장음표시 사용
351쪽
corrigeretur adsidem. Qimus verbis copitat,efficacissimam illam vocationem, qua Paulus ad Deum conuersus est, nihil aliud fuisse,quamistensionem talis vis,qua statim persuasiis fuit. 91. Sequitur ut ratione ostendamus,gratiam efficacpm non esse realiter ab excitate, euvὀcaist distinctam:Quia nimirum homo a Deo excitatus,& vocatus,velconuerti potest sine motione illa, aut qualit te realiter a vocatione distincta vel non:si conuerti potest sine illa cum sol gratia excitantes, ergo gratia efficax non consi
stit in eiusmodi mqtione, sed taxum in ipsa gratia excitantes, aliquem enim absque gratia efficaci couerti impossibile est. Si vero sine illa conuerti nequit sequitur,
peccatorem quandiu reipsa non conuerti. tur, non habere auxilium sufficiens ad couersionem iandiu enim caret motione illa, sine qua fieri non potest ut conuertatur. Vnde ulteritis fit, non debere illi imputari ad culpam, quod a Deo vocatus, ipsius gratia praeuentus, non conuertatur alias homini vitio tribueretur, quddnoi
sectat id,quod per gratiam qua habet, aut quae in potestate eius est, praestare nequit. s Ad hanc rationum dupliciter respo-
352쪽
314 DE ORATIA DIVINA, deri solet. Quidam enim dicunt auxilium illud sufficiens ad conuersionem Vocari, quod est sufficiens ut peccator conuerti possit, non autem ut actu comtertatur, seu
sussiciens ad posse, non ad velle quo fit,ut homo possit habere auxilium ad couersionem sufficiens, etsi praedictam motionem efficacem non habeat. Sed iam supra reiecta est illa gratiae sufficietis distinctio, que- admodum enim hominem posse ridere, velambulare, nihil aliud est, quam illum habere potestatem ut rideat, vel ambulet: ita peccatorem habere auxilium sufficiens ad conuersionem, seu posse conuerti,nihil aliud significat quam penes illum esse potestatem, conuertatur si velit. Cuius ratio est quia auxilium sufficiens a Deo triabuitur homini, non tantum ut posmit cor uerti, sed maxime ut couertatur etsi enim illud in se sit qua tam forma, aut potentia, qua liberum arbitrium formaliter fit potens ad agendum,ordinatur tamen ad volute, tanquam adfinem propter quem conceditur ita ut impossibile sit, aliquam gratiam esse sufficientem ad posse, quae etiam ad velle no sufficiat.Si igitur peccator gratia diuina praeuentus, habet auxilium sufficiens adiuuersionem, sin motione reae
353쪽
DI spvT. I sacrIo VIII. liter distincta a gratia excitante, recte sequitur, gratia efficacem in eiusmodi motione ponendam non esse, sin potius in ipsa gratia excitante.
93 Respondent iij, non posse quidem
peccatorem actu conuerti cum gratia encitante, nisi accedat motio illa efficax, illi tamen vitio tribui si non conuertatur, ς5 quod in potestate eius est, praedictam mo-cionem efficacem habere. Sed contra hac responsionem facile arguitur, nam qui ratione potest homo gratiam efficacem assequi vel enim id praestat per actum aE- quem naturalem, Vel peractum supernaturalis ordinis, quo ad illam infallibiliter accipiendam se disponat. Primum dici nopotest, qui cum gratia est ca sit supernaturalis,i infallibiliter cum actu conuetasonis coniuncta, si per actum naturalem obtineri posset, sequeretur initium salutis esse ex nobisi,non autem, Dei gratia,qui est error Pelagi j. Neque etiam alterum, quia no potest homo elicere actum supernaturalem, nisi praehabeat auxilium e-cax, quo voluntas eleuetur ad illum efficiendum illud autem auxilium praecedes, vel potest ab homine obtineri, vel non sicli asposse obtineri, cum id fieri nequeat
354쪽
nisi per alium actum supernaturalem ex gratia efficaci productum:de ista idem erit inuestigandum ac de reliquis, cita res in infinitum abibit. Cum igitur homo non
possit per propriam dispositionem auxiliuefficax sibi comparare,fatendum est , illud ex mera Dei misericordia, liberalitatu pendere atque adeo non esse vitio tribu dum homini , si tale auxilium non habeat reconsequentor si ad Peum non conuer
94. Alia ratio ad praedictam assertionem stabiliendam, fumi potest ex eversione fu-damcntorum opposita sententiae. Qui e nim admittunt motionem illam distincta a gratia excitante, praecipue fili dari videtur in differentia quae est inter eos, qui co- uertuntur, illoso, vocationi non res pondent potest enim contingere, Ut duo. peccatores aequali gratia a Deo incitetur, unus eorum vocati*nirespondeatialter minime Qui autem consentit, habet aliquod auxilium quod alteri conces umi5 e', hoc auxilium est efficax,quia efficit,
Vt peccator consentiat, oportet ergo zeiusmodi auxilium a gratia excitante distinctum sit. Respondeo. Discrimen praedictum non sussicit ut constituamus auXL
355쪽
lium efficax a gratia excitante realiter distinctum, ideo enim ex duobus peccatoribus aequaliter excisatis, alter non conue
