Tractatus theologicus de gratia diuina, tam actuali, quam habituali. Authore fr. Petro a sancto Ioseph, Auscense, è congregatione Fuliensi

341쪽

narum acceptorem,e cap.2.epist ad Roman B ex Io. Actor atque adeo non magis fauere Uni quam alteri, in donis gratiae. Respondeo Personarum acceptio non habet locum in distributione in qualiquorumcumque bonorum, sed eorum tantum quae debentur ex iustitia, cuius modi non sunt auxilia gratiae, ea enim ex mera liberalitate homini conseruntur. Vnde S. Tho.2.2. quaest.63 art. I. ad 3. D plexi inquit est datio,vnapertinens adiuueta. tiam, cum quis dat alicui quod ei debetur, alia adliberalitatem pertinens Posterioris generis scontio munerumgratiae, a roinde non habet in ea locetis acceptio personarum, quoniam potest quius de suo dare quantum cui vult, iuxta Agud Matth. 2o. An non licet mihi quod volofaceres Mactinus ille.

sECTIO OCTAVA. An, o quid gratia e cax.

7. o Vpponendum est tanquam ceratum,di indubitatum praeter gratiam sufficiente, de qua sest 6 dc rabulas disp. egimus, dari efficacem, qua scilicet homo non tantum conuerti potest, ea

342쪽

3o GRATI Abiu INA; etiam actu conuertitur, deca enim intelliguntur verba illa Ioan 6. N opotesvenire ad me, nisi pater qui misit me traxerit ei7. Item illa Ezech. 36. Spiritum meumponam in medio Deseri or faciam ut inpraeceptis meis ambuletis, o iudicia meatu diatis inops remini. Nam quid aliud significat,hommea Deo trahi ut veniat ad Christum,quam accipere diuinitus auxilium essicax, quo per veram fidem ad Christum accedat quid, Deum facere ut homo in praeceptis ambulet , quam hominem a Deo accipere auxilium efficax quo actu praecepta diutina obseruet

78. Praeterea, de hoc aukilio essicaci iii

telligitur Concit. Arausic. 2 can. 9. dum ait: Diuinis muneris cum recte cogitamus,

pedes nos os a fulserat iniustitia tenemus,

quoties enim bona agimus, Deus in nobis, amque nobiscum, Vtoperemur operatur. Et caneas dum ait: Multa in homine bona imi quae nonscii mo,nusia ver arithomo bona,quae non Dei praeset, visciat homo.

79. Denique huius auxilla meminit Aurust. lib. de gratiavi libero arbitr. cap. I s. dicens Certum e gnos facere cumfacimus eae Egescitvtfaciamus praebendo vires efficacisi,mas voluntati, γε mi EMG.ssi. faciam

343쪽

Dii p. I. Sacet. VIII 3os

minius scationibus meis ambuistis .cte. Et lib. de praedestinat.sanctorum, cap. 8. Haec itaque gratia inquit sui occulte humaniscordibus diuina tigilate tribuitur, λnusio Δ γο corde resuitur, ideo quiν tribuatur, ut comdis durit inprimitus auferatur. Omitto plura alia tam Auguli quam reliquoru Patrum testimonia, quae hunc hi locuta conferri

possent.

8o. Hac porro veritate supposita: quaestio siboritur nori parum agitata inter Theolbgos huius temporis,quid sit gratia efficax Quidam enim dicunt illam nihil aliud esse quam ipsum diuinum concu stim, quo Deus simul cum libero arbitriό influit in acturri superfiaturalem. Alij existimant gratiam essicacen duo complecti. nempe motibilem praecedenteiit,ilabi lium supernaturalem, qui in instanticon

uersionis fissiliditur. putant hini eius umba habitum roborare voluntatem, cuni illaeffective influere in actum ipsunt coriuersionis Aly docent gratiam essicarem esse qualitatem aliquam, vel motio nem realiter a gratia excitate distinctam, Mad consensum, quem antecedit, effecti ire concurrente n. Denique tu arbitran-rur gratiam efficacem ab excitante reali

344쪽

3os GRAT 1 A DIVINA,

torno distingui:quae sententia nobis ita detur omnium probabilior. Ad maiorcia, ergo illius elucidationem, 81. Prima assertio sit Gratia Gysco nonsa ualis concursus, quo Dein tauthor gratia, concurrit cum libero arbitrio ad actum supernaturalem. Probatur primo, quia gratia effcax est principium, causa actus si pernaturalis, consequenter ab illo di stinguituri concursus autem non est causa

actus, neque ab illo reipsa distinguitur; sed est actus ipse ut a Deo dependet,quare concursus ille non potest esse grati essi

