Oedipus Rex

141쪽

hiatu βασανω , apparet recte auehium lacunam statuisse Post βασακ d. indorsius sequitur Hermannum in antistropheελsque idonea causa delentem recabula γαρ ἐπ' αὐτω.

V. 495. πίδαμον φάτιν speciant laudem, qua apud Thebanos florebat Oedipus is supra 31 sqq. et Aesin Sept. 753 sqq.

aio opponi solet λαπιφημι neyo . V. 506. Miungius edidit φανερα γὰρ , --φ πτερόεσσ'Pestimet Non eois opinor, phinx Oedipo sed victa ab eo

occubuit. Nihilominus vereor ne vulgata lectio depravata sit. Quod Nauchius suSpicatur π αστοῖ , ne ipsi quidem placebit. Sententia postulat: nam maniferi ab eo Misa veras eat usa poetae verba non exputo. V. 508. πτερόεσσα κόρα. Componenti meismi testimonia, Sphinx erui man, μιξοπάρθεν πυρουσσα, σοφή , sed es 9 eadem et

V. I 0. βασάν πείρα. i. e. eaepe oro, quod dedit sapientiae. - τῆ ἀπ ,Ηiatus in ara Ionica non minus recto habe quam in arsi acullea' 1ND. Quod dixi veritii esse POSSE , a ἀπ' es. Aiac. 73, 176, 954. V. 15. ἀτλητῶν i. e. δυσ*ορῶν Alibi non reperitur. V. J6. cimsoethius . . p. 78 νομίζει glossema esseratus, rescribendum iudicat: ταῖς. νυν δοκεῖ τι πρός γ' ἐμούπεπομαι Inversa ratione me glossemati cessisse suspicor . Eurip. el. 18 πικρῶς αν οἶμαι ἀγγελεῖν του σους λόγους , ubi soloece iungitur αν cum ut O Fortasse: πικρως ' πικρούς Θ νομίζω ἡ Ἀγγελεῖν nisi mavis is M. V. 25. ἀπος πάνθη olim coniectura eram assecutus, si v. ι ἀλλ' φανέ γε τούτο επίστασο Nuperrime in eandem incidit mi insoethius . S. p. 54, sed uterque nostrum ignorabat id ipsum totidem literis cliptum exstare in cod. LRur.

142쪽

pretium haud animadvertens ita scribit in schol. missi XU. Laur. Α οὐ πρόσν ε*Um Corruptus B τουπος δ' Ια ,1.' Prorsus eadem ratione librarii voeabulum sibi non intellectum μαχει corruperiant in kr in Aesch. Prom is, ubi Verani laesionem repperit Sinuleius. Neque fortasse aliam corrupiniam passa sunt verba indari Olymp. II v. 111 ου χθόνα ταρασσοντες ἐν χερος ακμα de Vio beatorum, si poetam ἔγχεος ακμα scripsisse credere licet Bergkio. Contrari errore v. Aeseri Suppl. I eode babet pro ναρκτων, quod restituit Hermann . Vulgata autem scriptura σου D minime defenditur exemplis προ casui quem regit Ostpo Sitii ii Be assertis h. l. in dor-nus. Qua re intellecta suerunt qui προς του corrigerent. At vel si nimis inepte Creonti quaerenti a quo dictum ait, vatem se instiginis mentiri, chorus responde dictum id e Eresponso vero apparet creoniem rogasse an di in eoia, neque igitur de illius emendationis veritate punctum temporis ubitari Otrat. V. 28. απὸ των ἔξω es συμβαλ ιν βουλόμενος ὁ Κρέων περ HOβλάμματος rata τοῖ χἡ τος - πυνθάνεται Sches Rem ac sis ὀρθὴ φήην opposita videbatur u παραφος 2. Similiter δήθὰ ἔμπατα h. l. opponi puto τοῖς λι σαπι ρι G, quales sunt furensium v. c. Eur Bacch. II 22 de AgaVe η δ αρρον ξιεῖσα διαστρόφους κορας λισσουσα κτέ. s. Aino. 47, Trach. 96. Alio

sensu nostraim insta v. 1385 et Euripidem eo. 97 ὀνιαυκραις ι ID. . 85 ὀρθοῖς μασι dixisse, inspicientibus hos

locos apparebat. Quaerit igitur Creon, an Oedipus an mente et ibi on/eis illa dixisset. Minus recte Nauchius Oeabulis ξὀμματων ὀρθῶν fronti im udentiam significari credidit. Idem vir

doetus citra necessitatem interpolatum a correctore scripturam secutus edidi ορθῶν δὲ κα ὀρθῆς.

