장음표시 사용
611쪽
malitera ex natura suaeXcludit.
3 a Dices i.Habitus gratiae habet formale, Mnaturale repugnantia cum ipsius priuatione utaxat, atqui peccatumo est priuatio grati , sed deordinatio queda moralis, ergo gratiansi habet naturale repugnatia cupeccato,ac proide illiud no excludit naturaliter. RespOdeo. In peccato duo atte-di possut unu pro materiali,nepe priuatio gratiae, alterutro formali, videlicet deordinatio illa moralis gratia auid primario, Mimmediate opponitur priuationi ipsius, consequenter vero, mediate deordinationi morali,propter effectus aliquos morales quos habet statui peccati repugnantes, quales sunt illi de quibus in secunda loquuti sumus. Ita ergo fit, Vt gratia infusa perse primo excludat priuatione ipsius, secundario verb deformitate moralς,in qua maxime peccati ratio consistit. 33. mices a Quae ita inter se repugnant, Vt num naturaliter expellat aliud, debet esse eiusdem generis;sed gratia,S peccatu
non sunt eiusmodi, quia illa est quid physicum, hoc, cr5 morai Respondeo. Etsi gratia ex se sit forma, S perfectio physica;
connaturaliter tamen secum iunctam habet persecti'nem moralom, ratiotie cuius
612쪽
ex natiira sua repugnat peccato, quod es sentialiter defectum , seu deformitatem moralem includit. 34. Asertio tertia. Intergratia infuso nem , se remissionem peccati non intercedit te us sed utraque mutatio eodem momentoleragitur. Ita omnes Theologi,contra Mucii aciem Baium qui proposit. 3. ω42 docet in eo instantiquo homo elicit actum contritionis, vel dilectionis, gratiam, charitatem infundi, non tamen peccata remitti, etiam quoad culpam, usque ad realem susceptionem sacramentorum Baptismi,aut Poenitentiae. Probatur ergo praedicta assertio ex Concit.Trident .sess. 6. cap. 7. Vbi haec verba habentur. Hanc
dis ositionem seu praeparationem iustificatio ipsa consequitur,quae non es la peccatorum remississe sancti ratio, es renouatio interi
ris hominis,lervolutaria sceptionemgratiae se donorsi Ex quo loco satis perspicue declaratur, gratiae infusionem kremissione peccatorum ita inter se connexa esse , ut dispositionem ultimam immediate consequantur,&inum non sit sine alio. Item idipsum suadetur ex cap. .sessionis 4.Vbi asseritur, hominem Deo rcconciliari ante susceptionem realem sacramenti poeni-
613쪽
DI spvT. X. Ecr. III. 1 rtentiae , reconciliatio autem nulla est absique remissione peccatorum Denique ex
contraria sententia sequeretur, hominem
non posse saluari absque reali susceptione sacramenti, cum nemo saluetur nisi ipsius peccata remissa sint.Item hominem simul esse in statu gratiae, dc peccati, quod repugnat saltem ex lege comuni, Mordinaria. 3s Assertio quarta Infusio at esprior natura expulsione peccati, in genere causa fora natu Expulso veropeccatipote sic priorisso one gratiae in genere causae materialis, disso uiuae. Vtrumque probatur a similli. Nam sicut in expulsione frigoris per calorem, duae mutationes reperiuntur, naqu frigus expellitur, alia qua introducitur calor: ita iniustificatione hominis duplex intercedit mutatio, alia qua peccatuelicitur, alia qua gratia infunditur, ut satis antea probatum est. Sicut ergo per calorem formaliter expellitur frigus, ac consequenter calor est natura prior frigore, ita gratia per quam peccatum formaliter
remittitur,est natura prior illa remissione.
Deinde quemadmodum frigus ex se calorem impedit,i illius expulso subiectum disponit ad introductionem caloris, unde fit ut expulsio illa in genere causae veluti
614쪽
ue , DE CRATIA DIVINA, dispositivae, si prior introductione calo-xis ita peccatum ex se est i impedimentun ad gratiam,5 consequenter illius remissio subiectum aliquo modo disponit ad gratiam recipiendam e quo ulterius sequi tur, expulsionem peccati esse aliquo modo priorem in genere causa dispositiuae seu materialis infusione gratiae.
