장음표시 사용
101쪽
- 96 seqv., Binius, Natalis Alexander disseri. 32 in See. IV, et sene diei tui editores Hilarii in nolis ad Epistulam Studens pati, multa in eo libro ab Arianis apocrypha, ac corrupta addita suisse. Dicimus itaque has litteras spurias esse, ac primo supposilitiam esse epistolam Studens paci ostendimus una cum Ilaronio, Benedi- clinis, Dupin loe . cit., Petro Constant. Epistolarum Roman. Pont.
in append. pag. 93, 9 i. Pseudo-Liberius in hae Epistola scribit. sui Pontificatus initio aeceptis ab Episeopis Orientalibus litteris, in
quibus de gravibus admissis criminibus Athanasius accusabatur, ires ad eum Alexandriana Legatos misisse, eique sub exeommuni e lionis poena Romam venire mandasse ; at hisee praeceptis non obtemperante Athanasio, excommunicationis poenam in eum tulisse. Ut manifestum lial quam salsa haec sint, salis est asserre, quae de eorum inlima communicatione, ae unione Liberius et Athanasius
didunt. In sexto Hilarii fragmento Epistola refertur Liberii, in qua ipse de Vincentio Capuano qui missus ad Imperat0rem Constantium
huius minarum, ac maiorum malorum metu Viciua Athanasii condemnationi subseripsit, hiseo verbis sermonem concludit: e Post euius Delum dupliei asseelus moerore, mihi moriendum magis pro Deo decrevi, ne riderer novissimus delator, auι sententiis contra Erangelium commodare consensum s. Quomodo Liberius in ipso Pontilicatus initio haec scribere potuisset, ob Athanasium a Vine enlio damnatum lanio dolore c0rreptum esse, ut p0lius murtem ipsam, quam haec videro optasset, si vera essent quae de excommunieali
ne Athanasii in Epistola Studens paei narrantur' Insuper in V Fra mento S. Hilarii alia extat Liberii Epistola ad imperatorem dari, anno 35 , biennio post suam ad Pontificatum exaltationem, in
qua narrat, Episcopos Orientales eX postulasse, ut a sua communione Athanasium arceret; iis lamen precibus assensum suum de-
Pegasse, quia ab Aegypti Episcopis litteras, innoeentiam Athanasii
testantes acceperat: et Qui sidem, ait, et sententiam nostram non .e0mmodavimus, quod eodem tempore octoginta Episeopi Aegyptiorum de Athanasio sententia repugnabant, unde contra divinam legem visum est etiam, cum Episcoporum numerus pro Athanasio maior existeret, in parte aliqua commodare consensum n. IIaee Disiligod by Corale
102쪽
- θο quidem contradi eloria sunt, iis quae in Epistola, Studens paei resωruntur, ubi damnatum fuisse Albanasium scribitur, eodem temp0re, quo ipso Liberius assirmat Orientalibus idem polentibus noluisseeommodare eonsensum. Tandem si Liberius Ponlisitatus initio e communicationis sententiam in Athanasium dixerat, quomodo ineolloquio Mediolani eum conflantio habito in Hisi. Lib. 2, c. 16 a Theodoreio, asserere potuit, se Athanasii condemnationi subscribere non posse, inquiens. neque enim a nobis condemnari potest Vir, quem non iudicavimus p Prosecto in serenda adversus Alli, nasium excommunicationis sententia, eum iam iudieasso dicem
At ipse Athanasius bis quae a pseudo Liberio narrantur contradicit. S. Doelor in Historia Arian0rum num. 33, et 36 narrat, quod Constantius Eusebium Eunuchum Romam misit, ut ad suas paries minis Liberium perduceret; Ponti sex firmiter restilii, allirmans, se damuare non posse, quem plura Concilia, et ipsum Concilium a suo praederessuro Iulio Romad habitum innocentem agnoverunt, dicens : a Qui, quaeso, adversus Athanasium id agatur' Nam quem non una solum, sed allera Synodus ex tuto 0rbe coacta purum i noxiumque declaravit, quem Romana Synodus cum pace dimisit, quo pacto damnare possumus' duis nos probaturus est, si quem praesentem amanter excepimus, ad communionemque admisimus, absentem aversemur ' Non eeelesiastici canonis illud est, nee talem a patribus aecepimus traditionem n. Haec apertissima sunt, et nulla observatione indigeni, nullo enim pacto cum damnatione ipsius Allianasii iisdem temporibus iam lari conciliari possunt. Iisdem sere argumentis critici supposilitiam esse Epistolam Selaeos ostendunt. In hac quoque Epistula commemorat pseudo Liberius, initio Pontificatus se in Athanasium excommunicationis sententiam dedisse, ae seribit: e cognoscat prudentia vestra, Athana, sium, qui Ecclesiae Alexandriae Episcopus suil, priusquam ad comitatum sancti Imperatoris pervenissem, secundum litteras Orie latium Episcoporum, ab Ecclesiae Romanae communione Seper lum esse, sicut testis est omne Presbriurium Ecclesiae Romanae s.
