장음표시 사용
461쪽
tissimus, non versatur nisi circa id quod vere bonum est. Deinde, amor humanus est sterilis,& inessicax non enim producit
honum quod diligit, scd illud supponit
amor autem diuinus, cum sit actus voluntatis Dei efficacis, a qua omnia fiunt, non
supponit bonum quod diligit, sed amando bonum facit. Cuni ergo Deus homines iustos amet Acaciter hoc amore gratuito, hinc sequitur, ut in illis bonum alia quod gratuitu producat,&cum ille amor non statim semper transeat, sed nonnunquam duret per aliquod tempus, imo interdum per totam hominis Vitam, Vt patet iii viris quibusdam sanctissimis qui ni quam peccarunt mortaliter inde fit, ut millis producatur donum gratiae , permanCSin modum habitus. . Altera ratio sumiciu ex suauitate d1iuinae prouident1ae Siciu enim Deus cxea turas omnes ordinat ad fines suos natura-Ies,ita proportionaliter dirigit iustos ad finem supernaturalem, in quem tenditiat; sed illis non tantum ommunicat a stiones,quibus fines suos consequantur, ver si etiam formas reales,& permanentes, quibus possint eiusmodi actiones producerc. Ergo etiam non tantum in iustis excitat actiones s
462쪽
actiones supernaturales intellectus, luntatis, in quibus consistut auxilia actua lia,sed etiam illis infundit formas aliquas,& habitus positivos , per quos eiusmodi
actiones ad vitam aeternam conducenteS,
modo connaturali, B proportionato pos sint elicere.
8. Tertia ratio petitur ex denominatio. ne grati, S iusti,quae competit homini,notantum quando actu operatur, sed etiam quando dormit, aut nihil agit ea autern denominatio non fit per solum fauorem Dei extrinsecum , ut determinatum est in Concit. Trid. sess. s. can. n. sed per .gratiam inhaercntem, quod signum est, eius modi gratiam habitualiter in anima re
9. Denique per baptismum iustificantur non solum adulti, sed etiam insentes, cinterdum amentes haec autem iustificatio cum sit vera,ec interna,fit per gratiam, ram, S internam porro haec gratia non est actualis, quia pueri,&amentes no sunt capaces vllius motionis actualis in Deum, ergo in habitu aliquo, aut qualitate permanente consistere debet.
463쪽
Anstri de darigratia aliquam habitualem. io. 'Arie admodum loqittitur Theo- logrin illa quaestione:qvida enim dicunt, semper fuisse certum ex fide, dari gratiam aliquam ab actibus distinctam, in nobis habitualiter remanentem. At c contrario existimant, nondum id esse ab Ecclesia tanqua de fide definitum, etsi c5trariti non sine magna temeritate defendi possit. Aliiptitiait id esse de fide,atcpore Concilla Viennensis,sub Clemcte V celebrati, antea vero re fuisse inter Doctores incertam, Momnino ambiguam Alij dc-nique arbitrantur rem tandem in Concit Trident determinatam fuisse,non autem in Viennensi, aut usquam alias. Vt autem in hac opinionum varietate certi aliquid
II. Prima assertio sit. Ante Concit. Viemnense ratum inconstansfuit apud Theologos, duri gratiam aliquam in nobis per modum ha-hitu remanentem, contraria opinio nunqua
fuit rubiabnss. Hoc ex eo suadetur, quia nullus reperiturTheologus inter antiquos
464쪽
qui absolute omnem gratiam habitualem, etiam in adultis, negauerit imo cum Magister sent docuerit charitatem non sibilabitum cicatum,sed ipsum me Spiritum S. neque alios habitus gratia infusos abstulerit, sentcti illius ab omnibus Theo
