장음표시 사용
491쪽
Εinteitun in . bibl. christon I, 40 sq.): Dor servus sacerdotis annitur die a Grai, auseostolito ache sein. Dies Atigabo dos Hebruer- Evang. istisnstreiti de parallelen im Evang. dos Matthuus 27, 2 M und28, 11 14, Orgugiehen, nach elcher a Synodrium eine bmische acho gur Ausetelluncam Grabo voti ilatus sicli orbeten haben soli Dor in-sacher Bericli des obruischen Evang. 0solligi allo di Schwiorigk0iten, welehebon de Austeger de Matthuus schon langst ervorgohoben sind. XXVIII, 1 - 10 p. 7, 31 - 18, 2. Dominus a mortuis. Hieronymus de vir illustr. c. 2 Opp. II, 31 sq. : evangelium quoque, quod appellatur
secundum Hebraeos et a me nuper in graecum latinumque sermonem translatum est, quo et Origenes saepe utitur, post resurrectionem salvatoris resert se Dominus autem etc. huius narrationis antiquitatum iam Paulus testatur 1 Cor. XV, 7 πεzταωφΘη Ἱακώβω. l. 34 ab illa hora qua liberat calicem Domini
cs. Matth. hebr. XXVI, 20 - 29. XXVIII, 1 - 10 p. 17, 36 - 18, 2 se tulit panom a dormientibus. Hieronymus l. l. Pergit serursusque post paululum: Tulit panem isto. l. 36 37. se tulit panem et benedixit ac fregit. f. Luc. XXIV, 30 λαβων τον αρτομευλόγ'6ε καὶ κλάσας ἐπεδέδου αυτοις. 16. Jacob iusto. hoo fratris Domini cognomine cf. Hegesippum apud Eusebium HE. ΙΙ, 23 4 sq.IV, 22, 4 et emontem Alox in Hypotyposibus apud Euseb. HE. II, 1, 3. 4. se Frater mi. Jacobus frater Domini proprie, non translato dicitur, os Matth. hebr. III, 1 13 p. 15, 11 et quae hac de se contra ioselerum disputavi Z0itschr fur iss Theologio 1860. ΙΙ. p. 11 not 3. XXVIII, 16 - 20. p. 18, 3τ8. καὶ τε - συνέπtεμ . Ignatius ad myrn. c. 3 ἐγω γαρ καὶ μετὰ την ἀνάστασὶν ἐμ σαρκὶ αυτον οἶδα και πzστευωοντα καὶ τε προς τους περὶ Πέτρον λ Θεν εφ αυτοὶ Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, τι υ εἰμὶ δαροόνiον ἀσώματον κα ευΘυς αυτOOηψαντο καὶ ἐπέστευσαν, κρατηΘέντες τῆ σαρκὶ αυτου καὶ τ πνευματι. δὶα τουτο α Θαμάτου κατεφρόνησαν, ευρέθησαν δε πε Θάνατον Θανάτου Jacobson.) μετα δε την μάστα6tν συνέφαγεν αυτοξ καὶ συνέπιενῶς σαρκικός, αἱπερ πνευματrκῶς ηνωμένος τῶ πατρί. haec cognata quidem illis sunt, quae Luc. XXIV, 36 sq. Joan. XX, 24 sq. narrantur, sed ita discropant, ut iam Eusebius, evangelii secundum Hebraeos immemor, senescire confessus sit, unde ea hausta sint, E. HI, 36, 11 ὁ δ αυτος Ignatius Σμυρναιοι γράφων ου οὶδ οπμεν ρητοῖς συγκέχρηται, τοzαυτ τtνα περὶ tστου διεEtών Ἐγο δε καὶ μετὰ την ἀνάστασιν ἐν 6αρκὶ αυτον οἶδα καὶ πz6τευ οντα Μαὶ τε προς τους περὶ Πέτρον ἐλήλυΘεV, εφ αυτοὶ Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, τι υ εω δαιμόνων ἀσώματο καὶ υΘυς αυτου ψαντο καὶ ἐπέστευσαν. fontem ipsum invenit Hieronymus de vir illustr. c. 16 Opp. II, 855ὶ: Ignatius scripsit epistolam ad olycarpum Smyrnaeorum episcopum in qua et de eVangelio, quod nuper a me translatum est, super persona Christi ponit testimonium dicens: Ego vero et post resurrectionem in carne eum vidi et credo quia sit et quando venit ad Petrum et ad eos qui cum Petro erant, dixit eis: Ecce palpate et videte me, quia non sum daemonium incorporale.
