장음표시 사용
501쪽
Dis UT VIII. EC T. V. 437 expellit gratia, quod indicio est eos habit'
lira pertinenter se habere ad expulsionem gratiae,&non esse causam formalem ili is . Ac denique quamuis peccatum actuale per se induceret formam aliquam physica. gratiae repugnantem, ema produceret in voluntate, S sic illa non expclleret gratia, quae est in ipsa animae essentia,quam a po tentiis suis realiter distingui existimamus contrar enim physice ab eodem subiecto se mutuo expellunt. Et quamuis haec ratio non habeat locum in charitate, quae in voluntate residet, in gratia tamen impertinens non est.
Atque ex his facile intelligi potest,
peccatum actuale non expellere gratiam formaliter, physice;quia scilicet no potest forma aliquae subiecto eo modo expelli, nisi per alia forma eidem subiecto forma liter, physice inhaerentem, ipsique contrariam. Atqui peccatum actuale non est formariealis physice animam informans,&gratiae formaliter repugnans Vt patet
tam in peccato omissionis, quod per se, Vesic, nihil reale ponit in anima, ouam in
peccato commissionis, cuius ora entitas,&ratio physica, ex se potest separacta maelitia morali S fimul esse in voluntate cum gratia,ut si fiat absque sussicienti aduerte
502쪽
ue Da GRATIA DIVINA ,'tia intellect',5 c. Malitia vero se ii avers. morali, , quam praeter actum physicucludit, non est realis , nec potest physicEsubiectum afficere, quare ex nullo capite peccatum actuale esse potest causa formaelis physica expulsionis gratiae. Adde, quod
peccatum actuale prout suo modo informat animam, non est in eodem subiecto immediato in quo est gratia. Quod tamenecessarium esset, ut eam formaliter,physice loquendo cxpelleret, ut anta dixi
s. uyri: assertio. Percatum actuale ex- pessigratiam demeritorie, o di postiae, non quidemphysice. Uranium moraliser. Prima pars probatur,qui qui peccat mortaliter,
maximam Deo iniuriam inseri,quare m Tetur poenam a ternam, corriequenter
ablationem gratia habituli, qua homo Deo gratus,vi gloriae aeternae haeres constituitur. Secunda pars ostenditur, quia eadem est ratio oppositorii atquoctualis conuersio ad Deum, est dispositio ad gratia habitualem,ergo actualis auersio a Deo, est etiam sufficiens dispositio ad exclusione gratiae.Ex quo patet tertia pars allatae assertionis,quia sicut actualis illa ad
Deus conuersio,non est dispositiophysi-
503쪽
DI spv. VIII. Sacet VI 40ca ad gratia, sed tantdinmoralis;ita acta lis auersio a Deo,non est physica, sed moralis dispositio ad expulsionem gratiar. Quod maxime ex eo confirmatur, quia peccatum non disponit ad priuationem gratiae secundum suam entitatem physicam,sed secunddm esse morale;quod cum non consistat in reali aliqua entitate, non potest esse dispositio physica ad exclusionem gratiae sed tantum moralis Accedit,
quod dispositio physica est in eodem subiecto immediato in quo est forma ad qua disponit, ut ex Philosophia satis notumet linquitur.
