장음표시 사용
81쪽
omnino evincunt Gregorium loqui voluisse de vicibus apostolicae sedis. X. Sed adversus haec opponet fortassis quispiam frustra me hoc loco torqueri. apud Gregorium enim non agi de Episcopo Ni copolitano , sed de Nicomeditano , adeoque inutilem esse hanc ineam omnem Operam. Scio quidem in vulgatis Gregorij editionibus, & in veteri codice M S. Bibliothe- - cae regiae, tum etiam apud Gratianum, epistolam illam loqui de Andrea Nicometiana vel Nicomedianae civitatis Episcopo. Sed ego contendo locum hunc esse corruptum, reponendumque illic esse nomen Nicopolita civitatis. Primum enim ea epistola scripta est ad Episcopos Epiri, quorum Metropolitanus non erat Nicomediensis , qui nullus fuit, sed Nicopolitanus, ut cuivis manifestum. est. Deinde apud sanctum Gregorium non
Indi i. enu it. uno loco reperimus mentionem heri Andreae
: na;o I Episcopi Nicopolitani, hujus nimirum ipsus de quo ad eum retulerant Episcopi Epirotae. Vnde patet certam esse emendationem, adeoque ea argumentatione convelli non posse quaecunque hactenus a nobis dicta sunt de Vicariatu Episcopi Nicopolitani. Nunc ad Sixti literas revertamur.
X I. Sic ergo prosequitur ille in epistola illa ad universos Episcopos per Illyricum:
Sit Concilium quotiens causaefuerint, quotiens isse pro ne statum emergentium ratione decreverit; ut mento eris apostolica relatione Uus infructa quae fuerint acta con met. Evocatua vestrum nomo venire coxtemna , nec congregationi sanctae,
ad qώum debet se inare ,se denept. Excusatio
per contumaciam non equisatur Orc. Et paulo
post i Si quid forsitan aut inter fratres natum. fuerit, aut fratri cuipiam aliqua actio qua pulpturis ras aut Assis fratre σ coipiscopo nostro Anastasio judice eveniens negotium terminetur, qui vices aposticae sedis agere ut be tae memoriae Rufus decessori us ex nostra voluntate cognositur; aut ad nos, stillic de iri non potuerit, eodem tinmen fuistiteris causim omnem qua vertitur frosequente, veniat examen.
XII. Addit idem Sixtus novum privilegium , nimirum, ut si quis Episcopus ex provinciis Illyricianis Thessalonicam ad Anastasium accesserit praeter ejus conscientiam, Velut canonum contemptor habeatur. Quo loco respexit fortassis Sixtus ad canonem resetium Sardi censem , in quo sic legitur: Osas Episcopus dixit: IEud quoque nece ario adyiciemaeum eis , ut uisivi de fisa provincia ad aliam provinciam, in qua non sunt Episcopi, non transeant, nisi frie a frauisus suis invitari, ne videamur anaam . laudere caritatis. Et fortassis
istud petierat Anastasius a Sixto, quod senimia Episcoporum Thessalonicam venientium copia premi videret, exemplum stet tus 2Eti praedecessoris sui, qui remedium a Concilio Sardicensi postulaverat adversus Presbyteros & Diaconos Thessalonicam ex provinciis Illyricianis venientes , tempusque morae illis praescribi, ut supra vidimus. Ita- vi que Sixtus de hoc privilegio sic scribit ad Proclum Episcopum Constantinopolitanum: Id erga quod nos quoque servamus, fraternitatem tuam , quam simus hoc suo more facturam, volumus custodire, ides, ut si νὴ ad Murm ct coepiscopum nostrum Thessalonicenses umbis auri rem harum provinciarum quae ad campertinent scendos adveniat praeter uus conscientiam, sisne ejus episeolis atque formata venire tentaveris, tanquam disciplinae ecclesia ca despe
ctor se contemtor canonum, quos nos temerari ex
aliqua parae non patimur , habeatur. Hunc locum Holstentus existimans esse mutilum, sic restituendum esse pronuntiat: Si quis ad fratrem ct coepiscopum nostrum Thessalonicens unias ansistitem harum provinciarum quae ad tuam imo b Iani Ecclesiam facerdos sine tuo consensu a cesserit , vel contra ad sua anctitatem parum provin larum ὶ qua ad eam pertinent sacerdos adveniat praeter ejus conscientiam se. Ex quo loco sic emendato colligit eos qui ex Illyrico veniebant Romam , formatam attulisie
Vicarm Thessalonicensis , ut qui E Gallia veniebant , accipiebant ab Arelatensi vicario. De quo privilegio, quod in Patroclo sump
si initium , nos infra agemus in capite x x x.
istius supplementi. XIII. De causis provinciae Illyricianae ad Constantinopolitanum Episcopum rescripsit Sixtus; ut qui in vicino erat canonum custodiam praestaret. Nam Episcopi illius provinciae se interdum subtrahere moliebantur auctoritati Episcopi Thessalonicensis, ut ad Constantinopolitanum se conferrent, vicinae urbis inlecebris illecti. Et facile illos ad mittebat Constantinopolitanus antistes, in spem augendae dignitatis suae erectus post conditum canonem secundae synodi. Nam de Theodosii junioris aevo tentata fuerat Orien talis Illyrici divisio a sede apostolica , ut non amplius illud aut Thessalonicens Episcopo subesset , neque relationes hinc ad sedem
apostolicam mitterentur. Itaque Sixtus, mul- tuin laudato Proclo, eum hortatur ne injura& privilegia Thes,alonicensis antistitis irrepat , sed potius ei debitum honorem reser Vet , neve quicquam permittat fieri quod
non liceat a sacerdote tentari. Quibu, verbis nemo non videt designari tentamenta Illyricianorum Episcoporum, de metum Pon tificis ex vicinitate Procli. Reverentiae mestrae, Hr I uorae inquit, incommune sidest, tibi de Thessalo
mcensi Episcopo, pris iis, s riter alterin
82쪽
lonon delira, praevenientes iniicem pir caritatis men adeptus est. Et superiores quidem Pon gratiam, reser sis quis Ieri nolumus ut legi- tifices vices suas per Illuricum tribuerant mus. Disam omnes illi,s provinciae sacerdotes Episcopo Thessali,nicens cum ea amplitudi-rantis fraterniturem suam esecen arae, ut non lem ne potestatis quam animo conceperant. Su a ri pererant tamen adhuc plurima disciplin capita ad quae porrigi poterat illius sollicitu do. Facinus istud aivina providentia reser vaverat Leoni , ut qui magnitudine animi dc intelligentia decelsoribus suis anteibat, etiam in hoc capite illos vinceret. Vnde&ipse ad Anastasum Thessalonicensem Epis- mistus eri quia non Iicet a sacerdote si mari.
I. Leo M. ampli usitatis,pi a jM E sis, et IV. ρος ad Anastasium Thessalonicentem Epissatinis in I rio. copum scribens ait multa illi a beatissimi peII. Anastasius a Leone pUalaiινar titi sibi licta Apostoli auctoritate, id est a Romanis
fuas per Arricum delegareι juxta morem. Itertim ostendistir visa artim Tnessalonicensem a Siries. ειν firmatum fuisse.