et statim sitigerunt eum et credidorunt. in es. l. XVIII prol. Opp. IV, 7703: Quum enim apostoli eum putarent spiritum, vel iuxta evangelium, quod Hebraeorum lectitant Nagaraei, incorporale daemonium, dixit eis: Quid turbati estis etc. Luc. XXIV, 38 sq.) quae Hebraeorum evangelium tradidit, otiam in Potri Pauliquo praedicationem transierunt. Origenes de rine. prooem. c. 8 Opp. I, si se ex illo libello, qui etri doctrina appellatur,
ubi salvator videtur ad discipulos dicere: Non sum daemonium incorporeum. me ius contulit Ephraem Syr. II. p. 43 D. Matthaeus hebraeus a canonico in historia resurrectionis ita discrepat, ut nihil narrasse videatur, quod Jesum e mortuis resuscitatum apostolis in Galilaea demum visum esse tradat haec autem apud canonicum Matthaeum feeundam quandam manum produnt iam apud Matth canon. XXIII, 37 - 39 praedicitur, Hierosolymitanos esum, quem Occisuri sint, non antea visuros SSe, quam gloriose rediturum Matth. anon. XXVI, 32 nexus aperto turbatur abrupta
492쪽
nam quae antecedunt se sequuntur de apostolis dominum doserturis aut negaturis agunt Matth. an. XXVIII, 1 10 Christus resuscitatus prope Hierosolyma muliorum oculis redditur, sed apostoli iubentur Galilaeam proficisci, ut ibi Dominum conspiciant, qui apostolos in Galilaea ad Omnes gentes misit instruondas et baptigandas XXVIII, 16 - 20). Matthasius obraicus Dominum resuscitatum ipsis Hierosolymis primo Jacobo, qui post ultimam
coenam panem non ederat, apparuisse coenamque Sacram iterum celebrasse, tum etro colorisque apostolis visum se vere resuscitatum ostendisse On-trociatione cibo quo et potu narravit huius narrationis antiquitas confirmatur ipsius Pauli testimonio, qui 1 Cor. XV, duplicem apparitionum seriem praebere videtur, primo τ ωφθη Κηφα, εἶτα τοtς δωδεκα επεtτα φθη ἐπάνω πεντακοσἱοtς ἀδελφοξ ἐφάπαξ, E, V οἱ πλείονες μένουσιν, ως ἄρτt, etνες δε καὶ Αοin bησαν, tum Bretτα φθη Ἱακώβω, πεrτα τοzς ἀποστόλοt 1τὰσlν, σχατον δε πάντων σπερεὶ τῶ ἐκτρώματ κἀμοέ. neque Matthaeum canonicum, qui Dominu ἐν ΓαλLλαἱ των Θνῶν IV, 1 binapostolos iussisse maluit aΘητευε1 πάντα τα θνη βαπτἱ6αντας αυτους, sed obraicum secutus Marcus XVI, 14 sq. Dominum iam Hierosolymis apostolis apparuisse retulit etiam Lucas XXIV praeter aulum v. 34 Matthaeum hebraicum secutus Dominum resuscitatum iam Hierosolymis visum ess tradidit v. 36 sq.) uiserque Matthaeus non tantum in prima, sed etiam in ultima evang0lii parto discr0pat, et haec discrepantia eo redit, ut Matthaeus hebraicus viam Christi ad sentes ibi per magos Orientales repraesentatam, hic apostolis in Galilaea congrogatis mandatam nondum noverit. p. 18, 9 εύαγγέλtον Κατα Ἐβραίους στίχο β5 Nicephori stichometria apud Creduorum, ur Goschichte des anon p. 120 Geschichio des NTlichen