장음표시 사용
171쪽
nalis, apostolicae sediet legatione functus in statis. N on est hujus loci disserere de his que Dama primis Innocentij pontificatus annis, gesta ab eo sunt in illa legatione. Suffieit
ilo. unde reversius est in Italiam anno MCXXX iv. ostendisse mores ejus fuisse inculpatos lotine
quo tetrapore Pisanum Concilium celebra- que diversos a Iordano Legato, quem idem batur. Meminit istius viri Ioannes Saresbe- Eugenius in Germaniam miserat. Quipperiensis in loco paulo ante laudato, his ver . sanuus Beria ardus, clini enarra stet foeda &bis: Muid referam Martinum , qui contra mo- horrenda facinora ac sacrilegia Iordani, de rem a lintione rediens pauper, cam ab osvo quibus f upra dictum , flectit deinde' ad
Florentiso equum scio necessarium magna m. Ioannem Paparonem, quem laudat ob dissi pulseus insantia accepisset, eundem restituit δε- militudinem morum. Non sic Dominus Ioan natori, ex quo eum ab initio dati muneris causem nes Paparons, inquit, non sic, cujus laus sis in Romana Curia ventilandam habuisse cogno- Ecclesta, quippe honorificantis ubique miniis sit. Sed audiamus sanctum Bernardum. D P rium suum. num nunc, inquit, ad medium venire fictum X l I. Inter haec temporum mala nonnula
duus, memoriae Martini nostri Nosti hoc; sed an ii reperiebantur, ut vj des, viri sancti, qui
memineris ignoro. Is Carrinalis Presbyter , fun- ministerium Dum honorificabant, ut loqui-ctas aliquando legatione in Dacia, tam pauper rur sanctus Bernardus, & neque muneribus remeavit ut pene expensis G equis deficientibus, neque gratia sinebant mores suos cormis perveniret Florentiam. Ibi uvas loci δε- rumpi. 4am antea locuti sumus de Ioanne i M. A. mori
navit ei equum, quo Pi s usique , ubi eramus Neapolitano Cardinale , quem una cum v i' tune, pervectus est. Postridie credo secutus Epis Episcopo Ostiens Alexander III. in Sicilia copus erat enim isti causa cum a versario, o Lgarum constituit. Et is quidem amore pe- agendi ad rut dies in caepit requirere seu retia ami- Cuniae fecit quicquid ab eo petebatur, nul-corum. Cumque per gulos solicitarentur, vem lana occasionem praetermittens congerenda- tam es ad Martinum. Fiducia erat mayor in Ego, rum divitiarum, adeo ut causam injustissi
qui non minet immemor esse recentis bene ιν. mam in se susceperit lucri causa. Di pus -- Tum Martinus Decepi si me, inquit. nesciebam rem mssensis, inquit Hugo Falcandus, ii ta, ' tibi imminere negotium. Ie equum tuum; ecce hone datis non indubiae, cum socium suum vidis in altilo es. Et hora eadem resignavit illi. set muneribus se gratia esse corruptum, eo ei X. Exclamat hoc loco sanctus Bernardus recia Iudicandi libertatem sublatam, nasti, pre- in felicitatem istius exempli', Eugenio tertio, cibus adduci potuit ut eorum vestet judiciis intera ad quem ista scribuntur , aperte insinuans esse. Eratis Humbaldus Episcopus Ostiensis ranto magis aestimandum Martinum quanto XIII. Admirabilem abstinentiam in minus frequentia erant exempla istiusmodi. Cardinale ejusdem nominis valde laudat san-αuid dicis, mi Eugeni ρ Nonne alterius soli ctus Thomas Cantuariensis. Miserat Idenri res est rediisse Legatum de terra auri sine aura , cus secundus Anglorum R ex ad Curiam Ro- . transiisse per terram argenti O argemum nescisse, manam nonnustas auri libras, ut Baronius ait, donum insuper quod poterat esse siusseeum iEi- erogandus in Cardinales, ut eos sibi propitiosco rejecisse ' Et paulo post, clim retulisset habere posset adversus sanctum Thomam. historiam sturgionis repudiati a Gauseido Victa est Curia Romana. Fuere tamen aliurpiscopo Carnotensi, rursum exclamati O qui, & inter hos Humbaldus , qui Regis at si talium daretur virorum copia quales per in- rum contemnerent. Laudat illum, ut dixi, ximus nunc' ciuid refelicius, quid AD 3ue-- ob eam ipsam causam idem sanctus Thomas dissicculo ρ Nonne secunda ab aetemitate iugorum ad eum scribens his verbis: Non abii is p
rui temporum bearitudo videretur, ctim te qua- aurum, quo nuper ad laesionem no Iram se apo-
quaversum procedens stipatum videres iam inch- solis is confusonem capti seni quidam; quo-ro agmine beatorum ' Deplorat deinde statum rum patrocinio receptis literis apostolicis, quas Curiae Romanae illius temporis. Et nune, in- lectitari facit in utriusque regni compitis Rex quit, reduc oculos, mi Eugeni, ad eum qui nunc Anglorum, se de Romana Ecclesia gloriatus ess Curia si se Ecclesi/ statum se passia Praelato. Diumphasse. Ex hac Romanae Ecclesiae siverum, eorum praesertim qui sunt in circuitu tuo. Curiae mala consuetudine factum ait idem
XI. Idem sanctus Bernardus alibi impen Thomas ut flagella Dei gravia dc toti mundo laudat alium virum sanctissimum , Ioan vix portabilia veniant super eam. nem videlicet Paparonem, quem Eugenius XIV. Anno MCLX xviii. missus inj- .... I i I Legatum in Hyberniam misit annet Gallias est Petrus Presbγter Cardinalis Ti M C L I. ut in eam insulam quatuor deferret tuli sancti Chrysogoni. Occaso mittendis imi ΣΠ.r Pallia, quorum usus illic hactenus non fuerat, gari fuit recens oborta haeresis in pago Tolo- ad 6que Malachias Archiepiscopus illius sano. Laudat illius abstinentiam Henricus tu ' insulae .non habuerat plenitudinem pote. Abbas Clarevallensis in epistola nondum
172쪽
edita ad Alexandrum III. Summum Ponti- tingere in G-ltia ρ Meraηt absique petilioneam expressa ficem, ei gratulans quod talem virum an UUM Rehi. Wod jus adeo cornpetii Ruibus ut non
sumpsisset in partem sollicitudinis apostoli frum η lictcae. Habetis inpartitas GH - , inquit, W- , --- I L tha, a, tua V Galli
