장음표시 사용
241쪽
Di S ac T. II. Lurioris hominis condelectaretur legi Dei,
sentiebat tamen aliam legem in membruisitis legi mentis suae repugnantem, tum captiuum ducentem sub lege peccati ex quo patet eum non loqui de voluntate credendi, aut recte vivendi eX naturae viribus,sed potius ex gratiae beneficio. 23. Dices et Actus fidei Christianae in perari potest a voluntate propter finem malum, Verbi gratia,propter bona temporalia, aut fauoremthumanum Vt patet ex August. lib. de catechizandis rudibus
cap. 7. Tunc autem non est necessarium
auxilium gratiae ad talem credendi voluntatem , Ergo non semper necessaria est gratia ad voluntatem credendi toportet. Respondeo : Negatur maior
propositio. Nam actus voluntatis prima rio mouens ad credendum ex motivo humano S malo,est malus,& ordinem naturae non excedit; actus aute supernaturalis
non potest imperari ab actu naturalis ordinis adde, quod motivum prauum Sctemporale potius inducit ad fingendum, quam ad verὰ credendum, oportet, Vt Patet ex verbis illis August. lib. praedicto cap. s. ut aliquid expectando ab hominibus quibus se asturpiaci rum non putat,aμν
242쪽
ii D GRATIA DIVINA, aliquod ab hominibiu mommodum uitando, quorum omen Iones aut intraucitia reformίdat,
et uli fieri Christianus isonseri ultor potius s agere, des enim non si aluand corporis sed credentis animi. Neque refert quod excap. ir eius d. libri in obiectione opponitur aliquos fieri Christianos propter lati manu
honorem, aut aliam temporalem cupiditatem, de iis enim paulo infra loquens ait,cos simulato corde intrare in Ecclesiam,&Christianum nomen irridere, di c. 1 Posterior allertio. Non tantum voluntas credendi, si etiam initium illius est ex gratiae auxilio. Declaratur: Cum nihil sit volitum quin praecognitum momo non potest velle credere, nisi prius per intelle- dctum iudicaucrit credendum estis, atque adeo nisi praecesserit hoc iudicium credendum est fi VcL; Vedit credere, aut quid simile. Et stud iudicium dicitur initium voluntat1s credendi, sicut voluntas credendi
dicitur initium actus fidei qui per impCrium illius fit. Dico igitur in assertiori C, non tantum Voluntatem credendi, liqua
supra actum esst, sed etiam initium illius voluntatis, id esto,actur liuis praeuiu quo intellectus iudicat credendum esse, iridi gere auxilio gratiae Ratio est squia cum l
243쪽
actus quo voluntas Vult credere V Oportet ad alutem sit supernaturalis, requiritur ut in intellectu praecedat illuaminatio sussiciens ad talem affectum excitandum, milli proportionata consequenter eiusdem ordiRis. Confirmatur nam anitium voluntatis credendi, cst ipsa vocatio interna qua intellectus suadetur,4 Voluntas paulatim attrahitur ad volendum actum supernaturalem , quaeque ab Augustino interna doctrina vocari solet illa autem vocatio est ipsam et prima gratia
nitur a Deo ad bene agendam in ordine
ad salutCm. 2s. Confirmari etia potest haec assertio ex Conciliis citatis, maxime Vero ponderan-dsi est quod habetur can 7 Coc Arausic.2.s il licet nosci 5 possc cligere aliquid ad salute pertinc absque illuminatione inspiratione Spiritus Sancti voluntate ergo credendi, quae est quaeda electio ad salute spectans,praecedit illuminatio intollectus quς sit ex gratia. Et hoc bid probatur ex loco illo Ioan is S ne me nihil potest, jacere nimiru in ordinc ad salute:si aute homo exsehaberct milui voluntatis crededi, haberct
aliquid magni momenti ad salute spectas
244쪽
,i RAT DIVINA, Affertur etiam locus ille Z. Corinth.3.Non f/mm sui cientes cogitare aliquid ex nobis, Sc. Ex quo deducitur nos sine gratia non posse elicere cogitationem aliquam quae ad salutem conferat Lege August. lib. de praedest. sanctorum cap. a. ' hoc totum luculente confirmat ex hoc Pauli testia
An posit homo diligere De- t authorem gratiae, amore benevolemiae, ne sectati auxilio.