logis tanquam improbabilis , absurda semper explosa fuit quod manifesto indicio est, sententiam absollite negante habitus quoscunque grati infusos, nullam unquam apud Catholicos Doctores probabilitatem obtinuisse. ia Neque obstat quod nonnulli opponiit, Innocent.3. in cap. Maiores, de Baptismo, Concit Victiense sub Clemente V va rias Theologoru opiniones in hac c5trouersia referre ibi estim non dicitur Theo. logos contrarius ensisse, quod attinet absolute ad doctrinam habituu gratiae infusorum, respectu omnium hominum, sed tantu respectu paruulo tu;etsi enim omnes concederent , in ustificatione adultis m- fundi gratiam habitualem, nonnulli tam εid negabant in paruulis, dum baptismum recipiunt. Verba Innocenti)sunt ista. Liudvero quod opponentes inducunt fidem, aut
rharitatem, Elarique inures paruulis, utpote is
465쪽
no constentieti ,non infundi, apori ueno conceditur absolute, cupropterhoc inter Doctores Theologos qu.essio referatur,ali' user urbiufer virtute baptismiparuusesqui culpa remis..ti edgratia non conferri L nnullis dicetibin, dimitupeccatu, ta virtutes infuni, habetibus ista quoad babitu, non quoad usum, donec' ueniat ad aetate adulta. E quibus verbis c5stat, quaestione tantii procescrede pueris, non autem de omnibus hominibus simpliciter. Quod etia patet ex ratione ipsa quae ibidem tangitur ideo enim nonulli existimabant, pueris in baptismo habitus no in fundi,quia videbat illos ad virtutum actus
omnino inhabiles esse, quod praeter alIOS. qui huius sentetiae meminerunt, aduertit Doctor Angeli us .parte,qu.69 4rt. 6.qui locus citatur in margine allati capitis, Maiores. Quis autem non Videt,hanc ratione non habere locum in adustis, cum ipsi virsutum actus eXercere Valeanz.
13. Ide porro aeque perspiculi est ex Cimmentiri cap. Vnico, de summa Trinitate, se de Catholica; ubi haec verba refertitur. V
rum, quia quati adessectam baptim in a uulis,reperiunturio orare quida Theologi opriniones contrarius habuisse, quibusdam ex ipsis odicentibus, per virtutem baptimi , paruulis
466쪽
DIs p. 2II. Sacr. II. o quidea pam remitti, e ratiam nonrense ri alidis e contra assereWAEus, quo seclupa eisdem , baptismo remittitur. Inures,aca formans gratia infunduntur quoad habitum, se non pro Ego tempore quoadusium, sec. Ex quo patet, controuersiam quae olim apud Theologos versabatur, no fuissem colositam, an darentur habitus gratiae infusi, de hoc enim pucto nullus Catholicus amabigebat; sed Qta contentio Crat de paruulis rationis usu carentibus, an scilicet per baptismum reciperent gratiam,vi Virtutes habitualescissit alij quidcm partem negantem sequebantur, alij oppositam 74. Secunda assertio Ante Conci Trid. nondum tanquam deside decretum erat, dari in hominibus gratiam habitu item ab actibus diastinctam, o post Pos permammtemP robatur, quia amprimis illa veritas non aeuidcn- re continetur in Scripturas ut absq; alia declaratione,i definitione Ecclesiae, ad constituedum dogma fidei per se sussiciat. Cuius rei argumentum esticax si utant nonnulli, quia si res in scripturis acie aperte esset declarata , Concit Viennem se non dixisset , sententiam oppositam esse probabilem , nequo istam tantis misi probabiliorem commendasset. Verum
467쪽
422 DR GRATIA I v IN Aut ante aduerti, ConciL Viennen non agit de iis qui absolute negant aut affr-mant dari gratiam habitualem , neque docet sententiam id negantem esse probabilem, & assii mantem probabiliorem; sed tantum docet sententiam negantium habitus gratiae , in infantibu, esse probabilem; contrariam vero ut probabilio-fem commendat quod sane aliud est,
nam hoc non obstat quominus possit esse de fide certum dari gratiam habitualem in hominibus , quidquid sit dotatauuli signum igitur satis euidens praedictae assertionis est , quia Magister Sent olim docuit charitalcm habitualem 'o esse aliquid creatum .inhaerens antima , sed ipsam personamSpiritus S. quae opinio etas a Theo loris omnibus postsi reiecta