tam , sitis experti sumus, Iusti veritatis se, set Thisma Arnivis ρο Camuariens , si consen' amicam , Dominum P. Tituli seni Grisogoni fui Regii Episco rum Gallia accederet. Cardinalem, qui in una sela electione me teue III. Ius illud evincitur etiam ιx decretal. Super uis emas marchas argenti strenue reseruiit, ne s xes , quae docetur esse B VIII. cum ta- sub obtentu muneris a tramite diserteret merita me vulgatis editio bisi tribuatur tamum Da siti. In eo plurimae constitionis h. μ' μ' is, I R. f. iis id ba constitutionis I qη4Deam glori ramus, cν latrem in eo magni ca- manis . Hi odisis, illam a B n facis conditam fui essmus o cos. Urinus quιd inurium dignita- adseratis Phitinum Puder,m. rum gratia quae de vos a plenitudinis fonte proce- V. Viarierus Episvus Alba* O in Auitiem dis in ratis ranssit ex apsolica disretisnepers. - m lsus ab Urbano II. cum Reg. V., i. imo co- - ι oua per vitae meritum fastigia iLustrare com ms u ne Leotus Romanus ad Angliam mitie , . . o. -- Lae Ecclesiae Dra solat' fomci e strii', qδρα o Ahs is, Albis Luatis, iis Asellam missus.1's latis assumitis in partem silicitudinis qui nono' his Auriam imore Me suo Luati officio fκη, per rem in molis plenitudinem potesatis. Probas se missus a Reg. s. n. ani quis Euroa Anglicana com em disimus mesrom isse non errasse adiciam. Detudinibus prajud cium inforetur. XV. Anno denique M cxcvi. omnes VI. Idem Ius regium acriter retinuit Henricus ροι-
Ecclesiae conventuales in Eboracensi provin E em cia constitutae, ad Celestinum III ontificem Romanum scribentes, hoc testimonium sis, , incido via abDisevis regni definiri ηφnpeger. perhibuerunt Huberto Archiepiscopo Can- VII. Irim Petrum Le.η ι proh ιώιι exequi σ-tuariensi & apostolicae sedis Legato : Gm esum Luini in Au sis , obteκuens patrias consuetu-- μή is sad nos mi iurionem suam exerceret, mices dines, quia ruκum Aul a liberum eraι ab omni Lega- Dicas diligenter executus sit, agrum domini QLU- - , ι-D um fructu um in messi abundantiam excolait, D fuem m, Abbatnm, ω precerum, Bihil mbis moleste intulit, Ni h l a nobis G VII IRA . audas hoe Leo prudentia μι-uis πιι s sid in nitas verbis G operibus me sese si, ne Luisi, is,A.ritat m suam explicarti an Amhaluit, in nulla onerosus nobis exissem. Ista Di, prohibuit ne ad Ecclesias aut monasteria rem a scribi ad Summum Pontificem optaverat cederet, rive aliunde vi lus ei fune aretur quam Hubertus, ut probaret bene se usum aucto pMblico. Q fallum Oecu Loris, Legati iaritate Lestati .& provincialibus gravem non 'ρ ς' -
fuisse. Sic enim scripserat ad Capixulum Ebo' δε ἡ
I. V V v 1 T Legatorum sortunam timor ex l potestate eorum: quia cum in provin-Sed ex matis eis acinor Ρηiat Da m cia, venirent cum summa & amplissima au- est meorum nomen O ' orat viro erit ρη F abri supra diximus, major erat .., , O R.-ana Eecies vitis de Acen s contemptu/ . , , . r. - Libitasii. Hinctigati a iisfamatismo resis. quam ut obsisti ei posset cuncta terrore cona. II. Lee tia ιιquitus tam munerisfΜι panemata plebant. Testatur illud Arnulphus Episco-
173쪽
pus Lexoviensis in epistola xxii . ad Cardinales Romanae Ecclesiae : in qua laudans Legatos quosdam, ait in eis tantam refulgere apostolicae sanctitatis & doctrinae perfectionem , ut eis plus gratia merita contrahantauam terroris reverentia disci nae. Quis enim, . quantumvis sui securus, non timeret, cum intelligeret omnia provinciarum negotia in
arbitrio Legati posita esse, eam porro esse dignitatem ejus ut ei Reges & Principes loco cederent, ei assurgerenti Quis Episcoporum, etiam de sanctitate morum suorum praesumens, ea siecuritate instructus esse poterat ut non timeret hominem qui fiducia legationis eos propria auctoritate suspensurus erat, si id animo collubitum esset suo, a ministerio &ossicio eorum,' tum etiam a gradu episcopali dejiceret, si res ita ferret Praeterea, electiones Episcoporum pendebant ab auctoritate Legatorum. Ruod quantum conferret ad conciliandam illis populorum reverentiam nemo est, opinor, qui non intelligat. Ista clim sint notissima, & maxima ex parte jam explicata sint insuperioribus capitibus, necesse non est ea persequi. Satis erit observasse, tot Legatorumressimis facinoribus quae
huc usque narrata sunt factum esse ut paulatim eoi um nomen & auctoritas vilucrit apud Is, Francos, ut observat Ioannes Sares berien -
sis, & Romana Ecclesia vilis deinceps & contemptui habita sit, ut ad Alexandrum III. π scribit P. Decanus sancti Aniani Aurelianensis. Hinc legationes in fastidium versae, utria so aris. ι. adnotabit infra illustrissimus Archiepiseo 4 in pus, desuetuduae postea pauciores extiterunt , Legatique ultimis temporibus missi non sunt nisi raro Sc propter causas magni momenti. Reliquum est ut heic agamus de consensu Principum necessario Legatis ut mitti possint, de ut exequi valeant ea quae
mandata illis sunt a Summis Pontificibus. Amilla sane de illustris materia , cui antiquitas suffragatur, de cui posteriorum temporum exempla multam lucem asserunt. -- II. Primum omnium fatis constat Lepatos nullam muneris sui functionem attingere
antiquitus in Gallia potuisse absque petitio--. N. , 1.. Πο ut expressis consensu Regis , ut patet ex epistolis lancti Gregorij dc aliis multis testi 'rnoniis. Atque i iis adeo competit Regibus, ut non solum nostri sed etiam Angli & Scoti
illud summa cura retinuerint. De nostris cum
res si manifesta, & c im praeterea illustriis mus Archiepiscopus bene multa de hoc ata
mento dixerit, nunc opus non est multa dicere. Sufficiet unicum Alexandri l i I testimonium: qui cum legationem Gallicanae Ecclesiae committere cogitaret Thomae Archiepiscopo Cantuarienti, ut tali ratione solaretur exulem ac peregrinum, ac sortas, etiam ut eo pacto paupertatem ejus sublev ret, prius exploravit animum Ludovici Re gis, non ame ei vices suas delegare ausus quam certus esset de consensu Regis & Episcoporum Galliae. Extat ca de re Alexandri epistola a Baronio edita , in qua hortans Regem Ludovicum ut revocandae inter Henricum Anglorum Regem de Thomam concordiae studeat, demum illum admonet destinasse se, si pax inter illos constitui non possit,
