장음표시 사용
321쪽
tertio videlicet, quarto,&septimo. Transnpositi sunt tamen hauddubie hi canones, re movendique ab hoc loco sunt quintus & sextus , qui de materia prorsus diversa tractant, ut tertius, quartus, & septimus simul collocentur. Quod eo eordine fieri potest,
ut ponantur V. v i. & v I I. quemadmodum
citantur in collectione Ferrandi Diaconi , vel I I i. I v. & v. ut habet collectio
Graeca. X. Unusquisque eorum canonum, quos
ex collectione Dionysiana ab Ecclesia Ro. mana recepta proseram , quiddam speciale continet quod in aliis non habetur. Quipperertius jubet ut si quis iam Episcopus existimet sibi justam caudam suppetere postulandi ut nesotium retractetur, primi judices ad Episcopum Romanum scribant, ut si retractandi locus erit, is judices donet , si
vero secus ei visum fuerit , res constitutae suum robur obtineant. Itaque hic canon Episcopo Romano tribuit supremam auctoritatem decernendi revisonem, aut eam de-
nefandi , dato insuper jure delegandi novos
judices. Canon autem quartus vetat ne in
locum Episcopi d ecti alius substituatur, donec causa fuerit in judicio Episcopi Romam determinata. Vis pontificia: auctorit iis continetur hoc canone. Mus porro sensus hic est, ut velit non ante ordinari poste Episcopum in loco depositi quam determiunatum fuerit apud apostolicam sedem an reviso concedenda sit dejecto , atque adeo supersedendum esse interim quoad hoc executione judicij facti in provincia. Nihil tamen hujuscemodi vetat quoad depositionem damnati , quam nihilominus peragebant, ut ostendami n capite vigesimo primo.Quanquam canon quintus dc septimus Coin
Concilij Sardicensis id satis manifestd do
X I. Septimus ergo canon praescribit ordinem judiciorum, postquam ab Episcopo
Romano concessa fuerit revisio , atque ita. agendum esse eo casu , ut Summus Pontifex donet judices ex vicina provincia . qui causam retractent cum prioribus judicibus, tum ut Pontifex Legatum quoque mittere possit Concilio praetuturum , si ipsi visum tuerit aliquem esse mittendum. Reviso haec omnino similis est propositioni quam vocant in is adversus decretum Partamenti, quae rescripto Principis instituitur: cui definien dae interesse debent priores judices, itemque
. par novorum judicum numerus', ac praeterea duo.
samo , qui commentarios ediderunt in hos canones Sardicenses , itemque Harmenopulus in Epitome canonum, genuinum eorum sensum non ceperunt. Contendunt enim licere Episcopo damnato rursum appellare a judicio lato ab Episcopis quos Pontifex Romanus delegaverit. Rationem autem huius opinionisBalsamo petit ex canone quarto;t metsi is additio tantum sit ad tertium, ad si- persedendum videlicet executione primae sententiae, ut ipsa canonis verba indicant. Id sane vidit Hinc marus: qui post laudatos c nones tertium & septimum Synodi Sardicensis, quarti synopsin his verbis expresse: Interim iamcn alter Episcopus non ordinetur. At 'Zonaras, quem sequitur etiam Balsamo, secundam hanc appellationem institutam putat his verbis septimi canonis: .Quod si ii qui
rogat causam Fam iterum audiri. Et tamen ceratum est ea verba respicere tantum ad primum judicium. XIII. Haeret autem Balsamoni aqua, ex eo quod clim legibus Principum prohibitum sit ne judex appellationis causam remittat in provincias, hi tamen canones deceranunt ut Pontifex Romanus judices donet inprovinciis. Itaque eo confugit ut dicat praesentem canonem esse sterialem , O ita editum esse propter viae longit ad nem , O ne vexentur Episcopi in adeo longinquam O alienam regionem trahendF. At gravius laborat idem Bal samo in explicatione judici j secundae appellationis , quae rursum committitur judicibus delegatis ex provincia finitima ei a cujus judicio appellatum fuit. Quod adversum est legibus , ideoque Balsamo id dictum esse putat specialius nisi si quis dicere velit secundos sudices non esse eosdem cum primis. Si autem dixeris, inquit, alios esse Episcopos qui
sententiam tulerint , nihil invenies repugnans. Sed lapsus heic non esset Graecus iste interpres, si animadvertisset novum istud judi cium institutum non esse ad judicandam appellationem, sed ad retractandum negotium, neque duas in una eademque causa appella. tiones introduci ab his canonibus, sed tantum expostulationem. XIV. Sed illud monendum est, non ense me inventorem hujus interpretationis c
nonum Sardicensium. Eam quippe hausi ex illustri quodam loco Hincmari Remensis Archiepiscopi. Scribit is in epistola ad Ioannem octavam Papam , quae nomine Caroli Calvi Imperatoris scripta est , auctoritatem a Concilio Nicaeno tributam synodis provincialibus ad judicandos Episcopos violatam non esse sed potius confirmatam in synodo Sardicensi, quae praecipit ut causa Episcopi
depositi terminetur in Dus provincia, secundum sententiam nimirum eorum Episcoporum qui ipsum prilis judicaverant, it cmque Episcoporum
322쪽
Episcoporum qui in finitima provincia com- num Sardicensita in , reliquum est ut ipsa e morantur, coram Legato Summi Pontificis: rum verba describanius. Θυ senctae synodi Nicamae J constitutisnem CANO N. III. Osius Episcopus dixit: '-- M' Surdicen es coeares non conme tam , qui cim an is si ahquis Episcopus iudicatus f. trit in Ponti eis Romoi Vicario vel arbitrio causam aliqua eos, ct tutat se Ionam causm habere, Episcopi in provinciali synodo Iudicati , etiam ut iurum Concilium renotetur, si volι placet, Episcoporam arbitrio vel Iudicio qui ram Iudi sancti Petri Apostoli memoriam honoremus , ut laveraκt, cum Episcopis qui in finitima ορυ- scribatur ab his qui causam examina'nt Iutiopia qua provincia ρηι, pr cipiunt terminari; qua- Romano Vt suo. Et si udicaverit renovandum renus sive in manenda sive in immutanda sen- esse judicium , renovetur , O det Iudices. Sirentia , Iuxta canones Nicaenos , commune sis aurem probaverit talem causam