장음표시 사용
481쪽
D Is p. IX. SEcΥ. III. si nulla esset operatio supernaturalis, nulla etiam necessaria esset talia, aut habitus infusci atqautia oris qui gratiam distingunt a charitate, dicunt illam non rei eiusmodi ergo gratia ad itendano est. Quod similiter dicendum iliae, etsi e chrum sententia grati a sim operativi, quia
nullus est actus supernaturalis, quibilibus aliis infusis non possit elici Resipsi, deo. Ex hypothesi,quod nulla esset operabito supernaturalis, non opus esset habiti,
bus operatiuisin illo ordine iec sormaalis qua esse supernaturale conserente Icruci cum multae elici debeant ab homin bus actiones supernaturales id salutem consti
quendam, itide colligim*s habitus operaditiuos illis esse necessarios ad eiusmodi ope
rationes modo connaturali taciendas: cuc
cessitate autem operatinum superii turalium,ac virtutum infularum,qvi at proxima agedi principia, dedin imus aequuesse,ac valde rationi consentaneum, diri aliquam formam quae sit veluti radix in qua habitus operativi coniiuagantur, es conferat esse diuinum, cui modus super naturaliter agendi sit contiaturalis,& presportionatus.
482쪽
An gratia habitualis augeri positi '3r. o ferri possunt in hac quaestioni
m. tres haereticorum errores contra augmetum iustitiae. Primus est Ioviniani , qui olim docuit homines in accepta a Deo gratia cresceretio posse,ut testatur Hiero. lib. 2. contra eunde haereticu;S hunc errore ab inseris excitauit Lutherus superiori saeculo,ut notant authores qui de controuersiis fidei disputant. Secundu Crror tribbuitur Kemnitio, qui etsi contra magistri sui placitu,ddcuerit usatiam,& sanctitato aliquod accipὸ e posse incrementum nests it me hoc prouenia e exbpnis operibus, sed ex fide promissionum diuinarum dumtaxat Tertius denique error est B Urdorum; Beguinarum, qui existim bant homines ad talem salictitatis, S: iustistit gra umsi,si pertingere in hac Vita,vetaAusteriorem perfectionem progredi ne queant. Aduersus ista haereticoru deliria M. Prima asiamo sit.Gratia habituas, potes natura sua augmentum aliquo sumere. Proba ur primo ex Scriptura, Apoc. 2M ut tu gu est iustificetur adhuc, sanctu sancti Vr 'a c. Eccles. I 8. Ne verear
483쪽
et que ad nem iusti Pan id est in iustitia progressus facere Prouerb. . I fori mj-ta quasilua 'lendensp cedit , es crescit quea perfecIsidiati Ad Philip I. Hoc oro ut bim, O vestra mago ac magis abundet, ubi etsi sermo sit de chiaritate, ide tame intelligi debet de iustitia, seu gratia habituali, cui nς-xu indiuiduo iuncta est charitas 34. I levi secundo ostenditur ex Concit. Trid sess. 6 ca. o. ubi dicitur homines iustificatos in ipsa iustitia, pei Christi gratia
accepta, cresceres, atque magis iustificari. Et hoc ibi probatur variis Scripturi; testimoniis, ac post pauca ita habetur Hec veroositiae incrementirpeti ancia Ecclesia uorat, Da nobis Domi ideis ei, se coant tisau: mentum. Vide Canones 24.&32 eiusdem Concilij, quibus praedicta veritas confirmari potest . ac denique huc referenda sunt verba ill August. pi. Io 6 Grara' meretur augeri, faucia mereatur persci.
33. Terti ratione osteditur. Nam sicut e fide costat,beatos in gloria esse inaequales, ita etiam ex fide certum est, eorum iustio ii inaequalem esse,cum gloria gratiae respondeat:non est autem maior ratio,cur gratia
dem tempore sit inaequalis in diuersi
484쪽
ribus si inaequalis , Malias maior,alias mi nor in eodem homine illa enim inaequalitas perfectionis est in variis subiectis, de quibus eadem est ratio pro eodem tepore ac de eode subiecto pro diuersis teporibus. 36. Confirmatur,nam cum gratiast qualitas supernaturalis, participationem qua-da naturae diuina homini confercnS, qua
ro exquo capite repugnet ca augeri Mim tendis'An quia qualitasZωhoc no; ea enim est proprietas qualitatis posse intendi. An quia est supernaturali. Minime. Nam inde sequeretur aistus charitatis, aut alterius
virtutis infusae, cum sint supernaturales, non posse augeri, quod tamen absurdum est, cum modo inrcnsius, modo remissius Deu ex motivo supernaturali diligamus.
