장음표시 사용
91쪽
- 86 adsertorem Liberium habuisse. Iam vero si Theodoreius qui in Arianorum historia lexenda Athanasii operibus usus est, et Liherii lapsum, si suppusi lilius non fuisset, ign0rare non p0lerat, eumdem Pontilicem ob eius constantiam tum anto, tum post exilium tot laudibus extollit, eiusque admirabilem reditum debilum suisse leslatur Christianae plebis aeclamationibus, gloriosum Pontificem in Circo ab Imperatore postulanlis, manifesto ostendit, quae do h ius Pontificis lapsu circumferebantur, ea prorsus salsa ac suppos, lilia ab Arianis inventa relinuisse. Cassiodorus, in Bist. tripari. Lib. 5, cap. 18, pag. 266 Tom. 2 Operum, edit. Roton Ig., anno 1679, iisdem sero verbis eadem narrat, quae a Theod0reto audivimus : Liberium appellat gloriosum veritalis athletam, admirandum, Veritalis pr0pugnatorem, et victorem, tandem in sine Capitis.
Haec eonfirmantur ex iis quae Soromenus, Hist. Feel. Lib. 4. Cap. II, refert, ubi narrat, Populum Romanum etiam atque etiam ab Imperatore Constantio Liberii reditum postulasse: et Cap. 13 causam dieit, eur Romano populo iam carus Liberius esset: . Liberium, inquit, utpote virum undequaque egregium, et qui pro religione Imperatori fortiter restitisset, Populus Romanus impense diligebat. n Defensio igitur Nieaenae fidei Romano populo, qui filii nasio propter eiusdem fidei defensionem addictissimus erat, eari simum Liberium reddebat, . qui strenuo etiam pro Athanasio dece lans in Imperatoris iram inciderat: et o contra eidem populo inIN sus Felix erat; tum quia Ii Meraloris opera in Liberii locum fuerat intrusus, tum quia cum haereticis communicare ausus fuerat. Haec Theodore ius loco citato de Felico narrat: et dui Felix formulam fidei a Nicaenis Patribus expositae, integram quidem atquc inviola-lam servabat: eum iis lamen, qui eam labefactabani, libere communicabat. Atque ob hanc causam nemo ex clxibus Romanis in Ecclesiam ingressus est, dum illo inlus esset n. Iam Vero suum in Liberium amorem ob invictam eius constantiam ab exilio redeu tem Romanus populus indubiis modis testatus est, cum Summo gaudio, ac plausibus tamquam triumphalorem excipiens, uti tradiderunt Marcellinus et Faustinus in precibus ad Imperatorem: Cui Dissiligod by Corale
92쪽
Liberis eum gaudio populus Romanus obriam eripis; et Hieronymus in Chronico scripsit: Romam quasi victor intravit. Haec autem eum Liberii lapsu componi non possunt. Etenim si relicta pristina constantia Liberius Nicaenao sulei Sirmiensem formulam praetulisse l. si Athanasii de sensione et communione deserta haereticos Orientales, praesertim Valentem, Ursacium, Epiclelum, ei Auxe lium, spios Occidentales uti haereticorum eo riphaeos detestabantur, in communionem suam recepisset; item si vera esset eius Epistola Berea ad Clerum Romanum missa, in qua suae desectionis D liliam aperto declaral; profecto piissimus, et Νicaenae fidei addi-ilissimus Romanus tapulus, tamquam strenuum illius fidei athletam. ac haereticae pravitatis, ac haeretici Imperatoris Constantii triumphalorem, lol laudibus ac plausibus, eum Romam redeuntem non excepisset; imo tamquam verae fidei desertorem eumdem relinens magis quam Felicem, qui tantum eum haereti eis communicaverat, sibi exosum habuisset. Hinc dicendum est, tum Liberii illam epistolam atque aliam, quae ad Orientis Episcopos seripla d citur, tum quae de eius lapsu ab Arianis divulgabantur, salsa pror-Sus suisse, ae uti talia Romanum populum ea existimasse Orientales quoque Episeopi litteras et Legatos ad Liberium Romam ab exilio reversum, uti Nicaenae fidei defensorem millentes salis abundo ostendunt, rumores ab haereti eis, do eius a fide desectione spars0s, tamquam calumniosos habuisse. In Adlis Eusebii Vercellensis ab Ughellio editis, Tom. Ital. Saer. edit. Vene-ιae. pag. 459, de eo dieitur: et Romam veniens Liberium Papam adiit, quem summo gaudio Liberius exeipiens collegam illius se sorocongratulabatur: ostendit lust ei Beatus Lusebius fidei decretum, quod ipso ei Athanasius 1 ir gloriosus Alexandriae peregerunt eum celeris Orientalibus Episcopis n. Hoc detreium, anno 362, biennio scilicet post Concilium Λriminenso, conditum a Liberio, ut illud comprobaret, Eusebius obtulit. Haec proseelo manifeste demonstrant Li- herium certissimis doeumentis innoceoliam suam, ac Nicaeaac fidei firmissimam adhaesionem, apud ipsum Eusebium comprobaSSe. Tandem lola post exilium Liberii agendi ratio grave nobis argumentum de eius innocentia suppeditat. Primo, uacedonianurum Le-Diasti eo by Corale