III. Reeensemur mandara quae Leo ridis Ana sis. Guaenam titilitas ex celebrarione Conciliorum cis piatur.
IV. Causa in s is quaque provinciis de iantvir. si quaepiam ea a ineidas qua n e in majori L Odoapad Arastissum a fuiri possit, tum vero de ea refera rvir au sedem apostoli V. Explicatar Leonis Iorai Ee plenit a ne potestaris , cst d. his qui a Romano Ponti e Vocantur in partem siliet adinis. Huie distinctioni octasionem pra
hali Aisa si aurinita adseritis isticam Metropo Atanum veteris Epiri. VI. Explieation.m hete altilam meram . Gep- ων auctoritare Peιν. Biblior Mecim' sedi apostolici , ct Itoni, piscopi Carnotensis. VII. Probatur etiam auctoritare I aram, III. - Ceneium L aram scribemis de auctorisine Lega
Pontificibus decessoribus sui commissa fuit se, sed plus tamen se ipsi concessisse quam decesioribus ejus tributum suerat a sede apostolica. Ioania fraternitati stila, inquit, a leuia iis l. Nil mi Peint oti .iuctori are tammisa sis , O '' Datia etiam nora illi favores ni creditu , --ra ratione perficeres , Obus examine Ioiaeruares, multam ps ranas de invanita illi sili tari
nὐ δειorione madere. II. Anastasius ornatus asi xto fuerat vicariatu sedis apostolicae, eumque per multos annos gesserat. Tandem anno quadringentesimo quadragesimo quarto, seu data occa
sone, sive fortean quod Leo quereretur non : 22 r:
petitavi l se suisse confirmationem illius 1 o. ei diu iv et testatis ex parte Anastasi, Anastasius mit viuuiacaps r. tens Nicolaum Presbyterum in Italiam, per eum petiit a Leone uti sibi, sicut praedeces-I . Rassum ibi adipsum obatur ex aliis illastri is res ejus detulerant praedecesibribus suis. Ioco ei Pim Pontificis. Agebaiar de casti anu, Irati vices liras delegaret per Illyricum. Quod Acio Epis p. pictaiiens, qui judices a Fapa delega- Leo concessit, exempluna petens a tempori D, iotabat Papa adicillos. or se Papam esse aiebat in bus Papae stricii, & quia idem honos fuerat ad rosi tributus praedecessori & decessori Anastasi
salonicensem tenuerant ante Anastasium. sves. in ρae hiritualis i. quo confirmatur observatio quam supra at 'ia Oh x. Maridula sici I/οjubet in omnitim Epis partim tulimus, incepisse quidem aliquo modo vica notitiam perferri, ne quia ignorantia juris se tueri pose riatum Thessalonicensem a Dama sed cer D. Dis pi, Presbiem. Diatam die dom. c. ordi- ta primum ratione 5 aeterna lege sancitum
esse a stricio in persona An sit. Nam Leo
omgeneralium Disce seoi Ill ieci , . a. in ri xQ in istud Igotium resert ad tres illos iam prascribit. Onsedit fastis ιὴi o pati Misi Episcopos, nulla mentione facta temporum Episcoporum , ne euansur fp qtienter euntentis Damasi , hauddubie facturus , si ouid ille
nodos. Vota istius Vei exempla ex aestiquitate.
I. T TENTu Mest tandem quod maxi- n E cupiebamus. ad selicia illa tempora quibus Romanam Ecclesiam post Sixtum III. rexit sanctus Leo , vir cumprimis mansurum sancivisset. Haec si1nt verba Leo nisi P quum isa eno spetitio tui dUm oris innotuit per Ilium nostium Anslom Presbu-rum , M illi quoqtie a nosse , Aut doctison utuis, per Istyricum cam n ra mice propter custo-Ham regularam auetiritus' arciar. pratenus assensum, minis adhortatione compest mur nul Li diis latis, nClygentia nulta proveniat circa Ecclesiaram regimen per Illyricum postarum,quas Eubctiori iis mire mura commissimus, leutae ν
csaarion is Sirio, exemplam securi , qui functi memorabilis, & qui cum virtutibus suis, tum m moria My tradere ori ιιι, bene de apostoli ob rerum gestarum gloriam, Magni cogno. castae tunc merito, O relus post siquentibui ap- Tom. II. x ij
83쪽
probato, certa tum primMm ratione commisit, ut peratam provinci mpstis , quas ad disciplinam teneri voluit , Ecclesiis ses eniret. Et mox r. e- Imitatorem te tam praedecessoris tui quam decesso--uis i xij, quipari modo hoc se meruisse es egisse re noscitur, esse volumus, ut de profectu Ecclesiarum , tibi vice nostra committimus gaudeamus. III. Post narrationem illam & quae sequitur exhortationem, Leo transit aci mandata quae Vicario suo danda putavit, quae Omnino malo verbis ipsius referre quam meis. Dimi legis sanctio veneranda , inquit, O canonum specialii s decreta fermentur. Per commissas tibi provincias tales Domino sacerdotes , quibus solamitae ct clericalis ordinis seuoraxentur merita, comscrentur. Nihil gratiae personali, nihil ambitioni, nihil redemptis permittas licere seu ragiis. Examinentur diligentius , di per longum vita tramitem disit linis ecclesiasticis qui ordinandi fuerint imbuantur. si tamen illis omnia que a sanctis p iribus sunt constituta conveniant, ct quae beatum Aristissim Paulum de talibus legimus praecepisse
custodierint, ui unius uxoris vir sic o hane vi ginem , ut auctoritas diviNae legis cavet, acceperit. Docet deinde bigamum vere esse qui nondum Christianus habuit uxorem, & ea mortua, aliam duxit post baptismum. Pergit autem in dandis mandatis: Nutas te inconsuLra per istas Ecclesias ordinetur antisses. Ita enim et uisnt de eli Mis matura iudicia, dum tuad lectionis examinatio formidaturi aerii uis vero de Metropolitanis Episcopis contra nostrum
praeceptione praeter tuam notitiam fueris eri atus , nullam sibi apud nos status sui esse noterit
mitatem, e que usurpationis seua rationem qui hoc praesumsierint reddituros. Singata autem Me tropolitonis sicut potestas sa committitur ut insin provinciis jus habeant ordinandi, ita eos Me
tropolitanos a te volumus ordinari, maturo tamen
O decocto judicio. Et paulo post: - nodum
quisquis fratrum fuerit evocatuu occurrat, nec sancita con regationi se deneget, in qua maxime noluendum esse noveris quod ad disi inam terit ecclesiasticam pertinere. Melius enim em culpa vitabitur , si inter scerdotes Domini costatio frequentior habeatur, emendationi pariter or caritati plurimum praestet adunata secietas. Ea utilitas ex celebratione Conciliorum,prinatim ut vitia resecentur, deinde ut fraternitas mutuo aspectu fruatur.