An acius ti quispo utis causa formulis in i- sicationis quoa r.edicus essecus.
36. I tiae hactenus dicta sunt in
ista disput. probatum relinquitur, formalem causam iustificationis esse gratiam homini inhaerentem,S in trini Ccam. Cum autem duplex sit gratia homini haerens, nimirum habitualis, S actualis, videndum cst utrum doctrina allata cactuali intelligi possit. Sunt enim nonnulli Theologi, qui e istina ant actum contritionis, clamoris Dei super omnia, esse cenatura sua siti fricientem formam ad hominem perfecte iustilicandum, tam quoad in tornam animi renovabionem qUam quoad peccati cxpulsionem Vertim contra hanc sentcntiam duae assertiones pro-
615쪽
DIspur. X. sc T. V. ponenda sunt. 37. Prior assertio. Non potes actus contrationis, vel amor is Dei esse causea formalisi si cationis, quoad eme tam istum positiuum
renouationes intem.e. Probatur prim5,nam
forma iustificans debet esse pei manens ex natura sua, quod patet, tum quia iustus nodicitur qui viati, aut alteriactu iustitis clicit, sed qui recte dispolitus est ad varios a ctus iustiti constanter exercendosci tum quia homo ere iustus cst coraDeo,etiasi dormiat, et actu non operetur, quod signum est, tornaam iustificantem CX natui sua debere esse stabilem,& ab operati Ο- ne independentem, quod amori sit pernaturali, aut cuicumque alteri actui non potest competere.
38. Probathir secundo ex dictis inpr cedenti disylis ibi ostensum fuit contritionem, ausa morem Dei super omnia, esse dispositione Mail istificationem necessariam ex quo ciuidenter sequitur, non posse eiusmodi actum eis formam ipsam iu- stificantem': dispositio enim non dis ponit ad seipsam, nequc ad suum csterium formalem, sed ad aliam formam distinctam,&ad illius effectum: imo cum dispositio tis habeat per modum causa materialis, rei -
616쪽
pectu formae ad quam disponit, ex hac
parte repugnat eam eundem effectum formalem conferre.
39. Probatur tertio. Quia in iustificatio ne hominis, quouis modo ea peragatur, infundi solet gratia habitualis, ut est com munis, tera Theologorum sententia; ea autem cum sit perfectissima quaedam naturae diuinae participatio, per illam h mo a Deo generatur,vi filius eius adoptiuus constituitur,vi consequenter per candem sussicienter iustificatur:si ergo pr ter hanc formam homo aliam recipit, quae ad iustificationem per se sussiciat, sequitur primo duas causas formalas, totales, ad iustificationem concurrere, seu homine nabis iustificari. Secundo, per gratiae habi tualis infusionem hominem non feri ex iniusto iustum, ex inimico amicum, sed potius ex iusto iustiorem extensiue , quod aduersatur Concit. Trid. sess. 6. cap. 7. Tertio, infusionem gratiae habitualis, iniustificatione per se spectata extra sacramentum, non esse primam iustificatione, sed secundam: tunc enim gratia non confertur nisi homo sit contritus, ac proinde iustus per actu ipsum contritionis.Quarto denique, hominem per actum contritio-
617쪽
DI spvT. X. SECT. IV.nis mereri de condigno primam gratiam habitualem,tota enim ratio cur Theologi docent ultimam dispositionem ad gratia habitualem non esse meritoriam illius de condigno, ea est quia putant hominem nondum esse gratu ac iustum in eo priori quo concipitur esse ultimo dispositus, nodum obtenta gratia quod si supponimus cum aduersariis, actum contritionis, qui est ultima dispositio, esse formam sanctificantem, & hominem sussicienter consti. tuere iustum, dc Deo gratum,illico fatendu est homuaem posse deisi digno mereri primana gratiam habituale,per actu illiarii contritionis vel amoris Dei. Neq; refert quod nonulli dicunt actu contritionis noco digne mereri gratia habituale, quiescia
sective ab illa procedit, proinde est illa
posterior ut aute illa mereretur, deberet
