Novum Testamentum extra canonem receptum

171쪽

Illis Novi Tostamenti libris i 10 canon receptus c0ntinet Bibli0rimi codex

Sinaiticus etiam Barnabae opistulam addidit eamque graece integram, cuiuS prima capita L V p. 12, 32 8qtie ad verba αυτος αυτω antea graece deperdita erant codices enim graeci ex eadem radice pr0fecti mnes incipiebant OV ab τον καtνον τοροάξων κτλ. illa igitur e veteri interpretulatin supplenda erant in hac autem latina versione, quam Hugo Menardus in codice 0rbeiqnsi seprehendit, Lucas Dacherius cum graec Turriani huius epistula ap0grapho edidit Ρarisiis a. 164b), deerat ultima pars c. XVIII XXIJ id qu0 maxime dolendum est, quum vetus interpres optimo teXtu Suggraece corruptis saepissime lucem et sanationem praebeat prius etiam quam codex Sinaiticus nobis inn0tuisset, graeca permulta, plura quam edit0res emendaverunt, emendari debebant. ante c0 dicis Sinaitici notitiam omnino duae notae erant textus formati0nes, altera in sol latino interprete, altera in graecis c0dicibus eodemmod mancis c0nspicua de prioribus editi0nibus haec retulit ressulius: Post Sirm0ndum in tribus mss. bibliothecae Vaticanae, cardinalis Columnae et Andreae Sch0tti eadem epist0la graeco serm0ne c0nscripta quaerentibuS sese btulit, hei quoque, ut in Turriani ap0graph0, cum epist0la olycarpia Philippenses, quae praeit, c0niuncta et acephala Sch0ttiani c0dicis graeciet 0rsi0nis veteris apographum a Claudio Salmasio accepit Isaacu VOSSius, ab h0 Jac Usserius is simul cum epist0lis gnatii id excud0ndum curavita 1643 omnia tamen huius editi0nis exemplaria cum haud exigua parte ipsius ppidi ingenti c0nflagrati0ne perierunt itaque quum Menardi editio X uno tantum codice prodisset parum 0rrecta, epist0lam Barnabae . 08SiUS emendati0rem publici iuris fecit Amstelodami a 1646 Fl0rentino, Vaticano et Romano Theatinorum codice usus, sed minus accurate, ne dicam biter, ut ipse pluries compertum habui. haec prima V0ssi editio, qua russetius u8u est, recusa est Londini a. 1680. 908 V0ssium pro textu emendando

num fidem Helatius et Reithmayrus suas c0ncinnaverunt, c0dicibus manu criptis uterque destitutuS.

172쪽

VIII PROLE GOMENA .

post h0s ditores Bud. ax Drossetius in mendando Barnabae textu graec meruit in huic enim vir doctissimo quatu0 c0dicum Romanorum accuratam, passim etiam Florentini debemus n0titiam sunt autem hi codices: 1. 0 d. Vaticanus 59 membraneus, sec. I graeea ac docta manu Scriptus, qui etiam Barnabae epistulam continet, a Dresselio signatur . 2. 0d Ott0b0nianus 348 chartaceus ineuntis seculi XIV, 0mpendiis scriptus haud raro ambiguis, cuius in margine Scholia adn0tationes, correctiones et coniecturae, a reSSelio Signatur . 3. s. arberinum , apographum Luca H0istenti e c0dice monasterii S. Silvestri in Quirinali, qui deperditus est, ab ipso Holsteni passim collatum cum cod. V., a res Selio signatum B. 4 cod Casanatennsis G. V. 14, chartaceus saeculi XV, Barnaba epistulae dimidiam part0 c0ntinens, a res selio signatus C. 5. 0d. 0diceus Ρlut VII num. 21 chartaceus, Saec. V., hunc qu0que Odicem, ita resselius His ego et amici pro me in omnibus locis, qui alicuius m0menti videbantur, post ali0s iterum iterumque inspeximus, signavi P. inter hos c0dices a Dresseli collat0s . . ptim0 cognovi ceterum etiam hic edit0r, quamvis bene meritus, veterem latinam interpretationem non Satis aestumavit neque omnia quae iam prius nota auxilia d0cebant emendavit. ad duas illas textus graeci Drmas, vulgatam et latine Versam, tertia nuperrimo accessit edit Sinaitico Bibliorum c0dice , qui primus integram Barnabae epistulam graece praebuit. 0 mirum est quod a plerisque viris d0ctis statim optimus summaque fide dignus existimabatur nova enim quaeque arrident ita eigsAcherus Tubingensis d0ctam de hac epistula scripsit commentationem' etiam ipse ischendorsius c0 dicis Sinaitici laudes cumulavit. sed iam V0lkmarus Turicensis recte m0nuit, c0dicem Sinaiticum ex ceteris testibus tam corrigendum quam supplendum esse. etsi interpre Latinus, hac quidem p. a vetere . cr interpret Italo pr0rsus alienus nimia fere libertate utitur, multa abbrevians, omittensq), pr0prio Marte explicans tamen Patrum apostolicorum opera. lips. 1857, sed alt0ra Lips. 1863.

