장음표시 사용
161쪽
ali, Presbur AD Romanae Ecclesiae, postea dicam, reprehensione dignum Anglis visum Iravennae Archiepiscum, Saxo genere θυenis fuisse quod pompo,c nimis susceptus esset irare, si senior morum probitate, Vicanus Do- Legatus ab Archiepiscopis Cantuariensi Amin Apostici eligitur arque dirigitur. apostoli, Eboracensi , de quod simplex Presbytercis paramimis atque insigniis non miniis infu- praesi eret omnibus Archiepiscopis & Epis. Dim quam si ipse procedebat. Repetit ista rur- copis, idque in sublimi sita. ut ipsa Gero sum Tangmarus paulo post occasione syno- se verba ponamus. Addit autem istud taci
. di in Germania ob eam causam habitae. In- nus totam Angliam commoviste in nonino , terea assuit, inquit, ab Apostolco ct Imperatore dicam uadignationem, & gravi ex ea re scan- mire Papae Drusus Cardinalis Presbyter Frithea dato multorum mentes misse vulneratas.
c/s, omnibus iis His apostolicis, ac si Papa Contigere ista anno millesimo centesimo vi procedat insulatus, ecuis aposiotica Fn Romano gesimo quinto. more ostro in is. Ceterum primus locus, ut V. Scio hoc quod dichurus sum de Ge-
hoc obiter adnotem datus Legato non est rardo Episcopo Engolisinensi, e satyra peti quandiu illic adfuit V villigisus Archiepisco- quam adversus ipsu in scri sit Arnulphus Sa-pus Moguntinus. Siensis Archidiaconus, qui dein F piscopus
IlI. Anno MxCvi. Vrbanus II. duo fuit Lexoviensis. Referam tamen , ut si vera Concilia generalia celebraverat intra Gal- ex omni parte sunt quae Gerardo objicit A r-lias, primuin quidem in civitate Turonensi, nulphus , detestennar hominis superbiam de aliud vero apud Nemausum in prima Nar- arrogantiam , sin miniis, certE hinc colliga bonensi. Qui a vero Concilia illa plurimum mus multa pro more Legatorum gellis Iehabebant dignitatis ac splendoris, Hugo. Gerardum quae reprehensione digna vide. nem Archiepiscopum Lugdunensem , qui bantur. Sic ergo loquitur Amulphus de le-Legatus apostolicae sedis erat, incessit ambi- gatione ejus : Abinde igitur inconc a Z aer'- r. . ntio generalem synodum habendi, ut eo pa- gativa potestatis armatus . libera in Ecclesiam cto auctoritatem sua in ostentaret. Literas Dei facultate grafatus es, singulorum vel Ap itaque ad universos regni Francorum Epis- γ lando quidem vel autendo sis antias, in miscopos cum scripsisset, quibus eos evocabat se a ,semmis in a commutando. Et mox:
ad Concilium. Philippus Rex, qui hauddu- abinis tua oribus Patiis e s evid ιbic aegre ferebat Episcopos suos evocari ab cepi m rapacitati sua materiam non des isse Episcopo alterius regni, consuluit Ivonem gavis es. E d ergo man festas exactiones , Episcopum Carnotensein quid facto opus quid familiaria ob periculum )ussi ita si scepta ellet. diiud si ille non rescripsisset, non na- senia dicam ' . -idbnZrales synodos, quidberemus hodie exemplum ambitionis istius fati sal venerabiles ex remota te one per asLegati. Sic ergo legitur in epit lota Lur. Ivo- ei cram, ut Concilio p sidens generati ampli nis ad Philippum Regem: De eo quod parvitati x inem tua potesatis gloriatundus in ceres, meae mandavit vestra sus mitis, post duo Con ct ambitioi Diis 'aceret contemplatio statio-
cilia hoc anno a Domino Papa celebrata , nunc Le- rum.
tam 9us iugdunensem Archiepiscopum infra V I. Per eadem tempora Petrus Leonis, eundem annum tertium generale convocare . O qui in schismate dein electus est Romanus ad hoc regni υι ri Episcopos inlitare, serenitati Pontifex adversus Innocentium secundum, ves respondeo quia cim nuper literas sus ha- Legatus apostolicae sedis suit in Gallia deici isti iis,
erim, nihil tale ibi legi, velamis Uus -- Anglia Q a pompa , quo fastu de luxu , quo divi. quod tamen F faceret, non est hic aposto- denique dedecore in legatione versatus sit,lica institutio vel ecaesiastica consiletudo. si vera sunt quae de illo narrat Arnulphus IV. Iam tum Legati contendebant pri- Sagiensis Archidiaconus, sacile lector iuditas. O .. mum Iocum sibi competere in Conciliis ge- cabit. Neque enim veri periculum ad me re H, -- - , neralibus cum praerogativa suffragij , ide6 cipio, cum sciam multa interdum studio par- π:ique mirum videri non debet Hugonem co- tium dici quae non ita sunt vera ut legunturgitasse de celebrando Concilio. in quo ipse in libris. Haec tamen vitia ei adhuc viventi .
cum summa auctoritate praeesset universis publice exprobrat Arnulphus in libro contra Archiepiscopis Sc Episcopis regni Franco Gerardum Engolisinensem: De e ad divem 6. i. rum. Istam tamen lesem per ea tempora du- siparusfunctus legationis ossicio, cupiditati ram de iniquam esse putabant Angli, non potias quam ustitiae Diisfacere studuit, adeo utramen contradicere ausi ob metum Romani illi ea tantum bonos exitus habuisse negotia vi- Pontificis Fc Legatorum. Extat illustre istius deremur quae mere a Pecta sema sep plenitu rei exemplum apud Gervasium Dorober- d, subsecuta probares. Vbi ergo nugis in eme nensem, fi nobis supra relatum. ut necesse nienti scausis, nusia rapina praestabaturo 'noo sit haec rursitan describere. Illud tantum tune exactis blanditiis mel comminatione pie
162쪽
non deerat. Bina Ducis diebus sumptu plurima
convivia parabamur ; tanIι que ciborum luxusor super itas erat ut ad exquisitas ferculorum varietates silicitari pleruntque Aulos oportereror ignotae compositionis nova vasa finare. Clim aurem adversus istam impudentiam graviter detonasset Arnulphus , demum addit : cco quod haec effusis non apud divites tantum, sed apud inopes flebat Ecclesias , quibus postea id luere multis jejuniis O astoribus oporteret. Cumque pauperes Episcopos vel Abbates profusioritas quam doma didicerat vexa et expensis, in iis Ecclesiarum ornamenta satis impudenti sacrilegio grassasatur , ut plane sponsam Domini spoliare sumque privare monilibus ausa temerario videretur.
