Elucubratio de dogmatica Romani pontificis infallibilitate eiusque definibilitate per R.P.D. Iosephum Cardoni

111쪽

- 106 tionis metu et plures alii a Menna coaeli subscripserunt. Al Occl- dentales strenue Imperatoris Edicto restiterunt. In tanta Episto-porum commotione Contilium in regia Constantinopoli lana Urbo indixit Iustinianus, specie, ut ad Ecclesiae fidem Acephali reducerentur, reapse Vero eo sine, ut trium Capitulorum condemnatio Sedis Apostolicae auctoritate confirmaretur. Ad Synodum Vigilium evoeavit, qui studens paci, aegro Constantin0polim perrexit, ubi statim adversus Acephalos licet a Theodora Angusta de sensus, Decretum promulgavit; Mennam communi uno privaxit, quia metu ineusso ad subscribendum imperatoris Edicto Episeopos induxerat, a qua p0ena, intercedente Imperatore, post quinque menses eum absolvit. Postea anno 5 8 Iustiniano Vigilius indulsit, ut in Conventu septuaginta Episcoporum trium Capitulorum controversia tractaretur; at tum in unam sententiam eonvenire E pN Scopi non p0ssent, causam ad se revoeavit, et eorum suffragiis serNplo acceptis Iudieatum ad Mennam dedit, quo satra in omnibus reverentia Synodi Chalcedonensis tria Capitula condemnavit. Η Iudi tum gravium perturbationum causa suil, praesertim ex salsis rumoribus a Rustico et Sebastiano Ecclesiae Romanae Diaconis, Vigilium e0milantibus, sparsis, quos in poenam gradus sui h0B0re, ei ministerio P0nlisex privavit: haec damnationis sententia

in Collati uno septima Concilii V producta in Synodi fictis legitur.

Ad parem eundi liandam Pontis ei, ac Imperatori visum est Synodum oeeumenicam eonv0eare, quam Iustinianus Constantinop0li coegit. Interea Vigilius a Menna Iudicatum recepit, ac silentium de . hac controversia sub exeommunieationis p0ena imp0Suil. Occidentales, paueissimis exceptis, ad Concilium venire recusarunt , Vigilius se absque eorum interventu aliquid decernercn0lle pr0leslatus est: hac mora perlaesus Imperator anno 55l tu sit, ut suum Edictum adversus tria Capitula publico prop0neretur, ae in Ecclesia Constantinopoli lana suspenderetur. Fortiter restitit Vigilius ac excommunicationis poenam adversus eos indixit, qui Edicto consentire praesumpserint. Propter hane animi in suis vindieandis iuribus constantiam gravissima mala sibi a Iustiniano illata passus est. Sed tandem cum eius sortitudinem Iustinianus vi

112쪽

- 107 cero non posset, Edielum revocavit atque lolam controversiam futuro Concilio pertractandam reliquit. Interea mortuo Menna, ei in Patriarchalu successit Eulichius monachus, qui Libello Fidei Vigilio oblato, eum rogavit, ut trium capitulorum controversia in Synodo sinis imponeretur. Ea conditione Vigilius hiseo xotis annuit, ut aequali numero Latinorum ac Graecorum Antistilum. haec controversia irae laretur; al Imperator hae pacla conditionaminime servata, Synodum nonas Maii coegit. In ea centum sex ginta quinque Patres, pene omnes orientales, convenerunt, paucissimi aderant occidentales, et in prima Sessione lectum est Pri cipis mandalum, quo do tribus Capitulis, iam in Iudicato a Vigilio damnatis, ad iudicium serendum Episcopi excitabantur. lam ero Imperator, ac Patres ignoraro non poterant, Concilium oec menteum non esse, nisi Summus Pontifex vel per se, vel per suos Legatos illi praesit; hine Vigilium enixis precibus rogarunt, ut ad Synodum ad pertractandam trium capitulorum causam conveniret; at Vigilius ob non servatam de aequali Latin rum et Graecorum Episcoporum numero conditionem constanter ad Synodum venire recusavit. Interea celebre Constitutum edidit, in quo damnatis erroribus Theodori Mopsuesieni eius memoriae parcendum esse statuit; quod vero ad ibam et Theodoretum special, qui in Concilio Chalcedonensi absoluti, et recepti fuerunt, nihil innovandum esse indixit, ac ut ab omnibus de tribus Capse tulis ita sentiendum esset, iussit. Constitulum editum suit post quintam Concilii Collationem dio 14 Maii, et in collatione septima habita die 20 Maii statutum fuit, ut in altera die ultimum do Tribus Capitulis iudicium esset serendum. Tandem Collatione octa a,

