장음표시 사용
141쪽
Ecclesia filiis auxiliote Domino procuremus. Verum quia ubique' sntes esse aut per nos ipsos
cuncta exercere non possumus , fratres nostros, quos nimirum opportunos credimus, in panem nostra sinicitudinis evocamus. Eapropter venerabili fratri nostro Geraria Engui mensi Episco-
ρο nostras inflantibus vestris vices duximus committendus , quemadmodum es Dominus praedecessor noster sanctae memoriae Paschalis Papo com misi e cognoscitur. Confidimus enim in Domino
Pia ipse ministerium hoc ad honorem Dei se se lutem vestram sincto cooperante Spiritu Melitermini ubit. Rogamus itaque universitatem vestram , moncmus, atque praecipimus , ut ei, tamquam Vicario nostro, hamiliter pareatis. Et cum opportunitas ecclesiasticae utilitatis exegerit, advocationem ejus unanimiter convenire O f dules cum eo conmentus solenniter celebrare curetis s quatenus communi deliberatione corri enda corrigere se confirmanda possit auctore Domi
VII. Sed ut ad id revertamur quod superius dicebamus, legationis Aquitanicae terminos in Britanniam usque porrectos fuisse Dolensem vero archiepiscopatum suisse unum ex quinque archiepiscopalibus Legato Aquitaniae contributis, istius rei proba tio colligitur etiam ex literis quali jam des se cripsimus Paschalis & Callisti, qui Britanniam provinciam enumerarat divisam a Turonensi. Ratio enim aliqua esse debuit ob quam Pontifices illi Britanniam seorsim ex primerent 1 provincia Turonensi. Ea vero alia esse non potest quam quod ea provincia Metropolitani Turonensis auctoritatem
respueret Dolensique Archiepiscopo subjici mallet, etiam post Vrbani II. decretum. Quod adeo verum est ut Adriani quoque quarti pontificatu clim agitata controversia esset de Pallio Archiepiscopi Dolensis, idem
III. M. i. Adrianus, ut docet Innocentius tertius, Engelbaudo Τuronensi Archiepiscopo praec perit uti aut cum Hugone Archiepiscopo Dolensi conveniret cum suffraganeis , aut usque ad festum sancti Micha istis proximo tunc venturum plenam ei exhibiturus & recepturus justitiam apostolico se conspectui praesentaret. Extant literae illae Adriani inveteri codice M S. monasterij sancti Germa ni de Pratis , nondum editae, ideoque heicopportunissimo loco inserendae.
Ad apostolatus nostri praesentiam Dolensis EGcle M taerus, multis laboribus attritus O molestiis fatigams, apud nos seppliciter Atercesu ut venerabili fratri nonra H. Archivisivo Dolens dignaremur Pa j sui plenitudinem industere.
Hoc vero cum ex tenore concordia quam inter teo 'sum factam frius con tebatur, tum ex antiqua consuetudine requirebat. Venerunt se M. versus eum nun tu , quι quandam compositionem , quam per Abbatem de Fontaines fuerim
Disse de se fruganeis ibi afferebant, con mari
unanimiter postulabant. Porro eandem Ecclesiam
cumpra fato Archieps posvo in i a compositio
nes retaneis .licebant renuntiisse, ' accedens a se O apraedecessore nostro bonae memoria Lucio Papa, sicut in ejus scripto continetur, ita fuisse de communi eo is fratrum di itum. Ad hoc ipsam compositionem nultam fuisse Dolensi penitus Ecclesia resondebat, dicens insuper i - βω-
tentiam Romani Pontificis non tenere, quia Esse qui tunc temporis .cium gerebar, fraudem odolum adbib,it, dum nee Desensis Ecclesa V sens in examinatione fuisset, O ad Capuanam archiepiscopatum , quem postea per intrusonem Regis Siculi adeptus es , vehementer astraret, unde in ipsa compositione nihil ad commodum Dolensis Ecclesiae. Nos vero quia hujus rei plenam non potuimus habere cognitionem, ctim altera para in negatione per Ieru ct se non habere mandatiam penitus hoc exequendi a maret, nihil . nobis sevcr eoLm negotio es terminaIum, praedictam ramen compositionem omnino quassavimus. Sane Iuxta poseulationem ejusem Ecclesia memorato fratri no no Pastiam, insigne vide licet ponti calis of , duximus indulgendum; quem cum apostotica sedis benedictione cdi nostra gratiae plenitudine remittentes, tanto Ecclesi cui praes si a jura istibata volumus servare o integra quanto ecclesiasticis utilitatibus convenit nos ex invuncto osscio attentias providere. Vnde hos Dolensis Ecclesiae misericorditer' conssultationem cons. Ientes , ne ipsa sacrosanctam Romanam Eoclesiam a ' exosationem sua justitiae negligen- .remes velis dem conqueratur, fraternitati tua per apostolica fripta mandamus quatenus aut cum eo amicabiliter componas ct cum eo tibi conveniat , aut ad proximam festivitatem sancti Mnhaelis plenam exhibiturus cst suscepturus in praesentia nonra Iupitiam a solico te consectui repraesentes. VIII. Itaque Aquitanica legatio , uti dicebamus, constabat ex provinciis Bituritacensi, Burdesalensi, Auscitana, Turonensi, & Britannica. Latius autem patuit legatio a Gregorio VII. concessa Amato Epiccopo Oloronensi apud Bene nos, quippe cui, praeter quinque provincias supra memoratas , commissa est etiam provincia Natabonensis integra, hoc est , prima Narbonen-ss & Hispania Tarraconensis, quae tunc sub Metropolitano Narbonensi erat. Sic enim
intelligendae fiunt Gregorij literae nobis olim editae, ouae sic habent in veteri codice N S. sancti Albini Andegavensis. G Coxius ut Drymus servorum
142쪽
mi, omnibus Archiepi opis, Disopis, ALDH- manorum Pontificum rescriptis privata auakus, Regibus, Principibus, Ctiricis quoque, ac dentia occurreret, sic temperat scriptionein
laicis, in Narbonensi, Gadis, Guasoria, usa. suam, ut profiteatur habiturum se illum proniaque regione, flutem O apostolicam benedia Legato, postquam sibi constiterit de lega citionem. Dilectissimi fratres O fi* , prudentia tione ejus. nolle enim se ius'. ni , apo golicis vestrae mainfe issime notum est quod Romana M. contraire. Extat enim ea de re, ut dixi, Ge-clesia hanc confisetudinem habuit ab isto sa buini ad eosdem Archiepiscopum & Episco fundationis primoriis, ut ad omnes fames, quae pum epistola in vetusto codice MS. stincti Chri aruae religionis titulo praenotantur , seos Albini Andegavensis, digna profecto quae
Lexatos mitteret ; quatium ea quae gubernator O manibus eruditorum hominum teratur. Sic rec revusdem Romanae Ecclesiaeper suam praesen- autem habet.