esse at non refri- placitam. cemur ea qua acta sunt, quae deo crat, co raX V. Sanh vix credi potest tam promp- mata erum. Si hoc omnibus placet. Synodus restos ac faciles fuisse Episcopos ut statim & pondit: Placet. absque ulla contradictione consenserint exui C A N. IV. Gaudentius Visopus dixit, Ad se suprema auctoritate quam possidebant ut Andum ,si placet, huic sententia, quamplenam judicia sua simplici appellationi subnaitte- sanctitate protulisti,nt cam aliqvu deposious fueritrent. Facilius eis persuaderi poterat ut ap- eorum Episcoporam judicio qui in vicinis locis probarent tribui Episcopo Romano jus con- commoramur. O proclamaverit agendums Anecedendi revisionem adversus eorum judicia , gotium in urbe Roma, alter Episcopus in Uus -- id est , jus Imperatoribus quaesitum commu- thedra , post appellationem Vas qui videtur esse nicari cum Pontifice Romano , eaque ra- depositus, omnino non ordinetur nisi causa fuerittione paulatim ae sensim sine sensu adimi in iudicio Episcopi Romani determinata. Imperatoribus. Neque enim Concilium in CAN. V II. Osius Episcopos dixit p universum id jus ademit Principibus; ut col- cutis autem ut si scopus a fatus fuerit, Oligere possumus ex verbis canonis septimi, sedicaverint co regati Oscopi regionis ipsius, quae sic habent : Si avellaverit qui de ictus o de grati sero eum deiecerint , fl anezaverus, ct confugerit ad uiuvam Musae Roma- qui de)ectus es , ct confugerit ad Episscopum . Verbis quidem illis conditionalibus da- Romanae Ecclesiae , si ustum putaveris ut reno tur damnato facultas implorandi auxilium tur examen , siribere his Visi vis digneturqui Episcopi Romani. verum id non impedit in nitima se propinqua proixcia sunt, ut i quin etiam possit adire Imperatorem, cujus diligenter omnino requirant, sir iuxta iumve auctoritatem in hac materia satis mam sic rarati, definiant. αγου si is qui rogat causam agnostat synodica epistola Concitu Sardi- seam iterum audiri , deprecatione sua movιrit
censi, paulo an id laudata. Fpiscopum Romanum ut e latere 6 o Presbyte. XVI. Magnum tamen discrimen inter- rum mutat, erit in potesate uiscopi quid vocedit interjus quod Imperatoribus compe- ω et. It si decreverti mittendos esse quirebat & illud quod Romano Pontifici tribui- praesemes cum Visopis iudicem, habentes qusrur. Imperatores enim cum retractari ne- auciaritarim a quo destinati sunt, erit in se gotia praecipiebant, majus Concilium con- arbitrio. Si vero crediderii F sicopo, seu cremabant, ad quod evocabant Episcopos ut ne olli terminum imponam , faciet quod δε- versis provinciis , prout eis libuerat. At pie issma consilio judicaverit. canones Sardi censes modum adhibent auctoritati Episcopi Romani , cui nihil aliud licere volunt quim ut novos judices donet Episcopos ex vicina provincia, qui una cum prioribus judicibus intersint renovationi.Concili j & judici j. Nam Episcopi pro vin ciales, qui judicium tulerunt, interesse de I V.
I. Inquiritur an canones Sardicenses recepti fue-
novetur, renovetur Iudiciam . itemque in septi Iehisma asier .s ulum recenter feceram. mo i Renovetuν examen. Vnde nil mirum si II. Contendebam ea temtestate mematis, res in Dionysius Exiguus in lemmate hujus cano. Oriente judicas, non pose retratiara in occidente. Dis retractandi vocabulum usurpati De ρυ P ἡ vstola Concur An otheni ad istium.
vinciali nodo retractanda per Vicarios Episeopι urbis Romae ,sit e decreverit. Vox autem illa, ut jam adnotatum est. revi sioni competit. XVII. Post expi catam mentem cano Tom. II.
323쪽
reliWuos Discopos in suam communionem. non tam en eis Ecclesim suau restii mi, nisi per consequen
ωιν ut in cassis Maximi X. Si canones Sarairenses recepti tum fuissent, intenta erat occaso quis revocaremur in usum. Sed ram ne verbum quia m in epistolis ore dentiatium, qui is hil alitia eanteκ κι quam ni Mna eum omenis
I. XAM1NANnu M deinceps nobis incumbit an canones Sardicenses recepti tuerint per universam Ecclesiam. In antecessum autem adnotandum est iniquum omnino visum esse orientalibus si oceident les Episcopi etiam in plenario Concilio tentarent retractare judicia in synodis orienta. libus facta, quod eo pacto harum synodorum auctoritatem violari manifestum esset. Occidente, nec e contra. Ita namque assirmavit Concilium Antiochenum in epiliola ad Iulium Papam: in qua Episcopi adserunt exemplum damnationis Pauli Samos teni ab Episcopis orientalibus decretae, quam Occidens recepit consensuque suo firmavit absque novo examine , sicut etiam Oriens recepit & approbatione sua confirmavit damnationem a synodo occidentali decretam adverssis Novatum. At Iulius Papa respondens huic epistolae Concili j Antio client , non contradicit absolute supremam esse Conciliorum orientalium auctorizatem , sed Athanasse tantum tacto inhaeret explicandoque judicio quod adverssis eum lauim fuerat in synodo Tyria. Ait .enim illud essse irritum , quod adversus Athanasium Presbyterumque ejus Macarium testimonia absentibus illis recepta fuerint a judicibus delegatis apertissimis Athanasij hostibus&ab eo duratis , ideoque judicium illud integrum non fuisse, sed tantum ias urat σι ex quo sequeretur illud executioni non esse mandandum. Clitia itaque Athanasium in suam communionem susceperit. nillil se canonibus adversum egisse , quoniam sententia excommunicationis nulla erat. Quibus addidit momenta ex visceribus causae peti ra, falsitatem nimirum accusationis probatam auctoritate actorum , quam plures Orientis E Riscopos a communione sua non abstinuisse Athanasium, tametsi damnat jonis sententia in cum lata fuisset, tum nolle Episcopos orientales in unum convenire, quamvis per Legatos consensissent ut Papa Iulius universos Episcopos Romam evocaret pro discutienda causa Athanari. Ait postremo , nihil adverssis statuta Nicami Con.