fuerit , illam tamen non damnarunt thaereticam I autem in seriptura perspicue traditum fuisset dari gratiam habitu a-
Iem, sententia id negans non tantum G
putari deberet improbabilis N absurda, sed etiam ut erronea, haeretica damnariri. Neque refert quod Magister sola cha
ritatem negauerit, non autem omnem
pmnino gratiam pcrmanentem .hab,
468쪽
iualem; nam cum Scriptura de nullo habitu tam aperte loquatur quam de charit te , si opinio negans habitum charitatis infusum non erat haeretica, neque tiam illa, quae omnes habitus gratia tollat, ha retica cnsenda erat signit ergo est, asscr-tionem quae gratiam quan tam habitualeastruit,non ita clare inScriptura contineri, ut absque alia definitione Ecclesii ,ad dogma fidei constituendum sussiciat. I 6. Aliunde vcro considerandu est, quod ante Concit. Trident a nullo unquam Pontifice, aut Concilio determinaturi fuit tanquam dogma fidei, dari gratiam habitualem; nam Innocentius . loco citato reser varias sententias Theologorum circa infantes inter illas nihil determinat Concilium autem Vicia scritentiam asserentem dari infantibus gratia habitualem, ut probabiliorem, S sanctis conformiorem cligit Ono autem illam tanquam x fide certam definit. Cum igitur a nullo alio Pontifice,aut Concilio ante Trident. res ista apertius tractata fucrit, fatendum est,non fuisse certum ex fide dari gratiam quandam per modum habitus ab actibus distinctam, saltem ante Conci
469쪽
de tempore subsequenti, do quo mox dicemus sit ergo haec
Tertia assertio. Probabia est e tum fui in Concii Trident gratiam qua iustist
camur, esse in animapermanentemper modum
habitin amaque ab a Abin dei, et, chariaratu distingui. Probatur, quia multa tr duntur ic decerpuntur in eo Concilio, quae stare non possunt cum opinione admittente solas motiones actuales,, traim storias, sed gratia quada habitualiter e imanete omnino postulant quale est illud de Catechumonis iam baptiaatis os s. 6 eap. . Itaque veram o Christianam iustitia a gientes, eam ceu primam solam, in ilia
quam sua imbedientisibi, o nobis perdidit, per Chrsum Iesm illis donatam,
candidam Ar immaculatam iubentur timrenari conseruare, utramperferantante tril
naIDommino Iesu Chricti, o habeat vita ternam. Exquibiis verbis perspicuum est, gratia iustificationis esse habituale, se manente,alias coseruaritio posset cadida, Mimmaculata, ibi dicitur. Idc patet exca. Io .cius δε sessionis, ubi docetur homine per obseruanti mandatoru crescere in ipsa iustitia per Clitisti gratia accepta Vnde an. a. definitur iustu per bona oper
470쪽
Dispur. VIII. Trer. II. mereri augmentum gratiae, non potest enim gratia in iustificatione accepta cres cere, augmentum capere,nisi sit perm .iens,&ab actibus distinguatur. 18. Idem constat ex cap. 3 praedictae sessionis, ubi dicitur hominem cum Dei auxilio,posse habere donum perseuerantiae,seu perseuerare in gratia accepta At non potest homo in gratia perseuerare, nisi vicissim gratia in illo perseueret, ac
per consequens,nisi gratia sit quid permanens:&cap. I . Is habetur gratiam iustificationis per peccatu amitti, quod supponit illam aliter non deperdi, sed ex se permanere, Item in can. 3. Concit aperte distinguit gratiam iustificationis, abactubus fidei, spei, charitatis, poenitentiae, quod non faceret, si gratia illa in actu ali- quo pon in qualitate permanente consi
I9 Denique iuxta definitionem Concit Trident paruuli qui baptizantur, μὴ qui cum sola attritione in sacramento iustificantur, recipiunt donum aliquod permanens ab omni actu distinctum,cum in illis nullus concipi possit actus, qui veram habeat rationem iustitiae,ex mente Concilis. Ergo idem assirmandum est de aliis omnia