Tarquinii Gallutii Sabini e Societate Iesu Orationum tomus 1. 2.

발행: 1617년

분량: 403페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

13 8 me obitu Ciceronis.

& plus auctoritatis videbatur habiturum ; ut M. ipse Tullius sua se manu consederet, dicta vellet indicta, mutaret facta , & incendendis orationibus , iniquitatem argumenti , ae animi sui profiteretur improbitatem. In quo genere damnationis a reo sua voluntate susceptae , tantam vim sitam elle putauit ille doctissimorun ,, integerrimorumque conuentus Patrum: ad quem de amatoria Heliodori Episcopi Tricensis historia delatum est, ut authori denunciandum ccnsuerint omnes, aut abeundum sibi Sacerdotio es.se , aut ignibus abium cndum publice libelliun , qui iam erat in omnium ore , vulgoque legebatur ab uniuersiis. Quid obsecro necesie fuit in hanc eum deliberationem adduceret Nonne slioterant ipsi , qui sc decreuerant, codicem il- una in concione cremare t poterant quidem, sed videbant quantum praeterea illi iudicio grauitatis accederet, si seipsum, inspectante multitudine , sua voluntate damnaret Heliodorus. Tertium criminationis reliquum est caput: cuius mihi dissicilior erit extrema confutatio. Positum enim est in eo, quod Cicero esset natura meticulosior, atque animo plus nimio fractus, adeoque suisset accepturus quantumuis acerbas, S graues vitae conditiones, quas dabat Ant

nius . Quod de hac insita M. Tullio trepidatio.

ne , animique iactant aegritudine hausta cum sacte nutricis, aucta cum toga, & vita, credo

272쪽

equidem istos propterea confirmare,quod etiam ipse non secus, ac ille bonus orator, expallesceret initio dicendi, & contremisceret, quod in exilio siro, in coniugis , & filiae morbo, in solitudine domus ingemuerit aliquantulum,& commotus animo sit. Quae si turpia sunt, erit etiam turpe viro sorti pertimescere mortem cum ignominia coniunctam, erit exprobrandum Aeneae, quem ad libellam verae sortitudinis

exigit, & castigat Poeta sapientissimus, quod

solutis frigore mcmbris mortem in medio mari timeret, S quereretur ignobilem. Et tamen nisi Stoicos audire velimus , sed certisIimum sapientiae magistrum Aristotelem sequi, dandum est sortibus, S magnis viris, ut doleant interdum aliquid , quod honori aduersetur, ae gloriae ; summis concedendum est imperatoribus , ut ignominiam, & dedecus resormident. Sed L .Stoicum elle Marcum Tullium, & omnia ex eorum disti plina moderari debere e contendam , & demonstrabo, ne Stoicos quIdem ipses timorem funditus extirpatum volui si s. Nam ab apathia illa , qua tantopere gloriantur, non timorem omnem omnino dispungi docuit nobilis olim Philosophus Stoicus in media mariris tempestate deprehensiis cum Gellio . Cum enim expalluillet, S pauefactus, haud minus , aut plus etiam sui siet, quam taeteri, intermeatu, ab Asiatico Iuuene opulcnto , qui Vn s

273쪽

α o De obitu Cieeronis.

vehebatur, cur ita llam attigisset uri quam philosophiae partem eo periculo suisset intrepidii inquit, Aristippus illem in simili plane tempore

tus, cur terea metueret, non

mendi causain esse resipondit dem non esset magnopere sollicitus pro nequiismi nebulonis, ipsum autem lpi anima timere magiae subito i amolitus eii quidem a Aliaticum illum diuitem , item : sed rogatus postmodum a prudentibus, in. doctis viris, qui tum aderant, de causa illa timoris sui. Epicteti casti stimi Stoici doctrina serio se , constanterque defendit o qui sapientibus suis veniam dat, ut vultum adducere possint interdum ad tristitiam , ad stibita quaedam etiam inhorrescere , calcare denique, ac caecutire si vastam aliquam altitudinem e superiore loco repente despexerint. Negat tamen, eam cum motionem timorem esie, sed timoris praeludium, ves citra voluntatem accidentis ad animum , vel

cum voluntate non contumaci . Quanquam

quid ego haec ex abditis Stoicae disciplinae latibulis eruoi, cum ipsae res insignite, ac sortiter gestae tueri M. Tullium possint, atque ab vinni prorses exanimationis infamia liberare ltimuisset, cum ipse , qui nuI-inis

is et tibi sane, Stoicus o me restonderit , qua a tui simillimo requisias timeret, cum ipse nihil in eandem sibi, atque illi ti-,; quoniam is qui

, anima

ipsum autem pro Aristip- nopere . Dicto tam graui ,.r se iocabundus'&delicijs diffluen