ciiij tentari, si quae synodus quaepiam sta
tuit, in posteriore retractentur. Alludit autem ad synodum Alexandrinam , cui cen tum Episcopi interfuerant, in qua damnatus fuit Arrius, cujus causa dein tegro discussa est in Concilio Nicaeno. III. Sed adnotandum est non dicere Iu-Itaque vix credi potest eos ita comparatos lium redditas i se fuisse Ecclesias Athanasio fuisse ut solius Romani Pontificis auctorita- & reliquis Episcopis. Nam ea erat quaestiorem sua superiorem esse confiterentur; prae- principalis , quae reservata erat cognationisertim cum schisma recenter adversus illum synodi quam Iulius convocaverat roganti- fecissent eumque ob hoc excommunicassent quod caput esset eorum qui leges ecclesiasti cas pessiam dederant i Vi ducem ct principem malorum , qui primus januam communionis sic oratias atque damnatu aperuit, ceteririque aditum mit ad silvenda jura divina. II. Orientales enim, per illas tempestates, regesam hanc certam Sc indubitatarii ec clesiasticae disciplinae esse contendebant, res in oriente judicatas retrachari non posse inbus orientalium Legatis; tametsi neparunt dein Orientales id se Legatis suis dea isse in mandatis. Sane iidem orientales in sua epistola synodica sub nomine Concilij Sardicensis edita illust tant sim conqueruntur, receptos 1 Iulio in communionem Athanasium & reliquos Episcopos damnatos: Ad Iulium Romam perrexit, sed or ad Dasi.e quo fidum iasius pauis Discopos, quos seducens te eris arum falsidium , ab et em perficiti in
324쪽
e. '. eo uuionem receptus est. Quare cum legis
soromenum, Iulium recepisse instam communionem Athanasium ae reliquos' Episeopos, de unicuique corum Ecclesiam suam reddidisse , ob curam videlicet uni versalis Ecclesiae suae ei incumbit propter dignitatem sedis suae, existimare debes restitutionem illam Ecclesiarum non fuisse factam directe , sed per consequentiam , eo quod Episcopi illi a Iulio in communionem recepti fuerint velut Episcopi hujus & hujus
sedis. Hemis que non conrimnaremus , sed reciperemus. etimque fro Episcopo, qucma
dum eis, haberemus, inquit Iulius in epistola ad orientales apud Zthanasium. I V. Necessariam este arbitratus sum disicustionem praecipuorum capitum hujus epistolae, quod ea, aeque ac verba Soromeni, erperam hactenus accepta sint ab iis qui ea audavere. Contendunt quippe factum Iuli j quod nihil aliud est quam velut quoddam obsequij genus ad retinendam com - munionem , a iuprema ejus jurisdictione profectum esse, atque illum ea auchoritate cassasse judicia Conciliorum orientalium.. V. Orientales Sardicae congregati pertinaciter adhaerent sententiae Concilij Antiocheni , causasque secessioni, suae rejiciunt' in oecidentales, qui adverssis veterem Ecclesiae consiletudinem cognoscere vellent de cauli, orientalium. Sic enim aiunt in epistola sua svnodica , quae habetur in Fragmentis Hilarij : Ham nomistem moliebantur inducere quam horret vetus consuetudo Fcclesiae,
ut in Concilio orientalis Episcopi quod forte Diuissent, ab Episcopis occidentalibus refricaretum similiter quidquid occidentalium partium Οὐ-ropi, ab orientali has solveretur. Veram omnium Concilioram jum legitim que actorum decreta se manda maiorum nostrorumgesta consignant. Nam
in urbe Roma sub N aD o Sabellio se Valenti no h. reticis fictum Concilium . ηι orientalibus confirmatam est ; ct iterum in Oriense sub Polo Samosateno quod statutum est, ab omnibus es sig
Sed quaenam fuerit orientalium mens ma niseiste docet epistola Imperatoris Constan- iij data ad Concilium Ariminense , quod constabat ex Episcopis Occidentis. Non enim, inquit, de orientalibys Nisiquis Concilio vegra patitur ratio aliquid desiniri. Proinde Iopcr hs tantum quae ad vos pertinere cognoscit gravitas vesisa reuelare debetis. Infra : αυχcum ita sint , a erius orientales nihil statuere vor oportet; aut si aliquod volueritis contra eosdem prae letis absentitas definire . id quod fuerit
Uueatam, irrito manescet escIu. Non enim illa vires habere poterit desinitio cui nostra flatura resaniar iam nunc roburo copiam denegari. Tom. II.
VI. Negari certe non potest quin aliterea tempestate visum sit occidentalibus. Ve- sirit o. u. rum longe aberant ab opinione eorum qui
nostra aetate tractarunt ae controversiis ii.