tiam expedire non praevalet, vice sua Legatis Dilectissimis in Christo fratrins , Rodulsis me concessa, monita statis ac morum honestatem per ractabili Turonens Archiepsopo , fio cari mo,
eos cunctis per orbem terearum con titutis Eccle- O Andegavens Episcopo Eusebio, Gelainus in-s is nunciaret, easique apostolica doctrina in Om - di us Pre10ur Lugdunensis Ecclesiis , in Do nibus qui sacrae religioni conveniunt diligenter mino salutem. Cum dilectionis or caritatis ve- instrueret. Proinde horum praesentium portitorem, prae, quam quotidie erga Lugdunensem Eccle venerabilem confratrem nostum A. scopum , siam exhibetis, reminisor, in exequendis obse adpartes vestras dirigimus: ut quae ibi vitia era. qui is vestris ultra vires est animus, sic quod micanda sunt, a fundamento evulps, plantaria digne meritis vestris referri debeat non habe minutum Deo auctore forini vigilantia planta- mus. Ergo ut cariss: mis, O praecordiorum nostrore procuret. αuem sicut nostrum immo beati Petri rum intimis , vobis conveniens nostrum aperi- praesentiam vos suscipere apostolica auctoritate mus. Credo quὀd jam pervenis ad aures et fraujubemus; ac sic pro ueterentia apostolicae sedis, quam benigne Papa nos se perit, quanto asse- cum nuncius est, vos in omnibus fibi obedire δε- familiaribus commendaverit ;or cum de mulque eum audire mandamus ut propriam faciem tis adiuvicem haberemus sermonem, nustam ta- strum Funostrae vi et a vocis oracula. Scriptum es men nobis de Domno Amato fecit mentionem. Vt enim: Qui vos audit, me audit. Agite itaque pius pater, cum de multis merito nos corriperet, prudenter ac religiose; o sic et os obedienses Deo non tamen ammisit quin apostotica auctoritate O sancto Petro in omnibus exhibete, quatinus LugdunensEcclesiae antiquam nobilitatem resau ibis Apostolorum principe interveniente, utrius raret; oris tantum in retractando privilegio no
que Citae gloriam cst felicitatem consequi merea- stro studuit, ut cum in diversa resons dies non mini. se siceret, irae ctiam dictandoplurimum nocte la-I X. De legatione Amati multa erudite boraret. Praecepisque nobi, ut Diens Episcopo in pro more suo adnotavit illustrissimus Ar- risitate Beati Petri or in omnibus scirem auxi-chiepiscopus in historia Benearnensi, ac post lium, squando in pravinciis nobis commiss cricum alij. Sed tamen nos quoque nonnulla iuraret Conciliam. Vnde non fatis miror Dom- adseremus non ingrata, opinor, futura viris num Amatum hujuscemodi rem egisse s cxm neque eruditis & antiquitatis ecclesiasticae studio- Papae neque i as Ateras acceperim, neque Iess. Anno MLXX ix. Gregorius VII. Pri- gationis ejus certa signa cognoverim. Aadisi tamatum Gebuino Lugdunensi Archiepisco- men istam suscepisse legationem vestrae provinciaepo concesserat super quatuor provincias AEntequam Romam pergerem. .euo si est, con Lupdunenses. hoc est, Lugdunensem pro- lis et caereo nobis opus eis: quia nec Lugdunensis prie dictam , Rotomagensem, Turonensem, Ecclesiae dignitatem volo minuere, nectus sonibus&Senonensem. quod Decretum statim am- apostolicis contraire. Et, si feri potest, Did deplexus est Archiepiscopus Turonensis, risi L his sentiaris , ad praesens rescribere ne disseratis. que suffraganei. Inde altos spiritus induit Valete. Gebuinus, quod ingens accesso facta esset X. Eadem aemulatio exercuit Hugonem dignitati suae. Itaque cum inaudivisset con- Archiepiscopum Lugdunensem , Gebui nices iam Amato esse legationem in provincia successorent, ac sedis apostolicae Lesarum, Turonens, impatienter id tulit, quod ex eo virum, ut patet ex epistola L x. Ivonis Cariinminui agnosceret auctoritatem suam. notensis, acrem de vehementem in retinen-
Quare Rodulsum Archiepiscopum Turo da dignitate sua: qui ut oblique instingeretnenium & Eusebium Andegavensem Epic auctoritatem Amati in tertia Luadunensi, copum verbis ambiguis hortatus est ne patς- eodem tempore Turonensem Archiepisco rentur Amatum in ea provincia uti auctori- pum ad se evocavit quo eum Armatus ad sy-tate Legati. Quia tamen intelligebat vali- nodum invitaverat; ut Patet ex epistola Rodum hinc telum peti posse adversus novam dulfi Turonensi ς Archiepiscopi ad A. sum dignitatem Ecclesiae Lugdunensis , si Ro- ganeum suum, quae nondum edita est. QV
143쪽
factum eli ut Rodulsus, qui aiebat sibi iiii positam esse necessitatem parendi Archie piscopo Lugdunensi Primati suo, ad Concilium Amati accedere recusaverit. Quam ob causam, ut ego quidem existimo , excommunicatus cst ab Amato , quod ei inobediens extitisset. Ita enim habetur Narra tione monachorum Majoris monaster ij Turonensis de his quae acta sunt pro libertate illius monasterij, edita a clarissimo viro Laurentio Bochello ex veteri codice M S. qui nunc extat in bibliotheca Seguleriana: Co I tam ct o m requissimuι Domni Amati Lega
ii is apostolicae or Archiepisivi gurdegalensis
Eeae . Aut afflictioni nostrae valde compatiens, indicavit nobis cassam essee iliam excommunicationem quim se per nos Archiepiseopus Turonensis O complices ejas intentaverant. Guippe ipse antea eundem Arehiepiscopum Rodulsam certis ex
cu pis excoxnniuni iverat ς γ in hoc magis nos
esse reos constanter firmabat, quod inobed emifuo quoquo modo ole ieramus . Probabile est Amatum communicasse cum Hugone literas pontificias legationem suam continentes,
