장음표시 사용
181쪽
i r De Concordia Sacerdoti j dcc.
vilegiis se sedastentiis. Et ad illos quos nominavimus de ea re scribens, serio monet ut procurationes hujusmodi exhibeant Le gato. Alioquin, inquit, sententiam quam idem propter hoc rite tulerit in rebelus, ad quod ei flenam concedimus auctoritate praesentium potestatem, ratam habebimus O flaciemus au Io-re Domino usique ad sat actionem condignam inviolabi ter obseriari. Nonobstantibus se aliquibus est ab eadem sede indultum quod Legatis vel Nuntiis sedis ipsius aliquam procurationem exhibere, vel in i ι contribuere, nisi ad eos declinaverint, minime teneantur. Hinc factum ut sequenti tempore &c. Capite La I. g. X v iii. in e , ante ilia merba, His ita enarratis, adde quasquuntur. XIX. Itaque ut colligamus quae hactenus de hoc argumento dicta a nobis sunt, illud certum esse videtur, vestes Romanorum Pontificum fuisse olim purpureas, illas vero communicatas fuisse cum Legatis adaugendam eorum dignitatem & reverentiam. Vertim ut resista apertior evadat, addendum est testimonium ex seculo Bonifa- cij octavi. Misit ille Legatum in Hungariam Nicolaum Episcopum Ostiensem anno trecentesimo primo supra millesimum. Vt autem nogotia ob quae mittebatur exequi posset cum majori auctoritate, ei concessit uti insigni is quae concedi solebant LGgatis qui missi de latere mare transibant, id est, purpureis talaribus & vestimentis de re liquis gloriae ac fastus insignibus. Haec sunt ejus verba: D ut circa legationis o tum quod in eodem regno Vngaria tibi duximus commis- 4 1 tendum, eo possi proserare facilius quo scitis Legatorum qui miss de latere mare transeunt adornatus in mis personam nostram quodam mori praesentabis , de speciali gratia apostolica tibi auctoritate concedimus ut ei em insignias infra praedictum Vnearia regnum duntax.it uti Iibere valeas Prim .m, hinc colligitur ei Legato dari facultatem utendi apostolicis pa- .ramentis atque insigni is, quod git Bonifacius illum, his utendo, personam suam quodammodo repraesentaturum. Sed praeterea in lemmate quod epistolae illi appositum est in vetustissimo codice M S. Bibliothecae regiae, in quo continentur Bullae istius legationis, ista leguntur, quae omnino evincunt insignia Legatorum n hil aliud fuisse quam imitationem vestium dc ornamentorum quibus indui solebat Romanus Pontifex in sie de majestatis, id est, insignia Papalia. Nam his verbis conceptum est, uti diximus, lemma illius epistolae in codice regio: Littera legationis , O quod po it uti insigniis Papatibus. Et dirigitur ias Legato. His ita enarratis &
182쪽
vinetis .eelesiast ea fuit ipsis Apostolorum ιemporitus ex Apocalytii Ioahnis, ex 29. Poro , ac ratam ex Actis Apostolorum
T statum politiae ecclesiasticae istius regni intelligamus ,
necessarium est ut agamus de auctoritate Conciliorum prinvincialium & nationalium, in quibus causas tractari mos fuit. Quia vero res quae in his synodis agit bantur, aut ordinationes respiciesant, aut administrationem , ut Concilii Constantiensis verbo utamur, id est, aut episcopatuum, monasteriorum , aliorumque Beneficiorum provisonem , aut jurisdictionem contentiosam, & decreta canonica, disseratationem istam in duas partes distribuam :quarum prima aget de ordinationibus , secunda autem de administrationibus. At enim quoniam ad plenam huius materiae cognitionem perveniri non potest nisi prius perspecta fuerit origo divitionis provinciarum , quid mihi in mentem venerit , exponam , velut in argumento dissicili S: obscuaro, cuique multum inest curiosae eruditionis. II. Sicut Ecclesae corpus unum est, iu- visunt in plurima membra per universum
orbem, ita unicus est in ea episcopatus, qui cri U, ι.εν
ubique diffusus est in concordia plurium
Episcoporum , qui si tanquam corpus ali vie Eee a.
quod consilerentur, episcopatum integrum tenent in solidum. Portio tamen quaedam gregis unicuique Episcopo tributa est , ut eam ducat & gubernet singulariter, secuniadsim caritatesii nihilominus δc communio- nem quae universo corpori debetur i ne si unitas relinquatur, Episcopus ille qui absces
183쪽
i74 & Imperi j Lib. VI. Cap. I.
serit a corpore arescat velut rivus qui ab ori- Haec est mea sententia circa constitu gine sua deflexerit, dein modum ramia trun, tionem metropoleon ; quam chira aliqui Pe.co & radice recisi marcescat. Ea est doctri- tro & Ecclesiae Romanae acceptam referrina quam D. Cyprianus in diversis epistola- debere censeant, alij ex jure divino deseen rum suarum locis docet,cujus genuinum sen- disse, quidam tamen ad vetustam Ecclesiae sum exposui , quem alij in diversium traxe - consuetudinem referunt. Temperamenti lo runt prout varii fuerunt affectus eorum qui co esse potest vera sententia, nimirum, conloca illa protulerunt. filium illud generale distribuendi episcopa
III. Haec portionum distributio , quae tus in provincias 5c metropoles ex traditio diversis Episcopis commissae sunt , fluxit a ne apostolica esse , cujus clara documenta jure . apostolico. Etenim quando Apostoli extem in sacra scriptura, sed executionem, fundabant Ecclesias, tametsi Episcopo ordi- &in tot provincias sectionem, ex consuetu
dinato conferrent cum impositione manuum dine ecclesiastica fluxiue.