dei, qui pronuntiant appellationes Episico orum orientalium judicandas esse apud ur.em Romam a Summo Pontifice. Nituntur illi, ut ipsi existimant, praejudicio epistolae Iuth Papae, quae extat apud Athan
sium, cujus sensum detorquent ad mentem suam , clim ramen ex ea constet jura sedis apostolicae temperamento quodam prudenter adhibito per eas tempestates explicari solita. Nihil enim aliud ab orientalibus exigebant tutius & Romana synodus quam ut causae Ecclesiarum apostolicarum , in primis vero Alexandrinae, quoties de depositione Episcoporum earum sedium ageretur, cum Papa de synodo Romana communica rentur antequam synodi orientales cognitionem de iis instituerent, ut communi consensu componi possent magnae Ecclesiae. Quod si post iudicium orientalium querela manifestae oppressionis deserretur ad synodum occidentalem, tum retractandum csse negotium in Concilio occidentalium M orientalium. Vnde constat in ea epistola non agi de appellatione , sed de prima tantum
causae cognitione, aut revisione, neque excitatam controversiam de omnibus Episcopis, sed de iis tantum qui apostolicis Ecclesiis praesiderent , in primis autem de Alexandrino , ac tamen judicium reddi non debere a solo Episcopo Romano cum Episcopis occidentalibus, sed ab Episcopis Occidentis de Orientis in unam sententiam conspirantibus. Ista enim colliguntur ex epistola Iulij, qua orientales objurgat in cauca Athanasij Episcopi Alexandrini & Marcelli Ancyrani , quos Orientis Concilia
damnaverant inconsulto Episcopo Romano. Oportuit, inquit, Fribere omnibus notas, da; . Mut ita ab omnibus quod justum esset decemeretur. Episcopi enim erant, es' non vastares Ecclesiae,
qui ista pati bantur, sed quo usi Apostoli suis
mei spera ad fidem instruxeram. Cur igitur, eo in primis de Alexandrina civitate , nihil nobis Fribere voluistis P An ignari estis hanc consuetu dinem esse ut primum nobis scrib/tur, ut pol ea
quod iustam e F defriri possit. propter se is
hie να modi sespicio is Episcopum concepta fuerat, i hac ad nostrum Ecessam referri opor
VII. Magna erat per ilias tempestates dignatio Ecclesiarum apostolicarum, id est, earum Ecclesiarum quas Apostoli funis
verant, Alexandrinae nimirum, Antiochenae, Ephesinα, Ancyranae, quae nactropo
lis erat Galatiae, Corinthiensis in Achaia,
325쪽
Thes Ialonicensis in Macedonia , in primis
vero Romanae, quam principes Apostolorum sanguine suo consecraverant. Hinc fa- . Eium ut quoties Irenaeus, Tertullianus, Optatus, & Augustinus novitatem objiciunt haereticis, adducant discrimen quod inter . cedit inter novam eorum doctrinam & traditionem Ecclesiarum apostolicarum, praecipud autem Romanae , ac praeterea adve sus haereticos adferunt successionem personarum de doctrinae illarum Ecclesiarum.
Vnde fiebat ut Episcopis illis incumberet
necessitas arctissimae communionis, scriptis videlicet ultro citroque communicatoriis
epistolis pro conservatione fidei. VIII. Quamobrem cun ageretur de
causa Athanairi Episcopi Alexandrini dc
Marcelli Ancyrani in Galatia , quorum Ec- clesiae erant apostolicae, aequum pror, is videbatur ut accusatio adversus eos instituta
judicaretur ab Episcopis Occidentis de Orientis. Sed in primis causam Athanas
urget Iulius , adsertque consuetudinem jam introductam, a Dionysio nimirum Episcopo Alexandrino i quem clim Clerici ejus v - haereticum esse suspicarentur & ob idque relam adversus eum detulissent ad apostolicam sedem, ipse accusationem hanc purgavit scripta ad Summum Pontificem epi nota. Vnde concludit Iulius monendum se fuisse si quid susticionis exortum esset Ale xandriae adversus Athanasium. Huc enim tendit oratio Iulij, jus vero suum arcessit 1
facto Dionyse Ceterum causam judicari
debere scribit ab Omnibus, metων, non autem a se solo. Quare merito reprehendendus est illustrii sinus Cardinalis Perronius, qui verum Iuli j Papae sensum dissimu lat in sua Replica , locum vero hunc mutilat , omittens de industria qui)quid sequitur post illa verba, Episcopi enim erant, quod se-
uentia parum conducerent ad extollenam Summi Pontificis auctoritatem. Tum, praetextu versionis obscurae, ex Graeco textu in primis conatur elicere sensum prorsus
contrarium destinatis Iulij. His enim signi ficari ait nihil in causa Athana' definiri posse quin prius definitum fuerit ab Ecclesia Romana. Haec sunt verba Graeca : ψ
esu, inquit Iulius, hanc consuetudinem esse ut primum nobis scribatur, ut hinc quod usum es definiri psu 'Attamen certum est nihil aliud ex his verbis elici posse quam eam esse Ecclesiae Alexandrinae consuetudinem ut primum ad Summum Pontificem scribatur, ut dein, IO,. decerni possit quod aequum videbitur, id est, communi omnium suffragio, ut au tea dixerat. Cexertim heic observanduin est, satis audacter Iulium tribuere consuetudini exemplum semel usurpatum. IX. Si quis vero in dubium revocare velit interpretationem epistolae Iuli j 1 mepropositam , quoad jus quod sibi vendica antoccidentales, is, mea sententia, cedere saltem debet auctoritati Concilij italici, cui interfuit sanctus Ambrosius Mediolanensis Epis copus. Scribunt hujus Concilis patres in synodica ad Imperatorem Theodosium epistola , Maximum , qui Constantinopoleos Episcopus fuerat ordinatus, clim in synodo Constantinopolitana, quae est secunda universalis, depositus fuisset , captata oc casione Concili j genoralis quoa Imperatores Romam convocaverant, ad apostolicam
sedem accessisse, ibique expostulasse de sua depositione ac de Nectaraj ordinatione in
locum suum. attamen occidentales, tametsi Maximum in suam communionem recepiscsent , nihil quoad episcopatum decernere voluisse absentibus Episcopis orientalibus, qui Constantinopoli substiterant pro cellabranda synodo. Nos igitur in nodo ea, inquiunt , quae totius orbis Episcopis videbatur esse praesupra nihil temere saluindum esse cense
mus. angi se nihilominus, quod ex ea causa
interrupta esset Ecclesiarum communio. De Muci Ma
Orientales enim , cum intellexissent Ma. is, Nimum Romam esse prosectum, ut illic causam suam refricari procuraret in synodo ad quam universi orbis Episcopi invitati erant, nolle ad eam accedere. Tum adserunt Vetustam consuetudinem, usurpatam ab Athanasio , Petro Alexandrino , & a plerisque orientalium Episcopis; qui judicium expetierant, non solum Ecclesiae Romanae . sed etiam Italiae de totius Occidentis. Vnde concludunt, orientales, cliin Maximus ad Episcopos Occidentis accesserit, praestolari debuisse eorum sententiam in causa ejusdem Maximi Ne quis vero existimet eos Q. los velle negotium istiud terminare , declarant se nihil aliud cupere nisi ut haec causa in Conciliojudicetur ab Episcopis occiden talibus oc orientalibus, ut ubi una communis
est, commune judicium sis. X. Quod si tum temporis auctoritas Concili j Sardicensis valuisset, occasio videlicecopportunissima reperta erat qua revocaretur in usum. Nullam autem ejus mentionem faciunt Episcopi occidentales, nihilque aliud contendunt quam ut una cum orientalibus cognoscere possint de causa de- .positionis Epis copi Constantinopolitani. Eam ob causam Theodosium orant ut Concilium universale apud urbem Romam crilebrari jubeat, eamque sibi videri unicam
326쪽
rationem revocandae communionis inter oc- conciliorum orientalium auctoritatem.
