장음표시 사용
731쪽
DI spvΥ. XII. scr. II. D miserit homini augmentum gratiar, sub conditione talis operis,& in ipso opere reperiatur sufficiens proportio ad illud prae- mihi, qua habere potest etsi habitu sit remissius bi dic praedictis fatis intelligitur. 16. Dices secundo Apoc. 3. reprehenditur Sardensis Episcopus, eo quod opera ipsius non inueniantur plena coram Deo, id est, quia remisse operatur. Respondeo. Duobus modis opera illius Episcopi erant non plena seu vacua:tum quia cum hybocrisii laboraret, ea referebat ad finem vanae
gloriae, S eatenus merito Vacua erant tu
quia deciderat ex charitate, in qua plenitudo operii consistit, ut colligitur ex e bis illis eiusdem cap. semen habes quodvDui , se mortuus es.Et ea est ratio cura arbsto reprehenditur,noli autem quod opera illius fuerint remissio . habitu charitatis, quo erat praeditus. Alioqui dicendu esset, nos amandoDeu actu aliquo remisso,non
tantum non mereri augmentum gratiae,
S gloriae sed, quod pei Mest,peccare,
mereri poenam aliqua'ssi. 17. Affercio et, Auimentum patia , quod homo per actus remissiores meretur. tim in hac vita illi itur.Probatur,quia Deus,
732쪽
cu ssit summe fidelis & verax, illud infalli biliter implet, quod pro eato tepore absolute promisit: υ consequenter implet quod pro maisit sub aliqua condition post,t eiulmodi conditiones qui prσmissio
conditionata fit absoluta. accedente con
ditione;& ipsa conditionis positio, est veluti quaedam virtualis designatio temporis,quo exequenda est promissio. Et huius fidelitatis diuinae in exequendis promissis, luculentum exemplum habemus in prima gratia habituali, qua peccatori promittitur sub ea tantii conditione, si poeniten, tiam egerit, aut contritus fuerito statim
enim ac peccator verum actum cor
tritionis elicit , eiusmodi gratia illi infunditur , neque in aliud tempus differtur , Ut suppono X tractatu de poeni, etentia deus autem ivst is honam ibus promisit augmentum gratiae, sub ea tantum conditionc , si bonis operibus illud p omereantur : Cum ergo praecedentiassertione probatium fuerit, non solum opera habitu gratisintensiora, sed etiam remissiora,quiin Deo facta sunt, esse vero meritoria augmenti gratiar, non dubium
est quin ius us,statim ac aliquem eiusmodi
733쪽
DIs p. XII. Ecet. II. is actuis elicujt, augmentum grati Jaabitua' lis recipiat.18. Confirmatur, nam cum certum sit, augmentum gratiae pro quocunque actu meritorio aliquando dandum csse, saltem si iustus in gratia decedat: vel illud augme-thi quod debetur actui remis , confercndum est quando postea homo actum aliquem intensiorem clicuerit, ut quidam existimant vel dumtaxat post mortem, Ut ali dicunt vel denique statim post Opus exerςitum. At primum dici non potestri quia nulla ratio est , cur aulamentum gratia differri debeat in tempus quo homo intensius operatur, quam quia tunc ille est sufficienter dispositus ad augmentum illud recipiendum, climantea non esset hoc autem absurdum est veritate alienum. Quia tunc aliquis censetur sussicienter dispositus ad praemium recipiendum, quando illud de condigno meretur, dummodo non repugnet ipsius statui, ut patet in gloria beato Isim, quae viatorinondatu etsi illa in hoc
vitae statu promereatur homo autem meretur de condigno,per actus remistas augmentum gratiae neque hoc augmentum
ρω eo tepore illius statui repugnat ergo
734쪽
