장음표시 사용
311쪽
nae; quae tum, praeter provinciam Cartha ginens ein , complectebatur etiam Numidiam & duas Mauritanias. Sed quoniam latius sese est nostra provincia , inquit. habet
enim Numidiam ct Mauritanias duas sibi co-hinentes. Cyprianus ergo cum ex sententia
Concilij sui a sua communione rejecisset quosdam Clericos dc quendam pseudoepi Dcopum haereticorum,irascitur adverssis Comnelium Episcopum Romanum , qu bd cum illi Romam accessissent, haesitasset aliquantulum Pontifex an eos in communionem suam reciperet. Hanc ob rem Cyprianus apud Cornelium aperte edisserit jura Epiccoporum uniuscujusque provinciae, quae in eo versantur, ut ad eos pertineat discussio judiciumque causarum, & regimen gregis,
rationem administrationis suae Deo reddituros , neque licere Romam aliove appellare. neque enim minorem eisse auctoritatem Episcoporum Africanorum quam reliquorum. damnatos porro , si ad Cyprianum accedere voluerint, auditurum se lubenter,& poenitentiam eorum amplexurum, si crimine
ullo fuerint involuti. Post issa, inquit Cyprianus, id est , post damnationem suam &ichisma, nasigare audent, O ad Petri cath dram ct Ecclesiam principalem, unde unitas si- erdotalis exorta est, a profanis Ositammaticis literas ferre. Infra : Nam cum statutum sit --nibus nobis , O aequum sit pariter ac justum, ut uniuscujusique causa illic audiatur ubi est crimen admissum, O singulis pastoribus portio exis sit a Fripta quam regat unusquisue og
.ernet , rationem sui actus Domino redditurus, oportet utique eos quibus praesumus non circumcursare, nec Oscoporum concordiam cohaerentem
sua se, bdola es fallaci temeritate collidere, sed
agere illis cauHam suam ubi cir accusatores habere se testes sui criminis possint; nisi si paucis
desperatis es perditis minor esse videtur auctoritas Episcorum in Africa constitutor m , qui jam de illis judicaverunt. Infra: Iam causa eorum cognita est, jam de eis dicta sententia es. Infra : Si judicium nostrum voluerint experiri,
veniant. Denique si qua illis excusatio O δε-ssa potes esse, videamus quem habeant satis. fictionis suae sensum, quem asserant paenitentia fuctum. I V. Ei fundamento nixus idem Cyprianus, ab Episcopis Hispaniae consultus in causa Basilidis & Martialis Episcoporum, qui deposui fuerant ob crimen idololatriae ab Episcopis provinciae Baeticae, quae tum complectebatur civitates Legionensem, Asturi censem ,&Emeritens in quique Stephanum Papam fallentes gestae rei ac tacitae veritatis ignarum, ab eo se in communionem recipi obtinuerant, consultus inquam Cyprianus respondit debere Episcopos Hispanos primo judicio firmiter adhae rere, quandoquidem depositio facta erat objustam causam aliique Episcopi ordinati erant ab Episcopis provinciae in loco depo
V. Suprema illa auctoritas Conciliorum provincialium in judiciis faciendis non im pediebat communicationem Episcoporum diversarum provinciarum, qui se mutuo juvabant adversus hostes Ecclesiae. Sed praeccipue emicuit vetustis illis temporibus exi mia quaedam ac principalis sollicitudo Ecclesiae Romanae in decernendis cum consilio aliarum synodorum provincialium rem diis adversiis schisimata &haereses. Constat id ex sententia damnationis prolata adversus Novatianum , auctorem schismatis &haereseos Novatianorum: qui damnatus fuit in Synodis Romana, Italica, & Africana, Hierim. de sol ut scribunt Hieronymus & Eusebius, de ab Episcopis totius orbis; per totum orbem a Sa- cerdotibus Dei AHento, ut ait Cyprianus. Marcianus Episcopus Arelatensis se factioni Novatiani adjunxerat. Episcopus Lugdunensis Faustinus & collegae Mus, cum intelli serent suae jurisdictioni non sit acere Marcianum, eo quod in aliena provincia Episcopus enset , in Narbonensi nimirum, Stephanum P pam dc Cyprianum per epistolas consuluerunt quid facto opus esset. Agebatur de limresi jam damnata. Ideoque Cyprianus ait
communem causam esse omnium Episcoporum , neque opponi posse discretionem provinciarum. Idcirco enim , inquit, copiosem Crrit o. mes corpus Sacerdotum concordiae mutuis glutino ' atque unitatis vinculo copulatum , ut si quis ex
collegi, ostro haeresim facere Cy rregem Christi
lacerare o vastare tentaverit , bveniant ceteri , O qα si pasores utiles cr misericordes,
qui oves dominicas in gregem colligant. Unde concludit deponendum esse Marcianum,
qui jam ab universs Episcopis damnatus
erat, nimirum in persona Novatiani. Ex quiabus cum Marcianus esse coeperit, e Novati m conjungens, adversarius misericordiae ct pietatis extiteris , sententiam non dicat, sed accipiat , nec sic agar quas it se judicaverit de col- . legis Sacerdotum, cum tapys ab universis S
cerdotibus judicatus. V I. Quoniam vero Cyprianus in epistola superius laudata agnoverat primatum Ecclesiae Romanae, dicens eam esse Petri ca thedram & Ecclesiam principalem unde unitas sacerdotalis exorta est, hanc primatus praerogativam Stephano Papae conservat, dum eum monet ut literas ad Episeopos in Galliis constitutos scribat ne ulterius Mar- .cianum eo praetextu tolerent quod nondum Romae
312쪽
Romae neque apud Africam fuerit damna
