장음표시 사용
251쪽
iecti: seciundo ex relatione asterius superioris actus imperantis lactus autem virtutum moralium si per se spectentur,sion sunt opera pietatis ad salutem aeternam Vercipectantia, possunt tamen ad illam conduccre si fiant ex imperio alicuius vi tutis supernaturalis, & sic ad illos requiritur auxilium supernaturalis ordinis, propter actum dumtaxata quo imperantur: actus vero amoris Dei ut authoris gratiς,
cisi imperfectus sit, es opus pietatis per se, &ex vi proprij obiecti Mentitatis, n5
autem ex imperio alterius virtutis sup rioris quare auxilium supernaturale per exigit. 34. Praeter allatas rationes suppetit nobis sentetia celeberrimi Ecclesiae Doct ris . Augus in ad assertionem nostram confirmandam sic enim scribit lib. 2. co- in duas episto Pelagianorum cap. 9. Nec zmitum eius cliaritatis scilicet ex nobis, perfectio eius ex Deo, e i charicis ex Deo
P, tota nobis ex Deo est auertat enim Demhanc amentiam , ut in eius donis nos priores
faciamus,posteriorem ipsum quoniam misericordia eius praeueniet me. it lib. de grat. Alibero arbitraeap. S. Cur dictum s inquit
252쪽
Σ11 GRATIA DIVINA, Eligamus inuisem, quia luctio Deo es nisi quia praecepto admonitum es liberum a bitnam Ut quaereretici donum, quod quidem fine suo si cuprorsu admoncretur,msi rin sacciperet aliqui dilectionis , ta tibi quaereret inde quod iubebatur impleret. Quibus verbis declarat Auguit. Omnem charita tis inchoationem ex Deo esse. 3s. Porro aduersus hanc nostram as
sertionem crit qui obhciat Primo,in peccatore non est charitas, ergo amor ille beneuolentia imperfectae cum in peccatore esse queat, non est amor charitatis, ac per consequens e se non cst superna turalis ordinis. Respondeo. In peccatorCnon est charitas proprie loquendo, esiari
tas enim vel significat ipsum habitum infusum charitatis, vel perfectam ad Deum
ut authorem gratiae conuersionem, qua homo,stimate disponitur ad gratiam charitatem habitualem habitus autem infusus charitatis non est simul cum peccato mortali de potentia saltem ordinata
ria quidquid sit de absoluta in quare dici
non potest charitatem habitualem esse iri
peccator perfecta vero ad Deum cori uersio per amorem super Omnia, etsi natura iustificationem praecedat, eotami
253쪽
DIs p. V. SECTIO III. 13anen temporis instanti simul cum illa per agitur,4 iustitia infunditur, quo instantiliomo non iam peccator, sed iustus nuncupatur. Non repugnat tamen in peccatore esse charitatem aliquam inchoatam
quae per Spiritus sancti motionem in illo
CXcitetur, Ut per eam aliquo modo ad charitatem perfectam tendere Valeat. et s. Rursus obi cies. Haereticus potest
Deum diligere amore illo beneuolentiae imperfeci o non secus ac fidelis atqui talis amor in haeretico non est supernaturalis, aut charitatis: ergo S c. Respondeo. Negatur assi impium, nam haereticus ex humana fide excitatur ad Deum diligendum , fidelis vero si fide infusa quam habet utatur,&per illam cogitet de bonitate diuina ut per gratiam nobis communicari potest, sit erga illam actum aliquem amoris licet imperfectum eliciat, amor ille erit in specie perfectior amore haeretici quanquam si vel per cogitationem naturalem,vel per humanam fidem moue tur ad Deum diligendum, amor illius erit eiusdem rationis S speciei ac amor quo
254쪽
An p it homo amare Dea mit authorem gra tiae amore concupiscentia, absque super
37 Tonnulli Theologi in ea sunt
sententia, Vt cxistiment omne amorem concupiscentiae cisa Deum siue ut naturae, siue Ut gratiae authorem esse