esse prior,& causa illius Hoc inquam non refert, quia fatis superque ostensum fuit disput. 9.vltimam dispositionead gratiam esse illa priorem in existendo, neque posse ab illa in genere causae essicientis pendere; quare si ex se hominem formaliter sanctificat, gratu Deo reddit,nihil illi deest ad meritii codigiau primae gratiae habitualis. 4o. Quarto idem ostenditur. Quia eadu
618쪽
est in omnibus hominibus fornaalis causa iustificationis,atqui naulti sunt homines qui iustificantur absque actu contritionis,
ut patet; tum in paruulis, quidum baptizantur gratiam sanctificantem rccipiunt, etsi nullum actum eliciant tum m adultis,
qui post amis tum rationis usum baptizantur, aut absoluunturi illi enim tunc nullo
modo se disponunt per aliquos actus alreceptionem gratiae, & tamen vere formaliter iustificantur, quod absque forma, si causa iustificationis non potest contingere: tui denique in aliis adultis, qui in iactantento per solam attritionem sanctificantur. Cum igitur in illis omnibus nullus sit actus qui ad eorum iustificationem concurrat, ut vera illius causa forinalis,ue partialis siue totalis hinc fit idem Tr- mandu esse de aliis omitibus hominibus, quouis modo iustificentur, ac consequentet actum contritionis, vel amoris Dei per omnia, non habere vim sanctificandi formaliter, sed tantum ad veram sanctitatis formam disponere. ΑΙ. Quinto denique obseruanda sunt ad praedictam assertibnem confirmandam, verba illa Concit Triden sess cap. 7.
. Hanc dissitionem eupraepararaonem iussi D
619쪽
interioris honrmss,pervoluntariam cepet ionigratia cis donorum. Quo loco euidens est, nomen grptiae sumi pro gr tia habit uali, cum illa distinguatura dispositione, quae omnem actuali includit Concit autem docet iustificationem fieri per illam grariam, ex quo sequitur, causam formalem iustificationis, non in actu aliquo cor stituendam esse, sed in habitu. Quod etiam non parum confirmant verba sequentia, quibus Conipit. sserit iustitiam qua iustificamur, dari unicuique secundum propria dispolitionem;quod nullo pacto actui cotvitionis, aut amoris Dei couenire potest, cum ille actus sit dispositio ad iustitiam. 42. Verum aduersus is am assertionem, imprimis opponi possunt nonnulla testimonia Scripturae, quibus docetur homine
per operaiustificari quale est illud acob. a. Videtis quoniam ex operibis tu i Icatur ho mo Et illuda. Ioah 3. Qifacit iustitiam. --μιου sest. Respondeo. Ex his testimoniis nunil concluditur,nam sensus prioris est,hominem iustum, per opera iust itiae mereri augmentum grati habit lis,in quo aug- montis colistit ea iustificatio, quam Tl οὐ-
620쪽
, ORAT DIVINA, logi secundam appellant. Et ita hunc locutiatelligit Concit. Trident sess. 6. cap. IO. Ad posterius autem dicendum est, eodem amodo iustum esse qui facit iustitiam 'lio
verbi causa ille vivens est qui movettir: sicut autem non dicimus ideo vivere aliquem quia mouetur, sed potius oecontra, idco moueri quia vivit; ita non eXistimandu est, ideo al1quem iustum esse quia facit iustitiam, sed potius ideo iustitiam facere, quia iustus est; cxciis iustitiae os cribus
deprehenditur quis iussus sit, quemadmodum ex motu cognoscitur qui vatam ha
43. ' Deinde obiicitur, actum charitatIS constituere vinculum amicitiae cum Deo, in quo iustificatio consistit. Sed hoc etiam nihil efiicit, nam actus charitatis inchoat tantii mamicitiam hominis cum Deo, notamen illam consummat, quia Deus non amat per chelona1nem ut amicum, Ua
diu non habet participationem naturae diuinae , per quam constituatur filius eius adoptiuus; hanc autem diuinam parsici paritionem, statum supernaturaici adius charitatis 1 conferre non potest, sed tantum gratia habitualis, permanenS. qq. Rursus arguitur ex Bel nardo serm.