cidentales& orientaleς. Attamen occiden- II em emers omni patres Concilio antist . ι δει talibus satisfactum est epistola synodica νι - 'i' pro ι --σρυτiuria illust: a-
ρ. - ,. orientalium , quam ex Concilio Conii ny hi Iubis sis a sectis hale δε . omnopolitano scripterunt ad Damasum N ad Diosciso . Eiumerantur va a Diaece synodum Romanam , qua Italos Orant, non re uinusque per se ut confirment ea quae in hac synodo Con- III. Prima criminum Episvorum cognitio perti- stantinopolitana acta erant, sed ut caritate μι μdfηodum pro uia a veis. ad Diare spirituali ipsis gratulentur propter ordina I Eser γε convocabam B dos Diret D abf
Conei lii Italiae ad Theodosium, quae edita πι--- M INιυιονι Thraa.su ριιιιι scisis I est a elatissimo viro Iacobo Sirmondo in in no a Appendice Codicis Theodosiani. caηs
cognovissint ita hoc parMum Vm Ee Maxim*m, iionibus Eriscoporum. Soluitur hac objectio, explicato inquiunt Itali , ut causim in synodo agerer canone. fuam , quod , etiamsi indicIam Concilium non VI. Abuκa nodo Platae se ad altians provo fuisset, jure se more majorum , sicut cir sanctae non luebat. memoriae AEtha sius G dudum Petrus Alexan VO Nout meu derogatum est iuribus Im M.
- drinae Ecco I fiscopi, o orientalium plerique
Ae velis esse jaiciam concordam qNe consensum.
Η mu, in ea sententia fuisse occideia-
tales Episcopos ut existimarent communibus Orientis & Occidentis suffragiis des niendas esse querelas ab Episcopis illustris. simarum Orientis Ecclesiarum delatas in Occidentem. At isti semper obstinatis animis contenderunt nihil occidentalibus Episcopis permittendum esse circa administrationem & gubernationem Ecclesiarum orientalium. Quae auctoritas ut valentior
327쪽
csset, eam canone scripto firmarunt in secunda synodo Oecumenica, quae prima est Constantinopolitana. Primum enim orien-rales Romam accedere noluerunt, tametsi per Imperatoris Theodo se Iiteras accersiti essent, postquam Constantinopoli in unum conventum esset. Cur autem ita ipsis placitum fuerit. nulla alia probabilis ratio Occurrit quam quod supremam esse conten- alarent Concisorum orientalium avustorita rem. Vnde in epistola sinodica ad Dama sim& ad synodum occidentalem non dubitant scribere se anno superiore Concilium
generale celebravi me . tametsi illud constaret ex lolis Episcopis orientalibus.Quapropter in Concilio Aquileiens recte dicebat Ambrosius esse consuetudinem hujusmodi us incriente o entalium esset Concilium, intra Occia dentem occidentalium.
Concili j Constantinopolitani, cujus auctoritas ab Ecclesia universa recepta est. De. cernit itaque quonam modo peragenda fiat judicia canonica apud orientales, sive pro depositione Episcoporum , sive etiam pro reliquis causis quae incidunt. Ordo autem quem in his rebus praescribit, plenus prudentiae est, ac mirabili temperamento conia ditus. Nam primum jura provinciarum de privilegia illustrissimarum Ecclesiarum eo
canone conservantur , juxta canones Ni . caenos. Tum Episcopis damnatis nova remedia tribuuntur , multo commodiora de faciliora quam ea quae Concilium Antio chenum invenerat , clim se vota judicum diviserant, sive accedendo ad Imperatores ad obtinendum novum Concilium. Nam inco Concilio juris lictionum limites consti. ruuntur juxta divisionem Dioeceseon Im perij. A suprema esse decernitur auctoritas uniuscujusque Dioeceseos in universis judiciis de disciplina latis. Dioecesim cum di. co, eo sensu eam dactionem usurpo quem obtinet in legibus Imperatorum & in canonibus hujus Concilia Constantinopolit ni , scilicet pro tractu quodam de diversa rum provinciarum collectione, quae Praesecto praetorio aut ejus Vicario parebat in caulis civilibus, Exarcho verὁ in causis ecclesas icis Itaque cum Imperium Orientis divisum esset illa tempestate in quinque Di cesses, Eguptiacam videlicet, orien ratem , Thracicam Ponticam , & Asanam , Concilium Dicecesses ecclesiasticas partitur in totidem synodos. Ex Notitia porro Imperij constat quinque in AEgypto provincias sui me, quarum caput erat Alexandria, in Oriente, undecim, sub Antiocheiis civitate, in Ponto , decem, subcivitate Caesareae Cappadociae, quae urbs te gia Ponti suerat. Asiana, cujus metropolis erat Ephesus, in Asia proconsulari sita, constabat pariter ex undecim provinciis. Thra-Cica vero sex provincias complectebatur,& in his, provinciam Europam, in qua Heraclea metropolis Dioeceseos Thracicae. At Byzantiorum civitas , quae quondam me tropolis fuerat, amissam dignitatem recuperavit ; quae in civitatem Herac leensem translata fuerat ab Imperatore Severo post excisum ab eo Byzantium. Amplificata deinsuit ejus majestas post Constantinum mag- - , cum felicibus nominis ejus auspiciis reaedificata fuisset civitas, in eaque posita sedes Imperii orientalis , ornataque fuit pri vilegiis antiquae Romae. III. Diceceses itaque ecclesiasticae ordinatae sunt ad exemplum dispositionis civilis Dioeceseon , ita ut prima criminum Episcoporum cognitio pertineret ad synodum provinciae , si vero de injusto judicio
