장음표시 사용
101쪽
ut postquam cuncta quae diximus providerit Episcopus ille qui dei uncti exequias curavit, exin si Ecclesiae refrens, mandatum Metropolitati sim id cum omnibus sinctis Episivis oppertatur , ε cc qumquam ad Ecclesiam quae μnimum amiserit faceiadum , nisi Metropolim litteris
invitatus, Medit. Quibus constitutis . quae ut inquit canon octavus t omnes communi consensu consimanda , neque, quod assis, sineo se a omnium ac Dei a quoquam transgνedienda
definiunt, Hilarius ante omnes subscripsit hoc modo: Ego Hilarius Episcopus , iuxta id ei universis sanctis coepiscopis meis , qui me-
t V. Deruncti explicatione canonum Concilij Regensis, ad Araulicanum venia mus quod biennio post sub eodem Hilario celabratum est. Erat sanE Arausica una excivitatibus quae componebant provinciam Arelatensem. Vnde colligitur jus huic syno do praesidendi competivisse Hilario, ea etiam de causa , quod Concilium haberetur intra si iam ipsius provinciam. Interfuerunt huic Coimilio Eucherius Episcopus Lugdunensista Ingenuus Ebredunensis, qui longo intervallo si1bscribunt post Hilarium. Sed ciuia Episcopis illis ordinatione antiquior esset Hilarius, colligi hinc non potest illum te nuisse illic primum sit per cos locum vi aucto ritatis suae Itaque illud unum contendo, adirnodum Arelatensis Episcopi occurris Iectiam Episcopos provinciae Lugdunensis &Alpium maritimarum ac fortean aliarum provinciarum. Nescimus enim quarum Ecclesarum Episcopi fuerint illi qui in Concilio illo Arausicano adfuisse leguntur in sub scriptior ibus. Praeterea constar ex canone x xl x. multo9 Episcopos ad eam synodum non accessisse legitime, ut videtur, impeditos, qui consensus dederunt, plerosque etiam defuisse per contumaciam , qui castigantur
in hoc canone , utrorumque autem admonendorum ut ad sequentem futuram synodum veniant sollicitudo relinquitur Hilario. in quo auctoritatem quandam extraordinariam in Hilario agnovisse synodum Araus- canam constat. Reliquos qui deocrunt , inquiunt Episcopi, beatis i fratris no i uitaris sticitarini relinquimus daris adipsos horam exemplaritas tam nendos. Unde colligi potest generalem fuisse synodum, quae cura Rauctoritate coacta fuerit Hilarij Episcopi
Arelatensis. Adde quod canon X X i. generalis est , non unius tantum provinciae causa
conditus, sed plurium , cum ita dicat: In no-fris provinciis placuit de praesumptori lus, ut cubi contigeris duos Episcopos Episopum inviarum facere, auctoribus damnatis, unias eorum
Ecclesiae irae qui vim passus est sub iis tur, si
V. Sequitur Concilium Vasiense habitum intra provinciam Arelatensem : de quo nihil certi dicere possumus , destituti subsidio quod in hujuscemodi rebus adferre solent
subscriptiones Episcoporum. Attamen cX primo canone colligi posse videtur generale illud fuisse , cum decretum generale sit , &ad omnes Gallicanas provincias eX ae uopertineat. Nam haec sunt verba canonis triacuit ergo, tractam habito, Episcopos de Gazicanis promisciis venientes intra Gallias non discutiendos. sed stam sufficere A nullus communionem alicuus interdixerit. Respicit enim ca-
non ad Episcopos ex provincia sua ad aliam provinciam accedentes, quos , si e longinquo venirent, examinare oporteret, ut agnosci posset an verE Episcopi essent, vel imposiores , quoad eos vero qui e vicinis provinciis venirent, cum sibi invicem noti sint, istam curam non esse necessariam. Quibus verbis puto intelligi vicinas tantum Arelatens urbi provincias, Septem nimirum , ac fortastis Lugdunensem, quae in vicino erar; praesertim cum Arausicano Concilio interia fuisse reperiatur Euchetius Episco'us Lugdunensis pro se de pro coepiscopis suis, quorum adsensum se expectare profitetur in fine
Dclinatur de tempore quo celebratum est Concis Ilium Arelatense secundum. I I. G nerale illis sui se , non vero nevinciale,
proyatur ex canone xvi I I. ejusdem Concilii.
III. 'Posessionem suam pro convocatione Concialiorumgeneralium confirmari in Inodo illa procuravit Hilarius Discum Arelatensis , exemplo ducto a
nodo Nicaena, qua Patriarcharum auctoritatem sim verat canone. Explicatur canon illa a relas ensis.
IV. Chelidonius Epi opuι Vesontionensis deponis iust ab Hilario , quia intereuptam duxerat. st quia capitali aliquos sententia condemna erat. Q i Iudicio non adquisens. Romamse contulit ad Leonem Papam. V. Chelidonium secutus est Hilarius, prohibiturusn quid a veri ιι decreta Concili' Gallicani tentaretur. Atictoritatem Conciliorum prasincialium his verbis tuitus est quibus inam Leonis in se aeter h. V I. Habita Roma Ionori ob eam causam , adfuit Hilarius . comend rque retrastari non posse iudicia Conciliorum trovincialium qua emcordibus Epictu rum fuge tu decreta erant. Absolutus est Chelidonius in Romana synodo . non tamen ab Hilario sesevius. VII. In eodem Concilio Romana proposita es alia adversas Hilarium querela, quod Pro ello Epiet poinfimo ct ne selemi alium superposuist Episc phm. VIII. A ruitur deinde quod mili raris eum man s
102쪽
& Imperil Lib. V. Cap. XXXII. yc
mnisine Mueretur er dis natos inviti ter ' II I. Hilarius enim postquam repetitis
porionem si iam pro congregandis
I X. Leo adversus Hilarium dis ii isti fuisti s CMncilii, ii biliverat, respiciens fortassis ad quisque Iimisistis aet/rmini, eam niti, ose, , ct is/ροῖ, ς non ena tu tum Nicaenum , quoci Patriar- privilegium sibi desitum irati finis in aliam prasa - charum auctoritatem consuetudine& longo meret.' annorum usu firmatam aeterna lege solida X. Deinde Hilario adimit potestatem congregandi tam esse voluit, ne quid deinceps dubietatis Concilia generalia, illum praeterea privam auctoritate ex hoc capite oriri posset inter Episcopos ad ratem convocandi Concilia generatia. Siatam nisi isti. ς0nsensu Ocret6Que Episcoporuna cossit Die constitutionem illam randitis . M Galli Grais mari in Concilio illo Arelatensi procuravi e scopo meansensum eliceret. auctoritatem in cujus possessione erat. De
cretum itaque est ut quoties ArelatensisI. A M p L i r i C A N DAE auctoritatis suae Episcopus synodum generalem congregaret, studiosus Hilarius Episcopus Arela- adcam singuli Episcopi ab eo evocati tene- . temis, ambitionem suam canone ecclesiasti- rentur accedere, nisi infirmitatui inpediren co firmari procuravit in Concilio Arelatensi tur,& s quis adesse negligeret, aut absce secundo, quod generale erat ex provinciis deret ante finem Concilis, is alienus a com Gallicanis circum Arelatem positis. Sed an- munione esset, nec ei quisquam communi. te quam de re ipsa agamus, necessariam via caret douec in sequenti synodo fuisset ab detur constituere tempus istius synodi, cum lutus. Haec sunt verba synodi: Ad Arelarensis c. cir , Atas exploratum hactenus , ut Sirmondus ait , de Elissopi arbiIrium snodus congreganda : ad Concili, istas tempore nihil sit. Recte censuit quam urbem ex omnibus mundi sartiίus, praeci