tus, cum Novarianus, cujus factioni se Mar cianus conjunxerat, jam foret excommuni nicatus. Sed magnificum est quod Cypria nus Stephanum hortatur ut i iteras Provimeiam, id est, ad Episcopos provinciae Narbonensis, ct ad plebem Arelate consisenum dirigat , quae contineant abstentionem sive excommunicationem Marciani, jubeatque ut alius in locum ejus substituatur. Iudicium adversus Marcianum ab Episcopis Gallicatanis constitutum erat, qui de eo Romanum& Carthaginensem Episcopos monent, isti vero communi consilio respondent Marcianum esse damnatum. At potestas decernen di & pronuntiandi de plenissima executionis cura Pontifici Romano demandatur. Hoc exemplum imitata sunt Concilia Arelatense anno c c c x I v. & Sardi cense anno cccx L vi i. in suis epistolis synodicis ad Sit vestrum de Iulium Pontifices Romanos, quibus plenis limam executionis rerum in his Conciliis judicatarum curam mandaverunt. Porro collisi potest ex verbis Cypriam praerogativam illam aevo ejus in cathedra Petri constitutam fuisse. quod nulla industria No. vatores elevare possunt. Futilis enim est &Cypriani verbis adversa responsio illa, non deponi a Stephano Marcianum, sed ad plebem Arelate consistentem scribi aequum sibi videri ut deponatur. At in contrariam partem frequentisimae peccat illustrissimus Car
I. Supremam Conciliorum provincialium , d ρ nendis Erisvis auctoritatem confirma vit Nicana δε- nodus , scripto mandavit. Antea enim consuetudiis ne tantum agebaIur. I I. Iudicia Discoporum eo canone Nicano contineri se is Secunda fi nodus Oecumenica. Vsu adriatiusti uiolm vocabulo intelligant patres Constantianopolitanι. qua administrationem sive gubernationem Ecclesiarum unicuique provincia mandatum dicunt a IF do Nicaena. III. Africani ad GIsmum Papam scribuκι δε- nodum Nicanam Curicos omnei, atque adco Disopos, Dis Metropolitanis vertissime commisisse. IV. Gericorum omnium causas in s nodo provi eia terminandas secundum Nicanam δε nodum finibit etiam Innocentius trimus ad VιIrmum Discuum Rothemagensem. V. Episcoporum ea in definitivo sedicio ιermina das esse in senodo provincia censuit Concilium Ami ob uum. At si di visa forent Episcoporum provinci
lium sententia, tum tuaιces alios ex vicina provincia convocandos esse a Metropolitano. Concilium Antiochenum exilua ur.
Q in . rum praιμιν obnoxia non erant appellationi sed re:
dinalis Perronius in sua Replaca : qui eX hoc poni tauri. m. Cypriani loco colligit jus deponendi Epic VII. Implorabamur etiam rescriΠ- Princ inmcopos ad solum Pontificem Romanum per adtieritis suprema nodorum , dic -- Temper me μ
VII. Necessarium visum est hunc Cypriani locum sincere & sedulo excutere, ut intelligi pollit quid magni conferat ad explicandam Summi Pontificis auctoritatem. Haeretici enim nihil heic magnificum deprehendunt pro sedis apostolicae dignitate. N stri vero in ea epistola extare putant non obscura argumenta juris quod Episcopo Romano quaesiitum non erat ante hos octingeniatos annos. Haec sunt verba Cypriani: M a pnopter facere te oportet pleni imas literas ad coepi pos nostras in Galliis constitutos, ne ultra Marcianum perticacem se superbum, O divinae pieratis ac fraternae salutis inimicam, collegio nostro insultare patiantur, quod necdum a uobis videatur abstentus, qui jampridem j ctu se praedicat quod Nolatiano pudens, o quipe vicaciamsequens, a communicatione lixas sta re verit; cum Novati. nus irae , quem sequbtur, olim at nius O honis Ecclesiae iudicatus sit. Infra : Dirieantur in provinciam O ad plibem Arelate consistentem a te silerae s quibus abstento Marciano, alius in lacum ejus μὴ tituatur. Tom. II.
313쪽
I. 'ONsu ETu Do illa, quae Conci- , liis uniuscujusque provinciae supre- main Episcoporum ordinandorum aut de ponendorum potestatem tribuit, scripto tradita est & firmata canone quinto Concilij Nicaeni, in quo sic habetur: De his qui communione privantur, seu ex curo , seu ex laico ordine, ab Episcopis per unamquamque provinciam , sententia regularis obtineat, ut hi qui ab-1iciuntur, ab aliis non recipiamur. Infra: Pla cuit annis singulis pcr unamquamque provinciam bis in anno Concilia celebrari; ut communtur omnibus simul Epsopis provinciae congregatis di liantur hujusemodi quaesiones. Canon alle confirmat auctoritatem cujusque provinciae in judicandis definitivo decreto causis ecclesiasticis quae ad Clericos aut laicos spectant , de per consequentiam, idem jus1tatuitur quoad correctionem & depositio Mem Episcoporum , tametsi casus ille diser vis verbis non extet in canone. Sanc dubitatari non potest quin hic canonis sensus sidcca mens ut in generali hac lege comprehendantur judicia adversus Eeiscopos, cum eorum mentionem alias nulli bi faciat synodus
Nicaena. II. Praeter argumentum illud extat aperta & expressa auctoritas Concilij Secundi Oecumenici, itemque Asticani Concilij. &Innocent ij primi Papae; quorum ea est sententia, ut judicia Episcoporum eo Canone Nicaeno contineri existiment. Canon quippe secundus Concilij CP. Oecumenici aperte testatur adiarinistrationem de gubernati nem Ecclcsarum, hoc canone Nicaeno mam datam esse unicuique provinciae. Administrationis vero vocabulo patres Constantinopolitani comprehendunt judicia adversus
Episcopos, aeque ac alia politiae & regiminis ecclesiastici capita, quemadmodum accurate explicabo in capite quinto hujus Jibri.
II L. Manifestissima est Concilij Africani
sententia ad probandam scriptionem meam. Facit est colligere ex verbis patrum illius Concilii eos paria sensisse cum Cypriano, cum eadem ferme verba usurpent in causa simili c enim aiunt in epistola ad Celesti nun papam i Decreta Nicaena sive inferioris gradus Clericos , me ipsos Episcopos, suis Me-xtopositanis v ndyme commiscrunt. Prudentis- me enim jussissimeque vi crum quaecunque negotia in his uri, ubi orta sunt finienda nec icuique protinciae gratiam sancti Spium, δε-
IV. Eidem interpretationi favet Innocentius primus ad Victricium Episcopuin Rotho magensem scribens, viamqtie aperit ad veram interpretationem canonis sexti
Nicaeni, quem superiori adjungit, ut jura
sedis apostolicae conservet, quae confirman-rur in hoc canone, ut iis Summus Pontifexutatur secunditin vetustam consuetudinem.