Graecos codicos omnes unam constituero familiam iam frons pariter mutilata ostendit. olycarpi enim epistulam Barnabae sequebatur, Sed X-cidorant folia inter olyc. c. IX τον περ ημῶν ποΘανόντα καὶ δι' μὰς υπύ et Barn epi. o. V p. 12, 33 τον λαον τον καlνον το*άZω κτλ. inde textus vulgatus, quem priores editores fore solum sequuti sunt of Vothmarum in monumsent inedito mox laudando p. 17 sq.y Bibliorum cod0 Sinaiticus stropolitanus sed Const. TischendorfT. - IV. Petropoli 1862. - Novum Tosta montum Sinaiticum iv Novum Testamentum cum epistula Barnaba et fragmontis Pastoris sex codice Sinaitico accurato sescripsit enothseus ridericus Constantinus Tisoliendors Lips. 1863. in altora patrum apostolicorum dition Dresseliana Tischen- dorsus quidquid in eadem diffsert a scriptura graso codicis Sinaitici notare Voluit, sed non omnia accurato notavit. f. quas notavimus ad . VII p. 20,

20. p. 22, 1. X p. 36, . . p. 38, 2. XII p. 40, 5. XIII p. 44, 28. XV . 0, 8. XVII p. 56, b. XX p. 62, 17.

Zurririti dos Barnabasbrielas ausi0m codex Sinaiticus Tubing 1863. onumstitum vetustatis christiana inoditum se recensione Gustavi Vothmari Turici 1864. contrario Sinaiticum codicem nonnulla addidisse se mutasse videbimus.

173쪽

graeca ea quam Secutus est recensio nunc multo accuratius quam s0litum fuit c0nferatur portet, quum interdum servaverit textum integrum et Sinaiticum tam castiget quam confirmet accedunt ea quae Clemens Alexandrinus ad verba expr0ssit. quidem iam ante quam V0lkmari editi capp. L V ad me pervenit Barnaba epistulam restituere c0natus sum et illius graeci textusqu0m vetus interpres latine vertit praestantiam etiam magis cognovi iam antea ex iis qua ad finem libri Estherae et Esdrae adnotata sunt, codicem Sinaiticum n0 Eusebii, ut pinatur ischendorfius ), sed Justiniani impera-t0ris fere aetat scriptum esse d0m0nstravi. Tischend0rfium c0ntra mea argumenta nihil qu0d non refutatum sit protulisse iam monui itaque cavendum est, ne Sinaitico codici quamvis egregi nimium c0nfidamus saepissime scriptura Sinaitica e veteri interprete corrigenda et emendanda est quam brem hanc veterem versionem latinam e Gallandi editi0ne integram addidi in Sinaitico c0dice primam manum et correct0rem C S. ' qui, ut Tisclisendorsius cenSuit, septimo fere saeculo textum, me quidem iudice codicem a m0nachis Sinaiticis paulo antea c0nscriptum, plerumque optime emendavit, accurate n0tavi huius et ceterorum c0dicum menda quid0 quae ex tacismo et aperto calami lapsu orta sunt, ἐφελκυστtuo omissum aut additum et qua huius m0di Sunt omisi Semper Mia r sv scripsi, quamvis cod. Sin Saepe Mωσης praebeat, etiam Aαυῖδ, 0 -βιδ. sed ut omnibus satisfacerem accuratam

