장음표시 사용
621쪽
Dispur. X. EcΥ. IV. 3 desti mole Dei, charitatem perfectam eis perfectam sanctitatem. Quod etiam asserit Aligust. de natura gracia cap. 62.&sequentib. Respondeo. Haec, resi milia testimonia explicari debet iuXtanaentem Concili Trident sess. 6. cap. 7. ybi ait, unicuique dari iustitiam secundum pro priam dispositionem unde eatenus charitas est sanctitas perfecta , quatenus quQperfectior est amor Dei,qui est ultima dis possitio ad iustificationem, eo perfectior infunditur homini iustitia,&sanctuas. s. Posterior asi rtio Acta Horitatim vel contritionis, non scistis sim, uerem Iion spe atorum. Hoc primo sequitur ex dictis;
nam na& eadem forma, qua hoino ju- stificatur,confert illi renouationem in re nam, S peccator una remissionem 'nde
Conci Trid agens ac iustificatione in
qua docet includi renouationem illam in- . ternam, d peccatorum remissionem ait seir. cap. 7. Vni millius esse causam formalem: sed nullus ainus coia scri homini renouati'nem praedictam , ut os ensium est ergo nec etiam peccatorum remissionem conferre potest.
622쪽
,8o DAou ATIA DIVINA, inter alia considerari debent:nempe realis gracia priuatio, laeordinatio quaedam moralis, consistens in relatione ad praeteritum peccatum, quod tandiu moraliter manere censetur, quandiu no remittitur: neutrum autem ex illis potest formaliter
excludi per actum contritionis,non quide priuatio physica gratiae,ea enim immedi te tollitur per infusionem realem gratiae, ut patet in aliis priuationibus, quae dumta-Xat per formas oppositas e subiecto expel luntur: Non etiam illa deordinatio moralis, quia actus contritionis non es tam efficax ad reparadam iniuriam Deo per peccatum illatam, sicut fuit peccatum ad illuoffendendum, propter infinitam dignitatem person : nde necesse est ut Deus ipse
7. Praeterea,remissio peccatorum pro mittitur habenti contritionem, Ut beneficium ab illa distinctum ergo contritio per scipsam formaliter peccata non opellit. Sequela patet, Nam sicut nemo ante mentis dixerit, Deum promittere, hominem fore diuitem, si hab at diuitias quia nimirum effectus formalis diuitiarum, est eficere hominem, qui eas possidet diuitem neque illa sunt duo beneficia distin-
623쪽
DI pur. X. SECT. IV. .s81cta, sed unum dumtaxat Ita si actus contritionis ex natura sua, absque alia condonatione ex parte Dei, peccata formaliter remitteret, Deus habenti contritionem non promitteret remissionem pecca. torum, ut beneficium ab illa distinctum: Perinde enim esset dicere, si habeas contritionem, peccata tua remittentur, ac discere, si habueris diuitias, eris diues aut si habueris albedinc , eris albus; quod
prorsus ridiculum est. Probatur ergo an tecedens, nimirum peccatorum remissiopem promitti homini contrito, ut beneficium ab ipsa contritione dis inclum, ex variis Scripturae testimoniis Is a. s. Reue tatisad Dominum scilicet per Veram contritionem is miserebitur e , quia multus est ad ignoscendum. EZech. I 8. Si impius egeri innitentiam, it a luet: omnium iniquiaratum eius qua operatus est, non recordabor. Psal. i. Dixi, confitebor aduersum me intuoruriam meam Domini videlicet confessione interiori per contritionem,Vt PatreSeX
plicanto situ remisi i impietatem pecca, Et Psalm 1 6. de Deo Propheta loquens aut sanat inquit) contritos corde,
43. Hoc ipsum confirmatur ex Coi
624쪽
tritionis, & ab omne sint libus homo ad gratiam disponitur, ab ipsa gratia iustificationis distinguuntur haec autem gratia
non tantum includit internam animi r nouationem , sed Qtiam peccatorum remissionem, ex eadem sesi 6.cap. 7. Ut ante
viduertimus Addes, quod idem Concit. sess. q. cap. q. amrmat motum conis tritionis quouis tempore fuisse necessa rium ad spetrandam veniam peccatorum, ad illorum remissionem praeparare constat autem causam formalem non impetrare suum formalem estectum, neque ad illum disponere,sed ad alium. V, Contra hanc assertionem imprimis