Quod salsum esse demonstravimus. At dici potest illis verbis prius-
103쪽
- 98 quam a I eonii latum etc. suum Roma ad Mediolani urbem adventum indieare noluisso, sed Beraea, exilii loeo, Sirmium ubi Imperator morabatur advenisse, illis Verbis commem0rasse; quapropter non de ea damnations Athanasii loquitur, quam sub Pontificatus initio, sed de ea. quam Beraea post blennium iussi xit: equidem S romenus refert Lib. 4 eap. 15. Liberium antequam Romam actu di potestatem haberet Sirmium ab Imperatore asseersilum fuisse. Attamen id admittere non possumus. l. ' Cum haec epistula ad Urs eium, Valentem, et Germinium Seripla dicatur, et h0s eo ipso lempore Sirmit eommorari ex S020meno cit. l . habeamus, praesuminullo modo potest ad eos praesentes, litteras misisse. 2. Dieil so Athanasiuin communion d Ecclesiae privasso teste omni Presbyterio Romanae Eeelasiae, quae indieant, consilium in hac damn lione serenda a Romano Clero expostulasso, vel saltem eo asstante ac annuento eam tulisse; sed Beraea solus Liberius fuit. Ergo verba illa cum Baronio de Roma Mediolanum itinere intelligenda sunt. Duas epistolas nothas esse demonstravimus; idem de aliis duabus Epistolis didondum est, quae ex stylo aliisque amiunetis eundem auetorem habuisse compertum est. Neque ex eo quod illius temporis siTlum exhibeant, argui putest eas a Liberio scriptas fuisse: exinde solum sequitur a scriptore illius aevi fuisse exaratas. Tandem uti supra observavimus. Sulpicius Severus qui
hised Hilarii fragmontis in texenda bist 0ria usus est, plura, quae etiam incredibilia videntur, in eadem inseruit, lamen de Liberii lapsu, aut, do his lilioris ne verbum quidem facit, imo contrarium scribens, Liberii reditum Romanae seditioni tribuit. Idem dicem dum est de Hilarii anathematismis adversus Liberium ad calcem harum epistolarum adiectis; eos suppositi lios esse Baronius edann. 35I num. 50, dieii; idem quoquo tenent Benediclini In nolis ad Hilarii fragm. Col. 1338, et Natalis Alexander probat Disseri. 32 in Sec. IV, artio. 2. Credibile proseelo nou est Hilarium, qui hoc opus diu post Liborii reditum vulga it, eo ipso temp0ro quo Pontifex strenus pro verao fidei defensione decertabat, anathema eidem dixisso. Spuria quoque sunt verba quae in appendico Epl- violae Pro de leo sistiore leguntur Fragm. Vt, num . et nimirum:
104쪽
a Perfidiam autem apud Sirmium deseriplam, quam dicit Liberius Catholicam, a Demophilo sibi expositam hi sunt, qui congeripserunt. Narcissus, Theodorus, Basilius, Eudoxius, Demophilus, Cecropius, Sylvanus, Ursacius, Valens, Evagrius, Birenius, Exuperantius, Terentianus, Bassus, Gaudentius, Maeedonius, Maribus, Atticus, Iulius, Simplicius, et Iunior requirendum , omnes haereticis. Haec verba neque ad secundam formulam referri possunt, neque ad primam. Non ad secundam, quia Basilius nec illius sormulae Audior, nec approbator suil, imo in Synodo Aneyrana eam damnavit; idem dicendum est de Theodoro Heracleensi, qui ante Liberii exilium au-no 353 iam obierat. Neque eam conscripserunt, Silvanus Tarsensis Eudoxius, Cecrops Nicomediae, Macedonius, Marcus Arelusius, omnes Orientales, eum secunda formula ab Oecidentalibus edita suerit. Nequo referri possunt ad primam, nisi dicatur quod sibi eontradixisset Hilarius, quia in Lib. de Synodis hane ipsam form Iam approbat uti catholicam, quam hic haereticalem perfidiam ampellat: perfidiam ibi eam formulam vocal, quae ab Osio, ei Pol mio conscripta luit: ergo quae in hoc fragmento reseruntur Supposilitia sunt. Neque dicas eum Tillemonito lum. 6 pag. II. S. Doctorem