93쪽
- 88 galis, ad eum missis ut Romanae Ecclesiae communionem peterent, hac sula conditione eam concessit, ut Nicaenae fidei subscriberent, uti constat ex eius Epistola ad Episcopus Macedonianos, relata a
Socrate, Hist. Lib. 4, Cap. II, edit. Vales. Secundo, magna conSta lia Ariminen i Coastilio subseribere n0luit, uti seribit S. Damasus proximus eius in Pontificatu successor, in Epistula ad Episeopos Illyriae Theodoret. Ηισι. Lib. 2, cap. 22. Edit. Vales. Haedsunt Dam i si verba: a Neque enim praeiudicium aliqu0d nasei potuit
ex numero eorum, qui apud Ariminum convenerunt, eum constet
Romanum Episcopum Liberium cuius ante omnia fuit expetenda sententia, neque Vince ullum, qui tot annus Sacerdotium inculpa leserva ii, neque alios huiusmodi Staiulis consensum aliquem eCnam dasse u. Tertio, iis, qui Arimini lapsi sunt, poenitentiae leges praeseripsit, uti ex eius Lillera ad Episeopus Orientis liquet, quam So-erales laudat, hist. Lib. 4, cap. 32; quorum poenitentiam reserunt Sulpicius, Lib. 2 Ilist. saer. , Hieronymus Dialogi ado. Dicis et Damasus in Epist. ad Episcopos Illyricos. Et in Epistula ad Episcopos Italiae, anno 363, asserit Liberius quosdam adfuisse, dicentes n9nesse parcendum his, qui opta Ariminum ignorantes Ueruat: sed mihi, cui convenit omnia moderate perpendere, maXime cum et Iegyptii omnre es Iehiel aeeusali seu lentiam receperunt. multis parcendum quidem his, de quibus supra tractarimus duo modo vero haec omnia eum eius lapsu eonciliari possint, non videmus.
Etenim si Episcopi qui Arimini lapsi fuerunt, ea quae ibi admiserunt, ad reparandum scandalum, retractarunt ac de his p0e uilentiam egerunt, certe ad gravius scandalum medendum, et ad omnem suspicionem de Sua si de amovendam et ipse Liberius, si lapsus suisset, eamdem retraelationem emisisset: at nullum in illorum lemporum ni storiis vestigium reperitur, quod etiam indirecte demonstret, ipsum aliquod facinus retractasse; ac nullum quidem indicium in iis invenitur, quod Sallem indicare valeat, quomodo olim damna lum Athanasiuin in communionem receperit. Qua fronte igitur ipse poenitentiam Patribus Ariminensibus imponere potuisset, si et ipse huius criminis reus eamdem poenitentiam imo valde graviorem, ob gravius propter eius dignitatis celsitudinem facinus, non egisset
94쪽
- 8θ Certum siquidem est eius scandali dati reparatio ac poenitentia maioris ponde iis, quam Ariminensium Patrum fuisset; et si hanc in
historiciis monumentis commemoratam invenimus, multo magis adsidelium ata licationem et ad eos in Nieaenae fidei professione eo firmandos, et ad medendam Orbis catholici ossensionem Pontificis retrae lationem in texenda illius aevi historia seri plores palam narrassent, et in aliis illorum temporum genuiuis munumentis aliquod saltem vestigium inveniretur. Bis accedit, quod si Liberius lapsus revera suisset, ei splendidum suae retractationis ac poenitentiae documentum non dedisset, Sancti Ecclesiae Patres, coaevi, ac suppares post reditum ab exilio, et post eius mortem, sane litatis laurea cum non decorassent. Αl Lbberius etiam post m0rtem semper sanctus habitus est. S. Ambrosius, Lib. 3 de Virginibus Cap. 1 ad Marcellinam sororem, inquit:
a Tempus est, soror Sancta, ea quae mecum conferre soles, beatae memoriae Liberii praecepta revolvere, ut qu0 1ir sanctior, eo Sermoaecedat gratior, etc. n. Haec scripsit S. Duelur, prout ipse dicit, Lib. . 2 Cchp. 7, anno 3II, nimirum undecimo post Liberii ubilum. S. Epiphanius eodem serme tempore, liuereri sio, quae est aerii, do Eustathio Sebasieno agens dieit: et Videtur, ei ad Liberium beatae memoriae Romanum Episcopum eum aliis Episcopis legationem o, iisse n. Basilius, anno 3IT, Epist. 263. col. 74, Tom. 3 operum, de eodem Eustathio Sebas leno loquens, Liberium beatissimum appetilat. S. Si ricius tertius a Liberio summus Pontifex, Epist. 1' ad Himmerium Episcopum Tarraconensem, Can. 1, Tom. 2 Coneil. La
bet, Liberium vocat renerandae memoriae praedecessorem Suum.
