Tractatus theologicus de gratia diuina, tam actuali, quam habituali. Authore fr. Petro a sancto Ioseph, Auscense, è congregatione Fuliensi

541쪽

6 praedictae sess. 6. liquidum est. Si autem habitus gratiae sient principia effectiva eiusmodi actuum supernaturalium,homo cum illis esset indifferens ad agendum , 5 non agendum, & consequenter ad producendam, vel non producendam ultimam illam dispositionem ad gratiam, quae in consensu libero voluntatis consistit unde ulterius euenire posset,ut homo reciperet gratiam habitualem sine ultima dispositione ad ipsam, si nimirum ad talem dispositionem nollet concurrere, quod tamen a Veritate alienum est.

36 Porro hanc esse mentem S. Thomae nemini dubium esse debet. Sic enim habet I. parte quaest 62. art. . ad 3. Tris es conuersio in Deum,una quidem perdilectionem perfectam,quae screaturae iamDeorum tis. Et adhanc conuersionem requiritur Ir tia consummata. Atia conuer i es, Pis est meritum beatitudinis. Et ad hanc requir tu habitualis gratia , se 'stmerendi rini pium. Tertia conuersio est , per quam ali quispraeparat se adiratiam habendam. Et ad hanc non exigitur aliqua habitualis alia, sed operatio Dei ad se animam cenuertentis. His verbis aperte docet S. Thom viximam dispositionem ad gratiam, non proced

I iij

542쪽

Ic ab aliqua gratia trabituali med ab operatione Dei , id est ab auxilio quodam actuali. Hoc ipsum manifeste tradit i. quassi artic. . in corpore,Vbi ita ait. Re ondeo dicendum quod ut lex es

Vanauo voluntat s humanae adbonum una quidem qua praeparatur ad bene operandum, se ad Do fruendum talispneparatro

luntatis non potest eri ne habituali gratiae dono, quod 'principium operis meritori , ut dicium M. Alio modo potes intelligi nepc

ratio voluntatis humanae , ad consequenduivi um habitualisgratiae donum adhoc autem quia praepare se ho o ad usceptionem huius doni , non oportet pns ponere aliquod aliud donum habituale in animi, quias proced retur in infinitum: sed oporte rasimm aliquod auxilum gratuitum Dei, interius animam Gouentis,sue inspirantis bonum propositum. Hoc loco Si Doctor dupliciter ostendit, ultimam dispositionem ad gratiam habitualem non procedere ab ipsi gratiaci primo, quia proc deretur in infimium , quod verum est Nam cum gratia habitualis non infundatur nisi in subiecto lisposito, si vice et a non daretur dispositio nisi ex praece nie gratia hab tuali, sequeretur cuilibet ultimae

543쪽

Pispvτ. IX Sacr. III. Iordispositioni, praeuiam aliquam gratiam assignandam esse,i cuilibet gratia dispositio mira cedentem, ita res in in finitum abiret. Secundo, de ostendit assignando aliud principium flectivum, nempe auxilium ditanum an unam into rius. mouens, di bonum propositumuir spirans, ioc pso enim excludit omnes habitus gratiar. Neque quicqua officit quod ait S.Thoabidem. aeparationem ad gra tiam laabitualem non supponere aliquod aliud donum habituales, quas insinuare velit, praeparationem illam non supponere quidem aliquod aliud habituale. lonsi, supponere tamen ipsummet habitum ad quem praeparat, Vt causam sui essicientu Hoc inquam nibit ossicit usquar esisti sunt . nam ideo Sia Thom excludit atros habitus, non quo existimet cum qui per ultimam dispositionem acquiritur, noncsse cum caeteris excludendum, sed quia

supponit ut clarum,4 perspicimm,CXaationer turali,& communi sensu, gratias de nou infusam, non posse effective pmducere dispositionem, qua subiectu ad illa excipienda myr paratui ni is udis positio et prior incet iste do I Orma ad qua

disponiti ii ino potest ut re uiuipri'

544쪽

ueor DL ORATIA DIvINA, existat, quam causa quaestective procedit. Praeterquam quod S. Doctor in priori loco allegato ex quaest. a. primae partis, express iicit omnem gratiae habitum, cum ait ad eam conuersionem qua quisse praeparat ad gratiam habendam, non exigi aliquam habitualem gratiam, sed operationem Dei ad se animam conuertetis.