Hugonem vero earum aut toritatem reverenter suscepisse , beneque deinceps intercos convenisse. Nam in cadem Narratione monachorum Majoris- monasteri j reperio celebratum ab iis una fuisse Colloquium Do len e in Biturigibus, in quo rursum agitata est causa illius monasterij : Denique Dolens Loquio, quod eo tempore habitum est coram Primatibus O Legatis sanctae Romanae Ecclesiae, Domno videlicet Hugone, o Domno Amato, de qui spraediximus se. XI. Verum ut redeamus ad legationem Aquitanicam, sic constituere possumus, nullos ei terminos fuisse praescriptos, sed contractos aut dilatatos pro libito Summorum Pontificum. Quippe Amato, pr ter quinctile provincias quas diximus, mandata etiam fuit prima Narbonensis & provincia Tarraconensis, quae tum sub Metropolitano Narbonensi erat de Regibus Francorum parebat. At Gerardo Engolisinensi Episcopo tributae sunt tantum quinque provinciae; nihilque juris illi concessum est in provinci hi Narbonensem,neque in Tarraconensem. Ad exemplum vero potestatiς quae illi collata fuerat, Innocentius II. Gaufrido Carnotens Episcopo legationem Aquitaniae commisit, id est , earum provinciarum quaS auctoritati Geraldi fuisse subjectas jam docui . mus. Vnde in Chronico Maurigniacensi scriptum est Aquitaniae totius legationem illi commissam fuisse. Hunc , inquit auctor il- lius citronici , praecidentes Apostolici amicum ' si per es familiarem habuerant, se pro valo sui l cIegantiae qua praei: υ erat magi itudine, totius et Aquitaniae legationem indixerant. In eo
tamen errat hic auctor, quod ait illam legi tionem Gaufrido commissam fuisse a decensoribus Innocentij secundi. Constat enim Gerardum ea dignitate ornatum fuisse a temporibus Paschalis usque ad Innocentium,eam vero tum transmissam ad Gaufridum quando Gerardus secessit ab obedientia Innocen iij, in partes transgressus Anacleti. VndED ctum est ut in Martyrologio Carnotensi , ut quidem citant viri clarissimi Sammarthani,clicatur functus esse legatione pro Innocentio per annos quindecim. Praestat autem locum ipsum heic referre, cum in eo enumerentur provinciae quae limitibus Aquitanicae legationis tum continebantur, si tamen Aus citana, quae vitio hauddubie librarij omissa est, addatur. Nono Kal. Febr. obiit Gaufridus sepui Carnotensis, qui seper Bituricensim , Megalensim , Dolensem, O Turonensim provincias per annos circiter G. Ie ct religisse functus es legatione pro Innocentio. Mendosus est hic locus. Nam legatio Aquitaniae ei commissa est ab Innocentio post annum N CXXX. Ipse vero obiit anno MCxxxv III. Itaque non potuit legatione illa fungi per annos quindecim.
I. Perpetuas in provinciis Legatos instituendos esse
eos uerum Romanι Pontificer . reserato retinenda d miκationis arcano per legationes. Probatur ex Hon
ri. III. I I. Sed in res ista ordiae procederet, insinuanda
erat agro mortalium genera necessitas Legatorum. Ea necessitas deducta ex sura universalis Ecclesiae, quam Romana Iedis antpiti incumbere scribit post Vigilium Alexander secundus. Eam curam expetere ut Romanus Pont sex miliai qui provinciaι vice sua visiuent. me jus a veteri consuet dine repetit Gregorius sepimmur. Ex ea persuasione fastum ut euncta ecclesiastica negotia Legatis committeremur,s cie exsirpandi vitia est ιnserendι virtutes. III. R tigiosissima ilia Pontificum verba non ita semper accipiebantκr in provinciis, e me thecies pietatis aliquando passa est contradictionem. IV. Eandem veterem consuetudinem obtenderunt etiam Paschalis II. ct Callistus II. V. Praederassorum suorum cogitata magnificis verbis elocutus est Iunocentius III. Legatoru- μι dita
tem aene cessitatem commendos.
VI. Ex eo fictum est ut in immensum posterioribηι
seculis excreverit Legatorum Agnitaι 2 auctoritas ita ut cuneta omnino provinciarum negoti ad eos δε-
sdiremur. Otim causas judicabant in Conciliis. Vis mis vero temporibui insuperhabuerunt Episcoporum
VII. Tanta olim Du Legatorum auctoritas ut non liceret iudicia eorum retracta . Probatur auctor tate
144쪽
I. ex cessa, monita salutis ac morum honestatem per eos cunctis per orbem terrarum constituris Ecclesis nuntiaret. Ex ea persuasione factum ut cuncta ecclesiastica negotia Legatis committerentur, specie extirpandi vitia & inserendi vir. ,ost magnificam iliadit: Γνι inde horum Alexaniri II. apud Thomam Spalatensem
Gregorio Ieprimo. VIII. Fuit imid unum ex arcanis retinendae δε-
minationis, ea approbare quae a Legatis acta erant.
Maxima porro ct amplissima poιestate ornabamur. Facile Legatis erat quemlibet sua legationis Diso- Ium opprimere. IX. o Carnoteos docet tantam fuisse Legato-tutes. Gregorius itaque piam praelationem luaec adcrum authrotatem ut ad reddendam faturum suorum praesentium ponitorem , venerabilem confratrem nostrum A. Episcopum, ad partes ut in diri Lmus s ut qu.e ibi vitia eradicanda sunt a fundumento evuses, plantaria minutum Deo auctores ferti vigilantia plantare procuret.
III. Verum licci ista religiosissimis verbis scriberent Pontifices, non ita tamen sem
rationem cogi non possent, quantηmvis iniqua sententia esset. X. Iudicra Legatorum ac delegatorum apostolica
Iedis debere esse Iacrosaneta declaravit Innocentius III. in causa Episcopi Pictaviensis.