IV. Addit deinde in mandatis Leo, ut sminus aspiraverit , servata nimirum veteri consuetia sine , quae constituit uti majores causae ad sedem apostolicam referantur. Vt
enim aucuritatem tuam vice nostra, inquit, exeracere te volumus , ita nobis quae illic componi noupotuerim, vel qui vocem appentionis emiserit, reservamus. Vnde cum postea idem Anasta sius nimis aspere tractas Iet Atticum veteris Epiri Metropolitanum , deque ea re idem Atticus querelam suam detulisi et ad Leo nem , iste ad Anastasium rescribens de atro cissimo facinore, in memoriam ei revocavit ista mandata, eum redarguens quod ea non servasset. Nam cum maiora negotia, inquit, odissicitiores causarum exitus liberum tibi esse ses stris sententiae expectatione fusendere, nec ratio tibi nee necessias fuit in id quod mensurum
tuam excederet deviani. Et inserius eandem causam repetit,pronuntians Anastasium non
debuisse causam Attici, qui Metropolitanus Episcopus erat , judicare , donec ad ejus consulta Leo rescripsisset. Praesertim, inquit,ctim etiamsi rati aliquidmcreretur, expiandum
tibi Derat quid ad tua consulta rescriberem. Et paulo post: Eliam si quid grame intolerandumque committeret, nostra erat expectanda censura,
ut nihil prios ipse decerneres quam quia nobis
placeret agno res. Vices enim nos,us ita ruacredidimus caritati, ut in partem minus FLlicitudinu, non in plenitudinem potestatu. V. Heic locus me admonet ut effatum ii. Iud ultimorum temporum, nimirun ceteros Episcopos vocatos esse in partem sollicitu dinis, sed solum Romanum habere plenitudinem potestatis, captata occasione explicem , ostendamque Leonem non cogitasse hoc loco de suprema auctoritate Romanae sedis in universum , sed tantum Me potestate quae sedi apostolicae competet in provinciis Illyricianis, in cujus potestatis exercitio vices suas Anastasio tribuerat,ita tamen utabeo vocatus fuerit in partem sollicitudini non in plenitudinem potestatis. Vices suas, ut diximus per Illyricum Leo commiserat Anastasio. Is vero externa potentia inflatus. tyrannum agebat, adeo ut Atticum Metropolitanum veteris Epiri sub publica custodia ad seThessalonicam deduci secerit,& contra vetera instituta sponsionem ab eo fidelitatis scripto exegerit. Ea de causa Romam accedens Atticus , Leonis pietatem commovit:
quae causit in provinciis illis natae fuerint quae qui propter hoc facinus, quia invidia hujus in Conciliis illis terminari possint absque facti in eum quoque derivari poterat, gra- contradictione illic definiantur. Si vero causa quaepiam major sive, ut alibi vocat, gra. vior inciderit, quae ab Anastasio praesidente
in synodo non possit definiri , jubet ad se
mitti relationem de eo negotio, ut ipse revelante Domino rescribat quod ipsi idem Do vein ad Anastasium epistolam dedit, istum
redarguens paulo asperioribus verbis. Tum vero addit, sic se vinces suas ei commisisse, ut in partem vocatus sir sollicitudinis, non inplenitudinem potestatis. Quibus verbis dicere voluit Leo commisisse se quidem Ana.
84쪽
stasio ut causas definiret quae in provinciis Γ- cante Ecclesia Panormitana, Galterus Tro- lyricianis definiri possent citra contradictio- janus Episcopus de regni Siciliae Cancella-nem , cetersim majores gravioresque causas rius usque adeos ut Innocent ij III. Gesta tra- reservaret judicio sedis apostolicae. Attici dunt latiravit quodsicit se in Archiepisces m porro causam , quippe qui Metropolitanus postulari, eanrimque postulationem per aestum esset, inter majora negotia referendam esse, Legatum nimirum per Cencium Prem1t adeoque de ea referri debuisse ad sedem rum Cardinalem Tit. S. Laurentij in Luci apostolicam , culpandumque propte ea esse na, qui tum apostolicae sedis Legatus erat in Anastasium , qui eam judicare praesiump- regno Siciliae j admitti, Samma Pontifice penisisset. Ias incon sto. Et quamvis nondum Palleum rece-VI. Ne quis vero existimet me novum pisset, nedum etiam postulasset, Panormitanen aliquid dicere, aut summae Romani Pontifi- βm tamen Archiepiscopum cirreor nomine sege-cis auctoritati velle quippiam detrahere,iau- rebar. 'uod cum ad Summi Pontificis notitiam dabo sententiae istius auctores ex intima pe- pemenisset, redarguit valde Legatum, Dod in ne antiquitate, simulque Innocentij III. re- tanto negotio circa talem personam processerat an-
stimonio evincam Legatos apostolicae sedis, . . tamenetsi generalia mandata acceperint, debere se continere intra certos limites & intelligere sibὰ tributam non esse vi legationis eam potestatis amplitudinem in provinciis quae Romano Pontifici competit in causisi Mistiui s.los ecclesiasticis. Anno ML xxiv. cum Legati
. . : a Gregorio VII. in Germaniam missi syno
inn. ad aT- . dum generalem celebrare vellent, quod in-ρ tra Gallias, id est, Germaniam, a nullo alio celebrari posse quam a Romano Pontifice contendebant Episcopi illarum partium op
ponerentque Legati se vices gerere Romani Pontificis, contenderetque E contra Licina
rus Bremensis Archiepiscopus sibi quoque &te quam suum beneplacitum perquisisset. Extant Innocentij literae ad Legatum , plenae majestatis , ex quibus colligimus hunc Pontificem cadem de Legatorum potestate sensisse quae& Legati Gregorij V II. & Ivo Carnotensis
diu ante senserant, eadcinque omnino distinctione ex. sancto Leone petita usum esse, quamvis illum non nominet. Haec sunt enim ejus verba : Lices in re no Sicilia Mneralis iis e M QE tibi commissa legatio, ad ea tamen stne spectati i Q. mandata non debuissimanira extendere qua insi
num snguiaris privilegi' sunt Summo Ponti cire servata, tamenes quaenm ex iis quae de s --li concessione saepe fuere Legatis indulta, ut AD-rum videlicet absolutio qui pro resacrilegas ma-Moguntino Archiepiscopo vices apostoli cx nuum injectiones in Clericos inciderunt in cano sedis per Germaniam antiquis priVilegiis esse nem sententiae promulgata, videantur cr ex iis concessas , primum quidem Legati docue- legationis asscio am sic re Legatis. Anexi mas, runt mandata Legatorum expirare morte quia mices nostras tanquam Legato tibi comm mandantis, & Legatos in partem solicitudi- min exequendas, quia Panormi Ecclesiam posses nis esse vocatos, non in plenitudinem po- ώbicere Messan ut iliam si praeseres, concesso testatis. ad quam rem probandam utuntur si bi privilegio primaria 'An pu as ex eadem Ou- testimonio sarcti Leonis quod paulo ante fa tibi licere duos visivatus unire vel unum d . protulimus: Praeterea, inquiunt, Aut in primi videre sine licentia steriali '
2, . ii 2C Lconis Papae quodam capitula legitur: Pontifex
in E a s 4. Romanus vices suas ita committit, ut qui accipiunt, in partem solicitudinis sint Cocati, non inplenitudinem potestat 9. Eadem fuit sententia svonis Episcopi Carnotensis: qui ad Hugonem Lugdunensem Archiepiscopum de apo- stolicae sedis in Gallia Legatum scribens, vi rum , ut ex ejusdem Ivonis epistolis patet,