V II. Sand fastum omnem abesse debere Legatis apostolicae sedis, quae a piscatore fundata est, & res ipsa loquitur, & graves omnium seculorum querelae adversus ipsos evincunt. Sed in primis memorabilis est locus sancti Bernardi Abbatis Clarevallensis: qui Eugenium III. instruens cujusmodi vi ros lateri suo applicare debeat, quibus ministris uti in provinciis, generalia quidem monita valde utilia praescribit , praecipue vero jubet uti Ecclesias non spolient, marsupia
non exhauriant, famae suae provideant, oran-δ co rh di studium gerant, se amabiles praebeant, non verbo serit opere, x erendos exhibeant , edam,
nos D. Quod in hominibus istis non reprehenditat sanctus Bernardus, nisi seculo illo Legatorum fastus & ambitio res suissent vul gatissimae, quae bonis Onauibus nauseam deiastidium creabant. VIII. Illustre fastus Legatorum exem plum resert Matthaeus Parisius, cum descri.
bit quae gesta a Vuillelmo Eliensi Episcopo
sunt anno millesimo centesimo nonagesimo. Haec sunt ejus verba: Legationis officium, quod Pe fissis arginti libris adquisierat, adeo immo crate peregit ut omnibus Angliae Ecclesiis tam contenturium quam cathedra ibin seret onerosus. Siquidem misti se quingeniis per Angliam evectus equitaturis, Clericorumstipatus catervis, Militumque valgatus agminibus, omnia fere qua episcopali reverentiae corruunt praetermisit. IEi
omnes Zy nobilium astabant in mensa, quossis neptitas se consanguineis pue is copulavit per matrimonia, flues se aestimantes quos familiares
habebat. Non fuit terra venalis quam nou emeret, Ecclesia vel abbatia vacans quam non δε- res aut retineret. Sequebantur itam Ambubaia- νμm GPegia, pharmacopolae , mendici, mimae, balatrones, Me genus omne; ut isii omni musicorum genere ct modulationibus vocum obsequeretur in terris, scut angeli sancti omnipotenti Deo obsequuntur in cartis. Hoc autem totum fecit ut cum Domino a pari contendere videretur. Tom. II.
IX. Innocentius deinde tertius anno M C C XIII. Constantinopolim misit Pela
gium Episcopum Albanensem , quem diliorientalis Ecclesia habuit apostolicae sedis
Legatum. Nolo heic inire narrationem rerum ab eo gestarum in ea legatione. Reseram tantum quae de fastu & arrogantia ejus narrat Georgius Logotheta in Chronico Constantinopolitano. Idem Ericus, inquit, cum Ozans imperaret, ad reginam urbium a Summo Pontifice Praesul, quem Vsi Legatum in digitant, Pelagius nomine, Papae praerogativas
omnes referens, ablegatur. Namque calceos rubros induebat, neque diversi coloris indumentis amiciebatur; quinimo equisagulum orsana e dem in ciebantur veneno. Eι cum moribus esset
inhamanioribus, fastus ac inflemiae plenus, nimium saeviis in Constantinopolitanos. Vide reliqua ap id Odoricum Raynaldum. X. Anno MCC xxi. Honorius III. Legatum in Scotiam misit AEgidi uni Cardin lem , ut in subsidium novae expeditionis in terram sanctam pecuniam aliquam conquireret. Narrat ista Hector Boetius in libro xiii. historiae Scotorum , simulque gravem Episcopi cujusdam Scoti orationem in conventu publico habitam refert de avaritia& tyrannide Legatorum. Inter Legatos vero quos oratione via perstrinxit hic Episcopus, ista de AEgidio indignabundus effudit, cum dixisset eum ex populi liberalitate ingentem
pecuniam compilasse: Eam omnem homo audacissimus in summa ambitione ac luxu, etiam nobis asicienti . profudit s nee veritus est impudens vererator famum crimen confingere, ut flagitias a tegeret, or ne asseum mimo devoratum the furum resiluere cogeretur. XI. Anno MCCX xx v i t. Otto Tituli
sancti Nicolai in Carcere Tulliano Diaconus Cardinalis, de quo supra diximus, in Angliam a Gregorio IX. missus Legatus tanta pompa tantoque fastu Concilium generale celebravit ut ob hoc ipsum graviter reprehensus sita Matthaeo Parisio. Appropinquante vero tempore Concitas, inquit Parisius , Usu ALegatus sedemparari in occidentali parte Ecclesia sancti Pauli Londoniis fingissum nimis Osolennem , longia trabibus es sedilibus gradatim exalturam. Misit igitur literas suas, ut vocari omnes Angliae Praelati , sit ut Arehiepiscopi, Episcopi, Abbates, Priores in arati , tum sub Conventus sui vel Capituli quam seo nomine,
literas procuratorias deferentes, ut quicquid in Concilio statueret Legatas, ratum utrobique haberetur. Venerunt igitur omnes juxta manaeatum Domini Legati, nimis vexati H fatigati in coraporibus propriis, equorum, or viaticis, utpote ingruente hyeme se multiformi tempestate, omnes Praelausae legatis, anglia tamen potissme. I xc
163쪽
erant instrumenta servitutis. Agit rursum de hoc fastu Ottonis idem Parisius occasione narrationis eorum quae in Concilio illo gesta sunt, his verbis: Ingress s Ecessiam , coram se ii moret ' Eccle ponti catibus se induit, siticet 6, 7 sticio , or desup/r cana chorali pellibus varati surrata, ct mitra. Et trice dentibus Archiepiscopu Cantuariensi se Aboracens eum cum pracepi Me selenni, cum cruce or c eis accensis, C cum L clania, scdemseuam Uendit per gradus pompose, ut dictum es ,praeparatam, C Iampomposius lucis pastatis redimitam , collacantes ad tris Domino Cantuariens , or Eboracensi
X II. Insigne visum est reserre locum alium ex eadem historia Matthaei Parisj. de nebulone quodam , cujus casuit impudentia ut palam & aperte ab Abbatibus & Priori
bus Angliae exigeret munera pretiosa, respuens quae fastui & ambitioni ejus non vide bantur cile congruentia, reposcens interim pretiosiora. Praesumpta sunt ista anno MCCXLI v. a Martino sedis apostolicae Nuntio ; qui tir modum Legati siegerens, ve - - η - ba sunt Parisii. licet Leoti vestibas propriG-
passim sigo cavis imperiose isti Ablati, vel illa
Priora, ut sibi darent o mitterent munera pretiosa, palefidos d siderabiles, O in esculentis σIo Antis sumptuosa xenia , O vestimenta ador.