Es ERAT O retinendae dominatio
nis arcano per legationes, perpetuos per accipiebantur in provinciis, eaque sp in provinciis Legatos ea de causa instituen- cies pietatis aliquando passa est contradictio dos esse censuerunt Romani Pontifices. Eam nem. Miserat idem Gregorius Legatos in illis mentem fuisse docet Honorij III. epi- Germaniam anno MLXXIV. Hubertum stola ad Rogerium Archiepiscopum Pisa - Episcopum Praenestinensem de Giraldumnum , in qua verbis minimc ait ibiguis scribit Ostientem , ut vice ejus & auctoritate fulti, Corsicam deferbuisse a subjectione dc obe- convocato Concilio generali, quae corrigenda dientia sedis apostolicae ob desuetudinem essent corrigerent, quae religioni addenda essent
τ. 3. Dat. Dς- Legatorum. Corsicana vero, inquit, tam pro- adderent. intercessit his mandatis Liemarus
lixitate satiorum quam negligentia pastorum , Bremensis Archiepiscopus omnium Germa lia za ρη a/do Lorum insolenti defietudine Legatorum niar Episcoporum nomine, synoduin a Le 'sae, apostolicae, a se ectione es obedientia Ro- gatis celebrari prohibens, tanquam rem inumanae Ecclesie defertuerat. Scilicet ea prima sitatam S: longe a suis rationibus alienam.& potior cura Legatis erat ut populos im- Itaque re infecta Legati reversi sunt, casti buerent reverentia Pontificum Romano- gatusque propterea est graviter Liemarus lxum, commendata successione Apostolorum Gregorio, licet irrito conatu. Ista porro dc loci auctoritate, intentatis porro poenis contigerunt quo tempore di tactata erat adversus eos qui majestatem Romanae sedis concordia sacerdoti j & imper ij minus colere viderentur. Et suetus jam Le- IV. Eandem veterem consuetudinem,
gatis Christianus orbis nihil aliud malebat, quam obtendebat Gregorius, obtendit &imbutus nimirum ea persuasione, curam uni. Paschalis II. ad Henricum Regem Anglo- versalis Ecelesiae ita pertinere ad Summum rum scribens his verbis: Universem squidem Pontificem ut cuncta Ecclesiarum negotia terrarum orbem Dominus O Magi sier noster suis ab illo seu a Legatis ejus judicanda essent. discipulis dissertivit , sed Europae fines Petro
II. Hanc disciplinam in animos hominum gulariter commist se Paulo; nec per eorum tan- immittere curarunt Pontifices variis tempo- tum, sed per successorum discipulos ac Legatos,ribus. Diserta in eam rem sunt Alexandris Europae universitus conversa est cir conWrmata. cundi verba ex epistola generali de legatione Vnde usique ad nos, licet indignos, eorum Vica Petri Damiani Episcopi Ostiensis, quae infra rios Lec consuetudo pervenit, ut per nostrae sedis describuntur in capite trigesimo libri sexti. Is Vicarios graviora Ecclesiarum per provincias λα- ergo jus mittendorum in provincias Legato- gotia tertractarentur seu retractarentur. Item rum ex eo capite arcessit, ut olim factum a Callistus secundus, cum anno M CXX. Le-Vigilio , quod cura universalis Ecclesiae eum gatum in Galliam mitteret P. Presbyterum cogat mittere ad vicem suam personas quae Cardinalem. Nam de legatione ejus scribens visitent Ecclesias, cum id essicere per se ipse ad Ludovicum Regem Francorum, ita lo- non possit. Altius hoc jus repetit Gregorius qui tur: Nos enim a latere nostro eum secundum m. s. μειδῆ septimus , qui Legatum in Gallias mittens antiquam apostolicae oedis consuetudinem ad ter ' ' 'Amatum Episcopum Oloronensem . ait se id ram potestatis tuae pro corrigendo es con mando facere juxta veterem consuetudinem Roma- quae corrigenda se confirmanda fuerint di legamus. nae Eccles. ae , quae ab ipsis suae fundationis pri- U. Innumera sunt exempla hujusmodi, si AG σονέ mordiis, ut ipse ait, ad omnes partes quae quis ea congerere velit. Verum cum refer- h Christianae religionis titulo pr. aenotantur suos re omnia necesse non sit , sussiciet unicus' '' Legatos misit , quatinus ea quae gubernator se Innocentij II I. locus, qui quod decessore rector eyusum Romanae Eccle pressam prae - ejus simplici sermone dixerunt , magnificisti m expedire non praevalet, mice fa Legatis con- verbis elocutus cst ad Imperatorem Con'. Tom. II. S
145쪽
stantinopolitanum scribens de legationeo e Urai, in. concesta Pelagio Episcopo Albanensi. Pri- igitu scribit Dominum Iesium Chri . stum sedem apostolicam instituisse totius Christianitatis caput & masistram , a qua panis intel lectus & vitae ad alias procedat Ecclesias. Pontificem Romanum portare Onera gravia cum plenitudine potestatis. Verum quia ipse cuncta per se facere non po-rest , multos sibi operarios & coadiutores
adjungere , ac per eos exequi quod per se non potest personaliter adimplere, sic vices
suas aliis committendo ut intelligatur ipse -- met facere quod per alios fieri decernit. Cum autem necessitas Ecclesiae CP. postv let illuc mitti Legatum a latere , destinasse se in eam rem Pelagium Episcopum Albanensem is cui nos vices M in commisimus, inquit, ut iuxta verbum propheticum evestat se δε- Limat , aedificer O pDnter, qua secundum Deum evestenda se defruenda necnon ad canda cogno- merit ct plantanda. V I. Ex eo factum est ut in immensum
posterioribus seculis excreverit Legatorum dignitas & auctoritas, ita ut cuncta omnino provinciarum negotia ad eos deferrentur,
sive de judiciis ageretur, sue de confirmationibus privilegiorum , tum etiam si quilites.concordia inita finivissent, pactiones suas auctoritate Legatorum firmari postulabant. Ea cum sint notissima, inutile esset ea per sequi, & satis est observasse. Quare non sine causa adnotavit Paschalis i I. ad Hen cum Regem Anglorum scribens, hanc esse consuetudinem ut per sedis apostolicae Vicarios graviora Ecclesiarum per provincias
negotia pertractentur. Vnde usique adnos, in-t ι quit, licet indignos, eorum Vicanos hac consuetudo pervenit, ut per nos scius Vicarios graviora Ecclesiarum per provincias negotia pen -ctarentur seu retractarentur. Legati vero , tamenetsi omnia pro suo arbitrio sererent, ut- plurimum cuncia peragebant in Conciliis, ut quae ipsi statuebant, etiam Episcoporum
auctoritate tenerent. Sed ultimis temporibus , postquam solidata fuit suprema illorum
potestas , insuperhabuerunt nomen Episcoporum , satis dignitati illorum prospectum putantes si coram illis decreta conderentur. Denique Gerardus Episcopus Sabinensis Aapostolicae sedis in Sicilia Legatus, cum generale Concilium celebra stet apud Melphiam anno millesimo ducentesimo octua gesimo quarto , in eoque nonnullas constitutiones edidisset , eas suo tantum nomine
publicavit , nulla facta mentione Concilii approbantis: Vniversis Archiepi pis O Fpiscopis O Hiis Ecclesiarum Praelatu per regnum Sicilia constitutis unote prae tum disricia proci- prendo mandamus ut constitutiones quas in generali vocatione Praelatorum regni apud Melphiam
in praesenti edidimus obstruent O a subdisti μὰ
faciani inviolabiliter observari. V II. Tanta enim fuit olim Legatorum apostolicae sedis auctoritas, ut non solum, quod jam vidimus , cuncta Ecclesiarum per