idem vir eruditissimus posterius illud sui se pue Gallicanis, sub sancti Marini tempore legi-Arausicano & Vasensi, quorum ex canonibus mus celebratum fuisse Concilium atque convenia Concitis hvus canones pro parte contexti sunt. tum. Si quis commonitus in lamitatis causa def.e-Sed in hoc, ut mihi quidem videtur, humani rit, 'sonam vice se a dirigat. di quis autem aliquid palliis est , quod habitum putavit sub adse neglexerit, aut cortum fratrum antequam Ravennio Arelatensi Episcopo, qui successit Concilium dissolvatur crediderii deserendum,alis
Hilario. Nam cum cohitet temeritatem Hi- tum se a fratrum communione cognoscat , necta ij, qui magnas synodos propria auctorita- eum recipi licear, nisi in sequenti onodo fuerit te congregabat intra Gallias, fi Lancto Leone absolutus. Adnotat porro heic illustrissimus represtam esse epistola sicripta anno quadrin- Archiepiscopus callidum esse canonis istius viti a ita ι. gentesimo quadragesimo quinto, locus non consilium; qui ita conceptus est , ut dicere est dubitandi ciuilis unodus illa habita fuerit Prima fronte videatur Concilium Arelaten ab Hilario, assuersus quem Leo incanduit se primum fuisse congregatum auctoritate ob hane ipsam causam. Neque vero ego id Marini Episcopi Arelatensis , cum ramendico, sed illustrissimus Archiepiscopus, qui certum si convocatum fuisse ab Imperatore adnotat synodum illam esse constituendam Constantino. Sed quaerebatur ab Hilario
inter annum CD XLII. & CD XLV. quo exemplum vetus adeptae potestatis, seu ve-
scripta est epistola Leonis adversus Hila- rum illud, seu falsum, modo veri speciem
rium. laaberet. Nam ut in aetatibus auctoritatem
II. Constituto itaque tempore istius sy- senectus habet quemadmodum observatum nodi, inquirendum deinde est utrum fuerit est a Tullio, sic in exemplis antiquitas. Et
generalis, an vero provinciali Mantum. Illu- ubi vetustatis auctoritas quaeritur, grandio-
sirissimus Archiepiscopus ostendit in libro ribus decet exemplis uti, quo facilius homi- sexto istius operis fuisse generalem , ob eam nes persuadeantur. videlicet causam, quod in ea adsuerint EpisD IV. Haud ita multo post incidit occasio copi & Metropolitani diversarum pro vin - gravis, quae ingentium motuum causa fuit. clarum , de quibus componendis agitur in Nam Hilarius, postquam primatus ejus per variis canonibus istius Concilij. Cui observa. Gallias sine controversia esse visus est, pro-tioni potest addi, ex canone x v iri. quem vincias visitans jure metropolitico, cum ac- mox referemus videri datam Leoni occa- cessisset ad sani in Germanum Autissiodo sonem invehendi in Hilarium , quem vide- rensem Episcopum , inaudivissentque Ve-bat efferentem se paulo nimis supra collegas sontionenses illum in vicinia esse, flammata, suos . ad exarchicam auctoritatem tende - ut ait auctor vitae Hilari j, ad utrumque nobi 're magnis passibus, cum palam dc aperte sie lium in mediocrium diaconvolarunt, stram r ereret ut Primas Episcoporuris Gallica a testas lidonium Vesontionensis Episcopus isnUIum. crat) internutam suo a hi isse consentis , O
103쪽
seculari administratione perfunctam capitali ali- Iores nostros O bene tentum es salubriter consi pis, eis, emnasse sementia. Manifestum erat tμtum Hilariis Ecclesiarum satum se concor V M Chelidonium non possie esse Episcopum, si diam Sacerdotum navis praesumptionibus turbatu- ista vera erant. Itaque Hilarius coacta pro rus excespit, ita sua vos cupiens Fubdere ριιι timunere suo synodo, cum accusatio testimo- ut se beato Apostolo Petro non patiatur se sebentis confirmata fuisset, Chelidonium monuit ctum , ordinationes Abi omnium per Gallias E ut sententiam in se ipse diceret, neve expe- .lesiarum vindicans debitam Metropolitanis ctare vellet episcopale judicium ; nolentem facerdotibus in suum Ius transferens dignitatem, vero obsequi canonum dispositioni dejecit a Vsius Poque beatiss-i Polii reverentiam verbis sede episcopali, ut docent sanctus Leo & ve, arrogantioribus minuenda. tus codex M S. monasteri j Iurensis a Chime- V I. Congregata synodo ob eam causam,rio laudatus. Chelidonius vero, qui fortasss ad eamque vocatus Hilarius, adfuit quidem, siciebat suspectam Leoni esse effusam illam sed ea mente, quemadmodum colligitur ex Hilaru potentiam, Romam sie contulit, ibi. epistola Leonis ut non sineret judiciumque se injusto judicio dejectum esse conque- suum retractari, multa hauddubie prolocultus est apud Summum Pontificem. tus de suprema auctoritate Conciliorum V. Sciens ista Hilarius, Chelidonium se- provincialium , quae retractari nullo modo cutus est , non ambitioso comitatu septus, pollent si nihil dubietatis aut controversiae nullis impedimentis, non rheda non equo ve- emersisset inter Episcopos judices, adeoquectus , sed ingressus iter pedibus, io equum Chelidonij causam , quae concordi Gallica-
omnino non ascendit, ut vel hinc colligi norum Episcoporum decreto judicata sue- posset nihil intra Gallias ab eo praesumptum rat, in Romana synodo retractari non posse. esse amore gloriae, sed studio tantum tuendae Hic est enim, ut ego arbitror, sensus verbo- dignitatis Ecclesiae Arelatensis. Romae postia rum Leonis, dum ait Hilarium, clim nihil tus, primum Apostolorum ac Martyrum meia rationabile haberet quod in Concilio Sacer- morias invisit. deinde Leonem , cum reveren- dotum respondere posset, in ea verba eruria impendens obsequium, or cum humilitate δε- pisse quae nullus laicorum dicere, nullus Satapsens ut Ecclesiarum flatum more solito ordina- cerdotum posset audire. Hic est tumor men-ret, adWruens aliquos apud Gallias publicam meis iis quem Pontifex Hilario objicit. Absolutus riso cxcepisse sententiam o in Vrbesacris altu- itaque est in Romana synodo Chelidonius irisas inmeres. Venisse se, non tanquam ac- non tamen ab Hilario susceptus, qui ejuscusatorem, nec ut causam diceret, sed ut ju- communioni conjungi nullatenus adquie dicium sub praesentia sua factum familiari vir, ut docet ejus vitae auctor.