huius editi0nis et codicis Sinaitici etiam in non n0tatis rebus c0ssationem adieci Script0res ecclesiasticos qui hanc epistulam laudant in notis addidi. quae de rebus ipsis post librum meum de patribus apost0licis conscriptumq)n0tanda habui in adnotationibus sequentibus adieci in maxima huius editi0nis parte collega carissimi Maurici Schmidi phil0l0gi clari88imi, c0nsiliis adiutus S m. Barnabae quam dicunt epistulam c0 de Sinaiticus Novi Testamenti libris addidit eidem pistulae, 0rtasse iam ustin Martyri', pr0cul dubio Tertullian 7 n0tae, Clemens Alexandrinus saepius auctoritatem apost0licam

vum Testamentum graece, ex in codice omnium antiquissimo Vaticana itemque Elgoviriana lection notata, Lips 186b, p. LXXVII sq.* Dor codo Sinaiticus dor ibol, 0itschris fur issonscha filicho Theologio 1864. I p. 24 sq. Noch in or liber de codo Sinaiticus, ib. 1864. II p. 211 sq. iudicium uum in universum probaverunt ephemerides Londinsenses, Theological Bevie Mai 1864, p. 214 sq. Vothmarus codicem Sinaiticum tam ex aetate quam ex coetu Athanasii prosectum esse censuit

t. l. . .

R Zoits chris iss Theologio 1865. I p. 108 sq.3 Di apostolisclion utor, Untorsuohungo libor Inhal und Ursprungdor utitor thron amen rhalionen christon Hal. 18b3. Φ M. Schmidi persuasit mihi ut o I p. 2, 10 7 artπόΘητο ponerem, quamvis bene scir0m, etiam in prima lomentis Romani pistula . LIX codicem unicum επιποΘητη exhibere. cf. quae ad c VII p. 23, 15 sq. XII p. 40, 14 Sq. notaVimus.' L quae ad c VII p. 22, 2 sq. notavimus Barnabae epistulam Tertulliano notam fuisso otiam indo concludo, quod epistulam ad Hebraeos canonicam de pudicitia c. XX Barnabas titulum ad Hebraeos appellavit. f. infra p. XL

174쪽

X PROLE GOMENA . trilbuit et in Hypotypo se0n libris deperditis inter Sacra Sc14pturas etiam in hanc epistulam c0mmentatus est. Origenes calliolicam Barnabae pistulam laudavit, ipsi Barnabae tribuit et inter sacra Scripturas quodam modo numeravit. de huius epistulae auctoritate primu dubitasse videtur Eusebius q), quem secuti sunt Hier0nymus ), Anasta8iu Sinaita ' et Niceph0rus versus

