Tractatus theologicus de gratia diuina, tam actuali, quam habituali. Authore fr. Petro a sancto Ioseph, Auscense, è congregatione Fuliensi

발행: 1625년

분량: 801페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

DI spvΥ. I. EcTIO VII. comparare nequctint . 63 Vltimo omnes homines tenentur Obscruare praecepta omnia contenta in Decalogo corum autem obs ruationa tura: Vires transcendit,ac requirit auxilium gratiae saltem si loquamur decorum obseruatione per longum tempus ergo Deus dcbet dare omnibus honunib gratiam sufficientem ad ea cxequenda, alias

non tenerentur ad eorum CXecutionem, vel certe ea transgrediendo non peccaret.

6 4. Ex dictis colligo,cos peccatores qui

in Scriptura excaecati, aut indurati Vocan- tur, non casere auxilio sussicienti ad salu-lcm cisi cnim ita appellentur, quia Deus ob gri uissima peccataeis auxilium gratiae denegat, hoc tamen non est accipiendum de auxilio praecise ad salutem necessario, sed de abundantiori d efficaciori, quod offerri solet is qui ex priori gratia rectes ratur, ut intelligi potest ex Scriptura: na cts1Judaei indurati essent, receperunt tamen tantam gratiam, quanta suffecisset Tyriis, Sidoniis ad conuersione, si ipsis fuisset concessa,vi Christus ipse Matth. II. testatus est '6 . Idem autem dicendum est de infidetalibus, ac de induratis nam etsi careant si

332쪽

GRATIA DIvINA, de Christi, sine qua non contingit homine s. aeception inia diu seruare,ut patet cxdisput . . paulatim tamen possunt camadiuti diuina ratia adipisci, si nimirum quibusdam illustrationibus quibus Deuscos excitat, iraeuenit fideliter respondeant, ut patet in Cornelio, qui per exemcitium bonorum operum, ad Baptismum,

.fidem Christi, gratia Spiritus Sancti

cooperante,tandem adductus est. 66. Secunda assertio auxilium sus Dciens ad conuersionem detur omnibus homini-I., non tamen id datur singuia temporis infantibuου, sed tantum pro loco, tempore, quo Deus id expedire iudicat. Ratio est,qui gratia sufficiens consistit in motibus gratiae excitantis, seu praeuenientis, experientia aulcm testatur eiusmodi motus non semper nobis adesse, non enim Deus conti nuci mentem nostram illuminat,&affectum uet,per bona desideria, ad poeniten iade peccatis agendam quare non quolibct momento temporis auxilium ad convcrsonem sumiens homini tribuitur. Neque dicas cum nonnullis, Deum quidem semper homines vocare ad poenitentiam, eos tamen non percipere vocem diuina, quia aliis rebus intenti sunt hoc nam ma,

333쪽

niseste repugnat experientiae iam cum vocatio diuina sit actio quaedam in romi ne diuinitus excitata, & ab illo efficienteriquamuis non libere, producta fieri noti potest, ut ab eonon percipiatur. Praeterquam quod cum olus in ii voeatio nihil

avid sit quam pia cogitatio.& bonum de siderium repente a Dco immissum,si bii tinuo illa adesset semper aliquid boni ani

mo volucremus, lamaremus, quod absurdum est. 6 Dices I. Scriptura monet ut celeri, tet ad Deum conuertamur. Ecclesiastici Non tarde conuerti ad Dominum,s ne disie- Maede die in Hem. EZech. Conuertimini, conuertimini, Vc. Hoc autem indicat nos senipe possio paenitentiam agere de peccatis, ad Deum conuerti. Respondeo scriptura non significat s posserim libet tempore, A momento, peccatorum poenitero quasi verynullum sit momen- tu tuo ad poenitetia diuinitus non excitemur:sed tantsim monere vest peccatotali, lvt Spiritus Sancti inspirationes non negligant,& inutiles abire patiantur, sed diuinae vocationi, quotiescunque eorum coidibus insonuerit, quamprimum rec Meant