apud Leonem stiggestione sue sermone do- VII. In eodem Concilio Romano nova ceret legitimum fuisse, ne qua fraus ei subri- adversus Hilarium proposita querela est, peret. se ad officia non ad causam venis, prote- quod Projecto videlicet Episcopo infirmo resiandi ordine , non accusandi, quae sun acta suo nescienti alium superposuisset Episcopum,
gerere. Addidit verba quae hauddubie Leoni invitis civibus Idque in aliena provincia. Ac visa sunt plena contumaciae , nimirum non ceperat Leo literas a Projecto, quibus dolo toleraturum se ut sententia adversus Cheli- rem suum testabatur, itemque epistolam ci-donium lata retractaretur. Nam his verbis vium , ipsius Projecti &numerosa singulo- aperte Ostendere videbatur non passurum se rum subscriptione firmatam , invidiosistimis causas concordibus Episcoporum suffragiis contra Hilarium querimoniis plenam, qu. definitas in provinciis Gallicanis rursum au- Projecto Episcopo suo aegrotare liberum non fuisdicari apud apostolicam sedem, A si Cheli- set, Uinque secerdotium in alium praeter suam domus absolveretur a Synodo Romana post notitiam esse translatum, cr tanquam in vacuam dejectionem suam, non tamen habiturum se possessonem ab Hilariopervasere hcrerim viven- illum pro Episcopo, neque communionem et tis inductam. suam impertitutam. Unde illa Leonis quere- VIII. Tertia adversus Hilarium propola, Hilarium Ecclesiarum statu in & concora sta querela est, quod videlicet militaris eum diam Sacerdotum novis praesumptionibus manus per provincias sequeretur, illum vero
turbavisse , & sic Gallicanos Episcopos suae armati praesdij praesumptione suffultum.in cupiisse subdere potestati ut se beato Petro vadere per tumultum Ecclesias quae proprios Apostolo non pateretur esse subjectum . cuia amiserint Sacerdotes, ac sic o ilicia publici jus reverentiam verbis arrogantioribus inta ministerio ignotos invitis populis Episcopos nuerat. Nam haec sunt ipsa Leonis verba, dari. Testatur istud Leo in eadem epistola, dc digna profecto quae reserantur, clari ex his legitur et ivra in Novella constitutione Va- codligi possit quantus fuerit in hac cauta Leo- lentimam III. lata pro confirmando isto ius dolor. Sei hunc tramitem semper inter ma- Leonis adversus Hilarium judicio. Sic enim loquitur
104쪽
& Imper ij Lib. V. Cap. XXXII. 97
N illi viis,il. loquitur Valentinianus . Hilarius enim, qui metum incuteret ei qui Metropolitanum: ret I Disium Arelatensis vocatur, Ecclesiae sis Arelatensem agere consentirci ordinationes V. urbi, inconsulto Ponti ce in ebitas sibi ordinatio- in sua provincia , cima decernerct ut is inhones Episcoporum fila temeritate usurpans invasit. noratusta inglorius esset inter suos compro Nam alios incompetenter removit, indecenter vinciales, & se ipso iactus videretur inserior alios invitis se repugnantibus civibus ordinavit. cum videret consecrationum jus sibi debi 'ui quidem quoniam non facile ab his tri non tum ad Episcopum minoris civitatis esse eis erant recipiebantur, manum sibi conita ebat translatum. N ilhil enim facili lisaut potentius armatam, ct clausi* murorum in hostilem morem cohibet homines quam nactus ignominiae aut melos dione cingebat, velaggressione reserant, dedecoris.
ad sedem quietis pacem praedicaturus per be a X. Attamen non putavit satis hoc reme-dutebat. Fatale fuit illud aevo Leonis in Vica- dio provisum adversus potentiam Hilarii. riis apostolicae sedis, ut publicorum ossicio- Nam postquam cum redarguerat quod iarum ministerio uterentur ad asserendam au- aliena provincia Ordinationes celebrare prae
ctoritatem suam. Nam supra vidimus eadem sumeret, id usurpans quod nullus decesso tempestate qua haec Hilario objiciebantur, rum ejus ante Patroclum habuit , cum O ip . Anastasium Thessalonicensem sibi exhiberi sum quod Patructo a sede apostolica temporaliter per publicam potestatem fecisse Atticum ve- videbatur esse concessum , postmodum M semen
teris Epiri Metropolitanum , eo quod Then tia meliore sellatam, transit ad summam resalonicam secundum morem non accessissiet rum, ad celebrationem nimirum Concilio- in initiis suae ordinationis. Quanquam puto rum generalium Galliae , quorum congre- Leonem, qui exacerbato adversus Hilarium gandorum potestatem adimit Hilario. illum animo erat, magnificis ista verbis elocutum praeterea privans auctoritate metropolitica
esse , ut invidiam ei pararet apud Episcopos in provincia Viennensi , tantum illi cervato
Gallicanos, natus ea ratione imminutum iri civitatis suae sacerdotio. Haec sunt verba i nimiam istius potentiam, quae Romano no- gis: Suis unaquaeque provincia sit contenta Con-mini insultabat. Durum enim Leoni erat ista ciliis, nec ultra Hilarius audeat conventus indi-
tentari ab homine qui auctoritatis suae initia cere nodulo . O acerdotum Domini iudicia se
Romanae sedi deberet, quae causarum cog- interserendo turbare: qui non tantum noverit se
nitionem intra Gallias commiserat Episco- ab alieno jure depulsem . sed etiam Vienneninpo Arelatensis Ecclesiae. unde illi initium maia Movinciae , quam maia usurraverat,pore tetri gnitudinis A invadendi in auctoritatem ex- vatum. archicam argumentum in speciem probabi. XI. Quia verὼ videbat suetos magnis te. Nam ista omnia usurpata ab Hilario esse Conciliis Gallicanos Episcopos, facile con- , , ct i. 11. a. censet illustrissimus Archiepiscopus in con- venturos ad evocationem Hilatij , si nulla sequentiam vicariae potestatis quam Zori. alia auctoritas esset intra Gallias quae syno. mus delegaverat Arelatensibus Episcopis, vi dos hujuscemodi congregare posset, partem cujus illis auctoritas quaedam cogendarum in hanc potestatis Hilarii transfert in Leon Galliis synodorum competere videbatur. tium Episcopum Forojuliensem , qui vetu IX. Gallicanarum Ecclesiarum admini- state ordinationis reliquis partium illarum strationem revocare in ordinem cupiens Episcopis anteibat. Ista tamen minime sui se- Summus Pontifex, simul casti saturus Hila- curus constituit , metuens