quarto nonas Iunias celebrata, condemnationis sententia adversus

Tria Capitula lata fuit. Certum est Vigilii constitulum in eo serendo iudicio Contilii Patres penitus ignorasse, nullibi enim de eo in Synodi Aelis mentio fit, o eontra in Collationo septima Vigilii Iudicatum lectum fuit,

atque etiam letia suit, adversus Rusticum et Sebastianum Iudicali adversarios, sententia a Vigilio lata, ac eius epistolae relatae suerunt ad Episcopos, Valentinianum, et Aurelianum scriptae. Huius Disiti od by Corale

113쪽

- 108 ignorantiae causa utrum ex malilia Imperatoris repetenda sit, quino condemnationi Trium Capitulorum Constitulum impedimento esset, illud occultaverit, an potius ex eo quod illud nondum accepis-Sel, res incerta manet. Eodem autem anno Vigilium concilium quintum, et trium Capitulorum condemnationem liberrime probasse. et sulsum esse quod plures seri plores Latini tradiderunt, Pontificem ob denegatam Concilii approbationem in exilium pulsum suisse, ae landem exilii malis victum Capitula damnasse, inserius demonstrabimus.

Ex pusila summario huius controversiae historia nostri muneris est ab impaelis calumniis Vigilium vindicare, ei oppugnationibus respondere, quae Romanorum Pontificum dignitatis osores ad imminuendam Romani Pontificatus auctoritatem ex hac controversia eruere praesumunt. Prolestantes Vigilium in fidei desinitione errasse dicunt . quando in suo Constituto trium Capitulorum defensionem suscepit. Iansentani eum in Delo dogmatico deficiendo eri asse con-lendunt: etenim dicunt, vel in Iudicato erra ii, eundemnans ea quae merebantur absolvi, vel in Constitulo ea absolvens ae defendens quae condemnanda erant, tandem iterum eorum condemnationi post Concilium consentiens erravit. Alii Vigilium in hac sua agendi ratio-no limi dilatis et inconstantiao aeeusant, cum de eadem re iudicium suum mulaverit, ac sibi ipsi contradixerit. Tandem non desunt, qui Episcopos in Concilio coactos Ponlisiei Summo superiores esse contendentes, ab iis quae in Concilio V gesta sunt. argumentum pro sua sententia validum desumere putant, ex eo quod licet Romanus Pontifex Synodo vel per se vel per suos Legatos interesse n0lueril, ei in Consillulo sententiam in favorem trium Capitulorum tulerit, aliamen Concilii Patres, ea praeter habita, Capitula damnationis poena mulctarunt, et huic condemnationi Vigilius assentiri coactus est. Quoad primam Protestantium calumniam facillimo ea refellitur, si inspiciatur Constitulum : in eo expressis verbis Nestorianam et Eulichianam doctrinam Vigilius damnat, et execratur, et dogma calb0licum apertissimo asserit; quod si a condemnandis tribus C pitulis velle se abstinere dicat, id prudenti oeconomiae tribuendum est, quam iis in circumstantiis servandam esse existima erat. Nulla