qua de re paulo inserius agam, occasione Concilij Sardicensis. Innocentii verba haec
sunt in epistola ad Victricium cap. I ii. Siqua autem causae vel contentiones inter Clericostam superioris gradus quam etiam inferioris fuerint exortae , placuit ut secundum Nicaenam synodum, congregatis omnibus Uusdem provincia Episcopis, judicium terminetur. Nec alicui liceat sine praejudicio tamen Romae Ecclesae, cui in omnibus causis debes reverentia custodiri r lictis his sacerdotibus qui in eadem provincia Dei Ecclesam nutu divino gubernant ad alias
V. Eadem veritas collisi potest ex canonibus Concilij Antiocheni, quod habitum est anno trecentesimo quadragesimo primo, cujusque auctoritas recepta fuit in Concilio Chalcedonensi , & dein in Ecclesia universa. Concilium enim illud cupiens prorsustollere difficultates quae pers epe occurrebant in executione Concilij Nicaeni quoad depositiones Episcoporum , iis verbis utitur quae aperte docent definitivum judicium ad synodum uniuscujusque provinciae pertinere. Supremae huic auctoritati innititur canon xv. quo definitur sententiam ex omnium
Episcoporum provinciae suffragiis latam restacindi non posse ab aliis Episcopis : Si quisui pus de certis criminibus accusatus condemnetur ab omnibus Episcopis Vodem p vinciae , cunasque consonanter eandem contra eum
formam decreti protuli rint, hunc apud alios nuLlo modo )udicari , sed firmam concordantium Episcoporum provinciae manere sintentiam. Eam sententiarum convenientiam , exigit Concilium Antiochenum , ut eatur obviam
querelis eorum qui judiciis in synodo factis aegre parebant quando judicum sententiae
diversae erant, eoque praetextu manebant in
suis episcopalibus , favore urbium adjuti in quibus instituti erant. Casus ergo ille bivisionis sententiarum componitur in canone Antiocheno x i v.in quo decretum est ut Metropolitanus, ante ullius sententiae pronuntiationem , vicinae provinciae Episcopos convoce ut una cum iis de accusatione cognoscat,
decematque quod justu in fuerit. Haec sunt verba canonis: Si quis Episivus de certis criminibus iudicetur, se contingat de eo provinciales Episcopos dilidere , erum judicato ab aliis isnocens creditur, reus ab aliis, pro totius
314쪽
ambiguitatis absolutione jancta gynodo placuis mus. Remedium illud in lege ult. Cod. deret Metropolitanus. Episcopus a vicina pravincia appellat. & alibi vocatur retractatio , vel iudices alios convocet, qui controversam tollant, αἰ i i φη m. Illud litigantibus concessitai per eos Amat o per provincialis Episcopos Imp. Iustinianus in Novella c X l x. cap. v. niud rustum visum fuerat approbeturi jubens ut libellum ea de causa osseratat Prae-Hi canones Antiocheni abunde probant sectis praetorio , aut eorum Assessoribus, iudicia Episcoporum fieri olim solita supre- atque eo modo exsolvit illos necessitate im- . Tma Episcoporum comprovincialium aucto- plorandi rescriptum Principis, ut antea fieritate, etiamsi ob diversitatem sententia hat, quemadmodum constat ex legibus C
rum necesse esset convocare nonnullos ex dicis . .
Episcopis vicinae provinciae. Quod non fie- VII. Implorabantur etiam rescriptabat ea mente ut appellatio quaepiam aut re- Principum adverslis suprema synodorum visio adversta primum judicium judicaretur, judicia. Cui consuetudini temperamentum cum illud nondum factum esset, de cum c adhibet canon duodecimus Antiochenus , contra illud supersederi debere visum fuerit ut his quidem omnis spes restitutionis adi postquam unusquisque sententiam prompse- matur qui postquam damnati fuerint, prerat. Igitur conventus hic extraordinarius fie- ces Imperatori obtulet int , ut ejus aucto-bat ut primum decretum conderetur, cui re- ritate restituantur, eorum vero causa pertractando locus non erat. revisonem retractetur sui ab Imperatore
VI. Attamen dissimulandum non est s- obtinuerint ut novum Concilium habeatur, bi in speciem repugnare Concilium Antio- ad quod major Episcoporum numerus acchenum. Quippe hi canones quos protuli- cedat.
mus jubent ut judicia adversus Episcopos Plurima hauddubie hujus juris imperato- facta a synodu provinciae suprema sint, adeo ri' exempla suppetunt, quae probant Prin-tit ab iis non liceat provocare. Et tamen cipes concessisse rescriptis suis retractatio- canon duodecimus ejusdem Coneiiij permit- nem judiciorum in sγnodis factorum. Verit Episcopis damnatis in synodo provinciae rlim Omnia recensere inutile fuerit. Qua- ut ad majus Episcoporum Concilium pro- propter satis erit nonnulla , eaque magni vocent, in quo rurtius judicium feratur de momenti, adnotare , ex quibus constabit
accusatione. Vnde colligi videtur idem ju- Ecclesiam non existimasse jus illud fuisse dictum esse supremum de appellationi ob- injustum. noxium. Haec sunt verba canonis duodecimi VIII. Primum itaque exemplum pe- Antiocheni : Si quis a proprio Efiscopo Presby- titur a Concilio Sardicensi , quod de judirer aut Diaconus, aut a snodo fuerit Episcopus cus a synodis Tyria, Antiochena euec Constan- forte damnatus , o Imperatoris auribus molestus tinopolitana adversus Athanasium Episco- cxtiterit, oportet ad maius Oscoporum conmerti pum Alexandrinum & Marcellum Ancyra-Coneilium, O quae putaverim habere justa . Hu- num latis cognovit permissu Impp. Con-rimis Episcopis suggerant, eorumque diss ones stantij de Constantis, qui eorum causamae judicia irae olentur. Si vero haec parvipen. retractari concesserant. IngenuE id fatetur dentes, molesti fuerint Imperatori , hos nulla ipsa synodus in epistola synodica ad Iulium menta dignos esse, nec locum satisfactionis ha- Papam scripta quae edita est inter Fragmen- here , nec stem futura re uitνtionis penitus oppe- ta Hilarij : Tria fuerunt a Ma tractanda erant.