SECTIO SEXTA. Angratia hasi Hispo sit diminuist
ues On in dubium vocamus anga Mila habitualis, secundii extria ordinariam Dei legem , possit diminui physice secundum latitudinem, seu intemtionem graduu qui in illa sunt cum enim a Deo realiter intendatur, ab ipso etiam facile remitti potest. Sed difficultas est, an de facto, ex communi lege gratiae intemdum remittatur proptς peccata venialia,
504쪽
ήε D GRATIA I v INA de iis enim dumtaxat controuersia esse potest, nam actus boni, etiam gratia, aut . charitate remissiores augmentum grati Cpromerentur ex communi sententia actus vero qui ita mali sunt, Vt inter peccata mortalia numerentur, non minuunt,
sed penitus destruunt gratiam, Ut ante DXimus Tota igitur dissicultas est de peccatis Venialibus, an propter illa gratia in homine remittatur. Praetermissa autem sententia Altissiodorensis, Carthusiani ,,
Richardi, qui affirmativam partem tueri
7. Affertio nostra haec sit.Gratia habitua tu nusiatrem per peccata venialia remitti potes'. quoad intensonem grani m. Ita dom niter Theologi Ratio autem est, quia si peccata venialia minuunt intensionem gratiae, hoc fit, vel quia illi repugnant siue physice sue moraliter;vel quia merentur diminutionem illius:At neutrum dici potest,ergo, c.probatur minor quoad priorem partem, quia quae sibi inuicem aut physice,aut moraliter repugnant ex lege
ordinaria simul esse non possunt atqui poccata venialia possunt esse simul ex lege
communi, cum gratia etiam valde inten- shquod sic ostendo. PonamuctrcShonag r
505쪽
Dici pur. VIII. Acr. I. sines, quorum primus habeat o gradus
gratiae, alter et O dc tertiuSIO poccare ve-11ialiter: tunc secundus qui habet 2 o. gradus gratiae, post peccatum veniale ab eo commissum, retinet saltem gratiam decegraduum,nulla enim probabilis ratio fingi potest cur ampliore amittat: in illo igitur peccatum veniale non habet repugnantiam cum decem gratis gradibus qui supersunt: alias enim illos n5 secus ac prio
res excluderet. Ex hoc aute sequitur gratialia decem graduum, quae sola reperitur in tertio homine venialiter peccante, non debere remitti per peccatum Veniale, quia cum eiusmodi peccatum non tepugnet gratiae ut decem , in secundo homine, neque illatia remittat, cur illam remittet interitot certe gratia dc peccatum non m a. gis inter se pugnant, Vel opponuntur in uno homine quam in alio, ut notum est. Iam vero si gratia non minuitur perpe catum veniale,in eo qui habet tantiim d
cem gradus gratiae,eodem modo dicenda est eam non remitti in illo qui zo gradibus praeditus est nam si fingamus primum illum hominem, quicumqO. gratiae gradibus venialiter peccauit, viginti gradu a
iacturam fecisse, viginti gradus qui super'
506쪽
sunt non habent repugnantiam cum peccato veniali, siquidem ab eo non excluditur,ut supponimus cur ergo idem, aut simile peccatum repugnabit illis viginti gradibus, qui in secundo homine soli re periuntur, eos eXpellet aut minuetῖnulla sane vel apparens huius rei ratio assio gnari potest. Sic igitur procedendo in m finitum,euidens est peccatum veniale non habere repugnantiam cum quantacumque intensione gratiae, ac per consequens gratiam quoad intensionis gradus ab eo non remitti.38. Iam probatur altera pars minoris propositionis: Quia Deus non punit leuior peccata, qualia sunt Venialia, tam graui poena , quanta est amissio alicuius partis gratiae cum enim toti gratiae respondeat loria integra, parti gratia pars gloriae, propter peccatum Veniale homo mereretur priuari parte aliqua gratiae, consequenter orbaretur parte essentialis gloriae vi incurreret poenam quandam dam- irreparabilem unde per omnem aeternitatem esset minus beatus, quod damnuesset quodammodo infinitum, &omnino inaestimabile. Neque dicas hominem pos se facili negotio gratiam per peccata ve-
507쪽
itialia amissam recuperare, poenitentiae, aliisque boriis etiam insistedo;etsi emni hoc ita sit, tamen si nullum praecedentis gratiae gradum amisisset, additis 1llis gradibus , quos de nouo per praedicta bona opera meretur, maior fuisset graduum cumulus si ita loqui fas sit quam unquam futurus sit, supposita amissione praedictorum graduum, unde poena per peccatum veniale inducta, semper aeterna dicenda
39. Alia ratio nostrae assertionis sumi potes ab absurdo , hoc pacto: Quia
si gratia habitualis per peccata Venialia remitteretur , sequeretur tandem eam per peccata illa omnino deleri posse iam cum partes illius gradu ales simpliciter sint finitae, si quodlibet peccatum veniale unum aliquem gradum, vel partem gradus e gratia auferret, tot committi possent peccata Venialia,Vt tota tandem gratia evanesceret. Ad hoc argumetum vari varie respondent. Notinulli ducunt quantitatem gratiae quae deperditur per peccatum Veniale, esse adeo exiguam, ut homo non possit per totam vitam , toc peccata venialia committere, quae ad gratiam omnino auferenturi sufficiant. Sed
508쪽
64 DU GRATIA DIUINA, hoc gratis asseritur, uantum ad vim rationis eludendam. Nam cum CX napar
te, gratia in multis hominibus iustis possit esse,& de facto sit valde remisia,ex alia vero posit homo singulis diebus, horis;
sexcenta peccata venialia,alia aliis grauiora patrare, per quodlibet peccatuin etiaminimum, dematur certa particula gratiae , incredibile est non posse hominem longo tempore, tot peccata venialia multiplicare , t ad omnimodam gratia destructionein aliquando deueniat.