An denique quia est participatio diuinae
naturae imo e contra;nam cum illa partici
patio sit inadaequata, inimperfecta, non repugnat eam esse magis & minus perfe- illam quoad intensionem. Quaenam ergo repugnantiae causa afferri poto nulla sane. Nam quod dicebat Lutherus homines esse iustos tantum extrinseco per iustitiam Christi,non audem ntrins ecper iustitiam ips formaliter inhaerentem , prorsus falsum est , dc haereticum,
485쪽
ui disp. Io probabitur. Quod etiam nonnulli dicunt,habitus infusos habere ratio. nem potentiar,ac proinde consistere in indivisibili,nullam habet difficultatem:nam habitus infusi dicuntur potentiae, non quod proprie ab essentia fluantit potentiae naturales, sed quia tribuunt simpliciter facultatem operandi supernaturaliter; illae vero potentiae dumtaxat quae sunt, turales,&fluunt abessentia consimant in indivisibili, klatitudinem non habent. 37. Secunda asserito Augmentumgratia,
o sancititatis in hominibus sperbona ipsorum opera. Hoc patet primo ex testimoniis Scripturae praecedenti assertion citatis: nam cum hortantur iustos ut amplius iustificentur,vi in charitate crescant, fatis insinuant gratiae augmentum fieri deberere bona ipsorum opera. Quod etiam
aperinconuincitur ex loco 1llo Pauli ad Rolain. 6. Sicut exhibuisse membra fra serum immunditi siniquitati adiniquita- uini ita, nc exhibete membra vestra seruire iustiae in sanct cationem. Quibus verbis
Romanos hortatur, Ut quemadmodum
ante sesceptam baptismi gratiam servierant iniquitati, per mala ipsorum opera,
ita post baptismum scrutant iustitiae m
486쪽
sanctificationem, id est, per bona oper sanctiores in dies evadant. 38. Patet secundo ex Concit Trid. loci supra allegatis. Nam in can. 2Α .sessionis sanc statuitur. Si quis dixeritiustitiam acceptat non conseruari, atque etiam augeri coram eqser bona opera,sed opera ipsa fructussolummotis,essigna esse iusto rationis adeptae,non autem, im augendae causani, anathema sic, can. 3r. inyinem te damnatur qui dixerit, hominena iustificatum bonis operibus non mereri augmentum ratiae, Siloriae. Vide Basillain illud sal. 83. Ibunt de virtutela et Duem N August.21 de civit. I. Ib.2. de peccatorum meritiSI .dcc. 39. Sed duo breuiter lipcl0co obseruaudasint primum est, assertiones a hanc secundam intelligendam esse secundum vii ordinariam, nam interdu a ex priuilegio accidit, ut Deus grati augmentum in
ferat alicui sine bonis peribus, in
quaedam liberi arbitrη cooperati con
currat,augmentuna tamen gratiae cQlla tu,
si maius quam tali operi debitum sit: hoc modo in die Pentecostes , magnam gratiae 'piam Apostolis orantibus concestam fuisse tradunt Theologi Secundo obseruandum est, nostram assertiune R
487쪽
DOpvet. VIII. Sacae . IV. 4 3 intelligendam esse de collatione augmen
tigratiae, quae fit eXtra sacramenta, apr pellatur ex operepperantis: Ram certum
etiam est, tam gratiam, quam illius augmentum, in sacramentis nouae legis con ferri ex opere operato quamuis enim aliqua poperatio, d dispositio requiratur parte illius qui ad sacramentum accedit,non tamen gratis augmentum dicitur ei collatum ex bonis operibus, quia non tantum consertur illa gratia quae praecise respondet meritis, sed etiana datur amplior ex vi ipsius sacramenti.