nativa. Eduod cum fuissent, iis Martinus re misit eis quae ei missa fuerunt, asserens ea /sse infascientia, crpraecepit eii ut meliora fiasib
parnasus en sonii or anathematis transmitterent. Sussendit autem omnes a coltatione beneficioram. Viginta marcas valentium es sepra, Ante μὰ fit ictu fore. Opiditati. Hon inibiinpudentiam lXIII. Quod ait Parisius Martinum Legati vestibus insiga tum non mille pro privilegio Regis Anglia tophi sice fa ando, lucem accipit ex alio ejusdem auctoris loco. Sed ante quam illum reseram, placet alium rius locum asserre isti similem qui mox des.criptus est, ut eadem opera utrumque explicemus. Innocentius I V. mittens identidem Legatos in Angliam ad colligendam pecuniam, non tamen eis tribuebat nomen Legatorum , licet amplissima illos auctoritate ornaret. Aliquot ergo post annis quam Martinum misierat, cum recens adhuc Anglorum odium esset advers is illum, Marinum quendam , Hierum Martinum . . inquit Matthaeus Parisius, ad nomen alludens Mart mi, tanquam si diceret alterum Catilinam in in Angliam misit anno millesimo ducentesimo quadragesimo septimo. Hic igitur , inquit Natthaeus. quamvis insigniis Legati nou 'Loret , Iotesare tamen Legati, ut sic Domini Regis privilegio i Luderetur ortius armabatur. Haec,' inquam, lucem accipiunt ex alio Matth.ci
loco; in quo loquens de Ioanne R uso, quem
Innocentius eodem anno MCCNLVii. mi
sit in Hyberniam, ait ei tributum non fuisse nomen Legati propter privilegium Regis Angliae, cui concessum erat ne quis in regnum ejus mitteretur Legatus nisi ab ipso postulatus. Haec fiunt versa Matthaei: Em emoque diibus missus est in Hylerniam ma perIohannes E as ad pecuniam ibidem costgondam cum potesatis plenitudine quos Legatus, non tamen insignibus Legati redimitus, ne videretur Papa Dominum Regem Angliae ossi Misse qui privitigio tali se gaudet umbraliter communitum ut non veniat Legatus in terram fluam nisi ρο
latus. Mi moratus igitur I. tam vigilanter man
dato Papali se jsea indulsii utilitati or lucro as sex
milgia marcarum ab H 'crnia extorserit, quaeler
conductum religiosorum in spissa dii Micha lis
fecit Londinam transsortara γ tbesauro Papali
X I V. Insignia Legati quae vocat Parisius,
rubras vestes dicit Matthaeus Uvestmonaste riensis de hoc ipso Ioanne loquens: magnis armatus potestatibus quasi Legatus, non tamen rubris ves bus insignitus, ne iideretur Dominus
Papa Dominum Regem Anglia emendisse, qui
quodam gaudet trivilegio, videlicet ut non veniar Legatus in terram suam nisi poseulatus. Eadem Legatorum quae heic dicuntur insignia, apostolicae dignitatis insignia vocantur ab Innocentio Ill. in Concilio Lateranensi. ἔπι- Hic enim privilegia quatuor patriarchalium sedium renovans, sincia universati s δε ρο- probante decernit inter alia ut quatuor illi Patriarchae crucis vexillum ante te faciant ubi que deserri, nisi in urbe Romana, & ubicunque Summus Pontifex praesens extiterit, aut ejus L Natus utens insigni is apontica dignitatis. Dixerat autem TanginaruS,ut supra vidimus, Frithericum, qui Legatus in Germaniam missus est a Silvestro secundo , apostolicis paramentis atque insigniis non minus insulatum
ille quam si ipse Papa processisset. X V. Hinc patet indumenta Pontificum Romanorum, quae plurimum splendoris habebant , fuisse communicata cum Legatis
posteriorum temporum, non siccus ac olim Vicariis apostolicae sedis Pallium tribuebatur. Quod ut melius intelli patur, Ostendendum est priscis illis temporibus vestes Roma norum Pontificum Diste purpureas. Initium
probationis faciendum est a verbis Arnulphi Episcopi Aurelianensis in synodo Remensi
Reverendi patres, in μbtimi sol o nydentem , veste purpurea es aurea radiani , quid hu ,
164쪽
inquam, esse censetis ρ Nimirum si caritate δε- siluitur, solaque scientia in tur se extollior, Amitaridus es in templo Dei sedens esse osten
dens tanquam sit Deus. His congruunt quae de Romano Pontifice scribit Ioannes Sares be . riensis lib. vi. de nugis curialium cap. xxiv Stacti e Romanus Pontifex omnibus gravis Ofere intolerabilis est. Praeterea omnes arguunt quod ruentibus o cosiabentibus Ecclesiis quas patrum eou xit devotio, altaribus quoque Incultis,
latia extruit, se ira non modo purpuratus sed
deauratus inuit. XVI. Purpuram fuisse vestem ordinariam Pontificum Romanorum colligitur etiam ex pluribus aliis veterum scriptorum testimoniis, quae huic congerere operae pretium duom ximus. Otto Frisingensis loquens de electio. ne Leonis IX. id testatur his verbis i Hic ex nobili Francorum prosapia oriundus, auctoritate regata, ex Lentiae ad sedem beati Petri desina tinfuerat s climque dsumpta purpura ponti culi per Gallias iter ageret, contigit eum Cluniacum menire, uti tunc praefatus uilibrandus priora tus, ut dicitur, obediemiam admini .ib.1I. Et paulo posti Inclinatus Age admonitum 'us,
purpuram deponit ese. Colligitur illud ipsum A, ιι π. ... - ς Acti, Vitae Gre orij V II. a Baronio rela
ἀ- ιν 3. O . .. tis , in quibus post narrata quae in electione ejus contigere, demum ista adduntur: Indu
ius rubea cIlamyde, sicut est mos , o Papali mi rea insigaitus, invitus es moerens in beati Petri cathedram fuit inthroni astu. Chlamydem illam rubeam fuisse indumentum quo uti tum solerent Summi Pontifices evincitur etiam ex scripto codice Vaticano cujus fragmen- ἐ-a tum refert Baronius. Agebatur de dejectione Burdini, qui Gregoris VIII. nomine ascsimpto Romanam cathedram diu tenuerat adversus Gelasium secundum & Callistum secundum. Huic ergo victo ea ignominia ita rogata est ut praelarato camelo pro alto cabaeo, se indutus pilosa pePe vervecis pro chlamyde rubra, positus sit ex adverso super camelum, dataque sit ei in manibus pro fraeno cauda cameli , atque ita in Urbem introductus sit. XVII. Rem istam conficiemus adhuc duobus exemplis. Cadalous Parmensis Epis copias Romanam sedem invaserat post Nico laum secundum. Ad hunc ergo scribens Petrus Damiani, eumque redarguens, his inter alia verbis eum compellat: Habes nunc form
ian mitram, habes juxta morem Romani Ponti-
- μῶ ruleam canam. Leo Ostiensis describens clectionem Victoris III. docet primum il- . Ium invitum elechum esse, eique Victoris no- ρο iis ιν. mena clero & populo impost Ua futile. Sed