a non p. 43), numero 'ς emendat secundum Anastasii Vor-Sionem: evangelium secundum Hebraeos vers. ΜCC. itaque Matthaol hebraici, sed graeco versi volumen superabat evangelium secundum Marcum, cui versus M tribuuntur, sed superabatur a Matthaeo canonico, cuiu versus MMD 0vangelii secundum Joannem CCC recensentur etiam hoc versuum numero confirmatur universa illa ratio, quae inter utrumque atthaeum, hebraicum et graecum, inturcedit nam illud ita in graecum sermonem translatum est gentiumquo ecclesia accommodatum, ut antiquioribus abbreviatis nova permulta accesserint. contraria ratio omnino non probatur, neque ad Hebraeorum evangelium
revocandum est, quod Hioronymus ad Matth. XXVII, 9, ubi tamquam oremiae verba laudantur, quae Zacharia XI, 13 sunt, haec notavit Opp. VII, 218): legi nupser in quodam hebraico volumine, quod Nagarena sectae mihi
Hebraeus obtulit, seremiae apocryphum, in quo haec ad verbum scripta reperi. si Hieronymus hau otiam in evangelio secundum Hebraeos, quod accurato laudare solet, legisset, non solum illud hebraicum volumen memorasset. Angerus in Synopsi vangseliorum p. 34, qui Delitetschi l. l. p. 21 valde placuit, non ructu ita argum0ntatus est: talia fingendi nulla Nagaronis causa fuisset, nisi a verba in suo ipsorum evangelio tamquam Jeremias oraculum proposita invonissent. quasi Nazaraeis canonica evangelia plano
ignota fuiss0nt hae igitur int0r illius evangelii reliquias recipere nolui etiam ex Hegesippo apud holium bibl. cod. 232 praetermisi: - τε Θεέων γραφω Μαι του κυρέου λέγοντος Μακάρzο οἱ φθαλμοι μῶν οἱ λέποντες, α τα τα μῶν τα ἀκούοντα, quae a Matthaeo canon XIII, 16 non vere discedunt set tiam o canonicis evangelii Hugesippo iam notis hausta esse possunt, os Luc. X, 23. quae autem apias i λογίων κυρlακῶν
eVnngelium secundum Hebraeos, cuius fragmenta collegi et diiudicavi, antiquissimam omnium evangeliorum radicem fuisse etiam e tot antiquorume eleSiae Scriptorum usu cognoscimus nam eo usi sunt, postquam iam surculi
493쪽
canonici inde progerminaverunt post Cerinthum et Carpocratem Matth. hebr. I, 1 - 16. III, 14 a T), 0iri Paulique praedicationem III, 1 - 13.14-17. XXVIII, 16 - 20ὶ, gnatium XXVIII, 16 - 20 nomino apiam Hieropolitanum XIX, in Hegesippum es p. 1 not. 23 Clementem Alexandrinum
XI, 28. XXV, 14 I p. 7, 20), Origonem XVII, 1. XIX, 10 24. XXV, 303 Pamphilum XXV, 3 cf. p. in Eusebium X, 34 - 36. XVII, 1. XXV,
14 - 30), Hiseronymum III, 1 13. 14 17. VI, 11. XII, 10. XVII, 1. XVIII, 6 7. 22. XXI, 9. XXIII, 35. XXVI, 20 - 29. XXVII, 10 51. 62 - 66. XXVIII, 1 10) tanta huius ovangelii orat antiquitas, ut ipsi canoni quodammodo adderetur Eusobius HE. III, 2b, 5 et Nicephorus in stichometria
