, inclinarunt; novis tum Bavari, tum saris Ferdinandi per Oratores argumentis, quantum referret, calicem restitui , cuius usum DEi verbo , & Ecclesiae primitivae exemplo sibi agnoscerent imperatum , ostensum fuit. Eundem in Ecclesiis Orientalibus in hunc usque diem in levisse usum , etiam in Ecclesia Romana olim obtinuisse: Paulum denique III. Germaniae eum permisisse, pag. sed rem, occurrentibus impedimentis, non Misse peractam, pag. Idem petitumhripto postea repetierunt Oratores Galli quibus pesuliarii privilegio gratificari vovit Antonius Augustinus , Episcopus Ile densis, hoc insuper addito, Graecos, etiambost Constantiensis Concilii determinationem, minime prohibitos uti calice in com-

314쪽

munione, quod privilegio obtineant sibi

olim viso. Sed cum nemo ei suffragaretur, praeter Bernar dum det Bene Florentinum,

Episcopum Nemausensem, nihilo magis huic assertioni auscultatum est. Frustra igitur laboratum , nihil vel precibus, vel rationibus tot potuerunt Oratores : Decreto abjudicanda erat aleera species, iis tamen Verbis, quae, ipsis judicibus Theologis, a basphemia non longe abessent

Cum enim eo ventum esset, ut diceretur, Ecclesiam potuisse mutare usum calicis , ad

exemplum forma Baptisimi immutata , Jacobus Gibertus de Nogueras , Episcopus Abliphiensis consurgens , esse blasphemiam dixit: Formam enim baptismatis esse imutabilem , neque unquam fuisse mutatam. In essentialibus Sacramentorum, quae sunt forma & materia, nullum esse authoritati locum: Unde & clausulam illam tollemdam , obtinuit. Ex his veri, collisionibus id tandem consecuti erant Scholastici, ut Simoneta Warmiensem adortus demonstrarit, plurimum sedis Apostolicae rebus ossicere, sit adeo faciles aures praebeantur ineptiis Theologorum. Ejus rei documento esse, qubd serh nunquam inter eos conveniat. A tam multis inter ipsos caput, quod eXaminabatur, citra contradictionem

315쪽

Histor. Eccles Sec XV l. Pars V.

ctionem fuisse approbatum : Nunc nomnullos ex iis nova comminisci documenta, quibus alii, quando ad rem ipsam ventum fuerit, haud dubie sint contradicturi; pag. 6o 1. Sed ne sic quidem desiderium calicis eXtingui potuit , quin initium Sus a I. a concione fieret, habita per Episcopum TLniniensem, qua de usu calicis ita disseruit, ut& Patrum rigorem emollire, & Candi datorum spem erigere voluerit,p. 6oa. Quae tamen parum gratis auribus erant accepta. Jesultae etiam,dum pro corporis Christi pugnarunt praesentia, calicis necessitatem adstruXerunt, pag.6II. & ordo Romanus, pag. 6i7. Et quamvis Caesarei,spe omni obtinendi usum calicis excidissent, 'D.Dudithim tamen, Quinquecclesiensis, Episcopus , ut fuit facundus orator, facem denuo subdidit, eoque rem deduxit, ut Concessio calicis examini iterum subjiceretur , unde in tres itum sententias. Alii absoluth calicem negabant, Hispanicumprimis S Veneti: Alii, cum conditionibus certis concedebant. Tertii, quo Irum sententia obtinuit, negotium ad Pontificem remittebant. Qui prol assirmativa dixerunt, & numero & pondere argumentorum praecurrerunt, Dudithius Cuti,

primis, pag.6as. & Cassar de Casal, Lusi.

316쪽

CAp. I de catis . Reformat. adjuv. seu socijs. tanus,vir & vita & doctrina praeclarus. Caeteri vix alio utebantur argumento , quam quod nihil dandum esset naereticis. Cum vero causa illa ad Pontificem postea fuisset delata persuasum Caesarei oratores habebant, multo facilius, ct aequioribus conditionibus id a Pontifice , quam Conciliose impetraturos. At Caesari erat compertum , nihil Protestantibus gratum fore , quod ex Pontificis indulto proficisceretur, reliquis colligere fuit facile , de Christo&eius Sacramentis ludi. Atque hi jure indignabantur , petitionem adeo justam,

tot , tamque potentum Principum commendatione subnixam, primum totos sex

menses exagitatam, duci ad accuratiorem disquisitionem, duos iterum menses dilatam, tantaque contentione denuo discus

stam, ac disceptatam , tandem ad Pontissicem remitti,p.6 9. Repulsam passi etiam post Decreta, Germani,proXenetis Impςratore ipso , & Duce Bavariae denuo si citant, nec calicis tantum usum; sed &Sacerdotum coniugia , giavissimis quas

author habet, pag. 92Ι. Urgent rationibus &c. Accellat libellus Theologorum Germaniae Pontificiorum, qui ex Scriptura & antiquitate tyrannicam caelibatus legem ante Calixtum ignotam probavit. Seda

317쪽

Hist. Eccl. Sec. XVI. Pars V. Sed, ut ut Pontifex non abhorruisse videatur ab accuratiori hujus capitis exa mine, per Cardinalem tamen Simonetam de periculo monitus, more suo , ad mancipia quaedam omnia retulit. Sed de his alias.