t quoniam haec omnia, uet diximus, contra eius animum sebant, canam quidem rubeam induit, Asia vero induere eum nunquam potuerunt. Fa-
cilius quippe erat Pallium superponere nolenti quam Albam, quae manicas habet. In Pallio vero sive manto aut Pluviali, ut sequentis seculi vocabulis utar, posita erat electionis consummatio, uti dicemus ad Amul-phum Lexoviensem. Revesamur nunc ad causam Legatorum. XVIII. Itaque Romani Pontifices, ut reverentiam Legatis suis conciliarent, cum eis communicabant usum chlamydis rubeae quandiu essent in legatione constituti. Nam& diu ante quam Romani Pontifices ru-bcam vestem concederent Cardinalibus, sive id factum a Bonifacio octavo , sive a Paulo secundo, diu inquam ante hoc privilegium Legati vestibus rubeis utebantur. Testatur
istud de Pelagio Episcopo Albanensi, qui
Legatus apostolicae sedis in Oriente fuit aevo Innocent ij tertij , Georgius Logotheta: P I purea tali talaria, inquit, ej iam coloris vesti- t menta, frenaque Osagum pariter purpurea crant. Vidimus deinde Matthaeum V vostmonasterien siem, cum de insignibus Legatorum loqui vellet, rubras vestes dixisse. Denique BZovius *dnotat Dominicanis suis in Polo nia gerentibus legationem apostolicae sedis μ' indultum fuisse ab innocentio I V. ut rubeo galero, rubeis sandaliis, ocreis dcchirothecis rubeis caput & manus ac pedes tegerent, ut his purpureis ornamentis significarent, inquit, mortibus devota gestare capita ignQ-que ardentissimo exaestuare ad praeparationem evangelij pacis. Innocentius ille qui primus Cardinalium ornamenta invenit primum eos galero rubeo uti concellit, Liter
nota distinguerentur a ceteris ecclesiastici ordinis viris. Qiij secuti sunt Pontifices, sua& illi decora adaiderunt, donec ad eam quae hodie visitur gloriam perventum est. Nam
Bonifacius Oetavus , ut vulgo existimant, Cardinalibus purnii rei coloris vestimenta dedit. Paulus vero secundus, ut in ejus vita narrat Platina, primo pontificatus sui anno eis pannum ejusdem coloris dono dedit, quo equos et mulas sternerent dum equitant. Voluit praeterea, subdit statim Platina, in δε- cretum referre ut galeri Cardinaliam ex serico coccineo perent. Se i id quo minus decerneretur metuere isti qui benesentientes diminuendam esse Ecclesiae pompam, non augendam cum detrimen Christianae religiosue, praedicabant. His ita enaruratis de Legatorum insigni is, persequamur instituti nostri rationem.
165쪽
habuat. Romana Ecclesia non solit stolicae sedis inconstantia notaretur , Roma neque mula isteio ora talenter obviare, bona j - ni Pontifices non palam quidem rescinde ς
eis, Imonis disessit. Ob rei se t phitimam potestatem Legatis conccis sciat. y II linituun faciamus a Gregorio scpti GH Gi vim ostis siti Erisqui ἡ--lia ino. Pontificatu rius , Giraldus Ostiensis
praeter fa, nsiue rasum se in Gallia, commovit se Episcopus & sedis apostolicae in Aquitania ιιGν oly VII. ἀπι-μm, qui omniηρ uo h μμ' Legatus nonnulla praeter jus fasque, ut Baroianis ait, praesumpserat. Nimirum quosndam Episcopos injuste excommunicaverat, quosdam inordinat E deposuerat , alios immerito interdixerat. Certum erat Gregorio acta Legatorum non esse abroganda. Et tamen cum nollet infamiam pravi judicij ad
se usque pertingere, ut ejus verbis uramur, in Girat dum nonnihil commotus, asperioribus eum verbis perstrinxit . simul modum
Fam ex gerat ut plane appareat paenituisse i inm quod
tion Hispanica abusus insolenter erat, tandem mo-
Collistar stud tae opistola ab is si 'a ad L. -. r V I. Ccta κι Mavumicus I totus in G. ranama praescribens quem tenere oporteat ut austae constitutus adtimia κοvos quo flam ha eiusti, Isreo proVincialium querelae sopiantur. Et omni-sammάθue grassatus . mulios nimis pracipiti semcnDa no ita hanc causam exaggerat ut pland apa - titi, Mi scribit coaefridus. pareat nihil aliud eum per ea tempora ma-VII. Isod ψ - probaisrex epistψω Archiepis ρ tulisse qtiana ne Giraldus auctoritate Legatiri Muakiim o fratris Rer rdi. D cti H η instructu, fuisset ob honorem scilicet apo-b Heus Gregorium, his au ' ' sedis. Ex tam Gregorij literae ad Gi raldum , quas lector consulere potest.
III. Idem Gregorius Legatum in Hispaniam misit Richardum Abbatem Massilien
seni. Multui ut Mariana ait in insolent rsa cree et id bat: - , or concessi ad fila tem potestate
IN pr Licas illi eventus quos in su- maxima se amplius. ad quaestum es tyranni perioribus capitibus enarravimus, de dem abuti: re sublica sorsum deor vim agebatur.
mala fama Legatorum , quae sedem aposto- Eomani Ponti seu nomen es msessas imponuntilicam onerabat, hauddubie in animis Pon- Legati actionibus seginsatur. Vivente Grego-cificum Romanorum aegre accipiebantur. rio, mansere quae constituta gestaque a Ri-Verum quia ea est Romanae Ecclesiae con- chardo fuerant, nullo Obssistere auso. Immo suetudo, quemadmodum observat Ivo Car- tanta ejus auctoritas erat , tanta dignatio, notensis Episcopus, ut neque soleat neque ut licet eum Victor III. Gregorij successor velit decretis suis patenter obviare, toleran- excommunicasset in s7nodo Beneventana, da aliqua fuerunt , ne si statim quorumlibet semper tamen apostolicae sedis vices ageret Legatorum facta in quaestionem adduceren- in Hispania. Sed cum ille multa , uti dixitur, bona Romanae Ecclesiae fama periclita- mus, ageret insolenter, Bernardus Toleta retur, quam sedi illi valde necessariam esse nus Arcitiepiscopus, cujus dignitas tum sur- ait idem Ivo. At cum Legatorum crimina gebat, ad subvertendum Legatum Romam adeo erant manifesta ut nulla arte, niιlladas. prosectus, eo pervenit sub initia pontisca simulatione regi possent , ade6que tolerari non deberent, tum Romana Ecclesiia seque batur regulam a Gregoriis V II. constitutam, qui sic scribit ad Sanctum Regem Aram tis UD Io. gonum : Sola enim sanctia cir apostolica sedes' pleraque considerata ratione tolerare , sed nunquamin μὴ decretu se constitutionibus a concordia canonicae iraditionis discedere. Itaque cum Legati , gradus & ordinis sui immemores, tus Vrbani secundi, a quo obtinuit uti Legatus Richardus revocaretur, ut docet Rode ricus Archiepiscopus Toletanus his verbis: Veram quia Richarum Legatis se gereb t in aci.