hoc evangelium inter Novi Testamenti αντιλεγόμενα recenSuerunt. in ipso autem ovangelio secundum Hebraeos iam animadvertimus aramaei sermonis primitivi et graecae versionis discrimen aramae evangelio usi sunt amphilus, Eusebius et Hieronymus, graeco ceteri scriptores colesiastici usi esse videntur, utroque Hegesippus graeco evangelio Secundum Hebraeos etiam Tatianus usus esse videtur, qui O t τεσσάρων συντέθεzκενευαγγέλιοV, τάς τε γενεαλογέας περtκύψας καὶ τα αλλα οσα Η σπέρματος ὀαβὶ κατα σάρκα γεγεννημένον τον κυρtον εἱκνυσὶ Theodoret haer.fab. I, 20ὶ . nam hoc Diatessaron, cuius CC exemplaria Theodoretus in suis ecclesiis invenit et abrogavit, etiam Matre ' ραέου appellatum esse testatur Epiphanius aer. XLVI, 1. itaque Victor Campanus sec. V non lapsu calami, ut omischius Tatiani Diatessaron, ratistav. 18b p. 28 opinatus est, tradidit Tatianum ipsum nomen diapente evangelio suo imposuisse Max biblioth patrum III p. 265). unde plerique iam recto concluserunt, Tatianum in illo libro componendo praeter canonica evangelia etiam Vangelio secundum Hebraeos sive Matthaei hebraico usum esse quod emischius Obiecit, Theodoretum hanc sententiam Vetare, vanum est nam Theodoretus Tatiani Dialossaron orthodoxis ecclesiis interdixit easque solis quatuor evangeliis canonicis uti iussit graeca autem hebraici evangelii versiones non omnes tam accuratae erant, quam illa codicis Tisoliendortiani iam Corinthuso Carpocrates tali fere evangelio secundum Hebraeos usi sunt, quod Epiphanius apud seriores bionaeos invenit mirum non est, bionem Soetiam in evangelio componendo πολύμορφον τερ orto Ostendisse.
494쪽
Ebionaei, quos Epiphanius descripsit, bionis, i. e.
huius sectae, doctrinam primitivam, qua desus osephio Maria filius habebatur, iam ita SuperaVerant, ut Jesum merum hominem fuisse negaverint, aut damum ipsum, totius generis humani uetorem, aut spiritum ipsis angelis superiorem existimaverint.' eodem sere modo, quo ea non noster a Matthaei evangelio humanam Christi naturam professo progressus est ad Joannis ovangelium divinam Christi nuturam exponens, etiam Hebraeorum evangelium a Nagarae formatione primitiva progressum est ad bionaeorum, qui proprie dicuntur, doctrinam sublimiorem titulus,res ' βραkυ retinebatur, otiam titulos secundum duodecim apoStolOS , Se Undum Matthaeum ipsum prooemium confirmat liuio recensioni praemiSSum. huius vano elii Duo menta sere omnia conservavit
Epiphanius Crediteriis,' quidem, cui R. A. ipsius'
assentiri videtur, negavit Epiphanium Ebionaeorum evangelium manibus volvisse sed Epiphanius huius evangelii
495쪽
initium accurato notavit Matth. bion. III, 1 12 set singula vocabula III, 1 12 p. 1 19. XXVI, 17 p. 2, 11
496쪽
XV, 24 οὐκ ἀπεστάλην ε μὴ εi τὰ πρόβατα τὰ
497쪽