Satisfit aduersariorum argumensis. 7. A thore quos praecedenti sectio- xx ne allegauimus ut nostrae sentextiae aduersantcs,ad sua stabiliendam multa fundamenta iacimt Quoru primum sit: Deus ta in ordine reru supernaturaliuqua in ordine naturaliu, efficere solet id quod magis est consentaneu naturis ipsarii sed magis consentaneum est naturae actus su pernaturalis, ut producatur per habitum supernaturalem,quam secus, ergo ita fieri dicendu est. Respondeo Absolute loquedo magis consentanc um est actui supe naturata, produci per habitum, quam per au ilium transi iis ex suppositione tamen

quod ille actus sit dispositio praeuia ad hari

545쪽

DIs p. IX. SECΥ. V. o3bitum supernaturalem, sic tantum abest visit conforme naturae ipsius, quod pro ducatur ab illo habito, quin potius hoc rili maxime repugnat, Vt liquet ex iis quae silpra diximuS. 38. Dices. Si repugnat itimam dispositione produci a gratiae habitu, hoc esst,quaa sequeretur unu Δ id est causam, este- tu,prius de posterius respectu eius de S c. hoc autem non repugnat ut diuerso causandi genere,ut patet ex Philosophia;qua re cum dicamus dispositioncm esse causa gratiae, in genere causae dispositivae, seu materialis o gratiam causam dispositionis, in genere causae essicientis, in eo nulla est contradictio. Sed b c euasio est patui momenti:Nam quando Philosophi dicuti idem re ectu eiusdem esse causam, oste- tu, ac prius d posterius m diuerso gene.

re , non fit comparatio ter quamlibet causam respectu cuiuslibet' causa enim, cssiciens comparatur tantum cum finali, non autem cum aliis, quae nisi actu existat mou Cre nequeunt. Et ratio est,qui cause, Verbi gratia, materialis seu dispositiva, nopotest concipi ut subiectum p r aeparans ad formam, nisi realiter illud assiciat, & actu in eo existat , prius saltem natura quam

546쪽

ue GRATIA DIVINA, sol ima producatur in tali subiecto disposito si ergo haec forma an producta ossi . . cienter produceret dispositionem illam praeuiam, sequeretur idem bis produci, idem simulesica non esse, plura alia quae non parum absurda sunt. 39. Secundum fundamentum Vltinia disposito ad gratiam habitualem, est

de condigno meritorias Iuriae gloriae,ergo procedat . eadem gratia. Antecedens ostenditur, quia alias si homo post

actum contritionis moreretur: obtine

i et gloriam suae metatis, quod repugnat Concit. Trident ses 2 6 Can. 32. Sequeu Vero patet, quis gratia habitualis est principium menti ex Si ho m. I. parte

qAestion. a. art. a. Respondeo Actus contritionis duobus modis speclari potest , primo , ut est naturae prior gratia

habituali, siccundo ut ab eadem gratia,in posterion natiua ligno producta , eluti formatur. Priivo modo actus contritionis non est de condigno prima gloria meritorius, sod tantianis cundo. Inde autem noti sequitur conitatione effectivo pendere a gratia, sed modo aliquo moralidulaXat quatenus eo ipso quod homo habet ui e gratiam habitualc,o estDeo gra-

547쪽

DIs p Vr. IX. Ec T. V. sostus,c5 municat suis actibus per quandam veluti redundantiana, dignitatem moralem, ratione cuius sunt accepti inordine ad vitam aeternam, Milla digni, ut dicetur inferius, ubi de merito. Et hoc tantum posteriori modo vult S. Thom actum mer torium procedere a gratia habituali, non autem secundum essicientiam phy

sicam

4 o. Teium fundamentum. Si contritio non procedit effective a gratia habituali , scd illi in priori naturae supponitur, sequitur remissionem peccatorum fieri in anima prius natura quam gratia in illam infundatur, quod absurdum est. Sequela ostenditur, quia ultima dispositio hominem perfecte ad Deum conuertit,& auertit a creatura, quare per illam expellitur peccatum,quod nihil aliud est quam aueriasio a Deo,& conuersio ad creaturam .Res pondeo Negatur sequela. Ad probatione dicimus, ultimam dispositionem concurrere solum dispositive ad expulsionem

peccati, requiritur autem praeterea liberalis acceptatio ex parte Dei, & voluntaxia peccati remissio quam Deus ipse essicit per gratiam habitualem, quam in eodem temporis puncto infundit.

