Oedipus Rex

161쪽

V. 762. ἄποπτο . Vide doctam obedia de hoe adiectivo disputatione ua ad i. v. 14 d. teri. V. 761 δουλος manifestum est interpretamentum, pro quo Meinevius A. S. p. 23 sagaciis substituit cl. V. III 8. Minus probabilis est me iudiceraeimsoeihi coniectura μους, et omnino reiicienda altera limininii suspici In sanandis huiuscemodi corri1 Ii telis 11 ullius ni Onienti esse literariau sinii-litudinem sponte apparet. V. 765. πως ν ὀλοι i. e. in μόλοι De hac formula nota sunt omnia. Similiter τίς α pro iis τις dixit v. c. Soph. . C. 1103.

V. 770 ε σοι, i. e. in pectore tuo. DIND. Vix opus est Oniectura eimsoethii, quam proposuit P. 9 K. S. γουν οἱ.Multo minus probandum, quod idem . 766 propter το μέμβολον τῆς ἐξόως mavult uadiri, nam loci ratio est ua perspicua, ui in πάρμου nihil possit esse ambigui.

V. 772. si οὐ iri terpretantii potiori, quod dubito B liri tyiIRGraeca permittat. Memori digna videtur coit iectura cuiusnaui

sit non mentini : τω γαρ ν αι μείζονι l εἱμαi μ' A κ . Cf. Var Leet Scio inimen, quid obverti p0ssit. V. 774. Ιὀλυβος - οςίνθιος Herod. V. 67 eundem regem sucit Sicyonis: ἡ γαρ Σωρη ἐν αὐτη Iis .ici ρυ, ὁ δ Αδρηστος ἡντἡ αρχην ubi ἄπαις Vistet et i θυνος γινου, ut alibi solet historicus. V. 777. μέστη. Praeter Euri Hipp. 818, quem locum comparavit Elmsteius, s rach. 17 μοχμων τῶν εο εστ ατων ἐμοι τελος. Idem Verbuni sed alio sensu reponenduit suspicor Aiac. 869 κρυδέι PH ο ταται - συ μ μαθεῖν τόποr. Conieci . risi scit i. e. latere gratim με συμπείθει ὀπος. Certe miniine placet, quod ciuisoethius proposuit: οὐδεὶς επίτταται με νουθετεῖν setro: Inspice locum et iudica. V. 777-778. Observa gratissimum huiuS Oe ὁμοιοτελευτον. CL ur. Hel 924 αἰσχρὶ τὰ μέν σε θεῖα πάντ εξειδέν - τ οντα καὶ ἡ τα δὲ δίκα μη εἰδέναι. V. 779. 49 δείπνοις sera rλησθὼς μέθης, i. e. 7ει νος νίκωνωμένος, ut dixi poeta in Trachiniis v. 267. Cum Hariungio praetuli μέθης nain μέθ, quod pr. n. scripSit, erit iste ψάλμα