per tales actus est sussicienter dispositus ad illud praemium recipiendum. Accedit, quod per actus remistas charitatis honio fit intrinsece sanctior, meo gratior, acceptatur ad nouum aliquem gloriae gradum respondonte augmento gratiae,quod eiusmodi actibus promeruit cita ut post colla;am istam gratiam itemporc subsequente confertur, ut authores ill volunt rhonao ad valensiorem gloriam non ordinetur. Quae igitur ratio est, cur non etiam sit sussicientς dispositus ad recipie-dun'augmentum gratiae, ubi exercuit eos actus quibus illud de codigno promeruit Postremo , homo non magis disponitur ad praedictum gratiae augmentum recipiC-dum, quando postea actum intensiorcinelicit. Quia scilicet pcr istum actu seqvcntem, homo tantsim disponitur ad augme.. tum gratiae quod illi respondet, propter
aequalitatem, dc proportionem quae inter illa duo reperitur non autem simul disponitur ad aliud augmentum .pr teritis actibus debitum illud enim potest respondere innumeris actibus remissiorii s antea productis, i ita illis omnibus simul sumptis aequari, & consequenterisse valde inire sumsi autem illud totum aligmentum
735쪽
III spvr. XII. Sacr. II. 68s dandum sit cum augmento actui intensiori proportionat , eique debito;.e Viroque resultabit praemium, multis partibus superas dignitatem actus intensioriS qua re homo per illum perfectius non disponetur ad nouos gradus gratiae, ex actibus praecedentibus ipsi debitos recipiendos. Et quamuis augmentum ex prioribus actibus debitum,non excederet unum, aut alterum gradum homo tamen per actum
intensiorem sequentem,non posset digne disponi ad illud recipiendum quia scilicet actus aliquis non disponit nisi ad eam gratiam qua ipsi adaequale respondet, qua que ipsius intuitu sisertur. Ex his ergo constat augmentum gratiae quod homo
peractus remissiores meretur, non differri donec actum intensiorem eliciat. Secudum etiam dici non potes: scilicet augmentum illud conferri tantum post mortem quia cum homo sufficienter in hac vita disponi queat ad illud recipiendum, Vti iam diximus, dc alioqui dilatio illa ma-Ximam habeat rationem poenae nullo pacto concedendum est praemium illud,sque ad alteram vitam differri.Neque officit, quod haec vita sit tempus luctaei certaminis, non coronae hoc enim dumtaXat
736쪽
G86 DL GRATI DIVINA verum est de principali cotona, id est, dea terna beatitudine, cuius homo non est capax in hoc vitae statu non autem de quibusdam mediis minus principalibus,quale est augmentum gratiae illud enim non repugnat statui viatorum, Ut patet in augmento respohdelite actibus intensioribus, quod in hac vita conferri a nemine indubium vertitur. Cum igitur accessio illa gratiae, quae operibus habitu gratiae remis
sioribus debetur, non conferatur hominiquando in actum intensiorem erumpit,
neque post hanc vitam, nullum tempus aptius assignari potest ad illam retribuendam, quam id quo actus rcmissior prodii
A; IO adultu mereri donum perseueran
39. A D perseuerandum ingratia,duo requiruntur primo Vt ipsa gratia a Deo conseruetur secundo Vt homo nullum peccando obicem ponat tali conseruataoni. Et quia Deus ex separatus cst ad gratiam, quam nobis dedit, perpetuo conseruandam;dona ippe Dei sunt sin '
737쪽
poenitentia, Sc ipse non deserit iustum,nisi prius ab illo deseratur, Ut saepe diximus; ideo difficultas tantum est,an homo iustus mereri possit de condigno auxilia efficacia, quibus ita congrue praeueniatur, ut ini nullum deinceps peccatum lethale incidat. Vt igitur in hac difficultate, aliaque in titulo proposita, mentem nostram ape
Eo. Prima assertio sit. Non potestiustus -- reri de condigno donum perseuerantiae. Declaratur, irobatur ista, quae est communis Theologorum assertio quia perseuerantia adustorum, de qua hic tantum agimus, an eoitplurimum consistit ut post iustificationem , per varios actus bonos,& per
