Tractatus theologicus de gratia diuina, tam actuali, quam habituali. Authore fr. Petro a sancto Ioseph, Auscense, è congregatione Fuliensi

201쪽

Disp. IV. SECT. IV. ITIcita, peccata evitat,fidem quae in baptis. mo infundi solet,suppor e Patres Vero Concit Carthag epist ad Innocentium Pontificem cacst 'o .inter epist. August. agentes de Pelagio, Caelestio, haec viter alia scribunt. Id enim agunt si damnabitibus dissutationibus sigis, ut non defendendo,

sed potius insuperbiam sacrilegam extodendo

liberum arbitrium nultam relinquant ocum

gratiae Dei qua Christiani sumus, qua or ipsi/mno, Irae voluntatis arbitrium vere sit liberum, dum a carnalium concupiscentiarum dommatione liberatu dicente domino IoannU. Si vos bus liberauerat, timc vere liberi eritis, quod

auxilium des impetrat, et si Chrso Iesu Domino no Do.Ex quo loco constat,auXi lium quo concupiscentia fraenatur, seu quo lex naturae impletur, supponere gratiam qua Chrissiani essicimur, seu fidem Christi,& ab ea impetrari. Denique Aug. lib. de Spirituri littera cap. 3. Lege operum inquit dicit Deus fac quod iubeo, lege dei

dicitur Deo,da quodiubes. Ex quibus verbis perspicuum est, gratiam quae datur ad prς-cepta legis exequenda, impetrari per Orationem in fide fundatam inde fit consequens eam non conferri saltem ex lege

ordinaria nisi fidelibus.

202쪽

i 1 DE RATIA DIVINA, 3 o. Posterior pars allatae assertionis probatSr, quia hos i Gratia habituali, iustificante destitutus, peccato lethali obstrictus est, consequenter creaturam aliqua habet pro ultimo fine, non Deum. qui autem non in Deo Dd in creatura finem suu ultimum constituit, non potest diu peccata mortalia vitare;Vt enim ait S. Tho. I. 2. quaest. IO9.art. 8.quando cor hominis non

est omnino firmatum in Deo, ut pro nullo bono consequendo,aut malo vitando ab eo separari vellet,musta in hac vita occumrunt , propter quae aut consequenda, aut vitanda, homo recedit a Deo, contem pendo praecepta illius S peccando mortaliter, maxime quia etsi dum tempus deliberandi suppetit, cotingat interdum hominem operari contra finem cui ex prςcedente affectu adhaeret, m actibus tamen repentinis, ut plurimium euenit illium agere iuxta finem pr conceptum. Cum igitur homo gratia iustificante priuatus, adhaereat creatura ut ultimo fini,non Deo, fimri nequit, ut, dum subito de agendis deliberandiam est, non saepe operetur conuenienter fini creato, quem sibi inordinate praestituit.

I. itque ea est ratio cur David psalm.

203쪽

Disp. IV. Ecr. IV. 73i .cum dixisset,iustum fore tanquam lignuplantatum secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo quibus verbis ostendit iustos in bono esse stabiles vi in melius semper proficere, illico subiungit de impiis; 2' sic impj,non sed

qu.im pulus quem proiicit venim a facie terrae. quod ideo dicit,ut ostendat,quodsse cui uidis veto agitatus liqua cosistit; ita peccatores suis cupiditatib agitati nuquacosistut ted in peccata praecipite ruunt.&psal. 34 de impiis etiam agens, Viae Eorum inquit tenebr. 9 lubricum se Angelus Dominipersequens eos id est sicut qui in loco tenebroso,& lubrico gradiuntur saepe in

terram ruunt ita peccatores cum extra

gratiam Dei constituti sint, saepe in peccata impinga i , Huc referri debet illud