ne Episcopi illirium , decrevit uti luis unusquilque limitibus nollent excutere imperium Hilarij, ut Leon. ac terminis contentus esset, & ne quis privi- iij jussa spectarent. Itaque ei potestatem fa-legium sibi debitum transferre in alium prae- ciens congregandi Concilia ex diversis pro- sumeret. Quod decretum est adversus Me- vinciis, primo non hoc illi tribuit ut istius tropolitanos, qui non inviti consenserant ju- modi Concilia confregare possit pro suaera Ordinationum per provincias Gallicanas voluntatis arbitrio , led cum Episcopi ita pu- in Episcopum Arelatensem esse transata. taverint esse faciendum. Deinde non jubet Quapropter ne deinceps Metropolitani pro imperio uti Concilia celebrari non pos hunc honorem Hilario haberent, gravem sint praeter consensum Leonti j , sed Episco- refractariis poenam intentat his verbis: Guod pos Orat uti hunc ei honorem Labere velint. si q*is negligens apostolicas sanctiones ρ ρυ- Vnde colligi potest indiguisse Leonem contia tribuens perfnati , sui honoris desertor esse sensu Episcoporum ut ratus esset honor voluerit, privilegium Fuum in alium transferre quem ipse tribuebat Leontio. Et quoniam, in-s pesse credens , non is cui cesserit, sed is qui in- quit, honoranda ea semper antiquitas , fratrem tra provinciam antiquitate episcopali ceteros prae- circoiuisiopum nostrum l. contium probabilem Ia- venit, sacerdotes ordinandi sibi vindicet potest a- cerdotem hac, si vobis placet, dignitate tu ssem. Haec ita prudentissime sanciebat Leo,ut decorari , ut Iraeter Vres consenseum aliori με t ρ-
105쪽
mlhcia non is asar a vestu sanctitate conci Iiam . O a volis omnibus, quemadmodum vesa - , has ct probitat exigit, honoresar, Metropotitatis privilegi' sui do Date femur . AEquam
es Mim , nec ulli de fratribus seri ita tur inju. iis ,s his qui sacerdoti, metustate praecedant , pro atriis suae merito in suis provinciis a sacerdoti-ns ceteris deferasuri
I. Nune ini stigandam est utrum L/ικῶ eonatus
Garicani putabant Leon M totam hane ea rinam misere ut arrinis Anes Dis portim GaIlia in se traheret. Quoa nostri omnino nolebant.
I I. Prolabiti est r/ntam es a Leonis non obfuissea nisati Episeoporam Arelatensium. Nam deinceps
Discipi vicinartim pravinciarum Arelarem eonum seni in variis occasionibus. Ei R ennim, Hilari suo cessor . principem ubique Ioram tenuis inter Episcopos
E sevi eae disersis pravinciis. I V. Vari. scripsis Ravennim ad Episcopos, aliter
a eos scribens qui manani non Derant, ariter ad eos Utii ex Lirinens insula assumpti erant. Hac piae vero arisse optatis Rusticum Episcopum Narbonensem. V. Inhur nareinio de vita ribus gestis Rastici. a etiam Optata occasione iuvistretur memoria magni υἰH. A nanis stiis in monasterio Lirinens, tam Probire
VIII. Roseas fiatis est Discutis Narbonensis
ne adversus Hilarium scriptam per partes explicuimus , in qua agnoscere potuit eruditus lector paulo commotiorem adve stis Hilarium fuisse Leonem ,& nihil intentatum reliquisse quo posset illum a summae dignitatis loco deturbare. Videamus nunc an hic conatus illi cesserat feliciter , si prius unum adhuc ejusdem epistolae membrum, quod de industria reservavimus huic capiti, retulerimus, ex quo patebit Gallicanorum
Episcoporum animos non adeo abalienatos
ab Hilario fuisse quam Summus Pontifex Optabat. Intellinere enim possumus ex hocli co persuasos Luisse Episcopos Leonem in se trahere voluisse ordinationes Episcoporum per Gallias, &ob hoc ipsum totam camcamarinam movere, ut postquam jura ordinationum Hilario adempta innuent, ad augendam Romani Pontificis auctoritatem accederent. Quod omnino nolebant Episcopi Gallicani, qui malebant id jus ad Arelatenset 'Episcopium pertinere, unum videlicet excocpiscopis suis, quam ad Romanum. Videns ista Leo , persuasionem illam ex animis Gallicanorum Episcoporum delendam esse putavit. Itaque sic ad eos scripsit: Non enim
nobis ordinationes veprarum provinciarum d
fendimus , quod potea forsitan ad depravandos veprae sanctitatis animos Hilarius pro suo more mentiri s sed votis per nostrum Italicitudinem
vindicamus ne quid ulterias liceat novisati, nec praesumptori locus ultra Iam pareat privilegia --stra cassandi. Nostris exim gratulationi hoc flum resere prosi mur, or apostolicae sedis diligentia apud τυ iuilata servetur, Opimcerdotalis disciplinae concoriam honori vestro perire quod
seMm est improbis usertationibus non sinamus. II. Verum, ut libere eloquar quod sentio , non puto Leonem ista pervicisse adversus Episcopum Arelatensem , quamvis decreta sua firmari procurasset auctoritate Imperatoris Valentiniani. Manebat adhuc, ut mihi videtur in Gallorum pectoribus inclinatio in Ecclesiam Arelatentem, & merias Ro-naanae potestatis, tametsi Leo religiosissimis
verbis eam sust,icionem ex animis corum eximere tentasset. Non invenio sani: qui
quam ab Hilario tentatum aut factum postea tempora. Sed hinc colliso salvam Ecclesiae ejus fuisse suam auctoritatem , quod eo mortuo , Episcopi , non sold in provinciae Viennensis , sed etiam vicinarum, ad ordinationem Ravennij convenerunt, quem haud- dubie spectabant velut Metropolitanum Galliarum. Alioqui enim non convenissent. Deinde video ad evocationem Ravennuconvenisse Episcopos diversarum provinci rum , tamenetsi Leo , insuperhabita postulatione Gallicanorum EpiscoPorum , neque Ravennio, viro sibi acceptis limo, confirmare voluerit jura ordinationum per provincias
Gallicanas, neque ci committere vices apostolicae sedis, quas ratione Ecclesae suae ses serant praedecessores ejus , ut docent iidem Episcopi in epistola ad Leonem. Nam in Concilio Arelatensi habito in causa insulae
Lirinensis anno C D Lv. interierunt sub Ravennio x i t. Episcopi diversarum provinciarum. Non loquor de epistola synodica Episccoporum Gallia: ad Leonem , cui cum Ravennio subscripserunt XLiri. Episcopi. Nam reponi potest congregatos eos titisse auctoritate Leonis, qui eam curam Ravennio in
junxerat ut epistola ejus ad Flavianum CP .