114쪽

lur ; nullus in side error a Vigilio in hac controversia assertus reperitur, nullus landem error a Vigilio prolatus a Protestantibus in medium asserri poteSi. Facili quoque ratione Iansentani refelluntur, qui Vigilium in saeto dogmatico errasse dicunt. In facto dogmatico errare, prout ad rem nostram pertinet, est asserere in aliquo libro seu in aliquo opere catholicam doctrinam contineri, quae haeretica esl, vel donegare haereticam in eo contineri, quae reapse in eodem reperitur. At nullam de orthodoxia eorum quae in scriptis Theodori Mopsues- leni, in Epistola lbae, et Theodoreti reperiuntur, a Vigilio iudi-eium latum est. Tota haec causa n0n de side suit, sed de personis in ea pertrae lalum est, ut ipse Vigilius in Epistola, quam ad Patriarcham Eulichium misit, et quam Concilium V probavit, apertissimo declaravit. Inilio Epistolao conqueritur Pontifex, quod inimicus h minis discordiam ae seandala in mundo universo promoverit, atque inter eos, qui aequali rererentia quatuor Synodos vindieabant, et qui in una eademque quatuor illarum Synodorum fide sincere persistebant, dissidium excitaverit, qua ut nosmetipsi qui eiusdem eum illis eramus, et sumus de fide sententiae, insuper habita dileetione fraterna in diseordiam abierimus n. Non igitur de fide, in qua omnes c0nVenerant, sed de personis loci controversia erat. Si ita tuo ipse Vigilius declaraverit quaestionem de fide moVere noluisse, quomodo dici potest in laeto dogmatico definiendo errasse' His concinunt ea quae in Epistola ad Chil deberium Franeorum Regem Pel, gius II scribit, dicens Iustiniano Imperatore in Oriente quaestionem do tribus Capitulis agitatam fuisse extra fidem. id ipsum reseris. Gregorius Magnus in Epist. ad Episcopos Istriae, qui ait in quin-la Synodo de quibusdam solummodo personis actum rage. At quod dubitationem omnem tollit. est ipsum Vigilii Constitulum. Porro si in saelo dogmatico definiendo Vigilius erraverit, erronea hare desinitio non nisi in Constitulo est requirenda; tria enim sunt solemnia Acta in hac controversia a Vigilio edita, Iudiealum, Constitulum, et Epistola ad Eulichium Patriarcham constintinopol, idnum, qua solemniter Concilium V approbavit. In Iudicato, et in Diuitigeo by Cooste

115쪽

Epistola, quibus Aelibus tria Capitula damnavit, erronea desinitio in . veniri non putest, alias ipsum Concilium in iis condemnandis erra se direndum esset, quod ceris adversarii non asserunt; ergo in solo Constitulo, in quo illorum patrocinium qu0dammodo suseipitur, est ea inquirenda. Al si lotum hoc documentum allente ad examen revocetur, talis definitio minime invenietur: imo tolum spirat Vigilii' erga veram fidem vehementem amorem, haereticae pravitalis maximum horrorem, erga Chalcedonensem Synodum omnem observa

liam et reverentiam, propter quam iis parcendum esse sentit, quibus veniam Concilium indulsit. Hoc Consillulum videri potest apud La, bo Saeror. Concit. Tom. V, Col. 1317. In eo exposita primo fidei professione Mennae, Theodori, aliorumque Episcoporum ad Sanctum Euphemiae templum edita, et sibi ab eis oblata, conditionem memorat a se impositam, ut exaequato Latinorum, et Graecorum numero inquit, de tribus capitulis, eae quibus quaestio vertitur, rem dum superius designatum fratrum nostrorum Episeoporum prose sionem deberemus inire traetutum; at conqueritur contra paelam conditionem eoaelum suisse hac de re pertractanda Concilium. Postea vero sexaginta Theodori Mopsumlemi sententias, seu, ut ipse dicit, dogmata quaedam in prima chartaeei voluminis parte per Benignum Episcopum ab Imperatore ad se transmissa, iacenιὶ reseri: dicens et quorum tenor secundum intellectum subter exposllum ad exeludendum lolius ambiguitatis errorem praesenti desiniti ni nostrae tenetur insertus, plena execrabilibus blasphemiis, et orthodoxae fidei squao secundum Evangelieam Apostolicamque doctrinam a sanctis quatuor Synodis Nicaena, Constantinopolitana. Ephesina, alque Chalcedonensi, probabiliter atque irreprehensibit, ter, Saneli Spiritus operante praesentia, legitur desinita . et valde

inimica esse perspeximus, et procul a thristianis sensibus repelle da. a Uine sua sententia ea damnat, at anathematizat. Damnalis Theodori erroribus, ab eius perS0nae, ac nominis damnatione sex propositis argumentis abstinendum esse declarat. Haec argumenta sunt. 1' duri: u Investigantes advertimus beataoraeordationis Cyrillum Alexandrinae civitatis Antistilem do persona Theodori iam mortui Episeopi, Ioanni reverendae memoriae Anti0Disiti ou by Corale