omnem potestatem ordinis & jurisdictionis, IV. Igitur duo quaedam docui, desumptamen ei locum assignabant ubi munus suum ta ex ipsis sacrae scripturae verbis. Ac pri impleret. Satis manifeste id scriptum est naum quidem scripsi, Apostolos orbem ec- cap. xx. Actorum , ubi legimus Spiritum clesiasticum in provincias distribuisse , ad sanctum constituisse Presbytero , sive Eei in exemplum disi)ositionis civilis quae per illas Copos, ad regendam gregis certam portio- tempestates vigebat in Imperio. Sententiamnem : In quo vos Spiritust ncus posuit Epis illam luculenter probamus auctoritate saniacopos regere Ecclesiam Dei. Sed quoniam Ec. ctorum Petri S: Pauli: quorum primus, cumclesia regenda est juxta unitatem, necessa- destinatus fui flet ad erudiendos Iudaeos,rium fuit institui ab Apostolis iamdum quen- j inque in Iudaea evangelium praedicasset, clam communionis inter Episcopos , secun- curam suam convertit ad Iudaeos , tum pridum exemplum a Christo datum in institu- mae dispersionis, tum secundae, quos Hel-rione collegij apostolici , quod universum lenistas aut Graecanicos ideo vocari mos Ecclesiae corpus repraesentabat , ideoque erat quod dispersi essent in provinciis Grae-- praescribenda fuit ab iis forma regiminis, corum sive gentilium. Abiit itaque Alexan aristocratici nimirum , ita ut unus praesde- driam, quae AEgypti metropolis erat, dc iaret. Praeclara sunt in hanc rem verba Leonis qua habitabant Iudaei secundae dispersionis , Papae I. ex epistola ejus L xxxv . Inter institutoque illic Episcopo Marco Euan e
beatissmos Apostolos insimilitudine honoris suis lista, Antiochiam profectus est , atque hinc
quaeuam discretispotestatis; ct cum omnium par Babylonem , ubi degebat hereditarius Pa- esset electio, uni tamen datum es ut ceteris praee- triarcha Iudaeorum primae dispersionis. Ea . mineret. De qua forma Oscoporum Gi.im ort.1 es in urbe constitutus scripsit epistolam pri
distin Do ; es magna di γε Bione provisim es mana canonicam , ut patet ex subscriptione, ne omnes sibi omnia mendicarent , sed essem in quae sic habet: Salviat et Ecclesia quae est Ba singulis provinciis singuli quorum inter fra- ιν me. Tametsi enim veteres existimaverint tres habereturprima sententia, ct rursus quidam D. Petrum vocabulo Babrionis significasse in mayoribus urbitas constituti se icitudine us urbem Romana , probabilis est Scaligericiperent ampliorem, per quos ad beatam Petri ue- conjectura, qui ex ipsa Babylone scriptam idem uni satis Ecclesiae cura conflueret. Obseta Petro putat epistolam hanc ad Iudaeos dis vatum id ab Apostolis in infantia Ecclesiae: Persos qui habitabant in provinciis quarum qui sapienter in Ecclesii a retinuerunt civilem synagogae pendebant a Patriarcha Babylo- Imperri Romani dispositionem, in quo Dei nico. Utcunque se res habeat, constat eam religio facilius sus epta est quam apud gen- esse datam ad novos Christianos dispersionistes barbaras, adeo ut cum Imperij corpus in provinciarum Ponti, Galatiae, Cappadociae, rini ueprovincias tributum esset, orbem quoque de Bithyniae , A tiae, id est . Christianis toti ipsi ecclesiasticu in in provinci ps partati sint. dem provinciarum Imperib Romani. Patet Rursum cum in Imperio provinciae contri- igitur principem Apostolorum Christianos butae essent cuidam civitati primariae, quae per provincias compellasse , atque id eo ma- metropolis dicebatur, apud quam magistrata gis placet, quod distributio illa in his regio. rus subjectorum causas iudicabant , & quo nibus perseveraverit primis Ecclesiae seculis. propyerea populi frequentilis conveniebant, Quippe semper habuimus provinciam Bi- quod lingulari quodam jure ceterae civitates thyniam , in qua Nicomedia metropolis, a matrice penderent, Apostoli itidem Episse provinciam Cappadociam, cujus metropo pos in civitatibus constitueuint, eo vide- Iis erat Caesarea, provinciam Ponti, & melicet ordine. ut penderent ab Episcopo in tropolim ejus Amaseam, provinciam deni- metropoli sive urbe primaria conlocato. que Asiae proconsularis , cujus me r Poli
184쪽
fuit Ephesiis. Nam quod ad Galatiam atti
net, quae provincia Romana erat, cujus metropolis Ancyra , sanctus Paulus in universum scribit ad Ecclesias Galatiae. Hinc itaque fustum ut ob epistolam illam ad Gala ras A per consequentiam ad cives metropo litanae civitatis Ancyrae a Paulo scriptam, urbis illius Ecclesia apostolica dicatur avete ribus , quemadmodum legimus in epistola Papae Iubj ad Orientales , quae extat apud Attianasium. In diversis quinetiam locis epistolarum D. Pauli deprehenditur distributio Ecclesiarum in provincias, veluti Ecclesiarum Macedoniae, & Ecclesiarum Asiae, &quod magis notandum est, in epistola ad R
manos, provinciarum Macedoniae & Achaiae nomine comprehenduntur Ecclesiae illarum provinciarum. V. Superest nunc ut probemus aliam ob servationem , nimirum Apostolos , quum
Ecclesia, distribuerent in provincias, in ani. mo habuisse ut in iis corpus Episcoporum statueretur sub praesidentia Episcopi metro poleos. Evidens ejus rei argumentum extat in epistola Pauli ad Titum , ubi scribit se ii tum reliquisse Cretae, ut constitueret Pres byteros per civitates. Ecce Metropolitani institutionem. Atque is quidem habet auctoritatem ordinandi Presbyteros, id est Episcopos , juxta interpretationem ipsius mei Pauli in versiculo sequente, sancti Hieronymi , sancti Ioannis Ciarysostomi, de aliorum veterum , ita tamen ut eos ordinet in unaquaque urbe , ais 'λ . Ecce integrum