V. 33. τόλμης seviris. Similiter abrius ab XCV 57 de vulpe decipiente cervam: η ἀναίδειης φρυν ἔχουσα καὶ

μέτωπον ειστήκει. V. si Similiter In sinuli e Euripides Andr. 19 πλούτου

143쪽

τε μεγέn καὶ φίλοις Ar ρμενη οἴ- κατασχειν ἀντι σου θέλω.CRUSia, cur πλούτου h. l. corruptum sit in πλήθουe, procul dubio fuit vocabuli π h in eadem senarii sede vicinia Luculenta

hac minimethii emendatione, proposita . . p. 38, hi lice vocabulis πλου του - ψί - re ponden verba πλώδει χρήμασίν V. 43. mes, σου. s. ur. Iph. . 725, Mi 322, 124 9 Ion. 1092, ec. 225 Cycl. 131. Duobus ultimis locis male olim edebatur οἶσθ' οὐ δράσεις. Non diversum est, quod noster dixit O. C. 75 OBM se νυν ἡ σφαλῆς. V. 15. λέγειν συ ινός. Ad eundem idem D. C. 806 γλώσση b δεινόα, αυδρα ου- ΟΥ- δίκαιον Am ἐξώπαντος

ευ λέγει. Facundia Saepe pud tragicos vertitur in opprobium, tanquam versuti atque improbi ingenii ii dictum. - Notissima haec constructio verbi δεινός obscuratu videtur M. Euri Supl.

24 sqq. qui M. sic corrigantur: οἱ V οὐκ di τε καὶ σπαιοίζοντες βίου -ἱ νέμοντες se θόν πλεῖον μερος, τους ἔχοντας

κε ντρ' ἀφιεναι pro ιαφιασιν κακά, γλωσσαις πονηρῶν προστατων ψηλούμενοι.

V. 17 sq. τουτ' - - εἴ τοι νομίζεις - οὐκ ορθῶς φρον D. Nolanda verborum, quibos adversarius usus est, ab altero repetitio, quae rixantibus propria pulchre insensum ac percitum Oedipi animum ostendunt. cf. 1066sq. Medeaeus 187 1373,

Sept. 042 sqq. Sirili liter laut Mere. 44. CHAR. Hominem v iracundiorem quam te novi neminem. C. At ego maledicentiorem

guam is noui neminem. Id. ers. V. 36b-368. V. 5 s. κτημα h. l. α κτημα es ν similiter. ni in bonam partem accipi solet is uri l. 606. Neque aliter πραγμα pro πραγμα αξιόλογον ponitur in formula IOIlle πρῆγμα ποιεῖσθαι τι. et erod. V 63, VII 150. - Ad sententiam apte comparaveris Aesch. Prom. IOI2 αὐθαδία γαρ τ ερογουντ μη καλως αυτ και xori, οὐδενος Letis σθένει, ubi ut curpitur αυθαδία

V. 56. σεμυόμαντις εὐηθῆ γα θελε λεγειν το TMρέσιαν. SCHOL. Non tutium, opinor, eum apellat sed improbum. Optime vertas inerabilem atem, quod acerba ironia dictum est Formatum ut μυώμαντις, ὀρρόμαντις, ἀληθόμαντις, Ἀριστὀμαντις cum substantivis composuere tragici haec: στρατόμαντις, θυμωαντις,

144쪽

Ib. πέμψασθαι. Forma media poeta usus esse videtur, ui indicaret Oedipus vatem arcessitum esse, ut se conveniret. s.

V. 562. οὐχ in hac Creontis luaestione necessariun ESSE pro ου bene intellexit ergkius Scribae oculos ad . 56ψου ουν uberrasse videntur. Tέχνην autem eximie a poetas Vocari μαντικήν nolum est. Similiter Latine me, in saepius dicitur ara visa. Notum est Horatianum illud Iam do manu aesentiae et AI J LI Ulum ambi a renesicae eientio

earmine.