riri. Nam ct i religiosissimi Imperatores permis
Conciliatio horum eanonum pendet, ut runt ut deιntegro universa discussa dissutarentur, ego quidem existimo, a Praxi illarum tem - ante omnia. de sancta fide , or de integritate pestatum , quae interpretibus Graecis, atque veritaris quam violaverunt. Secunda δε per is etiam Latinis, ignota fuit. Ea autem versia- quas dicebant esse dejectas de iniquo )udicios batur in auctoritate quam Imperatores poc ut si potuissent probare, jusia fieret conomatiosdebant, concedendi videlicet rescripta pro se. Vbi fortasse legendum , non iniquo judi- revisione supremorum judiciorum, sive illa cio. Eo Imperatorum permissu se synodus civilia essent, sive ecclesiastica. Nam edicta Sardicensis tuebatur adverssis orientalium Praefectorum praetorio obnoxia non erant conquestionem, qui aiebant judicia a suis appellationi, sed revisioni tantum, si eam praedecessbribus fato functis facta non pocis qui causa ceciderat fieri peteret libello se retractari. Non erat fas eorum qui Iam cum
in eam rem oblato Imperatori. Diserta sunt Deo senisententiam refricare ut inquiunt orie
verba legis Impp. Diocletiani & Maximiani: tales in sua epistola 'nodica. Ex ea porro Litigantilus in amplissima praetoriana praefectu- epistola colligi potest usus qu. tum apud N iudicio, se contra ius se lases a Jrmem, non Episcopos invaluerat, auxilium Principum provocandi, sed supplicandi licentiam mini a- implorandi adversus judicia Episcoporum.
315쪽
Nam cum occidentalibus obtulissent consensuros te ut ex utroque Concilio Legati in AE yptum mittantur ad noscenda Attiana
crimina, eam conditiolam addunr, consen
tire se damnationi suae, si calumniam ei impactam fuisse constiterit, ac praeterea ut ipsis praecludatur omnis via implorandi praesiciliam Imperatorum, aut Concili j , vel etiam cujuspiam Episcopi. Petunt tamen ut si ali
veri evenerit, eadem conditione teneantur
Athanasi j fautores. Si fusa, inquiunt, inventa stirini quae Concilio nuntiavimus , rasida cmur, nec Imperatoribus, nec Concilio, nec cui ream FAs Io conqueramur.
t X. Secundum exemplum extat apud Epiphanium Scribit enim inhaeresi LXXI.s quae est Photinianorum) Photinum a Synodo Saruicensi damnatum velut novae haereseos auctorem , Constanti j Imperatoris auctoritatem implorasib, ut causam suam retractam obtineret, & ut ostenderet iniquo se judicio fuisse depositum. Constantius itaque octo Comites, id est, Consiliarios suos delegavit, qui una cum Concilio orientalium, quod anno ccc LVi I. congregatum est in urbe Simoiensi, causam ejus judicarent, luccepta a Basilio Episcopo Ancyrano cura convincendi impietatis dc haereseos propositiones Photim. Hujus porro delegationis adeo felix eventus fuit ut damnatio hujus haeretici illic confirmata fuerit;cujus acta ad imperatorem missa sunt , quae licin authentica secum detulit Basilius,& Comites item qui judicio intererant. X. Tertium exemplum subministrat socrates , qui libro I r. cap. x x x i x. scribit Imperatorem Constantium , quum anno CCC Ox. Concilium orientalium apud Seleuciam congregasset, diversas ad eos literas scripsisse , cum in istis praeciperet ut primum de causa fidei tractaretur, in aliis vero juberet ut causae Episcoporum ante omnia judicarentur. At quod in capite sequenti ait Socrates. de Cyrillo Hierosolymorum Episcopo loquens, nullum dubitandi locum relin quit. Fuerat is depositus ab Acacio Episcopo Caesareae Metropolitano suo in synodo provinciae Palaestinae; a qua provocavit ad m,
jus Concilium, oblato judicibus libello ap
pellationis. Adnotat Socrates, primum Omnium Cyrillum contra consuetudinem & canonem ecclesiasti cuin appellationem usurpasse ad eum morem qui in foro obtinet:
Vnde colligere possumus nondum receptam ea aetate fuisse appellationem a minori sy
nodo ad majorem, neque a provinciali ad
patriarchalem. Nam Concilium AntiocD- enum, quod novemdecim. anth annis celebratum fuerat quini Seleuci ense haberetur, non tribuebat facultatem appellandi ab una synodo ad aliam. Vnica ei mens fuit praescribere quandonam deposito liceret Prim 'cipis rescriptum aed majus Concilium impetrare ad obtinendam revisionem , quae primos judices non vetabat secundo jussi
clo interesse. Nihilominus Cyrillus simpliciter appellavit ad majus Concilium , appellationemque suam primis judicibus d
nuntiavit, cum mos postulare videretur ut rescriptum Principis impetraret. Expostulatio itaque adversus eum facta ei prorsus
similis est quae adverssis cum fieret quem Partamenti consultum damnasset , si is scripto Provocaret, judicibusque appellationem suam denuntiaret; qui potius sibi providere deberet impetratis literis Cancellariae, quas vocant, & proposita erroris exceprione. At Cyrillus ultra progressus est. Nam praeter innovationem ab eo imtroductam , rescriptum quoque Constan-th obtinuit secun in morem , 'uo causa eadem retractari jussa in Concilio Seleu- ciensi , cujus auctoritate restitutus est Clarillus. Hunc autem Socratis locum ea de
causa accuratius explicare placuir, quod a. in eos vir eruditissimus ejus sensum non bene ce- , r. perit, ut neque canonis Antiocheni.