legationem Gallicanam ei tribuere, modo consensus accedat regiae majestatis. & mod billud fieri possit ab sique gravi scandalo personarum regni Gallici, ij est, ut interpretatur Baronius, si id placeret Gallicanis Episco
pis. Haec sunt verba Alexandrii Si autem, I, R--.Mq sit Deus avertat , conmenire non possint , dum modo regiae voluntati sederet or beneplacito tuo, nobis per omnem modum complaceret O gratum valde existeret se acceptum, quo si a fur gravi scandalo personarum regni tui eri ρ fiet,
ut nos praenominatum Archiepiscopum spirialis
honoris praegrogativa inter ceteros donaremus, ct sibi vices nostras committeremus in ills partiabus exequendas. Vnde serenit rem tuam quama
possumus prece rogamus , ut se pacem salva ho-n sate sua O Ecclesia , quod omnimodis optare mus, habere non posit, nobis super his voluntatem tuam sub omni celeritate sudeas intimare. Consenserintne Ludovicus & Episcopi Gallicani non liquet. Sed hinc colligi potest non consensisse, qu6d non reperiamus sanctum Thomam aliqua Legati auctoritate usum esse in Gallia. III. Rursum ius illud Regum nostrorum , ut etiam ista addamus, evincitur ex decretali Super gentes, quam Bonifacius
VIII. edidit adversus Philippum quartum
Francorum Regem. Scio eam in vulgatis Extravagantium communium editionibus tribui loanni XXII. cui etiam tribuitur inveteri codice M S. Bibliothecae regiae. Verum , praeterquam quod eadem in illo ipso codice regio descripta est etiam sub nomine Bonifacij ante quam ponatur sub nomine Ioannis, a Bonifacio prim sim editam fuis. se ex eo manifeste probatur. quod in mandatis quae ab illo data sunt Ioanni Presbytero Cardinali Tituli sanctorum Marcellinita Petri, quae edita sunt ab Odorico Raynaldo & a Petro Puteano in probation bus
dissidij quod fuit inter Bonifacium & Philippum I V. Francorum Regem, in mandatis inquam illis iubetur Legatus denuntiare& declarare cidem Regi Pod Romanus Pon-- is x Legatos de latera m nos de Dore ac Numitos liben mittere potes ad quamis imperia , re M , via loca, Irous vult , a sue sciatione cu-
174쪽
DHibet vel consensu, usu vel co uetudine con- Nuntio beati Petri, largitero osciose minis rari trariis nequaquam ob antibus. faciebat. Narrat deinde Eadmerus illum nec I V. Hic locus evincit constitutionem il- Angliam intrare nec aliquo Legati ossiciolam editam a Bonifacio suisse , ut Philipa fungi dignum habitum esse , sicque inglopum consiliis & potestati suae resistentem rium abiisse. opprimeret ista auctoritate. Nam in consti- VI. Idem jus regium acriter retinuit Hem tutione illa sic prorsus legitur : Verum cum ricus istius nominis primus Anglorum Rex,
aliqui hujusmodi orium ct potestatem Vsius qui Vuillelmo fratri proxime successit. Cum
Romani Pontificis , quam non ab homine sed a enim anno MCxix. idem Rex de Callistus Deo recepit, sub ho arbitrio redigere molientes, II. convenissient apud Cisorcium in No Legatos Vsos, nis ab eis periti fuerint, vel de mannia, concessit Regi Pontifex ut antiquae beneplacito eorum transemisi, siubjectas si teria regni ejus consuetudines manerent, ac noras, dicentes hoc eis de consuetudine competere, minatim ne quis Lesatus in Angliam mitte ingredi non permittunt, nos hs modi consue- retur nisi quem Prisiteps peteret, nimirumtudinem n nram irrationabilem quam iniquam, si quaepiam causa nanor incideret quae ab animarum saluti contrariam , detrahentemque Episcopis Anglicanis pro sui magnitudine apostolicae testati, aucuritate apostolica pentius terminari non pollet , adeoque opus emet reprobantes, Legatos i os ab omnibus, cujus majori auctoritate. Haec sunt verba ejusdem cumque praeminentia , conditionis , aut flatus Eadmeri in libro quinto Historiae Novo
fuerint, debere admitti decernimus, nec eos prae- rum: Itaque tost haec Catixtus Gisortium venit; mia. S textu cuiu is conscietudinis impediri posse a quo. O Rex uenricus illic ei locuturus accessi. Aera quam Ch iano nomine gloriante quo minus igitur sent multa inter eos quorum gratia par m '' Ο regna, provincias , O terras qua gibet, ad quae erat tantas personas convenisse. Inter quae Rex aipseos istinari contigerit, ingrediantur libere, Papa impetravis ut omnes consuetudines quasae commissa sibi legationis ocium exerceant in pater suus in Anglia habuerat se in Normannia, eserim. Excommunicat deinde eos qui prae- sibi concederet , di maxime ut neminem ali- sumerent impedire Legatos, eorumque res- quando Legati octo in Anglia fungi permittena & terras ecclesiastico supponit interdi ret, si non 'se, aliqua praecipηa querela ex cto quandiu in hujusmodi contumacia duxerint gente , O quae ab Archiepisopo Cantuariorum persi endum. Revocat autem omnia privile- μυrmque Episcopis regni terminari non pusset,
ita quibus iidem uti vellent ad afferendum hoc eri a Papa postularet.
oc sium jus, seu ex consuetudine descena VII. Adeo autem diligenter & studiosdderet , seu aliunde. Haec vero a Pontifice praerogativam illam siervavit idem Henricus, iracundo scripta esse adversus. Philippum ut cum aliquot post annis Papa Callistus Francorum Regem satis, ut reor, manife- sponte Legatum in Angliam misi si et Petrum 1 tu, Asta num est. Leonis monachum Cluniacensem , tametsi V. Primum exemplum in ista causa datum eum magnifice receperit Henricus pro re apud Anglos suit aevo Vrbani secundi. Min verentia sedis aposto icae, Legati tamen OL si .sus tum in Angliam Uvalterus Episcopus ficium exequi prohibuerit, obtendenspalmo 'Albanensis , Uuillelmum Regem adiit, consuetudines ab apostolica ede concissas; inqui-
cuncta facturus per quae Regis animum s- bus haec Cr de maximis una erat , quae regnum hi conciliare post et , etiam cum periculo Angliae tiberum ab omni Legati ditione consti- propriae famae. Cum eo itaque , ut narrat tuerat. Itaque Legatus ille regno egredi coa- Hugo Abbas Flaviniacensis , conventionem ctus est , cum nullam prorsus muneris sui fecit ne Legatus Romanus ad Angliam mitteretur functionem attigisset. Rem narrat idem Ead.