provincias negotia per eos agitarentur, sed non liceret praeterea judicia eorum retractam, Omninoque ea servanda essent quae ab illis decreta fuerant in Conciliis provincialibus. Alexandri secundi pontificatu , cum S clavi maxime cuperent fieri sibi potestatem divina celebrandi in lingua Sclavonica, quod prohibitum in synodo fuerat a Maynardo sedis apostolicae Legato, idem Al
xander negavit, jubens interim ut decreta Maynardi servarentur. Rem ita gestam narrat thomas Archidiaconus Spalatensis cap. xv t. historiae Spalatensis, qui haec Alexandri verba ad legatos Sclavorum dicta refert:
Nunc vero euntes, gentem itam facite observare omnia quae a menerabiti fratre nostro Mama
do sancta It na Episcopo Cardinali synodaliter
stamia sunt. Sic Gregorius VII. Papa, quam-tumvis justae viderentur quorundam Aquitanorii in Episcoporum querelae adversus Gi-raldum Episcopum Ostiensem & sedis apostolicae Legatum , noluit rationem habere eorum quae ab illis postulabantur, ne auctoritatem Legati in dubium revocare videretur , seu ne temeraret ea quae ab illo gesta fuerant , re sectu conservandae auctoritatis tuae, ' VII. . inquit, ct honori tuo prosidentes. se. VIII. Fuit illud unum ex arcanis retinendae dominationis, ea approbare quae a Legatis acta erant in provinciis, ne dignitas eorum in contemptum veniret. Quam ob causam potestate maxima de amplissima Ornabantur ; eaque auctoritas , ut Mariana tiscribit , major erat quam ut ei obsisti a quoquam posset. Insignis est in eam rem locus ex veteri charta Aquensis Ecclesiae in Novem populania, quam illustrissimus Archiepiseopus edidit in Historia Benearnensi. Descripta enim successione quorundam Episcoporum illius Ecclesiae, demum additur: Tempore i Semari praefuit Diorensi Ecclesiae Episcopi no- ''
mine Amatus, vir λ contrario magna auutiae escalliditatis , O totius V enicae Legatus; qui quoniam totius Vasconicae ct aliarum provinciarum Legatus erat, facile quemlibet seae legati nis Episcopum 'sepprimere puerat. IX. Quantatum esset Legatorum aucto ritas docet vel unicus Ivo Carnotensis Episcopus: qui tamenetsi libere perstringat tyrannidem Hugonis Archiepiscopi Lugdu- anensis de apostolicae sedis Leetati, fatetur tamen tantam esse illius potestatem ut ad red
146쪽
dendam rationem rei a se gestae cogi non posset, quantumvis iniqua sententia esset. De cetero, inquit, predam a Puteaco us in me, in Carnotensem Ecclesiam factam i re possem a vobis repetere, si reverentiam vestram injus vo Ore possem, qui ad unensionem aemulorum meo
rum praedictos fac iugos a me se coepi pii meis
communione privatos me nescieme communioni
reddidistis, ac per hoc selerum forum impuni-
rate ad perpetranda mavora fieri legia relaxastis. X. Denique judicia Legatorum ac deleagatorum sedis apostolicae iacta in provinciis debere esse factos anista decrevit Innoeentius III. adversus Episcopum Pictaviensem scribens. Clii nenim praefatus esset de magnitudine & dignitate Romanae Ecclesiae, dixissetque eam esse conditionis laumanae legem ut hominem simul in diversis locis existere aut ad loca remotiora transvolare subito non permittat , addit Romanum Pontificem ,
quae per se ipsum non potest, per Legatos silos vel delegatos judices exequa. Calligat deinde temeritatem Episcopi Pictavientis, qui publicE praedicabat se in episcopatu suo
M. μ'aear esse velle Episcopum atque Papam , icasserebat quod per judices delegatos a Papa, quos Papae judicellos appellabat, in sua dioecesi nihil agi sineret, Capellanis porro de
Mirebello praesumpsierat inhibere ne observarent sententias quas delegati ab Innocentio judices protulerant & praeceperant firmi ter oblervari. Castigato igitur Episcopo illo, jubet uti sententia illa firmiter observetur, ea
praeclara ratione addita: Si enim delegatos a nobis Iudices pro man.Liorum executione nostrorum tanto discrimini subjacere contigerit, quis commissiones no in recipere aut mandata exequi non timebit '
I Legatorum in pro vincias a6entus ne minimo quidem sumptus olim erat provincialibus. Demumiata lex est, qua cautum est uti eis suppeditarentur fumpim, non soli. m necessarν. sed etiam liberales. R. fertur elegans locus Sertinis Episcopi Sagiensis. I I. Gregorius II. hortatus est Germanos uti Bonifacio imendia necessaria praeberent. Tandem Gregoriur VII. formulam iuris jurandi praescribens Metropolatanis . iurare eos praecepit uti Legatos Roma- Nos iu eundo redeundo honori e tra Dum cst in suis necessisaribus adiuvarem. III. Hoe Gregor, decretum statim receptum est. fungarι tamen restitere; ut colligitur ex epistola qμα-dam Paschalis secundu . quae emendarum Baroni haia lucinatio dei egitur , qui ex una Paschalis epistola duas fecit. IV. Stabilita necessitate suppeditandorum Legat sumptuum , praescriptuι ab iis est ordo solutionis, eoa-
acitus describuntur. Eis charta pura sigillata dabatur, ut ιn ea secundum occasiones scriberent quod animis stubitum esset fui . VI. Hune fuisse vel tis illis solis morem Ecclesia seu Curiae Romana probatur etiam ex Mars νParso. I. T E G A T o R u M Apostolicae sedis in provincias adventus ne minimo quidem sumptui olim erat provincialibus. Simpliciter victitabant , de si quid illis dabatur, ultro dabatur, nem5que cogebatur ad praebendos sumptus Legatis. Vltimis vero temporibus lata lex est, qua cautum est uti Legatis apostolicae sedis suppeditarentur sumptus, non solum necessarij, sed etiam liberales, ab iis ad quos mittebantur. Elegans est locus Serionis Episcopi Sagiensis apud Or-dericum Vitalem in libro duodecimo historiae ecclesiasticae. Hic ergo cum inaudivisset Cardinales Romanos Petrum & Gregorium adesse, Clericis dispensatoribus suis dixit: Velociter De , O diligenter Romanis servile, P, . .
abundanter eis omnia dantes quae necessaria sent,
quia legationem Domini Papae, qui post Dcum universalis pater est, deferunt, ipsique, qualescunquesint, magistri na, i sent.
II. Primus omnium G rcgorius II. mittens in Germaniam Bonifacium, Clericis ac no 'bilibus laicis eum commendaverat, nihil sancimperans, sed hortans ut ei impendia neces saria praeberent. Contributio autem illa in fra mediocritatem subsistebat, quod exigui admodum sumptus sussicerent homini frugaliter viventi & Apostolorum virtutibus aemulanti, ac praeterea contributio illa sponte fietabat a volentibus. Tandem Gregorius septimus, tui Legatorum auctoritatem in immensum extulit' etiam eorum commodis consulens, Metropolitanis formulam praescripsit secundum quam jurare debebant c&ra Pallium eis ab apostolica sede dabatur. In ea vero formula addita est clausula de procuratio. nibus Legatorum, ut eo pacto certi illis ensent sumptus necessarij. Clausulae illius haec sunt verba : Legatum Romanum eundo se re- deundo honori re tractabo ct in necessitatibus Mais . adjuvabo.