quibus minus caute , religione sir auctoritate com
pescuit attentara, a eo quod i e Richardus legatione pri tus, fuit ab Urbana Summo Ponii sce
. IV. Hi acynilium BObonem Tituli san- potestatem quam acceperant in apertam li- ctae Mariae in Cosmedita Diaconum Cardi - .centiam vertebant, tum ver5 fremere dc im nalein qui postea fuit Romanus Pontifex dignari Romani Pontifices , & s Hecens dictus Celellinus tertius, Hispania, ur Ma- Α--,ts. i. fuisset, facta Legatorum mittere in irritum. rianae verbis utamur, Legatum priorum Pon- Verimi quia periculum erat ne infamis apo- tificum dia habuit, praecipvh vero tempo-
166쪽
ribus Alexandri tertij , sub quo plures in
Hispania synodos ab Hiacyntho celebratas fuisse reperio. Suetus potestati & imperio
an inalis inulta tentavit quae varias querelas excitarunt, ut alibi observabimus. Nunc satis sit admonere castigatum suisse illum ab Alexandro , quia praesumpserat peragere translationem Episscopi ab una sede in aliam. Testatur istud Innocentius III. ad Cencium Cardinalem scribens, qui, ut statim dicetur, Trojanum Episcopum transtulerat ad Eoclesiam Messanensem. Nam chira factii mil- : lius culpasset, demum addit: Non erio in ejus
iis an is , a. odium vel ad injuriam tui reputei esse factum. sed ut Vitalegium Petri maneat inconcuss/m ;cum etiam felicis memoria Alexander Papa prae
decessor nosser quasi simile fecerit , obviando prae semptioni Legati quem in uisaniam destinarat,
et olenti simile attentare. V. Innocentium quoque tertium non dubito quin poenituerit quod amplissimam po-
, , testatem tribuisset Cencio Presbytero Car-- .s 7. dinali Tituli sancti Laurentij in Lucina, quem, uti dictum est supra, Legatum constituerat in regno Siciliat. Is propria auctoritate , inconsulto.Pontifice, qui translatio cis. Ines Episcoporum ad solum Pontificem Ro- tar: manum pertinere declaraverat , Gallorum Trojanum Episcopum ad Panormitanam' ' Eeelesiam transtulerat. Graviter & iniquo animo id tulit Innocentius, ut patet ex epistola ab eo scripta ad Legatum, ex clua colligere possumus poenituisse illum quod Cen- Ni -- cium Siciliae Legatum creasset. Nisi, rialis ' indilectio, inquit, quam adpersonam tuam ha
luimus ese habemus , justum immo justissimum
motum muri animi temperaret, par na docente cognosceres quantum in personam tuam excessoris, quantum in Romanam Ecclesiam deli oeris iram mam ι quae cum re Iriverit o exul a- merit , tu eam penitus sprevisse videris. Tu autem spretas ea uitas sanctionibus cst conoe dine generali , motu proprio praesumpsi si, quod . nec fictam fuit nec auditum , meneralitem fratrem nostrum Troianum Episcopum regini Siciliae Cance arium praeter speciale mandatum nostrum de Crojana Edessa ad Panormitanam de fa Io, quia de jure non potui , transferre. Sed altius penetravit dolor Innocentij , cum tempera- at o mentum 1 se allatum in hac causa contemp- tum vidit a Gualtero per summam audaciam. Tum puto Innocentium ex intimo cordis sensu poenituisse concesta Cencio legationis , cum obsisti sibi videret in re magni
momenti. VI. Anno MCCXXXII i. cum quae
dam foedissima haeresis suborta esset in Germania , Gregorius IX. ei abolendae inten-xus , Episcopi, quibusdam illarum partium,
tum etiam Magistro Conrado Marpurgico, viro eloquentiae sacrae laude insigni , qui canctae Elirabeth Hungarorum Reginae a consessionibus fuerat , injunxit uti teterrimam illam luem conscriptis quamprimum
crucesignatis praefocarent. Haec tantum Gregorius. At Conradus , ut erat homo
hauddubie servidus, ferro flammaque grassi sandum putavit. Quos enim semel suspicatus erat haeresi illa imbutos esse, tametsi inno centes essent, seque haereticos non esse palam & aperte contestarentur, flammis ad dici jubebat, nisi faterentur se reos esse. Namo propter veras haereses , inquit Godefridus monachus sancti Pantaleonis ad Coloniam,s propter uas, multi nobiles se ignobiles, Clerici, monachi cinclusae, burgenses, ructici, a quo.
dum fratre Conra o ignis supplicio prr seversa Teotoniae loca is sui es dici in nimis praecipiti
sententia sunt addicti. Nam eodem die quo quis accusatus et , seu 3uste seu injusu , nullius appellationis , nullius defensionis refugio proficiente eis damnatus o flammis cris liter injectus. VII. Extat tri Chronico Alberici mona chi Trium fontium epistola Archiepiscopi Moguntini de fratris Bernardi Dominicam, qui suerat olim Poenitentiarius Papae , ad Gregorium IX. in qua describuntur quae
per eundem Conradum saeve ac crudeliter gesta tum in Germania fuere. inter cetera vero ista dicunt , quae optim E congruunt cum narratione Godefridi. Et horum accusatio paulatin carpit ascendere a rusticis adsurgenses honorabiles es eorum uxores, Mi ad casDyanos se nobiles , in sine ad Comites preM O lo, positos. Et Magi fer nucia quantumvis aseae per o-nae Deam dedit legitima defensionis , nec etiam con teri prurio sacciaui; haeaccusatum oporanii consteri se haereticum esse , bufonem , cauum,pazidum virum , es bue modi mons a d dentiae pacis in osculo μίας se. Taliter quidam catholici abjudicati maluerunt innocenti r cremaris salviri quam mentiri de crimine turpissimo, cujus non eram consci' , o supplicium promi reri. .ibus i e Magister mari rium promittebat. Aia, insimi potius elegerunt mentiri quam com-Ari. Et infra : Et facta eii confusio a seculis
inaudita. Ego Ar Mepiscopus Marii frum Conradum prim, 'lus, postea cum duobus Archiepiscopiis Coloniens cst Treverensi , monui ut modera-H-s es discretius in tanto negotio se gereret. Ini non acquietis; sed tandem contra nos7rum moniationem crucem publice praedicavit Moguntiae. a tuaiso quidam ex istas interfecerunt eum prope
Marbor . Addit post ista Albericus: aeuidad Me Dominus Papa rescripserit, nondum sciam is nisi quod paeniter eum fatis quod tantam dDcto Magistra Conrado potestatem permiserit undς talis confusio emersit.