. acrem ac vehementem in retinenda dignita te sua, contendit, non secus ac Legatos in
Germaniam missos fecisse vidimus,le alionis officium partem esse apostolicae sollicitudinis, non plenitudinem potestatis, & hanc
HoVIII. Post aliquot exinde annos idem Innocentius paulo apertius usiurpavit verba sancti Leonis, & quidem secundum explicationem a nobis allatam. Delegaverat ille judicem in causa quadam Priorem sanctae Ra- degundis Pictaviensis adversus Mauricium eiusdem civitatis Episcopum. Iste vero aegre serens se subjici minori, jurisdictionem ejus palam turbavit, poenas etiam infligendo,publice praedicans quod in episcopatu suo esse vellet Episcopus atque Papa , & asserens quod per judices delegatos a Papa quos Papae judicellos appellabat, nihil agi cneret
partem modo plus modo minus recipere pro in sua dioecesi. Innocentius vero ratus au- arbitrio committentis; maxime cum secundum daciam illam ferendam non esse vindican-mndem Leonem , inquit, legationis oscium pars damque injuriam sedi apostolicae factam persis vostolicae fossicitudinis , non plenitudo Iesua istius temeritatem , literas ad quosdam pam is , γα etiam pars modo Ilus modo minus recipis tium illarum ecclesastici ordinis viros dedi ero arbitrio commiuentu. anno MCcxi tr. x. Kal. Aprilis , quibus
VII. Anno millesimo ducentesimo, uta ei, omini sit curam castigandi Episcopum dc
85쪽
, . 78 De Concordiae Sacerdotii
fautores ejus. In initio autem magnifica praefatione usus, ac multa prolocutus de au ooritate Romani Pontificis in universam Ecclesiam , ait illum, quia simul in diversis locis existere aut ad loca remotiora subito transvolare non potest, sollicitudinem suam
in plures dispertiri, quae per se ipsum non potest, per Legatos suos vel delegatos judices
exequendo , ita tamen ut multis hoc modo vocatis in partem sollicitudinis, penes eum semper remaneat plenitudo potestatis. Sed operae pretium est ipsamet ejus verba re i he. Hi ferre. I niversirum etcnim conditor, inquit, qui omnia simul ab aetervo promissit, sciens Macrosanctam Romanam Ecclesiam futuram caput omnium
delium O magi ram , 0 pastoram, per quem Iopulum suum ad repromisi onu terram ter hujus mundi seolitudinem properantem re re dissonebat iam tunc behi ius instruere dignabaturqua- -mer,' conditioris humanae lex hommem si lindiversis loris existere aut ad loca remotiora trans volare subito non premittit; redimeret tarditatem,
sua mirilicet onera dissensori per alios, ct quae per se Usum non posset, per Legatos suos vel δε- legatos judices exequenia , ut sic mutas vocatis in partem selicitudinis ,penes eum conciperet Gnitudo potesatis. IA. Ex his ergo quae dicta sunt collisi facile potest Leonis primi locum ex epistola ad Anastasium non esse intelligendum de plenitudine potestatis quam Christus dederit Petro & succestaribus ejus Romanis Pontificibus , ita ut ille solus plenitudinem illam ha-bcat , ceteri vero vocati tantum ab eo sint in partem sollicitudinis, ut placuit Vigilio &Gregorio IV. qui loquentes de Romana Ecclesia, aiunt eam sic vices suas aliis Ecclesiis credidisse, ut in partem sint vocatae sollici tudinis, non in plenitudinem potestatis. Ex ea persuasione factum est ut in Concilio Ito
mano habito anno DCCCCXCVIII. Gre- , gorius V. confirmans ordinationem Arnul-phi Episcopi Ausonensis, squem Narboneniis Archiepiscopus, ad quem tum jure metropolitico spectabat sollicitudo Ecclesia iarum provinciae Tarraconensis, consecraverat in his verbis utatur quibus omnem Episcopalem auctoritatem in sede Petri ponit tanquam in solare, ex quo ceteri Episcopi tantum accipiant quantum placuerit Romano. Operae pretium est ipsa viri verba reserae ex veteri scheda nondum edita. Prietilegio nostraeo Ioris iis consimando se corrosorando in Libumpraenominatum Epimpum inordine ponti cali Ecclesiae Ausonensis statuimus atque sublima-
. . vimus, o tamque virgam pastoralem ei dedimus , ligandi μυendique potestarem vice Apostolorum Ur nostra et con Ismus.. . X. Praecipit itaque deinde Leo Anastasio ut has literas suas in omnium Episcoporum notitiam faciat pervenire, ob necessitateiri publicandae legis , A ne quis ignorantia jurisse tueri possit, si mandata superitis recitata non observaverit. Admonet deinde se ad omnes Illyrici Metropolitanos serapsisse de vicariatu Anastas j ut obediant apostolicae
sedis delegato. His ta generaliter enarratis, transit ad caput alterum disciplinae, ad ordinationes nimirum Prest erorum & Diaco norum , quas die dominico , non secus ac
Episcoporum ordinationes , peragi debere docet. Cognoimus sene, inquit, quod non potuimus flentio praeterire, a qui sum fratribus solos uis os tantum diebus dominicis ordynari,
secratio eri debet passim quolibet die diritatem .
osci' facerdotalis accipere. Quod contra canones CP traditionem patrum munio corrigenda comis mittis , clim mos quibus eis traditus circa omnes sacros ordines debeas omnimodis cui diri. Porro
Leonis epistola ad Metropolitanos per Illyricum constitutos edita est ab Holsienio in ter Acta Concilij Romani sub Bonifacio secundo celebrati, eademque mandata continet quae leguntur in epistola ad Anastasium. XI. Praeter epistolam ad Metropolitanos illos scriptam, Miam quoque de eodem a gumento scripsit ad Metropolitanos per Achaiam provinciam constitutos , in qua nonnulla notatu digna reperiuntur quae msuperioribus non extant. Nam post faciam mentionem majorum causarum , quas, si in provinciis sitis nequeant terminari, ad Anastari notitiam referri jubet, ut eodem arbitro sub divini timore audicij componandur, transit ad celebrationem Conciliorum gen ralium Dioeces eos Illyricianaea ad quae illos convenire jubet, cum evocati ab Anastasio fuerint, s nulla gravi necessitate retincantur ; id tamen admonens se constituisse , ut non frequcos, nec pro levibus causis, conveniem di nec lytas indicatur. Providebat enim prudentissimus Pontifex, id quod postea malo inia
provinciarum saepe accidit, ex constitutione L. O . in ., .sti.
celebrandarum synodorum descendere posse pessimum abusum , congregaturtamque fortassis Anastasium multas generale, synodos, ut potentiam A fastum suum ostentaret, si nulla super hoc constitutione repres.sum se sciret. Veruntamen Leo hanc causam
hujus prohibitionis non adsert, sed aliam sapientissimam simul & justissimam, nimirum propter seligationem Episcoporum qui in longinquis provinciis constituti erant, & qui non sine gravibus si imptibus ad synodos accedere poterant. Maximὸ, inquit, cum me Gratis nosra provideris ui non frequens, Nec pra vibus causi, conveniendi necessitas indicatur,
86쪽
Ω Imperi j Lib. V. Cap. XXVII.