III. Hoc Gregorij decretum statim publicatum , statim receptum est. Hungari tamen, quamquam sit major e longinquo reverentia, detrectaverunt per illas tempestates tribuere Legatis munera seu tributa quae citra contradictionem eis solvebantur in aliis
provinciis. Colligitur istud ex epistola Paschalis secundi ad Archiepiscopum Colocien
147쪽
sein, qui ad eum scripserat Regem & regni majores admiratione permotos quod Pal lium sibi ab Apocris artis apostolicae sedis tali conditione oblatum fuisset, si sacramentum juraret quod ei per Apocrisarios eosdem miserat Summus Pontifex, id est, sacramentum fi Gregorio V II. inventum , de quo mox dicebamus. Ut ergo H unsaros ad obsequium inclinet, primum ostenit quid sit Pallium, deinde disputat de auctoritate Romani Pon tificis in universa Ecclesia, denique docet illud juramentum per omnes ubique provincias vigere, etiam apud Danos dc Saxones. Sic namque inter cetera scribit ad eundem. - - ad Archiepiscopum: Numquid non uora vos Sa. ' xones Dan que consistunt ' Et tamen eorum ue- nepotitani ct idem aramentum aΤrunt, ct Legaros aposiolicae sessis honorifice revictam cris suis
necessitatibus ad umam. Erravit autem Baroianuis, ut hoc obiter dicam, falsa epistolae istius inscriptione quae extat in libris Decretalium deceptus, cum putavit parem a Paschali se cundo epistolam scriptam esse ad Archiepisccopum Panormitanum. Erravit , inquam. Nam in libris Decretalium legendum non est Panormitano Arahiepiscopo, ut vulgo editum est, sed Colociensi Archiepiscopo, ut recte observatum est aΚ eruditissimo viro Francisco Florente ad Tit. De usu se auctoritare Pa ιν pag. 338. I V. Stabilita semel necessitate suppeditandorum Lesatis sumptuum praescriptus ab iis est ordo solutionis, coactique provinciales immensas auri argentique moles pendere. Vnde illa justissima Ioannis Sares beriensis
Da. ,, ιι. querela: Sed nec Legati sedis apostolica, in 'in quit, manussu N excutiunt as omni munere, qui
interdum in provinciis ita debacchantur aes ad Ecclesiam flagelgandum egressus si Salan a facie Domini. Et infra: Provinciarum diripiunt lia . acsi thesauros Cras studeant reparare. Ista vero adeo publica erant per illa tempora ut α ipse sanctus Bernardus ad Eugenium III.
scribens eum moneat uti tales in Cardinalium collegium admittat qui, cum legatione se lis apostolicae ornati fuerint, Ecclesias non sollem sed emendent, qui marsupia non exhauriant, sed corda reficiant, O erimina corrigant,
rui cum ad apostolicam sedem redierint, re- anmatigati quidem, sed non si arcinati s mul gloriantes , non quod curiosa seu pretiosa quaque terrarum attulerim, sed quod reliquerintρα cem regnis, legem barbaris, quietem monasteriis, Ecclesis ordinem, Clericis disciplinam, Deo populum acceptabilem sectatorem bonorum operum. V. Eadem tempestate, cum Adrianus IV. de Friderico primo Imperatore conquestus
esset quod Cardinalibus a latere Romani Pontificis directis non solii in Ecclesias sed &civitates regni sui clauderet, rescripsit Fri dericus eadem ferme quae ad Eugenium scripsisse vidimus sanchum Bernardum. Haec sunt enim verba Fridericii Cardinalibus ut is e ve- 0- ώβ. Mis claus sent Ecclesiae se non patent civitates; 'ia quia non videmus eos Cardineses, sed Carpinius, non praedicatores, serae praedatores, non paces corroboratores , sed 'cuniae raptores , non orbis repat aures , sed auri insatiabiles corraseres. Cum autem vide mus eos quales requirit Ecclesia , portantes pacem , litaminarites patriam , assi; flentes causae humilium in aequitate . nece artis stipendiis O commeatu eos fustentare non disseremus. Idem in edicto tum publicato adversus eosdem Legatos ait : Porro quia multa paria uia. siterarum apud eoi reperta sunt, O schedulae si πι-- gistata adarbitrium eorum Fribindae a Me, quibus , scui hactenus co uetudinis eorum fuit, per singulas Ecclesivi Teutonici regni conee um iniquitatis suae virus refregere , altaria den dare,
vasa domus Dei asoriare, cruces excoriare nitebantur, ne ultra procedendi facultas eis daretur, eadem qua venerarii via ad Vrbem eos redire fe
VI. Hunc fuisse vetustis illis seculis morem Ecclesiae seu Curiae Romanae colligi potest ex his quae Matthaeus Parisius narrat de
magistro Martino , quem innocentius I V. in Angliam misit cum amplissi ina auctoritate, non tamen cum nomine Legati: Permo
dum enim Legati segerens, iliat Legati vestibus pro privilegio Regii sopbissice servando non in- fi lius, pa sim significabat impenose illi Auarior. Hic ergo extraordinaria & amplissima, uti diximus , auctoritate instructus in An
gliam veniens anno MCCXLI v. muus ex
tendit ad contributionem exigendam, provisiones fecundum mentis suae impetum , ratione relegata, ad opus ignotorum faciendas, reddijus vininter extortos confinguineis Domini Pap e conferendos,
auctoritate Papali truculenter armatus, cuIus novas chartas secun-- m desiderium suum esse n- dum repentini casius emergentis negotium singulis diebus ostendit. Vnde fuerunt qui duerent ipsum hab/re multas Fhedulas non scriptaου , tamen fulguras, ut in eis quicquid placeretsi iberet. q,od absit. Missu es igitur e Legatus δε- bisticus cm.
I. Ineunda est, quamvis invuis, narratio fodissimorum facιnorum ter tr-ιneias patratorum a Lega tu. Non omnia lamen tangerenda. Comparandorum in primis di marum avi I tatem in Legatis accus iis liquitas. Violentia denariorum apud I illelmum. Halmisburiensem.
II. Ioannes Cremosis primum locum famose --
148쪽
2 fio, o Cessim III. I. Nui Tus aggredior narrationem tot foedissimorum facinorum per provincias patratorum a Legatis, quae virorum san ebissimorum ac doctissimorum querelas vetustis temporibus non semel excitarunt. Etenim quando ita Deus voluit ut in me suscierem istud argumentum, revocandus graus non est, immo per tot probra & distri mina pergendum est inosenso pede. Scilicet ex illa turpium facinorum commemora tione illum maximum prosectum percipie mus, quod aetatis nostrae felicitatem nobis gratulabimur, aetatis inquam nostrae, qua cum remota multum sit a malis illis temporibus , non patitur nunc populationes provinciarum & laetatur agnovisse tandem Orbem necetianam non eue Legatorum praesentiam in provinciis, quae tamen necessaria putabatur esse quo tempore frequentia Le. patorum urgebantur. Narraturi igitur pro bra atque dedecora Legatorum, sequemur Ordinem temporum , illud tamen in primis praefati, non omnia congerere nos quae Romanum nomen vetustis temporibus in invi diam adduxerunt , sed quosdam tantum eventus colligere, ut ostendamus generalem
suisse eam pestilentiam , eosdemque fuisse
omnium prope Legatorum mores, eandem comparandarum divitiarum aviditatem.