consilium politiae ecclesi sticae. Episcopi in urbibus provinciae, qui ab uno quodam Episse
Copo ordinantur , quamvis cum consortio suorum. collegarum , ter impositionem ma
timum presbyteri'. universi quidem Episcopi manus imponunt Episcopo; sed uni tantum competit iis tribuendi vim ordinationi, veluti Tito apud Cretam, A ad exemplum illius , unicuique Metropolitano in tua provincia. Creta porro provincia erat Imperi jRomani ; cujus metropolis erat Gortyna, quae praerogativam illam semper in Ecclesia
VI. Asia proconsularis, quae vigesima tantum pars erat ejus quam Strabo de Geographi nuncupant Asiam minorem arovincia item Imper ij erat, cujus metropolis erat Ephesus, ut habetur apud Vlpianum. Illic Apostoli constituerant corpus Episcoporum in modum provinciae; quemadmodum colligitur ex capite primo Apocalypseos, ubiliterae scriptae sunt septem Angelis vel sep tem Episcopis Asiae , quorum unuS erat Ephesinus. Haud absintili instituto Paulus instruens Asianos, epistolam suam scribit ad
Ephesios, quae Asiae metropolis est , ut ad . notat sanctus Ioannes Chusostomus in suis ad epistolam illam commentariis. Sed & in Acti, legimus Apostolum Ephesi commoratum esse per biennium , atque illic erudiisse in fide Iudaeos & Gentiles Asiae , adeo ut
Demetrius aurifex , instituta adversus illum accusatione , asseveraverit eum innumeram hominum multitudinem in errorem
traxisse, non solum ex civibus Ephesi, sted ex Asia universa. Recte itaque Paulus apud Miletum consistens, convocatis Presbyteris
Ephesi , dixit : Vos suis quia a prima die
qua ingressus sum in Asiam, A cetera quae sequuntur.
tici juris a Paulo observati colligitur ex epistola ejus ad Corinthios. Urbs illa metro rumili ,. e. c.
polis erat Achaiae, ut Florus adnotavit. Ideo igitur Paulus epistolam suam ad Corinthios Σ - 'scribit, non sol im pro illis, sed etiam pro I. h. fratribus qui sunt in Achaia. Typus hele est provinciae ecclesiasticae sub sua metropoli constitutae, ad exemplum Imperij: isque ordo in Achaia viguit, Corintnusque semper habita est metropolis ecclesiastica Achaiae, quandiu Christi nomen illic in honore suit. Neque dubito quin vel unicum illud exem plum sufficiat ad ostendendum divisionem provinciarum ex institutione apostolica es.se. Sed tamen praeterea epistola ejusdem rν τ tu, Pauli ad Thessalonicenses scripta est pro il ' lis & pro fratribus qui sunt jn Macedonia, quod urbs illa esset metropolis civilis Macedoniae. Affirmare igitur licet sic Christianorum curam gessisse Apostolum, tanquam jam in corpus provinciae distributorum, sub metropoli Thessalonicens, quae dignitatem suam retinuit in laterculo Ecclesiae. Non Mia,tas a Q. me latet, Ecclesias illas, de quibus sermonem institui, magnae apud priscos auctoria Osititatis fuisse, ob hoc quod essent apostolicae, hoc est ab Apostolis sundatae; apud quas existimaverunt verae fidei traditionem fuisse conservatam. Sed aliud mihi nunc onus incumbit ; neque adiud in praesentiarum ostendere cupio quam id ruisse Apostolorum consilium, ut Ecclesias in provincias nec rent. Consilium illud non latuit Tertullianum , qui in libro de Praescriptionibus haereticos ad traditionem apostolicarum E clesiarum vocans, haec ait e proxima est tibi Auria ρ habes Corinthum. Si non longe es a Macerinia , habes Philippos , habe Thessalo- .nicenses.Si potes in Asiam tenderes habes Epheseum. Si autem Italiae adja ces ; habes Romam , unde nobis quoque auctoritas praesto est. Episcopum Carthaginis fuisse caput provinciarum
Africae & Numidiae, bc Galliarum Hispa-
185쪽
mi artimque Episcopos in provincias fuisse cesim Episcopi Hieros blymitani pertine
distributos, legimus apud CIprianum. Qua- rent. Conventiones illas approbavit syno re secundum propositam ab Augustino re- dus Calcedonensis , & Iudices item impe stulam affirmare oportet id ex traditione riales. apostolica esse quod ab initio Ecclesiae obser- Hoc Metropolitanorum in primariis pro- vatum , a nullo tamen generali Concilio Vinciarum urbibus constituendorum cons praescriptum fuit. lium secutus est Isidorus Mercator in sua VIII. Quat ratio Apostolos impulerit Collectione. in quam etiam siententiam ive ad imitandum in sua illa provinciarum in- runt Ioannes VIII. Leo IX. & Grego t .viu. r. stitutione exemplum Imperij, praeclarE ad- rius VII. Pontifices Romani, & Gratianus . modum explicavit Srnodiis Antiochena: in Decreto Dist. L x x x. & x e i x. 'quae Metropolitanos ait institutos esse in ci- I X. Enimvero lic Et, ut ego quidem exi vitate quae provinciae caput erat, quoniam stimo, se am distribuendarum provincia in illam omnes confluunt pro negotiorum russi & Metropolitanorum instituendorum
C, . Amlaeti. suorum utilitatibus: Propter quod ad metropo - Apostoli tradiderint; quia tamen id nulli bilim omnes undique , qui negotia videntur ha- in Lacri Scripturis praeceptum est, & praete here,concurrunt. Opportunitas itaque dc com- rea e ecutio & singularis institutio proces.