162쪽

esse videtur. s. v. 876 Electr. 706 et 29. hil. 20 λ δε λεησθῆ τη νόσου ξυνουσί verbum vitiosum esse arbitror, Sive πλ. ηγης es Antig. id, Eur. Alc. 606 sive o ηχθῆ aliudve sintile verbum delitescat. V. 780. λοιμι παπιν Verbo hic locum non esse apparet ex sequenti Di Diversum esse, quod ur dixit in Helena v. se ἡ κλ ζομαι και ' λM ως προδους μου risis Φρυγῶν κησα πολυχρύσους δομο ς, Vix est quod moneam AaτκEL i. e. λοίορρεῖ , couriciari, id ipsum est, quod loci ratio requirit Eurip. Andr. 72 ξόλ1ς περ l τ ιαυτα λάσκει : τους ἀναγκαίους ψιλους corruptela acile sic explicatur, ut λασα si in λακιῖ, deinde, runspositis literis, et, in καλεῖ censeamus abiisse. Idem verbuin recte hodie e cod. restitutum est in hil. v. li 0, ubi pessime ex apographis vulgabatur λαλεῖ - nondum redditum est Aeschylo, qui res, egregie fallor, in Choeph. v. lo scripselat: ἡ προς γυναικῶν δειματουμένων λόγοι πεδαρσιοι θρίσκουσι λασκοντες μάτηM, ῖντες ἄλλως Quod e codice editur νήσαντός prorsus est absonum. Nia magis serri pota rut παρ' Aty, noli Olu In quod post δειπνοις et ιώθη; tu iter abundat, Sed etiam quod Graecum f Lον, παρὰ ποτον, παρα δεῖπνον, similia, non ett. Hinc iam adoleseentulus scribendum Vidi παροι-; quod ipsum nunc Heimsoethium video proposuisse . . p. 94. Ne quis sorte iit et verbuni irugoediae gravitate respui vel illiyrainbor uni Oet ad cognato adiectivo usos esse sciat. f. PRATN A M. Ath. I p. 6l B, v. 0. Ib. πλαστός is est, qui vulgo dicitur υποβουμαῖος. V. 782. Cf. l. 30 et Ani 1109. Mox θατέρ α τῆ στεραία Ἀλλης η κόρα poetu dixit El. 698. Ib. κατε χον, misso εμαυτόν, quod in pedestri oratione additur. V. 56. ψεῖ τε γαρ πολύ. Sleganter Dr uua em, mente o riebat Similis eis nostratium formula: aere elimos mi uer. Imago, ni fallor petita es ab angue, hominis pectori subrepetite, ut Cum pungat. IlII εκυι ε in initio S. Odein sensu frequenti ut, Si πιέναι, quod ut ali nutu abire de uni ui assec-libus diei solet. s. hil. 215 El. Id Eur. Hipp. 089, Med. 7. V. 787. Brevius rem narrat, ut par erat ii prologo, urb

163쪽

V. 789 Apula commendavit quoque Nauchius. V. 790. δύσφημα propemoduui cedita est Heimsoethii suspicio K. S. P. 1 ,das characteristische ori fur die inge, die fetoli genuunt oden, und stetit durum v liis, ingescitet, ulctat' underi emendationem πού s ineri in receperunt plerique editores. Idem verbum in eadem re reddendum Herodot V. 63 Ἀλκμαιωυἱοαι ανε πειθον την Πυθίαν χρήμασι προρς ρει σῖι Σπαρπιατπις τα 'Aθήνας ἐλευθερουν. Necessarium videtur προφαόγον V. 795. ἐκ πιώμενος. reuelaum subsutuentem τεκμαρούμενος bene resutat Meinelitus n. . p. 275. V. 797. νείδη - τελούμενα, i. κBχηεξήκοντα. Us 1035,1494, 1l92. V. 800 unanimo sere riueorum consensu damnatur. Illud τριπλης e v. l et 3 olim adscriptum ad oscio veravi pangendo ansam dedisse suspicor Dindorso in locum genuinius.

Asyndeton enim habet nescio quid sollenne, quo apte rue- 'tu pure praecipua narrationis. adem asyndet defensio non parata est loco Euripidis ipp. 478 si, ubi lege εἰ - α' ἐπ δαὶ posti virgula post sλκτήριοι. s. Iph. A. 1031.

V. 802. πωλικη απηγηe. Supra v. 753 minus accurate dixit απηγη, quod roprio usu de curru multa in fidici solet. Aurigae

nomen tu subulis est Poli1ploisse sive Pol iste sive Polaepoetea compar quae similium in myinis nominuui discrepuntiarum exempla congessit Lehrsius de Arist. St. Hom. 186 p. 242

V. 8l0. 4-ῖσκ1 m. i. ἡ μείζονα τιμωρίαν. Eadem litote Vergilius en Iol ,,p0st mihi nou. ili ena commissa ruina.' sal A 278. mobraeus Adv. II p. 33 soris,se συντόνως, aδMart v. s. συντόν et χερὶ racli. 27. Ide in toste proposuit Berg-kius Substantivum σύντασις pro σύστασις Euripidi redde Hipp. 980. V. Id. τους σύμπαντας. Unus tamen Mugerat, os . . II 8, sed sesellera pugnue inientum. οὐ συστάντας acute coniecit M. Selimiduus, nec tamen quicquam mutaverim.