Nam illud praecipue in Legatis accusavitam
tiquitas. Testis sit Willelinus Malmesburiensis; qui describens ea quae anno MCXvII. acciderunt in Anglia ob frequentiam Legatorum, & ad propulsandam Legatorum ingruentium rapacitatem , ut Baroni j verbis utamur , ait illo. nullo magno rei publicae fructu advenisse, attamen cum grandi prae da recessisse. & in ea causa commemorat violentiam denariorum. Nam es in principio regni Henrici, inquit, venerat Angliam ast exercendam legationem Gaido Vienninsis Archiepiscopus , quipostea Apostolicus fuit, tunc Anselmus, nec multo post quidam Petrus; omne que reversi nugis effectu rei, uni praeda sui, Petrus maxime , quod omnes eum incendere caverent, qui effrsibus Petri Leonis summi Romanorum Prin ripis. Crebra ergo ad Aneliam commeabat legatio Romanorum insidiantium imbeci irati Ra Iphi. Sed essetabantur omnes cautela Henrici. Nolobat enim in Angliam praeter consuetudinem antiquitm recipere L atum nise Cantuariensem A
chivisivum. issique libenter refringebant imp
tum propter violentiam denariorum.
II. Aliquot exinde post annos , cuin Ioannes Cremensis sanctae Romanae Ecclesiae Tituli sancti Chrysogoni Presbyter Cardinalis venisset in Angliam, pr6que digni tale Legati primum locum ubique occuparet super E piscopos, etiam in Conciliis, coi movit ea res animos provincialium, quia i va praesumebantur. Rem ita narrat Gerva sius Dorobernensis in aci bus Pontificum Cantuariensium: His diebus venis in Angliam Legatas quidam nomine Lohannes, a VGLelmo Cantuariens chivisivo sano Eboracen
s O scopis Aulia nimis pompose susceptus
est. Post moάicum idem Lega s, feragrata δε- glia , cel ιratii Concilium apud Viesmonasterium , O totam Angliam in non modicum commovit indignationem. Videres enim rem eatenus rerno Anglorum inauditam, Clericum scilicet pre
byterii tantum gradu perfunctum Archiepi pati scopis. Hiatibus , toti que regni notitibus qui con xerunt, in Aublimi selio praesidere, Hos autem deorsum sedentes ad nutum ejus vultu es auritas animum sussensim habere. Die quaque Pascha cum idem primὸ leniret in Angliam , ossicium diei loco Summi Ponti cis in ma- trire Eccle celebravit, eminenti cathedrae prae
sidens, ct in iis ponti scalibus utens, lint non is pulsed simpliciter fiserit Presbyter Cardinalis. res quam gravi multorum mentes
Malo ineraverit, ct inustatan αν novitas ct antiqui regni Anglorum detrita libertas fatis indicat. III. Non solum autem propter hanc novitatem in se concitavit hic Ioannes odia Anglorum, sed etiam propter munerum ac ceptionem , ut observat Henricus Archidia
149쪽
sem, qui ad eum scripserat Regem & regni majores admiratione permotos quod Pal. lium sibi ab Apocris artis apostolicae sedis tali conditione oblatum fuisset, si sacramentum juraret quod ei per Apocrisiarios eosdem miserat Summus Pontifex, id est, sacramentum a Gregorio VII. inventum , de quo mox dicebamus.Vt ergo Hungaros ad obsequium inclinet. primum ostenvit quid sit Pallium, deinde disputat de auctoritate Romani Pontarificis in universa Ecclesia, denique docet illud juramentum per omnes ubique provincias vigere, etiam apud Danos & Saxones. Sic namque inter cetera scribit ad eundem Archiepiscopum: Numquid non ultra vos Sa Ο ' xones Danisae consisunt ρ Et tamen eorum Me-
revolitani ct idem aramentum esserunt, O Legatos apostolicae fraus honorifice tractant oein suis necessiaribus adjuvant. Erravit autem Baromus, ut hoc obiter dicam, filsa epistolae istius inscriptione quae extat in libris Decretalium deceptus, cetin putavit parem a Paschali se cundo epistolam scriptam eme ad Archiepiscopum Panormitanum. Erravit , inquam. Nam in libris Decretalium legendum non est Panormitano Archiepiscopo, ut vulgo editum est, sed Couriensi Archiepiscopo, ut recte observatum est as eruditissimo viro Francisco Florente ad Tit. De Uo ct auctoritare Pu p g. 338. I V. Stabilita semel necessitate suppeditandorum Lesatis sun ptuum, praescriptus ab iis est ordo selutionis, coactique provinciales immensas auri argentique moles pendere.