affertur illud Lucae . RemIuant inesse c.tta multa , quoniam dilexit multi . Ex
quo loco colligunt aduersarij, dilectione Qualem esse causam formalem remissionis peccatorum. Sed male,nam ex illo po trus oppositum deduci debet : siquidem sensus est Magdalenae ob dii ionem exum iam, datam fuisse peccator a remissionem, aquam beneficium ab ipsa dilectio . ne distinctum Si enim dilectio illa formaliter peccata xcluderet, asserere Magdalena peccata fuisse remissa, quoniam Fle-
625쪽
DI spvT X. Ecr. IV. xit multum idem esset ac si quis diceret Magdalenam fuisse diuite, quia habebat diuitia, aut quid simile. o. Deinde arguitur ex illo testimonio
I. Petri . Charitas operat multitudinempe
utorum, id est tegit seu rc mittit. Respondeo Locus ille intelligi potest,uel de pec catis propriis,vel de alienis. Si de propriis, sensus est, eum qui proximum diligit di
gnum aliquo modo fieri via Deo remis sionem peccatorum suorum accipiat nuo sensu Scriptura interdum ait, eleemosy
nam quae est charitatis opus liberare hominem a peccatis, quod intelligendum est per modum alicuius dispositionis: Si vero accipiatur de peccatis proximi, sensus est,
vel charitatem occultare peccata aliorum ne videantur vel si iam propalata sunt, ea CXcusare, aut minuere, aut certe ea statim condonare idem enim est ex Script pec cata tegere, ac illa remittere, ut supra ad
I. Denique adducitur Concit Tridenti sess. 4. cap. 4 ubi ait contritionem ali quando esse charitate pcrfectam, hominem Deo reconciliare. Respondeo Contritio charitate actuali perfecta, hominem Deo reconciliat in suo genere;
626쪽
pectu formae ad quam disponit c hac
parte repugnat eam eundem effectum
39. Probatur tertio. Quia in iustificatio ne hominis, quouis modo ea peragatur, infundi solet gratia habitualis, ut est com munis, tera Theologorum sententia; ea autem cum sit perfectissima quaedamnaturae diu mae participatio, per illam homo a Deo generatur,vi filius eius adoptiuus constituitur,vi consequenter per eandem sussicienter iustificaturisi ergo pr ter hanc formam homo aliam recipit, quae ad iustificationem per se suffciat, sequitur
primo duas causas formales, totales, ad iustificationem concurrere, seu hominent bis iustificari. Secundo, per gratiae habi tualis infusionem, hominem non feri ex iniusto iustum, ex inimico amicum, sed potius ex iusto iustiorem extensiue, quod aduersatur Concit. Trid. sess. 6. cap. 7. Tertio, infusionem gratiae habitualis, iniustificatione per se spectata extra sacramentum, non esse primam iustificatione, sed secundam tunc enim gratia non confertur nisi homo sit contritus, ac proinde iustus per actu ipsum contritionis.Quarto denique, hominem per actum contritio-
627쪽
DispvT. X. SECT. IV.nis mereri de condigno primam gratiam habitualem tota enim ratio cur Theologi docent ultimam dispositionem ad gratia habitualem non esse meritoriam illius de condigno, ea est; quia putant hominem nondum esse gratu, S iustum in eo priori quo concipitur esse ultimo dispositus, n5- dum obtenta gratia quod si supponimus cum aduersariis, actum contritionis, qui est ultima dispositio, esse formam sanistificantem dc hominem sussicienter consti . tuere iustum, & Deo gratuin,illico fatendii est hommem posse de codigno mereri primam gratiam habituale,per actu illiarii contritionis vel amoris Dei. Neq; refert quod nonulli dicunt actu contritionis nocodigne mereri gratia habituale, quia CLfective ab illa procedit, proinde est illa
posterior ut aute illa mereretur, deberet esse prior,& causia illius Hoc mquam non