116쪽

-111 ehenae ei vitalis Episeopo, vel Orientali synodo ad eius litteras reseribentem inter alia ita tradidisse: Quae prolata est in Sancta SP nodo Ephesina desinitio, veluti a Theodoro disposita, sicut osserentes dicebant, nihil habens sanum, evacuavit quidem eam Sancta Syn diis velut perversarum plenam intelligentiarum, condemnans item eos, qui sic sapiunt. Dispensatim vero memoriam viri non laeti, neque eum nominatim anathemati subdidit, neque alios . . 2' Quia ipsa Ephesina Synodo nullam adversus Theodorum M0psues lenum sententiam tulit . a Ipsam vero, ait, SS nodum Ephesinam primam so licito recensentes nihil de Theodori Mopsues leni persona referre comperimus. n 3' Quia delato ad Ephesinam Synodum Theodori nomine ab iis qui Symbolum eius nomine vulgaverant, prosequitur

u Malum Cyrillum hoc quod per litteras prosletur a prolatoribus scilitet Symboli, iam defuncti Theodori Episcopi nomen suisse dei,

tum, sua providentia ecclesiasticam moderationem circa mortuum sapientia sacerdotali servantem, noluisSe Domen eius, ne m0nume

lis quidem Synodalibus, propter regulam, quae de mortuis in Sacerdotio servanda est contineri Grave est enim insultare de-lanesis, vel si latet suerint, nedum illis qui in Episcopatu hanc ubiam deposuerunt. n ' a luia in sancto ac venerando Chalcedonensi Concilio aliquid de saepius designati Mopsuestent Theodori nomine,

invenimus statutum vel die lum esse contrarium, dum in relatione quam eadem veneranda Synodus piae memoriac Marciano tunc Imperatori transmisit Mopsuesieni Episeopi persona, ne post mortem damnari deberet, excusatur. v o' Auctoritate summ0rum Ponliseum S. Leonis in Episti. ad Theodorum Episcopum Foroiuliensem, et Gelasii in Epist. ad Diseopos Dardaniae in causa Aeaeii probat Vigilius desuntios damnandos non esse, qui minime rest riuntur in visa damnati. Dieii vero hanc regulam servatam suisso cum saneto Ioanne Chrysostomo, ac Flaviano Episcopis Constantist politanis, e qui licet violenter exclusi sunt, non tamen pro damnatis sunt habili, eo quod semper inviolatam eorum eommunionem Romani Pontifices servaverunt, nec abscindi ab Ecclesia dici potuerunt, vel poterunt, quos sibi inconvulso unitos Apostolica iudicavit auctoritas. v Tandem ad id recurrit, quod in Historia Eusebii Pam- Duiliaco by Corale

117쪽

- 112 philii legitur: Dionysium scilicet Alexandrinae civitalis Episcopum, noluisse Nepotem Aegypti Episcopum Millenarium, iam in pare Eeclesiae defunctum damnare; et licet post eius mortem ad se pervenisset, a quod lola Egyptus ipsos libros quos Nepos reliquerat, veluti magnum aliquod et occultum mysterium se habere putat et Dionysius, destruxit eosdem libros atque evertit. Nepotem vero qui eos scripserat, propter hoc maxime, quia iam defunctus fuerat, nulla sit aggressus iniuria n. Hisce expositis rationibus de persona Theodori Mopsuesieni concludit: u Eum nosιra non audemus da nare sententia, sed nec ab alio quopiam condamnari eoncedimus. Absit lamen ut suprascripta capitula dogmatum, quae secundum subiectos intelligentiao sensus a nobis constat esse damnata, vel quaecumque dicta cuiuslibet sino nomine praenotata, evangelicis tamen et apostolidis, ac qualu 0r Syn0dorum Nicaenae, Constantinopolitanae, Ephesinae primae, atque Chalcedonensis, et Apostolicao M. dis non congruentia consonaque doctriuis, non solum sensu, sed vel eliam aure pallamur admittere v.