X I. Quartum exemplum peti potest
ex damnatione sancti Ioannis Chrysosto. viδε insa e. αmi i qui cum in synodo ad Quercum , suburbium id est Chalcedonis, depositus fuis set a Theophilo Episcopo Alexandrino,
in exilium actus est ab Imperatore , revocatus tamen ab eo paulb pdst. At is, i metsi revocatus fuisset, aegre serens judiacium adversum se latum , tametsi nussit
tibiis plenum dc erroribus , Arcadij Augusti praesidium expetiit, rogans ut syn
dum congregaret, in qua Omnes accusaiationes deintegro judicarentur : Mox ob Gerabamus Christianisimum Regem ut Concilium ageret, quo haec Iu i carentur, ut ipse ait in epistola ad Innocentium. Et Concilium quidem illud convocatum est, sed infelici eventu quoad causam magni hujus viri. XII. Praeter ea argumenta,validum qu rue testimonium ad probandam veteremiam Principum auctoritatem sumi potpst ex lege quae prohibuit ne deinceps hic mos usurparetur. Ea extat in Codice Thedosi no : ubi Impp. Arcadius & Honorius edicunt ut Episcopi depositi in synodo collegarum suorum pellantur in exilium, si quid adversus sententiam in illos latam aut contra
316쪽
publicam tranquillitatem tentaverint. Praeterea diserth damnatis Episcopis inhibentne ad Principes accedant , neve rescripta
impetrent; quae nulla esse pronuntiant ijdem Augusti , si eorum Episcoporum damnatio peracta sit justam ob causam. uicunque ne- ά atibus sacerdotibus fueris vi pati loto de trusus es nomine, si aliquid vel contra sententiam vel contra quietem moliri fuerit deprehen sus, rursurique sacerdotium petere a quo vide
tur exelatus, procul ab ea nue quam indignus fecit, sicundum legem diva memoriae Grati xis trucina,M ni, centum miltibus vitam agat. Infra i sit personis tenore praesentis legis in citum νω se a nostra adiresecreta , ct impetrare rescripta.
Omnia dfectis per culpam scitauio personis qua impetrata sent , infecta permaneant. XIII Manet itaque sententia a me paulo ante prolata , judicia nempe in synodis provincialibus lata adverssis Episcopos appellationi obnoxia non fuisse secun dii in antiquos canones , tametsi revisioni Dcus esset si ita Princops rescripto juberet. Obtinebat ea consuetudo, non solum in Oriente, sed etiam in Gallia , ut constat ex iis quae Valerianus Episcopus Autilliodorensis disseruit in synodo Agrippinensi quae anno ccc XLVI. habita est adversus Euphratam illius civitatis Episcopum. Eum quinque Episcopi deposuerant propter haeresim. Primi vero judices optarunt ut damnatio ab ipsis decreta confirmaretur ερ approbaretur a majori Episcoporum Galli
Canorum numero. Eam itaque ob causam Metropolitanos octo provinciarum evocarunt ad Coloniam Agrippinam , Treverensem nimirum, Arelatentem, Lugdunenissem, Vesontionensem, MOguntinum , Remensem, Senonensem, & Rothoinagensem, ut eh accesserunt ad postulatum fratrum, ut ipsi aiunt. In eo Concilio Valerianus dixit validam esse depositionem a quinque illis Episcopis decretam , neque necessarium prorsus fuisse ut nova haec congregatio fieret. Valerianus Episcopus dixit: Ese non om nes conseniores. hic apud Agrippinam Dei τι. mare qui sumus adunati, convenissimus buffecerat a quinque uisivis Euphratam blasphemum , quia Christum Deum negat, pro meritis. --.ι. sissententiari ' eodem jure esse depositum. Inafra : Ideo eundem censio rupe esse depositum. Idipsum luculentius probant verba Amandi Episcopi Argentoratensis in eodem Conci lio , quae sic Labenti Amandas Episcopus dixit: Siquid m in praesenti, quando Euphrata a quinque Episcopis sententiam accepit', me inter ψ ipsis fateor esse consimneum, qui epistolis meis ad eundem deponendam con si, sicundum D
Deum negat , merito in ipsum sintentiam coAtatam esse constat. ad cujus damnationem consentio. X I. V. Saturninum Episcopum Arelaten
sem Gallicani Episcopi in synodo Parisiensi
excommunicarunt anno trecentesimo sexagesimo secundo di qui, nulla mentione facta confirmationis Romano Pontifice decretae , synodicam suam epistolam miserunt ad Episcopos Orientis. Significant se inter excommunicatos reponere Auxentium dc reliquos Episcopos quos excommunicatos fuisse scripserant Episcopi orientales , tum denuntiant excommunicatum a se fuisse Sa- . turninum Avelatensem. Saturninum , qui tutis si bruus impiiJ me contradimi , secum dum fratrum nostrorum ominas jam titeras excommunicatum ab omnibus Gallicanis Episcopis caritas vestra cognosas a quem se vetera, dissimulata Iam diu licet , crimina tar cetera erita
solis suis nova temeritatis irreligiositas is dignam Episivi nemine esse fccrum.
I. Dnodus Sardicensis ius illud imperatorium, nempe decernendi revisiora, uani fudiι is Episcopum
ins nodo Tiria re tiochena damnati. Attamen Iulius Episcopus Romous eum in suam communi nem recepti, spreta reientalium ιmene tone. III. cum se ea contradictione schisma immineis et inter Ecclesia . Imριratores Cenotium convoca--κι apud Saricam. Res tamen in divortium abiit,
ium totest occide male. quo modo illud vocant Hilarius est Epiphanius. VI. IIme Concilio debetur prima σῶν iuris Summi Pontificis , quoad depositiones Episcopo. rum. 'Nihil tamen stamu adversus furemam δε nodorum provικciatium auctoritarem. Concum enim tantum jus decemori revisionem. Revso amem m. tum dissera ab appellatione. Sed hinc nata errandi o casio , quod Synodus Sardicensis imis te utaιαν verbo appellandi ct provocandi. VII. Deremere igitur poterat Episcopus Romanus causa retractatιonem ἰ remissa videlicet intis o iudicio ad Discors provincia, s ad fηitimos. Ae- visio non impediebaι quin sentenιia dctositionis mam
317쪽
Nam cum occidentalibus obtulissent con senturos se ut ex utroque Concilio Legati in AE yptum mittantur ad noscenda Riliana
crimina, eam condit mina addunt, consentire se damnationi suae, si calumniam ei imp.ictam fuisse constiterit , ac praeterea ut ipsis praecludatur omnis via implorandi praesicitum Imperatorum, aut Concilij, vel etiam cujuspiam Episcopi. Petunt tamen ut si ali
reri evenerit, eadem conditione teneantur
Athanasii fautores. Si f., inquiunt, in-menta se rint qu.e Concilio nuntiavi- , rasiae mmur, nec μ' uritus, nec Concilio, nec cuiqyam P spo conqueramur. t X. Secundum exemplum extat apud
Epiphanium Scribit enim inhaeresi Lxxi.s quae est Photinianorumὶ Photinum a Synodo Saroicenti damnatum velut novae haereseos auctorem, Const.miij Imperatoris auctoritatem implorasse, ut causam suam retractari obtineret, & ut ostenderet iniquo se judicio fuisse depositum. Constantius itaque octo Comites, id est, Consiliarios suos dele
gavit , qui una cum Concilio orientalium, quod anno ccc Lvii. congregatum est in urbe Sinniensi, causam ejus judicarent, iuccepta a Basilio Episcopo Ancyrano cura comvincendi impietatis de haereteis propositiones Photim. Hujus porro delegationis adeo felix uventus suit ut damnatio hujus haeretici illic confirmata fuerit cujus acta ad imperatorem missa sunt; quae item authentica secum detulit Basiliuω,δc Comites item qui judicio intererant.