548쪽

DL ORATIA I v INA 41. Ultimum fundamentum construitur ex variis authoritatibus Scripturae,

Conciliorum Patrum Imprimis ex Scriptura surpatur illud Ioan . . Aco' qua inos diti eriminicum sed quoniam ipse prior dilexit nos. Ex quo colligitur D cum prids nos diligere, quam nos illum ame naus cille autem nos diligis infundendo

gratiam, unde consequenter fit, ianc gratiam prius natura nobis communicari, quam Deum diligamus, ac consequenter

prius quam nos ad gratiam disponamus perdilcctionem Dei super omnia Verrina ex illo loco nihil tale deduci potest, ibi enim est sermo de charitate, quam Deus nobis exhibuit, mittendo filium suum unigenitum inbuncisudum, ut ait Ioari ibidem Hunc autom misit ex pura misericordia,non autoc nostris meritis, quasinos dilexerimus Deum , sed quia prior ipse dilexit nos.

42. Ex Concit vero Araia sic. r. citatur canon in quo dicitur, praeparationem

ad gratiam fieri per infusionem Spiritus sancti, id est per gratiam habitualem quae a Spirixu Sancto influassitur. Sed dicenducs: in loco citato Concili sermonem esse non tantum de proxima praeparatione ad

549쪽

gratiam,sed etiam de remota,quam tamea gratia habituali non procedere certum est: dicitur enim non solum a peccatis puria

gari sed etiam velle purgari, fieri in nobis per infusionem dc operationem Spiritus Sancti. At voluntas illa qua homo incipit velle obtiner remissionem peccatorum, est dispositio remota ad iustitiam. Itaque infusio Spiritus Sancti non sumitur loco allegato pro infusione gratiae habitualis, sed pro infusione auxiliisupernaturalis sil-lecnim loquendi modus interdum usu patur in Conciliis, S Patribus, unde S.

infundere homini dilectionem , id est actum ipsum amoris: Imo inde euenit ut actus illi, qui fiunt per motionem auxilij supernaturalis, infusi dicantur, quod manifes o indicio est, ipsa auxilia infusa appellari. 43 Deinde ex Augustino obiicitur illud tract.7 . in Ioan momodo diligimus ut Seiaritum Sanctum accipiamin, quem nisi capiamus diligere non alemus Ex quibus verb1s liquet, nos non posse habere dilectionem

Dei, nisi Spiritum Sanctum per gratiam

habitualem accipiamus. Verum locus iste parum fauet aduersariis, ut inter ipsos fa-

550쪽

ust. 1bi reprehendit Scini pelagianos, qui iccbant nos vicibus propriis posse consequi primum graticae auxilium, reprehendit eos in quam dicens momodo ibi immut Spiritum Sanctam accipiamm,sc. id est, tantum abest ut merito nostrae dilectionis

recipiamus Spiritus Sancti auxilium,quin potius illius auxilium actuale nobis datur Vt eum diligamus,in suae illo id praestare non possumus. Ex quo patet ibi non esse quaestionem de gratia habituali , sed de actuali auxilio. Simit m xplicationem patiuntur nonnulli si ipsi nonia, quae ex codem August. proserri solent. 4. Postremo varix adducunxur testimonia S. Tho sed aliis oniissis, sussiciat illius meminisse quod extata. a. qu st is

art. 8 in corpore, ubi diserte ait, in iustificatione infusionem gratia esse pri*rcmotu liberi arbitrij.Verum respondeo locum illum intelligi de infusione gratiar actualis quod enim infusio competat Ru Filiis , etiam iuxta modum loquendi .

Doctoriis, iam supra aduertimus, mad-ucrsiri ipsi id non inficiantur, adeo Vt mirum sit cos in verbo illo tantam vim