4o Tertia affertio Nuilios in hac vita ade ancZus,or perfecIus, qui steriores in imsitia, an titate progressus facere non possit. Ratio est, quia homo quandiu est in hoc mundo est viator, quasi existens in via ad
Vltimum terminum, qui est gloria beato-iu ergo potest semper ulterius progredi, donec ad ultimu illiterminu peruenerit. Confirmatur, tu quia quadiu homo vivit in hoc mundo, conditione mortali, est in statu merendi tum quia quantaecumque perfectionis sit gratia alicuius hominis,norepugnat illi maiorem, maiorem semper accessionem fieri posse, ut dicetur postea. Deinde haec critas sumi potest ex praecedentibus Scriptum testimoniis,quia
488쪽
Da 'ORATIA DIU PNΑ,hus hominos quantii nauis sancti, Gusti admonentur ut in accepta iustitia nouos subinde progressus faciant. Item ex Con 'cit Viennensi sub Clementes . ubi praedictus Begardorum, aeguinarum error damnatus fuit, ut patet ex Clementina Adngstram e haereticis. Denique in confirmationem praedictae veritatis, notanda sunt verba quaedam Prosperi lib. Sentcntiarum quas ex August. excerpsit in Ioa.
quo loco. In hac et ita linquit quae tota tenta.
tio est,etiam insublim imissanctis non apprehenditur inperfectio, mi nonsupersit ascenseo. Cui consonant versus illi eiusdem authOris lib. epigram in 26. Semper enim sanci seu peres quo crescere
Elperfectorum gloriaprincipium es:
Virtutem virtus pariat de mine lumen Prodeat, atque omnis palma gradum faciat. 41. Sed contra hanc assertionem dices. si homo quandiu caem hac vita, potest irratorem semper in iustitia profectum facere sequitur illum posse maiorem gloria acquirere,ea ad quam electus est,quod est absurdissimum sequel a patet , nam e chypothesi quod peruenerit ad ea merita,ρος
489쪽
D1 spv. I H. Ecet. IV. 4 uerespondent gloriae ad quam est electus, potest ulterius in sanctitate proficere,
intensiorem gloriam comparare.Respondeo. Hoc argumentum imprimis non habet locum in sententiacorum qui docet, absolutam electionem ad gloriam esse ratione posteriorem praeuisione meritorii, iuxta illam enim ideo singuli praedestinati electi fuerunt ad gloriam & ad tot, non plures gradus gloriae,quia tot, dc non plura merita in eis reperta Mere, unde fieri
non potest,ut aliquis praedestinatus alia in
hoc mundo accumulet merita, quam quae
respondent gloriae ad quam electus est. In
sententia vero opposita, quae statuit electionem ad gloriam esse priorem meritorum praeuisione, dicendum est, qud etsi homo quandiu vivit,insanctitate profice- Te queat, non tamen potest maiorem gloriam ea ad quam elactus fuit acquirere; quia insilli liter accidit, ut cum peruenit ad merita gloriae praedictae ex aequo res pondentia, moriatur absque ullo alio vlteriori merito Et quamuis saepe inter vltimum illud meritum, mortem, q)atiuali d breue temporis intercipiatur,t Cnon obstat,quominus Verum sit abs hite,
b0minem quandiu vivit posse vi usticia
490쪽
2 2 6 DE GRATIA DIVINA,s ,roficere, quia videlicet lcmptis illud moa.dicum pro nihilo reputatur sicut vere dicimus peccatorem quandiu est in vivis, posse ad Deum conuerti, etsi certum sit, in illo excitari motionem aliquam diauinam de agenda poenitentia; postquam nulla alia ipuimmittitur, etsi aliquandiu vivat, quia videlicet spatium illud cum modicum sit habetur pro nihilo. qa. Quarta assertio Gratia nultam habet terminum ut augmenti sed in infinitum augeri potest. Probatur,'iii quod forma aliqua habeat terminum sui augmenti, ultra quem progredi nequeat,hoc prouenit vel ex parte agentis,quod nempe formae viteriorem perfectionem tribuere non possit;
vel ex parte ipsius formae, quae ex natura suasit terminata ad certum gradum, adebui non possit augeri, quin in alterius spe
ciet formam mutetur, Ut patet in pallore,
qui si nimium excedit transit in albedinem vel denique ex parte subiEcti, quod tot , ut non plurium formae graduum est capax Atqui neque ex causa effetete gratiae, neque ex ipsa gratia, neque ex subiecto illius, oritur ut ea habeat certum teruminum augmenti sui, ergo, c. Non ex