Strom. II, 6, 31 p. 445 εἰκότως ουν ὁ πόστολος Βαρνάβας φ ου,

10, 6 p. 83 λλα καὶ Βαρνάβας ὁ α αύτος συγκηρύ α τω πο6τόλωκατὰ την δtακονέαν των ἐθνῶν τον λόγον πλουστερον, φησίν, μῖν γράφω τλ. f. Barn opi. o. VI p. 16, 14. 15. etiam tacito Clementem Alexandrinum Strom. VI, 8 6 p. 77 hac epistula c. I p. 8 8 - 10)118um esse animadverti p. 1 not.) eundem de Barnaba huius epistulae vero auctore nunquam dubitasse demonstravi in libro meo die apostol. Vnte p. 44 q. ' cf. Eusobii Hist. ecl. VI, 14, 1 ἐν δε ταῖς Υποτυπώ6ε6et, ξυνελόνταειπεῖν πάσης τ' ἐνδtαθήκου γραφης ἐπὶτετμημένας πεποίητα δὶηγήσεις, μηδε τὰς ἀντzλεγομένας παρελθών, την γούδα λέγω κα τὰς λοtaria KαΘολὶπὰς πεστολάς, την τε Βαρνάβα καὶ την Πέτρου λεγομένην ἀποκάλυφrν. y Orig0tius . Celsum I, 63 Opp. d. Ruae. I. 378 γέγραπτα δε ἐντὶ Βαρνάβα κα Θολεκν ἐπt6τοῖν κτλ. f. Barn epi. o. V p. 14 4 5 do prino III, 2 4 Opp. I, 40): eadem quoquo Barnabas in epistula sua declarat te. f. Barn epi. c. XVIII, p. 56, 2 sq. Comm. in epi ad Rom. 1, 24 lib. I Opp. IV, 473): sicut in multis scripturis invenimus etc. f. Barn.

apud Eusebium HE. I, 12, 3 οἱ φερόμενοι του σωτηρος ἀδελφοί idem Valent atque λεγόμενος ἀδελφός ΗΕ. I, 1, 2). f. etiam qua in libro

meo: Dor anon uni die ritili des suo Tost etc. Hal. 1863 p. 235 disserui sed non ita EusEbiu ἐν τοtς νόθοl Barnaba epistulam collocavit, ut eam aperte spuriam iudicaverit ipse l. i. g. 5 pergit: ταῖτα μεν πάντα των ἀντιλεγομένων δ εχ, cui librorum ordini etiam nostram epistulam HE. I. 14, 1 cf. supra not. 2 adnumeravit.

si Do viris illustr. c. 6 Opp. d. Vallars II, 39): Barnabas Cyprius quio Joseph Levites, cum Paulo gentium apostolus ordinatus, unam ad aedificationem ecclesia pertinentem epistolam composuit, quae inter apocryphas seripturas legitur. Comm. ad Zech. XLIII, 19 Opp. V, 31): Barnabae epistola, quae habetur inter Scripturas apocryphaS.' Anastasius Sinaita ' 99 in illo sacrorum librorum indico quem Cotelerius Pat aposti. I, 196 evulgavit apud Cred nerum l. l. p. 240 sq. extra LX libros canonicos etiam Bαρνάβα ἐπεστολή memoravit. y In Nicophori Stichomstria apud Crodnerum . . p. 24 sq. Barnabae epistula inter scripturas sacras, ὁσα της νέας διαθήκης ἀντὶλέγονται,

175쪽

PROLE GOMENA .

XIquid0m scripturarium sacrarium qui c0dici Clar0m0ntano adi0cti sunt post Judae pistulam canonicam, ante J0annis apocalypsin et Acta p0st0l0rum etiam Barnabae epist ver DCCCL recensent his Tischendorsus n0stram Barnaba epistulam significari censuit sed viri d0ctissimi sententia refellitur versuum numero, quem epistulae ad Hebraeos scripta can0nicae et ipsius a sertulliano Barnabae tributae, 0 n0stra epistulae c0ngruere iam Cred erus recte monuit itaque Barnaba quae dicitur epistulam ante Eusebium Caesarisensem non ubique quidem in N0vi Testamenti libr08 a110niq0s receptam, ubi ver addebatur, non dubitatam, post Eusebium inter anti-l0g0mena, meli0ri quidem 110tae neque aperte Spuria, reiectam esse e0

Clemens Alexandrinus semel memoria lapsus Barnabam otiam ibi laudavit, ubi Clementis Romani potius quum Barnaba verba reddidit ita fereotiam illa Barnba sententia orta esse videtur, quam J0annes Ernestus Gra-bius L si bibliotheca B0dl0iana c0d Barocc. 39 hausit:

κησας, διότι ἐπέρχετα πλέον χων τVς αμαρτίας. Grabius quidem coniucit, recitatam sententiam deSumptam esse ex evangeli secundum Barnabam i, sed potest etiam aliunde hausta esse. ceterum secundae Barnabae epistulae parti usum frequentem etiam Constituti0nes apostolicae praecipue l. VII testantur. Barnaba apostolo et Act. XIV, 14 vel apostolico ipsi hanc pistulam

perpauci etiam nunc tribuent. Sed antiquissim h0 m0numento discrimen illud gravissimum veterrim0rum Christian0rum aut in duodecim apostol0rum c Judaismi cuiusdam christiani aut in Pauli sentium apostoli et a lege Mosaica immunis christianismi partes discedentium etiam aera n0strae saeculo primo exeunte modo non integrum repraesentatur iam ante hos duodecim annos ' definivi Barnaba epistulam exeunt primo a0culo conscriptam esse a Christiano quodam e gentilibus et e scholis Alexandrinis profect0, ut eiusdem generis Christianos a iudaica Christianismi forma rev0caret aut dehortaretur ita celeberrimum illud discrimen ap08t0lica aetatis continuari, ut Barnabas iudaigantes Christianos, qui Christianismum ne novum quidem Dei testamqntum existimabant et fideles e gentibus c0nver80 tamquam proselyt0s Apud Crodnorum l. l. p. 176 sq.* Nov. est. Sinait prologom. p. XXXII not. 4. y Strom. VI, 8, 4. p. 772 'γουμενος δε τι δεητον Βαρνάβας ἐπl- φέρε ἴIολλα - πυλῶ ἀνεωγυ1ῶ κτλ. f. Clementis Rom. opi I ad Corinth. e. XLVIII. in spicil0gio s. patrum ut 0 haereticorum seculi post Christum natum I. II et III. Tom. I. d. II. Oxor 1700 p. 30 sq.hic codex continet colluctionem sententiarum e sacris et profanis scriptoribus iuxta ordinem alphaboti coeptam, sed non ad finem perductam . atque inter auctores, quorum nomina a B incipiunt, unicum hoc Barnabaodictum reperitur, non tamen additur, unde depromptum sit. hoc evangelium memoratur in decroto Gelasii cf. Credituri librum:

176쪽

XII PRO LEGO MENA.logi 0saica obstringere volebant, Drtiter impugnaverit eundem n0n aulitantum, sed etiam illius viri ap0stolici qui epistulam ad Hebraeos conscripsit

vestigia secutum et lexandrinorum doctrina imbutum iam ad n0sticismi claristiani limina progressum esse antiquiorem aetatem etiam evangeli0rum usus extra tria pri0ra illa quae Syn0ptica dicantur non excedens mihi c0m-pr0baVit.

haec sententia in libello me de christianismo antiquissim conscripto prop0sita iam c0ntra viros doctos, qui Barnabae epistulam seri0ri aetati vindicare v0lebant, V0llimarum dico et aurium Tubingonsem ), defendenda erat. ε defendisso mihi videor nam ipsa epistula . IV, p. 12 5 sq. lect0res iam eodem tempore vixisse dicit, quum Hier080lyma 40manis del0ta sunt, eademque epistula . IV, p. 8, 17 q. 0manorum imperat0rum seriem tribus Flaviis et Norva 96 - 98 claudit Adriani temp0ra c. XVI p. 52 10 sq. indicari V0lkmarus quidem certissime asseruit, sed minime probavit vir doctus et sagax etiam in angustias quam maximas pellitur libri 110chi usu in hac epistula conspicu0. quem librum quum Barcocliba demum c0ntra R0man0s rebellante 13 p. C. Scriptum esse censeret, nunc antiquiorem quemdam noctii librum sibi c0nfingere coactus St. nuperrime vero eiZ8li cherus Tubingensis in pr0rsus aliam viam ingressus e8t. 110 Seriorem, Sed paulo antiqui0rem quam quidem cum aliis viris doctis existimavi hanc epistulam esse censuit, neque idem fere certaminis stadium, quod aulus apostolus contra Judaismum christianum inch0avit, repraesentare. hunc enim Judaismum iam 110 a Christianis nationis iudaica defendi, neque in utramque partem, alteram legi Mosaicae addictam, alteram ab ad 0m lege immunem, ecclesiam christianam divisam esse quam Sententiam ut 0nfirmaret, vir doctus, qui 110nnulla recte vidit et m0nuit, epistulae neque scriptorem neque lect0res soli ethnicae Christianorum parti adnumerare voluit t. l. p. 5 Sq.). utramque partem iudaicam et ethnicam, iam in unum quemdam c0mmunemque coetum coaluisse exiStimavit protect0ribus Judaismi inter Christianos iam non obstitisse contrariam partem defensorum aulinismi d gentilibus in ecclesiam admittendis, de plena horum fidelium civitate christiana iam n0ncertari quaerentibus nobis, de qua tandem re certatum sit, eigslicherus hau resp0ndet delet iam templo iudaic novam et modo non gravi0rem inter Christia 110 ortam esse contr0versiam exstitisse enim Christianos, quibus infideles Judaei persuaserant, sacrificia et ipsis ad salutem esse neceSSaria/ Das Urchristonthum in donmauptwendepuncte seines EntWichelungs- ganges, enae 1855. . T.