querela moveretur, deserri illa debebat ad synodum Diccceianam , quam Exarchus convocabat absque speciali permissiu Imperatoris. Itaque Patriarcha Alexandrinus convocabat synodium Dioeceseos AEgyptiacae , id est, synodum sui patriarchatus. Patriarcha Antiochenus convocabat Diocce sim orientalem , hoc est , patriarchatum Orientis. Episcopus vero Caesareae Cappadociae , quae caput erat universae Diceces eos Ponticae, si nodum ejus Diccceseos congregabat, ut constat ex Gregorio NadianZeno in vita Basilij Episcopus Ephesinus Asia
nae Dic ceseos Exarchus erat, synod sique generali ejus Dioeceseos praesidebat. Quod attinet ad Dioecesim Thracicam, ea speciali curae F piscopi Constantinopolitani com-ntissa est in hoc Concilio, ut diserte ad notavit Socrates. Sed praeter administrationem illam, privilegium honoris ei tributum est post Episcopum Romanum, ante ceteros Exarchos, eo quod Constantinopolis
IV. In hac divisione consedista sunt privilegia provinciarum & magnarum Ecclesiarum, quae in Concilio quoque Nicaeno confirmata fuerant, ut inquiunt patrea Constantinopolitani. Omnia heic magnifica esse video pro dignitate Ecclesiae, quae auctoritate hujus canonis liberata est a petendis ab Imperatore Conciliis adjudicandas Episcoporum depositorum querelas sadeo ut synodi Dioecesianae in synodos ordinarias versae sint, cum antea extraordinarri essent, neque convocari possent absque literis Imperatoris. Sane cum hi canones novam politiae exterioris formam constituc
328쪽
rent in Ecclesia, tametsi in melius mutar ad Ecclesias quae sent extra terminos sibi pr. tur, Concilium hujusmodi innovationis con- . s accedant, nec eas hac praesemptione confun-
firmationem petiit ab Imperatore Theo- dant. Qui in hac Dionysii versione vocanturdosio, ut constat ex epistola synodica; non Episcopi qui sunt severDia cesim, ij in contex-
autem a Concilio Romano, tametsi aliam tu Graeco. dicuntur mis Iliam rivi, quoque synodicam epistolam ad illud de- Exarchi Di arcescos , & in versione Latina derit. Primates. V. Video quidem opponi posse adversus VII. Apertius de luculentius explicatur haec quae diximus quoddam velut silentium suprema Conciliorum Dioecesse norum in ju hujus canonis, qui disertam mentionem non diciis faciendis auctoritas eodem canone sex facit horum duorum graduum jurisdictionis to ; quo decernitur eos ad accusationem ad- in accusationibus Episcoporum , ideoque mittendos non esse qui ad Imperatores vel videri non introductum fuisse ab hac synodo ad tribunalia magistratuum accederent, vel Constantinopolitana ut prima harum ac- universalem synodum perturbare conaren-cusationum cognitio pertineat ad Episcopos riu , contemptis universis Diocceseos Episco- provinciae, secunda vero ad funodum ge- pis, πάν - μα-ς ζ. της Διοι iamως 'λνσου neralem Dioeceseos. Sane non dissiteor quin Constat sane ex historia ecclesiastica
argumentum illud in speciem se fortissi canones illos squi jussuum Imperatoribus
naum. Contendo tamen satis mentem suam auferre non poterant, sicuti nec volebant,
explicare patres Constantinopolitanos, ex cum nihil in eis contineatur quod Principes eo capite, quod harum quinque Di ccceseon removeat ab hac cura non obstitisse dein- limites assignent ad tractandas causas eccle- ceps quin Imperatores Concilia ex diversissiasticas, quod nihilominus intactam esse Dioecesibus congregaverint ad judicandas velint synodorum provincialium auctorita- Episcoporum causas. Verum nihilominustem canone Nicaeno constitutam. Harum semper est eam Concilii Constantinopolita- autem potestatem hanc esse volunt ut causas ni patribus mentem fuisse ut perpetuam re- suo jure definiant, ea tamen lege, ut causta gulam ederent quae synodis uniuscujusque quae synodorum. Dioecesanarum cognitioni Dioeceseos conservaret supremam potesta- tributae erant, velut depositiones Episeopo- rem in I Uiciis de disciplina ferendis. Atrum, in synodo Dioecesana retractentur, in Theodosius Imperator institutionem illam ceteris vero capitibus, nihil derogetur supre- approbare noluit, ne juribus Imperij vulnus mae provincialium synodorum auctoritati. inferri consensisse videretur. Vnde factum Semata vero, inquit canon, qua scripta es de est, ut ego quidem arbitror, ist cum syno- gubernationibus regula, manifestum es quodU- diis ab eo petivisset confirmationem suo-la qua sunt per unamquamque provinciam, ip- rum canonum , ipse eam concedere nolue-
i provinciae synodus dispensit, sicut Nicaeno rit. quod colligi posse existimo ex collechio constat decretum esse Concilio. Hi gradus juris. ne Graeca a Dionysio Latine versa , in qua dictionis luculentilis explicantur in canone omissus est hic canon, tametsi postea Graeci sexto ejusdem Concilij , qui extat in colle- eum descripserunt in ultima collectione suactione Graeca, licet desideretur in Diony- cdita in synodo Trullana. in , siana : Iubet sancta synodus, primum quidem VIII. Eadem synodorum uniuscujusque apud provincia Epis vos acc aiionem persequi, Dioeceseos suprema in ferendis judiciis au ct apud eos probrie crimina Episopi qui accus - ctoritas colligitur ex epistola quam Cyrillus ruri mod si evenerit ut provinciales Episcopi Episcopus Alexandrinus ad Domnum Epic crimina quae Episcopo intentata sunt corrigere copum Antiochenum scripsit in gratiam Pe- non possint, tunc ipsos accedere ad majorem δε- tri Episcopi; quem Domnus inauditum de- nodum Diarcescos illius Episcoporumpro hac causa posuerat, nefata etiam licentia defensiouis.
