장음표시 사용
651쪽
situm illum influx una erga charitatem 4Llud enua non opponitur charitati priuata-ue , cum kr maliter consistat in carentinalicuius rectitudinis actualis debitς neque etiam illi opponitur formaliter contrarie, tum quia contraria sunt eiusdem generis,cuaritas autem dc peccatum actuale sunt diuersi tum quia charitas dat facultatem exercendi actus amoris erga Deum, pec catum vero actuale est ipsa actualis operatio, qua etsi aliquo modo sit contraria potentia collata per charitatun, non tamen
repugnat tramque esse simul Qt emadmodum nil vetat me habere facultatem ad unum quid, di actu operarii Otrarium ut constat ex iis quae sect . . di XHNUS.
An et inutes Thet hae infundantur intriaum' prii quam homo iusti scetur. 7. QVppone dum est ex communi seni teti Theologorti, homini credenti, qui ad Sacramentum Baptismi accedit cum affectu ad peccatum mortale, infim di habitum fidei, me charitate Gra-xia. Cuius ratio est, quia Baptismus suum
effectuna confertus qui non ponunt obi-ςem, ille autem etsi ponat obieem chari. -
652쪽
DIs p. X. SEcr. VII. Ottat , et gratia , propter affectum ad peccat una mortale, quod cx natura sua L. lis virtutibus repugnat non tamen ponit obicem fidei, quia suppon m VS eum acce
dere ad Sacramentum, cum cro creden
di affectu, dc peccatum illud non csse degenere eorum quae repugnant Verae
Catholicae fidei. Sicut ergo homo ilic per baptismum recipit characterem, quia non ponit illi obicem; ita illi funditur fides supernaturalis, quia non ponit obicem tali fidei imo quatum est ex se, ad illam se discponit per actum credendi. Quod etiam ex Co declaratur, quia talis homo post Baptis nium est vere Christianus, membrum Ecclesiae, inconsequenter fidelis,quod sine fide diuina, habituali non potest intelligi Hac porro veritate stipposita quaestio es , utrum ante si sceptionem Baptismi , interdum homini credenti,, nodum de peccatis contrito,infundatur fides 5c etiam sipes, prius tempore quam ipsi infundatur gratia sanctificans, atque adeo priusquam iustificetur. Cui difficultati no-ruilli respondent negatiue,asserenic fide, spem, dicharitatem simultempore semper
infundi Oppositum tradunt alij. Quod nobis magis arridet Quate
653쪽
68. Assertio nostra sit Habitus Dei infuse nonnunquam homini confertur, etiam extra sacramentum aptismi praus tempore quam ipse infundatur gratia iussi cans Ratio valde cogrua liuius assertionis cst, quia Deus ex se paratus est homini dona sua communicare, quando ad illa recipienda sufficietate se disponit 'omo autem peractum credendi sussicienter se disponit ipsum habitum fidei, etsi de peccatis non doleat, ergo Deus tunc illi infundit eius modi habitum .Probatur minor,tum quia sicut actus charitatis sufficienter disponit ad charitatis habitum , ita actus credendi
est suffciens dispossitio ad habitum fidei: tum quia si actus credendi haberet vim effectivam respectu habitus fidei supernaturali , eo modo quo actus natura-
habent similem virtutem, respectu habituum eiusdem ordinis; actus ille habitum fidei produceret, independenter 'a quo uis alio habitu: Quod signum est talem actum esse sussicientem dispositionem , qua Deus moueatur ad 1nfundendum fidei habitum, siquidem in eiusmodi formis ipse defectum agentium supplere solet 'um denique quia
654쪽
DI spvT X. ECΥ. VII. 6o3 si quid impedit, quominus actus credendi in peccatore non contrito, sit sussiciens dispositio ad recipiendam fidcm, hoc est, vel quia peocatum in quo homo versatur, impedimentum tali dispositioni apponit: vel quia habitus gratiae, cum sit veluti cs sentia,& radix a qua fides,, reliqui habitus supernaturales profluunt, uti superius diximus, hinc fit ut repugnet actum aliquem disponere ad fidem, quin etiam, ac priςcipue disponat ad ipsam gratiam. Cum ergo actus fidei in peccatore non c5trito, non disponat, saltem proxime, ad gratia, neque etiam ad ipsam fidem proxime dic ponere potest. At neutra ex his rationibus conuincit. Non prior, quia certum est fidelem,dum lethaliter peccat, non amittere fidom,etsi deperdat gratiam;ex quos tet peccatum non habere repugnantiam cum habitu fidei, ac proinde non impedire, quin actus credendi ad talem habitum sussicienter disponat. Maxime,quia in hac infusione habitus fidei,non spectatur proprium meritum peccatoris, sed tantum proportio quam habet dispositio ad formam,ad quam sula ectum pr parat.Quod etiam fit suo modo in infusione gratiae.