164쪽

V. 8l4. πῖοσῆν καὶ Heimsoethius . . p. 3. Reperio, quod verum est, silentio iaceant aliorum tentamina. V. 15 ab imposiore scium esse ostendit indorsius in praefat. d. Teulmer. p. XXV. V. 17. Auctore obraeo, indorsius aliique ediderant: oriri δόμοις τινα quod codicis quidem scripturae praestat, sed tamen offendit ingrata vice eiusdem pronominis Dativi et Accusativi. Longe sane elegantius est, quod propositum a

Nauchio recepi ει - τινὶ l δομοι - μέ, quae 'Scripturis rueterea acilius uligitur uni s. praecedenti τίς - ἄγκρ;

Ius elicissilia Heimsoethius . . . si conieci ξεκύν pro ξενων, impedii ac prava construetione. Per ξένων intellige μετοίκους. oepius poeiu iungunt ξένου et στους es. Trach. 187 El. 975 Eur. Suppl. 395 Phid. l. VII 0 Pyth. IV 78.

situm παντας, qu0d additur in similliitio log -241. Eandem libertatem haud raro permittunt sibi Latini. Notum in ea re exemplum est Horat sui. I libr. 1 initio, ad quem locum vide Heliadorsum. s. ur. r. I2 καλως ἔθεντο ταυτα πατέρες ο πάλαι εἰς γ ματων vi οψι νωκ εἴων περῶν οὐν εἰς ἀπάντημ οστις αι χω κυρει si κυροι), φυγαῖσι δ' ὀσιοῖν ἀνταποκτείνειν V. 8al. ἐν πιμι - χραίνω praemunii constructione dictum pro χραίνω ἔχων ἐν χεροῖν. V. 23. πῆ . Nauckiu de coniecturii lux Edidit παυτ . s. v. 197 At si I, Ill 5. Ortusse recte. Diversu certe congessit Wunderiis ad ni in v. 770. Melius cum vulgatu lectione comparaveris Eurip. I . 439 ἄπας ου γένοιτ' ἄν εἰ ἡ πV. 3 25 ἐμβατεύου πατρίδο Alibi eous tutile iuncitur hoc verbum cum Accusativo; hoc unico loco cum Genetivo, quem cusum suapte natura regit ἐπιβαλιν Similiter μιβαύνειν semel Genetivo iunctum invenitur . . 400. s. ib. 21. V. 827. underi crisin hunc versuu expungentis probavit eum aliis itulor lius iii ad n ud Od Oxon. Nulli iis, ni iudice, ilionaetiti sunt quae contia disputat in ad n ud Echiieidew. Nauckius. Etenim expuncto languidulo isto versu nihil obscurius, quod huic viro docto visum est, quam addito apparet

165쪽

Oedipum omnino nota dubitare, quin patre prognatus sit Polybo. Addit contra tollitur illa dictionis ambiguitas, quam per universiam drama de industria poeia quaesivit. V. es. ἀνδρὶ V, i e Mes, ut saepe loquuntur irasci. Secuti sunt poetae Latini CL Gr. M. I, 9, 7, Π, 3, 31. Ib. ορθοίη λόγον, i. e. ὀρθλλάγω χρώμενος αν εἴποι. s. AES li. o. 778. Eodem sere seIasu tragici subinde utuntur verbo τυγχάνειν V. o. PhilocL UL Aesch. g. I2I τί νυ καλοῖσα

φιλυ δάκος τύχοιμ' ἄν ibique Blamseldi gloss. s. Alexidis

m. p. in X 413 E. Similiter verbum κυνεῖ, usurpatur Aesch. Suppl. 588 καὶ ὀδ α γένο λέγων ' Ἐπάψου κυρησεις. V. 830. ω α ν άγνου σεβας. s. ur Cycl. 576 το παν ιμνων ἀγνον σέβας. Nescio an hinc corrigendus sit locus Philoct. 289 ἀγνου Ζηνὸς ψιστο, σέβας, ut legatur -ίστου, quia ψιστος notum est ab Homero inde Iovis epuli ion. s. iiidar. Nem 1 90, XI 2 , Aeseli Eum 28. V. 32. ἴδοι pro ἰδεῖν, quod . l. soloecum est, accepi ab Fimhabem, raram sed certae fidei formam primae personae Optativi Naucrius proposuit πω πρὶν ini, quae Verborum compositio, nullo inter piso et πρὶ vocabulo interposita, mihi quidem apud tragi os observata non est Seribere Sophocles potuit αλλ' ἐκ βροτῶν βαίην ψαντος πρJσθυε μη οἱαν μ' ἰδεῖν κηλῖδ' εμαυτω συμφορας φιγμένη l omisso, quae sollennis in precibus ellipsis est, imperativo δο . οι sunt Homerica illa: Zε πατερ ἡ Αἰαντα λαχέω κτῶ. - πρὶν ἐπ' ἐλιον γυναι-τε.