274쪽

on ne quicunque lauiter eius monumenta comtingimus, passim ae ubique quotidie legimus, tam 1 epe Catilinae se glain obiecisse, & cum lata illa lorica destendisse in Campum ad Cori, mitia ; ubi dispositos cum telis Catilinarios ubi vim sibi paratam, & necem esse intelligebat Quid cum domo siua egredi ausus ell, licarijs Indique circii nasusis, di Senatum nihilominus

in Iouis Statoris aedem mira securitate ebnito care λ An non inquam haec praesentem , S ti- . more vacuum in peliculis animum satis ostendunt i Non ire Naicum d ullium satis, super', que omni trepidationis calumnia vindicanti ratamen alia: sunt in hoc genere longe maiora aquae persequi dicendo possimus ..Neque enim in ad ignoramus, quod in ore omnium esUed xisse quoque copias in aciem, &diones illimum

Imperatoris nCmen fuisse authontate Senatus, atque acclamatione militum secunda coissecutum. Militis quippe in Ciliciam est Proconsulcum peditum duodecim millibus, equitum duo-- bus , S sexcentis; Cuius temporis , ne cessaritorem eum fuiste suspicen uni operae pretium est itinera militaria, laboresque cognoscer Nam cum Doni j castra primo posuisset, ten ri eo loco nulla vi, aut latione potuit ubi a Lerigatis Antiochi Regis accepit, ingentem Parthorum exercitum coepisse iam Euphratem eum vi

impedimentis uas itere . Moto igitur Munne,

cum Disitiam by Cooste

275쪽

ad Taurum peruenisset, consistere militem iuniit, ibique Regem Ariobarzanem periculohsIimis encumuentum insdijs annorum praesidio sic texit, atque ab interitu vindicauit, quem admodum postea Deiotarum Romae capitali postulatum iudicio liberauit eloquentia. Age ero. Per Tauri pilas, qui locus anguitissimus est, iter faciens , Taifum aliquando tenuit; i de in monrem Amanum ascendit plenum hostium, ut loquitur ipse , sempiternorum . Quorum cum magnum caecissiliet numerum, caliel la cepisset, incendilletque munitissima , more maiorum Imperator est appellatus. His ita bene gestis, & honore cumulatus gloriosissimo , occupauit in radicibus Amani castra, ea ipse, quae adversiis Darium apud Issum, praeclaram urbem, habuerat olim Alexander. quo ex loco Pindenissum oppidum longe firmissimum ado tus , cum diu, multumque omnibus oppugna

set machinis, septimo, & quinquagesimo post die aliquando tandem expugnauit. Quid hic ad Imperatoris optimi non dicam explendas prates, sed absoluendam selicitatem deest , nisi triumphus8 Ne hunc quidem, quem ei malignior sortuna quaedam abstulit, non eripuit ignavia , magnopere desiderauit., Nam & absenti supplicationesei summa eum populi voluntate decretae fiam: & in urbem re deunti sic est ab omnibus obuiam itum , ut ho-

276쪽

13oratior haec reuersio videretur esse, quam Omnes caeterorum ouationcs, ae triumphi malo

linam Huc accedit grauissima siummorum hominum de militari Ciceronis virtute testificatio: quae demonstret, animo eum fuisse sortissimo, atq; omnia despicientem pericula mortis Imperatorem. Infelicissimus enim ille mihi venit innaentem belli ciuilis exitus, cum victo Pompeio, exescituque inteinecione deleto, Imperium in tam diificili temporum articulo ad nouas contrahendas , immittendasque in Caesarem copias M. Tullio deserendum putarund Sextus Pompeius , di Cato . Nec alium sine dubio tam periculosi consilij fecissent moderatorem, ac Ducem , nisi demandatam sibi procurationem iniquissimi belli Cicero , etiam proposita mortis poena, recusasset. intelligebat quippe vir prudentissiinus . fieri non posse, ut qui validi iam integiiqise non fuissent praelio pares , essent facti, debellatique stiperiores. Hunc veto timidum isti dicunt, & vitae plus nimio metuentem supe; qui toties patriae ceruacibus impendentes

Catilinae gladios, volens, ac prudet. inis . prouocauit 3 qui militum praesidio circumseptus Regibus ipsis Imperium , ac vitam dedit; qui

iustos in bellicosissimas exterorum nationes duxit exercitus; qui Populi Romani sempiternos hostes afflixit praelio , aggeres, S castra dii urbauit; Imperator, ut semel dicam, non modo

277쪽

appellatus a Sqnat a clamque postulatu em1m eli, cum accisis,, S comploratis rebus essetiti duersus Cariarem arm , di bella ciuilia

Sed tu lecit aduerses vitae cassis Omnes Merrbissima cum aegrimonia uiuero , suetit minime bonus imperator: quae de corp- Cinima Itot um telis opposito , quae de bello cum hostibus inito , , profligato commemorauimus , nulla lint , R tegenda silantio ι nihil tamen sagunt, niti demonstrent unum, quod line pavet mari mmdacio coniicinari Mon puteibilitari an mi timorem, qui eum ad turpes illaS .vitae leonditiones adiger debui stet, in ip a serenda morte cuwxuni esse . Hlod enim aliquis ait, nihil eum tolle, udi iro dignum erat, praettermollem , id mihi videtur ei se plusquam satis ρd

coniecturam de Ciceronis annuo iaciendam sesss tanto cum vitae dedecore vita ei promitterertur ab Antoruo. Sed neminem in eius descri-- benda,& commemoranda caede mentitum

video; ii vollionem. Asinium .in historiis:quem, quia: miniosum illi volunt, trabebimus hockim mςndac idimu na, 'nando unus Ipse ausus ex omni hus est, i inimiqe tradue liticiis. M. Tullium, qui eaqwι 1 νιtae par ait no marte tiactassit, bulle in mone sui ipienda lςuissimum : adeoq ue hominem haud miserandi exitu, exiliunan debuille, iustam nustram ipsi