O bisos ternosue Disicopos de singulis provinciis sse sessiciat, ut times at paucis quod multis esset onerosam. Insignis est eam in rem locus ex epistola Concili j Ariminensis ad Constantium Augustum: in qua Episcopi postulantes fieri sibi potestatem abeunai , inter
viae lorem Caus M petitionis suae recensent paupertatem
I.' Anastas factam erga Atticum veteris Epirit Metropolitanum excutitur. Gus praestitutiomm L a 'm' Ue quorundam&fatigationem praeterea eorum damnavit, iam redarguem ver asserrim ,
qui senio confecti erant , ne dicam qubd ex UM Pararem etiam rum vocant, ct a similibus abstinio
congregatione generatum Conciliorum sie' ' ἴ--ἀ fa illi dat. β υ parumbat ut Ecclesiae essent desertae. Ora et/- --. h is e plieamur v et i u itur. utpraecipiastor Episcopos qui in Arm is det Ocn de Otio a M. Ea mandata recensentur. Detur , inter quos plurimi qui aetate di paV tate ordinationil in Episcoporum eum consensu Anastasi defecit sunt, ad suam provinciam remeare, ne peragendis. desituti suis Di vis laborent popuIι Ecclesia- III. Tina per unumquemque annum Concilia ce- m. Huc fortassis respiciebat Sulpitius Se i--μr, in quibus omnes causaeolesiastica1ώdirem
verus in libro seeundo sacrae hist ae; ubi 'πα-
arrans quomodo Constantius EpiscopiS . -
synodi Ariminensis annonas 5e cellaria dare praeceperat, ait id quibusdam Episcopis in. decens visum, qui, repudiatis fiscalibus, propriis sumptibus vivere maluerunt, treS taniatlim ex Britannia , inopia proprij, publico usos esse, cum oblatam a ceteris collationem respuissent, sanctilis putantes fiscum gravare quam singulos. X II. Edicit praeterea Leo , ut qui siquis
Majores causae ad sedem apostolicam referende. I V. Transii a inae ad ambitionem quorandam Episcoporum . qai et iistii suis messiore rate deθιξαι, ad majores Eois in migrasant contra coenes. V. Sequenti capite Leo saneis furemum Thusalanicensi amistiti, imperitim in ' incias Illyrisianas, dum .i tristiis au 3orita em eoercendi universos pro sineturam ituram Clericos. VI. Rursim prascribit Maatim qtii servari deberetia celebratione Contatio-- generalitim. Nam An A. s. ι abusus potestate qaiam illi circa Me Lὸ. 1 L
viam tinius sementiam prevalere debere contenueris
superbo animo, cum nulta creporis via causa serit necessiare detentus , fraternum sepius moluerit
mitare conventum , se sciat est e iudicandam. Quippe in synodis cuncta discutiebantur quae ad disciplinam ecclesiasticam pertinebant , etiam vita & conversatio Episcopo- I. D R. o x t M Ε' diximus Leonem praecarum. Itaque fieri poterat ut aliqui Episcopi vere voluisse ne effusa illa Thessalo vitarent conventum , ut se cognitioni judia ni censis Episcopi auctoritas, quae jam mag- cum suorum subtraherent. Hos ergo contu- nitudine laborabat sua, verteretur in donii maces, etiam absentes, judicandos esse pro- natum , facili descensu a recto potestatis usta nuntiat in suenodis. At si qui non adsint ob ad abusum. Ea de causa illi mandata dederat aegritudinem vel ob aliam justam causam, in quibus omnia causarum genera provisa horum excusationem esse admittendam, putabantur. Factum est tamen ut cum Atti adeoque damnandos non esse. Placuit istud cus veteris Epiri Metropolitanus, excusatio- etiam aliarum provinciarum Episcopis, ma- n infirmitatis obtendens, non accessisset xii Me vero Gallicanis, ut docet infra illustrin Thessalonicam, quo evocatus fuerat ab An simus Archiepiscopus. Falluntur autem qui stasio, fortassis ad synodum, Anastasius eum existimant canones Galliae excusationem, Thessalonicam deduci fecerit cum ausilio quo minus Episcopi ad synodum veniant, brachi j secularis, ut hodie loquimur, adita praeter infirmitatem corporis, nullam agnon scilicet praefectura Illyrici; cujus auctoritate cere, ut alibi dicetur. Atticus ab Ecclesiae adytis extractus, non ob XIII. Demum Leo nonnulla circa disci- molestiam aegritudinis , non ob laevitiam plinam ecclesiasticam praescribit Episcopis hyemis datis induciis, Thessalonicam ab ODillis: quae cum non pertineant ad auctorita- ficiis publicis deductus sponsionem fidei coa.tem Anastas , sed ad custodiam canonum in ctus est Anastasio dare in scriptis. Praesump- universum , consulto omittimus. In fine ve- tionem illam damnavit Leo, Anastasium re xo jubet eos servare constituta a semissa ad darguens quod 1 traditis sibi regulis immodi. Anastasium. ce discessisset, fatis innuens suspectam sibi fuisse nimiam illius potentiam , ademprurus sortean illi vices tuas, si adimi citra scand luna potuissent. Dum dominari magis, inquit,
Iam consulere sebditis placet, honor insat δε-
87쪽
perbiam , se quod primisum es ta concor iam, ritis, ita ut hi qui habent uxores, sint ran. v d. rendit ad n am. duod ut necesse habemus ita d - quam non habentes , de qui non habent m et
cere, non delamo animi dolore procedit. Me j- maneant singulares, id est uxores ducere nonsam enim quodam modo trahi in culpam sentio, praesumant. Antiquis canonibus constitutum
tam te a traditu tibi regulis immodice Fcessisse erat, quemadmodum dictum est in primo li ratissa. Addit postea Leo non debuisse ilium bro hujus operis, uti Eliscopi, Presbyteri,
tam atrociter commoveri adversus Atti- dc Diaconi ab uxoribus abstinerent. Qua te cum , & ad se rescribere ante debuisse de ge licitum videbatur Subdiaconis habere causa ejus , ut ipse judicaret an legitima esset conjuges, etiam pos Sirich constitutionem. illius exculatio , cum in mandatis accepisset At Leo Subdiaconis lilyricianis prohibet Anastasius ut si quae causa major incideret in connubium carnale, ad exhibendam perfec . provinciis Illyricianis, eam relatione sua de- tae continentiae puritatem. Tum confirmat duceret ad apostolicae sedis examen. Multum prisca statuta de continentia Episcoporum, supra, frater cars e ,sed se plurimum doleo, Presbyterorum, dc Diaconorum, decernens quia in eum de quo nihil amplius indicaverus eos gradibus suis esse indignos qui se a volup