naturalis ordinis non quide ita ut fiat ex solis viribus liberi arbitri)ssime ullo gratiae mouentis auxilio, sed quia non postulat principium supernaturale a quo producatur. Ita docet Gabriel VasqueZ. I. disput. I9s, cap. 2., idem supponunt illi Omnes qui negant dari circa Deum actus fideissipet,&amoris jupernaturales quoad substantiam. 38 Verum sententia opposita quae docet amorem concupiscentiae erga Deum ut gratiae authorem esse supernaturalis ordinis, atque adco auxilium supernaturale per sic exigere nobis videtur proh bilior, eamque defendit Franciscus Sta reZ lib. 2. degrat cap 3. Lu1sius Turrianus opusc. a. de gratia disput. 8 dub IG.&mul i
255쪽
DIs p. V. SECT1o IV. as& multi alij. Probatur autem primo, quia sicut Deus ut principium, finis naturae, est silmmum bonum naturale hominis, ita ut principium&finis gratiae est silmmum bonum illius apernaturaleri ergo sicut amor quo homo tedit in Deum sab priori ratione est ordinis naturalis, ita amor quo in illum fertur posteriori modo est stipernaturalis ordinis, alias inter actum&obiectum non es set proportio. 39. Deinde, spes Theologica sipponit amorem concupiszentiae & in illo Fundatur sicut enim amor boni alicuius parit illius desiderium si bonum absens sit, ita sist bonum excellens,&arduum, madeptio illius iudicetur possibilis, ex amore ipsius oritur spes cum ergo spes illa qua bona supernaturalia perfecte speramus sit
supernaturalis,amor cocupiscentiae quem supponit, eiusdem ordinis esse debet. Confirmaturinam sicut dicebamus sect.a. huius disput voluntatem credendi esse supernaturalem, quia actus naturalis non potest impexare as ensum supernaturalem Gad illum mouere ita si amor concupio centiae esset ordinis naturalis, ad motum
spei perfectum, .supernaturalem sus viiqnter animum erigere non posset.
256쪽
i16 H GRATIA DIUINA, AO. Deniqile hoc amore concupiscentiae
homo magis diligit Deum sibi, quam alia
Omnia bona sule intrinseca sue Xtrinseca unde si amor ille sit efficax , includit propositum absolutum assequendi beatitudinemsupernaturalem,quae in clara Dcivisione consistit quia illa beatitudo acquiri non potest nisi seruando praecepta Mnania etiam supernaturalia. fugiendopcccata illis contraria hinc fit ut propositum obseruandi omnia eiusmodi praecepta ii praedicto amoro includatur hoc autem propositum cum sit supernaturalis ordinis,non potest ab homine fieri absque supernaturali auxilio , quod de ipso amore similiter asserendum cs . 41. Obiicies Amor concupiscentiae erga Dcum includit amorem amicitiae ad scip- sum, amicitia autem ad seipsum est naturalis, ergo amo concupiscentia Dei. Respondeo Amor concupiscentiae includit beneuolcntiam aliquam , nam si bonum opto amico,bonu illud diligo amore
concupiscentiae, amicum vero amore beneuolentiae ista autem beneuolentia est
naturalis quando bonum quod diligit irest naturales, supernaturalis ero si bonum sit supernaturale, ab illo enim spei
257쪽
DIsΡVT. V. SECT. IV. a etesis essentia amoris desimcnda est, non aute ab amico qui diligitur rit ergo
quando Deum ut gratiae S iupernaturalis beatitudinis authorem mihi concupi Dco, amor amicitiae erga me in tali amore concupiscentia inclusus est supernaturalis ordinis, quia bonum quod mihi de sidero iupernaturale est. Addes, quod
quamuis essentia huius amoris stimeretur ex persona amata, dici adhuc posset non propterea illum esse naturalem, quia licet amicus sit in se res natura lis, ut tamen tali amori substat,non cons1deratur praecise ut res naturalis,sed ut habens ordinem aliquem ad bonii supernaturale, &obedientialem capacitatem illius , quae sane non est naturalis ordinis. Porro etsi pr dicta beneuolentia sit ordinis supernaturalis supponit nihilominus amorem quendam haturalem sui ipsius,
sicut enim amo quo mater filio optat beatitudinem ternam,supponit coniunctionem naturalem quam cum illo habe ita amor quo nobis Deum ut gratia dcgloriae authorem diligimus, supponit a morem naturalem quo nos prolequimur.