Thren 2. Peccatu eccauit Hierusalem,propterea instabitis facia est. Ex quo patet peccatum instabilitatem quandam in bono secum afferre, unde peccator diu in illo consistere non potest. 3α ratio etiam est, cur Gregorius hom. II in Evangelia, dicat peccatu quod per poenitentiam non deletur, suo pondeae in aliud trahere. Et author Imperfecti

in Matth homil. 37. Sis eli inquit 'se

204쪽

cantes obligauerimis nos operibus diaboti, an

nos, a virtute euadere nonpossimus , sedi Putnatiis facio gubernaculo, istuc ducitur bi pes in oluerit, sic se homo diuinaegratiae auxilio perdito perscccatum, agit hod non vult,sed quod diabolus vult. Ac denique eadem ex

placuit, ut quicumque dixeritgratiam Dei qua instificamurperissem Christum Dominum m-srum,adsolam remissione eccatorum ualere quae iam commissasunt,nomtiam ad adiutoriumi non omittantur,anathema sitIn qua definit one per gratiam qua iustificamur, clarum est habitualem intelligi; dum vero Lcitur eam valere ad adiuuandum ut non comittantur peccata, sensus est ea iuuare adseruanda praecepta, quorum transgresia

sone peccatum mortale simo tur Vide testimonia quae ad probationem prioris

partis huius asseri attulimus, plura enune illis ad confirmationem istius posteri ris partis inseruiunt. 33. Tertia assertio Adseruanda longo tem re sine a ueraecepta omnia naturalia,fr te dem, gratiam habitualem requiritur auxilium actuale naturalis ordinas quod

praeter illos habitus requiratur auxilium actuale, probatur; tum quia quae sect.

205쪽

DI spvr. IV. Ecr. IV. sadduximus ad probandum non posse in

natura lapsa seruari totam legem naturae sine gratia,maxime de gratia actuali intelliguntur tum quia Caelestinus in epist. ad Gallos cap. 6 ait hominem etiam baptis .matis gratia renouatum , idoneum non esse ad superandas diaboli insidias,& superandas carnis concupiscentias, nisi per quotidi num Dei adiutorium perseuerantiam bonae conuersationis acceperit: tum denique, quia cum ea qua hominem ad peccandum contra legem natura inducunt eum adhu moueant, SI Veluti impellant per tentationes quas minittunt, opus est ad thi superanda non tantum habitibus seritiae, sed insuper motione quadam influxu actuali diuinae gra

tiae a

34. Quod vero praedictum auxilium

sit nam ratis ordinis , altem e naturarci, patet ex iis quae asseri t. diXimus, ea enim non tantum probant non requiri gratiam habitualem ad seruanda praecepta naturae, si effectus non ex lege diuina, sed ex rei natura consideretur, sed etiam nullum auxilium supernaturalis o dinis , quia scilicet tota lex natura cum sit ex substantia sua naturalis , per achus

206쪽

i s Des GRATIA DIVINA,

eiusdem ordinis perfici potest, quantum

ad substantiam praeceptoru pertinet quare ad illius obseruationem sussicit auxiliunaturale datum Vltra facultatem agentiunaturalium quanquam si modus charitatis, aut meriti spectetur, gratia superior necessaria sit.

3s QE' loco obseruandum est, homine

iustum qui per gratiam longo tempore, praecepta legis naturalis seruat, no semper

ex uno motivo operari interdum enim tentationem superat, praeceptum implet, ex consideratione aeternae beatitudinis,aut incarnationis, aliorumque beneficiorum gratiae, tunc iuuatur gratia ali qua actuali supernaturalis ordinis inter dum autem mouetur tantum ad prcceptuseruandum,ex honestate quadam natura- affectu illius, tunc satis est illiam recipere auxilia naturalis ordin1 atquC Ha

de fit,ut totum illi id adiutorium quod datur homini ad legem diu sine lapsu graui seruandam,sit quoddam aggregatum,c5- stans ex diuersis auxiliis, quorum alia naturalis , alia supernaturalis ordinis sint. Quidiuersitas, ut patet,non requiritur ad obseruationem ipsiuslegispraecise specta tae quoad obligationem quam inducit,sed ob