6o. Ali respondent gratiam ita posse
minui per peccata venialia,ut ad ultimam illius partem tandem deueniatur, hic Vcto sistendum es te, neque perillum peccatum veniale posse gradum illum postremum aboleri, quia nimirum illius destructio esset poena mulio grauior amissione priorum omnium graduum, secum enini afferret mortem spiritualem anim: e S priuationem amicitiae diuinae, quod damnum est grauissimum,& excedit meritu iri
omnium peccatorum venialium. Verum
nequo haec responsio placet, quia secundum iustitiae regulas, aequali culpae aequa lis poena infligitur, maior maiori quod autem in una persona, aequalis poena ma-
509쪽
Disp. VIII SECT VI H. iore habeat rationem damni quam in alia, hoc est per accidens respectu iustitiae, quae inter culpam Sc poenam proportione tau- tum requirit, Maliud n5 curat Alias si habenda esset ratio damnie poena per accide sequuti,pro aequali culpa diuersae mulctae pecuniariae indicendae essones, iuxta
varium statum , c conditionem peccantium; quod repugnat rationi eXperien
61. Alij dicunt diminutionem gratia fieri secundu partes minores,et minores quia nimiru existimant peccatum venialc commissum cum intensiori gratia, esse grauius propter maiore ingraritudine eo quod subinde fit chi gratia remissiori, ac proinde
maiore poena mereri: cum aute gratia sitiuinfinitu diuisibilis non secus ac continuit, Iainc fit ut nunqua tota per peccata Venialia tolli queat. Sed haec responsio exeo re fellitur, qtna fieri potest ut secundu peccatum veniale quod homo committit, sit aequale primo,im grauius, propter varias circustantias quς illius malitia augere possunt; esto homo non sit tunc aeque sanctus ac antea circunstantia enim sanctitatis nisi cum maiori libertate, vel aduertentia iuncta sit ad augendum peccatum,est om-
510쪽
nino impertinens,qi in potius gratiitatem peccati Venialis saepe minuit, quia claviri 1 niti magis conciatur peccata etia leuissisma fugere, quando in ca incidunt, ea ccnsentumllis miniis Voluntaria Adde quod si praecis propter maiore sanctitatem,&antensiore gratia, homo magis esset ingratus, sicqueretur cum qui gratia valde inte-sam per peccata venialia perdidisthi,S postea vcnialiter peccaret hi paucis gratiae gradibus, non tam fore ingratum perpΟ-lteriora ict a peccata,quam per priora, ac si
ideo sit minus Deo obligatus, quia gratia ab illo accepta miscre perdidit, quod sane
ridiculii est. Si igitin secundum peccatum veniale sit aequale primo, aequalem poena, gratiae priuatione miscrobitur unde si propter primu , homo priuat' cst quatuor V. gratiae partibus,totide obsequens peccatum priuandus est:& ita diminutio gratia sit sicundium partes aequales, Sc non secundiim partes proportionale , cum
autem partes 1lla sint finitae, tot coilamitti poterunt peccara emalia, Vt tota tamdem gratia exhavitatur.
62. Denique, Ut alia pririercam , sunt qui dicunt non posse gratiam per peccata venialia omnino aboleri, quia sinquiunt