in Fragmen iis sormulam a se in libro de Synodis iam probatam, damnasse, quia ea postea Ariani abusi sunt: etenim hanc ipsam rationem in Fragmentis adnotaro non omisisset uilarius, ne sibi contradixisse videretur. Neque autem credi potest, eo ipso tempo- , quo acerrime adversus illos qui primae formulae substripserunt decertabant, Arianos eadem formula pro sui erroris defensione ab sos fuisse: recolantur ea quae Seleucias, et constantinopoli adversus illos subscriptores primae formulae ab Arianis gesta sunt, ei manifestum fiet primam illam Sirmiensem professionem Arianos acerrime oppugnasse: eo autem ipso tempore quo Constantinopoli
S. Concilium celebrarum fuit, librum de Synodis Hilarius scripsit. Sunt qui existimant ut Tillemontius loc. oli., Benediclini in Nolis ad Fragm. 6, col. 133I S. Ductorem in Lib. ad Constantium primam illam formulam damnasse. Al primo animadvertendum sest, quod in pluribus, uti in Libro do Synodis, locis, S. Doctor eamdem sidei Nicanas professionem tu ea cautineri dicit, et Orieulales
105쪽
qui pro ea Drmula steterunt, appellat studiosos tandem Apostoli. eae, atque Evangelicae doctrinae viros, et alibi ila eos alloquitur :a unum alque idem, pie sapimus, rogo, ut unum atque idem, quod Sapimus, pium inter nos esse velimus a. Quomodo itaque dici possit, illam eamdem formulam, quam eum doctrina Nicaenae fidei consonam esse dicit, ipsum damnasse non videmus. Secundo si verba ipsa allente perpendantur, nullum illius primae larinulae condemnationis vestigium invenietur. IIaee sunt Hilarii verba: a Post Synodum deinde Sardi censem, omnem rursum adversum Pholinum Sirmium catholicae doctrinae luae commoves curam. Sed tibi statim hoc, quod utraque fide continebatur, exhorret n. Hic verba refert Can0nis Sirmiensis. quae etiam in Symbolo fidei Philippopoli lanae seu Pseudo-Sardicensis habentur; postea haec addit: et Tuis ipsis dissides, et adversus tuos hostis rebelles. Novis vetera subvertis, no-Va rursum inn0vata emendatione rescindis, emendata autem iterum emendando condemnas. Suscipis etiam adversum deliramenta Osii, emendationum tuarum damnationes; sed mox emendanda tua omnia esse, Vel potius damnanda constituis Non calumniamur doreScissis Taceo cur nostra apud Nicaeam a Patribus gesta rescindis hoc tamen quaeso, cur tua damnas ' Fidem enim unam ei unum baptisma Apostolus praedical: iam quidquid apud in praeter sdem unam est, perfidia non sides est. n Hic non solum uti observat Corgnius, verbum nullum continetur, ex quo argui potest primam illam formulam Hilarium reprobasse; sed contrarium eruitur. Distinguil enim ibi Hilarius primam ac secundam sui mulam; primam ita indicat: u omnem rursum adrersum Photinum Sirmium catholicae d0ctrinae tuae commures curam B, et redarguenS Con Stanlium, qui in c0gendo Concilio catholi eum se significare voluit, hanc Sirmiensem fidem callioli eam fuisse indieat. Duo autem manuscripta, pro utraque fide habent vera. Secundam vero sermulam
hisce verbis indigilal: Suscipis etiam adversus deliramenta inii: Quis autem existimare potest perfidiam Hilarium vocasse sermulam primam, quam eat holi eam doeli inam conlinero dicit Opp0nunt qu0que adversarii S. Hieronymi auctoritatem, qui in Cbronico, haec habet: e Liberius taedio victus erilii, in haereticam Diuili od by Coosale
106쪽