Christoninum uni christi. irch dor drei orste Jahrhunderi ed. I. Tubing 1860 p. 132. ' Zoitschris fur issonsch. Thoologi 1858 p. 28 sq. 571 sq. 1861 p. 224 et in libollo meo: Die rophetu Esra n Daniel Hal. 1863 p. 7. 70. Ern de Bunsen in libro docto: ih hiddon is do o Chris and thohe of knowlodg or the apocrypha Vol. I. Lond. 1865 de Barnaba epistulae origine et indolo mucum summa in re conspiraVit.= cf. supra p. VIII, not. 4.

177쪽

PROLE GOMEN A. XIII l. l. p. 14. 18). itaque ipsam christianam religionem in summ0 discrimino

Versatam esse pr0fecto mirus excidii Hieros0lymitani eventus a iudaeis eo ipS temp0re, quum urbs et templum eorum deletum erat, Summum christia-ΠiSmo periculum imminebat adhuc imperante Vespasian 70 I p. C.)Christiani templo iudaico dirui in fide pr0pria non confirmabantur, Sed labefiebant et in Judaismi devicti castra alliciebantur in secenti Judaismi clade huiu epistulae scriptor summo opere studuit, ne Christianismus a Judaismo Vinceretur non mirum, quod V eig89ckerus Barnabam Alexandrinae scientiae minus gnarum describit, gnosticismi qu0dam modo praecurs0rem fuiSSe negat. haec mnia quum theol0gus Tubingsensis Sinaitico codice fretus pr0nuntiaret, equidem hunc c0dicem accurate examinavi et quamvis praeclarum tamen tanta fiducia n0 esse dignum c0gn0vi sed dignus sit ne tum quidem eiZ- SI cher Summa sententia comprobatur seriptorem a sentilium Superstiti0ne ad unius Dei cultum christianum c0nvorsum etiam Sinaiticus textus c. XIV p. 46, 23 sq. XVI, p. 52, 25 sq. pr0dit utramque Christianorum partem, e Judaeis et e gentilibus profectam, minime iam in unam indivisamque Societatem coaluisse Sinaiticus c0dex c. XVI p. 52 13 14, ubi altera ab altera pars distincte Seiungitur, etiam evidentius quam textus vulgatus d0cet iudaigantibus Christianis obstitisse aulinismi defensores tota epistula etiam secundum Sinaiticum c0dicem testatur, quippe quae Christianos gentiles n0 ad pr0selytorum instar Judae0rum legi bStringend08 esse diserte m0neat c. III p. 8, 4. . et duodecim p08t0l08 e summis peccat0ribus ab ipso Christo lectos dicat c. p. 14 3 q.). Vere igitur etiam tum quaerebatur de eorum qui extra legem Mosaicam christianam fidem receperunt plena civitate christiana itaque non in novo quodam p08 recens Hier080lym0rum excidium orto discrimine res christiana Versebatur, Sed vetus c0ntr0versia de legis summa parte etiam a Christianis bservanda aut per Christum mortuum penitus abrogata Judae0rum illa clade vix mutata est Alexandrina sch0lae scientiam etiam Sinaiticus Barnabas Stendit, qui c. X p. 34, 20 e sevd0- Aristea Alexandrin ipsam l0cutionem ins0lita δεώσταλμα hausit se Drmavit gn0sticismi christiani praecursorem etiam hei ut de tota epistulae rati0ne, de udaismo vehementissime impugnato, de allegorica et typica Scripturae Sacrae interpretatione, de aliis taceam, sapit angelus ille malus iudaicae superstitionis auctor c. IX, p. 28 8 9.), recens extinctis Flaviis imperatoribus vel Nerva imperante 90 98), ante M. Ulpium Traianum a. d. XIV. Cal. Oct a. 97 . . adoptatum, itaque a. 96 exeunte velis. 7 ineunte hanc epistulam conScriptam esse e c. IV p. 8, 1 Sq. nunc etiam certius intelligitur. Weig8licherus sententiam suam etiam ita confirmare studuit, ut Barnabam noStrum canonicis evangeliis n0 iam usum esse c0ntendat in sed ad fabulosam illam Christi orati0num c0llecti0nsem a Matthae ap08t0l comp08itam Spruchsammiung) 0nfugit, cui omnis fides historica deest hac in re apud Barnabam evangeliorum Sum canonicorum, Matthaei certe, contra eiZy l. l. p. 34 certissimo asseruit sedas do Bris in in Z0it ulli, mo edentalis noch sin Lusun dor Evangolion immemsindegotiesdiens stati-land Wo aber ahrscheinlich dioso christo libertiaup noch nichi ii inerfeste Gostat gelangi aren. y CL censuram m0am sigsa cheriani libri: Untorsuchungon bur diu evangelisch Geschichio, Gotha 1864, in annalibus meis Zeitschr. f. Wis 8. Theologie 186b. I p. 171 Sq.