V. 66 sq. val de mihi suspecti sunt, triplicem causam Nam primo manifesto pugnant cum v. 126 sqq. secundo haec Oedipi quaestio . l. nihil ad rem, quod iam supra l. l. de

eadem re ex eodern sIaesierat. Tertio uibo versus tale

lacti summoque poeta prorsus indigni sunt; nam in priore S. Pro θανόντος, quae res non fugit Meinerium logica ratio postulat κτανωος, in posteri're οὐκ ηχούσαμὸν pro quibus ingeniose sed iusio violentius Nauchius conieci ostii Θομόυ balbutientia oratio est Tm V. 568 reseret id uui ad Q το si χρόνω V. 564. V. 569. s. infra v. 520. Similiter Aeschnus in Sept. v. I de oraculis Apollinis: - δὲ σιγαν η λέγειν τα καίρια Eurip. r. ine. 3s: ἡ λέγε τι σιγης μῖσσον ἡ σιγὴν ἔχε et An bisue o κόσμος - σιγῆς στέφανος ρος , κακου ri v. 570. το σαν h. l. non magis serri potest quam Trach. 53 c1 569 et 12213, ubi idem est in codice vitiuua, scite

V. ΤΙ. motus coniecit: HV, -- ου ἀρνησομαι, his dsui an recte; nam particula, offensione non caret. V. 572. λύνεκα i. e. τι, ut saepe apud tragicos es. 707, 1271, O C. 44, 1006. l. 47, 1308. V. 26. Aliquanto acrius diceretur, quod χItasse recte SuSpicatus estinaxtungius: υ γα μη - λίσομαι. s. Electri θοῖ:O. c. 19. V. 577. γήμας nota periphrus Pro γεγάμη ας.

145쪽

V. 578. CL A G. iam 588 τουτο δ υτις αρνησις πέλει. V. 579. Frustra indorsius codicis lectionem sic studuit interpretari, ut κεὼρ ταυτα ignisscet pari cum ea dignitate

quod disertius signisseetur addito is otiis. Aliquid in ilia monstri ali assenuo Heinisoeulio, qui . . p. 8 et 231 nimis

violenter leniat του κράτους α νεμων. Nec verisimile puto Oedipum dimidiam regni partein tribui se uxori. Non enim erant in Graecia, ut apud Scythas r. IV. 26ὶ ἰσοκρατέες αἱ γυναῖκες τοισι ἀν ράσι. Ne multa inutatione propemodum nulla rescribendum erat: απ α γ' Det ἴσον, L e. an re M illi, quae quidem --- est, tribuens Cui Oedipus quae emisque Qua me impetrat. Quod ad particulun σε rettinet, L . . Euri Ion. 12 ιρ' η ταὼθ α γ' ησθωm h ';V. 80. pro θέλουσα perite Sophocli reddidit Hariungitui. s. v. 1356. Notae sunt sormulae: τι οἱ τι θέλοντι,

βουλομεν , ασμένν, προσδεχομεν , ηδομενω. V 584. Sensus non an is diora, ε υε tibi ratione reddere

Idem haud raro dicitur, αυτω δίου ὀγων ἀμικεσθαι Aliquanto tamen expeditiora haec forent rescripto Δ, Α Σω, i. e. quae mea conditio, ut volui Heimsoethius . . p. 80, si Trach. v. 1231. Crebra autem est utriusque vocabuli in SS. confusio. V. 586 sqq. Cum Creontis de tyrannide sententia comparos Ionis orationem in cognomine tragoedia . 62 sqq. τυραννίδος

μαλλον η τύρανγος υ - stuckius coniecturam suam τρεστα ναίοντ' commendat l. ur Ion Il98. Praeterea vide vineli.