334쪽

' si P. GRATIA DIVINA, Dices . . Thom 3 p art quaest. 86. art.I. pronunciat, Opinionem ςxistimantium hominem non poella, quandiu Viuit, ad Deum perpaepitentiam coduerti, Ccte. Crroneam. Ergo ha csententia pleranda non est. Responde0.S Tho nihil asserit sentcntiae nostrae rςpugnam Luam non Vocat erroneam optulonem eorum, quL

dicunt qa ilium sufficiens ad convcrsione quouis momento DP dari;s d eorum qui docent homines aliquos in hac vita adeo esse induratos, ut pς auxilium gratiae adibopum flecti nequeant. Hoc enim repugnat statui viatorum,quorun liberum arbitrium stlaxabit test ad b0num,ec ad in i in ust distinguuntur ad n iis, quicipii in malo sint confirmati, despeccati

Vere dolere non possunt. POgr Viatorum

status,pn postulat, ut quolibet instanti

detur peccatori gratia praeueniel S,qua intrinsecus ad cpnuersonςm excitetur, sed Ccrtis temporibu=, prput Deus sua munc-nera distribuenda sic iudicauerit. Auxilium nosciens

advitandum nouumAeccamm,e semperpari Dym omnibus se inibus, etiam excaecatis,

obduratis. Probatur, nam nisi homines haberent auxilium lassiciens ad vitandyma

335쪽

D1 spvτ. I. rc T. VII. Σιγγnouum peccatum, non peccarent: nemocnim peccat in eo quod vix re nequit, ut docet August. libi I de peccatorum meritis,& remissione cap 3J β e li/s atqui bomines etiam indurati, excaecati,pec cant quando libere mandata diuina tranc grodiunt ir,ut patet cxcinplo Iudaeorum, de quibus Christus Ioan.Isci, non venissem erent, n-c autem excusationem non his ne depeccat sis. Et tame dolui dixerat Ioan.

Propterea nonpoterant credere,quia iterum

disit Isairi, excaecauitoculos eorum, sec. E so possunt homines, etianiindyrrati, pec cata singula vitare, & consequenter habent auxilium sussisiens ad illa vitanda paratum pQ. Itaque etsi pecc*tores excaecati, indurati, non habeant quolibet temporietipstanti, gratiam sussicientem ad induratationem, S excaecationem tollendam, seu ad resurgendunt e miserrumio illo statu, in quo versantur, ad gratiam filiorum Dei; Dcus tamen pro loco, tempore, eorum corda pulsi t per gratiam prxuenientem, Vt quam per grauissima cccata duritiam contraXerunt, a se poenitentia salutarishmeficio,amandare valeant:tempus aut ς

336쪽

illud est valde oportunum, quando sub

mortali ad Dominum conue Iti tenentur, Ut tunc praeceptum quod occurrit seruare

valeant, peccatum illi repugnans vita re. Et quavis in eiusmodi occasione Deus non semper tribuat auxilium proXime, dc immediat sussciens ad conuersionem, seu ad praeceptum quod occurrit seruan- um, non denegat tamen gratiam ad hoc mediat sussiciciatem , per quam homo ulterius auxilium a Deo obtinere possit. Atque ea est ratio cur Scriptura iubet nos orare ne intremus intentationem. Matthε.Et eadem ex causa Innocent in epist.ad Concit Carthagin docet non posse a n bis tentationes superari, nisi gratia Dei in nos implorata descendat. Et August. lib. denat.&irat .eap. 43. Ad net nos inquit

Deus facere quod possumus inpetere quod mn possinins quia scilicet sipe euenit thoivines non habeant auXilium, quo immediate possint tentationem superare, &Vitare peccatum; habent tamen gratiam,

qua possunt a Deo maiores vires obtinere, iisque adiuti cntationi resistere,i

peccatum cauere.

TI. Verum contra hanc assertionem sic obiicies: Non datur peccatori singulis mo-

337쪽

Dispur. I. se T. VII. mentis auxilium sussiciens, siue proxime, siue,cmote,ad poenitentiam agendam de peccatis, ergo nec ad Vitandum peccatiss. Sequela patet, homo enim peccat nisi de

peccatis doleat&ad Deum conuertatur. Respondeo Multum interest quoad necessitatem gratiae, inter resurrectionem a peccato, dc praeseruationem ab illo mamVt quis a peccato commisso resurgat, necessaria est gratia excitans, quae cum non semper adsit, non potest etiam semper conuerso perfici Vt autem peccatum Vitetur, non opus est absolute,ut homo gratia aliqua internaqxcitetur,& praeueni tur, sed sufficit, quod tentationis occasio amoueatur,aut proponatur aliquod obiectum pulchrius, aut congruentius, is gis animum ad sui amorem rapiens, aut aliquid simile. Et quamuis non solum ad conuersionem a peccato, sed e i, ad fugam illius requireretur gratia excitans, adhuc tamen inter utramque non exigusi discrimen intcrcederet; nam ut homo semper conuerti posset, deberet semper habere gratiam sufficienter excitantem