hitur,i vocatio in eo est inefficax, quia vocationi non vult respondere,alter vero consentit, non quod detur illi qualitas di stincta a vocatione, toluntatem illius ad consensum praedeterminans, sed quia vocatio est illius ingenio congrua, &4e- commodata, ut infra explicabitur: 's. Aliud fundamentum ad stabiliendam gratiam efficacem,distinctam ab excitaniate,sumitur ex praestantia actuum supernae. turalium, ad eos enim producendos requiritur in potentiis naturalibus forma quaedam superioris ordinis,quae eas eleuet ad eiusmodi actus producendos hoc a te munus non potest conapetere gratia excitanti, quae non tam eleuat potentias ad illos actus, quam voluntatem suauiter allicit,ut eos velit producere.Sed hoc etiafundamentum facile corruit , nam cum
gratia excitans sit motio supernaturalis, si illa non sufficit ad potentiam eleuandam,& roborandam , ad opus supernaturale, nulla ratio assignari potest, cur alia niotio sufficiat,cum non sit nobilioris ordinis. 96 Vltimum fundamentum ex eo
356쪽
siimitur,quod illuminatio, vocatio,&Qisio,potius ad litteram pertinere videntur; quam ad spiritum .se habent enim ad modum concionis externae, unde in illis non debet constitui gratia efficax, quae non ad litteram, sed ad spiritu pertinet. Respondeo. Non exiguum intercedit discrimeri inter vocationem internam,ri externam concionem 3 haec enim personat auribus corporis dumtaxat,4 non confert lumen
internum ad cognoscendu obiectia quod proponit, neque excitat affectum ad illius amore, illa vero ad aures cordis penetrat, kinfundit lumen,ac bonae voluntatis intiatium inspirat , ut obiectum ab ea menti
nostrae propositum noscamus,& amemus: Porro licet interna suasio concione exterana ut instrumento no raro latur ad pro
positionem obiecti,proponere autem Obiectum per se ad litteram spectet, non ad
spiritum;qubd tamen ea concio propona, tur, quae est hominis ingenio congrua, de accomnodata, ad spiritum m gratiam pertinet:m ime,quando ex motione interna, ad ea quae dicuntur animus adhibe.xur
357쪽
3isDI spvTATI SEPTIMA. De physica praedeterminatione , essicacia gratiae Nouem se-istiones complectens.
Non duri physicam praedeterminationem oc talis adactu vernaturales, senditur authoritate Scripturae sacrae, o cincit οὐ
Idem uadetur ex Aura nobis altas Patri
Idem prosatur ex S. Ttima maritiaque Asialasticis. η
Proponuntur mariae rationes, o incommoda,
Aesondetur ad res oria rei urae qui Moui praedeterminans probaristar.
358쪽
missi argumentis ex authontate cincisi)rum , se Augustini desumpti f. .
O curritur argumentis ex S. Thomae authoris te depromptis.
eruntur rationes nonnustae , quibus physia praedeterminatio defendisolet,s dissoluti,
In qua re constituendasstes'Paciagratia.
Non dariph sica praedeterminatione volunta tis ad actus supernaturales, offenditur authorinate Sacrae Scripturae, Concit Trident.1. tensum est praecedenti disputa- librie quid sit gratia efficax latii examinandum superest in quo illius efficacia consistat, ut ita finem tractationi de gratia actuali imponamus, & ad habituale gradum faciamus. Est igitur non parum celebris
359쪽
talebris hocce tempore sententia quoru-dam Theologorum, qui docent ad con- 'versionem peccatoris, seu ad contensum,
quo gratiae excitanti respondet , equiti motionem aliqua diuinam, seu impulsum
natura sua efficacem, quo Voluntas physice praedeteriminetur ad consensum Do hoc autem impulsu multa tradunt,nempoeum praeuenire nostram Voluntatem dc in illa poni prius natura quam consentiat; dari ex decreto diuino,absoluto,ante Omnem operum praeuisionem facto,atque ita non esse in nostra potestate ut sit, vel non sit in nobis:Illo praesente nos non posse noagere; ac denique voluntatem nostram ab eo physice ad agendum praedeterminari, Qui ista praedeterminatione sicaciam
gratiae consistere. 2. Hanc sententiam de gratia praedeter
minante aliiquam plurimi nec ignobiliores Theologi,quibiis nos libenter subscribimus, communi sciffragio reiiciunt docentes ad opera pietatis non requiri motionen aliquam qua voluntas physice ad agendum Caedeter minetur prius natura quam ipsa sese deter minet, imo eiusmodi
Praedeterminatione m non parum nocero
libertati sed lassice re ad actus supernatu -
360쪽
rates auxilium gratia praeuenientis, quod consistit tum in Variis inspirationibus, Rillunainationibus intellectus, quibus mens incipit cogitare dc praemio vita aeternae, poenis inferni , pulchritudine Virtutis,accitum in variis affectibus voluntati diuinitus immissis, quibus incipit amare bona
caelestia, poenas tartareas timere, afficier ga virtutem dcc. Hi enim motus alliciunt Voluntatem, eique Vires tribuunt ad contassentiendum, d consentientem iuuant ad consensum, cum illa effectiuc concurrendo,sic tamen ut voluntas iis motibus cxcitata, praeuenta, seipsam ita ad agondum determinet, ut illis praesentibus possit non agere,d suspendere consensum, vcletiam ad disssensum se determinare, spectata natura eiusmodi motionum, quanquam si considcrentur ut voluntati congruunt,a substant pra scientia diuinae , nunquam eueniat ut voluntas consensum suum illis deneget. Caeterum de his motionibus quς non distinguuntur a gratia vocationis, Min quibus consistit gratia efficax, satis superque actum est in posterioribus siccti nibus praecedentis disputationis de illa
Ium vero congruitate, seu efficacia, dicetur inferius. Iam solum probandum