An Soph, p. 230. V. 587. ἱμείρων φυν in supra V. , πρέπων ἔφυς et Phil. 105 υήλ, u . In his exemplis, ubi iungitur cum participio, ἔφυν ponitur pro ἰμί. contra, ubi nativa verbi nouo servatur,

146쪽

plurimis locis sonitu 28 et Euri Iph. A. 70. Prior

autem constructio obtinet, ubi a participio pendet Insnitivus. v. 588 suspeetum habet auehius ' illi versus videtur egregius et, si quis alius, Vere Sophocleus. - ,τύραννα Timb

227 sibi invicem opIionuntur is ψ βου et ὀκνων. Cum ignotioribus sibi vocabulis ὀκνιῖν, ἱκνος perpetuas exercent scribae inimicitias, modo ea corrumpentes modo interpretanies. Inie pretationis manifestum exemplum exstat in Aiace v. 138 μέγανοκνον ἔχω μαι περίβημα. , ubi languida Si καὶ πεφόβημ e a Sophocle addi non potuisse habeo persuasissimum Corruintelae exemplum non minus evidens reperies in ed. OL RJo36 ο ν άς ἀνὴρ γενναῖος ου οἴκτου μέτα κατ νεσεν πορκιος δράσειν ξένον, ubi recte einelaus in novissima ui fabulae recensione recepit luculentam exii emendationem

Aptissime iam Munctius eum hoc loco O. T. 586 com- puravit verba Hippolyti ad patrem in cognomine sabula Eimpidea v. 10 I sqq. IV. 593. δυναστsια utibi in tiagoedia non reperitur. Etiam δυναστης perrarunt est Ant. 608 et Aesch. Ag. 6). Eadem ubundantia, qua ἀρχῆς πιαι δυναστείας dictum est, in . . scriptum ἀρχῆς αὐέσθαι καὶ κράτους τυραννικου- V. 59 . ἡπατημένος, - dede iis, novo us h. l. ponitur pro/milia. Non tamen praestiterit poetam non dedisse επτοημένος i. e. mente ψbatua Ci . Eurip. Cycl. 85, Aesch. rom. 8bb. In sine s. verbuia κυρα me admouet nedicinae, qua adhibita, sanus erit locus vexarissimus Supplicum Eur. 5 sqq. ubi vetularum chorus de sorte sua queritur: α φθιμένους et imi an eodem carmine obito corrigas v. 146 .rερ δορίληπτος ἔτ' ην o. pro λοιπή, l. v. 54 δαor et 175 γάνδαμος. 2 In hoc ramate v. 988 noti tultellego verba 'χιι πι μοῖραν καὶ od vertunt quod seni Entia requiIIt, habet autem et hoc suam onortiqnt an . Id vers Grai, E diffitur χ καιρον καὶ τόδε. s. Phoen. 474. Hoc igitur pro illo velim, Substituas.

147쪽

interprete Mela io Citra necessitatem Heimsoethius violenti si me tentavit νυν ας ιλεῖ . . . . p. 27.

V. 597. ικ αλλους pro κα/. υτ palmaria est L. in dorsite irieri latio, tuum probant hodie alitiam non Oumes. Quoiiaagis demiror eivelitum in n. Soph. p. 23 codicis scripturam recte defendi p0sse perhibentem Longe enim divinum est, quod apud Euripidem Bacch. v. 170 quem locum vir doctus obmovet Tiresias, non homo de plebe, opinor, sed ipse princeps et regi Hirtiliarissimus, ut hic secum Bacchanalia foris elebret, ianitoreui liis e verbis compellat s πυλ Verbum autem αἰκαλλω, ut Latinum arisiari, proprie de canibus diei auctor est lirynichus in app. soph. a Beis.

ρι κύνες ποιουσιν κτλ In locis veteruna, quos hodie habemus, seniper gurate dicitur eodem sere sensu, quo κολακευειν, θωπεύειν Hinc Arist. q. 48 πω ισων το δεσπότην Ἀκαλλ' ἐθώπες ἐκολάου ἐξηπάτα κ Apud Aeschylum nusquam, apud Euripidem seine reperitur, Andr. 63 πρ 'o τι oriκα G. κύνα. Gravi autem suspicione renittit ident verbum apud Plutarchum in v. Cleomenis e. Π Λεωνίδου με γαρ το παλαιῶν λάγουσιν επερωτηθεντα, ποῖός τις αυτ φαίνεται et oi 1 1 γεγονεναι υρταῖος, εῖπεῖν 'μαθὸ νεων Γλυχας αι καλλειν. Blanditur, opinor, nulla non poesis, hoc quidem I Ouune digna, Ritimis iuvenalibus. Sed Tyrtaei, qui more ν animo in Martia bello erεibu Gaevii, pro-yrium erat τας νέων ψυχας εκκαίειν, quod velim Plutarcho restituas. V. 600 Sensus inena eisim eis sopoeis inuluser nequit Possis: οὐκ ἐν Αριτο οὐ καλ.ωρ ρρυῶν κακόρ, Sed ita nainus ausae erat, cur librarii locum construeu lo Oreumperent. Quare malui:

ο κ αν κακός τὲ Aliquid minus recte habere sensit iamina iungius, qui partim pie rescripsit obsto γένοιτο νους καλλκακῶς φρονων. s. insta a v. 76.