167쪽
V III. Misit idem Gregorius in Angliam Haec sunt ejus verba ad Paschalem secun
Legatum Ottonem Diaconum Cardinalem dum Summum Pontificem: Cum enim a lauere roΤituli sancti Nicolai in carcere Tulliano an a veitro mittitis adnos Cardinales velaros Linquamno millesimo ducentesimo trigesimo septi- filior uterinos, quia intransitu apud nos siunt, non mo. Climvero is multa insolenter ageret & tantum non pos ut curanda curare, sed nee cu-
Anglorum animos fiducia legationis exulce- randa pros cre. Inde es quod multi pransito rasset, Gregorius, qui jam tum intelligebat rum facta gladio linguae ferire cupientis, dicunt quantum invidiae Romanae sedi ex his pess- sedem apostolicam non subditorum quaerere sani
mis Legati facinoribus creabatur, facti poe- tatem . sed suam aut laterulium suorum quaererenitens , eum revocavit. Narrat ista Mat- commoditatem. rhaeus Parisius his verbis: Eodem tempore Do- II. Vulgatissimam per ea tempora fuisse minus Papa es tota Curia Romana audiens ut tu- querelam illam colligitur ex epithola Leo multus in Anglia fuisse subortos pro alienigena- diensium adverbiis Paschalem secundum, ilrum multitudine quam Rex inconsultὸ vocaverat, quo fuerant excommunicati. Scribentes e c pro adventu Legati in Angliam, quem simili- go apologiam, reddentesque fidei suae ratio-rerinde pauperationem Aorum in Angliam attra- nem, ita de Legatis scribunt: I os vero LGxerat , muli; ue contra ipse m commoveri. sub gatos a latere Romani Episcopi exeuntes, ad mago eundem Legatum festinatione revocando, ditania marsupia discurrentes , omnino refuta
mus , cui temporibus Zoimi , CHesini. Boni fac', Concilia Africana probaverunt. III. Apertius adversus illam corruptelam declamat sanctus Bernardus ad Eugenium III. scribens, satis innuens Legatos apostolicae sedis ad ditanda tantum marsupiadiscurrere, neque ullo in loco diu consist
I. T smanipontifices interdune, ut caris D strati. 'arentur , oceamnemque darent opum brevi compendio.parandarum , legatione iros sua ornabant. Probi re nisi quanto tempore opus est ad colligen-rur ex Idione Carratens. das pecunias. Vesri, inquit, qui terram auunt s. i a a in a. I I. Probatur et am ex epistola Leo te situm ad- iam G -- hi di-
θι,2. aut transeunt Irius. Seu quidboni adhuc Om si II i. Aperiιus adseritis rara uti iam istam Leu- tu e rint, necdam audivimus. Et fissianummat si Bas Bernatam , qui jaluum populi Luri dissemus, nisi prae auro nisi mae salus p puli it iis viluisse scribit ira auro Histania. -notat Faro- Disset. Recae autem adnotat illustrissimus mus ista Ioipta e se a sancto Bernaria. indueraui fre' Cardinalis Baronius sanctum
I V. Si quid mali fusticari liceret de moribus δε- mcent, III. tronum esset affirmare non ob aliud eum misisse in Angliam Ioannem Ferentinum quam ut ei rei occasionem ditescendi. Quine is Angliam pere strauu tantum , ae statim abiιt cum magna pecunia summa quam vi s auctormine legationis corrogaverat. V. Conradm Discum Pori sensis in Galliam mi se ab Honorio III. necesse habuit pigκονι in sumptus
logat enis tradere ornamenta sua. Veram stes erat illum ex legatione reportaturum unde soloendo esses illis uuibm oppignerata res erant.
VI. Nebulo quidam Legatum apostolica s. is
mens in Dama ad divitias ex scelere atque ementita dignitate comparanaeu, ιn carcerem conjicitur ab Ar
I. PERTA semel janua divitiarum
heic deplorare frequentes legationes , quae 'sine fructu erant, & lucri tantummodo cau- fa susceptae. IV. Scio Innocentium 1 II. nihil pro suarii ncia egisse unde colligi posset apertus innae disciplinae contemptus , cunctaque quae ab eo acta sunt ordinata fuisse , saltem in speciem , secundum regulas antiqui juris. Deinde magnitudo animi istius Pontificis non sinit ut quicquam sordidum ab illo patrari potuisse sus picemur. Quod nilsi notae essent ingentes hominis virtutes, facile cuivis esset uispicari non ob aliud eum misisse in
Angliam Ioannem Ferentinum quam ut occasionem ei daret opum brevi compendio parandarum. Nam ille non aliter provin- comparandarum per legationes.
Romani Pontifices, ut caris suis gratifica- ciam lustravit quam solent praedones Arap-rentur, legatione illos siua ornabant, sicque tores , nihil omittens ut brevi ad maximas instruchos ad provincias mittebant opulentas opes venire posset, dein cito abiit cum am- A ad obsiequium inclinatas. Quo hebat ut plillima praeda, parum aut nihil sollicitus de qui pauperes & inopes accedebant ad pro- flatu Ecclesiarum Britannicarum. Quippe vincias, repente divites facti, eas statim de- Angliam tantum perlustravit, ut ait Mat-
ponerent; adeo ut non ob aliud venisse vide- thaeus Parisius . non visitavit, non correxit, x ntur. ut innuit Ivo Carnotensis, quam ut non emendavit , sed, quod erat praecipuum provinciam raptarent sub umbra legationis. in ea legatione, mar m pecunia sese m cou l
168쪽
36st, ct sarcinutis cum magna cautela ae positis se am imposteris fuerar audacia ut Disopi aeo Hadenter commendatis , festinus viator ad ma- Legati vos iei persenam indueret ad dimilias resemeniens, Angliam a tergo salutavit. ex selere atque ementita dignitate comparandus V. Anno M CCXX. Honorius III. Le- cumque Ninculis mancipatus fuisset, Lundens spatum in Galliam adverssis Albisenses misit Archiepiscopus, qui apostolicae legationis munere Conradum Episcopum Portuensem, qui Ci- favebatur, ea de re Pontificem consuluit; qui sterciensis Abbas fuerat, virum certc san- omnia Ueudoepiscopi su rescindi decretis, i elissimum, sied pauperem , & cui ea auctoritas oneri esse poterat ob eam causam. Sed Pontifex putabat hauddubie se satis illi divitiarum dedisse cum auctoritate Legati. industriam suam exereret. Itaque ingressus provinciam Narbonensem necesse habuit pecuniam inuinari in sumptus legationis, adeoque ornamenta variam pignus tradere. Testatur illud ipse Conradus in epistolis tum scriptis ad Capitulum Narbonense , quas heic nunc primum edimus ex archivo Huc dem Ecclesiae. Conradus miseratione disina portuensis se
sanctae Rufina Episcopus, apostolicae sed, Leg rus, universitati cur singulis Capituli Narbonen sit dilectissimis sibi in Christo, si lutem in Chri
sto Iesu. Fatemur quia ad multa vobis tenemuranteriora, ct eo oecialius Po veri cruci xi imitatores ad si is xi .s crucifixo. Tenemur etiam vobis in centum quinquaginta libris Mel sortensitas ; pro quibus volumus se mandamus vobis quatinus coronae es aliis apud vos a uobis depostis tanquam pignori incumbatis , donee satisfecerimus vobis de pecunia memorata, honoria rem O utilitati vestrum omnium se singulo
rum sic dum Deum nos inveneritis paratos. Datam Trecss x v i I i. Kal. Septembris. Conrudus miseratione divina Portuosis Osini Ru tua Episcopus, apopolicae sedis Lea tus , venerabilibus si s ct Hlectis Mi in chri fio Capitulo Narbonensi salutem in Chrisio Iesu.