- βραμον δε τουτο καλουσιν - ἐμφέρεταt. Creduerum Offendit vo c. ἔ re ino in huius graeci evangolii titulo sed Ebionaei ipsi suum evangelium quamvis graecum ad hebraicam originem revocabant eodemque modo ἐμαλο appellabant, quo Nazaraeorum evangelium graee Versum o ου-
δα δν appellatum cs. Matth. hebr. IV, b. XVI, 17. XVIII, 22. XXVI, 74)Catholicorum Dνκtοi evangeliis opponebatur idem evangelium otiam κατὰ τους δωδεκα ἀποστύλους appellari potuisse prooemium p. 33, 14. 15 docet. p. 33, 4-15. γενετ τὶς - του Ἱσραήλ. Epiphanius . . pergit: ἐμφέρεται τι γένετό τις μ' κτλ. prooemium totius evangolii, Lucae
prooemio oppositum nam των ἀπ' ἀρχης αυτοπτῶ traditio, nullo intersecedente medio, ab ipso Matthaeo scripta indicatur. l. 4. 5 ων ἐτῶμτolάκοντα. f. Luc. III, 23. l. 5 I. και ἐλΘων ἐς Καφαρναο Πέτρου. s. Matth. anon. VIII, 5 14. l. . v λων' Ttβερrύδος. f. Joan. VI, 1. XX, 1. l. - 15. ἐξελεξάμην μαρτυρzο του Ἱσραήλ. XII apostolos in utri aedibus iterum creatos esse Franckius l. l. p. 402
asseruit, prooemii indolem ignorans. R. A. ipsius Zur ustionkriti dos Epiphanios p. 148 haec e Petri itinerario Πέτρου περιόδοtς hausta esse
censuit. l. 8 10. ἐξελεξάμην γωάννην κα γάκωβον, υἱοὐ Ζεβεδαέου, καὶ ἱμωνα και νδρέαν. f. Matth. IV, 18 - 22 sed Joannes eiusque frater Jacobus Petrum praecedunt, quam ob rem hoc evangelium ex Asia prosectum esse puto. 10. 11. καὶ ἱλἱππον καὶ ΒαμΘολομαῖον, κα Θωμα καὶ θάκωβον τον του λωαἱουJ. 0 apostolos omissos ab Epiphanio restitui Matth. anon. X, 3. Mare. III, 18 Lue VI, 14. 15. l. 10. Σέμωνα τον Ζηλωτήν. vetus cognomen αναναlo Matth. X, 4. Marc. III, 18. Clem. Recogit. I, 60 iam graece versum est, L Luc. I. 15. et I 13. l. 12-14. καὶ ε τον ΜατΘαῖον - ηκολούθ ησάς μοet cf. Matth. IX, 9. Matthaeus proprius huius evangelii, quamvis etiam XII apostolorum appellati, scriptor supponitur. l. 14. 15 δεκαδύο ἀποστόλους. f. Matth. X, 2. l. 15. tς
μαρτύρetον του γύραήλ. f. Barnaba epi. VIII p. 26 6 et Petri Pauliquoi praedicationem infra), ubi resuscitatus demum Christus similia locutus
Matth. b. III, p. 33, 16 - 25. Ἐγένετο - ἐγκρὶς ἐν ἐλαέω. haec ex Epiphanio composui, qui idem evangelii initium primo quidem post ipsurn pro omium addidit ex hoc evangelii initio c. 13 p. 105 22 - 27 d. Dindor ): καὶ Ἐγένετο perperam editu καὶ ἐγένετο γωάννης βαπτὶZων, καὶ ἐξηλΘον
του μάννα, Δ ἐγκρὶς ἐν ἐλαέω. haec Epiphanius, qui iam prooemium festinantius reddidit cf. p. 33, 10. 11), x vangelii initio excerpsit, ut depra-Vatum νενοθευμένον ostenderet. nam statim addit l. 27 - 29) ὶν δῆΘεν
498쪽
αυτον πάντες. eodem crimine repetit Epiphanius otiam accuratius illius ovangolii initium roddidit c. 14 . 106, 2 - 29ὶ παρακύψαντες γαρ τας παρα τω Ματθαἱ γενεαλογέας αρχονται την αρχην ποetesi6,αι, ς
