장음표시 사용
711쪽
Disp. I. SEcr. I. 66i quia materia gratitudinis est beneficiu ab alio gratis acceptum;vt enim docet S.Tla
2.2. q. II O. art. I.ad .eX beneficiis gratis ab
Vno exhibitis,gratiarum adtio in alio consurgit: Deus autem non potest beneficiuaccipere ab hominibris, cum Omnia piorum beneficia,& bona opera sint Dei dona, Musurpare debeat illud Dauidis L. Paralip. 29 Tua sunt omnia,O cruciae manu tua accepimus dedimus tabi Adde, quod homo
debet Deo saltem ob gratitudinem, Vel religionem,orknia obsequia quae illi exhibere potest Imo ea non sufficiunt, vi ada quate Deo satisfaciat pro beneficiis abillo acceptis. quare multo minus potest eius modi obsequiis obligare Deia, ut nouum aliquod beneficium ex gratitudine illi co-
ferat, cum etiam hoc non habeat locum inter homines, quos certum est non teneri ex gratitudine, beneficium aliquod iis de nouo conferre, qui pro beneficio alias accepto, aequale ipse beneficium rependunt. Postremo, etsi nostra opera bona cedant in honorem Dei, Deus tamen eX- terno illo honore non indiget, neque Vii' litatem aliquam ex eo capit: eiusmodi Vero opera sunt dona Dei nobis utilia ad salutem quare magnas Deo gratias pro
712쪽
illis habere debemus,n5 autem ille nobis. Quemadmodum non tenetur magister, discipulo gratias reterre, quod in studio literaru non mediocres progressus faciat; etsi hoc in honorem ipsius magistri cedat, sed potius discipulus: omnem profectum magistro acceptum referre debet, & pro eo ipsi gratias rependere. o. Secunda assertio Ery diutinapromissionecessariasiit ad merita de condigno, non ameisias cit,sed regiuntur in Esis operib quadaproportio condignitas cumpraemio.Proba.
tur primo ex ipsa ratione nominis,&diei rentia ultima meriti de condigno; na tale meritum dicit intrinsece proportionem
aliquam,&aequalitatem cum praemio: Vnde distinguitur ab omni alio merito imperfecto,quod illam aequalitatem non requirit ordinatio autem siue promissio Dei, cum sit omnino extrinseca ad ui meritorio, non potest illi praedictam condignitatem,&persectionem conferredebet, ergo illam in actu supponere. i. Deinde si condignitas penderet a pro missilone diuina, sequeretur quod si Deus promitteret homini vita sterna pro Ope re infimi ordinis,illud, ex vi promissionis,fieret condignum,ti meritorium Vitae
713쪽
, quod repugnat:cum omnes intel ligant,colliationem tanti praenai tunc fore liberam,i gratuitam donationem, non autem retributionem pro merito, Videlicet ex defectu proportionis. ωcondignitatis debitae Sicut, si quis currenti in stadio promitteret opulcntum aliquod regnum,non propterea istius cursus esset dognus tanto praen ' S Agonotheta victori regni tribuens, non diceretur dare iustum praemium pro merito sed potius' na sua stulte profundere quia scilicet in eo cursu non es Oct sussiciens condignitascii tanto praemio. Et ea ratio est, cur peccator per astum contritioni non mere tur condigno gratia habitualem, te missionem peccatorum, etsi Deus peccatori poenitentiam agenti praedictam gratiam. promiserit quia contritio peccatoris, ut sic, non habet sufficientem proportionern Cum tali praemio , propter indignitatem. operantis. φ. Caeterum haec condignitas in bonis operibus requisita, sumitur a gratia diuina a qua procedunt:nam cum illa ex natura sua tendat in vitam aeternam,Vt in ulla
mum finem suu hinc fit opera ab illa procedenxu, habere proportionem lassicie '
714쪽
66 L A RATIA DIVIN. tem cum illo fine, tonsequenter illo digna esse. Quemadmodum enim si homo in pura natura constitueretur, opera illius honesta haberet proportionem cum beatitudine naturali,eaque digna essent; quia ille esset finis proportionatus ipsi naturae purae ita cum gratia e natura sua tendat in beatitudinem sirpernaturalem spera ex gratia procedentia' bent proportionem, condignitatem cum illa beatitudine;quamuis illam de facto non mereantur
ex iustitia, nisi adsit promissio.
715쪽
DISPUTATIO DUODECIMA. De praemiis quae cadunt sub ne
ritum a Diuisa in quatuor sectiones.
An peccatorpos it mereri gratiam habitualemo remissionem peccator m.
An homo ius catu mereris it de condigno
An possit adultus mereri donum perseuerantiae, reparationem poma um.
716쪽
M peccator possit mereri gratiam habitualem, o remisionem peccatorum. r. 'Ispositio ad gratiam sanctificante dtiplex est, ut alias monuimus: alia quae tempore praecedit infusionem illius alia qua peragitur eodem instanti temporis quo gratia infunditur illam tame prae cedit ordine naturae, ut patet in contritio. ne, vel amore Dei super omnia, qui sunt actus ultimo disp*nentes homine ad gra-.tiam iustificationis , consequente ad peccatorum remissionem. Non est autem.
hic quaestio de dispositionibus prioris generis quia certum est illas de condigno. mereri non posse infusionem gratiae habitualis, ut patet ex Concit Trid. sess. 6.cap. 8. Et ratio est, qu1a toto tempore praece dente iustificationem, homo est Deb exosus. istius inimicus , quare non potest illum ex condigno, Miustitia obligare ad sibi reddendum aliquod praemium ad hoc enim disput. praecedenti statum gratiae, Madoptionis necessarium esse diximus Tota igitur disceptatio procedit de ultima
717쪽
Dis p II. ger Io I. 667 dispositione ad gratiam habitualem an scilicet homo per illam mercatur de condigno infusionem gratis habitualis, S ex
consequenti remulionem peccatorum.