106쪽
universis fratribus innotesceret per sollicitudinem Ravennia. Denique principem locum inter Episcopos Gallicanos obtinuisse Ravennnim hinc colligi posse milii videtur, quod de in epistola illa synodica & in responsione Leonis , tum etiam in actis Concili j apud Arelatem habiti in causa insulae Lirinensis, Ravennius primo ubique loco nominaturante Rusticum Narbonensem & Ingenuum Ebredunensem, tametsi isti ordinatione multo antiquiores essent. Vnde patet, ut hoc quoque dicamus, corrigendam esse inscriptionem alterius epistolae ejusdem Leonis ad Ravennium, Rusticum, & Venerium, quae perturbato ordine hodie legitur , c a
Rusticus ante Ravennium nominetur hoc
modo: Dilectissmis fratribus. Rusico, Raven-mo, Venerio, o ceteris sopis per Gallias confluatis. Nisi si Leo ita egit de industria, ut, ostenderet nihil privilegia super ceteros Episscopos habere Ravennium.
I I I. Praetermissis ceteris probationibus, in solo Concilio Arelatensi explicando ima morabimur, ex quo constare poterit non dubitasse Ravennium quin Episcopos Arctatem ad Concilium evocare post et, tametsi de causa ageretur naonaster ij cxtra provinciam Viennensem positi. Exorta enim erat gravis & ingens controversia inter Theodorum Episcopum Forojuliensem in secunda Narbonensi de Faustum Abbatem Lirinen sena de monachis laicis , deberetne eorum curam gerere Episcopus, an vero ad Abba. tem solum ea cura pertineret absque ulla interventione auctoritatis Episcopi ,&an licciret Episcopo quosdam ex eis promovere ad clericatum invito Abbate. Repugnabat hauddubie Faustus, quem propterea Theo .dorus ex insula abduci 5d sibi exhiberi jussit.
Erat maxima per regiones illas monasterqLirinensis N Abbatis fama. Itaque controversia illa provinciales varia in studia diduxit , & prande, ut cum Ravennio loquamur, scandalum genuit, quod atrocitate sui multos involvit. Quid heic fecit Ravennius Arelatensis 3 Pro juru loci sui de secundum receptam consuetudinem epistolam generalem scripsit ad Episcopos provinciarum fini
timarum , uti ad hoc remediandum scand tum Arelatem accederent ante diem Hl. Κalcndas I uarias, qui dies audientiae consti seir: - . xutus Crat. Convenerunt ergo duodecim iis . lais, ite. Episcopi ,& inter hos, Rusticus Narbonen- , o..iaii.iii ' si , dc ingenuus Ebredunensis Alpium mari-ν 33 timarum Metropolitanus. Huius auctoritate Concili j sopitum est illud diuidium; ut paretex Actis synodi, quae a Sirmondo de Da - . cherio edita sunt.
I V. Ravennius porro , crura epistolam
generalem ad Episcopos scriberet , in sine exemplaris quod ad Episcopos qui ex insula Lirinensi assu napti erant sex enim legendum puto pro in milit, haec addidit: Mut tussine vora vestra praecipuὶ adesse convenit, quor in ta iis velut sinu quodam genetricis fovens, ad
eam grariam quae nunc in vobis est Domino instigante produxit. In exemplari vero quod a , Rusticum Narbonensem missutia est, praeter communem Episcopis ex Lirinens monasterio assumptis admonitionem , istam peculiarem pro Rustico addidit Ravennius: Acir cipue beatitudo vobis ut ad primum deprecamus, quia gravior infirmitas nec ari. mia cos peritissimos inquirit. Erat enim Rusticus vir dochisia simus, ac negotiorum hauddubie monasticorum peritii simus. Monachus quippe fuerat in primo adolescentiae flore, ut docet Hieronymus in epistola ad eum in initiis suscepatae ab po vitae monasticae scripta circa tempora Innocenti j Papae primi. Haec dici , ut prima te liRustice fonte doceamus magna carpisse ex Masci fariae ado entiae immo pubertatis incentiva calcantem ,ters Lia quissim aeta is gra-d scandere, s lubrisum iter esse per quod imgrederis. Cogitasse autem fortassis jam tum Rusticum de clericatu colligi videtur ex ca-dem Hieronymi epistola, in qua sic legitur: Haec dico, ut etiamsi tieritatus te titillat deside
Πνm , di i quod possis docere, cν rationabilem
hostiam osseras Christo, ne miles ante quam tyro,
ne prius magi serps quam disii pulus. Et infra
Ita ergo ageta sive in monasterio ut Clericus esse merearis. Et mox: Cum adperfectam aetatem moneris , si tamen mita comes fueris, se te τι t populus vel Pontifex civitatis in clarum allegerit,
V. Occasio postulat ut quoniam initia Rustici attigimus, etiam ceteras vitae ejus partes aggrediamur, utpote magni viri, &qui, nisi primas, saltem secundas partes obtinebat inter Episcopos Gallicanos. Iam docuimus Hieronymi testimonio eum fuisse
monachum. Olim autem , cum videremus
eum in monasterio socium fuisse Veneri, aut dein fuit Episcopus Massiliensis, existimab mus monachum fuisse in monasterio Massiliensi. Sed nunc omnino persuasum habeo Lirinensis insulae secretis semet abdidisse. Emonasterio deinde ad Ecclesiam evocatus,
hauddubie a Venerio Massiliensi Episcopo, Ecclesiae Massiliensis Presbyter factus est. Devide ex secundis subselliis episcopalem se
dem conscendit anno CDXXX. ut mox osten
dam. Post aliquammultos ab ordinatione sua annos cogitavit de restauranda Ecclesia Narbonensi, quae vi ignis consumpta fuerat. quod peractum fuit anno X I x. episcopatus
ejus. Quo fortassis exemplo Gregorius Tu -
107쪽