178쪽

XIV PROLEGOMENA .sa chorum dolandi sed huius viri docti assensu gaude et ipsius quarti nostri evangelii usum et 110titiam in hac epistula negantis soli Tischondorso in fam0s illo libuit qu0m nuperrime didit contigit esse tam felici, ut etiam evangelii secundum Joannem n0titiam apud Barnabam animadverterit. quasi Barnabas allegoricae et typol0gicae interpretati0nis studi0sissimus de Mosis serpent aene tamquam Christi crucifixi typ c. I p. 40, 20 sq.)ne loqui quidem p 0tuisset nisi evangelium Joan. III, 14 eundem typum

obiter mem0rans Secutus eadem rati0ne iam hilonem Judaeum quarto nostro evangelio usum esse facile dem0nstrare poteris ceterum Tischendorfit argumenta qualia omnino in iam diiudicavi et huius viri subdolam in impugnandis adversariis rationem palam detexi iam eiecto igitur spiritu illo immundo laborem meum viris doctis, sive probabunt Sive ex parte emendabunt, commendatum volo. Si qui laborem meum carpere p0tius quam emendare olent, non respondebo faxit Deus M., ut mea opera antiquissimae ecclesiae n0titia historica aliquantulum augeatur et confirmetur. Wann urde ungere Evangelio versassi Lips. 1865. p. 45. Constanti Tischondor at Defensor fidei, eitschr. fur Wiss Theol. 1865. III p. 329 sq. iis quae eques ornatissimus contra me et R. . Lipsium nupserrimo certavit Nocti in paar orte gur Frago: ann urne ungere Evangelisen versassi Mit insem Nachworte liber den Hirton des Hermas, Aligom. irohengeitung 1865 No. 70 p. 5 sq.), hoc solum respondendum est, me nihil peccasse, nisi contra cuiusdam hispanici sequitis aballum, cui invito Cervant l. l. p. 336 l. 8 onus femininum attribui iam Bonanum superaturus esse videtur Tisoliendorsius, si non argumentis, tamen divenditis

libolli xemplaribus, quibus hic gloriatur.