8a Secundo,Etsi essicacia gratiae in actu secundo, seu ipsa essicientia, aliqua ratione pondeat a libero arbitrio, ut infra dic tur, Δ satis ex .sect intelligi potest χειcacia tamen in actu primo, seu auxilium ipsum essica praecedit deliberationem nostram,& non pendet a nostro libero arbitrio, ut in nobis producatur, sed Deus

illud producit in nobis, me nobis libere

operantibus concursus autem diuinus adactum supernaturalem, est in potestate lisberi nostri arbitriidiuina gratia praeuenti; nam ubi homo sussicienter a Deo ea citatus est adactum conuersionis,illico paratu

345쪽

DispvT. I. Ecr. VIII. o habet ex parte eiusdem Dei concursum ordinis supernaturalis, ad talem actu necessarium, ita ut possit illum actum habere, si nimirum ad consentiendum se determinet, non habere, si secus faciat. 83 Tertibi quando Deus tribuit homini gratiam essicacem ad conuersionem, dicitur illum vocare congrue, eo temporci

quo praescit eum contensurum unde gratia efficax est proprie vocatio, inqui illa

accepta operatur,dicitur Vocationi respodere: itaque homo no Vocatur per actum consensus , sed potius venit ad vocantem,&illi respondet. Sicut igitur responsio avocatione distinguitur, eamque praesupponit, vel natura, Vel tempore priorem: ita consensum supernaturalem,& concur Quia hialem Dei illi intrinsecum, agratia efficaci distingui, eamque praesupponere necesse est. 84. Dices Concursus diuintis adactum supernaturabem est gratia , cum homini non debeatur, sed ex pura misericordia illi a Deo tribuatur illa autem gratra cum sit actualis, vel est sufficiens, vel efficax; hon sussiciens, quia semper cohiuncta est cum operatione ergo est gratia efficax. Respondco. Cum diuinus concursus ad

346쪽

actum supernaturalem, sit idem realiter Cum illo actu eodem modo vocari potest gratia ac actus ipse, actus autem non potest dici gratia efficax, sed potius effectus gratiae efficacis, quia a gratia dc libero ambitrio simul operantibus producitur ita ergo cocursus diuinus spectatus ut est de ac actus supernaturalis,non tam ad princi pium gratiae, quam ad effectum illius rea duci debet. 8s. Secunda assertio Gratia ef cax nones constituenda partiabter in habitu super

naturali,qui in momento conuersionis infundi xur. Probatur imprimis,quia gratia efficax

est simpliciter prior habitu infuso ea enim praecedit ultimam dispositionem ad habitum, quia est causa illius ultima vero dis. positio absolute est prior habitu ad quem Libiectum praeparat, falsum est eam cLfective ab illo pendere, ut late probabitur

inseritis: cum ergo habitus infusus supponat gratiam efficacem tanquam priorem ordine originis, fieri non potest, ut idem sit cum illa etiam partialiter. 86. Praeterea, alioui sunt actus superna turales, ad quos habitus infusus effective concurrere non potest, qualis ex verbi causa supernaturalis attritio, quae interduhabetur extra sacramentum, ea enim non

347쪽

DIs p. I. Sacr. VIII. os est dispositio completa, Multima, ad gratiam habitualem quare homini ita aispo

sto non infunditur gratia sanctificans,nec per consequens habitus supernaturalis poenitentiae, a quo praedicta attritio procedere possiit cum ergo actus ille attritionis superci vires naturales liberi arbitrij, . fieri non possit sine cfficacis gratiinauxilio, hinc fit eiusmodi gratiam in habitu infuso nullo pacto constituendam esse. 87 Denique, posita gratia essicaci ponitur effectus supernaturalis , atqui posita

motione praeueniente, habitu infuso, non illico ponitur actus supernaturalis,

ergo gratia efficax in motione illa, habitu infiis non consistit; Maior perspicua