convocatorum. Is ergo Cyrillum & Proclum Constantino-VI. Quaeri potest an judicia fic defini- politanum adiens, querelam suam ad eos rentur in his synodis Dioecesianis ut locus detulit, oravitque ut se gratia & favore suo non fuerit appellationi aut querelae ab una juvarent apud Domnum. Ea de causa Cyril ad aliam. Verum inutilis est haec quaestio, lus epistolam dedit ad Domnum , quam
cum institutio illa synodorum Dicecesanata Graeci posuerunt inter epistolas canonicas. rum non ob aliud facta fuerit quam ut con- In ea vero Domnum monet ut senis istius fusioni illi iretur obviam, & ut caveretur ne lacrymas temperet, eique defensionis locum quis Exarchorum , aut ipsius synodus, cau- praebeat secundum morem , id est, Domnosas aljenae Diceces eos ad se traheret, ut di- coram &Episcopis qui ei subsunt; iis tamen serto scriptum. est in initio hujus canonis: exceptis quos velut suspectos Petrus recusa-
αμi sunt super Dioecesim Episcopi, nequaquam bit, ad vitandam judicii nullitatem. Vnde
329쪽
disset inti; a Patriarchis illis susceptam non judiciis reliquorum Patriarcharum, ut p'a fuisse hujus Episcopi querelam, ut de ea coῆ . cui ζ Hua aro, sed praeveniendo Patriar
noscerent, sed eam ad synodum patriarcha- chas, ad arbitrium conquerentium. Patriata V
Iem Antiochenam dimisisse,illic judicandam clia vero Constantinopolitanus causas illas
secundum morem. judicabat in Concilio extraordinario. qua IX. Concilii Constantinopolitani regia. de re noS alibi accurate disseruimus. Cete. Iae confirmatae sunt duobus canonibus Con- rlim Graeca collectio canonum, quae can
cliij Chalcedonensis Oecumenici quarti, ne primo Conciliu Chalcedonensis firmata
quod tamen novam in Oriente distinctio- est, quaeque Latine versa est a Dionysio Exi nem introduxit , quoad judicia Episcopo - guo, non complectebatur canones Sardi i rum. Distinguit enim inter Episcopum re ses, neque etiam Africanos, quos a se colle Metropolitanum. Iubet autem in canonibus citoni Graecae additos fatetur Dionysius..ti. IX.&xv M. ut prima de crimine Episcopi Haec sunt ejus verba in epistola ad Stepha.' cognitio instit iratur in synodo provinciali, num Episcopum : Tum Conciliν Calcedon Us Metropolitani vero ab Exarcho Dueces eos, decreta subdentes, in his Gracoram canonam sive throno Constantinopolitano. Nihil in Anem esse declaramus. Ne quid praterea noluit his canonibus obscurum, si disjumstivae ex- ves a credar velis subtrahere, statuta quoque plicationem excipias 'uodsi quis a Metro- Sardicensit Concitu atque Africani, quae Larinὸ poli Iuno laeditur, apud Primatem Diaereseos aut sunt edita, his a aeotis numeris cernuArar esse apud Consi mino litanam sedem judicet, Sed diatincta. ut vim hujus dissicultatis facilius assequa- X. Distinctionem a Concilio Chalcedo mur, observandum est hos duos canones nensi introductam amplexus est amp. Iust fuisse decretos ante constitutioneni patriaria nianus, qui illam in Novella constitutionectatus Constantinopolitani, & ante quam c x x i ii. cap. x x II. itemque m c x x x v i I.
Pontica de Asiana Dioecessis ei subjiceren- confirmavit. Iubet autem conceptis verbis tur. Id autem non contigit nisi in actione mi Episcoporum causas judicent Metropo- ultima Concilij, quod Legati apostolicae se- litanus Zc synodus provinciae; in casu verbius ei novitati intercessistent. At .canones appellationis , Patriarcha uniuscujusque
ax. & xvi r. qui sedi Constantinopolitanae Dioeces eos. Eidem tribuitur prima cogni tribuunt auctoritatem judicandi Metropo- tio causarum eorum Metropolitanorum quilitanos, nullo refragante decreti sunt, ex- ad patriarchatum ejus spectant, interdicta tantque in collectione Dionysiij. sed xxv iii. prorsus appellatione a rudicio Patriarcha canon, cui tontra dictum est a Legatis, in ea rum: Nullo iis qua ab eo consituunt,r valente omissus est. Interpretes Graeci Zonaras dia resistere, ἀδενος τοa in i iant mm ξαις α Balsamo non agnoverum istam dissiculta- λέγων δαια, νυ. Graeci semper eo jure usitem. Quapropter non excurrunt ultra in- sunt; ut colligitur ex titulo i x. Nomo terpretationem quae statim occurrit,eo nem- nonis Photii, & ex Zonara & Balsamone inpe canone tributam unicuique Exarcho po- commentariis ad hos canones.. testatem judicandi Metropolitanos qui ad XI. Ex his autem quae huc usque diYi ejus Concilium aut Dioecesim pertinent, mus constat canones Sardi censes, qua Pon exempli causa , sedi Constantinopolitanae tifici Romano tribuunt potestatem decer tribui jus judicandi Metropolitanos ad Coim nendi revisionem ingratiam Episcoporum cilium Constantinopolitanum pertinentes. depositorum , nondum receptos suisse in Superest igitur ut intelligamus quinam Me- Oriente, neque a Concilio Constantinopo- tropolitam ei subjecti essent antequam Dice- litano, nec a Chalcedonensi, nec etiam abceses Asiana & Pontica ad ejus Dioecesim Imperatore Iustiniano , cum manifestum sit. patriarchalem accessissent. Non me laten ei Patriarcham uniuscujusque Dioeces eos soli.