Mandamus vobis quatenus pro tribus millibus δε - orum Meloriensium, in quitas vobis tenemur, in pignore teneatis coronam auream O creces Oalium thesaurum quem nos vobis meminimus
commisi e , donec vobis ad plenum satisfecerimus de Asem. Datum Cabilone anno Domini millesimo Acentesmovi fimo, tertio Lal. Sept cmbris. VI. Claudamus caput istud magno exem
plo, falso quidem, ted ex quo colligi potest
maximam animis mortalium infixam fuisse tum reverentiam erga Leeatos apostolicae
sedis , persuasos autem fuisse aevi illius homines pecunias maximas iis deberi qui legatione Romana ornati erant , quicunque tandem illi essent, licere porro Pontificisus
Legatos mittere absque causa , tantum ut magnam auri argentique vim congererent.
Alioqui non tolerassent hominem inutilem, tamque perpetuae custoriae traditum doloris pane, ut ais, O angustiae aqua sestentari jussit. Extat illa Innocentij III. epistola in libro I vi. Regestorum ejus , epist. x. Consuevisse interdum nonnullos se pro Legatis Romani Pontificis gerere , hauddubie ut pecuniam raperent, patet etiam ex Petro Cellensii lib.
I. Ex his qua hue usique otitia sunt de avaritia Mtrepitudine quorundam Legatorum prajudicandum non est adversus omne Legatorum genin. Non enim indeo steriles fuerunt atales quin plurima bona exem- - protulerint. II. Legatortim fan. animi patebant ut plurimum muniribi. Itaqaestatim ac adveniebam inprovinciam, muneribus honestabantur a pro iaciatibus. Effusio An- forum in Gionem Legatum. Sed u tamen mum sibi oblata magna ex parte re it contra consuetudi
& qui sanguinem humanum crudeliter exsu- st bis ' ἡ tamen 2 esi geret. Rem gestam narrat Odericus Ray- δε- se , d his eum summa fra Hii naidus his omnino verbis: Projeicta adeo cu- cra Ioannes Sarasteriens.
169쪽
I. π π A c T E N u s probra atque dedeco-II ra Legatorum vidimus , hactenus
avaritiam & libidinem eorum executi sumus.
Quod si quis illa legat , scio illum prima
fronte ex his praejudicaturum omnes Legatos fuisse malos , avaros , ac pecuniarum avidos. Sed is istam opinionem deponat necesse est. Non adeo quippe generalis fuit ea pestilentia quin aliqui evaserint, neque adeo virtutum steriles aetates ut non & plurima bona exempla protulerint. Sanctis igitur &castis Legatis caput istud destinabitur , in quibus tanto major laus , quanto in malis plus culpae est. I I. Principio fatendum est Legatorum animos patuisse ut plurimum muneribus , adeo ut si qui interdum reperirentur paulo modestiores, licet munera respuerent, quaedam tamen acciperent. Itaque quum prim5 Legati in provinciam veniebant, muneribus honestabantur a provincialibus.
Vsurpatum id saepe . sed magno apparatu ab
Anglis anno M CCXXXu i i. erga Ottonem
Tituli sancti Nicolai in carcere Tulliano Diaconum Cardinalem. Haec sunt verba Matthaei Parisi j: Occurrerunt ei Disivi O CD-rici famosi usi se ad litius, ct aliqui in navi Mnaviganda obviarunt ei, applaudentes O munera impreciabilia praerentes. imo etiam Pa sis in ob miam ei obIulerunt trias esurieti O vasa tretisse
nunty d versoram Episcopo um. Quod si quis
Legatus reperiebatur qui munera nollet ac cipere , is tum valde laudabatur, quod contra consuetudinem Romanorum ea respue. rei ; ut observat idem Parisius de eodem Ot tone loquens: Domin- autem Otto Legat m, inquit, de go severius mentio facta est, prudenter ac modeste se gerens, munera preti sissimo ILL oblata in magna pane re ens contra consuetudinem Romanorum, indgnationim in toto reono conceptam Iam a clero quam militia citra opinionem multorum pergestum γῆ- orinatum temperavit.