ronorum Episcopus civitatis suae Ecclesiani ab incredio dissolutum dirui que , reaedi a tam in Atiori a Iustrique fastigio , septimo decimo ordinationis seua anno dedicavit , ut ipsemet testatur in lib. X. hist. Francor. cap. XXX t. Anno CDO I. Leo Papa ad Rusticum scripsit celebrem illam epistolam quae in omnium . manibus versatur , missam per Hermetem Archidiaconum, cujus mentio extat in sequenti inscriptione, quique dein Narbonensis Episcopus fuit post Rusticum. V I. Superest ut fidem nostram liberemus,& ut ostendamus initia sedis Rustici incidere in annum Uiadringentesimum trigesimum. Hujus rei illustre testimonium extat in veteri Inscriptione Narbonensi , quam , licEt ab aliis edita jam fuisset , nos tamen ex ipso lapiae antiquo dedimus emendatiorem in Notis ad Salvianum , & nune heic rursum edendam esse censuimus. Res enim tanti momenti est ut vel alieno loco illustrari debeat,cum ejus ope, quod est rarissimum in ea antiquitate, nullo negotio demonstretur , non solum annus, sed etiam dies, quo Rusticus ordinatus est Episcopus Narbonensis. Eamitaque Inscriptionem heic tibi proponimus , lector , nostramque interpretationem ea de causa addimus, quod nondum 1 quoquam intellecta sit haec Inscriptio. Explicatio Inscriptionis. Deo ct Chri miserante , limen hoc conlocaiarum es anno quarto Consile Vatintiniano Augu- Ο - , iii. Kal. Deccmbris, Xvim. anno episeopatus Rustici. sic H Discopus, Episcopi Mnesi filius, Episcopi Aratoris de serore nepus , scopi Veneri scius in monasterio, Comprest erEcclesia Massiliensis, anno xv. episcopatus sui, die anni quin- , Or. Idus Ocubris , cum Vrso Presbytero, Hermere Diacono, es eorum sequentibus, coepit deponere parietem Ecclesis dudum exusta. Triges septima die qaad. in fundamento poni coepit. Anno secundo , vii. Idus Octobris, absidem poni fecit Montanus Subdiaconus. Marce us Galliarum Praefectus, Dei cultor, prece exegit Osopum hoc onus suscipere, impendia necessaria repromittens, quae per biennium administrationis suae praebuit arti cisus, mercedem solidorum sexcentorum ad operaso tera solidos m lis quingentos. Hinc oblationes sancti Disivi Veneri solidos C Episcopi Dynami L es CC A Winci milie O Dcconiae. .
108쪽
&Imperi j Lib. V.Cap. XXXIII. io 1
omnino CCL xvi. dies integri. Idem sensus
VII. Ex hac explicatione patet hoc Narbonensis Ecclesiae recenter .a Rustico constructae limen conlocatum esse anno quarto
Consule Valentiniano Augusto sextum, ut in fronte inscriptionis legitur , hoc est, anno quadringentesimo quadragesimo. octavo. Anno quippe CDxLv. Valentinianus III. iniit sextum consulatum. Itaque annus ille fuit primus sexti consulatus Valentiniani.
Annos namque ab ultimo consulatu primum , secundum, tertium, &c. numerabant, quousque rursum capesserent consulatum,ut patet ex antiquis Inscriptionibus. Clim ergo inter sextum consulatum Valentimani, qui in annum CD XLV. incidit, usque ad septimum ejusdem consulatum, quem anno CD L . notatum reperimus, intercidant quinque an ni integri, annusque C DXLVI . quartum omnino locum inter illos obtineat , necessario cogimur existimare limen hoc conlocatum fuisse anno eodem quadringentesimo quadragesimo Octavo.
VIII. Calculus ille chronologicus inprimis neces larius erat , ut deinde facilius invenire possemus annum de diem quo Rusticus factus est Episcopus Narbonensis. Nam si anno quarto sexti consulatus Valentiniani
agebatur annus decimus nonus episcopa tus Rustici, consequens est ut aflirmemus initia sedis ejus incidere in annum C D X X X. a quo usque ad annum CD X li I. numeran tui omnino anni decem de novem. Atque id
uidem satis manifestum est. Diem vero or-inationis ejus, in quo tota dissicultas versa tur eruimus e difficiliori loco totius Inscrip tionis , nimirum e linea illa sinetulari D in ii nea quinta primae columnae, ubi sic scriptum
est, A N N O. XV. EPTVS. SVI. D. ANN. V. III. ID. OCT B. Linea
illa multorum ingenia torsit divinare conantium. Tandem nos ejus sensum assecuti sumus ex Inscriptione ejusdem aevi quae Narbone legitur in praegrandi fragmento columnae rotundae in Ecclesia sanctae Mariae majoris , sub altari sancti Petri, in qua sic scriptum est:
ANNO. XVII. EPISCPT. RUSTICI ANNI. DIE. CC. LXVI. ΚL. IVLII.
Si parva haec inscriptio componatur cum superiore , nullo negotio divinabimus quid per literam illam singularem D dc sequentessiteras intellexerit sculptor. Etenim ii Kalendis Iuliis agebatur dies ducentesimus sexagesimus sextus anni decimi septimi episcopatus Rustici, dubitari non potest quin dies ordinationis ejus incidat in diem v ii. Idus Octobris, a qua die usque ad Kalendas Iulias, ipsis Kalendis annumeratis, inveniuntur est superioris inscriptionis , cujus quintam
lineam sic reddidimus: Ambis xv. episcopatus sui,die axm quinta, tertio Idus O Iobris. Dies enim quinta decimiquinti anni episcopatus Rustici, si initium ipsius ponatur die nona Octobris . incidit omnino in diem tertiam
ante Idus Octobris.l X. Admiror vero scriptorem Annalium Massiliensium i qui cum Rusticum hunc
Episcopum Massiliensem fuisse sibi persua
sillet, atque adeo diversum eum esse a Narbonensi , id demum probare se putavit auctoritate hujus nostrae Inscriptionis. Ceterum ex iis quae dicta huc usque de illo sunt facile colligi potest errare eos qui scribunt illum ad cathedram Narbonensem evectum csse anno quadringentesimo vigesimo sep
tione sua misit ad Leontium visi pum Arelaten sem. in quibus agnoscebat auctorit .item primi Metro politam Galliaram in Leσntio. Eodem tempore Leonitus Hilarum putavit instruendum ae monendum uti
custodiret canonet. Quod ille pollicitus est. II. Aliis literis Leontiui Hilaro gnaralatus est pontificatum . sim Ique postulavit confirmatis nem pria vilegiorum Ecclesia Arelatensis. Ex ut bis ejus ealligiatur privilegia 'uη tribuebantur Episcopo , intellio δε-bere dura e se Ecclesia. III. Primi Galliarum Metropolitani dignitatem
in Leontio agrestvit idem Hilarus in causa Hermetis Discopi Biterrensis , qui transierat ad Narbox ensem. Mana chiae nomen in rebin e Mesiasticii non est femper invidiosum.