Ad Missam progredimur. Dedecim

de hoc themate proponebantur artiCuli, quos omnes conflanter Theologi damnarunt, eum praesertim, qui negaret Missam esse Sacri icium. Ipsi verb tum de rationibus assertionis, tum de modo , rationem reddere ju issi, nae multa agendo,nihil agebant. Nam ut Sacrificium esse prob

rent , aded Jejunis , elumbibus, frigidis,

tortis disceptabant tum Scripturae locis, tum figuris &similitudinibus, pag. si a. ut Georgius Aiaides, Regis Lusitaniae The logus , eorum misertus, alium ostenderit portum,traditionem Apostolicam. Quam

enim reliqua essent intuta , tum resut tione singulorum argumentorum a Theologis prolatorum,p. 6I . tum debili,ad R sormatorum eXceptiones , responsione,

prodidit. Quo id fuit consequutus , ut velut inglorius paulo post recesserit, ne in numerum quidem Theologorum rei tus; vindicatus tamen nonnihil , Collega, Iacobo Papva. Sed ne inter Praesules quidem

318쪽

CAp. i. de caus Resormat. adjav.seu sociis. I idem de hoc idemate conveniebat. Cum enim ad Anathematismos accederent, &doctrinae captishus inserendae essent probationes , eXplicationeque Missast smcrificium , ut quisque varie assiciebatur, ita alius aliam vel admittebat, vel repudiabat : Primariis Martino Perenio, Cardinali Seripanda , Granatens, Antonio Pantusa

maxime dissentientibus,y.6I7.illud prosectb indignum erat ausos fuisse definire Missam sacrificium, cum de oblatione nondum copstaret. Nullis enim alii argu mentis Aerebant Christum in Coena seipsum non obtulisse; sed, ut post mortem suam perpetua in Ecclesia oblatio fieret, praecepisse : Alii vero, Christum instituentem formam perpetui sacrificii , primum semet ipsum hostiam obtulisse, pag.6 13.

quae sententia parum abfuit, quin decreto eliminaretur pag. 622. Postea tamen, ex dum contentione recrudescente, posteriorum Gpinionem prolixb defendit Salmero Jesulta , tanta cum impudentia, ut eo nomine Episcopus & conquereretur& absurditatem primi illius in Crena sacri- scii ita ostenderet . ut tot simul pro Reformatis videretur producere argumenta, quot habuit rationes, p.624. Hinc ipsum

319쪽

i 66 Histor.Eccles, Sec. XVI. Pars V. obscurum fuit & hyperbatis intricatum, ut

ab attento vix intestigeretur lectore p.6so De ordine Eccum suo , quem Sacramemium Ecclesia Romana agnoscit, quaereba

tur , utrum unus raritum ordo SacramentAmesset , ita ut cateri omnes ordines ranytiam me

dia Ogradus ad Sacerdotium tenderent' Et P rem μο quidem multis conatus est ostendere,septem esse ordines, eorumque quem

libetproprie dictum Sacramentum,omnes a Christo institutos: Addebatque , neceusariam ejus rei esse explicationem propter Canonilias, qui duos alios adjunxissent, primam tonsuram & Episcopatum. At F Hieronymus Bravo, & ipse Dominicanus, testabatur quidem, firmum sibi, VII. Ordines, & quemlibet veri nominis Sacramentum: Non videri tamen sibi ad has decia

rationis minutias disicendum , in tanta praesertim varietate Theologorum, Equibus vix duos, inter quos conveniat, reperias. Hinc incerta valde esse, dixisse mi ranum, senem, quae de natura ordinum Pontificales habeant Codices, Presbyt ratu excepto. Quam deinceps incertitudinem tum ex Praxi Ecclesiastica probavit,tum etiam Theologia Scholastica: Unde dc author fuit , ut ne Synodus ultra ea, quae cunctis Catholicis placita, procred

retur.

320쪽

examinaretur , an si in Ecclesia cin ierarchia , qua constra ex Discopis. renae Misi Ordinibus, mirum est.

iterum Theologi dc Canonis commissi certaminibus. Theolognonistae graviter Scholasticis , quinam tonsuram ct Episcopatum ordse negarent, indignabantur. Hiera alii admittebant quidem velut ant& a musio Areopagita assertam ibant tamen in ordine consistere , jurisdictione. His praelusit Francirierm, Lusitanus, pag.663 Unde sententiatum senuuta divortia ,scopatum alii vellent Ordinem, alidictionem, alii dignitatem ει ossicii Augustinum & Hieronymun

Episcopatum Presbyteratu maiore inficiabantur , haeretice locutos essmitabant. Sed & tum ipsa Hierarctis, tu orma, Velut μῆλον εisti Condistraxit. Idam alii, authori tate DAreopagitae in solis ordinibus , alForiero in iurisdictione collocabar nata hinc tertia opinio , quae in ut eam consistere volehat: Atque haec: bata fuit. Formam verb Hierarchcharitatem statuebant , alii fidem