In his quae de primo Capitulo Vigilius in suo Consillulo tradit,

no vestigium aliquod erroneae definitionis in facto dogmatico apparet. Errores, qui in scriptis Theodori M0psuesieni continentur, damnantur et execrantur, illius lamen iamdiu desuncti nomini, gravissimis adduelis rationibus, parcendum esse declarat. Profecto indullae veniae rationes tam graves nobis videntur, ut nisi Theodori auctoritate haeretici abusi suissent, illius nomen a Conpilio V damnatum sorsam non fuisset. Al supervenientibus ac mulatis circumstan-liis eius nomen omni iure damnare potuit Concilium, eiusque condemnationem Vigilius confirmare; tum quia in suo Symbulo Theod rus asserit, Christum purum h0minem esse, et Filium Dei non natura, sed adopti0ne, et gratia: unde S. Cyrillus in Epist. ad Proclum nihil dicii sanum Me symbolum habere, es Ναιorianae impietatis quasi scaturiginem esse; tum quia alia eius scripta erroribus contra fidem scalent; unde merito S. Cyrillus in Epist. ad Clericos, et Lam ponem Praesbyterum ait: e In codicibus Theodori do incarnationo mullo peiores Nestorii blasphemias positos esse: Pater enim fuit Nestorii peisidiae M. At Concilium Chalcedonense et Vigilius in con-Diuitiaco by Corale

118쪽

memoriae parcendum esse duxerunt.

Postquam in Constitulo do Theodoro loquutus est, do Theodoreis eiusquo seriplis agit Vigilius, ac dicit, accusatum eum a Dioscoro et Aegypti Episcopis, quod Cyrillum antithematirasset, ac haereticus esset: adeoque haec Sancti Patres audientes, diligentissime codem Theodorelo posthac examinatione discusso, et praesente a praesensibus inquisito, nihil aliud ab eo exegisse noscuntur, nisi ut statim Nestorium, eiusque impia dogmata anathematiZaret, ae damnaret, hoc sibi lantummodo sufficere iudicantes, quod ille coram universo concilio Deiens, Nestorium cum dogmatibus suis, universis Patribus audientibus, clara voce damnaret. Cum autem Theodore lus Nestorium eiusque prava dogmata damnasset, indignum esse dicit Vigilius ac Chalcedonensi Synodo iniuriosum, quaedam Nestoriana dogmata nune sub eius saeerdotis nomine eondemnari. Quod vero spectat ad anathematismos adversus S. Cyrillum a Theodorelo pr talos, fortasse Patres, dicit Vigilius, exemplum S. Cyrilli sequuti sunt, qui post multa, et gravia contra se ab Orientalibus apud Ephesum scripto gesta, tempore, quo cum ipsis in eoncordiam remeavit, tanquam si aeta non su ssent, paeis amore silentio dereliquit. Post haec ita decernit Vigilius: a Hae ergo Veritato perpensa, statuimus atquo degernimus, nihil in iniuriam atquo obtrectationem, probatissimi in Chalcedonensi Synodo viri, hoe est Theodoreti Episcopi Cyri, sub laxatione nominis eluq a quoquam fieri, Vel proserri, sed custodita in omnibus personae o us reverentia, quaecumque scripta, vel dogmata eius euiuslibet ni mino prolata scelera lorum Nestorii, atque Eulichelis manifestantur erroribus conssanare an thematigamus atquc damnamus a. In hoc quoque secundo Capitulo qualiscumque desideratur saeli dogmatici des uilio, ac sulum damnatis erroribus qui in Theodoreti scriptis inveniri psssunt, rationibus quidem non contemnendis innixus decernit Puni sex a condemnalium nominis Theodoreti abstinendum esse, quem postquam Nestorium eiusque dogmala damnaverat, concilii Chalcedonens s Patres receperunt.

119쪽

0uod ad epistolam Ibae special, reseri ea qnae in concilio Cha ced0nensi hac de re periraelata sunt, ei ob reverentiam laniae SP di iis firmissime adhaerere declarat, quae ab ea Synodo circa Epistolam, et Ibae personam constituta suerunt. Loquens Vigilius de hae Epistola primo dieit, se diligenti investigatione quaesivisse, quid de ea priscis temporibus apud Patres agilatum, vel quaesitum fuisset, ac Synodi Chalcedonensis acta diligentissimo perquirentem se invenisso in duobus eiusdem Synodi Aelionibus de Ibae negotio