148쪽

Ad locutionem στῆναι μετα τινος s. v. e. ur Hel. 889. V. 603. ωυδ' p.εγιν est totius erit eritia appositio, cuius

usus OIn plura exempla collegit Matthiaeus r. r. 32 si , quibus adde locum impideum ex Helena v. 75 sqq. ubi Teucer conspecta Helena, dicit εἰδόμου, ξόνη αἱ πόν εἶχον, V. 60 L Observa quaesitui a poeta assoI1untiam Πυθώδε πυθου - incium probi h ου pulchre describit Theognis . 805 sqq. V. 605 τοῖτ' ἄλλ' in αλλως τε, quod sententia cummaxime

respuit, mutatum vult Heimsoethius . . p. 232. Viro acuti sim o νοῖς παρων ἀπεδήμει. Melius certe Rrt VI igiUS τρυτ αυθις. ην, κτἔ. et Antig 167. Sed τουτ αλλ' frustra tentatur. Idemisqu0 Vulgo τουτ αυ. Sic lecto 60 V αλλος pro DOD. Comparavit uuiem . l. Lobeckius cum Aiac. V. 56 sqq:καδόκει με εσθ' τε σσούς Ατρείδας αὐτόχειρ κτείνειν χαν, οτ' αλλοτ' αλλον εμπίτνων στρατηλατῶν, ubi τ αλλοτε dietum sit pro τε Ib τερα Ar dicitur eunt contemptu CL Aesch. g. I Io, Eur Bacch. 218. Forma pedestris vocabuli est τερατοσκόπος, cs lat. Logg. XI 33 C. V. 608. χωρὶς interpretantur eoriam, i e mea non audua defen/ione Fidem haberem, si Creon in proxime praegressis de sua defensione esset locutus. Nunc non possum, quin vocabulum corruptum esse censeam. Μωρος scriptum, ut soles librarii. οξυτόνω facile in χωρἱ abire potuit Sensus noli

modo utitur mox V. I ταχυν δ, καμε βουλεύειν πάλιν '

l Quod iiiiii huius s. legitur νιῶμο me admonet loci Eurip. Cycl. 34s, qui scribatur in hunc moduni ,s ανδρος Ἀνοσίου μὴν pro γνώμην

149쪽

V. si , sq. χρόνος - Δος Euripides in Antiopes r. p. Stob. Ees hys. I p. 22 ἡ τοι Δίκην λέγου τι παῖδ' ειναι

κ γαν ἐξει καθῖ' η Mi Sunt enim veri u ait indarus Ol. 1 v. g ἀμέραι πίλοιποι πιτυρὸς Msi τοι ridem Ol. X 65 χρόνος est ο ξελέγχων μόνος λάοειαν- τυμον. Simonides: ουκῖστὶν μείζων βατανος χρόνου ουδε ς ἔργου ες καὶ π στερνοις ἀνδρος ἔδειξε νοον. s. Theogn. 936 sqq. V. I8. Dindorsius, qui in ed. Oxon de coniectura sua scripseris μου βουλόύων, bene revocavit scripturam codicis in Teubneriana Horsus similiter poeta dixi in Mae. v. 126sως ταχεῖά τις βρο οῖς χάρις διαρρὰ i. V. 62I. 12αρπημένα. Quid in hac lectione reprehendat uuckius, ut μελημί, QS0phocle scriptum suisse coniiciat, haudquaquum intelligo. Vs. 62 sqq. Muli a multis de hoe loe dissicillim disputatu utit. Primum mili re si ilaiula est opitii Frederici stasii, qui probante indoisio in cornutentatione ratistaviae a. IX65 edita hunc verum versutiui ordinem esse contendit: ed. ἡκιστα θνήσκειν - οὐ σε βούλομαι. Creon es οὐχ υπείξων οὐδὲ πιτυμω 2.εγεις; M. ταν προδείξ ης, οῖόν ἐστι το θονεῖν Creon

opiri IO; sed potius rei triandi partes concedo ipsi Sophocli, qui, quod n0 inegavi neque negabit, opinor. Hausius, v. 628 Oedipo in eundem sensum tribui verba δεκτέον melius Ἀτέονὶ

