장음표시 사용
511쪽
dus ultimus gratiae, non iam esset veniale. sed mortale e quod mortem afferret animae. Sed ista solutio non est minus absia da quam reliquae mam primo peccatum venialensi potest fieri mortale,c eo quod afferat nocumentum aliquod nullo modo intentum,aut praeuisum,sed inuincibiliter ignoratum, cuiusmodi est destructio vitimi gradus gratiar nemo enim certo scire potest , se liabere adeo exiguum gratiae gradum, ut illum ex integro amissurus
sit, si peccatum eis Veniale committat.
Adde, quod alias sequeretur omnia iusto
rum peccata esse mortalia, quia cum nesciant an gratia quam habent, perinia peccatu de se veniale tota possit destrui, quo tiescunque ex aduertentia, vel leuiter pec carent, eXponerent se periculo amittendi totam gratiam, o conseqIlenter peccandi mortaliter unde singula corum peccata quantumuis de se leuia, propter eiusmodi periculum essent mortalia Imo nulla essent peccata ex evenialia, sed tantum per accidens,omnia vero ex natura sua essent mortalia,quia cx se sufficerct ad motatem animae inferendam, di quod illam reipsa non inferrent,respectu eorum id esset
512쪽
DISPUTATIO NONA. De causis, sedispositionibus gratiae habitualis,
An gratia producatur ex praeiacente subiecti.
SECTIO Is An detur aliqua dis sitio phsica ab gratiam
sECTIO IV. vltima dis iis adgratiam ab habilibus
Satim aduersariorum argumentis.
SECTIO VI. o nam sint dis uiones ad gratiam hab euam necessaria.
513쪽
An inter dis tione , gratiam habitua-km, aliquis ordo reponatur.
SECTIO VIII. An homopositicen scire segratiam esse consequutum peri ius causas, o dissitiones. SECTIO PRIMA.: nam A causa e ciens gratiae habitualis.
I. plicata utcunque natura gratiae L habitualis, consequenter agendum est in hac disputatione de causis illius eGciente, di materiali item de dispositionibus ad illius infusionem ex communi lege necessariis. Primum igitur quod examinandum occuIrit, est An Deus solus sit causaessiciens principalis gratia . non tantum de facto, sed etiam de possibili. Qia controuersia duplici assertiosi dirimenda est. Prima assertio. Deus serus es causa ef ciensprincipalis gratiae. Probatur primo ex Scriptura,qui variis modis indicat Deum solum esse authorem gratiae, S effectuum qui illi tributitur: ut cum illam Vocat grariam Dei, cum ait illam dari a Deo, & a
514쪽
DE GRATIA DIVINA, Deo petentam clite, cum docet salutem animarum a Deo pondere, eumque solum esse Saluatorem,&c sed maxime notanda sunt verba illa , quibus Scriptura ait iustificationem, remissionem peccat rum esse a Deo solo ut cum dicitur Iob 14. fui potes sine mundum de immundo conceptum semines nonne tu qui solu es' Isa. s. Ego sum qui deo iniquitates tuas narras quid habes ut tu ceris Rona. ιoniam et nu of Dem qui iusti cat Ex his enim di similibus verbis clare colligitur, gratiam habitualem , quae est causa sor- malis iustificationis,i remissionis peccatorum , ut suppono ex disputat sequenti a Deo solo ut a causa principali pen
3. Probatur secundo ex Conc Trident quod sess. 6. cap. 7. Vbi causas iustificationis enumerans. Huius inquit iustificationis au sunt, natis quid moria Dei, Christi, acvita aeterna, Enrciens vero iseri' cors Deus, Pigratuito abluit sinctificat L
an es no s siritu promi uni ancis sec. Quibus vorbis costat Concilium loqui docausa cffciente principali, cum postea ad dat, baptistatim esse causam instrumenta iam gratiae Constat etiam nulla esse cai
515쪽
D1s P. VIII. sc T. I. 'asam principalem gratiae r te Deum;alias
Concilium praedi hos omnes effectus non ita absolute soli Deo tribueret. q. Probatur temo ex August. lib. I. de pec
catorum meritis cap. I . VbIIsaalz.
quis ergo ausius ni dicere, Wi co te scit
cet per modum cause principalis consequeses ut erat dicat, crede in me. E quo loco patet illuso tu iustificare, seu producere gratia,ut causam illius praecipua,qui potest diacere crede in me is aute est Deus solus noaute homo, aut creatura qua uis alia. Et in Psal. II 8 concione 26 explicas verba illa
feci iudicium se iustitiam. uis enim quit,scit in homine iustiram, nisi qui iusse
scat impium Idem habent Patres alij 1. Probatur quarto ratione Nasi ages aliquod creatu producit gratiam habituale ut causa illius principalis vel hoc facit per forma ordinis naaturalis, vel per formaim stipernaturalis ordinis.Neutru dici potest. Non prius, quia chi gratia noniducatur de potentia pastitia naturali animae sed de potentia illius obedientiali,no potest produci a causa creata, agete per formam, so tentia activam naturalem potentia cnim activa naturalis , non respondet nisii tentia passiuae eiusdem ordinis. Posterius
516쪽
ctiam dici nequii: quia gratia habitualisest
C se, Mnatura sua prior omnibus aliis formis,& habitibus supernaturalibus tanquaessentia quaedam supernaturalis,cui debetur Min qua Veluti radicantur, Ut praec denti disputatione aduertianus. Quare cu causa ossiciens debeat esse prior suo effectu,fieri nequit ut gratia habitualis per aliquam supernaturalem qualitatem produ
6. Secunda assertio Se cundum potentiam absolutam, nusium dari potest agens creaIum
adeo perfectum, visit causa principabs sub Dialis gratiae. Probatur, nam duobus modis intelligi potest, aliquam csse in creatis causam principalem gratiae primo, si substantia quaedam a Deo producatur tape secta, Vt per potentias & qualitates sibi conarurales,gratiam permodum causis principalis cilicere valeat ad eum modum quo. ignis, verbi causa, per natiua facultatC, calore producit. Secundo, si Deus homini, aut alteri creaturae infundat vim aliquam, ipsi minime connaturale, cuius beneficio
gratiam producere possit ad modum quo
aqua per calcarem CXtraneum in ea productit,calcfaciendi vim habet. Atqui neutro.