- 101 praritalem subseribens Romam quasi victor intraris v : ol in Lib. de Scriptor. Eccles. Tom. i. 2 pari. operis, pag. 133, ita seri bilet Foi limalianus natione xser Aquileiensis Episeopus imperante Constantio in hoc habetur detestabilis, quod Liberium Romanae di bis Episcopum pro fide ad exilium pergentem primum, Sollicitavit. ac si egit, et ad subscriptionem haereseos compulit. S. Docl0r sanctitate ac scientia in exponendis praesertim Saeris Litteris praeelarus, in histori eis saetis lexendis non semel deceptus' etiam do iis, quae suo temp0re eonligerunt salsa narravit: ex. gr. quae de Magno Metelio Antiocheno Antistito salso per invidiam spargebantur, vera esse existimans eum uti Arianum habuit: multo magis igitur de Liberio post triginta annos ab eius reditu in Oriente scribens, ubi ab Arianis eius lapsus mendacissime praedicabatur, hallueinari potuit. His accedit, quod Tille montius Tom. XIIarι. 20 de S. Hieronymo pag. 53 post Scaligerum hanc sententiam do Chronico tradit, vix librum alium inveniri posse, cuius tum Ed,siones, eum manuferipli Cudices imperfectiores sint, ac pluribus mendis scaleant, ut Hieronymi Chronicon. Ea autem quae de Liberio in eo reseruntur, ab aliena manu addita suisse ex pluribus argui potest. Primo dieitur Liberius quasi victor Romam intrasse; et quomodo dici potest victorem eum fuisse, si gravi admisso in haereticam pruritatem subseribens facinore, et Imperatoris voluntati aequiescens ab exilio reditum oblinero potuit Seeundo in vetustissimo huius Chronici Vaticano exemplo, uti eruditus Mamaelitus monet, hullum do Liberii lapsu. prout in aliis Chronici Codidibus legitur, verbum invenitur. In alio antiquissimo quoque Codice Lucensi nullum huius lapsus vestigium apparet, prout his verbis tradii Mansius in Notis Natalis Alexandri, Disseri. 32, Seel. IV, Ari. I: a In Chroni eo S. Hieronymi ibi descripto hace leguntur: stim-piud. CCLXXII Romanae Eeelesiae XXXIV ordinatus esι Liberius, quo in erilium ob fidem truso relinquitur post haec locus vacuus uni vel allori voci exeipiendae a plus) elerici iuraverunt, ut nullum
alium suseiperent. Verum eum Feliae ab hic persimile spatium vaeuum est) sacerdolium sub , celera desunt, vacuusque locus duarum linearum cernitur. Post haec ad alia dixeriit Chroni eon. Nihil Dissilired by Corale
107쪽
hic erasu in conspieitur, sed lotus est purus, angustior tamen, quam ut omnia conlinere possit quae in editis leguntur s. Nullius igitur ponderis sunt, quae ex Chronico obiiciuntur. Nullius quoque auctoritalis sunt quae in citato Catalogi loco do Liberii lapsu narrantur, eum manifeste salsa ibi reserantur. Pori natianns detestabilis ibi dicitur, quia in hanc haereseos subseripli nem Liberium compulit, quae manifeste ipsum haereti eae praxit ali adhaesisse indicant: at eum iis quae certissima documenta de For-lurialiam testantur, nulli modo eomponi queunt. Fortunalia mis e tholi eae fidei ante Concilium Mediolanense addielissimus, ac eius fidei acerrimus defensor fuit; ae limo Liberius ad Eusebium Vercellensem ita de eo scribit Constant. RR. PP. R, isι. Parisiis 1 21, col. έ28). u Eliam ad fratrem, ei coepiscopum nostrum Fortunatianum, quem sciebam nec perSonas hominum vereri, et sutura magis praemia cogitare, litteras erogavi, ut ipso pro sincer, talo pectoris, et pro si de quam se scii etiam eum diserimine vilao praesentis custodiisse, etiam nunc Vobiseum dignaretur extubare. BEx Athanasio autem Apulog. ad Constantium num. 24 habemus, hune strenuum fidei defensorem in Concilio Mediolanensi, in quo nulla proposita ae subscripta formula sui l. in lenialis minis, gravissimis iniuriis ac violentia solum fuisse adductum, ut eum Athanasio se communicaturum promitteret: et nullum monumentum extat quo probari possit eum Arianae, vel Semiarianae haeresi adhaesisse.