refert, quia fatis superque ostensum fuit disput. 9. vltimam dispositionead gratiam es te illa priorem in existendo, neque posse ab illa in genere causae essicientis pendere; quare si ex se hominem formaliter sanctificat, S gratu Deo reddit,nihil illi deest ad meritu codigni primae gratiae habitualis.sso. Quarto idem ostenditur. Quia eade
628쪽
est in Onanibus hominibus fornaalis cauta tristificationis,atqui multi sunt homines qui iustificantur absque actu contritionis, ut patet; tum in paruulis, quidum baptizantur gratiam sanctificantem recipiunt, etsi nullum actum eliciant tum m adultis,
qui post amissum rationis usum baptigantur, aut absoluuntur illi enim tunc nullo
modo se disponunt per aliquos actus ad
receptionem gratiae, & tamen vere formaliter iustificantur, quod absque formali causa iustificationis non potes contingere: tum denique in aliis adultis, qui in sacransento per solam attfitionem sancti- fetantur. Cum igitur in illis omnibus nullus sit actus qui ad corum iustificationem concilrrat, et era illius causi formalis, Due partialis siue totalis hinc fit idem amr- mandu es de aliis omnibus hominibus, quouis modo iustificentur, ac consequentet actum contritionis, vel amoris Dei su per omnia, non habere vim sanctificandi formaliter sed tantum ad veram sanctitatis formam disponere. r. Quinto denique obseruanda sunt ad praedictam assertionem confirmandam, verba illa Concit Triden sess cap. .
Hancti Jositionem,sup arationem iusti D
629쪽
DI sp Sycae. IV. FZZtatio ipsa consequitur, quae non es stipe caIoram remissio, do sanctificatio , se renouatio interioris hominess,per voluntariam si cepitois gratiae is donorum. Quo loco euidens est, nomen gratiae sumi pro gratia habituali, chim illa distinguatur dispositione, quae omnem actu in includit Concit autem docet iustificationem fieri pego illamir tiam, ex quo sequitur , causam formalem iustificationis, non in actu aliquo coi stituendam esse, sed in habitu. Quod etiam
non parum confirmant verba sequentia,
quibus Concit asserit iustitiam qua iustificamur, dari unicuique secundum propria dispositionem, quod nullo pacto actui co-
tritionis, aut amoris Dei ouenire potest,
cum ille actus sit dispositio ad iustitiam. 42. Verum aduersus istam assertionem, imprimis opponi possunt nonnulla testimonia Scripturae,quibus docetur homine per opera iustificari quale est illud acob.
a. Widetis quoniam ex operibis, i scatur se ni λ. Et illud I. Ioan .3. Olfacit iustitiam .
sivest . Respondeo. Ex his testimoniis nu hil concluditur,nam sensus prioris est,hQminem iustum, per opera iustitiae mereri augmentum grati 'abit lis,in quo augmento colistit ea iustificatio, quam TlizQ-
630쪽
s 8 ORAT DIVINA, logi secundam appellant. Et ita hunc locu
intelligit Concit. Trident sess. 6. cap. IO.
Ad posterius autem dicendum est, eodem modo iustum esse qui facit iustitiam , quo verbi causa ille vivens est qui mouetur:
sciat autem non dicimus ideo vivere aliquem quia mouetur, sed potius e contra, ideo moueri via vivit, ita non existimandu est, ideo al1quom iustum esse quia facitdustitiam,sed potitis ideo iustitiam facere, quia iustus est;& cx iis iustitiae opcdibus deprehenditur quis iustus si,quemadmodum ex motu cognoscitur qui vitam ha
43. Deinde obiicitur, actum charitatis
constituere vinculum amicitia cum DCO,
in quo iustificatio consistit. Sed hoc etiam nihil emcit, nam actus charitatis inchoat tantii in amicitiam hominis cum Deo, notamen illam consummat, quia Deus non amat perfecte hominem ut amicum, qua- diu non habet participationem naturae diis Ilinae, per quam constituatur filius eius adoptiuus; hanc autem diuinam parricipa tionera, statum supernaturalem actus charitatis ci conferre non potest, sed tantum gratia habitualis, sermanenS. qq. Rursus arguitur exle Inardo serio.