competivisse jus praesidendi synodo genera- tum judicare de his depositionibus definiti
Ii Thraciae , quod sedes Constantinopolita. vo cecreto , aeque ac de ceteris omnibusna, quae erat in provincia Europa una ex causis quae ad diiciplinam pertinebant. At- provinciis Thraciae , ad honorem secundae tamen synodus in Trullo, quae anno sexcen-
sedis evecta esset. Sed ne quid dissimulem , tesimo nonagesimo secundo congregata est magnificum prorsus est quod ex ipsis verbis Constantinopoli in sua collectione describi canonis colligitur. Nam sedi Constantinoia jussit canones Sardi censes,& inter hos etiam politanae, quae certam Dioecesim patriaria illos tres qui ad Episcopi Romani aucto ita-chalem nullam habebat, tametsi praeroga a tem pertinent. Versim non ea fuit hujustivam Patriarcharum obtineret,jus tribuunt synodi mens ut propterea jurisdictioni Epis-judicandi Metropolitanos totius Orientis; copi Romani submittere voluerit appella- atque id quidem non post appellationem S tiones Episcoporum , .clim in eadem collectione
330쪽
sectione extent canones secundae synodi ημ toruinte restitutus est in sedem Dam. De fide Oecumenicae, atque item quartae, quae uni- Q magni tonderis fuit epistola ul IM. H. cuique Patriarchae suprenium harum causa. ' ppellavit AEd flum Pinifrem
ium judicium commi int.Nihil ergo aliud γ i
Moluit Trullana synodus quam Ostendere Au llatio facta ad 6ma char, Lotur quaenam auctoritas Pontifici Romano con - etiam octa ad eorum senoris. Cardinatu Perromis petat in suo patriarchatu, cujus limitibus re alui. circumscribit potestatem ei quaesitam in canonibus Sardicensibus, tum etiam ut ostendat eam auctoritatem illi tributam esse, non a Concilio Nicaeno , sed a Sardicens. Ea namque est observatio Zonarae ad canonem quintum Sardicensem : Neque igitur hic ca
aram a Nicaena snodo editus fuit, neque ad ipsem sid est. Romanum Pontificem provocationes ab omnibus o pii , pae ab iis tantummodo qui eidem fabjecti erant, dari oportere
x II. Verum licet ea Craecis mens esset ut essectus canonum Sardicensium egredi Occidentem non posset, Pontifices tamen Romani contendebant eos obtinere debere in universa Ecclesia, ut constat ex epistola Papae Leonis primi inseritis laudata, de ex commonitorio Gela se Papae ad Faustum, cujus verba necessario intelligenda sunt de canonibus Sardicensibus : Iis sunt canones, inquit Gelasius, qui appurationes totius Eccletia ad hujus sidis examen deferri voluere , ubi ι vero nuiquam prorsus araeEari debere an xerunt, ac per hoc illam de tota Ecclesia γαῶ- care, ipsam ad n ius commeare rudicium . nee I. A Vc To mTAs itaque Concilio omni orientalium his limitibus cir cum scribi debet ut decernere tantum potiae rint de administrationibus & gubernationibus provinciarum , ut loquuntur canones, id est, de controversiis quae incidunt in executione canonum de disciplina ecclesiastica latorum. Nam quoad causas quae ad fidem spectant aut regulas generales Ecclesiae universae , certum est eas definiri non potuis Ieabsque interventu auctoritatis Epis copi Romani. Quoniam clim cathedra Petri ea sit ex qua unitas sacerdotalis exorta est.ut loquitur Cyprianus, par erat ut reliquae Ecclesiae nedicem tale communionis unirentur cum Ecclesia Romana, eamque colerent tanquam caput & centrum unitatis ut verbis Optati utamur. Constituto namque capite in Ecclesia, quemadmodum in collegio apostolico fuerat Constitutum, sublatae erant occasioneς scitis inatum & haereseon, ut observavit Hieronymus t quoniam ea ratione constitutus erat thronus qui radix de origo erat communionis omnium Episcoporum Ecclesiae Deliunde in omnes venerandi communionis Iara dimanant, ut aiebat Concilium Aquileiense generale sub Ambrosio. Huic enim sedi omnes viri si a Ia,. iChristiam adhaerebant inter factiones & dis '
ese ejus unquam praeceperunt judicio judicari, U. DLua IM MUNUS cc GH
sententiamque illius constituerunt non vox reis sidia aliarum Ecclesiarum, exemplo Hiero Eissolvi, cujus potius Acreta sequenda μου nymi, qui in trium Patriarcharum s his a
nymi, qui in trium Patriarcharum schisma te, quo Antiochena Ecclesia laborabat, ad Damasum scribens, ait: Beatitudini tui, id est , cathedrae Petri , communione conscior. Hunc Romani Pontificis primatum agnosccebant orientales, ut constat ex epistola synodica Concilij Chalcedonensis ad Leonem Papam , in qua eum disertis verbis vocant
eausis disciplina, ad ρ ocurandam executionem ea- caput universalis Ecclesiae. At ex primatu novi. m. Causas autem silet vel rotas generales E illo jus quoddam eximium sequebatur. Quod
eu au rititiis Ediis. . R.mavi. η ψ λ00 Pontilici competebat absque cubii, It Hunc Romam Episo' ρ,-arum astris hari WV νςntu non licebat causas fidei definiremem ter. Atihil in cauri Dei auι άὸ fuisti, i M. Πςς generaleβ regulo condere pro Ecclesiamtibus definiri poterat absque ejus sui .isita. Merai , universa. Hic enam sensus est ejus legis eccle explicatus. siasticae cujus mentionem facit Socrates, III. Hae exili ara debere visum est . ne quis quamque Iulius allegabat adversus Orien-
- . , nT 'in tales, nimirum Eccle ias non posse canoni- sententia Episcopi Romam , id
P v ςr c Uam fidei. Quo esse M isto iam vix no v β regula , ta canones generales, asdem πρὸuara. quibus aliquid introduceretur ad ver,ci, ve IV. D svm Mbastihus δερ iis ab iustam consuetudinem, decerni non poste νιams, tueras a Liberi. Fiapa obtiηua, θώar,m quin Romanus Pontifex deliberationi in Tom. II.