207쪽

o diuersia motiua quibus homo induciatur ad eam obseruandam. 36. Illud praeterea aduertendum est . quod etsi auxilium diuinum necessarium ad legem naturae seruandam, per fidem impetretur, c statum filiationis diuinae de facto supponat, ut affert a diXimus, atque eatenus aliquo modo dici queat supernaturale , nimiruti quoad modumi quo obtinetur hoc tamen non obstar, quominus auxilium in se spectatum sienaturalis ordinis: sicut enim per fidem alia quando impetratur sanitas, scientia, alia

que bona naturalis ordinis ita per illaim impetrari potest auxilium ad praecepta legis seruanda, quod in substantia suavi e litate sit naturale, etsi aliquo imodo dici possit supernaturale, quatenus est effectus fidei Neque resei et quod tale auxiliuini non solum detur ad unum vel alterunt

actum, sed etiam ad collectionem multorum qui non fiunt sine gratia, non enunpropterea ad illos actus necessarium est auxiliu supernaturale quia sicut quilibet ex illis actib separatim furiaptus ti 5 exigit iiisi motione aliqua ordinis naturalis, ita corum collectio non nisi collectioriem si milium motionu, seu auxilior exposcit.

208쪽

An homo in pura natura constitu posset to- Iam legem naturae seruare viribis beri

arbitrij. 37. VM homo in natura lapsa nolia

beatminoresvires ad bene operadu, qua in pura natura haberet si in ea costitueretur, ut diximus disput. .num AO.

neque posui in priori statu seruare praece pia omnia naturalis ordinis per longum tempus, absque auXilio gratiae, ut sect 2. praesentis disput ostensum est:idem a paride posteriori statu assirmandum csse vi detur aliunde tamen paulo durum est ac serere, non posse hominem in puris natu ratibus, praecepta omnia legis naturalis seruare, absque auxilio gratiae inde enim fit consequens,legem naturalem in eo statu esse absolute impossibilem quia gratia suae qua seruari non potest,ab illo prorsus

esset liena dicitur enim status naturae purae, Ut excllada gratiam, Malia omnia homini ex dono creationis non debita: Consequens autem absurdum est,ire

pugnat Concit. Trid sess. 6. cap. II. Vbi statuitur, Deum impossibilia non iubere.

209쪽

DIs p. IV. SECT. V Quod similiter affirmant Hieron .dialog.1.contra Pelagianos, ante medium: SI August.lib. de gratiat lib. arbit.per totum. 38. In hac dissicultate simpliciter alli mandum est, hominem inpura natura consitutum , non posse viribus propriis, praecepta omnsa naturae diu seruare, quia reuera in eost alii, quoad vires intrinsecas facultatum naturaliu,n5 essethomo perfectior qua in natura lapsa, eandem etiam repugnatiani inter utrumque appetitum, eandem comporis, sensuum infirmitatem eXperiretur. Quare cum in hocce statu naturae lapsae, non possit totam natura legem diu seruare, absque speciali auxilio gratiae, ut supra diximus, idem procul dubio auxilium in natura pura CXlgeret. 39. Dices I. Status naturae purae in hoc

differt a statu natura lapsae quod imprum is in illo non haberent locum dissiculta

LES CXtrinsecae, procedentes ab impugnatione daemonum eiusmodi enim tentationes essenti ternaturales tali statui: quod si Deus permiti et tunc homines tentari a daemone, ex suavi ordinationC

suae prouidentis,deberet conferre illis auxilium aliquod externum, per protectio neu dccustodiam angelorum, ut hostibus

210쪽

igo DL GRATIA I v IN. cxternis possent viriliter restitere, eosque eXpugnare Deinde hoc etiam cst discrimen inter praedicto status, quod in natura lapsa homo est Deo exosus, S illius mumicus, unde est indignus cui Deus auxilium aliquod speciale oferat, atque adconon tantum habet impotentiam intrinsecam adseruandam totam legem natura sed etiam extrinsecana; at Vero in pura natura, quia homo non esset peccato obstrictus, non esset etiam Deo eXosus, aut

indignus proprie speciali auxilio gratiae:

quare non est citam impotens adseruat

dam legem ac in naturaqapsa inde ex eo quod non possit viribus propriis in statu

naturae lapse seruare omnia prae cepta n turae, non recte colligitur id etiam non posse in puris naturalibus. Respondeo. Etsi admittamus duplicem illam differentiam inter naturam puram,S lapsam,non tamen inde sequitur, hominem constiti tum in puris naturalibus, non esse simpliciter impotentem ex propria secultate,ad obseruationem tantum praeceptorum naturalium: naesto non haberent locutrico statu tentationes daemonu,quibUS iam. fere continuo oppugnamur , intrinseca ramen pugna appetitus sensitivi cum ra-