nisi quem Rex pr/ciperet. Verba sunt manife- merus inquiens inter alia Regem pronun-m . neque ullis ambagibus involuta. Et tiasse legationis illius sabilem aucuritatem nou-hauldubie illud a Legato exegerat Vuillel nisper conniventiam Episeoporum, Abbatum,
mus ne antiqua consuetudo violaretur , qua O procerum, ac totius regni convcnIam reborari
receptum erat ne quis alius in Anglia Lega- posse. tus apostolicae sedis emet praeter Archiepis- VIII. Sed adnotanda est hoc loco pru-copum Cantuariensem. Extremis deinde dentia Henricit qui, ne Legatus auctorita- Paschalis secundi temporibus, cum Ansel- tem suam explicaret in Anglia, prohibuit nemus Abbas a Romano Pontifice accepisset ad Ecclesias aut monasteria regni accederer, leSationem Angliae, trajicereque propterea donec ad ipsum pervenisset, neve aliunde Vellet a Normannia in Angliam , Rex He - victus ei suppeditaretur quam ex fisco. Quod ricus, inquit Eadmerus, antiquis Ecclesiae con- factum specie honoris , magni tamen m fueruinitus prae uicium inferri non se inens, menti erat. Sic quippe providebatur ne Veliatam ab ingrus Angliae detinebat, ct ei, utpote minima Legati potestate uteretur. Sumptus
175쪽
enim Legatis praestare tenebantur Episcopi chum erat ut in Angliam intrasset absque ip- earum regionum ad quas illi mittebantur, ut sus permissu, ac non ant E permissus est ultra supra diximus. Vnde argumentum trahere progredi quam jurasset quod nihil praesume potuisset Petrus susceptam fuisse ab Episco. ret de potestate Legati contra voluntatemri, & Abbatibus Anglicanis legationem Renis. Docet nos ista idem Hovedenus his
libam, si diversatus apud Ecclesias aut mo- verbis: Eodem anno Alexander Papa misit VLnasteria, procuratus abilis fuisset. Sapienter vianum Preibyterum Cardinalem apostolici peris itaque Rex Henricus ad excipiendum Lega- Legatum in Scotia se in insulis circumjacenti. tum mittens nonnullos, eis, prudenti usu con- s, ct in 'bemia, ct in Nor eia, ad cau fitio, inquit Eadmerus, Dyunxis atenus iter fas ecclesiasticas audiendis , determinandas se Was ita dissoni rem ut post inmressum Anglia nec cundum quod Deus ei administraret. Gui tam Ecclesias nec monasteria quelibet, adsie tendens, in Angliam veniret, Dominus Rex misit ad eum hopitandi gratia ingredretur nec aliunde quam Ricbardum intoniensim ct Gaurifridum deseis victus necessaria ei ministrarentur. Eliensem sopos , ut interrogarent eum c in IX. Parena repulsam passus in Anglia auctoritate ausus erat intrare in regna tium s-suerat ipse Callistus sub Paschali siecundo, ne licentia i us. His igitur interrogationibus . a quo cum in regnum illud missus fuisset cum praedicitus Cardinalis plurimum territus , de friauctoritate Legati, ei auctoritati sic contra- ii ita one iuravit Regi qu.di e nihil ageret indictum est ut nullum Legati ossicium exer- legationese a contra voluntatem Vsius. Et sic datacuerit. Haec sunt verba Eadmeri: Eodem anno est ei licentia transiundi usque in Scotiam. venit in Angliam Gaido Archiepi pus Vien- XII. Anno MCCx L v. inter varia graisnensis 'functas, ut dicebat, legatione totius Bri- vamina quae in Concilio Lugdunensi propotannia expraecepto ct auctoritate apostolicae sedis. sita sunt nomine totius regni Angliae, etiam ured per Angliam auditum , in admiraiionem illud additum est, Martinum , culus superilis Via, a j. omnibus venit ; inauditum silicet in Britannia fecimus mentionem , in Angliam venisse
μηctistentes quemlibet hominum superse vices sine Domini Regii licentia. Deinde procurato. vostolicas gerere nisi 'selum Arahivi pati res universitatis Angliae, de eodem Martinovantuariae. Guapropter sicut venu, ita reversus loquentes, aiunt istud factum esse frivilegis f ,. nemine pro Legat Ueptus, nec in aliquo Regis admodum de regando , per quod ei a fetae γ.. . . r. olLegati officio sanctiss. apostolica specialiter indulgetur ne quis in AmX. Anno Mc Lxxv. mis Ius quidem in glia D n-ii fungatur incis , nisi a Domino ria. sta . . Angliam est Legatus Hugo sive Hugutio Reges ei aliter postulatus. Perculsus improvi- Tituli sancti Michaelis Cardinalis & suscep sa interrogatione Innocentius I V. nihil res- ut Legatus. Sed adnotandum est illum a pondit , sed postulata Anglorum elusit raris Rege Henrico secundo petitum fuisIe. Ro- sima moderatione , rem esse dictitans quae gerius de Hoveden i Eodem anno. paulo ante morosa deliberatione indigeret, indistanter m omniam sanctorum . avsiduis in Anglia tamen se responsa daturum pollicendo.
nus illum convocasse Concilium apud V vestia is 4 uret monasterium, cimus celebratio impedita fuit A. M. Qis αδεου contentionem de praesellione inter Ar officium legation ιι exercere in Sotia, nisi fori eι quem
chiepiseopo, Cantuariensem & Eboracen- δε corpore suosedes atostolica semicliter doti ret. sem ι qui sane primum locum cedebant L ragato, sed uterque a dextra ejus sedere volebat. XI. Anno sequenti editum est in Anglia magnum eXemplum auctoritatis Prin cipum, quod apprime congruit cum moribus nostri . Miserat Alexander III. Lega.