x his modis dari potest inter creaturas,
517쪽
DI spvΥ. IX. rigor. I. causa quaedam principalis gratiae , etiam per potentiam Dei absolutant , ergo id simpliciter impossibile censiqndum est.
Probatur minor quoad primam partemes nam non potest substantia aliqua per viri res connaturales producere gratiam, nisi ipsa sit in se, quoadentitatem stupCrnaturalis repugnat autem dalii in creatis su stantiam aliquam supernaturalem,Vt Vul
go tradunt Theologi ad quaest. Ia primae partis. Praeterquam quod si gratia esset
alicui substantia connaturalis, ea CX natura sua esset impeccabilis,quod communi Patrum, Theologorum sensu alienum est. Quoad alteram vero parte suadetur;
quia vel illa qualitas esset eiusdem speciei
cum gratia nostra, vel diuersae; non eiusdem, sic enim non posset aliam gratiam producere , cum ciusmodi essicientia non competat gratiae quam nos habemus non etiam diuersς,quia deberct esse perfectior essentialiter ipsa gratia,quod repugnat s quidem gratia est participatio natura diuina adeo perfecta, ut praestantior haberi non possit sicut enim non est possibilis in creaturis participatio secundum speciem nobilior, intellectus diuini, quam lumen
gloriae;neque perfectior voluntatis liuint
518쪽
participatio, quam charitas infusa:ita non potest haberi excellentior naturae diuinae
communicatio, quam per gratiam. COH-
firmatur,nam gratia constituit hominem filium Dei adoptiuum , de illi tribuit intrinsece ius haereditarium ad beatitudine; sicut aulcm nulla cogitari potest be titudinis species praestantior illa quae in clara Dei visione consistit,ita non potest a Deo produci qualitas nobiliore acui illa beatitudo debetur, tanquam ipsi maxime con- naturalis,quaeque est principium radicate luminis, visionis beatificae. Haec aut enacst gratia habitualis de qua agimus quare Omnino repugnat dari in rcbus creatis causam aliquam principalem gratiae. 7. Confirmatur,nana qualitas seu habitus supernaturalis non operatur nisi vitali modo,scilicet concurrendo effective cum
potentia vitali ad actum sccundum : sic enim, exempli gratia , operatio propriala abitu 1idci, est asscnsus circa mystcria supernaturalia,quia assensus est actus vitalis, ab intellectu nostro fide informato elicitus Siccitam propria charitatis operatio est amor Dei supcrnaturalis, qui actus a Voliinrate nostra charitate informata, Lscctixi dependet, o sic de aliis. At gratia
519쪽
habiti talis nori potest produci per actiunaliquem vitalem, ergo impossibile est ut aqualitate aliqua supernaturali effectine
producatur Minor ostenditur, nam etsi nonnulli asserant, actus elicitos ab habitu
infuso, posse producere habitum aliquomodo su item illi a quoesiciuntur, verbi gratia, actus fidei infusae, posse producere habitum aliquem fidei, non quidem infusae, scd acquisitae, lumanae iec similiter actus charitatis infusc,producere habitum
quendam amoris erga Deum, non qui ζdem supernaturalem, sed naturalem nemo tamen dixerit, per actus fidei generari habitum charitatis , aut per actus charitatis produci habitum fidei multbmmus habitum gratiae. Illa ergo qua-ltas supernaturalis,quae ut possibilis fingitur,per actus suos posset tantiim producere ad summum habitum aliquem naturalem , habentem actus quodammodo similes, non autem habitum supernaturalem ciusdem speciei, nedum ipsam gratiam, quae alterius cst rationis, nec est habitus operativus Adde, quod sicut hab1 tu operativi sunt inpotentiis animae, intellectu, volimtates ita eorum actus, cum sint immanentes, sunt in iisdem po-
520쪽
476 GRATIA I v INA tentiis, &ὰXtra illas nihil producere pos-stini: quare cum gratia sit in ipsi antimae euentia , ut e sequenti sicci suppono; hac ctiam ratione vide tu fieri non pos se , ut ab aliqua supernaturali qualitate, vi a causa principali producatur. 8. Porro, etsi nulla sit causa principa, lis gratiae praeter Deum , non tam Π re pugnat in rebus croatis reperiri causas instrumentales illius; sic enim Concit Trid. sess. 6. cap. 7. docet baptismum esse causam instrumentalem iustificationis Mide tradit de reliquis sacramentis nouae legis, sess. 7. Est etiam communis Theologorudoctrina, humanitatem Christi per modum instrumenti ad gratis productionem concurrere quanquam nonnulli sit apud illos controuersia, de modo quo praedict instrumenta ad gratiam producenda coi s urrunt, quod ad aliun locum pertinet.
s. Y hac quaestione varij dicendi modi
Ici umferri solent .Quidam enim di- cuia gratia creari ali concrcari ad cre tionem alterius , nempe hominis grδti,