III. Nimirum hic est lapis scandali in
quem impingere solebant Legati. Vnde si ctum ut Episcopi Gallicani in palatio Vernens congregati anno octingentesinio quadragesimo quarto, ac si Legatorum a latere nomen fatale esset, Κarolum Calvum Regem oraverint ut Legatos a latere suo mitteret in provincias, qui delicta Episcoporum coercerent, canonesque juberent observari , & ut Legatis istis praeciperetur ut in
obeundo munere suo, assique re pectu pes narum ct e arcanone munerum, castos se videlicet atque abstinentes & integros praestarent. Sciebant enim sapientissimi viri verisse simam esse illam Theodorici Regis Italiae sententiam, gladium condi ubi aurum suscipitur. Nam Theodoricus eum cui dignitatem Conutivae provinciae tribuebat,quae dignitas proxim E accedit ad potestatem & au
ctoritatem Legatorum , monet ne muneribus se praestet obnoxium. Nemo redemptioni- ea u. .is. μου itium viati deflectas. Gladius conditur ubi as
rum sesipitur. Tu te inermem reddis, s a Cirili
IV. Cum itaque malum illud fato quodam commune fuerit in Legatis , uti supra
observawmus ex Ioanne Sares beriensi magnam hauddubie laudem merebantur qui eo veneno non inficiebantur, seu qui ea magnitudine animi praediti erant, ea fortitudine ,& ea constantia, ut munera omnino repellerent. Rarum illud suit, fateor. Fuere ramen qui munera respuerent, de in explicanda auctoritate sua solum Deum liaberent prae oculis. Iam enim superi is mentio facta mis
est Arsenis Episcopi Hortensis , viri cert Equi sedis apostolicae potestatem sibi mandatam non neglexat, sed qui tamen excussit manus suus ab omni moere, si vera sunt quae de illo scripsit ad Nicolaum Papam Adventius Episcopus Metensis. V. Nicolai secundi pontificatu, clim graves motus exorti fuissent in Ecclesia Mediolanensi. ad eosque componendos mi ilus Legatus fuisset Petrus Damiani Episcopus Ostiensis, passus est contradictionem a Cle-
170쪽
. Hia ri ... ia ricis, quiajebant non debere Ambrosianam EG ob eam in primis caulam quod integer esset uia Hesiam Romanis legibus subjacere , nustamque inter munera, id est, quod flecti se non si Iud candi i l disponendi vim Romano Ponti ci neret muneribus. Haec sunt ejus verba exm - - in illa sede competere , 'imis indignum esse ut epistola xxv. ad hunc Legatum data: Ze quae sub progenitoribus eorum semper exti iam seris habes s quem tamen tibi cathedra non terat libera , ad confiisionis eorum oppro- contulit, se apud te invenit. Id ostendunt combrium hune alteri foret Ecclesiae su ecta. missa tibi Ecclesia negotia, quae pariter se inter Auxit hane indignationem ordo consessus minas intrepidus es ini re inter munera sub ca- in synodo servatus; cui praefuit Petrus Lega- pilis Escrimine peregisti. Admonet deinde libius, ad dexteram habens Anselmum Epis- tum ut in proposito perseveret, neve se mu-copum Lucensem , ad sinistram vero Guiu neribus praestet obnoxium : Pe semeres oro, donem Archiepiscopum Mediolanensem. Et inquit, nec aliquando patiaris ut ista turiss mum tamen ista tentabantur ab homine sanctissi- bona conscientia tua argentum cui ibet munerismo & modestissimo , re qui ista agere ausus scoria decoloret. Venturus esSathanasiare, qui non esset, nisi ea fuisset seculi illius disciplina. tentet te , qui dicat : Haec omnia tibi dabo, si pro
VI. Ista praemittenda erant ut veniremus ridens Moraveris me. Sed , si bene novi te , si ead narrationem magni exempli ab eo tum reoponsurus es tentanti: Vade retro Sathana.
editi. Ea est auctoritas cui contradici non Haec Hildebertus . satis innuens raram filis possit. R em quippe ad se pertinentem scripsit ipse Petrus Damiani in epistola ad Domini cum Loricatum eliisque fratres : Dico vobis quid mihi nuper AEcciderit. Mediolanensem urbem D mini Nicolai Papa legatione funditas adivi. - Ibi dum essem, Abbas sancti Simpliciani masculum mihi argenteum loco muneris misit. aeris d. dum oblatum repente vidissem, primo quidem afrematus abhorrui, O cur iri mihi manus omen
rei subtiliter inquisivi. Suspicatus quippe sum
quo nexotium forta Ff haberet, alae ideo anticipando praeveniens , muneribus occuparet. Mos
quine es apud nos, ministros videlicet apostolicae sedis, ab his quorum negotium pendet nihil
prorsus accipere, ab his aurem qui omnino quieti sunt, si dare voluerint, non abicere. Et haec regulanoo omnium nostrum, sed istarum duntaxat
. est qui melis te se ab aviditate cui odiunctaeui plura 'Convenitur ad commune coLoquium, cur donum sit largitus inquiritur, utrum causam
habeat sit scitatur. Addit deinde Petrus manifeste patuisse hoc munus ab Abbate da
tum esse amicitiae tantum causa, multas podiro contradictiones passum esse se in conise cientia sea propter munus acceptum, deni-rue temperamentum excogitasse quo, cum
ter recipere nollet datum, munus retine
rei, & cupiditatis suae turpitudinem, ut lo quitur vir sanctus , palliaret. Verum cum nec sic conquiesceret mens ejus, eX eremo, quo se receperat , rixam mentis suae ultra non perferens, Abbati illi munus suum remittere studuit, certus se contra nordes munerum jam cautius visitaturum.
VII. Sequens seculum plurima bona exempla protulit. Initium autem faciendum est 1 Conone Episcopo Pramestino, quem lega-one apostolicae sedis in Gallia ornatum sitisse aevo Callisti secundi constat. Laudat illum Hildebertus Archiepiscopus Turonensis ob ceteras quidem virtutes ejus, sed Tom. II. abstinentiam illam in Legato sedis apostolicae , existimans insuper ejus momenti ejusque periculi rem esse ut vota immerito
admonendus esset Legatus ne se munerum oblatione frangi sineret. VIII. sed . mihi locum seuavem, inquit L Tm M. M. 4. sanctus Bernardus, ubi incidit occasito memorandi cor nominandi se ioimi odoris virum, Disicopum loquor Carnotensem Gaufridum, qui letationem in partibus Aquitania propriis seu tibin strenue adminisiravit, taque annos plures. Rem loquor quam vidi ipse. Eram cum eo in terra ista , cum a quoetam Presbytero praesentatus illie scis quem vulgo vocant Tionem. Percunctatus Legatus quanti vaeni erit, Non accipio, imquit, nisi receperis pretium. o resignavi olidos
quinque invito es verecundo. Item cum essemus
in quodam oppido, domina Mius oppidi ob sit ei
pro demotione cum mana tertio duas vel tres -rysides pulchrus, ligneas ramen: quas aliqua diu intuens homo scrupulos conscientiae , lauta. vis eas, sed non acquievit accipere. Guando a gentein recepisset qui tirneas refutatis'Perstrin- sit ista Ioannes Saresberiensis , auctore usus sanisto Bernardo , his verbis: Taceo quod venerabilis pater Gaufridus Carnotensis, Legatus'
Aquitaniae, provincialium munera non recepit,
nisi in cui se esculenti O poculenti, c hoc cum Amma frugalitate, sed omnia quae in xeniorum
ratione omerebantur, uIstercora contemnebar.
satur sanctus Clan astensii quod piscem quem vulgo Vonem dicunt, . demoto quodam legationis suae Clerico gratia accipere noluit, nec anta acquievit omerentis improbitati quam ei pro admisso pretium numeraret. Fuit autem Gaufri- N.
diis Legatus in Aquitania sub Innocentio II. supra vidimus IX. Ejusdem Innocentij aetas protulit
alium virum memorabilem digni,mque habitum cui idem sanctus Bemardus elogium poneret. Fuis is Martinus Presbyter Cardi -