quam quod evocatus adesse di creet , es excuso late uxoria necdum fraenasse deteguntur. rionem infirmitatis obtenderet , tam atrociter o Quarto praescribit modum faciendarum ele. ram vehementer potueris commoveri , praesertim citonum episcopalium, & ut nullus invitis &cum etiamsi rati aliquid mereretur, expectandam non petentibus ordinetur. Quod fortastis tibi fuerat quid ad tua consulta rescriberem. Et scriptum est , adversus Metropolitanum rursum i Diamsi quid grave intolerandumque Achaiae, id est , Corinthiensem Episcopum, committeret, no a erat expecZanda censura , at qui Thespiensibus invitis & repugnantibus iis isti nihil prius irae decerneres quam quod nobis pla Incosnitum de ante non visum Episcopum i 'r ceret agnosceres. Tum , ne deinceps similis consecraverat , ut testatur ipse Leo in citata scandali materia suboriri posset,instruendum epistola ad Metropolitanos per Achaiam esse eum ait, ut post praeteritorum malorum provinciam constitutos. Quinto jubet ut experimentum remedia praeparentur ventu- postquam electio facta fuerit in quapiam ris. Ac ne putaret Anastasius cuncta sibi licea provinciarum Illyricianarum Ecelesia, Meare , usurpatorem eum vocat apertis verbis, tropolitanus electi Episcopi ad Thessalom
dum ait praeminere quidem debere in illis censem referat de persona ejus & de cleri provinciis episcopatus. ejus fastigium , sed plebissique consensu, ut ordinationem rite ce amputandum esse totius usurpationis excen lebrandam Thessalonicensis Episcopi firmet sum. Haec sunt ejus verba : Necesse es post auctoritas. Ex quo intelligimus quia sibi vo- multarum experimenta causarum sta irius pro- luerint Leo & praedeces res Mus Romanissici ct diligentius praecaveri quatinui per spiri Pontifices,clina decernerent uti servatis Meiarum caritatis pacis omnis materia Fandalo tropolitanorum privilegiis nullus inconsultorum de Ecclesiis Domini quas tibi inmmendavia Thessalonicensi Episcopo per illas provin-mus aufera. ur praeminente quidem in istis pro- cias Ordinaretur antistes. Quia tamen ingens
vinciis visi prius tui fastigio , sed amputato ro- illa potestas maturo & decocto judicio indi. tius Uurpavonis excessu. gebar, ut Leonis verbis utamur, Anastasium II. Siccastigato increpatoque Anastasio, monet ut postquam illi constiterit electio- ' Leo nova dat mandata , sumpta partam ex nem rite ac legitime factam esse . nihil morae veteribus, quae heic vel explicantur vel illu- aut dissicultatis afferat ordinationi. ne gregistrantur , partim de novo addita. Primum bus Domini diu desit cura pastorum. idem quidem decernit ut Illyricianarum provin- Circa Metropolitanorum ordinationes staciarum Metropolitanis sua jura serventur,ita ruit servari, Jubens ut Metropolitano defun- tamen ut illi a regulis praestitutis nulla aut isto, cum in locum ejus alius fuerit librogan- negligentia aut praesumptione discedant. dus, provinciales Episcopi ad civitatem in quod respicit obedientiam quam illos Thesia tropolim conveniant, ut 3mnium Clerico- salonicensi Episcopo debere certum erat rum atque omnium civium voluntate discuc Leoni. Deinde vetat secunddin canones ne sa, ex Presbyteris ejusdem Ecclesiae vel ex
zzz ad episcopatum laici aut neophyti promo- Diaconis optimus eligatur. Excludit ergo
veantur , nec qui secundae conjugis sit mari Subdiaconos a dignitate episcopali, qui aevotus, neque qui viduam duxit uxorem, etiam demum Vrbani secundi ad eam dignitatem vinis si bonae vitae testimonio fulciantur ι cum sata accedere permissi sunt, ut dicetur infra. Σ. 'cerdotum tam excellens.st electio , ut ii e Cum vero facta sic fuerit electio Metropoli' quae in aliis membris Ecclesiae non vocantur tani Episcopi, de persona ejus ante ordina-- culpam, in illis tamen habeantur illicita. tionem reserendum esse pronuntiar ad Ana- Turmo edicat ne Subdiaconis liceat esse ma stasium, lecernens irritam esse ordinationem quae
88쪽
εί Imper ij Lib. V. Cap. XXVII. Si
quae extra consectentiam ejus praesiuimeretur. fundatam deinde ac stabilitam apud omnes Sicut enim, inquit electiones nullis dila- ubique gentes fidem Chri liuinam, cum maritionibus volumus fatigari, ita nihil permitti νι tyria desiissent, cum Episcopi coepissent in te ignorante praesumi. honore essi: .crevittantque Opes , episcopa III. Sequens caput pertinet ad gravisi- tus, ut Sulpitius Severus ait, pravis ambitio-muna caput disciplinae, quod in causarum iu- mbus appeti coeperunt, Tandem eo ventum dicio versatur. Decernit itaque secundum est ut Episcopi minorum sedium avaritiae &decreta patrum ut bina per annum in una- ambitionis stimulis incitati , spretis civitati quaque provincia Episcoporum Concilia ce- bus suis, ad majores aspirarent ; ut docet elelebrentur,in quibus de omnibus querelis quae ganter Osius in canone primo Sardicensi, his inter diversos Ecclesiae ordines nasci adso- verbis: Non minus mala consuetudo quam perni-lent iudicetur. Quod si causa quaepiam gra
vis sive major inciderit, quae provinciali nequeat examine definiri, praecipit ut provinciae illius Metropolitanus relationem de toto
hoc nedotio mittat ad Episcopum Thessalo ni censem, simulque partes ad illum veniant. Quod si coram positis partibus res non fuerit sopita judicio Anastasiij , ad Romani Pontificis cognitionem quicquid illud est transferendum est e. Hic ὶocus, minime alioquin obscurus, lucem accipiet ex prima Leonis epistola ad Anastasium , quae illi vices suas committit per Illyricum. Servata ergo s7nodis provincialibus auctoritate, tum demum de causis illius provinciae ad Anastasium fieri debere relationem sancit , si causae quae illic natae fuerint, in provinciali non potuerint examine terminari. Quod si quae causa ita
gravis fuerit, ut neque in synodo provinciali,
neque in majore synodo sub praeuentia Ana stasij potuerit definiri, considendam ess eapostolicam sedem perliteras Anastasij, ut sedis
istius examine finiatur, pro traditione veteris instituti & debita apostolicae sedis reverentia. Quaenam autem suerint causae illae, sic statim explicat Leo , nimirum majores,
2 , . . ., ut id est, difficiles & arduae , quae gravissimis
contradictionibus jactatae sunt in provinciis, tum etiam eorum qui causa in provinciali amine ceciderant appellationes ad Pontifi-D, . in epist. 4 cem Romanum. Vt enim, inquit , auctorita-ge rem tuam vice nostra exercere te volumus, ita nobis qua istic componi non potuerint, vel qui vocem appcllationis emiserit, reseratamus. Id ipsum repetit in fine epistolae ad Episcopos Metropolitanos per Illyricum constitutos, his verbis:
Si qua vero causae graviores vel appestationes emerserint, eas sub tuus relatione ad nos mitti debere decrevimas, ut nostra secundam eccle si cum morem sententia tantur.