βαπτέZων β πτzσμα μετανοίας ἐν τ γορδάμι ποταμω Μα τα ξης. iam Onim bionaeos notavit antiquiorem Corinthi se Carpocratis doctrinam de J0su Josophi et Maria filio se ipsa genealogia probatam deseruisso quis non vid0t, Epiphanium id sem huius evangelii initium varia ratione reddidisse, primo ut corruptum, tum ut mutilatum, denique ut mutatam huius secta suntontiam ostonderet tantum abest, ut Epiphanius sibi ipsi repugnot, ut so ipsum suppleat itaque bionaporum evangelii initium e tribus Epiphanti rotationibus rostitui. l. 16. ἐν μέραt. ρωδου βασιλέως της γουδαέας, es Luc. I, 5 quod Joannis baptistae prophotia ad Herodisi aetatem refertur, nos revocat ad Matthaeum canon. III, 1 ἐν δε ταις μέραtς ἐκείνat i. e. Archelai, cf. II, 22 23 παραγένετα γω ννης ὁ βαπτιστης. l. 17. an χεερέως αi φα, ef Luc. III, 2. I. 19. παet Zαχαρέου καὶ λεσέβετ, Luc. , 5. III, 2. l. 20. βάπτὶ α μετανοέας, f. Matth. obr. III, 1 13 p. 15, 12, Luc. III. . cf. XIII, 24. XIX, 4. Clem. Rocogn I, 9. l. 4.25. μέλ ἄγριον ου - νω6et ' του μάννα ῶς ἐγκρὶς ἐν ἐλαἱω. ita Ebionaei mutauserunt Matth. anon. III, 4 - δε τροφ' υτου ην Ηρέδες κα μέλε γρων. nam Essaeos secuti sunt, qui iam animalia omnia edere respuebant, os librum meum: Die judische Ap0kalypti p. 265. bionaeorum evangelium primitus graece eriptum esse apparet. Matth. b. III 13 - 17. p. 33, 26- p. 34, 8. ου λαου - πληρω2VVαIπάντα. Epiphanius aer XXX , 13 p. 106, 2 16 καὶ μετὰ το lπεaν
quitur cf. Matth. hebr. III, 15 - 16. , 15, 20 - 25), sed verbis sero f. II, T LXX: υἱός μου συ ἐγ σήμερον γεγέννηκά σε). ita ustin Dial. c. r.
Jud. o. 88 p. 16 bis). c. 103 p. 331. f. etiam Acta etri etiauli c. 29 p. 11ed Tischondorf τουτον ουν - πατηρ lπεν Υἱός μου ει υ ἐγ 6ή- μερον γεγέννηκ σε. l. 3. πε Τέλαμψε τον τύπον φως μέγα, s. Matth. h0br. III, 14-17. p. 15, 18 19 sed ibi et apud Justinum Dial. o. 88 p. 15 ignis apparuisse narratur, ante quam Jesus aquis es oendisset. - empndavi, o odd. l. 28. υτός ἐστε ὁ υἱός μου ὁ γαπητός, ἐφ ο ευδόκ'σα. tertia vox oolestis, L Matth. anon. III, 17. ita respondetur Joanni quaerenti: υ ἱς ε κύρεε l. 3. l. 6 - 8 κα τότε - πληρωθηνα πάγτα. post illa omnia Joannus Jesum rogat, ut 80 baptizet Jesus autem respondet, omn0m iustitiam implendam esse quae Matthaeus canon. III, 14. 15 minus apte ipsi baptismo pra0misit illis signis convictus Joannos sedit maiori. itaque Ebi nasorum evangelium, quamvis iam e canonieis evangeliis interpolatum, neque interna convenientia neque antiquiori fundamento prorsus
499쪽
V, 23. 24 p. 34, 10-12.4τ ῆλθον - υμῶν , οργή. Epiphanius Haer. XXX, 16 p. 108, 21 - 24 καὶ ἐλθόντα καὶ φ'γησώ ενον Jesum), το
Θυσέας κα ἐα μη παυσησθε του θύειν, ου παύσεται ἀφ υμῶ - οργή. hae ad Ebionaeorum evangelium, quod Epiphanius ipse memoravit, referenda esse non dubito, quamvis Lipsius Zia Qu0ll0nkritili de Epiphanios p. 14 sq.