X. Tertium exemplum subministrat socrates , qui libro II. cap. x x x i x. scribit Imperatorem Constantium , quum anno ccc Lix. Concilium Orientalium apud Seleuciam congregasset, diversas ad eos literas scripsisse , cum in istis praeciperet ut primum de causa fidei tractaretur, in aliis vero juberet ut causae Episcoporum ante omnia judicarentur. At quod in capite sequenti ait Socrates . de Cyrillo Hierosolymorum Episcopo loquens, nul lum dubitandi locum relin quit. Fuerat is depositus ab Acacio Episcopo Caesareae Metropolitano suo in synodo pro vinciae Palaestinae, a qua provocavit ad majus Concilium. oblato judicibus libello ap
pellationis. Adnotat Socrates, primum om nium Cyrillum contra consuetudinem & ca nonem ecclesiasticum appellationem usurpasse ad eum morem qui in foro obtinet:
Ckκλητοις ως G λ Aia ἔ, χρίω Hms. Vnde colligere possumus nondum receptam
ea aetate fuisse appellationem a minori s nodo ad majorem, neque a provinciali ad
patriarchalem. Nam Concilium Antioch num, quod novemdecim. anth annis celebratum fuerat quim Seleuci ense haberetur, non tribuebat facultatem appellandi ab una synodo ad aliam. Vnica ei mens fuit praescribere quandonam deposito liceret Primcipis rescriptum ad majus Concilium im petrare ad obtinendam revisionem , quae primos judices non vetabat secundo judi cio interesse. Nihilominus Cyrillus simpliciter appellavit ad majus Concilium , appellationemque suam primis judicibus d
nuntiavit, cum mos postulare videretur ut rescriptum Principis Impetraret. Expostulatio itaque adversus eum facta ei prorsus
similis est quae adversiis eum fieret quem Partamenti consultum damnasset, si is scripto provocaret, judicibsisque appellationem suam denuntiareis qui potius sibi providere deberet impetratis literis Cania cellariae , quas vocant, de proposita erroris exceptione. At.Cyrillus ultra progressiuest. Nam praeter innovationem ab eo imtroductam , rescriptum quoque Constan-th obtinuit secundum morem , quo causa eadem retractari jussa in Concilio Seleu- ciensi , cujus auctoritate restitutus est CP
rillus. Hunc autem Socratis locum ea de causa accuratius explicare placuit, quod vir eruditissimus ejus sensum non bene ceperit, ut neque canonis Antiocheni
X I. Quartum exemplum peti potest
ex damnatione sancti Ioannis Chrysosto.
mi i qui cum in synodo ad Quercum, suburbium id est Chalcedonis, depositus fui cset a Theopbilo Episcopo Alexandrino,
in exilium actus est ab Imperatore , revocatus tamen ab eo paulo post. At is, i metsi revocatus fuisset , aegre ferens judiacium adversum se latum . tametsi nullit
tibiis plenum & erroribus, Arcadij Augusti praesidium expetiit, rogans ut syn
dum congregaret, in qua omnes accus
tiones deintegro judicarentur : Mox obsocrabamus Christianismum Regem ut Co cilium ageret, quo facta haec Iu μα--, ut ipse ait in epistoli ad Innocentium. Et Comcilium quidem illud convocatum est, sed infelici eventu quoad causam magni hujus
viri. XII. Praeter ea argumenta validum qu
rue testimonium ad probandam veterem tam Principum auctoritatem sumi potxstex lege quae pri bibuit ne deinceps hic mos usurparetur. Ea extat in Codice Thedosia no i ubi Impp. Arcadius de Honorius edicunt ut Episcopi depositi in synodo collegarum suoruin pellantur in exilium, si quid adversus sentenuam in illos latam aut contra
318쪽
publicam tranquillitatem tentaverint. Praeterea diserth damnatis Episcopis inhibentne ad Principes accedant , neve rescripta
impetrem; quae nulla esse pronuntiant ijdem Augusti , si eorum Episcoporum damnatio peracta sit justam ob causam. Qicunquere. Datibus sacerdotibus fuerit epi pati uis deis trusus se nomine, si aliquid vel contra senten.
nam vel contra quietem moliri Dent deprehensus, rinfusique sacerdotium petere a quo vide rur exclusis. procul ab ea urbe quam indignas infecit, sicundum legem divae memoriae Gratia-
nucini, i ni , centum miltibus vitam agat. Infra: Sit -
:zt jusmodi personis tenore praesentis legis in deitum
Deum negat , merito in i um sententiam coAlatam esse constit. ad cujus damnationcm consentio.