rum in Scotiam Vivianum. Is vero ut in Sco
xtam proficisci commodi tu pollet per An S M o Mere iis sui est ae per ιis ι- gliam sibi putavit esse pergendum Quod ' 'I P ra , - νυ in regnum admissus Lum Regi nuntiatum filisset. statim adilsum misit qui ab eo peterent qua auctoritate fa-
si re extimandum est Otionem, cui Greg rim IX. commisis legationem Scotia , am admissum
176쪽
non fuisse in regno , AEM certe trius mandata fit per torum,demum huc flexit ut censeret non modo titeras exposuit e quam admitteretμr. Cori αμω se hunc non admittendum reclamantepopulo ac regno
timuisse Gregorium ne Legatus uti probi ς ιηr μ ζtρ' exhausto, stane in posterum quidem alium. Adritate Da m Scotto dit autem Flector Boctius ea liberrima Prae-
I I. Mors contendebant Scotiam non comprehendi .
sub legatione Anglica, ut docet Bonifacius VI II. sub illiu ratione permotos qui in conven VII. Ratio autem enr Scoti nouem comprehὸndi tu aderant,Legatum censuisse in regnum ad Db geri, ali legatione Anglia, hac erat, quia regnum mittendum non quumsummo Regis,
eorum dissum erat ab Anglia, ct quia ex quo Chri- inquit , O assidentium assensu probata essem ,
sianam fidem Scotis ceperant, Scotia libem fucr i, Legatus in regnum admissus non es.s nulli exiris suam regioncm Dbjc δερ ιζUη m μηi I V. Ista quidem fortiter ac viriliter acta Romano Fontifici. sunt, bono sand exemplo ac in posterum I. 'R AN sE A Mus ab Anglia in Sco- profuturo. Nam aevo Clementis quarti, tiam , tum quidem divisam a corpo- cum Pontifex Legatum in Scotiam misisset re Britanniarum , sed tamen iisdem pene H conquirendam ad expeditionem in Saracenos P moribus viventem. Mittebant interdum Ro-.pecuriae summam irandem, ille statim admis mani Pontifices in Scotiam Legatos, non ro- suo non est, sed extra fines Scoriae subsisteregati de in nullum rei publicae usum , tantum jussus, ac perliteras mandata exponere. Ita Le- ut provincialium opibus ditarentur. Displi- gatus in regnum admissus non est. Misit in cebant hauddubie ista Regibus Scotorum. de Scotorum Rex Alexander mille marcasItaque istud tandem pervicerunt anno argenti Pontifici Maximo Clementi quarto MCLxxxvii I. ut nulli de cetero, qui de rei insubsidium prosectionis.
no Scottae non fuerit, nisi quem apostolica δε- V. Quare cum videmus, apud Odoricum des propter hoc de corpore seuo specialiter desina- Raynaldum , Gregorium IX. legationis merit, licitum sit in eo legationis ossicium exem apostolicae munus commisisse per Scotiam cere. Haec sunt verba Clementis III. ex Ottoni Tituli saychi Nicolai in carcere Tul- epistola ad Vuillelmum Scotorum Regem, liano Diacono cardinali, ita interpretari
quam recitat Rogerius de Hoveden , dc ex debemus, aut admissum non suis te illum inco Baronius. Ista autem ea hauddubie de regno recentibus adhuc odiis adversus Le- causa postulaverant Scoti , ad exemplum garos, aut non ant admissum quam perti, Francorum, quod frequentia dc avaritia teras mandata sua exposuisset. Nam praete sese si si gatorum premerentur , cum vero vide- rea colli giposse videtur ex verbis Gregorij rent stabilitam esse necessitatem Legatorum illum vade timuisse ne Legatus prolube- in provinciis, malebant ut ea auctoritas cui- 'retur uti auctoritate sua in Scotia. Scolos piam Scoto tribueretur quam exteris homi- quippe demulcet, dc variis argumentationinibus. bus utitur aptis, ut illi videbatur, ad com-II. Hoc privilegium Scotorum constra movendos eorum animos. Referenda sunt
mavit deinde Celestinus III. anno MCXcii. eius Verba : Nos consiliiἀs ait rinus quod is u.,a ii, j. ad eundem V villelmum Scororum Regem cum circa regnum Scotiae eo majorem curam gere Α' scribens. Refert illius litteras idem Rogerius re teueamurps ortius Ecclesia Scoticana Roma de Hoveden. in quibus haec verba leguntur: nam Eccle am lolam matrem se metropolitanam ruri r .. MAdjicimus , ut nulli de cetero qui de regno Sco- ν' Io mcio recognoscit, rndiguum exserex, s .. o.
riae non Ioerit, risi quem apostolica sedes propter nisi quae nos singularem patrem in Piritua - ' hoc de corpore suo specialiter desinaveris , lici- libus obtinet, specialem a nobis reciperet contatum sit in eo legationis licium exercere. I stud solationis affectum, eidem Cardinali in dicti reg-
ipsum iisdem verbis confirmatum est ab Ho- Scoriae legationis officium mosu proprio duxinorio III in epistola ad Alexandrum Rea mus committendum : quia relinquere conscientia gem Scotorum, ut testatur Odoricus Ray- flva nequivimus quin eidem Staticanae Ecclesiae naidus. per dictum Legatum apostolicae visitationissola III. Verum cum nec sic quieta aut secura rium mitteremus; ne a nobis affectione materna esset Dotia a rapacitate de tyrannide Lega- soliari se crederet, si nobis Ecclesiam vistantitorum cum videlicet Pontinces frequenter bus Anglicanam , regnum Scoriae sic in vicinopo- mitterent Legatos de corpore Romanae Ec- situm, expers visitationis apostolicae remaneret.
clesiae , nimirum Cardinales , qui Scotiam VI. Speciales huic Legato literas pro raptabant sub umbra legationis , res eo de- Scotia dederat Gregorius, quia sub legatio a
ducta est anno MCCXxi. ut cum illuc mis- ne Anglica non comprehendi Scotiam consus esset ab Honorio Papa Legatus, Ale- tendebant Scoti, ut ad Eduardum Anglo-Xander Rex consulendos suos ratus Conci- rum Regem scribit Bonifacius VIII. his Mi. Iium convocaverit. Ibi Praesiit quidam multa verbis : Ceterum nobis nullatenus venit in δε-
praefatus de avaritia dc pravis moribus Lega- bium, quiM potius certi semus, quod cum Vo-
177쪽
soli sedis praemum auctoritas perseas liter sin Angliae ac Scotia regnis Amat alicui legati nis committit ocium exequendum , via pro quavis causa, quam rationabilem teputat, decimi solutionem indi Ct, hujusmodi apostolica si terae ad praefatum Scotia regnum se at quatenus non extendunt speciali praedicta sedis privilegia Scotus indulto penitus AH cme , prou/ tem. tu . Eor elicis recordationis Adriani Papa praedeces' seris nostri , tunc Adriani Diaconi Cardinatis ,
ct per iasius sed i liter i simul in regnis i s
Legati, cum quo familiartur tunc eramus, contigit evidexter. Nam Legatus irae ad prae ammregnum Scotiae admissus non extitis donee per
Ateras apostolicas seciales sibi legationis fluis
commissum ocium in eodem. VII. Ratio autem cur Scoti nollent comprehendi sub generali Angliae legatione, haec erat, quia regnum eorum divisum erat ab Anglia, & quia ex quo fidem Christianam Scoti suscepisssent ut in conventu apud T . I a. Northa intoniam disseruit Gilbertus , qui dein Episcopus fuit Cathenensis , anno MCLxxvi.ὶ scotia libera fuerat, & nulli extra suam regionem, praeterquam uni Romano Pontifici velut Christi Vicario, subjecta. Vnde& Clemens IlI. & Celestinus III. aliique deinceps Pontifices decernunt ut Sioticana Ecclesia apostolica sedi , cfui Ilia secialis exsis, nulla me iante debeat sebac
re. Hinc Gregorius IX. eo se circa regnum Scottae majorem curam gerere teneri ait . quo sortilis Ecclesia Scuticana Romanam Ecclesiam solam matrem & metropolit nam nullo medio recognoscit.