moditas populorum effecit ut in Ecclesia su dem temporis facta est Episcoporum eu ratio haberetur dignitatis quam civitas illa ra , qui Ecclesiis apostolicis praesidebatie obtinebat in Imperio. Atque in ea parte tundaris ab Apostolis, duo quaedam nota
adeo religiosii fuere veteres ut tametsi mag- tu valde digna contigere. Primum enim in ita esset eorum reverentia erga urbem Hie- de factum est ut veteres lianc provinciarum
rosolymorum quae metropolis fidei erat, divisionem, non ipsis Apostolis, sed patri
ut cum Cyrillo loquar ;& ubi sanctus Ia- bos & vetustae Consuetudini tribuerint. Vn v mi , amncobus Apostolus episcopatus munia exer- de pariter factum ut Episcopi magnarum cuerat , quam ob rem eorum Episcopus eo urbium, cum Episicopos ad novas provin- in honore erat, ut primum post Episcopos cias sui dandas mitterent, eximium quod Romae, Alexandriae, & Antiochiae locum dam jus in ceteras Ecclesias sibi reservave
teneret) nihilominus, quantum ad jurisdi- rint , quod ei privilegio respondebat quo fa
ctionem, subjectus erat Episcopo civitatis tione Originis potiuntur erga colonias a se
Caesareae Palaestinae, ut constat ex canone deductas eae urbes quae indem de Matres appel
septimo Synodi Nicaenae. Neque obstu a lantur a veteribus. Ius autem illud situm erat hujus institutionis ratio est Nam Caesarea in quodam veluti obsequio de reverentia, provinciae illiuI caput & metropolis erat, quae validiora erant vel remissiora inter Ee τμli. lib. ii. Jam inde a temporibus Vespasiani: qui rosi etesias juxta uniuscujusque possessionem. excisa Hierosolyma proconsulatum Iudaeae quam servari praecipit Concilium Nieaenum
transtulerat Caesaream, ut in Constitutione canone sexto.
Novella ci ii. Imp. Iustiniani adnotatum Episcopi trium magnarum urbium Impe est. Nam si translatio illa facta non fuit sta- iri Romani, Romae videlicet, Alexandriae, tim post relegationem Archelai Regis Iu- & Antiochiae, jure illo singulari potiebantur daeorum, in cuius contumeliam regnum illud in plerasque provincias, ut ceteris praemineta publicatum, suco Imperii addictum est qui rent. Episcopus enim Romanus Episcopo, seri potuit ut Proconsul, spretis Hieroso instituit in Italia, Galliis, Hispaniis, Africa, lymis, apud Caesaream urbem maritimam dc Insulis. Quam ob rem, provinciarum illa moraretur 3 quod ex actis Apostolorum li- rum Episcopi suum caput esse Romanum fa quet. Episcopus sane Hierosol initanus tebantur, ut scribit Innocentius primus in semper subjectus filii Episcopo Caesareae, epistola ad Decentium Eu ubi num. Ob ean-
donec Hierosolymorum episcopatus in pa- dem causam AEgyptus Episcopum Alexa triarchatum erectus est auctoritate rescrip- driae velut Patriaresiam suum agnoscebat , torum Imp. Theodosj , tributis videlicet & provinciae Dioecesieos orientalis Antio huic novo patriarchatui provinciis Phoeni- chenum. Praeterea ceterae Ecclesiae aposto inae, Arabiae, δc Palaestinae. a patriarchatu licae, tametsi ab eorum Episcoporum pG Antiocheno resiectis. Sed clim nuic institu- triarchatu non penderent, magnos illis ho-tioni intercessissent Patriarchae Antiocheni, nores hahebant, contemplatione dignitatis certamini illi finem fecere conventiones in- urbium in quibus illi erant instituti,& ob ter Iuvenalem Episcopum Hierosolimorum reverentiam Petri episcopatus eorum institi& Maximum Antiochenum initae , quibus tutoris. Nam Roma erat orbis domina, At placuit ut Phoeniciae duae & Arabia Maximo xandria. secunda Romani Imperii civitas, eo redderentur, tres vero Palaestinae ad Dioe- quod AEgyptiaci regni caput estEt, Antio- clua
186쪽
ebia vero, tertia, quod Regina Orientis esset, in eaque Reges Seleucidarum sede, fixis sent , ut testantur Strabo, Herodianus, aliique veteres.
X. Attamen dissimulanda non est insiganis difficultas quae nostram hanc opinionem de distributione provinciarum ab Apo stolis tasta impugnare videtur, eo videlicet argumento, quod divisio quae deprehenditur in subscriptionibus Concilij Nicaeni, Ephesini, & Chalcedqnensis, omnino simitalis est ei quae ab Imperatore Constantino peracta est in Imperio, ita ut & provinciae& Dioecesses ecclesiasticae, id est, magna illa
provinciarum inter se conjuninarum corpora, similes sint iis quas Constantinus in Imperio instituit , quando creavit Praesectos praetorio re eorum Vicarios. Vnde factum ut Concilium Constantinopolitanum Trium Dioeces eon, Assara , Pomica O Thracicae, men. tionem faciat , praeter Dioeceses Orientis& AEgypti. Occidens insuper duas. in Italia Dioeces es habebat, unam in Galliis, aliam in Hispania aliam itena in Africa, ac demum in Illyrico unam. X I. Adversus haec argumenta excipi potest , post Apostolorum tempora innovationem quandam circa provincias evenisse: quae tamen veterem illam metropoleon institutionem non abolevit, sed auxit, eamque illustriorem fecit. Primum cnim provinciae
quae immensum patebant, in duas vel tres in laterculo Ecclesiae sectae simi post Apo. stolorum tempora. c um id in Imperio factum fuisset ab Imperatoribus pro utilitate Reipublicae. Exempli causa , Asrica, quae
ab uno tantum Metropolitano regebatur,
id est, Episcopo Carthaginis, divi a est in
sex provincias ecclesiasticas. Galatia quae vivente Paulo ina tantum provincia fuit in
primam dem & secundam secta est in Imperio & in Ecclesia. quod evenit etiam Cappadociae & Ponto. Idem quoque factitarum in Gallia , quae cum ab Augusto divisa esset in partes quatuor , in plures dein ab Hadriano secta est, diu tamen ante quam Dei religio per omnem Galliam suscepta
esset. XII. Excipi dein potest, novum diversarum provinciarum simul conjunctarum corpus ά Constantino introductum esse sub nomine Dioeceseon, eique formulae se addixisse patres Constantinopolitanos in administranda Ecclesia , ut patet ex canone secundo Concilij Constantinopolitani .& ex Socrate , qui ait Imperatorem approbasse hanc provinciarum ecclesiasticarum unionem , extitque ejus de ea re lex in Codice Theodosiano. Quin & Theodoretus hanc Tom. II.