16. o in hac sect inuestigari posta sunt Primo, an ad amandum Deum ut finem supernaturalem N autho- rem gratiae, dilectione beneuolentiae perfecta, super omnia,requiratur per se au-Xilium diuinum Secundo, an hoc auxiliuetiam necessarium ad amandumDeum sub eadem ratione, id est, ut authore gratiae, modo aliquo remisso, imperfecto. Vt autem utrique dissicultati fiat satis,ar. Prima assertio sit. Non'tes Detrata ligi in author gratiae ex beneuose tiaperfecta, Hi quesectati Spiritω sancti auxilio. Proba-xur prim5,quia amor ille est charitas per-
245쪽
DIs Pur. V. Ecet Io III. ais secta, charitas autem est maximum Dei donum,Vt patet ex variis Sacrae Scripturet
testimonias. Gloriamur in tribulationetbus m-quit Paulus ad Rom. s. scientes quoniam ribu tiopatientiam operatur, sec. quia haritas Dei dissus es in cordibus nost sper Spiritum Sancum qui datus est nobis. Quis verba ponderans August. lib. de gratia S libero
per Spiritum Sanctum qui datin sinob is , ipsa charitate fit, quam Dei donum esse manifestat,
mitribasitio non auferat . otius opereturpatientiam. Idem patet ex verbis illis eius dei Apost.ad Ephcf. , atribubo charitas mside a Deo Patre, dcc Quae cXpcndes ido August. loco proxime citatos Magna bona inquit se dicat τnde a Deo inqui atre Domino I u Chri o ergo haec magna bona non sunt nisi Dei dona. Idem ctiam suadet illud a Ioan. . Charitas ex Deo est. Ex quo loco Aug. lib.I.de gratia Christi capas. CLiris, autem inquit qu. virtus es ex Deo nobis es'
non ex nobis, Scriptura tes qued cit charit. ex Deo s. 28. Secundo eadem assertio suadetur ex Conciliis Mileuitanum can. . cum dicat
inquit Apostolus cientia instat charitas vero aedifica valde impii essu credamus ad eam
246쪽
quae instat nos hab e gratiam Christi, ad
eam quae edi scat non Labere, cum utrumquesit Dei donum, o scire qui facere debeamus , di re ut faciamus,acc Concit.etiam Trident sess. 6. can.3. sic statuit. Siquis dixerit siue praeueniente Spiritus Sancti instrarione, atque eius adiutorio, hominem credere is erare, diligere,au innitcre possescut oportet, ut ei iussi cationis gratia conferaturi, anathema 29 Tertio accedunt rationes ad praedictam assertionem stab1lienda. Prima est quia cum amor beneuolentiae perfectie ga Deum ut gratiae aut horem, habeat obiectum formale ordinis supernaturalis,
hinc fit ut ipse amore sit cutidem ordinis; actus enim ab obiectis formalibus in quaetcndunt specie sua desumere solent Inde autem ulterius sequitur ciusmodi amore non posse elici absque auxilio Spiritus Sacti inhabitantis, aut per habitum infusum
charitatis, aut per motionem aliquam supernaturalem.Secunda ratio est,qui prς- dictus amor est actus perfecta pietatis, Deus enim amore maXuiae colitur. Vt docet August. epist. 29. his verbis Paeti βcultus Dei quipraecipue dii gendo exhibetur. Actus autem pietaxis perfectae, non habet in x
247쪽
DI spvr SECT. III. I sine gratia: ergo c. Tertia deniqir est, quia amor super omnia Dei ut gratiae authoris, cst ultima dispositio ad ustificationem, Ut dicetur inferius affirmaresautem hominem pos te viribus propriis se disponere ad iustificationem cstia resis Pelagiana, ut ex Augustino lique lib. i. ad Bonifacium cap. vltimo.