Synopsis. I. Legatus in Galliam misi non reis nisi ind
cuerit. Diactas tra re debet libertates regnL Facubrates ejus examinantur insuprema Paclamenta curia ;
bi modiscamur, si res ua poscat. Ium demum illis uiit,r , si Rex permutat. II. Hae eo aetudo fuit observata antiquitus. indendum est illud iasum exemplis posterior m δε-
III. Cum anno i 16. Callistus III. LUMMUdclinast i in Galitiam , Rex Aa ius VII. Iura ν L AE Gleniens κoluit ei concedere ut Legasi auctor tate meretur. Insignibus tamen Legati permissus est uti. Ista mero ιιasus ita a Legato ues t. I V. Esnrim legationis sua exitum habuit Iulia ui Cardi lis, qu- Sixius IV. miserat ad L G. cum XI. Magnifice tamen habitus est pro more
cissi sticam. -οd ιῶm inurias tentaret , onere illo letatus est ab EpiscvM Ualtieanu. qui curam illam in f f veram. cu'd indignum vij m ν' Sixto IV. O D. is canonibus bonaque consuetudinι repug--ns. Itaque adversat eos scri Ut ad Sucem Tor- boni a. Inutile esset omnia persequi qua digeristibu temporibu acta apud nos erga Legatos sunt. Relia quum igitur est ut nonnulla dicamus de moribu Hi renorum. Facultates Iegatorum ae mmiorum a stolica sedis illic examinantur a furimo Regis Costio, ne quid sat in rei publicae dispendium. hodprobatur aueror tale Didaci covarruvia cst alio Am
XI. QEquum prima fronte videtur ut is qui intravi clam volt co rotestate extraordinaria, fidem faciat auctoritatis sua. I egatus ergo non est ta quam Legaι- ν6v enam , nisi primo vim legationis sua Iuriis. Eι ita sertatur in regno Francia, ni observat
a II. Epilogus eorum qua dicta lactentu sunt deIegatis.
I. TN0R axiomata libertatum Ecclesiae Js Gallicanae , illud constantissimum est, non posse Summum Pontificem mittere in Galliam Legatos a latere, cum facultatibus amplissimis , nisi ad postulationem Regis, vel cum consensu ejus, Legatum porro uti non posse facultatibus suis donec scripto jurejurandoque pollicitus Regi fuerit non usurum se illi, nisi quandiu majestati ejus placuerit . desiturum porro statim ac certior factus fuerit Regem nolle ut illis amplius utatur. Debent etiam Legati jurare nihil se facturos adversus sancta Decreta , canones Conciliorum generalium , neque ad verbus
Libertates α Privilegia Ecclesiae Gallica
178쪽
aut Universitatum de Academiarum publicarum istius florentiissimi regni. Ea de causa, dc quia multa interdum continentur in facultatibus Legatorum quae moribus nostris& juri recepto adversantur, primum Summus Pontifex Regem admonet destinasse se in Galliam Legatum, exempli causa, Ioannem, ut consensum ejus eliciat. Dein, cum Legatus attigit fines Galliae, nuntium mittit ad Regem cum facultatibus suis , ut videre possit an aliquid in illis contineatur contrarium Libertatibus Ecclesiae Gallica nae aut juribus regiis. Qui vero Princeps aliis negotiis occupatus, ilia per se examinare non potest, facultates illas mittit ad Par. lamentum Parisiense , simul mandans uticaς veriscent dc actis curiae inscribant.Parta menti vero ossicium est eas diligenter examinare,adnotare si quid deprehenderint illic in
sertum adversus vetustos mores de publicam
regni disciplinam, si nihil isti usi nodi animadverterint in acta referre , si vero nonnulla repererint emendatione digna, his decernere non teneri Gallos, adeoque modum peregrinis decretis imponere. quod vulgo dicimus modificare facultates Legati. Tum demum, si Rex permittat , Legatus utitur facultatibus suis sic modificatis & inflexis.
II. Hanc consuetudinem fuisse obirva. tam antiquitus jam ostendimus , allatis etiam
Bonifach VIII. verbis , qui nobis illam
praerogativam auferre conatus es L Ostendamus nunc illud ipsum exemplis posteriorum seculorum, quibus omnino firmatum est ii lud caput nostrarum libertatum de regiae dignitatis.
III. Anno M cccc L vi. Callistus III. delendo Turcarum imperio intentus Legatum in Gallias misit Alanum Coctivum Tituli sanctae Praxedis Presbyterum Cardina- lem a conquirenda pro tuitione Christianae dei
portuna praesidia cir classem a versus immanis .mum Turcum Uu que complices praeparan-Him , publicandum quoque titent, apo uticas
cruciatae, se alia magna ardua negotia. Cum
ea legatio decreta suisset inscio Κarolo V II. Francorum Rege , ille pro munere suo cavens ne quid res publica detrimenticaperet, literas de legatione Alani publicari in Galliis vetuit, ut odoricus Ravnaldus ait. In literis tamen Callisti ad eum hoc anno datis vii. Kal. Novembr. illud solum continetur, eum in concedendapublicatione literarum cruciari se indulgentiaram dissicilem se praebere. Orat deinde Κarolum Pontifex obtestatiarque per viscera misericordiae Dei nostri ut patiatur praedicari subditis & in regnis ac dominiis suis canctam Domini crucem literasque super hoc editas solemniter Tom. II.