Cui dubitationi ut fiat satis. a. Prima assertio sit. Non potest peccator
peracum contritioipis , vel amoris Dei super Omma,meneri e condi nogratiam sancti scatem; certa, ia dubitata apud Theologos. Probari vero potest imprimis verbis illis Pauli ad Roman . . Iust cata ratis8er gratiam ipsius, Mae ita explicantur in Concit Trident sess. 6. cap. 8. Gratis iis scaria Deo dicimur; ia nihil,eomm qua iusti Pa tisinempraecedimi uestris siue opera, ipsam ius canunis aliampromeretur. Quo loco Concilium agit de iustificatione formaliquae fit per infusionem gratiae non autem de tota mutatione quae fit ab initio iustificationis, seu a vocatione ipsa usque ad gratiam sanctificantem.Item loquitur de Operibus quae, Vel tempore,vel etiam natura iustificationem praecedunt, etsi ex gratiae actualis auxilio facta sint.Denique. Verbum, promeretur, intelligendum est de perfecto merito,quod condignum appellatur.3 Secundo huic assectioni subscribie
718쪽
668 DP GRATIA DIvINA, Augustinus, qui lib.de gratia,& libero arbitrio cap. 6 tractans illud Pauli a Timoth. 4. Superes mihi corona in istae, quam reddet mihi Dominus in in die, iustus iudex. Cui reddere, inquit coronam iustus iudexsnon dona seigratiam misericor aterpa q/-
iodo esseti corona iustitiae, nispraecessisset gratia quae ius cat impium' omodo ista debita redderetur ni ri; is gratuita donaretur Saepe etiam Augustinus dicer solet, iustitiam,seu opcta iustitiae id est merito. ria ex iustitia,seu de condigno sequi iustia ficatum, mons aecedere iustificandum: qua ratione loquitui in illud psal ro o C5 festo,s magNV e nil opus eius,dicens; Iis, inam homo non operatur,nis iustifcathsIt infra loquens de confessione Publicani, ait eam nondum fuisse opus iustitiae, id est meriti ex iustitia. Vnde quando tract. 4
in Ioan n. ait Publicanum ea consessione meruisse peccatorum veniam, de merito
imperfecto,i congruo intelligendus est. Au ustinum sequitur Prosper in responsione ad 6. Gallorii obiectionem, ubi ita
ait: Mi catu itaque homo, de ex impio prfactus,nusiopraecedente bono merito acri't δε- num, quo medio acquirates mentum υ quod
719쪽
DIs Pur. XII. Ec T. I. 669perindu iam liberi augeatur arbitri' nunquaremoto a toris De quo,ne ro cere,nec permanere in bono qui quampotes. . Tertio idem ratione ostendi potest. Nam ut aiunt nonuli1, inter quos est Maz-queZ I. 1 disput. I9. cap.I. Vltima dispositio effective pendeta gratia, ea est podsterior ordine naturae, in gcnere cauta eLficientis , ergo illam mereri non potest: quoniam,cum meritum reducatur ad causam efiicientem, et dispositio ultima gratiam mereretur, deberet illam praecedere.
Verum ista ratio non probatur, quia ut patet ex disp. .dispositio proxima ad gratiam sanctificantem, ab ea effective non pendet, sed tantum ab auxilio supernaturalis ordinis, quod iussicienter voluntatem eleuat, do iuuat ad eliciendum actum, qui ultimate ad gratiam illam dispopit. s. Etsi igitur concedamus, ultimam dispositionem esse natura priorem gratia
habituali, in sensu quo disput praedicta
explicatum fuit;non tamen propterea admittendum est, illam dispositionem esse condigne meritoriam talis gratiae. Cuius ratio est, quia duobus modis considerari potest ultim dispositio ad gratiam. Primo,quatenus eam praecedit ordine na-
720쪽
poris quo existit, ab ipsa gratia formatur At neutro ex his modis, dispositio illa gratiam habitualem de condigno mereri potest. Non primo, quia sic spectata dispositio ultima, est actus peccatoris,& inimici Dei; ut autem aliquis actus sit meritorius de condigno apud Deum, debet ab homine iusto,grato, Deianaico procederC, ut supra diximus. Non etiam secundo,
quia si ultima dispositio spectata V agra
tia sanctificante formatur, aliquid meretur de condigno hoc habet ab ipsa gratia quakrmatur, ita ut haec gratia sit princia pium talis meriti; quare ipsa non potest cadere sub tale meritum, iuxta illum modum dicendi communiter usurpatuna apud Theologos, Principium meriti non ca- dissub meritum quod fallem de ordinaria
6. Neque huius rationis vim infringit, quod opponit Varque loco citato, nimirum actum contritionis, vel amoris Dei super omnia, qui sunt dispositiones vltimae ad gratiam sanctificantem, habe re ex se, seclusa ipse gratia fanctificante, vim constituendi hominem sanctu, Ded ratum, S illius filiu obedientem; con-