divisonem Dioeces ii Concilio Constantibnopolitano tribuit in epistola ad plavianum. Ea tamen cautio adhibita est in illa provin. clarum unione quae Diccce sim conficiebant, ne quid decideret de iuribus provinciarum a Concilio Nicaeno confirmatis , iis tantlim exceptis quae infra explicabo.
187쪽
tur oe merisu , Mi inquiu Leo PN-ω. a I V. Forma electio m prascripta a Iusto iam. No. ιicebat appellare a coss. maiione electionii. Solum adversius confirmationem datam remedium eraι
I. D O s T explicatam Metropolitarum
institutionem, superest ut eorum auctoritatem consideremus, ac praeterea eam
quae provincialibus synodis competebat. Ac primo quidem adnotandum est duo fuisse genera Conciliorum. Nam quaedam sortuito congregabantur, nullo temporis ordine servato, sed prout occa sio ferret, videlicetro peragendis electionibus & ordinationi us Episcoporum. Alia certa erant, & Ca- nonum decretis statuta bis in anno, aut saltem semel , & in iis causae ecclesiasticae liatcsique civiles & criminales cleri judicaban.
tur,& provinciae politia ordinabatur. II. Primum illud conventuum genus quin Concilium vocari debeat , nullus dubitat , Hincinarum sequens , c a praesertim Antiochenum Concilium in X i x. canone sy- modum appellet coetum Episcoporum ad ordinationem congregatorum : Epigopas p tersnodum cst praesenti.im Metropolitani nusia tenus ordinetur. Ea non erat praecipua istius Concilij cura ut Episcopum eligeret in si de vacante, sed ut examinaret an electi O ca nonica esset , an electus canonicis impedimentis prohiberetur accedere ad episcopatum, os bigamiam videlicet, aetatis defectum, aut ignorantiam, & utrum accusatio aliqua adversus eum instituta esset. Et si ni hil horum obsisteret , ordinatio perage
III. Synodus ergo illa, ut dixi, non ob
id praecipue cogebatur, neque in Occidente, neque in Oriente, ut electionem celebraret. Verum huic meae scriptioni refragantur eruditorum virorum sentcntiae, quibus persuasum est eam fuisse Ecclesiarum orientalium consuetudinem, ut nullum electionis Episcoporum penus apud eas viguerit quam ejus quae fiebat ab Episcopis, exclusa prorsus electione cleri & populi , quae in solo Occidente usurpabatur. Ea est opinio Cl. V. Iacobi Sirmondi & aliorum quorundam; qui eam se colligere existimant ex
canone i v. Synodi Nicaenae, x ii l. Laodi ceno, & ex commentariis Zonarae & Bal samonis, qui canones illos ita interpretantur. Attamen ab ea sententia discedere cogor quod videam Orientales usurpasse electiones a clero & a populo factas ante &post habita illa Concilia ; quae & Conciliorum Nicaeni R Chalcedonensis auctoritateta Principium legibus firmatae sunt. IV. Haud sanEdestinatum mihi est age re hoc loco de electionibus nihilque aliud in praesentiarum promere placet qu in novam rationem, necessariam tamen, ad interpretandos canones Nicaenum & Loadice num , c a ij fundamentum & basis esse debeant earum rerum quae dicturi sumus de auctoritate Metropolitani & Episcoporum comprovincialium in peragendis ordinationibus. Auctoritas illa in eo versetur, non ut electio ab illis celebretur, sed ut eam approbent , aut repudient , prout consentanea fuerit aut contraria Canonibus , s quod a Canonici Iuris interpretibus vocatur jus confirmandi electionem ) utque dein electi ordinationem aut consecrationem peragant. Certum itaque est Episcopos ante Concilium Nicaenum electos fuisse Heri ac plebuse retio , ut loquitur Cyprianus. Idipsum CVt verbis minime ambigui, docet Nicaena Sy- i. nodus, quae sibi ipsi repugnare non potest, in epistola ad Episcopos AEgypti scripta , quae extat apud Theodoretum , cui consenia ri tiunt Constantinus Imperator ad populum M iaximi. Antiochenum scribens, & Athanasse Apo-- logia variis in locis. V. At confirmatio electionis ad Metro
politanum praecipue spectabat , & ad Episcopos comprovinciales , qui ob eam rem congregati erant , sive quum electio celebrabatur , vel postquam ea facta , decretum ejus ad Metropolitanum fuerat delatum. Clerum ae populum sit Tragia sua conserre consuevisse, Episcopolque eodem tempore judietum suum tuliste, testis est Cyprianus, c--.lin. i. de Sabino Episcopo scribens: Vt de uniser r fraternitatui suffragio, o de Et soporum qia in praesentia convenerunt judicio, episcopatus ei deferretur. Quo in loco Cypriani id accura-th considerandum est , eum distinguere jussuffragij quod fraternitati competit, id est,
clero & populo, a judicio quod Episcopis
tribuit, id est, examine electionis , & confirmatione. Vsium autem illum de traditione
divina ct apostolica observitioni descendisse
pronuntiat. Quare antiquus auctor consti- c. in . A
tutionum apostolicarum praecipit ut is qui electus fuerit a populo, Episcopis praesente tur , dc ut di qui primus est inter eos diligenter inquirat de omnibus iis quae necessaria sunt ut ei manus imponantur. V I. Post Concilium Nicaenum clerus &populus intererant electionibus. Clarissimi susus sententiae argumenta extant in Conci
lio Chalcedonensi, quod electionis Metropolitanorum , in quibus praecipuo quodam ct eximio jure interesse possunt Episcopi,
formulam praescribens, decernit ut fiant d creto Clericorum metropoleos , posseuo-
188쪽
rum, & clarissifilorum virorum, & Episcoporum provinciae , quibus jus praecipuum competebat , quod ageretur de electione Metropolitani. Decreto facto a Cleritas uniuscujusique metroposis, ct possessoribus, atque clarissimis viris , super haec Cr a reverendissimis Episcopis provinciae. In Achione xi. ejusdem Concili j , Stephanus Episcopus Ephesinus
probare volens se canonice vocatum esse ad
metropolim Ephesinam , ait se a Dadraginta Episcopis Asiae ordinatum furue cum de Creto de consensu praecipuorum de clarissimorum civium urbis toticisque cIeri. Me quadraginta Oscopi Asiani , Ibfragio clarissi- moram ct primatum , O totius reverendis'mi
Heri, o ominis civitatis ordinaverunt. Clerum
de populum interfuisse electionibus Episco porum, post tempora Concilij Nicaeni, pro.