publicari. Quid ad haec Princeps Misio
Avenionem Ioanne Bastardo Cantore Ecclesiae Parisiensis, haec Leaato dicenda mandavit. Regiae majestati aus esse repellendi Legatos apostolicae sedis , nullum porro Cardinalem vel alium quempiam Legatum a latere ad se venire poste cum insignibus de auctoritate Legati, neque uti posse potestate de auctoritate Legati, in istius juris possisessione semper fuisse Karolum dc ejus P
decessbres Reges Francorum. Nolle se ut Alanus utatur auctoritate Legati in regno ejus. Attamen se id certis quibusdam de cau-ss Alano tribuere , ut ad se accedat, crucemque ante se deferri faciat in regno , si que Legatum a latere nominet. Ista suscepit Alanus, usurum se illis pollicitus absque praejudicio jurium Regis de regni ac succelloruin ejus aut Pragmaticae Sanctionis, infecta decernens quae forsitan contra facta ab eo scirent. Literas ea de re Cantori dedit Alanus apud Avenionem die prima Ianuarij anni sequentis. IV. Eundem testationis suae exitum habu ille Iulianum Roboreum Tituli sancti Petri ad vincula Presbyterum Cardinalem,
quem anno xl cccc Lxxv r. adversus Tuta
cas miserat Sixtus IV. ejus patruus, colligi potest ex verbis odorici Raynaldi, qui ait illum, praeter in Galliis acceptos honores, nullum eorum ob quae missus fuerat ad votum perduxisse. Scilicet obstitit Ludovicus XI. Rex Francorum; ite Legatus amplissima potestate instructus quippiam ageret adversum jura regni de libertates Ecclesiae Gallicanae. Satis porro dignitati ejus prospectuin putavit , si magnifice haberetur pro
V. Eodem anno Sixtus in Galliam misit Nicolaum Sandonninum Episcopum Mutinen siem cum amplissima potestate Legati a latere. iste vero gnarus jurium ma e- statis de sacrosancta ea esse, Regi Ludovico XI. si Anificare curavit nolle se uti auctoritate sua absque consensu ejus, neque aliquid agere adversus jura regni aut libertates & privilegia Ecclesiae Gallicanae,petere propterea ab eo uti se sineret uti potestate de facultatibus sibi a Summo Pontifice concessis. Praeterea, idem Nicolaus literas sua
manu si ibscriptas Regi dedit, quibus pollicebatur non usurum se in regno facultatibus suis adversus jura de libertatem regni, nisi quatenus facultates suae modificatae erant dc restrictae per auctoritatem regiam. quas modificationes de restrictiones idem
Legatus suscepit. Hiis ita gestis, Ludovicus literis datis apud Turones die quarta Ianuari j anni sequentis potestatem Nicolao
179쪽
fecit, pro hac vice tantum, utendi facultatibus suis secundum modificationes ab eo approbatas , ea tamen adhibita cautione ut hic regius consensus trahi non pollet in Conuequentiam, neque ex eo quaeri aliquod
jus posset aut possessio adverssis Regum
Francorum ira estatem ant jura , sive adversta libertates A privilegia Ecclesiae Gallica . Literas porro Legati, quibus approbaverat modificationes in literis legatio nis appositas, misit Rex ad Partamentum Parisiense, hauddubie ut in acta Curiae referrentur. Anno dein M cccc LXXX. iv. Kal.
h. Maij Sixtus Legatum cum amplissinus facultatibus in Galliam misit Iulianum Presbyterum Cardinalem Tituli sancti Petri ad
vincula, cujus supra meminimus, ut pacem& concordiam revocaret inter Ludovicum Regem Francorum & Maximilianum Ducem Austriae. Sed ante quam Legatus iste mitteretur, Sixtus in primis essecerat ut ei mittendo accederet consensus Ludovici, abscque quo vanam εο inutilem fore legatio. nem pluribus jam experimentis compertum habebat. Itaque Rex , praefatus Legatum apostolicae sedis in Galliam mitti non poscse neque facultatibus suis uti absque con sensu Regis, ac considerans istius legationem decretam fuisse cum consensu suo, edicit uti recipiatur velut Legatus a latere, &ut antelatione crucis & ceteris Legatorum
insignibus uti ubique possit intra regnum
praeterquam in praesentia Regis , fors en no stre presime. Salvis tamen juribus ecliberta tibus Ecclesiae Gallicanae & regni. Daturum porro Legatum literas suaes patentes& authenticas, quibus declarabit salvas es se nihilo minus libertates Ecclesiae Gallica nae & jura regni. VII. Non extant illae Legati literae. Inveteri tamen codice M S. Bibliothecae reagiae extat indiculus manu Petri Doriolae Cancellaris scriptus, in quo enumerantur
acta quae ipse in Cameram Compotorum detulit die x v. Septembris ejusdem anni delegatione ejusdem Cardinalis. In hoc ergo indiculo, post literas Regis de quibus mox dicebamus , dc post instrumentum protei lationis factae 1 Commissariis Regis, quae edita est inter Probationes Libertatum Eccle-sae Gallicanae, tertio loco compendio describuntur literae ejusdem Legati datae in loco sancti Srmphoriani Autonis die secunda Augusti. stubscriptae vero manu ejus rea Sigismundo Secretario Summi Pontificis itemque a Magistro Matthaeo Vaillant Secretario Legati. In his er o literis deci
xat Legatus permissionem sibi a Rege coli. cessam ut legatione sua uti possit in Gallia trahi non possie in consequentiam , neque ex ea ullum praejudicium assierii juribus ocprivilegiis Regis aut regni. VII l. Anno M cccc Lxxxiii. idem '
Saxtuς Legatum in Galliam destinavit Ioan nem Balvam Episcopum Albanensem, ut collapsam disciplinam ecclesiasticam restauraret. Quia vero ille, ut erat homo audax, regnum Franciae ingressus es licentia vel con
sensu Domini nostri Regis minimὶ petita seu
bita, V que Iezatione minime recepta, ni es officium suae legationis exercere, O quaecumque ad iuri ictionem ordinariam Archiepisco porum circ. flectant O pertinent exercere, pluraque insolenter apere adversm fanctorum canonum reverentiam & mores in Gallia receptos, Ioannes Nanterra nomine Regis, qui tum erat Karolus octavus, ab his gravaminibus appellavit ad sania stimum Domi- Pisa M. I
num Nostrum Papam Sixtum minus debite comsultum ad usum melius consulendum, ac ad .