At quomodo isti S. Patres Liberium beatum, ac sanctum appellare potuissent, si post eius lapsum nullam palinodiam reeantasset, ac nulla poenitentia peracta veluti haereticus mortuus esset Τ Haec n0bis videntur abunde dem0nStrare, eius lapsum ab Arianis excogitatum, ac divulgatum, inter sabellas eSso adnumerandum. Argumenta nunc ad trutinam revocanda sunt, quibus qui Liberium Cous lanlii voluntati cessisse tradunt, innituntur. Praecipua quidem asseremus, reliqua videri possunt soluta apud Corgnium, et apud Zactariam, in Disseri. de commensilio Liberii lapsu. Quae do Disili od by Corale
95쪽
Liberio ab Athanasio, in Historia Arianorum quam Epistolao suae ad Monachos subiecit, reseruntur, si vera, et non ab aliena manu concinnata esSent, peremptoria ad eius lapsum DSlendendum apparerent: haee tradit Athanasius. num. 4l, Tom. 2, edit. Benedici a Sic itaque a priueipio ipsam Romanam Ecelesiam labefactare conati sunt Ariani optantes suam illi admiscere impietatem. Porro Liberius extorris laetus, post biennium denique fractus est, minisque mortis perterritus subscripsit: verum ea ipsa re comprobatur eum violentia eorum, tum Liberii in haeresim illam odium, eiusque pro Albanasio suffragium, quamdiu scilicet libere, arbitrioque suo agere licuit. Nam quae tormentorum vi praeter priorem sententiam elieiuntur, ea non reformidantium, sed vexantium sunt pladita. Nihil itaque haeresis suae gratia non aggressi sunt. a Postea ita Osit l, mum narrat, num. 45: e C0nstantius Osium quem exilii vico anno integro Sirmii delinet, nec Deum metuens impius homo, neque patris erga Osium asseelum reverilus improbus ille, nequo senectutem scentenarius ille erat) veneratus vir inhumanus. Haec namque omnia haeresis gratia nihil fecit novus ille Achab, aliusque nostri aevi Balthassar. Tantum enim seni vim intuli l. landiuque illum relinuit, ut malis oppressus, vix tandem eum Valente et Ursatio communicaret, neque tamen scriberet eontra Athanasium. Sed eam rem minime negleXil senex, instante quippe morte, vim sibi illatam quasi testamento declaravit, Arianamque haeresim seriit anathemate, VFluitque ne quis illam reciperet. n Corgilius, Zacearia aliique eruditi Blendunt haed Allianasium seribere non potuisse, quando hanc Epistulam ad Monachos dabat, neque etiam postea adiitere; sed ab aliquo imperito laciniam illam additam fuisse. Hoc sequentibus rationibus quarum summam dabimus, demonstrant. Primo, quae in hac historia narrantur, aperto ostendunt stillo LNberii lapsum ea seripta suisse; ergo quae do hoc lapsu reseruntur, addita postea suerunt. Hare historia ab Athanasio concinnata sui tanno 353, vel n0n serius an . 356; id eruitur apertissime ex eo quod de Leontio Ariano et Antiocheno pseudo Episcopo iis verbis mentio ibi sal, quao adhuc in vivis eum esse supponant, quando Athanasius eam lexebat: haec sunt eius verba: a Leontius eastra sus
96쪽