258쪽
An ad eruanda praecepta supernaturalia de acribus internis requiratur gratia. N hac dissicultate imprimis Occur- Atat error Pelagi qui indisticte praecepta omnia vicibus naturalibus seruari posse existimabat, siue illa ossent naturalis, siue supernaturalis ordinis non quod admitteret quaedam praecepta de actibus vere supernaturalibus , tales enim actus non agnoscebat; sed quia dicebat praecepta supernaturalia dari de actibus naturalibus, qui aliquid supernaturale dum taxat supponunt, quale est ipsius scntcntia' praeceptum fidei, quod aiebat dari de
fide aliqua naturali quς vires naturales nocxcedit, neque indiget gratiae auxilio, dicitamen supernaturale quia reuelationem supernaturalem supponit. 43 Verum hoc errore praetermisso,TI,Cologi non pauci qui existimant actus illos
de quibus datur supernaturalia praecCPta, csiciant si supernaturales quoad modra,rio aute quoad substantiam, aiunt eiusmodi praecepta quoad substantiam actus socia ari
259쪽
anodum.Ali rem aliter distinguunt: aiunt enim praecepta supernaturalia vel esse discfirmativa, vel negatiua; N assirmativa di cui non posse seruari sine gratia ad obserauancia aute negatiuoru auxilium speciale non requirunt,imo addui aliqui prςceptu negatiuu seruari non agendo, ac proinde ad illud seruandum nequidem cocursu in Dei generalem necessarium csse. q. Prima affertito. Nonpotes Bomoseruare quoad ubstantia D nec tum a se mitium supernatures de interno acta aut ne gratiae auxilio.Ratio est,quia r ceptu affirmatiui supernaturale datu Ude actibus fidei. spei, charitatis, prout conducunt stat neccssarii ad salutent, illi autem actus sunt qu ad substantiam sapernaturales,Vt superioribus sectionib. fatis ostenm est;crgo non possunt praecepta de illis actibus seruari quoad substantiam absque auxilio gratiae quod non tantii in intellige fidum cst de omnibus praeceptis collect e sumptis, sed etiam de sinsulis, idquo quoad
quelibet illorii actum mam non tantum
necessaria estgratia ad seruanda praecepta omnia charitatis,&simul prςcepta omniali fidei, sed etia ad exercedos singulos aistus
260쪽
13, D ORArIA DIVINA char1tatis qui sub praeceptu adiit,quia, si soluomnes charitatis act collective supti sunt quoad tubstantiam iiipernaturales, S sorde vires naturales superant, sed etiaactus singuli, quod similiter de aliis actibus supernaturalibus dicendum est. Quo loco obseruandum cst quod si ictus fidei, spei,& charitatis spectentur ut cadunt sub prcceptum, modus illorum supernaturalis ad substantiam praeceptip Ninet, quia praecipiuntur ut sunt neces.sarhad fallitem. , Vnde quamuis praedicti actus non essent quoad substantiam supernaturales, sed quoad modum dumta-Xat non tamen posset homo seruare prς-ceptum supernaturale quoad substantiam illius absque supernaturali auxilio, quia nimirum modus supernaturalis ad subst tialem materiam praecepti pertinet. 6. βο unda assertio mando praeceptum Ussyrmativum supernaturale obligat, nsore evitar, peccatum contra isiud, absque auxilio grati e. Sqquitur ex dictis, nam no vitatur peccatum contra praeceptum amrmatruu
bligans, nisi fiat actus qui praecipitur ilici
autem actus est supernaturalis, neqLICpOeest fieri absque gratia ergo neque Prae septu de tali actu seruari, atque adeo nec