Euripidis Ion

161쪽

ω ταλαιν' ἐγώ συμφορας

τέανο . 776. Hi mioque male distinctas erant personae in antiquisilibris. Primus eas'. 776 et 779. recte discrevit Boissonadus. Tractavithoo carmen Seid- laxusin libro de veras dochm. p. etas seqq. non ille tamen animadvextens, quam putabatimodum esse, constare antistrophicis.

est versus 77a.

778. Ald et vis. βίοτον Η. Stephani mendationem αβίωτον eceperunt editores Seidlexus et Elmeseius apud Onhium ad Hippol. 8as. ἀβίοτον, de qua forma non dubitasset atthiae ad Hippou 816. si legisset quae Sei dem p. o8 scripsit. Qui vetiam si unum dumtaxat exemplum exstaret, in quo Uimo μοτος diceretur, tanta id copia similitex dictorum confirmari posset, ut dubitandi nullus Iocus elinquereturi Id pulcre perspexerat Lo- heckius ad Phryn. p. 7is. Sed ut in Hippolyto certissimum est αλιοτον, ita hic non serendum vide- tur, ubi non additum est βίοτον. taaue βιον scripsi. Grammaticus in Bev x Me i. p. 35,

162쪽

II LOTrasse hunc ipsin Iocum respiciens, da illa

78o Lihri tat. r. a te Reposui Correptiorem sermum, qua est ut Paeon quartus Pronuncianda, respondens Cretico. Ἐτυπεν Tect semel acri-Ptum inmerv. a. R. Brub et caeteris geminant Ald codd. Flor. Vi t.

786. Pro ταυτα ex Canter coniectura ταὐτα et Midleriis ocepit, et novissimi editor .

164쪽

πο αερα δε φῶναι δει γυναικος τινος

Duplicavi iψεν, semei scriptum in libris.

165쪽

αστέρας σπερίους'

Quos Seidlexus in Iume locum hi in antistropham numeros intulit, Parum elegantes Sunt, ne qua Ieca Euripide profectos credibile sit in tubus quum alia ostensioni sunt, tum maxime doctimiaeus antistropham non numerose finiens, os Ἀλγος παθον Versus quidem 8o5. est iambicus schio Thogicus ExcidIt qui eum aereuehatur dactrticus: quod quum non esset animaavera ii, violentior hdhibita fuit medicina. 8os Libri ἐρημία. Scripsi is φια. Suppl. 775. Eρηφια κλαιω Ne faIsum foret ἐρημα nisi pra staret singvias cum antistrophic syllabas congruere. Est enim versus ex iambico Achiorrhogico et dochmio compositus. 8or Libri πῶς δε που νιν εἰρίδω. Emendavit Scaliger, nisi quod etiam Post πω signo intem. rogandi distinxit. 8 duae sunt quaestiones mors Graecorum una locutione coniunctae.

168쪽

παιδος προθυσων ξένια καὶ γενέθλα σκηνας ἐς ἱερας τῆςδε λαθραίως ποσις, eto κοι πεινατω δῶτα παιδὶ τῶ νέμ

8i7. Codd. Ior. μητρὸς comises, quod ferri Potest, si ad oὶσθα TEferto. 8aa. Recte quidem edd. Vett. συν γάρ sint, vid v. 864 seq. quod in recentiorum plerisque συνγα sol, sed nihil id facit ad sollicitudinem doguinto pede trimetri, qua Elmsteium versavit ad

169쪽

dus plane ab hoc loco alienus est. 8 a. Dici vix potest, quantum hic versus negotii viris doctis creaverit, idque tum eo, quod requiri videhatur vectum praegresso et Og oppositum, tumn Commodandis ad hane opinionem vetas καὶ τὰν

χρονον αριυνεσθαι θέλων canteri coniecturam ων pro ἐλθων ita x Bitata erat amusoavio, ut mirer in novissimis edd. Teceptam Esse. IPSE HSgru- 'ius recte vidit ' λαθων potius hie opponendum ruisse. Sed quum sequentia verha sic est interpre- tutum, parana fora ut longum temporis in tertialium Conaollum auurn adiuυarae, non modo vim verhis attulit: nam id dicendum fuisset τον χρονον μυ- νειν δοκῶν sed neglexit etiam καἰ, quo non O-tuit λαθων, quod est si lateret , Cum θέλων Coniungi, quod est quoniam volabat. Ingenios . sed Buda te ne sine violentia Iacobsius, αβων δὲ καιρον, φθόνον αμυπισθαι θέλων , quod sane congruit cum iis quae apse ullius v. 673. dixit e sed tamen ve sic possemus i mur avua θων ---