- 91 qui nune est Inti hiue Episcopus. n Socrates autem Lib. 2, cap. let, narrat, eo temporo Leontii m0rtem nuntiatam Romae fuisse, quo ibi Eudoxius Germanicae Episcopus, una eum Imperatoro Consta lio morabatur, anno nimirum 356, vel 35I, circa mensem Maium: Constantius enim vel anno 356, uti Baronio, et Pelavio isum est, vel anno 357 uti Pagius, in Critica ad annum 356, tradit, Romam venit: adeoque certum est Leontii mortem conligisse, n0n serius initio anni 357. Ergo ante illud tempus anno 335, vel 356 Athanasius historiam scripserat. At certum est 0sium anno 35a lapsum esse; Liberius autem, si ea quae de eius lapsu narrantur, Vera e Sseni, post initium anni 358 Impera istris mandatis aequievit. Aliqui eruditi uti Benedic lini Edilores Λlhanasii, Tillemontius, Iram. 6 Monum. Ecel. , artis. 70, Bollandiani in mat. Chronolos. Patriareh. Inlio- eheu. Tom. Iulii praefixa, num. 2li, 212, Leontii mortem eo tigisse existimant anno 35I, vel sub initium anni 358 ; sed id sa-ciunt, ut illius mortis tempus eum Osit ei Liberii lapsu conciliaro possint; at Socrati sides in hac narratione, ea de causa deneganda non eSi, cum nedum haec, Sed alia proslaul argumenta, quas hanc de Osii et Liberii lapsu narrationem, laciniam esse in historiam Athanasii ab aliena manu inseriam c0nfirmant. Revera licet concedatur, Leontium in vita anno 358 adhuc suisse; aliae lamen rati0nes sunt, quae probant ea quao do Osii et Liberii lapsu in historia Arianorum seruntur, scripta ab AthanaSio non suiSSe, ac consequenter nunquam ab ipso Athanasio illi addita suisse, uti visum est Papebrothio, ad 2 Maii, in Prologo ad Visam S. Ithanasii. Etenim si ab Athanasio haec narrata fuissent, dicendum esset, eum in historia lexenda diligentissimum, in re nuta omnibus salsa narrasse, et in rebus gravissimis sibi ipsi contradixisse. In loco superius allato Pseudo Allianasius narrat, hoc crimen tantum Osium admisisse, ut eum Arianis scilicet communicaret, ut malis oppressus eum Valente eι Ursaeis communicaret. At hoc salsissimum est. Omnibus per id temporis nolum erat Osium Arianae haeresi adhaesisse. S. Hilarius illius temporis seri plor, in Libo de Syn0dis, num. 11, eι Lib. 3 conι. Conflant. , num. 23, reseri SS miensi formulae secundae, inter Arianas sormulas, delestabiliori, Diqitig oste
97쪽
- 92 0sium subscripsisse: u Eremplum, ait, blasphemiae apud Syrmium per inium et Polamium conscriptae n. S. Phaebadius, seu I'hae-gadius Angennensis, in Aquilania Episcopus, qui eo ipso tempore scripsit, Arianus Osii auctoritatem ac nomeu, eiusque Arianae Sectae adhaesi0nem veluti arietem obiecisse nati al, et addit: v Non potest eius auelori lati praescribi, quia adhuc nunc errat, aut Sempererravit. . . Rursum dico non mihi eius auctoritate praescribitur, nam si nonaginta sere annis male credidit, post nonaginta illum recto sentire non credam M. Bibl. Pat. Tom. 1, pag. 305. Idem S. Eusebius Xercellensis, in Epistola ad Glegorium Eliberi lanum Episcopum, Frtam. S. Hilarii, Fragu. XI, Osium Vocat transgressorem. Tundem omnes illorum temporum historici in eo e0nveniunt Osium in Arianam haeresim prolapsum fuisse S. Epipbanius, liuere. 14; Socrates, Lib. 2 liisι. eap. 3l; Soromenus, Lib. ι,