No e. i. batur etiam ex Iustiniano, qui dilertis verbisti praecipit ut Episcopus eligatur per 'Clericos . cinw- Oprimates . 'grita Dως cujus futurus es Episcopus. dc ut decretum ad Metropolita num perferatur , ab eo examinandum. Ex
hac lege collisitur genuinus sensus canonis xiii. Synodi Laodicenae: aeuod non sirpem mittendtim iurbis electiones eorum facere qui , sunt ad sacerdotium promovendi. Lex enimi' conservans , secundum Canones , jus suffragis civibus honoratis, sive primatibus ci- . vitatis . ut illa loquitur , plane ostendit ab eo jure , vi canonis , excludi plebeculam.
Prohibitio enim haec non extenditur ad honoratos & ordinem, ut Latini vocant, vel, ut cum Graecis loquamur, ad λαμ-ο-τοις , λογαδως, ωω c. , sed propter eos tantum lata est quos canon ille τους ἄχλο- nuncupat, quos vero Dionysius vertit minas VII. Fatendum tamen est Graecis tan
dem placitum ut dc ipsi magistratus a jure eligendorum Episcoporum arcerentur, quosa solis provinciae Episcopis eligi satius es Ie
in a. existimarunt. Ita visum patribus Nicaenae Synodi secundae: qui tamen ne hujus novae institutionis auctores esse viderentur , Hus originem proniis importune arcessunt a canone quarto Synodi Nicaenae I. praetextu quorundam verborum hujus canonis , quae ambigua esse videntur. Decretum hoc prompta reverentia suscepere univeriae
Orientis Ecclesiae. Hinc orta est hallucinatio Zonarae , Balsamonis, & Matthaei Bltastaris, qui seculi sui morem prae oculis habentes, secuti auctoritatem septimae Srnodi , crediderunt eadem ratione explicandum esse canonem Concilij primi Nicaeni. Atque id eo facilius sibi persuaserunt, quod existimaverint vocem γιρίονία, quae in canone quarto Nicaeno habetur, accipi posse, quasi lignificet electionem, cum eo sensu reperi Tom. II.
tur apud Demosthenem & alios auctores prophanos. Apud auctores tamen ecclesia. sticos vox illa semper lignificat ordinatimnem , quemadmodum a Frontone Ducaeo adnotatum est in Notis ad opera Chr sostomi. VIII. Laicos ab electionibus Episcoporum robustius removit Octava Synodus, se,cuta exemplum Septimae r cujus canon habetur in versione Anastase Bibliothecatij,
tametsii inter Graecos canones non reperiatur. Promotiones Atque consecrationes Episcopo- s M. Oct mm , concordos prioribus Conciliis, Hectione '
ac decreto Episcoporum cinens fleri sancta haeo unitersalis snodus desinit or statuit atque
Iure promulgat neminem laicorum Principum τι Ipotentum semet inserere electioni vel promotioni Patriarchae , vel Metropolitae, aut cuyuslibet Episcopi s ne videlicet inordinata hinc is incongruassat confusio, vel contentio; praesertim cum nullam in talibus potestatem quemquam potestatia
vorum vel ceterorum laicorum habere conveniat,
sed potias silere , ac attendere sibi, usquequb re gulariter a columo ecclesiastico sesipiat finem electis futuri Pontificis. I X. Quod attinet ad Ecclesias Occide iis , diutius illae jus electionum permisere clero de laicis, atque iesi etiam plebeculae, Ed ipsis etiam Gregorij VII. temporibus, Uu. t. id est, seculo undecimo , ut patet ex ejus epistolis. Sed fine seculi duodecimi, clerus p
dc populus paulatim jus electionum trans- is i, miserunt ad Canonicos Ecclesiarum cathe dralium; quos in eo jure confirmarunt Pontificum Romanorum variae Ec multiplices constitutiones , quae habentur editae in libris Decretalium o in Clementinis, ic inter Extravagantes. Reges nihilominus Franco
rum privilegiis quibusdam fruebantur, sive
integrae nominationis , sive necessitatis ob tinendi eorum consensum in personam et
chi. Populus enim diutius jus suum in Gallia
retinuit quam alibi. Certe aevo D. Bernardi, s. m.εν. u γὲ
hoc est, duodecimo seculo, electiones Episcoporum Cabilonensis de Gebennensis factae sunt cum consensu populi; tametsi apud Senones, dc in aliis quibusdam Ecesesiis, eas , Unclerus perageret cum consensu monachorum dioeceseos.