illum ies ilias ad quem seu quos de jure provocare o appectare mihi licet. Acta haec anno
Domini 11 cccc Lxxxiv. die xx. Augusti. Attamen eo tempore, cum maxime agitata suisset haec causa in sacro Consistorio& in Curia Partamenti, permissus est Balua
uti insignibus Legati, dempta facultate titen- ἔ-- EM Mdi es aliis iacultati s , uti decretum fuerat circa Cardinalem sancti Petri ad vin cula vivente Ludovico Rege. IX Ea tempestate Balua, qui ad revocandam disciplinam ecclesiasticam missius a Sixto erat, gravem in Galliis contradictionem passius est in hoc capite. Episcopi enim alicubi congregati eam curam ad se revocarunt , insuperhabita Legati potestate. Is
vero cum querelam ea de re suam ad Pontificem detulisset , licet in hoc Gallicanorum Episcoporum facinore pietatis aliqua usteret species, ut ait Odoricus Raynaldus,
altius tamen rem penetranii Pontifici in unum
visum es ista ab Episcopis tentari, absurdumque illud eme& sacris canonibus bonaeque consuetudini repugnans. Itaque dolorem suum propter istam Episcoporum Gallicanorum audentiam perscripsit ad Ducem
Borbonii, hortatus eum ut huic rei & incoepto maximi: improbando obsisteret. Praestat autem integram epistolam referre, plenam videlicet antiqui moris. Sic ergo illa habet apud Odoricum Raynaldum.
Intellitimus electos esse nonnullos Praelatos Oam in M. ain Efens res O reformatores Ecessiae Gallicani. duo cum lasse Am, ν sacris canoniLus bonaeque consuetudini repugnans , posseque ea rei motus c, perturbationes excitare opes mo exemtis esse, hortamur nobilitatem mam ut suam io
180쪽
su pietatem, quema Odum in aliis fecit se prius non est ranctuam Legatus recipiendus, factara esse mi ditar, erga hanc si dem s. nire nisi primo visis suae legationis literis. Cum melis es huic rei O incoepto maxime improban- enim nunquam apostolicae sedis moris me do olviare, ne locum habeat. Ad nos enim pri rit absque apicibus undecunque legationem t, si quid Ecclesiae GHucana dees, provido suscipere,.nec alij et iam sine literis suos re re , qui ct posse s ct volumus, opportune ρυ- cipere coguntur; ut adnotat idem Boetiit, curare se agere quae necessaria ad illius defen- Deinde addit : Et ita servasur hie in re issionem essens cte. Datum Roma die x xt v. De- cia : quia antequam intret re num , O socembris MCCCCLX xxi ii. pomi catas no- tatur legationis ossicis, Iurat servare jura regni Di anno x i D. . . intacta ct ordinationes regiar. D Uus potestas
X. Inutile esset omnia persequi quae po- selet in suprema Parcimenti Parisiensis curia rosterioribus temporibus acta apud nos erga gis ari. MuLegatos sunt. Quippe ista diligenter colle- XII. Hactenus ergo egimus de digni cha a clarissimo viro Petro Puteano , in om- tate & auctoritate Legatorum sedis apo nium mahibus versantur. Praeterea, illustrin stolicae , quomodo ab cxiguis primum in i . simus Archiepiscopus ista, breviter quidem, tiis prosecta, magnis subinde incrementis tamen satis accurate executus est in li- aucta, deinde paulatim vi luerit apud Fran-bro sequenti, ut necesta non sit ea heic re- cos & alias Christiani nominis nationes. Via petere. Reliquum igitur est ut nonnulla di- dimus ingentes Pontificum Romanorum accamus de moribus Hiipanorum , qui vicini Legatorum conatus uno seculo frustra fui s. nobis sunt, & qui licet a nobis in plerisque se, alio valuisse. Deploravimus insatiabilem dissentiant, in hoc tamen consentiunt quod & inverecundam quorundam cupidinem 5: Legatorum & Nunciorum facultates apud avaritiam, qui abjecta omni modestia de cos examinantur in Consilio Regis. Auctor reverentia religionis, nihil reliquum fece enim est Didacus Couarruvias apud His . runt ut ad magnas opes pervenire possent panos potestatem seu facultatem Legato- quocunque tandem modo per fas seu nefas rum seu Nuntiorum apostolicae sedis exa- pararentur. Laudavimus deinde Lanctas it
ei. - -ἱa, minari, ut admoneri tu Fnt a summo Regis las beatorum hominum mentes, qui manus;zzz praetorio, inquit ζquibus uti conveniat d spin- suas abstinentes a muneribus & donis easthfrunitas ct commissionibus , ne quid flat in & incorrupte provincias cum sumina aucto Reipublicae dispendium, cum plerisque Numiν ritate administrarunt. Descendimus postea apostolici exieri sint, nec satis noverint quae ad consensum Regum , quatenus Leetatis at praecavenda , nefalsis precibus se sensim necessarius est in explicatione potestatis eo
Aibus decipiantur. Addit Franciscus Salga- rum, dc ad morem in regno Franciae & ali . dus ex Enrique, quod quando Nuntius aut bi usurpatum circa eorum facultates. Haec se Legatus a latere mittitur in Hispaniam a autem Omnia executi sumus amore verita , i. Summo Pontifice , in more habet Senatus tib , non odio privato, neque ea mente ut in Resis petere ut ostendat facultates commin quemquam simus contumeliosi. Nobis se fas a Pontisce, non animo examinandi ido- mel destinatum est nemini injuriam aut conancitatem personae missae, sed ut hunc ju- tumeliam in serre. .Qubd si ista feliciter &beat quem literis patentibus constat esse utiliter scripta sunt Deo, a quo est omne
Nuntium aut Lesatum Papae, & ut adhi- bonum datum optimum , gratiae agendae beatur ei fides in ps quae pertinent ad munus sunt. Sin vero res bono consilio suscepta suum. malo exitu finita est, meminerit lector dio XI. Sane aequum prima fronte videtur minem me esse, multaque mihi deesse quae ut is qui in provinciam venit cum potestate necessaria sunt ei qui res tam arduas tracta- extraordinaria , fidem faciat auctoritatis re in animo habeat. Hos tamen conatus suae per literas ejus a quo mittitur. Legatus meos publicae utilitatis causa susceptos aequi ergo , ut rectis adnotat Nicolaus Boerij, bonsque consulat.
CAPITE L i. g. xiv. lim m. copos, Episcopos, Abbates, dc ceteros ec-
ante illa verba , Hinc factum , adde. clesiastici ordinis viros , etiam monachos Immo mittens anno MCCC i. in Hunga- exemptos & non exemptos I per censura
riam Nicolaum Episcopum Ostiensem, ei rectis iram ad contribuendam in procuratio- concessit potestatem compelleni Archiepis nitas tibi ribitis , nono antibus Dibuslibet ri