cap. 6 edit. Vales. ac celeri omnes. Falsum itaque est communi e tionem eum haereticis solum fuisse erimen ab Osio admissum. Neque diras ad Albanasium per id temporis in deserto comm rantem integram de Osii lapsu nolitiam non pervenisse. Primo enim retorquere possumus argumentum, ac dicere, quod si de Ostilapsu decipi poterat Albanasius, multo magis in Liberii causa id contingere p0lerat, propter Arianorum fraudes, qui ad auctorii lem sibi conditiandam rumores de Liberii lapsu in vulgus dissem, nabant. Al secundo dicimus, solertissimum in historia Arianorum concinnanda Athanasium, etiam in deserto commorantem, a mulli Ssdelibus edoctum accuratissimo fuisse, praesertim de his quae ab Arianis in favorem haeresis agebantur, uti constat ex aliis quae in hae ipsa historia narrantur. Ilue accedit, quod cum mullum intercesserit temporis inter Osii lapsum et eius mortem, et Ariani de hoc triumpho magno strepitu gloriarentur, haec ab Athanasio ignorarin0n puluerunt. At non solum salsa Athanasius narrasset, si eius essent verba
quae ex historia Arianorum supra retulimus, sed neque dici potest ab eo postea addita suisse; etenim palam sibi contradixisset: quod de lanio Boeloro ac Sanelo indignum est asserere. Si quae do Osio, in verbis superius adductis dicit, eum iis conserantur, quaed by Coral
98쪽
eertissimo ipse de eodem Osii lapsu scripsit in Apologia contra
Arianos, num. 89, manifesta inter ea contradictio apparet. In historia Arianorum Osii lapsum in eo tantum fuisse scribit, quod eum Valente et Ursaeio communicaret, at negat sententiae adversus solatae Osium subscripsisse: in Apulogia vero eumdem Osium sui damnationi subscripsisse affirmat. Ut id paleat, conserantur cum verbis superius adductis ea quae sequuntur: a Cum aulem non solum verbis mihi patrocinali fuerint, sed etiam exilium sustinuerint,eX eorumque numero sit Liberius Romae Episcopus; nam etsi exilii aerumnas ad finem usque non toleraverit, lamen quod conssalam in nos conspirationem pr0be nosset, biennio in exilii losto est com-m0ratus; eum autem ex eorum numero sil magnus ille Osius cum
Episcopis Italiae, Galliarum, et aliis ex Hispaniis, ex Aegypto, et ex Lybia, omnibusque Pentapoleos Episcopis; nam licet illo ad breve tempus Constantis minis perterritus, iis n0n obsistere videretur, altamen ingens illa vis, atque lyrannica Constantii potestas, necn0n plurimae illac contumeliae, ei plagae palam faciunt eum non quod reos nos existimarei, sed quod propter senectutis infirmitatem plagas non ferret, ad tempus cessisse. v In hac Ap0logia c0ncinnanda eum finem sibi proposuit Allianasius, ut ostenderet se a criminibus, quao ab Arianis putidissima calumnia ei obiiciebantur, in- noeentem esse; ut id c0nsultius c0nficere possit, inter celera Liberii, ei Osii auctoritatem alteri, qui suam causam patrocinali sunt, qui quo potius exilium aliasque aerumnas sustinuerunt, quam illsui iniustam condemnationem consentirent. De Liberio autem non dicit, Constantio et Arianis obsequutum suisse, sed lanium assii mal, quod erilii aerumnas ad finem usque non toleraverit. Quod Verissimum est, quia C0nstantius romanarum matronarum precibus,
et Romani populi clamoribus victus, ei Legatorum quos Oecidentales Episcopi ad eum miserunt, suasionibus commotus ab exiliosum revocaverat. Al de Osio dieit Athanasius, eum Constantio acquievisse: aequievit siquidem in Athanasii condemnatione, illi subseribendo, prout Constantius exigebat. Ergo assirmat hoc loci, quod in prim0 negavit.