X. Ex iis quae supra dicta sunt discimus canonem quartum Concili j Nicaeni primi non tribuere Episcopis jus electionis , sed
consensus tantum aut confirmationis ,& auctoritatem ordinationis. Interpretationi huic meae favet versio
Dionysij Exigui , qui heic vertit
ordinationem , non autem e Iionem . quam
Concilium jam antea factam esse volebat juxta usum perpetuum Ecclesiae i 'sopum
189쪽
convenit maxime quidem ab omnibus qui sunt in provincia Episcopis ordinari. Si autem hoc discite factis, aut propter instantem necessi tatem , aut tropter itineris longitudinem , tribus tamen omnimodis in idipsum convenientibus es absentibus quoque pari modo decernentibus, o perscripta consentientibus , tunc ordinatio celebretur. Firmitas autem eorum quae teruntur per unamquamque provinciam Metropolitano tribua
tur Episcopo. Canonem hunc sequuntur dc interpretantur Concilium Africanum can. x m. & Antiochenum caru x i x. quod addit Metropolitanum cade causa coepisco pos suos convocare. XI. Itaque tres ex iis canonibus regulae
colliguntur. Prima est , debere Episcopos
provinciae illius in qua ordinandus est Epis copus, ejus electionem approbare , eique consiensius quos adhibere, viva scilicet voce, si praestentes fuerint, aut per literas , si eos abesse contingat. Secunda . Ordinationem a tribus saltem Episcopis esse peragendam. Tertia, firmitatem eorurn omnium, id est, confirmationem, sivero a 2ae, ut loquitur Concilium, pertinere ad Metropolitanum. Regula prima & tertia explicantur in canone sexto Nicaeno , ubi statuitur eum pro
Episcopo habendum non esse qui absque
consensu Metropolitani fuerit ordinatus. Unde patet magni momenti visam esse veteribus auctoritatem Netropolitani. Attamen
si ille, aut alius quispiam Episcopus , pertinacia potius quam ratione pugnaret adve Sus communem sententiam collegarum stlorum , ita tamen ut repugnantium numerus duos vel tres non excedat , statuit Concilium obtinere debere sententiam plurimorum. Obtineat, inquit, sententia plurimorum.
XII. Decretum electionis scripto fiebat, ut constat ex epistolis PapE Leonis I. in Actione xvi. Concilij Chalcedonensis des criptis & ex pluribus aliis auctoritatibus. Examen , discussio, judicium , &dein ordinatio , ad Metropolitanum & ad Episcopos
comprovinciales pertinent secundum antiquos canones. Iudicium id , aut confirmatio Hrerim v, dicitur in canone XXVII. Conci-
lij Antiocheni: Semetur autem jus ecclesiasticum, id continens, oportere non aciter seri , nisi
cum si is se judicio Episivorum, qui post obi
tum quiescentis potestatem habent eum qui Hon 3 extiterit promosere. Quod autem hoc loco nominatur Iudicium viso rum , in canone xl x. ejusdem Concilii dicitur decre tum ordinarium s ubi etiam admonetur necessariam esse auctoritatem Metropolitani. Discciplina eadem deprehenditur in canone xi I.
Laodiceni Concilij, quod etiam judici j vocem in eadem causa usurpati Vt Visui judicis Metropolitanorum , es eorum Disivorum
qui circumcirca sunt, provehautur ad ecclesiasti cam potestatem. Magnam orientalibus illi, Conciliis lucem adserunt Canones Occ dentis , qui judicium dissicultatum in clectionibus contingentium Episcopis permi tunt. Canon x L. Concilij m. Carthaginensis , qui est quinquagesimus in Codice Canonum Eccletiae Africanae, statuit ut siqua contradictio fuerit oborta adversus personam electi , ab Episcopis qui ordinatio nem peracturi sunt judicetur. quem locum,
ut & plerosque alios canones ad hanc in teriam spectantes. in Decretum suum rem lit Gratianus Disi xx m. c. II ad men
dum es Oc. XIII. Quod si in plures perstinas divi
sa fuerint eligentium vota, censuit Leo arbitrium discordiae hujus reserendum esse ad Metropolitanum , cujus judicio is praeserti debebit in quem major eligentium Pars
consenserit, habita ratione meritorum ejus. Cum ergo, inquit , de summi sacerdotis electio- imi ' ne tractabitur , iati omnibus praeseratur quem
cleri plebssique conse in concorditer postularis ita ut si aliam frιὸ personam partium se vota diviserint , Metropotitant udicio is alteri troferatur qui majoribus o studiis juvatur O meritis. XIV. Iustinianus Imp. clim formam es N e. 3. xire.
Ehionum in Novellis Constitutionibus prae-cripsisset, ea.videlicet ratione ut Clerici &cives honorati trium personarum electionem scripto facere teneantur, edicit ut decretum electionis istiusmodi ad Metropolitanum & ad ejus synodum deseratur , ut unus e tribus deligatur. Quod si accusatio quaepiam adversus electum instituta fuerit, eam Metropolitanus intra trium mensum spatium judicate debet, ut deinceis ordinatio peragi possit , hoc tamen addito , ut tota culpa in Metropolitanum rejicienda sit, si ea facta fuerit contra Canones. Non licebat igitur appellare a confirmatione electionisi nullaque alia ratio suppetebat ad infringendum confirmationis decretum quam ut Episcopus recens ordinatus depositionis poena plecteretur , si justa aliqua causa subesset.
I. In Gallia, iudieium e lactionis σ ordinationis pertinibat ad Morvolvanum oe ad. Episcopos tro
vineta , ex Leone LII. Et ex Concilιo Arelat euiseeundo. Regis con δεηsum necessarium esse decernis Concilium Mure Danens V.