X I. V. Saturninum Episcopum Arelatensem Gallicani Episcopi in synodo Parisiensi
excommunicarunt anno trecentesimo sex
gesimo secundo i qui, nulla mentione facta confirmationis a Romano Pontifice decretae , synodicam suam epis holam miserunt ad Episcopos Orientis. Significant se inter ex
communicatos reponere Auxentium dc reliquos Episcopos quos excommunicatos fuisse scripserant Episcopi orientales , tum denuntiant excommunicatum a se suisse Sa- fera nostra adire secreta . O impetrare re cripta . . turninum Avelatens ena. Saturninum , qui su--ηia dfectis per culpam sacerdotio persenis tutis salubritas impiissimὸ contradixi ι , secum qua impetrata sent, infecta permaneant. XIII Manet itaque sententia a me paulo ante prolata , judicia nempe in synodis provincialibus lata adversus Episcopos appellationi obnoxia non fuisse Lecuniadiim antiquos canones, tametsi revisioni Dcus esset si ita Princops rescripto juberet. Obtinebat ea consuetudo, non sollimin Oriente, sed etiam in Gallia ; ut constat ex iis quae Valerianus Episcopus Autissiodorensis disseruit in synodo Aprippinensi
quae anno cccx LVI. habita est adverssis
Euphratam illius civitatis Episcopum. Eum quinque Episcopi deposuerant propter
haeresim. Primi vero judices optarunt ut damnatio ab ipsis decreta confirmaretur Scapprobaretur a majori Episcoporum Galli
Canorum numero. Eam itaque ob causam Metropolitanos octo provinciarum evocarunt ad Coloniam Agrippinam , Treverensem nimirum, Arelatensem, Lugdunensem, Vesontionensem, Moguntinum , Remensem. Senonensem, & Rothomagensent: eo accessi runt ad postulat m fratrum, ut ipsi aiunt. In eo Concilio Valerianus dixit validam esse depositionem a quinque illis Episcopis decretam , neque necessarium proneis fuisse ut nova haec congregatio fieret. Valerianus Oscopus dixit: Etsi non om nes conseniores. hie apud A rippinam Dei voaluntate qui semus adunati . convenissemus, ius
fecerat a quinque Episicopis Euphratam blasphemum, quia Christum Deum negat, yra meritis. M. sis sententiari ' eodem 3ure eine depositam. Inafra : Ideo eundem censio iuste esse depositum. Idipsum luculentilis probant verba Amandi Episcopi Argentoratentis in eodem Concilio , quae sic habenti Amandas Episcopus dixit: Siquid m in praesenti, quando Euphrata a quinque Epydvis sententiam accepis , me interi r fateor esse consentaneum, qui epissolis meis ad eundem deponendum consis, sic Eum sLIam rimi inm iesus , qui Christum Dominum
dum fratrum nostrorum ominas Iam literas exis communicatum ab omnibus Gesticanis Episcopii caritas vestra cognosias , quem o vetera, dis .mulata Iamdiu licet , crimina se cetera evita
solis suis nova temeritatis irreligiositas i dignum Episcopi nomine esse fccrunt.
319쪽
I a. Ferturbarus est ordo canonum Sardicensium.
cernenda revisionem , aut eam denegandi. Quarius τινὶ trohibet ne quis ordinetur in loco dejecta , donee
apud apostolicam serim determinatum fuerit aἡ revisio concedenda fit. Sed non tracipii supersidendum esse
interim depositione. XI. Settimus edicit ut si revisio eoMedenda siu, Elisivus ' manus det iudices ex v/cina provιncia,cιιι causam retrati ext eum primu iudicibus. Tum rose illum mittere Legatum qui da prasi drai. XII. Interpretes Gracι non ceperunt sensum horum ea num. Contendunt enim licere Discopo damnato rursum appellare a iudicio Spiscoporκm quos Pontifex Romanus delegaverit. quod falsum est. Re
occasione emergens, literis suis Concilium convocarunt apud Sardicam , quae Illyr.ci n. vh civitas erat, in Imperio occidentali sita, & Ρ' ' in confinio Thraciae , quae ad Imperium Orientis pertinebat. Convocatum illud fuit ex magnis provinciis utriusque Imperiit sed
numerus Episcoporum coercitus est ad octoginta ex unoquoque Imperio. Cum orientales Sardicam convenissent , occidentaliabus se conjungere noluerunt , neque cum
eis corpus Concilij constituere , probabili
in speciem argumento. Declararunt enim ferre se non posse ut Athanasium & Marcet tum Ancyranum communione sua publice XIII. Leges civiles prohibem V iudex aptetiata honestarent occidentales , quod de retratio is causam remittat in provincia . quod frauda fuit Balsamoni; eum non intelligeret in Concilio Sardicensi non aga de appellatione, sed tantum de retractatione. Eviteantur ambages Balsamonis. XIV. Explicatio canonum Sardicens tam proposita ab au tore, petita est ex Hincmaro in v stola ad Ioannem octavum nomine Carati selυι scripta. X ι . Canon Sardicens non vetat quin damnatus possit etiam implorare auxilium Frιno M. .. XVI. . In ιcatur dicramen auctoritatu imperat
est, uti diximus, suprema synodo. rum provincialium auctoritas in ferendis judiciis : quae temperata fuit rescriptis Principum , qui revisiones causarum fieri praecipiebant. Hinc novae resulae data occasio, quam Sardicense Concilium condidit anno trecentesimo quadragesimo septimo , qua transfusa est in Episcopum Romanum potestas illa quae Imperatoribus competebat concedendi revisiones hujuscemodi, eo tamen adhibito temperamento quod inna ad notabitur in explicatione canonum hujus
Concilij , postquam ejus celebrandi causas
II. Ei occasionem subministravit causa sancti Athanasij Episicopi Alexandrini .Quippe eum Episcopi orientales , qui factionis erant Eusebij Nicomediensis Episcopi , vel quos artificiis ille suis incautos decipiebat, in synodis Tyria & Antiochena damnaverant. Contra, Iulius Episcopus Romanus in synodo Romana, quae ex Episcopis Italiae
constabat, Athanasium recepit in communionem suam , insuperhabita intercessione orientalium , qui Romam miserunt decretum damnationis adversiis Athanasium decretae. Haec ergo, ut dixi, occasio fuit ce
lebrandi Concilij. III. Nam Imperatores Constantius &Constans, cupientes extinguere schisma eactanda eorum excommunicatione ageretur,
deque eorum depositione a superioribus synodis decreta , cujus judici j executio reta dari non poterat eo praetextu quod Concilium Romanum eosdem Episcopos in suam communionem suscepisset, cum ea ipsi auctoritas non competeret. Nos enim omnino illis communicare nolaimus, nisi eos quos damna vimus proiecissent, O dinum honorem Concilio Orientis tribuerent , inquiunt illi in sua epistola st nodica. Quoniam vero occidentales eis morem in hac parte gerere recusabant, arrepta est protinus ab orientalibus occasio divortij, quod probe intelligerent fieri non posse quin calumniae Athanasio impactae detegerentur , ideoque noctu a fugerunt in Thraciae urbem Philippopolim. Illic actiones Concilij sui continuarunt, sub nomine Concili j Sardicensis , adversus D cidentales , quemadmodum isti Sardicae,
que, synodus convocata fuerat , eam continuarunt adversus auctores factionis orientalium.