0uis itaque credero potest Fortunatianum qui hasti elicae pravitali sortiter restitit, Liberium ad haeresis subscriptionem quam ipse ederat, compulisse' duae itaquo de Liberii lapsu in Chronico Hieronymiano, et in
calat0go reseruntur, cum tam graves exceptiones patiantur, nil d trabere possunt auctoritati Sulpicii Severi, Soeralis et Theodoreliqui Liberii ab exilio reditum aliter, uti xidimus, narrant. Haec quae adversus Liberii innocentiam argumenta proseruntur, graviora Suni alia quoque sed valde loliora his adduntur; ut videri possunt resulata a citatis Auctoribus praesertim a Franc. Ani. Zacearia in citidisseri. prope finem. Disili od by Corale
108쪽
- 103 Mirandum tandem non est si inter varias, quas gravissimi The logi ad Liberium a lapsu in iidem purgandum vias sequuti sunt,
eam ini imus, quam recenti0res ingressi sunt, primus Coi gnius incit. Disseri. ac postea ex Bollandianis ductissimus P. Stillingus Tom. o, Mens. Septemb. ae eruditissimus Zaccaria ; argumenta enim ab hisce Auctoribus in medium adducta, et summatim a nobis exposita, videntur tam gravia, ut omnem de gloriosissimi, ad sanetissimi huius Pontifidis lapsu dubitationem prorsus adimant, aeostendani per tot saecula receptam de eius lapsu historiam interlabellas esse amandandam, quae a malis Arianorum di libus invecta ac divulgata fuit, ad suae sectae saxorem conciliandum, quando Sanctus Punii sex ab exilio rediit: neque dissicile suit iis praesertim in Orionio ubi haeresis tam late grassabalur, per suas asseclas hanc opinionem disseminare, ac confirmaro. Attamen non impedire p0luerunt, quominus iis ipsis temporibus veritas elucesceret; binc gravi simi Historici Sulpicius Sex erus, Socrates, Theodoretus, Cassiodorus quorum testimonia adduximus, lanii Pontificis historiam ita narrant ac tot nominibus eum laudant, ut cuiuscumque lapsus suspieiunem excludant; Rufinus ob sparsos de lapsu rumores incertus mallens Veritalem cognoscere non puluisse saletur, et Sozomenus et Nic phorus salsos de eius lapsu rumores sparsos fuisse edicunt. Neque dicas nostrum argumentum negativum esse, utpote ex silentio illorum seripiorum circa Liberii lapsum deductum ; non enim eius lapsum tantum ipsi laeent, sed ita rem narrani, ut p0silive eum excludant; eum et eius ab exilio reditum alteri eausae tribuant, et victorem eum appellent et gloriosum aliisque laudis nominibus eum prosequantur quae cum eius lapsu convenire prorsus nequeant Optime autem observat Zaccaria in est. dissert. Cap. 9, num. 1,
quod ipso et Bellarminus ingenue saleatur, Sulpicium, Socratem, S gomenum et Nicephorum indiearo Liberium semper eundem fuisse, nec umquam do fidei constantia aliquid remisisse. 0uod si nihil minus Bella minus oppositae sententiae adhaesit, ab interpolatis, salsisque Athanasii, Hilarii, ac Liberii testimoniis deceptus est, ut
nostrae sententiae ipsum victas manus daturum fuisse eertum mihi sit, si eorum testimoniorum eorruptionem, ae 9:halata diligentius e Dissilired by Corale
109쪽
- 104 plorasset n. Exploratum hodie est, quand0que ab haeretieis Sanelorum Patrum scripta vel aliqua ex parte vili ala suisse, vel diversis aueloribus tribula, dum eorum Auctor in vixis erat; sic in Sermone Athenis habito questus est Origenes a suis testibus sua seripla adullerata fuisse; et PP. Benedi lini in appΡndi eo ad editiones SS. Patrum aliis Auctoribus plura opera restituunt, quae Sane lis Patribus tribula per tot saecula suerunt: ita quoque Bollandiani salsa Sanctorum Martyrum acta a veris dispescunt ei varias Sane lorum historias, quas per plura saecula simplex populorum credulitas veras habuit, inter sabellas esse accensendas osleuderunt,