ομως, quibus Creon reponit μοι κακως ἄργοντος , quae verba id Oileo fui su 11roliunt, siti, ut re te traditi lin St, Oedipo tribuantur verba sγεις Versu uni igitur ordo

servandus videtur, sed nequaquam defendi potest vulguri scriptura s. ad επιστα θνήσκειν οὐ φυγεῖν σε βούλομαι, quippo quae opposita istonio pugnei cum s. 639 sqq. ubi Creon

Oedipi minus Iocastae ii arratiis ius verbi tuitur: μαιμε δεινα μ' Οἰ δίπους ὁ Ο πρσις δρασαι καιοῖ θαπτερον δυοῖν κακοῖν.ὶ - , ἀπωσα πατρίδος acie τεῖναι λαβών.rillae quo paetor ut Meinerius in n. Soph. p. 23l ,cum ,,us conciliari possint, quae inde a s. os leguntur, critici ne

150쪽

,,verbo quidem admonuerunt'. Fugiebat virum egregium med hae repugnantia adimonuisse in Exerc. Criticis p. 115. Deinde post 'ontii Oiei disputationein, AEliae lesIatur apud ipsum, locum sic restituendum esse arbitratur Creon es δητα χρή iς η στέγης ἔξω βαλὸῖν; ed. λιστα θνήσκειν φυγεῖν σε βούλομαι. Probavi ea nuper in Teubner ed praesulioue magnus criticiis indormus, et pri in Obtutu, nisi quod erte στεγης c requiri bene intellexit, Speciem cliubere ridentur. Si tamen rei accuratius consideraveris, cineri iuvetitum ferri non posse apparebit; nam quis credat, Creontem ex Oedipi verbis ταχιον δεῖ κἀμὲ βουλεύειν πάλιν emere potuisse, hunc contentum fore, si aedibus ipsum eiecisset Mihi certe eiusmodi suspicio subabsurda videtur; aeque dubito, qui ii Creoratis quRestio ab omni mendo libera sit. Restat igitur, ut depravata sit, quod iam olim suspicabis, Oedipi responsio. Nec inmensvicit, . quod olim leniabam; κακιστα θνήσκει ἡ φυγεῖν

βούλομαι, qui sic, quemadmodum einelii coniectura, solvitur quiden dissonantia liter iuncos et cli, Sed non sutis intellegitur, quo Vinculo haec cohaereunt cuin s. Sequenti ταν προδέξια ri. qua re intellectu, Nauckius inter utrumque s. quaedam excidisse suspicatus es'. et vel minus, quo peruueMillud οὐδ ε πιστευσων S. 625 et αρκτέον εἰάτsis Vs. 628, ad quam Obscuritatem non ulteii disses videlitur eritiei Suspicor igitur locum corrigenduni esse ad ioc sere exeinplum: r. τί δῆτα

χρήζεις, ἡ με γῆς ἔξω βαλεῖν Ded. μὴ εἷκοντα θνησκειν, οὐρυγεῖν σε βουλομαι. Creonti roganti, an in exilium pellere se cupiui , Oedipus ira excandescens, ni si edat, grumor erilio

poenam, mortem, ierociter minitatur. Cui ille V. 625 7τα προ sἱξ: γ' u ἐστιν ο φθονεῖ, . . cedam, mi non antequum ostendem,

qua in re tuu a me inrideat r. Sic demum intellegitur, cur Oedipus non obtemperunt levis succlames: ῶς οὐχ et εἱξων

οὐδε πιστεύσω λεγεις; ὐκ si nil teni Grue e is dieitur, qui coram superioribus Di 0-desta ulitur Oratio ite teque iis revoηδal. Optiine iunc verbi

vim declarati verba Dunia Aeschylei ad filius Suppl. invoeaturas Inaehi auxilium , is j a εἴκειν χρεῖος ε ξένηψυγάς, θρασυστομεῖν γα ου πρεπε τους συνας. Remediuin, quo curavi V. 25, uiuit lenius est, quam

라틴어 텍스트