IV. Transit postea Leo ad ambitionem quorundam Episcoporum. Olim paupere. NMi Conii adhuc Ecclesia . cum pro nomine Christi
hirum au. io . certatim gloriosa in certamina ruetiatur,
quando dubium non erat episcopatum esse veluti gradum quendam ad crudelissima supplicia, nullus ambitioni locus erat, & Epincopi utplurimum ordinabantur inviti. Post Tom. II. ciosa corruptela funditus erudicanda est , ne cui liceat Episopo de civitate sua ad aliam transire civitatem. Manifesta e P enim causa qua hoc facere tentat, cum nugio in hac re inventus sit Discopus qui de majore civitate ad minorem transiret. Vnde apparet avaritiae ardore eos insummari, crambitioni servire . se ut dominasionem agant.
Praecipit igitur Leo, ut si quis Episcopus, civitatis suae mediocritate despecta , administrationem loci celebrioris ambierit , & ad maiorem se plebem quacunque ratione transtulerit,dda cathedra pellatur aliena, de propria careat , ut nec illis praetideat quos per avaritiam concupivit, nec illis quos per si perbiam sprevit. V. Sequenti capite Leo supremum Thessalonicensis antistitis imperium sancit in proavincias Illyricianas. Nam cum statuisset nequis alienum Clericum invito proprio ipsius Episcopo susciperet, aut sollicitaret, niti sor.
te ex placito caritatis id inter dantem acci pientemque conveniret, edicit ut Clericus transfuga ad Ecclesiam suam reducatur cum
auctoritate Metropolitani illi ui provinciae, si vero longius recesserit, id est, ex sua provincia in aliam provinciam Illyricianain se
contulerit, revocandum esse cum auctoritate Episcopi Thessalonicensis,quae ad cunctas
provinciarum illarum causa, porrigebatur.
V I. Reliqua istorum mandatoium capita pertinent aa celebrationem Conciliorum feneralium Diocceseos Illyricianae. Edixerat .eo, praecludere studens viam ambitioni aefastui, uti diximus, id servandum esse, ut ge- pnerale Concilium non frequenter, neque pro levibus causis, congregaretur , susticeret porro binos tern6sve Episcopos de singulis provinciis adesse, vitandis sumptibus,&propter fatigationem Episcoporum e longinquo
venientium. Nunc itaque, tanquam eXprobraret praeteritam temeritatem , jubet Ana
stasium in evocandis Episcopis esse modera. tissimum, ne per majoris ditisentia: speciem
fraternis gloriari videretur iniuriis. Attamen si causa aliqua major erit , ob quam rationabile ac necessarium sit fraternum advocare conventum, tum vero ait posse congregari synodum, sic tamen ut necesse non si omnes
89쪽
omnium provinciarum Episcopos adesse,sed binos de singulis provinciis, quos Metropolitani crediderint esse mittendos, ad eam venire sufficiat. Et quia Anastasius, ut proviniacialibus potentiam de magnitudinem suam tali modo ostentaret, diutius fortassis quam par erat Episcopos semel congregatos detinebat , quod materiam quere arum Episco pis illis dabat, decernit Leo ut a praestituto
tempore ultra quindecim dies, qui convenerint, non retardentur. Nam issa decreta a
Leone fuisse post querelas Episcoporum Illyricianorum de fastu & arrogantia Anastasib colligitur ex verbis Leonis: Et te igitur, in quit , frater dilectissime , ct eos fratres nostros
qui de tuis omenduntur excesibus, cum tamen non similis sit omnibus materia querelarum hora toro moneo , ut quae pie sent ordinata stulti raque dis sita, uulga concertatione turbentur. VII. Latet in ultimo mandatorum ist rum capite testimonium immoderatae cupiis ditatis Anastasij, tanquam sui ipsius unicam sententiam, ut tyranni solent, praeserre voluerit collectis Episcoporum suffragiis, ita ut si forte in synodo generali actitata fui siet
Causa de qua non conveniret inter ipsum &Episcopos, sententiam suam putaret in exe cutionem eme mittendam , neglectis provincialium suffragiis. Id mihi co egi Te videor
cx verbis Leonis: Si orem in eo, inquit, quod cum artibus tractandum deusniendamve credi deris , diversa eorum fuerit a tua voluntate sentenua , ad nos omnia subrisiorum usi ratione frentur, ut remotis ambiguitatibus quod Deo flaceat decernatur. Ad hunc enim nem omnem asse tam nonum curamque Hrigimus, ut quod ad
III. Anatoli' dioit.ι3 tum valde furgebat. Hatekaque libellam adversiis Timotheum obtulekunt ny , onantes ut synodicu literii eunctos orbi, Eriboni inhaeret, etiam Romanum. I V. Factum id contra priscum inexandrina Ecclesia morem, quo receptum erat ut de causis illia, FG sia referretur ad sedem apostolicam. Ana liui , ampli canda auctoritatis sua cupidus, hanc occissionem avide arripti t. V. Leo restandens Anatolio, est ad alios Posdam Episcopos scribos . ad Euxit heum Thessalonior em scribu nihil estituam licere debere a resus Concilium Chalcedonense. ct castigandam esse Timotheiam. VI. Oo Imp. de eadem ea a se ipserat ad Laxia
tbeum. Is vero conlocata δε nodo II ricianis , Eut chem , Dioscoram, cst Timotheum anathemati xit,onodum vero Chalcedonensem confirmavit.
II. Cur istiuia Leone suscepta telim .nium it Iastis extat in libro Eulu,3 Epi cui AIM Aini de laude vita solitaria.
A N AsTA sio successit Euxitheus Ix anno CD Lari. Opilione V. C. Consule. Is vero, servata consuetudine quartum in Ecclesia vigebat inter Episcopos magnarum Ecclesiarum, relationem de sua ordinatione misit ad Leonem Pontificem Romanum, simul postulans, ut ego arbitror, uti privilegia. Thessalonicensis Ecclesiae rur sum confirmarentur auctoritate eius. Obsie-quio illo erga sedem apostolicam defunctum esse Euotheum testatur ipse Leo in epistoc eo anno data ad Iulianum Episcopulia Coen- senu, 'uae nondum edita extat in antiquissimo codice M S. qui fuit olim Dominici Cardinalis Griniani, & hodie servatur Parisis in bibliotheca sancti Magiorij. Sed ante quam
Leonis verba describamus,opem prctium est reserre causam & occasionem scribendae nitatem concordii , ct quod ad custodbam per in i istN epistolae. Anno C D L il. Leo Papa epi- L . i. h. a. mHsciplina, sta iussin sone mi eiuγ. In P si stolain ad Anatolium C P. Episcopum mise
dia negligatur. Admonet deinde illum retine. rat , in qua primo profitebatur amplecti sere concordiam cum collegis suis, neve illi, definitionem fidei editam in Concilio Chal.