pertractatum fuisse, et inter eetera prolatam fuisse eontra eum ab aera toribus eius epistolam ac tandem lolius musae discepi alio consum mala, ad sententiam Patres Concilii processisse. Postea r seri, ipsis verbis a Concilii aelis desumptis has sententiat: a P sehasinus, et Lucentius reverendissimi Episcopi, et Boni satius Pra sbyter lenentes locum Sedis Apostolicae, per Paschasinum dixerunt: Releelis ehartis, agnovimus ex sententia Reverendissimorum Episcoporum, Ibae reverendissimum innoxium approbarie relecta enim eius epistola agnovimus eum orthodoxum. Et ob hoc decemnimus ei honorem Episcopatus restituendum, et Melesiam, a qua iniuste et absens oxpulsus est, reparandam - Analolius revere dissimus Episeopus Constantinopolis novae Romae dixit: Dei ama lissimorum Episeoporum, et iudicum fides, ac lectio omnium horum quae Sunt subsequuta, demonstrant innoxium ibam revere dissimum ab accusationibus quae illatae sunt in eum: unde omnem

In praesenti suspicionem abii eis, quoniam consentit, et subscribit ei quae nunc de fide sententia data est a Sancto Concilio et Epistolae Sanelissimi Archiepiscopi Romae Leonis, et dignum eum iudito Episeopatu, et habero curam, In qua pridem consistebat, Ecel Siae. - Reverendissimus Archiepiseopus Antioehenus dixit: Ex iis

quae modo relaeta sunt, constitui manifestum esse quia ab omnibus ei illatis. Reverendissimus Ibas innoeens est reperius: ex rei elo Fem rescripto epistolae, quae probata est ab eo qui advers rius eius existit, orthodoxa est eius declarata dietallo. Post haeo

quas ex Callaedonensis Synodi aelis Vigilius ad verbum depromsit, ita prosequitur: e His igitur in Sanctae Chalcedonensis Simodi l dicio, dispositioneque iacentibus, et ita vicari alum Sedis Apostolicae Disiligod by Coos

120쪽

venerandorum praesulum sustinentium, et ceterorum Patrum in te locutionibus declaratis, evidenter advertimus, quod ab his, qui in eadem S. Chalcedonensi Synodo locum beatissimi praedecessoris eos iri Papae Leonis tenuisse noscuntur, dicium sit: Releela eius epistola agnovimus eum esse catholicum: et ab Anatolio Constant,nopolitano dictum sit: Leelio omnium quae sun ι subsecuta, demo virat innoxium Ibam reverendissimum ab iis quae in eum aecus lores intulerant: a Maximo vero Antiocheno dictum sit: Eae relecto seripto episιolae, quod perlatum αι ab adversario eius, ea tholisa est eius declarasa distatio; quorum interlocutionibus celeri Episcopi non solum non contradixisse, verum etiam apertissimum noscunt praebuisse e sensum. Propter praedicationem fidei, per quam v vierandae recordalionis Cyrillius Alexandrinus Episcopus, et ro. Ioannes Antioelienus Antistes, atque omnes orientales Episcopi per Paulum Emesenae civi latis Episeopam ad concordiam redierunt quam ibas quoque in eadem epistola laudans, libenter amplectitur, orthodoxa est Ibae Episcopi a Patribus pronunciari dictatio. B Postea loquitur Vigilius de anathematismis adversus Cyrillum in e dem epistola ilialis, quae .eoram Concilii Patribus Iba retractavit. In postrema vero Constituli parte docet, maximum obsequium ac . reverentiam exhibendam esse Synodo Chalcedonensi, ac nefas esse quae in eo constituta suerunt, perfringere, ac retractare, et relatis

iis quas pro Sanciae illius Synodi integritale et Leo et Simplicius

Pontifices egerunt, iri Epistolam suam concludit: π Ecce venerabilis Imperator, luce clarius demonstratur, hanc nos habuisse semper in sanctarum quatuor synodorum reverentia voluntatem, et quaecumque a sanctis Patribus in eisdem considentibus desinita vel statuta sive iudicata sunt, intemerata permanere. Manentibus ergo omnibus, quae de epistola Ibae personaque eius in sanetorum Patrum, et Sedis Apostolicae vicariorum interlocutionibus conlinem

lur, illud nobis omnibusque catholicis aequali voluntate suistiat, quod illi sibi sancia Synodus sussicere posse clamavit, dicendo: Nestorium, ut eius dogmala modo anathemaluaret: quo anathω male nefandissimorum Nestorii, et Eutychelis ab Iba Episcopo loties iterato, lolius satisfactum esse Synodi voluntali s. Ex his quad