3o. Dicet aliquis. Potest homo in n. itura integra diligere Deum, naturae aut hO-
msuper omnia sinc speciali auxilio, ut disput . . ostendimus ergo potest saltem in1llo statu cum etiam diligere persccte ut authorem gratiae. Sequela patet, quia obiectum voluntatis quo magis bonum repraesentatur, eo potentius Voluntatem ad se rapit,ac consequenter facilius ab illa amatur atqui Deus ut author grati Voluntati repraessentatur sub maiori ratione boni , nostro concipiendi modo, quam Vt author naturae; quare sub illa ratione facilius a volutate amari potest. Respondeo. Negatur consequentia huius argumenti. Ad probationem dicimus, VΟ-luntatem eo facilius ferri in obiectum quo melius ei proponitur , quando illiid obiectum proportionatum est viribus VQluntatis connexionem aliquam
248쪽
naturale cum illa habet, quale obiectutiat
est Deus tantum, natuIa: author non autem ut author bonorum supernatur
lium. Vt autem vis huius solutionis clarius percipiatur, obseruandum est amorem beneuolentice etsi non feratur in obiectum ex proprio commodo postularo tamen coniunctionem aliquam cum illo, quae sit conditioi vcluti fundamentum ill1us amoris; sic enim diligimus parentes Vel amicos, quia cos apprehendimus ut nobis colunctos qud refertur illud Arist.
tem unicuiqueproprium: hoc est, nemo vult bonum nisi aut sibi, aut ei quem siccum V num aliquo modo reputat bonitas autem Dei vi natura authoris,etsi infinite superet omnia creata, habet tamen connexionem aliquam necessiriam cum natura humana, quatenus illa dopendet es sentialiter a Deo ut naturae authore, Madillum ut ad finem suum naturalem dirigitur hoc modo Deus dicitur bonum naturale hominis,&obiectu illi proportionatum Vltra hoc autem considerandum est in Deo esse bonitatem infinitam, qua V sic, cum natura humana in se spectata nullam habet conneXioncm natur h
249쪽
DIsΡVT. V. SECTIO III. asylem, quia non est principium illius, nec bonum aliquod ei communicat: etsi enim natura illa existat,&perfectionibus si1bi naturalitor debitis praedita sit,in hoc tamenon pendet a Deo secundu bonitate illa supereminente spectato, sedit. est author bonorum naturalium, atque inde fit ut homo naturaliter propendeat
ad amandum Deum, naturae authore, non autem ut authorem gratiar,& consequenter ad illum hoc posteriori modo perfecte diligendum supernaturali gratiae indiget auXilio. i. Altera assertio. Non potes homo dilia gere Deum ut gram authorem beneuolentia imperfecta ne feriali auxilio. Ratii praecipua est , quia tallis actus amoris habet obiectum, motivum supernaturale, VC fatur ni circa Deum autho rem gratiae propter ipsum ergo quoad substantiam primariam speciem est supernaturalis ordinis, ergo ad illum eliciendum neccffarium est auxilium gratiae. Neque opponas actum illum esse imperfectum, atque adeo non videri supernaturalis ordinis; hoc enim non sequitur: nam non pUS est ut actus omnes ad undem ordinem spectantes summam in cyperfectionem
250쪽
habeant, quod stiis patet in virtutibusnaoralibus, qua mali actus sunt perfectiores aliis, etsi ad cundem ordinem, d ad candem specie virtutem pertineant 32. Alia ratio praedicta assertionis ex eo sumi potest, quod ad actum cra pi tatis,& conduccntem ad Vitam aetcrnam, per se necessarium cst auxilium gratiae sat- qui dilectio illa impcrsecta Dei ut gratia: aut horis, cst opus pietatis, Dad ternam. salutem non parum conducit Si enim procedat ab hominesiustificato per gratiam habitualem meretur per se Vitam aeternam de condigno ad hoc autem necessarium cst auxilium gratiae, X Trid. sesI.6 cap.ris.si vero a peccator Cliciatu Gillum remote disponit ad gratiam, ac multo perfectius quam actus virtutum moraliumci undo ad talem dilectionem liabendam necessarium cst auxilium gra
33. Dices hanc rationem non concludere, quia actus virtutum moralium sunt opera pietatis, tamen ad illos non c-quiritur gratia, nisi forte per accidens, of dissicultates quae interdum ueniunt. SCAhoc non infringit vim nostra rationis,