Narbonensis, Cras eo ordinarus Dis pus B terrensis. Non susceptas vero a terrensibus . ad Narbonensem Ecclesiam tum Rustici morte vacuam transiit. Hanc transationem aliqui turbare conantur, missa legatione ad Hilaeum Papam. Is vero Leontium redarguit quod eam translationem non impedivisset. Tum Herineti adimit ius ordinandorum Episcoporum prima Narbonensis. ι . Intra quatuor quadraginta annos varie se se
serunt Ramani Ponti es in eadem fasti specie. Quod
ostenditar per comparationem causa Hermetis cum cau
sa Perigenii Episcopi Corinthiensis.
VI Quandonam vetita translationes, quandonam vero permissae. Hilarus Hermetem non removet ab Ec
elesia Na bonensi , sed adimit illi pol statem ordinandi
i scori 'a provincia. Continuatur comparatio inter Hermerem 2 Perigenem. VII. Hilarus Leontio fatuitatem tristiit congregandi Concilia generalia . prudentissimo consilio. quia id mallet videri usurpatum per delegationem sedis V stoli ea quam propria auctoritate Leonti . VIII. His es odis Hilarus reliquit interam can.
109쪽
Iarum iacitetum . fu tamen ut ma ores causa ad aposto-
ιicam serim referenda essent. QMod staturum est ad exemplum auctoritatis Episcopi Thessalonicensi. IX. De formatis literis Episcopo fleret e profectη- να iribuendis a Metropolitano. Et si i te Lare noluerit, lictis Episcopo illi causam suam deferre is examen Mevi Arelatensis.
X. Occasione temeritatis Mamerti Viennensis Spiscopi . qtii Diensibus invitis Episcopum ordinaverat in contemptum Leonti', iubet Hilarus ut singulis annis Conciliam generiale celebretur, or in proximo causa ista dis tiatur. QMou factum est. Referuntur provincia qua conveniebant ad f nodos Episcopi relatensis. X I. Refer ar controversia de Ecclesiis civitatis CG-DUA ct Castri Niransis. Explicatur locus Hilari, qui ait Ingenuum Episcopum Ebre nensem Metropolitani semper honore subnixum fuisse. Vnde collegemunt viri docti non iure egisse Hilarium Arelatrensem, qui Armentarium de eat heura Gre nensi deruis irea etiam de causa quod a que aue Zoritate Gus se ordinari consenseriar. xI I. Quiritur an onodus Arelatensis adversus Lucidum fuerit generatis. PHobabile est Lugdunensem quoque, qua propter eandem causam habita est . 1 Misse generalem , adeoque a Leontio convocatam fuisse.
I. T E O N E Romano Pontifice fatis con l. cedente anno quadringentesimo sexagesimo primo , Hilatus in summi sacerdo rij apice constitutus est. Eadem omnino tempestate Ravennius Arelatens in sedem vacuam fecerat ,& in ejus locum substitutus fuerat Leontius. Hilari itaque Romam Pontificis & Leonth Arelatensis gestis caput istud destinatur , cum post varios tumultus
qui Leonem inter & Hilarium exarserant ustque ad contumelias & jurgia, coepisset Arelatensis Ecclesia bene sperare pro integra privilegiorum suorum resti tutione, quae pessiimdata fuerant aliquatenus per auctoritatem Leonis Ad Hilarum enim cum sede non transierunt decessoris irae animique. Contra, statim atque locatus est in sede Petri, literas de ordinatione sua secundum morem scripsit ad Leontium,& quidem iis verbis usus quae probant illum agnovisse in Leontio auctori ratem primi Galliarum Metropolitani. Nam ci committit curam significandi ordinatio nem suam omnibus per universam Galliam Episcopis. Interim Leontius Pappolum misit ad Hilarum, primum gratulaturus ei, ut puto , tantam dignitatem, deinde conquesturus quod praetermissa consuetudine ad ipsum non scripsisset de sua ordinatione, postremo ut ipsum admoneret custodire pate
norum canonum regulas, ut una esset in omnibus, id est, ubique, observantia ecclesia sticae disciplinae. Addidit autem Leontius, mimirum te ad Hilarum personam quae de omnibus ipsum instrueret. Ista non per superbiam accepit Hilarus, neque ut is qui putaret Leontium excedere limites reverentiae,
sed scripta ad eum dignissima succei re pisccatoris epistola, primum quidem deprecatus est ne sibi imputaret contemptum consuetudinis, non id aliqua culpa sua factum esse, sed nunc ij tarditate. destinctum enim id jam pridem ossicio illo fuisse. Spondit deinde ser vaturum se canones, re auxiliante gratia Dei provisurum univeriali concordiae sacerdo tum Domini. Insigne visum est earum literarum initium referre, ex quo intelligemus Summum hunc Pontificem peculiari amore prosecutum esse Gallicanas Ecclesias om nesque in eis Domini sacerdotes ante adep tum pontificatum. Sic ergo loquitur ille inveteri codice M S. Bibliothecae Regiae, melius profecto quam in vulgatis editionibus.
Dilectioni meae, qua circa Ecclesin Gasticanas omne que in eis Domini sacerdotes etiam in inferio nigradu positus abundavi, multum accedis au
menti quoὰ per virum spectabilem Pappotum antium nostrum sermonis tui ad me sentilata primcipia. II. At non unam de eo argumento epistolam ad Hilarum scripsit Leontius. Nam praeter eam cui hoc loco respondet Summus
Pontifex, alia quoque Leonti j gratulatoria ad ipsum data nori ita pridem edita est a clarissimo & optimo viro Domno Luca Dacherio monacho Benedici ino. Post maximam vero gratulationem dc hortationem ut Oerduceret ad felicem exitum, quae a Leoneene coepta erant adverbiis haereticos, demum ista subjungit de confirmatione privile giorum Ecclesiae Arelatensis r Ceterum cum
Molesia nostra Arelatensi semper ab apostolica sede amplis favoribus cir privilegiis fuerit de
ruta, rogamus sanctitatem tuam ur per eam nihil nobis decedat, se potius aveatur 3 ut Ocia borare tecum in vinea Domini Dei Sabaoth valea mus O invidorum conatus infringere s quos .si non esset auctoritas reprimens , cenum eis de die
in diem grassaturos in pejus, quia malitia quinos oderum ascendis semper. Ex hoc loco ducimus ea persuasione imbutum fuisse seculum it lud , ut putaret Ecclesiae dari privilesium quod Episcopo tribuebatur, tamenetsi verba privilegii de solo Episcopo loqui viderentur. Istud sana multis argumentis pro Thessa. lonicensi Ecclesia probavimus in capite xxii. istius libri. Ad Arelatensem quod attinet , praeterquam quod verba Leont ij satis clara sunt, ex Libello etiam precum Symmacho Papae oblato a Caesario Arelatens de ex epistola xi. Symmachi ad ipsum data colligimus privilegia Episcopis Arelatςnsibus
concesta a Romanis Pontificibus, Ecelesiae data intelligis ut dicemus infra. Redeamus nunc ad Hilarum.