varia auxilia efficacia,omnia praecepta observent, Omnesque tentationes toto vitae tempore Occurrentes superent unde ut iustus hoc donum perseuerantiae condigne mereatur, oportet Vt hoc modo mereatur omnia auxilia efficacia, quae ad vitanda deinceps omnia peccata, omneSactus praecept efficiendos ipsi necessaria sunt. Hoc autem impossibile esὰ facili negotio ostenditur Quia scilicet non potest condigne mereri primum auxilium em camillius collectionis, neque ultimum sub
738쪽
c88 D CRAT Diviret A. illa circunstantia ultimi, quae non est quid
positiuum, sed tantum negatio sequentis occasionis amittendi gratiam meque etiaauxilia congrua,quae post primum,adje Meucrandum actu, sunt illi necessaria. Pro- bemus singula. Imprimis ergo quod non possit iustus de condigno mereri primum auxilium efficax, quod post iustificationem illi ad perseuerandum confertur, sic probo Vel enim illud meretur per actum qui ex tali auxilio proficiscitur, Vel per actum aliquem praecedentem prius dici non potest, quia auxilium illud datur homini iusto, ut sit principii 1 praedicti actus, illumque ossiciat ex lege autem communi, principium alicuius operis meritorij non potest cadere sub meritum illius Nec posterius, quia supponimus.actum de quo agimus, esse omnium primum in genere meriti; ita ut ante illum nullus praecesserit ab instanti iustificationis, qui meritorius
ai. Dices. Et si ab instanti iustificationis nullus actus meritorius praecesserit, in ipso tamen momento iustificationis, homo actum contritionis , vel amoris super omnia elicuit qui ut est meritorius gloriae, ita aurilium cssicax ad inchoandam deinde perseis
739쪽
perseuerantiam necessarium, condignEmereri potest. Sed contra iam eo ipso quod actus contritionis, ut formatus 1
rati infusa , est meritorius de condignoptimae gloriae, quae illi gratiae respondet;
non potest mereri condigne auxilium eia Icax ad eliciendum actum aliquem meritorium: quia cum homo peristum actuim sequentem condigne mereatur augmentum gloriae, sequeretur contritionem ipsa simul esse meritoriam, non solum primae illius gloriae, quae adaequat ommensuratur gratiae in momento iustificationis in fusae, sed etiam augmeti talis gloriar, quod nemo dixerit. Cum enim contritio vim merendi accipiat a gratia habituali qua
formatur, non meretur de condigno, ni si tantam gloriam quanta ex aequo IEL pondet eiusmodi gratiae , cum tanta enim proportionem habet , non cum maiori. Si ergo ulterius meretur augmentum aliquod gloriae, iam meritum contritionis esset ultra condignum quod ab- urdum est. 11. Adde, qubdiu contritio respiceret auxilium essicax,dandum ex merito ipsus post iustificationem , sequeretur omncs qui per eiusmodi actum disponuntur ad XX
740쪽
gratiam, mereri de condigno simile auxialium efficax hocque ipsis post iustificatio. nem infallibiliter conferretur quod i men falsum est, cum interdum fieri possit ut homo, post gratiam iustificationis, nul lum actum, si hic bonum, siue malum et
clat aut etiam Ut male temper operetur;
in quibus casibus manifestum est, nullam dari gratiam emcacem: quia ea posita, o pus aliquod bonum fallibiliter produ
23. Neque dicas per iustificatos stare, quin tale auxilium recipiant: non enim ita est iam quando meritum de condigno est absolutum,non frustratur suo praemio: si autem ustus meretur de condigno auxilium essica ad vitandum peccatum, hoc illius meritum est absolutum, non autem conditionatum; quia videlicet auxilium illud tale est, ut per se excludat omnem conditionem ex parte hominis, quae incertum praemiuin reddere posset: qualis est illa, homo non peccauerit,dcc Facit Cnim cssicacitor, infallibiliter, ut homo non
peccet, ac consequenter ut non apponat
VIam conditioncm , quae obstare possit quominus auxilium illud ei conferatur. Vnde si iusti omnes merentur de condi-