99쪽
- θέ Clarius etiam sui condemnationi subscripsisse Osium tradit i a Lib. de Fuga sua, num. 5. a IIunc lamen tantum virum s0sium
vexare ausi sunt, gnarus quippe eum esset earum, quas impietatis suac causas Confingunt, calumniarum, insidiosis eorum adversus nos rescriptis subseribere noluit. 0uamvis enim tandem, ob vim plagarum, quibus eum immanissime, et ultra modum lancinarant et ob eonspirationes adversus cognatos eius conflatas; ut pule senex et corpore imbecillus ad quoddam corporis spatium illis cesserit; altamen eorum malitia ex iis qu0quo dorum gestis innotescit . a Primo itaque dicit sententiis adversus se latis noluisso Osium sit scribere ; et postea addit, eumdem, virium imbeeillitate, ae plagis ab Arianorum immanitate illatis vietum illis cessimo, nimirum ut lolius eontextus sensus seri, sui condemnationi subscribendo. Baee autem duo quae allulimus luea, certissime ab Athanasio conscripta suisse critici probant. duapropter eum haee quae ab Alli Basio certe seripla sunt, contradicant iis quae in historia Arianorum de Liberii et Osii lapsu inveniuntur, ne dieamus Athanasium in aperiam contradi elionem incidisso, concludendum est, ea abaliena manu eonscripta, et histori ad illi superaddita suisse. Postremum argumentum quo probat Corgnius quao do Liberii lapsu in historia Arianorum narrantur, postea ab aliena manu SI
peraddita suisse, est de huius lapsu historicorum illius temporis silentium, qui 0, vel 60 annis post Athanasium scripserunt. Hi sunt Sulpicius Severus, Theodoretus, Socrates, Rufinus, SoZ0menus, qui si in illa Albanasii historia Arianorum ea legissent, vel aliqua de eo seripsissent, vel contrarium absque ullo verbo, quo illius narrationis salsitatem indicarent, non affirmassent. Dicendum Itaque est eos lanciniam illam, in qua Liberii lapsus sertur, in historia Arianorum non legisse. Nequo aliquis dicat, ad illorum manum eam non venisse; id enim supponi non potest do historicis perbiissimis qui Arianorum historiam legebant; certum autem est Socratem eam historiam ab Athanasio conscriptam vidisse. Ipso iniust. Lib. 2, cap. I, adserit, Athanasii libros se nactum fuisse, uin quibus illo suas calamitales deplorat, et qua ratione per calumniam ac fraudem Eusebianorum in exilium missus fuerit, exp0Dissilired by Corale
100쪽
Ex pluribus S. Hilarii locis adversarii Liberii lapsum probaro contendunt. Primo haec Ilitarii verba obiiciunt ex Lib. contra constantium num. 11. a Vertisti deindo usque ad Romam bellum, eripuisti illi Episcopum Liberium); et o te miserum i qui nescio utrum mai0re impietate relegaveris, quam remiseris. a Ex postremis hisce verbis Liberii lapsum arguunt; impius enim in eo ab exilio rex cando Constantius suil, quia eumdem ad subscribendum haereticis fidei sormulae eoegit. At haec Bilarii verba commode in alio sensu aecipi possunt. Impius dici potuit Constantius, qui nonnisi post illata Sanelo Pontifici gravissima mala, ac post rumorem do illius lapsu perverso ab Arianis sparsum eum Romam remiserat, uti habemus ex Metomeno. Impius quoque diei poluit, quia ea conditione eius reditum indulsit, ut in commvno cum Felire Romanam Eeelesiam administraret, ut Metomenus narrat Lib. 1, Cap. 15, qua quidem conditione, uti loquitur idem Soromenus, et Sedes Petri dehonesta relur a duobus simul praesulibus simul gubernata: quod discordiis signum, et ab ecclesiasticis legibus alienum est B. At vari ad obiiciuntur Liberii ipsius Litterae, quasi in S. Hilarii fragmentis reperiuntur, quae si vere illius essent maximam ingen rarent dissieullatem, quia manifeste illius lapsum reserunt. Hae sunt, Epistola Studens pari in Fragmento IV, Epistola Pro de leo tim re Fratribus Presbyteris, et Coepiscopis Orientalibus in Fragm. IBum. 3, in eodem Fragmento num. 8, Epistola Ouia scio vos ad Ursaeium, Valentem et Germinium, Epistola Non doeeo sed admoneo ad Vincentium Capuanum. Verum nunc apud Criticos demo stratum est, haec fragmenta salso Hilario tribula olim fuisse: D pin, Bibι. Tom. 2, pag. 89, Edil. Paris 1693, existimat, horum fragmentorum Auctorem ignotum ac incerti temporis esse. Card
Perronius in Lib. Replique is la Reponse du Boi de Ia Grand Br
Iagne, probat opus illud esse vetustissimum, ae eiusdem S. Hilari aetatis, altamen tribuendum esse alteri Hilario Diacono Luciferi,no, vel alteri eiusdem seciae. Celerum quisquis horum Dagment rum auctor suerit, conveniunt Baronius ad anu. 352 num. 12 et Dissiligod by Gorale