278쪽

utortem existimastet. Miseram vero' Declamarem in hominis impudentiam pluribus , nisi ensent in manibus plenissima grauium testimonias riptorum, quae me tacente reclamarent. Confirmat enim , ut hinc ordiar, candido vir ingenio Liuius, habere se eompertissimum , seruos fideliter ad dimicandum sui ne paratos a sed iussos a Cicerone lecticam deponere , quietosque pati quod ea tempὀrum extrema vellet iniquitas , a seseepta propugnatiorie destitisse. quin egregiam illam cum protulisset vocem: moriathi patria laepe seruata : stante vultu , immotam e lectica ceruicem gladio praebuille s . Nullum habeat oratio mea limitem , aut mo. dum , si huius causae patroni recensendi sint finguli. Consiue Cremutium illum Cordum , qui scripsit Annales; leges nimirum apud hune, Ciceronem deliberasse quidem principio, utrum Brutum, an Cassum peteret, an ad ipsum p tius se reciperet Sextum Pompeium ; ded omnia demum effugia ei displicuisse, praeter mortem. Consule Bassum Aufidium: qui verba etiam postrema Ciceronis magnifica ita striptis inseruit, atque interposuit suis . Cum paululum remoto lecticae velo, in se vidistet armatos. Ego vero conssto inquit. Accede veterane, αs potes hoc recte facere, incide ceruicem. Adi Brutidium Nigrum, qui Ciceronis ipsum habi-εum in oppetenda morte describit expressius.

279쪽

De obitu Ciserimis .

Tradit enim , deposita lectica , intrepidum 4 interritumque sicarios quidem omnes excepisse: led cum adeste quoque inter eos accepisset Triabunum , Popilium nomine , quem irie nupcrrime in capitis iudicio defenderat, laetiore iratum aspexisse vultu atque ad sitam ipsius ea dem etiam inuitasse. Et dubitabimus, utrum hic imori maluerit, quam Antonij tam iniquo beneficio vivere i Dubitabimus , an vere dicatur Antonius hanc illi fecisse vivendi potestatem acerbiismam , eum oculis propemodum ipsis id ita factum esse videamus t Equidem non satis modo, sed plus etiam , quam fatis sit, id verisiime dici demonsratum puto, cum & mentiendi causiam habuerit nullam is, qui literis haec consignauit , & Antonius haud aliam

expeditiorem ad earum obliterandam famam , infirmandamque orationum auctoritatem habuerit viam, & Marcus Tullius , tum in aliis vitae partibus timoris, & sormidinis expers fuerit, tum in ipsa etiam obeunda morie conium,

tissimus in . ' . . h

. Quio ergo seperest aliud, nisi ut videamus san honeste potuerit, orationibus exustis,eas pro hare conditiones, seque futuris reseruare tem.

poribus λ Et profecto, quia nemo est ita Cice- ironis earum amans, hominis boni, & diserti , qui, ti laudabiliter eripi pericillo possit, nolit

eum morti subducere, atq; ab Antonio liberare, vides

280쪽

videbitur haud paucis opinor, id eum dignitatefieri a M. Tullio potuitse; cum praesertim supplicare victori non turpe sit, & Caesari maluerit ipse reconciliari , quam cum Catone silis manibus interire . Nam cur obsecro minus h nestum sit ab Antonio vitam cenis sponsionibus accipere, quam a Caesare precario flagitare An quia Philippicas illas sempiterna suae mo numenta gloriae a se ipse turpe putat extingui At illud etiam a sapientissimis viris doceri vid

mus , vitam esse bonis externis omnibus , ipsi quoque anteponendam gloriae . Dicuntur haee ex animo quidem in Ciceronem amantissimo , sed tempori parum accommodate . Omnem ei

a sinuma, qua praeditus ipse est, apud suos auctoritate , & a flagitijs Antonij, quae noti sima stini, ac Reip. perniciossima, video al. vivendum esse aditum interclusiim . Cum enimi Cicero, & Senator esset, & Consularis, gra uissimamque personam in ea sit stineret ciuitate, quam Antonius & hostiliter inuaderet , S Tyrannico esset eversiirus imperio, quid suisset aliud Ρhilippicas abolere , quam Antonium hostem patriae illis ipsis orationibus paulo ante iudicatum, eidem patriae sicarium dare, atque . iniquissimum Rei p. dominatorem.imponere Quis igitur eam anteferre gloriae possit, aut debeat vitam , quae tam longe ab officio Socie- tatis humanae distedat aut qua vita potior, Q. Φ --

SEARCH

MENU NAVIGATION