Neque aliter Attici solent. s. v. c. Eur. Suppl. V. 3, AeSch. Sept. 251, r. h. 436 ὶ Α προ Meu, relarendum, prioris, cs. . . 373. Leniorem tamen ratioriem praetuli. - Non

persuasisse mihi vides, vulgatam qui uetur, einerium An. S. p. 240. V. 35. του παρόντος h. l. est participium Imperfecit, i. e. ἐκεBου, ς ὀτε παρῆν τω Λαῖου ἱυω. Us 756. V. 838. - προθυμέα, i. e. ἡ λάνοια. V. 10. αγος pro πάθος ego conieceram x. Crit p. 115, idemque, ut doce me minerius, an mentem venerat Schmiduo.

166쪽

Ιam lubens assentior Melaehio rapiae suspicani in n. Soph. p. 2 10. Ita εκπεφευγοίην nude dictuu noto usu significat: mitis

V. G. Q νιν κατακτείδειαν. Male locum sanissimum tentat Heims0estius . . p. 135 scribens s Λάιον κτεLειαν. senti vir egregius veniistunt pronominis usum, quod edipiud indlistria videtur Surpasse, ne ii vis uni sibi Olne eius, quem a se interfectum suspicatur, cogatur eloqui. Quis significaretur illo in satis, opinor, apparebat ex ipso verbo καταπιτείνειαν, quo composiι frequenter poeia utitur. Praeterea nemo librarius in animum induxisset nomen proprium explicare scilicet pronomine. O utruIIuui veIO saepimini fieri et rutionem habet et n0tum est. V. 45. τοῖς in τι mutavi Munckius, probante obmmem VII p. 90. Vulgatum male sic tuentur underus, in- dorsus Nauchius, alii u sensus su minis illis, a quinti uinterfectain ahe Laium diaetati Id vero, ut sit grue uni absurde dictum est, quasi unu alii quidem miatis par SS POSSit,n vero mitis Lusi interfectoribus. Nihilominus Brunckium non poetum sed interpolatorem correxisse suspicor. Mihi certe iam puerile additamentum, quod e praegressis sponte ininlligitur, SOph0 leo ingenio prorsus iii digimni videtur uuare uncinis hunc versum sepire non dubitavi.

V. 8 6 οἰόζωνον L e. μονόστολον, interprete Hesychio esιαπαξ ἰφημένον probabiliterque scium ab ipso poeta. s. Suidas iu μονόζωνον, qui vel potius cuius auctor gruulier in Millimi

loci interpretatio ii lapsu ESt.

167쪽

V. 857. με βδὲ βλεψαιμ' αν obri fas eleganter dictum pro

formula est concedentis, e consilio, ut longior de eadem remitetur sermo. Nostrates alle sed en e Similiter in Helen. I Menelaus ad vetulam, quae minis eum ab heri ianua sinde abigere: ω γραῖα, ταυτα πάντ' ἔπι κοιλως λάγεις Ἀλλ'

aediti κοπέον, Ut recte coniectum S pro λόγον. V. 860. στελοῖντα, i. e. μετωντα h. l. Saepius Vero στελλειν

ponitur pro μεταπέμ/πειν. Quem . . . γατην dieii, supra V. 837 vocaverat βοτῆρα. s. 76I. V. 861 sq. Si hos versus solos per se speciamus, non mirarnu tu EOtium os creasse eimsoethio, qui . S. p. 200 sq. nudacter corrigit: πέμψω ταχύνα η μόλωμεν δε δόμους ουδὲ γαρ οὐ πράξαι αν, εἴ τι σοι φίλον. Vide tamen an scriptum codicis ita defendi possiι, ut dicamus v. 86 πέμψω - δόμους positivo respondere parili iuvae verborum edipi ἀλλ' ομω - στελοῖντα. v. 862 οὐδM ἱλον negative Iespondere ait negativae μηδὲ τουτ αφῆς. Nempe Oeaste Si eum rem negligeres, iure diei poterat πραττειν τι - Αἰ-δι si ἱλ . Vocabulorum V e σοι οἱ λου grammaticam rationem bene perspexi Wunderiis explicans τουτων α με προ α ου σοι ἱλο, ἐστίν. Similiter Phil.