ad conuersionem, aut remote, aut proXime, modo plicato Vt tem continuo

posset vitare pcccatum ssiceret si habe-

338쪽

3o DE ' RAT, D IvINA, re gratiam excitantem quotiescunque instaret peccandi periculum,propter praeceptum occurrens, alio enim tempore quo praeceptum non Urget, gratia illa non est et necesi ria.Neque dicas semper insta re praeceptum poenitenti ,& conuersionis ad Deu;etsi enim peccator teneatur agere poenitentiam de peccatis commissis, non tamen tenetur eam singulis momentis peragere, sed certis dumtaxat temporia

bus.

72. Quarta assertio Auxilium gratiae non data omnibus hominibus aequaliter,sed aliis maius aliis minus iuxta Dei beneplaciatum. Probatur primo ex Scriptura Psal. 147. Unfecit Ialiteromni nationi, iudicia uat onmanis fauit eis Matth. I. Si in

Tyro, o Sidonefacta uissent virtutes quoa-LZesentis vobis,ic. Et I 3. Vobis datum est nosse mysteria regni caelorum istis autem non

est datum Roman. 9 cutus ait miseretur,orquem vult indurat. Denique nemo non videt,non omnCs hom1nc tantam recipere gratiam,quantam Paulus, Magdalena,

Latro, siquidam alliconsequuti sunt.

3. Eadem assertio probatii ex August. variis locis. Nam lib. de bono perseuerantiae cap.9. sic scribit. Exduobus iam

339쪽

vocante equatur illa autem auxnon vocetur aut non ita vocetur ut vocantem sequatur, inscrutabilia sunt iudicia Dei. Et lib. de spiritu& litera cap. 34. Cur illi ita suadeatur, ut pesuadeatur. Ei autem non ita , o altitudo di- tiarum est. Et lib. I. ad Simplicianum quaest.2.post .alia multa, Cui is inquit De' miseretur c eum vocat, quomodo scit ei congruere ut vocantem non re suat. Ex quibus ksimilibus locis constat, in modo excita- di homines per gratiam sufficientem, dari magis minus, cum nonnulli ita opo

tune Vocentur , t Vocationi respondeant, alij illam reiiciant. 74. Videri etiam potest pro eadem sententia Presper lib. a. de vocatione gentium cap. io ubi concludit, se in eo opere probasse gaatiam Dei omnibus hominibus adesse prouidentia quidem pari S bonitate generali, sed multimodo opere , diuersaque mensura Quod confirmat verbis illis Pauli primo ad Timotth. 4. Saluator omnium hominum,

maxime delium. Dicendo enim inquit qui est aluator omniumhominum,confirmauit bonitatem Dei uper omnes homines esse generalem adimendo autem maxime fidelium,

340쪽

3or DE ORAT DIVINA,

ostendit esse partem generis humani, qua merit' dei diuinitus inspiratae , adium-mam, atque aeternam salutem , specialibus benescii 'ovehatur. s. Obiicies I. illud Ioannis cap. I. Erat lux vera, quae Luminat omnem hominem e nientem in hunc mundum. Quibus verbis Christus cum sole confertur,sol autemlumen suum in Omnes regiones aequaliter

diffundit. Responde, Magnum est diocrimen inter Christum solem iustitiae, &solem nostratem mam sol iste corporeus agit naturaliter Christus au in liber quare sol materialis lucem suam in omnia loca aequaliter diffundit, Christus vero potest ad arbitrium maius gratia lumen

Uni communicare quam alteri ad eum modum quo etsi diuina essentia, quam beati intuentur, sic habeat per modum speculi, non omnia tamen aequaliter bearis repraesentat, quia speculum illud non agit naturaliter,sed libere,ut docet Theologi.Porro,si quis scire cupiat quot modis Deus hominem illii minet, adeat Benedictum Pererium disp.21.in cap. I. Ioan hi tres supta decem modo huius illuminationis docte, breuiter perstringit.

6. Obiici es, Deum non esse perso-

SEARCH

MENU NAVIGATION