Vnde illa justissima Ioannis Sares beriensisI... si ,3 15. querela: Sed nec Legati sedis apostolicae, in
ineta quit, manusse in excutiunt ab omni munere, qui interdum in provinciis ita debacchantar aes ad Eccosam sagelgandum egressus si Satan a facie Domini. Et infra: Provinciarum diripiunt lia , ac si besauros Crinsi sudeant reparare. Ista vero adeo publica erant per illatempora ut α ipse sanctus Bernardus ad Eugenium III. scribens euin moneat uti tales in Cardinalium collegium admittat qui, cum legatione sedis apostolitae ornati fuerint, Ecclesias non sient , sed emendent, qui marsupia non exhauriant , sed corda reficiant, ct crimina corrigant,ri cum ad apostolicam sedem redierint, re ansati si quidem, sed non siu ancinati ,simul Ogloriantes, non quod curiosaieu pretiosa quaeque terrarum attulerint, sed quod reliquerintΡ-cem regnis, legem barbaris, quietem monasteriis, Ecclesis orinem, Clericis disciplinam, Deo populum acceptabilem sectatorem bonorum operum. V. Eadem tempestate, cum Adrianus IV. de Friderico primo Imperatore conquestus
esset quod Cardinalibus k latere Romani Pontilicis directis non sollini Ecclesias sed de
civitates regni sui clauderet, rescripsit Fri dericus eadem fernae quae ad Eugenium scripsisse vidimus sanctum Bernardum. Haec sunt
enim verba Friderico Cardinalibus utiq*e ve- . ./ Ἀβ. stris clausa siunt Ecclesiae se non patent civitates; quia non videmus eos Carinales, sed Carpina Ies, non praedicatores, sed praedatores, non pacis corroboratores , sed flecuniae raptores , non orbis reparatores , sed auri insatiabiles corrasores. Cum autem viderisnus eos quales requirit Ecclesia tortantespacem , i uminantes patriam , asp- sentes causae humilium in aequitate. necessariis stipendiis se commeatu eos fustentare non disseremus. Idem in edicto tum publicato adversus eosdem Legatos ait : Porro Pia multa pariAE A .aliterarum apud eos reperta sunt, O schedulae siginti ad arbitrium eorum Frisin i adhuc , quibus , sicut hactenus co uetu in eorum fuit, per singulis Ecclesias Teutonici regni concerium iniquitatas suae virus refregere , altaria den dare,
vasa domus Dei a reare, cruces excoriare nitebantur, ne ultra procedendi facultas eis daretur, eadem qua venerant via ad Vrbem eos redire fe
V I. Hunc fuisse vetustis illis seculis morem Ecesesiae seu Curiae Romanae colligi potest ex his quae Matthaeus Parisius narrat de
magistro Martino , quem innocentius I V. in Angliam misit cum amplissima auctorit te, non tamen cum nomine Legati: Per
dum enim Legati segerens listi Legati vestibus pro privilegio Rexis sophissices unda non in-sgnoui, pcllim si is cubat imperiose ilia Abbati est. Hic ergo extraordinaria & amplissima, uti diximus , auctoritate instructus in An
gliam veniens anno MCCXLIV. manus ex
tendit ad contributionem exigendam, provisiones fecundum mentis suae impetum, ratione relegata, ad opus ignotorum faciendas, redditus viol/nter
extortos consanguineis Domini Pape conferendos, auctoritate Papali truculenter arma s, Ius no
vin chartas secun-..m desiderium Fumo secum dum repentini caseus emergentis negotium singu-tis diebas ostendit. Vnde fuerunt qui H reni ipsum habere multas schedulas non siriptas , tamen bustatas, ut in eis quicquid placeret Ferib
ret. quia absit. Missu es igitur e Legatus se phisicus G. CAPUT XLIX. Synopsis.
I. Ineunda est, qκamvis invisis, narratio foedissimorum facinorum per tro ineias patratorum a Leg tis. Non omnia tamen congerenda. Comparandarum inprimis Adimarum altilitatem in Legatis a QMτN mi μιιμ. Violenua denariorum apud Vuillelmum. Malm ibu ensem.
150쪽
rum Aratio, aditieratim se commotu inuignatιonem Anglorum. III. Gm etiam propter munerum acceptionem,
Blmo,si, o Ces se in III. I. Nui Tus aggredior narrationem tot L foedissimorum facinorum per provincias patratorum a Legatis, quae virorum saniactisὰ morum ac doctissimorum querelas vetustis temporibus non semel excitarunt. Ete. nim quando. ita Deus voluit ut in me susciperem istud argumentum, revocandus gra.
riensis , qui describens ea quae anno MCXVII. acciderunt in Anglia ob nequentiam Legatorum, & ad propulsandam Legatorum ingruentium rapacitatem , ut Baroni j verbis adam utamur , ait illos nullo magno rei publicae fructu advenisse, attamen cum grandi prae da recessisse, & in ea causa commemorat violentiam denariorum. Nam es in principio re-- i gni Henrici, inquit, venerat Angliam ad ex D p ' cenaeim legationem Guido Vienninsis Archiepiscopus , qν postea 'solicus fuit, tunc Ansimus, nec multo post quidam Petrus; omne que reversi Defectu rei, grandi praeda sei, Petrus maxime , quod omnes eum incendere caverent, qui esset filius Petri Leonis summi Romanorum Principis. Crebra ergo ad Uliam commeabat legatio Romanorum insidiantium imireturitati Raaulphi. Sed essetabantur omnes cautela Henrata. Nole bat enim in Angliam prater comettidinem antiquam recipere Luatum nisi Cantuariensem A chivi pom. inque libenter refringuant impotum propter violentiam denariorum. II. Aliquot exinde post annos , cum Ioannes Cremensis sanctae Romanae Ecclesiae Tituli sancti Chrysisgoni Presbyter Cardinalis venisset in Angliam, pr6que dignitate Legati primum locum ubique occuparet super Episcopos, etiam in Conciliis, com-mOVit ea res animos provincialium, quia i - ' va praesumebantur. Rem ita narrat Gerva sius Dorobernensis in actibus Pontificum Cantuariensium: His seni venit in Angliam Legatas quidam nomine Iohannes, a V villelmo Cantuarie Archieps o sano Eboracin-
si es Di pis Anglia nimis pompote seu pius
diis non est, immo per tot probra & discri s. Post moάicum idem LCMus, peragrata δε- mina pergendum est inoffenso pede. Scili- glia, celetravis Concilium apud Vmesmon e cet ex illa turpium facinorum commemoratione illum maximum prosectum percipi e mus, quod aetatis nostrae felicitatem nobis gratulabimur, aetatis inquam nostrae, quae cum remota multum sita malis illis temporibus, non patitur nunc populationes provinciarum , & laetatur agnovisse tandem orbem necessariam non es le Legatorum praesentiam in provinciis, quae tamen neceuaria putabatur esse quo tempore frequentia Legatorum urgebantur. Narraturi igitur prorium , cse totam Angliam in non modicam commovit in ignationem. Videres enim rem eraenus re
no Anglorum inauditam, Clericum scilicet presbyter, tantum gradu perfunctum Archivi pri scopis, Albutibus , toti que regni nobilibas qui confluxerunt, in sublimi selio praesidere, i
os autem deorsum sedentes ad nutum ejus vultu se auritas animum suspensim habere. Die quaque Pa a cum idem primo veniret in An gliam, oscium diei loco Summi Ponti ess in matrice Ecclesiare ravit, eminenti cathedra Ha -
ra atque dedecora Legatorum, sequemur sident, ct insigniis ponti Dalibus utens, licet non ordinem temporum; illud tamen in primis Di pus sed simpliciterfueris Presbyter Card
pr*fati, non omnia congerere nos quae Ro- natis. Oua res quam gravi multorum mentes manum nomen vetustis temporibus in invi Fandaloiulneruierit, inustata ne eos, novita diam adduxerunt . sed quosdam tantum O antiqui regni Anglorum detrita liberias fiatis eventus colligere, ut ostendamus generalem suisse eam pestilentiam , eosdemque fuisse omnium prope Legatorum mores, eandem comparandarum divitiarum aviditatem. Nani illud praecipue in Legatis accusavitam indicat. III. Non solum autem propter hanc novitatem in se concitavit hic Ioannes odia Anglorum, sed etiam propter munerum ac ceptionem , ut observat Henricus Archidia-