Si contra, quod apud me nondum constat, late locus non ita, ut nunc scribitur a Sophocle prosectus esse censendus erit, ne si quidem, me iudice, ullum habet probabilitatem ein foemiana eorrectio. Etenim, quia v. 86I per se spectatus evinbram quidem corruptelao siendit, uiuu verisimilius esse arbitror quod aliquando suspieubur v. 62 ουδὲ - ἱλου liena manu esse additum, in eamque Opinionem incidisse A. ZIPP-MANNn me docet Mimmethius in taetraeeon So oclearum verimine, quod opusculum inspicere me non potuisse valde doleo.

scholiasta μαθαν explica per εὐτυχίαν, non intelligens ἐραντι per auractionem dictum esse pro φωιν. V. 866. In linoΔε latere putuvi TFIΠΟΛεIC, aliquanto aptius, ni fallor, legum epitheton, quae Amtau e lunt, ornant. Eo vocabulo, licet alio sensu, usus poeta est Antig. 370.

168쪽

Iure autem, collat v. antithetico choriambum requiri Naue. kius, qui ipse coniecit ΨΙΠET EI C. Deinde fori se Pro τε αὐθεντες ex ingenios Bergrii coniectura scribendum erat τανυσθεντες, es. Empedocte v. 26 αλλα το μεν νόμμο δι τ ευ μεδιντος αἰειρος νεκέως τέταται ἀπλέτου αὐγῆς. Altera eiusdem viri docti suspici εκ sors metro repugnat neque in melicis

haerendum in verti episto τανυειν , lices non aliud eius verbi apud tragicos reperiatur exemplum. Retinent autem τεκνωθευτες

aliquoties apud Euripidem . . Alc. 596 And. 445 El. 99l. V. 876. Satis habui locum desperatum edere, ut legitur in codlae, nisi quod iubente tam meis quam sententia cum Naucri pro ἀπότομον se ipsi ἄποτμον quod sorie servatum est

Ursurditi coniectura edidit: ἀκρότατον quod procul dubio sum est ιἰσαναβα αἴπωὶ omnium audacissime Heimsoethius K. . p. 200 scribendum contendit ἀλίβατον Θα -- α κραν).

In re prorsus incerta malui indieare laeunt in . Tangi autem illis verbis κωέ. Atheniensium rempublieam

aetatisque Sophocleae homines underi haud inepta suspicio est. Iusto longius progressus erat Musgravius, Alcibiadem iis notari coniiciens, quam nimis incertam coniecturam esse planissime assentior in dorsio. Ipsa verba sic interpretatur Schol: εἰς δύσβατον ἀκρωρειαν ἀναβιβάσασα του πωρώνους αὐτω κατεκρήμνισεν, 0 male, 0do intelligamus o dio esse verbum neutrum α ιατέσκηψεν, misse υβρις poni pro ὁ βρι-ὸς Pulcherrime Aeschylus era. 23υβρι γα ε ξανθ,ὼ ἐκάρπωσε στάχυν ατης , εν πάγκλαυτον ξαμαὶ θερος. V. 877. I pro ἀνθ' dedi cum Nauchio, iubente v antithetici metro Pro χρησίμ utiquando in Ex Crit p. II tentabam ρυσίν, i. e. σωτῆρι, in quod indorsum quoque incidisse video ex ed. Oxon. quo si ut maiorem ei coniecturae habeam fidem Caeterum apte contuleris verba Eustathii p. 123 7 διαγνωμονοῖντος Ἀχιλλέως τι τε si χως ἔτι αγμιται καὶ διερῆ ποδὶ καθ Uμηρον