I V. Constabat synodus illa Sardicensis ex octuaginta Episcopis Occidentis, ac praeterea ex aliquot Eusebianis , qui agno centes dolos de malam fidem sociorum sum rum, secessione ab eis facta, legitimo conventui adhaeserunt. Haec ergo synodus, quae Sardicae constitit, Athanasium & Marcellum sedibus suis restitui jussit. Restitutionem autem illam scriptis quaquaversum synodiucis epistolis significavit Imperatoribus, Iulio Episcopo Romano, Ecclesiae Alexandrinae, de universis Episcopis Ecclesiae catholicae. Constantius, a fratre suo Constante &l Lesatis veri Concilij Sardicensis rogatus, rescripto jussit ut Athanasus aliique Epi copi qui dejecti fuerant, sedibus suis restituerentur. Ac licEt Constans factione Magnentsi tyranni tum occisus fuisset , Constantius , tametsi inimicis Athanasij aperte
faveret, Episcopos tamen sedibu iis reddi μθ ea. procuravit. Interim dum lim aζebantur,
320쪽
Athanasus ex urbe Roma in Orien praescripto hujus Concilij. Vertim ut ab ea tem , ubi Constantius morabatur , acce- persuasione recedam facit quod a me obser dens , indeque Alexandriam prosectus , vatum est, nempe jus tantum concedendi synodicam de restitutione sua epistolam revisionem a synodo Sardicensi introductum
subscri ira obtinuit ac C Liv. Episco. esse in gratiam sedis apostolicae dc in quod.pis ex Oriente autwOccidente. Epistola dam vel ut detrimentum auctoritatis impera porro illa nihil aliud continet praeter re- toriae. Haec interpretatio mea est : quam hitutionem Episcoporum de causas ob clim aliquot viris coctis aperuissem , eam illi quas eam fieri synodus decreverit , tum sumagio suo comprobarunt. ' Discrimen depositionem nonnullorum Episicoporum fa- quippe est inter appellationem & revisio ctionis orientalium , nulla interim mentio- nem. Illa namque integram causae cognitione facta canonum apud Sardicam condi- nem transfert ad judicem superiorem , qvi torum. quaestionem excutit dc definit in suo tribuna
V. Historiam Concilij Sardicensis heic li. At revisiodefinitivum judicium relinquit per aversionem describendam esse existi- priori juri silictioni, ea ratione, ut prioribus mavi , quoniam observatio illa, quae veris- Judicibus novi etiam adjungantur , ut con- sma est, & colligitur ex variis locis Atha. stat ex quadam constitutione Graeca quamna' & Hilarij valde conducit ad deciden- Cujacius restituit in suis Observationum ii dam celebrem illam controversiam , quam bris. Sed huic persuasioni quam dixi occasio illustrissimi Cardinales Batonius & Perro- nem dedit ipsa synodus Sardicensis , quaenius summa cura tractant, an videlicet Con- vocibus appellandi Ec provocandi impropri Ecilium Sardicense sit Oecumenicum. Hac utitur, quod retractatio vicem subeat ap- vero quaestione semel definita , facilis esse pellationis. Vnde factum ut sequens aetas videtur responsio an. xxi. canones in Sardi- existimaverit in his canonibus asi de veracens synodo editi ejusdem auctoritatis sint appellatione , juxta propriam hujus vocis hac Nicaeni. Cui quaestioni respondeo con- significationem. vocationem hujus Concilij ea mente factam VII. Attamen ius in ea synodo quaesi- esse ut Concilium Oecumenicum celebra- situm Episcopo Romano diversum prorssis retur . id est, compositum ex Legatis om- est a judicio appellationis , c a nihil aliud nium Diceceseon & magnarum provincia- ei concessiam sit quam ut decernere possit rum Imperii orientalis & occidentalis, in- causae retractationem. Quippe synodus sta-tra quorum limites Ecclesia Christiana pend tuit ut si Episcopus damnatus Pontificem
coercebatur. Sed quia divortium ante con- Romanum appelliaverit , in potestate ejus rigit quam Concilium foret constitutum ex sit appellationem res uendi, quo pacto sen- Episcopis utriusque Imperij, res in eo des. tentia Episcoporum provinciae confirmabi nitae spectari non possunt nisi tanquam a tur, aut eam admittendi. Quo casu , debet Concilio occidentali decretae, quandoqui- Episcopus Romanus judicium integrum re
dem decretae sunt absentibus Episcopis mittere ad Episcopos provinciae, & ad fini orientalibus. Sane sanctus Hilarius Episco- timos, ut illi causae cognitionem suscipiant pus Pictaviensis, qui tum vivebat, itemque praesente Legato Summi Pontiscis , si is Epiphanius, Concilium illud Sardicense vo- existimaverit mittendum esse. Praeterea, apiacant Concilium Occidentalium. Nam quod pellationis ea vis est ut priore interim Len. . ad c ccx Liv. Episcopos attinet , referri tentia supersedendum sit. quod aliter obii numerus ille non potest ad eos tantum qui net in revisione. Nam confugium illud ad Concilio interfuerunt, sed etiam ad eos qui apostolicam sedem non impediebat quin in- restitutioni A thanas, subscripserunt post ce- terim sententia depositionis executioni manialebrationem Concilis. daretur. V I. Huic tamen Concilio debetur pri- VIII. Hujus autem juris novam essema origo juris Summi Pontificis quoad ju- institutionem probant verba canonis. Si adicia canonica Episcoporum. Quanquam si cet vobis sinquit Osius Cordubensis Episco rem propius introspiciamus , neque cano- pus, qui synodo praesidebat in ueneri Petri '
Apostoli memoriam honoramin. Non ali conia
firmandam esse antiquam traditionem , quemadmodum fieri consuevit in negotiis
quae renovatione tantum aut explicationenum versa egrediamur, manifestum erit nihil illic statutum esse adversus supremam synodorum provincialium auctoritatem canone Nicaeno firmatam. Fateor equidem hactenus universis persuasum fuisse repertam juris antiqui indigendesse in synodo Sardicensi legem de appella. I X. Institutio porro illa continetur intionibus adversus Episcoporum judicia, eas tribus canonibus apud Dionysium Exiguumque a Summo Pontifice judicandas cile ex & apud Cresconium in Breviario Canonum,