190쪽
III. . Eadem forma observata est sub fecunda
2 num nostrorum 'sestia. e vo Aaroli Magni, omnes Metropolitani vocabantur Apostolici. Abstinuis sequens aias ab illa simplicitate. Prisci eligendorum Episcoporum morer approbati iis Capitula risus. IV. Sede vacante , elerus a Rege postulabat liaeeκtiam eligendi. Scribebat etiam ad Metropolita-nμm , qua secundum Regis voluntatem Episcopum visitatorem delegabat in Ecclesia vacante. cui cleri vocabulo comprehendantur. Qua fuerint Vibitatο-ris partes. Elestionum ritus. V. Si electores scienter elegissent indignum , electιo devolvebatur ad Metropolitanum O ad Episco
VII. Vicari' Episcoporum absentium exhιbebant
vicem eorum cum literis tractoriis. Varia tractoria
rum species. VIII. Si nihil eanonicum obstabat , Metropolia tanus ordinabat electum ; ac dem illi lueras tribuebat,qnibus fidem faceret ordinationis. In earum locum Decessere Bulla pontificia. IX. Sub tertia Regum nostrorum Φnastia , --tus electionum forma servata est ; ut patet ex uone Carnotensi. Ejus alate introduci in Ecclesiam carpere appellationes a confirmatione electionum.1 x. In Gallia , consecratio Episcoporum fiebat a
Metropolitano re Episcopis comprovincialibus , abseque auctorιtate Summi Fontificis a nisi Metropolita nus electum ordinare recusaret. suo casu , appellabatur ad Summum Ponti cem. Suspensis Metropolia tanti, Legati sedis apostolica ad se trahere conabania thr consecrationes Episcoporum. Ivo tamen negat id
1 tum esse. XI. Viguit eadem regula in universo Occidente, etiam sub Gregorio VII. XII. Duodecimo seculo introducta appellatio ad
apostolicam fedem. Consecratio tamen Metropolitano O duobus Episcopis comprovincialibus relicta. Gregorisu VII. recusat consecrare quendam Episcopum, donec constiterat eum a iura ictione Metropotitani fui esse exemptum. Nihil huic Metropolitanorum iuri adversum reperitur in Decreto aut Decretalibus.
XIII. Discvr oriunati scripto tradebant professionem fidei , sed nullam Episcopis obedientiam promittebant. Ea nova est , ct aevo Leonis I. inventa. Inquiritur in originem subsequentium sponsionum. Discrimen professionis quae Regi prastatur oe Meir
XIV. Magnam fuisse professionis vim qua Metropolitano fiebat, ostendit uo. diuid mediae aetatis
Pontifices circa hac decreverint. ADDI Tio. Ad se tandem traxerunt confirma
tiones re consecrationes Episcoporum, a quibηs juramentum fidelitatis exigebant. Vnde factum ut illud Metropolitanis praestare recusarent f retanei. cuorum Oemeritatem reprum clemens VI.
I. R Axis illa quae per universam Ecclesiam vigebat , qua judicium electionis & ordinationis permittitur MetropOlitano & coepiscopis Mus , prorslis obtinebat in Galliis : adeoque certa res est, actam Claris argumentis constans, ut i congerendis hoc loci innumeris testimoniis ab
stinendum censeam, paucis contentus. Totam hanc materiam paucis verbis complexus est Leo I. in epistola ad Rusticum Epis copum Narbonensem : Nulla ratio sinit ut inter Episcopos habeantur qui nec a Clericissent electi, nec a plebibus expetiti, nec a pr inci libus Episcopis cum judicio Metropolitani consecrati. Vbi vides Leonem , aeque ac canones supra laudatos , Iudici' vocabulum usur. eare , ut electionis confirmationem fgnificet.
II. Concilia Gallicana vim disciplinae hic.
jus constantissime retinuerunt. Omnium antiquissime de ea re sancivit Concilium Arelatense secundum habitum anno quadragesimo quinquagesimo secundo , in cujus canone quinto haec leguntur : Episcopum sine Metropolitano, vel epipola Metropolitani
via tribus comprovinciatibus, non liceat ordinare , ita ut alis comprovinciales admoneantur, ue
ter partes aliqua nata fuerit dubitatio, majori numero Metropolitanus in electione consentiar. Morem illum suis decretis confirmarunt conea Ammii Concilia Arvernense dc Aurelianense quinia M. Mi. c. . tum, quod Regis consensum electioni cleri& plebis connectit ut necessarium, potestatemque Metropolitano facit vices suas uni ex coepi QOpis suis delegandi ad consecrationem impertiendam: Cum voluntate Regis, juxta electionem cleri ac plebis sicut in antiquis canonibus teneturscriptum , a Metropolitano , vel quem in vice fa praemiserit, cum comprovincialibus Pontifex consecretur. Extant
praeterea quam plures aliae synodi, quae docent electiones olim, sub prima Regum nostrorum dynastia , fui sie confirmatas a Metropolitano & comprovincialibus Episcopis, quorum etiam illinisterio manus imponebam tur Epistopis. III: Sub Karolo dein Magno,&Ludo - vico Pio , forma eadem observata est. Qu*
pe tum post electionem cleri de populi, ut
docet Alculnus , decretum electionis ad Metropolitanum deferebatur, ut electum consecraret. Cam Episopus civitatis, inquit Al- . cui nus . fuerit defunctus eligitur alius a clero 'le'nin de
δεμ populo s fitque decretum ib tuis 3 ct --niunt ad Apos TOLI CVM cum seuo electo defreme secum suggestionem , hoc est , rogatorias literas, ut eis consecret Episcopum. Cete- eum huic observandus est naodus. loquendi illarum tempestatum, quilius licebat Metro- politano tribuere titulum Apostolici : cujus moris initia referenda sunt ad tempora Gr gorij Turonensis. Sequens aetas abstinuit m ad
ab illa simplicitate , de deinceps Apostolici Σ' - ' mtitulus soli Romano Pontifici tributus est ab