Posterior etiam ratio nihil efficit: Quia
655쪽
6, Dol GRATIA DIVINA, gratia non est proprie essentiae, a qua habitus supernaturales realiter originem ducant, ad nodum quarundam proprietatunaturalium , cd tantum catenus se habet per in dum cuiusdam essentiae, δ naturae, quatenus sicut cssentiae debentur facultates ad os ciandum, ita aequum est ut qui habet gratiam, per qua diuinae fit consors
natiarae, SI ad statum supernatura em ad amitatur, habeat VirtuteSI UpernaturaleS,scia facultatos aliquas per quas supernaturaliter operari valeat inter illas autem reperitur aliquod discrimen, quia alia scia bent dumtaxat, cluti proprietate quaedam te spectu gratiae, quifficili det ea semper consequuntur : Ali.e vero cili sub ali. quo sensu sint veluti proprietates ad gratiam consequciates sunt tamen etia dispositiones, qua interdum subiectum praeparant ad illam recipiendam Prioris ge. neris sunt virtutos horales per se infusae, ω Spiritus S. Dona posterioris vero fides, spes, quas proinde non repugnat etiam e lege ordinaria, nonnunquam infundi
69. Dices . Concit. Trid. se T. 6.ca T. docet iniustificatu ne fidem, spem,S cha ritatem nobis simul in fu*di ergo non V-
656쪽
DI spvΥ. X. EC T. VII. Cosna ante aliam Rςspondeo. Conciliti in colocia perie fauet nostra sententiae, si quae subdit attente legantur rationem enim praedictorum verborum afferes, ait Pomsides , nisi ad eam 'es accedat, o chari, neque uni perfecti cum Christo , nsque corpor/ὸ eius vi um membrum e fcuis
qui ratione veri ime dicitur Adem sis operibus ortuam otio iam esse. Quibus verbis manifestum est, locilium si, paponere fidem interdum pri his infundi
quam charitatem. Neque dicas illud tantum insuatiare, fidem remanere in pecca iatore fideli sine charitate , tuncque mor tuam, otiosam esse hoc enim omnino
repugnat menti Concilia, quod agit ex professo de modo quo homines ab infidelitate ad iustitiana adducunture, ait ad
veram. iustificationem non requiri tan-ttim fidem, sed praeterea opus elieit charatas simul cum ea infundatur; quia scilicet fides sine charitate est mortua, Otiola, neque persccteno sinit cum . Chri sto. Ex quo patet Concilium non agere
de fide qua remanet in peccatore fideli sine charitate, sed de ea quae infunditur lio. nainiquando iustificatur. Cum igitur docet fidem, silena, S charitatem simul in-
657쪽
fundi, per illam particulam simul non vula significare candem durationem tem potas , quasi vero opus sitit fides, spes,
charitas in eodem instantiacporis fundantur, sed tantum denotat eorum habi- tuum collectionem, necessitatem ad tuta stificationem; ac si dixisset, hominem non
iustificari nisi accipiat habitus fidei, spei,
charitatis: quia si aliquis eorum desit, non erit perfecta, sed tantum inchoata quaedalusificatio. Et haec explicatio n5 est aliena amodo loquendi Scriptura: nam Psal. 3. sic dicitur. Omnes declinauerunt Imulinutiles facti sunt. In quibus verbis particula simul non significat omnes homines,eodem temporis instanti inutiles factos fuistse, sed tantii collectionem eorum denotat, ac si1Hictum fuisset, omnes sine e X ceptione, quamuis non eodem tempore stvirtutis viadeclinasse; quod clarius sciatim Propheta expressit dicens, Non est qui faciat bonum, non es que adunum. Sic etiam quando in cap. Armiter, de Summa Trinitate, dic1tur Deum simul utramque condidisse creaturam,corporalem, S spiritualem non opus est ita intelligere, ut tam
Angeli, quam homines, wreliqua entia creata eodem instanti indivisibili pro Mu-
658쪽
DIs p. X. SECT. VII. 6 o fuisse. Ita ergo quando ridentinuait in iustificatione fidem, spem, charitatem simul infundi, hoc tantum Vult, iustificationem non peragi nisi tres illae vie tutes infundantur siue haec carum infusio fiat eodem instanti, siue non. Zo. Dices . Contingit interdum ut peccator essiciat opus aliquod temperata-tiae, an fortitudinis infusae, neque tamen recipit illos habitus nisi cum gratia ergo idem de fidei habitu assercndum est. ReL pondeo. Negatus consequentia Z ratio
discriminis ante tacta est, quia scilicet fides, dispes se habent per modum dispositionis praeuiae ad gratiam habitualem, at Vero dona , c virtutes morales infusae, se habent tantum per modula proprietatum ab illa huentium, quare aequum est ut fides, spes infundantur ante gratiam, si homo se disiponat per actus illa
rum, non autem si tutes morales infusae,
vel dona Sancti Spiritus. Finis dis ratiocis decima.
659쪽
PISPUTATIO UNDECIMA. De conditionibus ad meritum de si condigno neccsariis.
Vtrum ad meritum apud Deum aliquis actis liberis honestus nec farius sit.
An admeritum de condigno necessaria πυ-tia sani fiscans. '
Obiectiones nonnunZroponuntur contraprae cedentem doctrinam, dissoluuntur.
Vtrum gratia habitualis admeritum de con
An status viatoris ad meritum sis necessarius.
An ad meritum de condigno apudDeum diu;-na promissio necessarias it.
660쪽
Vtrum ad meritum apud Deum aliquis actus liber, se honesus necessariussit. r. Λ tequam aliquid determinemusaea circa hanc dissicultatem, Obserua- dum est primo, nomen meriti no tantum bonis, sed etiam prauis operibus interduconuenire:quaeratio est, cur Scriptura no- nunquam dicat hominem per peccatum iram, et iupplicium mereri, Ut patet ex verbis illis Iob. 6. Vtina appenderentur e cata mea quibus iram merui. Et ex illis epist. ad Hebraeos cap. Io Ganto magisputatis deteriora mererisupplicii, quisitium Dei conculcauerit, sec. Vnde etiam August. lib. 3. quaest. quaestione 68. i. vocatust inquit)non venit, cuino habuit meritum praemi ut vocaretur, sic inchoat meritum supplici', cum vocat svenire neglexerit. In quibus verbis meritum no tantum in bonam, sed etialia in malam partem usurpatur. Verum suliam inualuit, ut nomen meriti absolutὰ
sumptum apud Scholasticos accipiatur in bonam partem dumtaxat, scilicet pro merito alicuius praemi meritum enim supin