169쪽

Od. ι 43 11 χλωρον γον καται Θεοκριτον Idyll. XIV 70 εχων, βαίνει καὶ ρύστω δέος εις ἀλίβαντα καταπεσε in αὐτον ζῶντι ποVι χρώμενον, ως φησι Σοφοκλης. Quod si agmentum Sophocleum Inci Trag. 78 ex alio quidem sed simillim lac desumptum esse repparet. s. e G. λυβας sic)' ἱρος ΣοφοκML Πτόλις οἱ λίμνη 'ταλ- και is Τῖοι . runckio eo nomine Sophocles appellasse videtur inferorum paludem ut fluvium. Res est obscurissimis. V. 88l. προστάτανJ patronum. s. II. Similiter deum ἐ-ροπου vocat indarus L I 106. 'V. 881. πέροπτα - πορεύεται, i. e. περηΣαγως O . s. o. C. I 696 μοι καταμεμπτ βητον Ne pedes ire illii dein scriptores ab hoc adiectivi pro adverbi usu plane obstinent. Sic Demosthenes XIX I de Aeschine dixit σα βαίνω ἡ Πυθοκλει, quae amen locutio in spirat oecum, ut eum a Demosthene e comedia aliqua arreptam esse haud absurde SuSpiceris. Ib. χερσὶν λόγω, i. e. εργοις ἡ λόγοις III versa ratione πραγματα et γλωσσα linxit Eurip. ec. II 88. V. 890. Verba καὶ των ἀσέπτων ἔρξεται diliographiam esse V sinquensis iam intellexit Relarius, quem Beroius secutus est. Deleto igitur hoc versu, in antistropho, reliquis abiectis, ex eiusdem Bergilii colaiectura eriliendum erat: εὐ παντ ανασσαν μηλάθοι σε σαν τ ε ξαν θανατον αἰὲν αρχάν. s. ur Med. 322. Soph. i. 167. Quum rationem ut et leniorem e aptiorem praeiuli Naucrianae με λήθοι ταν σαν - ἰὸν ἀρχάν, licet hiendum sit ita metrum accuratissime respondere v. 89I. Non tameti credo in io in inbi eo tetri geriere iii Sede tert1ει DiRle iambuii Opponi sponde versus antithetiei. V. si εξεται ματ ζων, i. e. ψαύσει ματαίαις χερσίν, ut poeta alio sensu locutus est Trach. 565. V. 892. Ἀ- βόλη pro θύμω βέλη longe es me iudico probabilius luini θυμ ιν ἐλη, quod e Schneide in coniectura edidit NBuckius, ut θυμου βελ η quod ex ap0graphis receperunt alii. Deinde ερξεται, quod mutarunt m ευξόται, bene abiecisse videtur Hermannus ut male repetitum e praegressis, quo saei nulla erit lamna statuenda s06. Emendatam a se lectionem sic interpretatur Bermannus: quis ampliti fluidigmodi in faetiaaalia vir rat, ut deorum tela a ita aua arceut Fortasse auten

170쪽

quis Greeti Ad sententiam compara Aesch. g. 367 sqq. V. 896. τι δει με χορευειν Nec metrum bene habet nec sententia ita comparata est, ut omni dubio vacet. Requiritu aliquid in eum sensum, quo Nauchius coniecit: ποι δει μ' ετ λεωσειν. V. 90g. χειρόδεικτα, i. e. mani ua sorinatum a Sophocleut δακτυλ εικτο ab Aeschylo in Ag. 292. V. 903. εἴπερ ρθ' ἀκούεις. Praeter Agam. 60 et Hor Sat.

II 6 20, quos locos pie conseruiit, vide ori Carm. Sec. 156 Hati Phileb. p. 12 c. V. 906. Ante His Schneide nus, quem sequitur mim

παλαια, quod in quibusdam legitur ap0graphis, non, ut ipse putat, illius vocabuli sed participii φθινοντα interpretanteritum esse luculenter apparet ex hac schesiastae adnotatione: δώοντα

bendum esse βωμούς, affirmans althiis compluribus exemplis vocabuli 1 μου in 8S. explicati per ναός, quod suprascribi

soleat. suae legantur apud ipsum . . p. 187. V. I 4. αἴρει θυμόν. Eur. D. A. Is υόηλορρρύν μοι θυμος αἴρεται si σων Suspicor φρενῶν, cl. lasgm. in . Eur. B. 49:

θυμος - των φρενῶν ρορ' Mia est Homerica formula ἐν φρεσὶ θυμός.

V. 15. ποῖα ut ια supra v. 751 et 763. V. I 6. Cf. I sqq. Dinarchus c. Demosth. τεκμαι - μενοι τα μέλλοντα ἐκ των γεγενημόνων. Isocr. anegyr. Q l,s γε δεῖ τα μελλοντα τοῖς γεγενημένοις τεκμαίρεσμι Solonis ervi praeceptum τὰ μανα τοῖς ρανόχοῖς τόκ ἱρου p. Si . Flor. Imas. Cf. erod. II 33. ἐγὼ συμβαλλομαι τοῖς εμφανέσι τα μη

라틴어 텍스트