est ex differentia quae inter gratiam sufficientem,ti essicacem intercedit; ista enim semper cum effectu infallibiliter coniun- sta est Minor probatur,nam homo iustus fratia,aliisque habitibus infusis insupernaturalibus praeditus est euenit autem interdum, imo siςpe, ut diuinitus eXcitetur, moueatur per gratiam praeuenientem, ad actum aliquem amoris Dei, vel alium eiusdem ordinis eliciendum neque tamC semper eiusmodi motioni consentit Et si

ergo habeat habitus inlusos, motion

348쪽

3i D ORATIA I v IN Apra uenientem, non propterea dicitur'. bere auxilium efficax ad consensium Q pernaturalem ii Vnde euidenter sequitur auxilium efficax in illis habitibus, nequidem partialiter, minadaequato, constituendum esse. 88. Tertia assertio Gratiae cax non est motio,aut quatitas , gratia excitante realiter distincta, sed si ametgratia excitans se praeuenie*s,quae etiam vocatio appetiarisolet,ut

supra sensum es. Ista assertio pr0barito' test I variis testimoniis Augustini,quibus aperte docet gratiam essicacoin cipnsister in vocatione, sic persuasione, cillustratione interna sic enim imprimis loquitur in libro de spiritu 'ixtera cap. 34. Attendator videat, no ideo tantum istam voluntarem diuino muneri tribuendam , quia ex libero arbitrio es, quod nobis naturalitercreatum ei verum etiam quod visorum suasioniblu agit Deu ut velimm,ct ut credavim. Et ibidem. His modis oscilicet visorum suasionibus γquando Deus agat cum anima rationali Dei

credat, neque enim crederepotes quob ilibe rus arbitrio, si nusia sit suasio, vel vocatio cui credari profecto se ipsium velle credere Dei

operatur in homine, in omnib- misericorndia rimpraeuenit nos , consentire autem Pea et

349쪽

tioni Dei, mel Hssentire proprae voluntaris est, ore. His verbis Augumnus docet bonam voluntatem esse ex Dei gratia, non quide eo tantum modo quo Volebat Pelagius, quia scilicet bonus voluntatis actus fit a nostro libero arbitrio, quod a Deo nobis

per creationem donatum est sed quia bona illa voluntas tribuitur nobis ex peculiari Dei gratia, eaque efficaci, quam consistere docet in suasione, visorum immisisione,& vocatione interna Adde, quod cum ait August. consentire diuinae voca. tioni, vel ab ea dissentire, propriae voluntatis esse;fatis ostendit, voluntatem determinare seipsam ad opus bonum, ita ut a gratia non praedeterminetur,ut volunt illi qui gratiam cssicacem in motione, aut qualitate distincta a gratia excitante constituunt. Verum de hac praedeterminatione inferiuS. 89. Deinde, August. trach. 26. in Ioannem. Rami inquit viridem sendis ovi, trahi, Egam:nucespuero demonstrantur, trahitur,oc. Si ergo tua, quae inter delicias

voluptates terrena' reuelantur amantibus,tra

hunt: quoniam verum est, trahi ua quemque voluptas; non trahit reuelatu Christin a patrest

Fidenim fortias desideratanima quam veri

350쪽

μ D ORAT A DIVINA, Diem Ita ille. His verbis egregie admindum explicatur modus,quo Deus per gratiam efficacem, trahit homines ad Christum, non quidem immittendo qualitato aliquam,aut motionem,qua eorum Voluiatas physice praedeterminetur ad agendum; sed per illuminationem, inspirationem intemam eos alliciendo , osten-ssiis obiectis, quae ipsis congrua sunt. Ex quo manifestum fit, gratiam efficacem avocatione,& suasione interna non distinguis cum ea gratia, qua fit ut hom ad Christum veniat, necessario sit efficax.9 P. Penique,tib.de gratia libero arbitrio cap. sic ait.Vt Paulus de coelo vocaretur, tam magna cacissima vocatione comuerterem gratia Dei erat 3la. Vidς gratiam

efficacem, qua Paulus conuersus est ad Christum nihil aliud esse quam vocationem efficacissimam. Vt autem August. ostendat, quomodo vocatio illa peracta fuerit,sic scribit Eb.i ad Simplician.quaest.2 circa finem Auid olebat Saulin nisi tinuaderet , o traheret, vinciret , o necaret chrisianos quam rabida voluntas; quam furiosa quam cor a qui tamen una desuper vocetro ratus, occi reeiste utique tali vis, qso mensis a se voluntas, refractasam a retorqucremr