Argumentum eae Vigilii agendi ratione in e frorersia trium Capitularum depromptum diluitur. Ponliseiae supremae auelori talis in definiendis fidei ac morum eontroversiis insallibilitatis detraetores validissimum argumentum pro sententia ab eis propugnata oblinere putant ex iis quae in celebri trium Capitulorum eontroversia a Vigilio acta sunt. Ulclarius, quam facile hi decipiantur, demonstremus, paucis verbis huius eontroversiae historiam exponere duximus. Imperator Iustinianus, opera praesertim Patriarchae Constant. Mennae et Pelagii Ecclesiae Romanae diaconi et Apostrifarii decretum do damnati ne Origenis, et illius errorem anno 343 eondidit, cui nedum alii orientales Patriarchao sed et ipso Pontifex Vigilius aliique Episc pi adhaeserunt. Theodorus Caesariensis Episcopus agerrimus Orbgenis defensor, ut vindictam propter hanc condemnationem do PFlagio sumeret, et simul ut constitii Chalcedonensis auctoritati, quae apud Vigilium aliosque occidentales maxima erat, aliquo modo detraheretur, persuasit Iustiniano, ut iis eorreelis quae a Chalem donensi Concilio in tribus Capitulis acta suerunt, praecipuum impedimentum tolleretur. ad pacem cum Acephalis conciliandam, ab qus ita Deile hi Concilio Chalcedonensi subseriberent. Haec erant tria Capitula quae concilii aclis eontraria videbantur: condemna-
110쪽
- 103llo memoriae Theodori Mopsuefient, Nestorii magistri, ae Origenis acerrimi impugnatoris, quem in Epistola ad Marin Persam Iba Edessenus laudaverat: proscriptio huius Ibae Episcopi edesseni Epistolae, in qua Cyrillum Alexandrinum, ac eius Seripla contra Nestorium graviter accusat, Theodorum Mopsueflenum laudibus extollit, ad Ephesini Concilii sententiam contra Nestorium absque examine latam dieii: condemnatio Theodoreli, Cyrensis Episcopi, libri adversus duodecim S. Cyrilli anathematism0s, in quo ipsius personae Nestorii defensio suscipiebatur. Diximus haec tria Capitula visa suisse approbata in Concilio Chalcedunensi, quia vere approbationem non oblinuerunt. Etenim, quod ad Theodorum Mopsueflenum spectat, Concilium IV, prout fecit Ephesinum I, ab eius condemnatione so abstinuit, quod lo ge distat ab approbatione , neque impediebat, quominus eadem persona ab alio Concilio damnaretur. Epistola vero Ibao a Concilio iudicata non suit, nequo uti eatholica probari poterat, eum in ea Ephesini Concilii auctoritas perstringebatur, ob Nest0rii
praecipitem condemnationem sine examino latam atque doctrina in ea erat Concilii Chalcedunensis menti prorsus contraria: u de Pontificis Legati, relecta eius epistola agnovimus, eum orth dorum, dixerunt, quad verba non ad epistolae approbationem, Sed ad illius pers0nao reseruntur. Iba vero uti catholicus a Concilio
fuit receptus, tum quia Nestorio anathema dixit, tum quia S. Leonis Epistulae subselibendo veram fidem professus est, tum quia illa respuit, quibus S. Cyrillum culpaverat. Videantur Concilii IV
Aela. Tandem Theodoreius quoque inter Patres susceptus suil, no nisi postquam adversus Nestorium eiusque errores anathema dixisset, atque ila quae pro Nestorio, ei contra S. Cyrillum in suis scriptis dixerat, hae rati0ne retractasset.
Placuit Iustiniano Theodori Consilium et Edictum anno 5 5 adversus tria Capitula promulgavit, ac Patriarchis misit, ut illorum
condemnationi subscriberent. Mennas Constantidopolitanus ea eouditione subscripsit, ut sibi seret Chirographi restitutio, si haec R manus Episcopus non probaret: Patriarcha Alexandrinus Zoilus, Euphremius Antiochenus, et Petrus Hierosolymitanus eXauctor,