. LAI -:I L. e cedonensi; deinde damnabat ambitum Anatolij, qui secundum locum suae sedi adversus
Nicaenorum canonum reverentiam dζcerni imponat onus importabile, sed potius humulitatem sectetur cujus documentum de exemplum haberet in Christo.
procuraverat in eadem synodo, eaq; ratione etiam Episcopos Alexandriae de Antiochiae, sed praecipue lilyricianos utpote vicinos, sibi sui echos habere instituerat. Anatolius, qui se impatienter serebat objurgatum esse, epistolam illam suppressit, ne repulsam sin ambitus publicaret, ut ait sanctus Leo. Quo factum est ut adversar' fidei in vulgus sparse rint Leonem non approbasse fidem Concilii Chalcedonensis. Ea de causa Leo, desiderio id metraeis.cia Marciani Principis obsecutus, ad Iuvenalem Hierosolymorum Episcopum & ceteros
'πι caedem μά . c., i uia Episcopos qui in Chalcedonensi synodo
congregati fuerant literas dire it xi i. Kal.
April. Opilione V. C. Consule . qui bii, firmare se aiebat quae Chalcedone dest
I. Anastasio successit Euxit hem, qui relationem do sua ordinatione misit ad Leonem. Anaroli in Episeopti CP. sedi sua sub icere conatur Episcopos Illyricianos. Qu/m Leo castigat. II. Foterius ' Dis pus Alexandrinus post δε-
i Emonem vi cari. Deinde occiditur per vim Timothei. Uuri, qua adversas imum
90쪽
& Imperi j Lib. V. Cap. XXVIII. 8;
nica erant de fidei regula. Eadem vero die de Concili j Chalcedonensis , cujus defensores hoc ipso negotio scribens uti diximus, ad crant Episco ei de Clerici qui exarserant ad- Iulianum Episcopum Coensem , haec ait in versus Interfectores Proterij. Extant utroia codice M S. Cardinalis G rimani: IPud etiam rumque libelli supplices sic enim vocantur nosse te volumus, Anatolium Episcopum post era in epistola Leonis Imp. ad Anatolium Epis. citionem meam in suae praesumptionis adeo temeri- copum CP. 3 in appendice Concilij Chalcetate persi ere ut Itbricianos Episcopos ut sibi donentis. Ambarum partium senticationes Im- in M. subseriberent conveniret. . uod nobis Episcopis perator legens inquit taberatus Diaconus, ct
qui a Thessalonicens ordinationis nuntius missus considerans nimis esse grave vexari tanto itinere es intimavit. Macerdotes , quorum aut aetas aut infirmitas aut
II. Quis fuerit ille Thessalonicensis Epis- paupertas hunc laborem subire prohibebat, imposcopus , a quo relatio de ordinatione sua ad sibile Iudicavit eos congregari, id enim libello Leonem Pontificem Romanum missa est, suo postulaverant accusatores Timothei lnon invenio scriotum in illa epistola. Illius sed scripsit singularum civitatum Episcopis is vero nomen extat in epistola ejusdem Leo- utroque negotio, consulens quid eri oporteret, melnis ad ipsum data post caedem Proteri j Epin de orssinatione Timothei, vel de terminis synodi copi Alexandrini qui caelus est anno Chalcedonensis. Rescripserunt illi Chalcedo CDLvii.) tum etiam in elencho eorum Epis- nensem si nodum usique adfanguinem vindican- coporum ad quos Leo Imp. scripsit de nece dum, Timotheum vero non soliιm inter Episcopos ejusdem Proterij. Ordinatus ille fuerat a ca- non haberi, sed etiam Chrisiana appellationetri- rholicis Episcopis in loco Dioscori, Diosco - vari. Hactenus Liberatus. ri, inquam, qui depositus fuerat auctoritate III. Petierant enim catholici ab Impera Concili j Chalcedonensis, de in exilium mis- tore uti de ea re scriberet ad Episcopunisus apud Gangras. Quod clim aegre ferrent Romanum , necnon & ad Antiochenum, hi qui partium erant Dioscori, homines hae- Hierosolymitanum, Thessalonicensem , ac
retici, Timotheum AElurum adversus Pro- forte alios. Anatolium exceperunt , . quod rerium constituerunt Episcopum in Ecclesia huic quoque, cujus dignitas tum valde surge Alexandrina. Multa ergo pericula passiis cst bar, libollum porrexissent. Nam Archiepsopo Proterius, adeo ut militari custodia, ut Libri hujus regiae civitatis Anatolio, inquiunt, decla
ratus ait, egeret plurimo tempore sui pontia rata est nostris libellis hujusnodi causa. Extat ficatus. Et ille quidem his periculis evasit vi- eorum libellus Anatolio oblatus in appendia vente Marciano Imperatore. Sed , eo mor- ce Concili j Chalcedonensis , in quo fuse tuo , Timotheus & qui eum sequebantur ve- enarrant totum illud negotium, simulque nerunt Alexandriana, Proteriumque coege- petunt uti Anatolius pro loci sui auctoritatarunt ad Ecclesiam confugere. Se satis tutum te gemitus eorum lynodicis literis indicet praesidio illo putabat vir sanctus. Sed illuc ita sanctissimo Ecclesiae Romanae Pontifici Leo rumpentes adversarij fidei, illum cum sex so- ni, necnon & Antiocheno, & Hierosolymiaciis occiderunt intra baptisterium ι & cir- tano, atque Thessalonicensi, & Enhesino,
cumducentes ubique cadaver ejus vulnera- vel aliis quibus visum fuerit Ecclesiis, ui om- tum , crudelitcrque trahentes per omnia pe- nes, inquiunt, totius orbis Episcopi cognoscentesnb civitatis loca, insensibile corpus plagis si- ea quae raesumpta sunt a Timotheo, o quia novi ne misericordia verberarunt,dividentes illud tales exercuit contra sincias regulas ct religio membratim, dc neque parce Mes interiora, nem orthodoxam , literis synodicis piissimo Omore canum, gustare illius viri quem nuper Chrsiani simo Principi ve aeque lanctitati se- habere se Dei Si hominum mediatorem pu- cundum venerabiles patrum retulas rescrisentes,taverant , tradentesque deinceps igni corpus dignam formam , quae in hoc placuerit , praebere lacerum, etiam cineres disperserunt. Crude- non disserant. Iitatis porro istius δρ inhumanitatis auchor& IV. Magni momenti sunt illa verba, ne- architectus fuit Timotheus AElurus. Ita oc- que leviter praetereunda , adeoque etiam ciso Proterio , supplicationes t catholicis alieno loco explicanda. Nam heic vetus A le- Episcopis AEgypti & a nonnullis Clericis xandrinae Ecclesiae consuetudo aperte viola- Alexandrinis, qui Constantinopolim ob eam tur relatione ad Constantinopolitanum Epi- causam venerant, oblatae sunt Leoni Impe- scopum facta & omissa auctoritate Romani
ratori, quatenus mors vindicaretur Proterii, Pontificis. Nam vetus consuetudo poscebat via. 4:a n : e.
dc expelleretur episcopali sede Timotheus. uti causa quae Alexandrinam Ecclesiam tur-Sed a parte Timothei quidam Episcopi & babat, ad sedem apostolicam deferretur; ut Clerici ad imperialem civitatem ascenden- factum fuerat tempore Dionyse, Athana', tot. SsieVites, dederunt & ipsi petitiones Imperatori, & Petri Episcoporum Alexandriae. Praeterea sei leti petentes in primis in irritum mitti decreta volunt 2Egypth ut omnes totius orbis Epic- Tom. II. ' L ij