ad Elxae librum revocare maluerit sacrificiorum usus, qui apud Matthaeum canon V, 23. 24 integer supponitur, hic iam interdicitur conferre iuvat Essaeos cf. Philon. quod omnis probus liber g 12 p. 457 et Elcesaitas, qui sacrificia cruenta respuebant. Clem. Recogn. I, 9: ut autem tempu8 adesse coepit, quo id quod d00sse Moysis institutis diximus implorotur, et Propheta quem praecinuerat appareret, qui eos primo per misericordiam Dei moneret cessare a sacrificiis, et ne forte putarent cessantibus hostiis remissionem sibi non fieri peccatorum, baptisma ei per aquam statuit etc. ad eandem sententiam prope accedunt Constituit app. VI, 22 p. 184, 22 sq.Matth. b. V 25. 26 p. 33, 13 18. hoc dicto Carpocratem,Sum esse tradidit renaeus adv. aer. I, 25, 4: propter hoc dicunt esum hanc dixisse parabolam: Quum es cum adversario tuo in via, da operam, ut libereris ab eo, ne forte tu et iudici, ut iud0 ministro, et mittat te in carcerem amen dic tibi, non exies inde, donec reddas novissimum quadrantem. cf. Tertuli de anima c. b), raoc Epiphanius Haer. XXVII, 5:
τον σχατον ΜωδράντVV. s. etiam Luc. XII, 58. 59. Matth. b. V, 42 p. 34, 19 τῶ ἐτοῖντό ε δός. Clemens lex. Strom. III, 6, 4 p. 436 hoc effato Carpocratem asseclasque abusos 88e retulit.
abbreviasse videtur adv. uin haer. c. 11 Tertullian de praescripti haer. c. 8 de Ebionaeis: et quia scriptum sit: Nemo discipulus super magistrum, nec SerVus Super dominumn legem etiam proponit, scilicet ad sexcludendumo vindicandum udaismum.
Matth. b. H, P 50. p. 34, 2, 30. εἴρηκεν -)- τὰ θελήματα του πατρός μου. Epiphanius aer XXX, 14 p. 107, 2 d illis bi0- nauis, qui Christum hominem fuisse negabant: πάλιν δε ἀμνοῖντα εlναιαύτο ἄμΘρωπον δῆθεν ἀπ το λόγου εἴνηκεν ὁ σωτὴρ ἐκ το ἀναγγελῆναι αὐτον τι δο κτλ. f. lementis Rom. epi II, 9 . 71, 11 12. Matth. b. XV, 24. p. 34, 1. 32. υκ ἀπεστάλην - Ἱσραήλ. Origenes
de princ. IV, 22 Opp. I, 183ὶ ἐπὰν φάσκν ὁ σωτήρ υκ ἀπεστ λην εἷμ εἱ τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἱσραήλ, ου ἐκλαμβάμοuεν αὐτα
etiam Oe. κρέα additum osse carnem igitur etiam in coena paschali Ebionaeorum Christus rospuit, quem sacrificia damnasse iam vidimus V, 23. 24). nam Essaeos secuti hi bionaei ipsi carne abstinebant, LEpiphan Haer XXX, 15 19 et Clem. Hom. VIII, 15 de Elcesaitis et Sampsaeis Epiphati Haer. XIX, 3. LIII, 1.
500쪽
38 ADNOΤATIONES AD BIONAEORU EVANG.
itaquo bionaeorum quoque evangelia ab illa primitiva sorma, quam
Nazaraeorum evangelium conservavit, ad hanc sublimiorem sormam processurunt. Jesus primo Joseph et Mariae filius existimabatur, denique super humanam naturam omnino vehebatur inter utrumque biona*orum evangelium idem sors discrimen intercedit, quod inter evangelia canonica secundum Matthaeum et Joannem humana Jesu generatio prorsus reprobata est. qua in re praecesserat Tatianus V supra p. 31). ceterum inter utrumque Ebionaeorum evangelium medium quemdam locum occupavit evangelium secundum Petrum.