III. Alux ille literis manifest E agnovit in Leontio: dignitatem dc auctoritatem primi
110쪽
δ Imperi j Lib. V.Cap. XXXIV. io 3
Galliarum Metropolitani, in causa nimirum generali ad provincias missa, multa prolocuta Hermetis Episcopi Biterrens; qui ad Eccle- tus de atrocitate istius facinoris, demum insana Narboliensem transierat post Obitum laaec verba erumpit: ciuibus enim , sicut etiam Rustici, non repugnante, ut video , Leon- -8 baris, factam consat exemplis, se qua non otio. De quo negotio antequam plura dicam, objurgatione dignissimum est quod Hanctorum pa- necessarium mihi videtur referre locum ex trum decretis ct Vsis νepugnat canonum consti- hac tertia Hilari ad Leontium epistola, ex tutis Ait ergo , Hermeci , quem ecclesiasti- qua colligere possumus, cum in ea tantum cae quietis contemplatione non removet lagatur de invasione Ecclesiae Narbonensis, sede Narbonens, ordinandorum Episcopo- non dubitasse Summum Pontificem quin rum potestatem ademptam esse in Concilio prima provincia Narbonensis ad curam per- Romano , & ad Constantium Vceticensem, tineret Arelatensis antistitis. Nam haec sunt qui aevo honoris Primas erat, esse delatam;
omnino verba eius : Miramur fraternitatem ita tamen ut Hermete deficiente, faciendo- tuam ita legis catholicae immemorem esse ut quae rum mos antistitiam Narbonensi mox redda iniqua or contra patrum nostrorum satura inρω- tur Ecclesiae ; quem non civitas sed causa vincia quae ad monarchiam tuam pertinet, si e praesumptionis amisit. aut non vis aut non potes, etiam nec nos silent, V. Causam Hermetis integram retuli, ut tui taciturnitate permittas corrigere. Ex quo in Ostenderem intra quatuor & quadraginta
terim loco discimus invidiosum non esse no annos varie se in eadem facti specie gessissemen monarchiae in vetusto codice M S. mo Bonifacium de Hilarum Romanos Pontifi-nasterij Iurensis, cujus fragmentum retulit ces. Nam cum anno C D x i x. Perigenes Chimetius in sua Vesontione his verbis i Si- Episcopus Patrensis, sed qui a Patrensibus quidem antedictus Hilarius venerabilem Celido- non esset susceptus, ordinatus fuisset Ecclenium supradictae metropolis Patriarcham patritio sa: Corinthiensis Episcopus, eamque trans priscurioque fultus favore, indebitam sibi per lationem , tanquam canonibus adversam, Gallias vindicans monarchiam, a sede epi pati non tolerarent quidam Episcopi Illyriciani nulia exissente ratione dejeceras. Nam & poste re ad Bonifacium Papam delata, Bonifachrioribus temporibus monarchiae vocabulum decrcto confirmata esst post judicium Rufiusurpabant, cum significare volebant singuia Episcopi Thessalonicensis , cujus studiis at Iarem unius Episcopi dioecesim. tollebatur Perigenes. Immo Bonifacius ad
I V. Hunc ego Hermetem , cujus causa divinam provi gentiam retulit quod 1 Pa heic agitur, Rustici Episcopi Narbonensis trensibus susceptus non fuisset Perigenes, ut Archidiaconum fuisse puto, a quo Biterren- in Ecclesia illa Episcopus esse posset in quasibus hauddubie ordinatus fuerat Episcopus. suam a cunabulis transegisset aetatem , &in Haud ita multo post Rusticus obierat. Her- ordinatoris locum succederet. Sicenim de il-mes verb, qui se a Biterrensibus exclusium ac lo scribit ad Rufum Bonifacius iris renuiususceptum non fuisse querebatur, ad Narbo- judic, fuisse divini ideo hunc a Patren sitas in in se. nensem Ecclesiam transiit, consensu, ut ego ιcmpore non esse receptum, se diu super praemissa existimo, cleri ac populi, Episcoporum coma E Iesia magna deliberatione seu pensem, Mi vincialium , & ipsius etiam Leontisi Are- jus ovilis pastor erat in cujus caulisseam .ὶ ω-atensis, eaque transsatio sine controversia nabulis transegisset aetatem 'Iudicia Dei, abusis tenebat. Sed quia nihil adeo concordibus multa. quod congrue aptamus exemplum. Et nomo animis agi inter homines potest quod non crederet quod in ordinauris aliquando iactim sub- aliquos habeat contradicentes, Frithericus rogari posset, quia fuerat ' ab aliis ordinatus. ' tradu . iaquidam vir magnificus, at laicus, misso Ro- Non amόigo caelestis tune istadfuisse sententiis '
mam Ioanne Diacono, Hermetis ordinatio G. Postremo eis minatur excommunicationem in Narbonensi Ecclesia turbare studuit, nem qui populos Achaiae excitare diceban- ea videlicet de causa quod contra canones tur adversiis Perigenem : In eos necesse est vi- ab Ecclesia sua transset ad majorem. Fau- gorem censurae , qui contra nostrum post haec nessius vero & Auxaniuq Episcopi Gallicani cientitus nostris incitare dicunturpopalos, Hem Romam eadem de causa prosecti sunt ad acia sitoint, execramus. Itaque valuit translatiocusandum Hermetem. His auditis Hilarus, Perigenis, ceu supra diximus. Haec Bonifa- laetus fortassis quod occasionem haberet cius in gratiam Perigenis. reddendi Leontio sua verba, eum ob istam VI. Hilarus vero Hermetem diversio con causam redarguitdubetque ut relationem de silio studens opprimere , primo negat ali- ea re ad se mittat ilia ac ceterorum Gallica- quod exemplum esse quo causa ejus adjuvarinorum Episcoporum subscriptione firmata possit, nesciens hauddubie quod aevo praed ram; ut quid desinire possimus , inquit, recurrena cestaris sui Bonifach contigerat in 'Achaia. i petina possitis a sere. Tum in epistola Tum ait translationem itani repugnare pa-